คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ............................
“คุณนู๋ตื่นได้แล้วค่า” พี่แจ๋วมาเรียกฉันแต่เช้า......หรือป่าว
“พี่แจ๋วกี่โมงแล้วอ่า” ชิถามอย่างงัวเงีย
“เที่ยงค่าคุณนู๋” พี่แจ๋วพูดอย่าง งงๆ
ตายแล้วตื่นสายจังเลยเราเนี่ยไม่ไหวเลยนะเนี่ย
พี่แจ๋วก้น่าจะมาเรียกเร็วกว่านี้นะเนี่ย
“พี่แจ๋วฉันจะไปอาบน้ำมาช่วยพยุงหน่อยสิคะ” ชิพูดอย่างมีมารยาทสุดๆๆๆๆ
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก้ไปกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ดีนะที่อีตาบ้านั่นไม่มาอ่าไม่อย่างนั้นนะฉันคงต้องประสาทหลอนแน่ๆๆเลย คนบ้าอะไรไม่รู้น่ารำคาญชะมัด ฉันละเกลียดจิงๆๆๆคนอย่างนี้
~กิ๊ง ก่อง~
ออดหน้าบ้านเสียงออกจะโบราณนิดนึง
“แจ๋ว มาเปิดประตูหน่อยสิ” ฉันเพิ่งด่าสักพักก้มาอีกโอ้ย!นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย เซ็งชะมัดเลย
“มาทำไมไม่ทราบ” ชิถามอย่างหาเรื่อง
“ก้มาดูน่าคนป่วยแต่ปากดีอะสิ ถามแปลก อุตส่าห์พาคนมาอยู่เปนเพื่อนยังจะมาปากดีอีก” เลพูดใส่ชิอย่างกวนๆๆ
“นี่นายด่าฉันหรอฮะแล้วถามหน่อยเหอะว่าคัยให้นายช่วยไม่ทราบฮะ
แถมยังมาทวงบุญคุณอีกอีตาบ้าเอ้ย” ชิไม่ยอมแพ้พยายามที่จะพูดต่อ
5โมงเย็น
“ผมต้องไปถ่ายละครแล้วเด๋วถ้าเลิกเร็วจะมาใหม่” เลบอกลาชิ
ทำนองกวนประสาทอ่า) สมควรรึป่าวที่เค้าไม่ฟัง ชินั่งคิดอยู่คนเดียว สักพักอีตานั่นก้อเข้ามาใหม่
“นี่เทออย่าลืมดูละครที่ฉันเล่นล่ะเข้าใจป่ะ” เลพูดแล้วกำลังจะเดินออกไปใหม่
“คัยเค้าจะคิดสั้นดูนายเล่นละครน้ำเน่าไม่ทราบแหวะ กวนประสาทอย่างนี้ไม่รุเค้าจ้างให้ไปเปนพระเอกได้ไง สงสารผู้กำกับจิงๆๆเลย” ชิพูดแล้วก้เปิดโทรทัศน์ดูอย่างเมินเฉย
โดยไม่มองกลับไปที่ผู้ชายที่ทำท่าอารมณ์เสียใส่ เทอก้ดูทีวีต่อไปโดยไม่สนใจเค้าเลย
ตกเย็นละครมาแล้ว
“คุณนู๋คะแจ๋วขอดูละครที่คุณเลเล่นนะคะ” พี่แจ๋วพูดอย่างตื่นเต้น
“ถามจิงๆๆเถอะพี่แจ๋ว เจอกันทุกวันอย่างนี้แล้วไม่เบื่อบ้างหรอ” ชิถามอย่างอยากรู้คำตอบ
“ไม่ค่ะคุณเลหล่อมากคุณนู๋โชคดีมากเลยนะคะที่ได้เปนแฟนกับคนเลอ่าค่ะ” พี่แจ๋วพูดพลางกดรีโมทไปช่อง.......
“คัยว่าชิเปนแฟนกับอีตาบ้านั่นเล่า” ชิพูดพร้อมทำหน้าแหยๆๆๆ
แต่พี่แจ๋วไม่ได้ฟังมัวแต่ดูหนังอยากอินกะบทยังกะได้เปนนางเองอย่างไงอย่างนั้นเลยนะเนี่ย ว่าแต่ทามมัยอีตานี่เล่นละครดีไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลยนะเนี่ย ก้งั้นๆๆแหละไม่เหนจะแตกต่างจากตัวจิงเท่าไหร่เลย
ว่าแต่พี่ๆๆวง sucettes จะเปนยังไงบ้างนะ ถ้าคราวนี้มีอีกน้าคนอย่างฉันจะไม่พลาดเลย คิดแล้วก้เจ็บจัยน่าดูกำลังจะได้ไปใกล้ชิดอยู่แล้วเชียวเพราะอีตานี่คนเดียวเลยนะเนี่ย ไม่อย่างงั้นน้าโอ้ย!เซ็งชะมัด
“พี่แจ๋วชิจะขึ้นข้างบนพาชิขึ้นไปหน่อยสิ” ชิพูดแล้วทำท่าจะลุก
“ค่ะคุณนู๋” พี่แจ๋วรีบมาจับฉัน
พอถึงบนห้องฉันก้อหยิบเอ็มพีโฟมาใส่หูหาคลื่นที่ฉันชอบที่สุด นั่ยก้ต้องคลื่นนี้เลย 97.5 อ่านะ ฟังเพลงจนหลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีก้เช้าแล้วฉันริบแต่งตัวเพื่อที่จะต้องไปเรียนฝรั่งเศสภาษาที่ฉันเคร่งครัดที่สุดและตั้งใจเรียนให้ดีที่สุดด้วย อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก้เรียกพี่แจ๋วมารับไปด้านล่าง แต่แปลกอีตานี่มานอนที่โซฟาบ้านฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ถ้าคนอื่นเหนเข้ามันจะไม่ดีรู้มั้ยคิดบ้างมั้ยเนี่ย
“นี่นายตื่นๆๆๆมานอนบ้านฉันทำไมฮะที่บ้านนายไม่มีนอนหรือไป” ชิโวยวายใส่เค้าลืมตามามองแล้วกำลังจะหลับแต่เหนชิแต่งตัวน่ารักผิดปกติก้เลยลองถามอย่างกวนๆๆๆ
“อ้าว ยัยเพิ้งจะไปไหนล่ะนะแต่งตัวซะบ้านนอกเชียว” เลถามอย่างกวนประสาทที่สุด
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายไม่ทราบ ฉันก้จะเรียนพิเศษน่ะสิถามแปลก” ชิทำหน้าหมดอารมณ์เมื่อเจอคำถามแบบออกแนวลอบด่า
“หรอ งั้นเด๋วฉันไปส่งนะ” เลลุกขึ้นอย่างร้อนรน
“ไม่จำเปนฉันไปเองได้ ทุกทีไม่มีนายฉันก้ไปของฉันคนเดียว”
“แต่นี่เทอลืมแล้วรึงัยว่าเทอขาเจ็บน่ะฮะ”
“ตกลงจะไปส่งมั้ยเนี่ยยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ”
“ไปๆๆซิแหมก้รอคำตอบอยู่นี่”
“นี่เปนเพราะฉันขาเจ็บนะไม่อย่างงั้นฉันก้คงไม่ไปกับคนนิสัยสียอย่างนายหรอ”
ที่ห้างสรรพสินค้านี่แหละสถานที่เรียนพิเศษของชิเลย
“ผมรออยู่แถวนี้นะเด๋วคุณเรียนเสร็จก้โทรมาหาผมนะ”
“ได้ยังไงล่ะเปนผู้ชายก้ต้องโทรหาผู้หญิงสิ”
“งั้นเด๋วอีกชม.ผมจะโทรหาคุณ”
Bonjour!
อาจารย์สุดหล่อทักทายเทอแปลกแฮะวันนี้อาจารย์ทำหน้าแปลกๆๆๆ
แถมพูดจาแปลกๆๆๆๆด้วย
“ชิแฟนมาส่งหรอมีแฟนเปนดาราหรอหล่อดีเนี่ย”
“คะ....ป่าวนี่คะแค่คนรู้จัก” ชิปฏิเสธ
พอเรียนชิก้จะกลับบ้านโดยที่อาจารย์สุดหล่ออาสาไปส่ง
“เค้ายังไม่มาให้จารย์ไปส่งมั้ย” อาจารย์ถาม
“ไม่เปนไรค่าชิกลับบ้านเองได้”
“อ๋อ!เทอคงรังเกียจฉันล่ะสิใช่มั้ย”
“ป่าวค่าแค่เกรงใจเฉยๆๆๆ”
“งั้นฉันไปส่งเทอเองนะ”
ชิกำลังจะอ้าปากตอบแต่มีเสียงๆนึงมาทำลายน้ำใจของอาจารย์แม็ค
“ขอบคุณนะครับแต่คงไม่ต้องหรอกเพราะผมพาเทอมาเทอก้ต้องกลับๆผม”
ความคิดเห็น