บ่วงรักกามเทพ(E-book)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

นิยายลง70%นะค้า

ปราณ

(อิมเมจโดย ปริญ สุภารัตน์)

อุรวสา

(อิมเมจโดย แซมมี่ เคาเวลล์)

“คนเราผิดพลาดกันได้อุรวสา”

ปราณบอกขณะวางเม็ดยาลงบนเมื่อบอบบาง เมื่อเห็นว่าอุรวสายังเอาแต่ยืนนิ่ง น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเรียบเรื่อยแต่ช่างเย็นชาเหลือแสน

“เมื่อทำผิดพลาดไปแล้วเราก็ต้องยอมรับผลของมัน เหมือนกับที่ฉันกำลังทำอยู่ในตอนนี้”

การมีหล่อนเป็น‘แม่ของลูก’ นั่นก็คือสิ่งที่เขากำลังยอมรับผลที่ตามมากระมัง

คนฟังตีความหมายคำพูดของชายหนุ่มแล้วเผลอกำมือเข้าหากันแน่นจนเม็ดยาแทบจะแหลกอยู่คามือ

 “แต่ถ้ามีครั้งที่สอง นั่นจะไม่เรียกว่าความผิดพลาดแล้ว”

อุรวสาหน้าชาคล้ายกับว่าเพิ่งจะโดนตบหน้าเป็นร้อยที ไม่รู้ว่าปราณหมายถึงเรื่องใดกันแน่ หากหมายถึงเรื่องที่หล่อนยอมนอนกับเขาอีกเมื่อคืน คนโดนดูถูกก็ไม่มีความรู้สึกใดอีก นอกเสียจากสมน้ำหน้าตัวเองที่ทำอะไรผิดพลั้งไปโดยยั้งคิดในอดีต

“ฉะนั้นถ้ามีผู้หญิงสักคนเดินเข้ามาบอกว่าท้องลูกของฉันอีก ฉันจะตอบเธอกลับไปว่าฉันรู้จักโรงพยาบาลดีๆ...หมอเก่งๆอีกหลายคนที่จะช่วยจัดการปัญหานี้ได้ แล้วฉันก็จะไม่ยอมให้ปัญหาที่ฉันไม่ได้เป็นคนก่อมันต้องจบลงแบบเดิม”

มือหนาเลื่อนมาจับที่เสื้อเชิ๊ตของอุรวสา สายตาของชายหนุ่มทอดมองมายังหน้าท้องแบนราบของหล่อนอย่างมีนัยความหมาย ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหล่อน

“เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

‘อรุวสา’อดีตนางร้ายชื่อดังที่อนาคตมีอันต้องดับวูบเพราะกระแสข่าวฉาว การสูญเสียทุกอย่างในชีวิตว่าเจ็บมากแล้ว หากแต่การถูกบีบบังคับให้ต้องยอมออกไปจากชีวิตของลูกนั้นกลับเจ็บยิ่งกว่า

หญิงสาวหอบเอาชีวิตและหัวใจอันบอบช้ำหลีกหนีความวุ่นวายมาพักพิงเป็นคนงานอยู่ในไร่ปลายธาราของพ่อเลี้ยงกล้าและพาไล โดยไม่เหลือมาดของนางพญาผู้เย่อหยิ่งอย่างในอดีต สิ่งเดียวที่ผลักดันให้ยังคงมีลมหายใจคือการได้พบหน้าแก้วตาดวงใจอีกสักครั้ง

สี่ปีผ่านไปโอกาสที่หวังมาตลอดได้เดินทางมาถึง

‘ปราณ’ผู้ชายใจดำคนนั้นพาลูกกลับมาที่นี่ แต่นั่นก็ไม่ใช่โอกาสให้หล่อนได้ใกล้ชิดกับลูก เมื่อเขากีดกันและย้ำเตือนให้หล่อนเข้าใจถึงสถานะที่ไม่มีสิทธิ์ของตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

หากกระนั้นอุรสวาไม่คิดที่จะยอมแพ้อีกแล้ว ต่อให้จะต้องทำพันธะสัญญาขายวิญญาณให้กับซาตานร้ายตนนั้นและต้องเจ็บปวดเจียนตาย ขอเพียงในชีวิตนี้ได้โอบกอดลูกเอาไว้เพียงสักครั้ง...หล่อนก็จะยินยอม

พันธกานต์กามเทพ Dede11 www.mebmarket.com ภารกิจลับที่มีความมั่นคงของชาติเป็นเดิมพัน รอยรักในอดีตเบ่งบานขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางละอองความชิงชังและซากปรักหักพังของหัวใจกล้า พัฒนโยธิน นายตำรวจอนาคตไกลมีความจำเป็นบางอย่างที่จะต้องหวนกลับมาในชีวิตของพาไล หญิงสาวผู้ฝากทั้งรอยรักและรอยแค้นเอาไว้ในชีวิตเรื่องราวทุกอย่างมันคงจะง่ายกว่านี้ หากว่าหล่อนไม่คิดที่จะสวมหน้ากากนางฟ้าแล้วเดินเข้ามาเพื่อขอชดใช้กับทุกสิ่ง 'ทัณฑ์แค้น'อัน'แสนหวาน'จึงเริ่มต้นขึ้นพร้อมๆกับการปฏิบัติภารกิจที่เสี่ยงอันตรายถึงชีวิตและเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ชายหนุ่มปฏิญาณกับตัวเองเขาว่าพร้อมที่จะทิ้งหญิงสาวเอาไว้เบื้องหลังกระนั้นทุกอย่างกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อยิ่งย่ำยีทั้งร่างกายและหัวใจของคนที่พร่ำบอกว่าเกลียดมากเท่าไหร่ เสียงร้องไห้และหยาดน้ำตาของหล่อนกลับสะท้อนเข้ามาทำลายหัวใจของเขามากขึ้นเท่านั้น“ฉันไม่ควรที่จะเอาความรู้สึกของคนที่ฉันรัก มาแลกกับความแค้นที่ฉันมีต่อเธอ...”ระยะห่างเพียงแค่คืบที่อยู่ห่างกัน บัดนี้กลับดูจะไกลแสนไกลยิ่งกว่านั้นหลายล้านปีแสง ความรู้สึกของคนฟังสะดุดกึก แม้ว่าจะบอกกับตัวเองให้ชินชา...ชินชาเสียเถอะพาไล หากแต่หัวใจกลับเต้นด้วยจังหวะอ่อนลงจนจำต้องกำมือที่เย็นเฉียบของตัวเองเข้าหากันแน่น“เรื่องของเธอกับฉันเลิกแล้วต่อกัน ฉันจะยุติความแค้นระหว่างเรา ต่อไปนี้ฉันจะลืม...ว่าครั้งนึงมันเคยเกิดเรื่องเฮงซวยอะไรขึ้นกับชีวิตฉันบ้าง”พาไลหลุบสายตาลงต่ำ หญิงสาวทวนประโยคที่ชายหนุ่มบอกซ้ำๆคล้ายกับอาการย้ำคิดย้ำทำ เนื้อตัวของหล่อนแข็งทื่อและหัวใจเสียศูนย์ไปชั่วขณะ ก่อนที่จะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเขา เมื่อสามารถกลืนก้อนความขมขื่นกลับลงไปในลำคอได้สำเร็จ“ค่ะ”หญิงสาวตอบรับเสียงแผ่ว และหวังให้ระยะเวลาช่วยรักษาหัวใจที่แหลกสลายยับเยินไม่เป็นท่า จะเสียใจและเจ็บปวดไปทำไมกันเล่าพาไล ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามสิ่งที่ต้องการ แม้ว่ากล้าจะไม่ได้บอกว่าเขายอมให้อภัยหล่อนตรงๆ แต่แค่เพียงเขาเอ่ยปากขอให้เลิกแล้วต่อกัน มันก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ“ทุกอย่างระหว่างเรา...จบสิ้นกันจริงๆเสียทีนะคะ”

บ่วงรักกามเทพ Dede11 www.mebmarket.com “โลกนี้มันไม่มีความยุติธรรมอุรวสา”ความขมขื่นของปราณกำลังมีอิทธิพลต่อหัวใจของหล่อน ความเจ็บปวดของเขาก็เช่นเดียวกัน อุรวสาก้มมองมือตัวเองยามที่ระลึกรู้และตระหนักได้ คราวนี้หล่อนจึงไม่ยอมสบตากับเขาอีก“คนบางคนเราอยากให้อยู่ในชีวิต...แต่ว่าเขาก็อยู่ไม่ได้ ส่วนคนบางคน...เราอยากที่จะตัดออกไปจากชีวิต แต่ว่าความเฮงซวยมันก็ยังคอยแต่จะวนกลับมาหาเราอยู่ดี ทั้งๆที่เราไม่ต้องการ”‘ไม่ต้องการ’ อุรวสาเกลียดคำๆนี้มากที่สุดหญิงสาวมิได้ปริปากโต้ตอบชายหนุ่มออกไปด้วยคำใด นอกเสียจากสาวเท้าเดินมายืนที่บาร์ข้างๆกัน ก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำสีอำพันที่เขาเพิ่งจะเทเอาไว้ให้ขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแววตาของหล่อนสะท้อนความชอกช้ำแต่ในขณะเดียวกันมันก็สุดแสนจะเฉยชาเห็นทีความขมเฝื่อนของเหล้า มันคงจะไม่เจ็บแสบเท่าความขมขื่นในตอนนี้เสียกระมัง