คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สักวันหน้ากากของเธอจะต้องหลุดออกมา!
“ปากดีจังเลยนะ ยัยอ้วน!” หยาง เว่ย หลาน บีบคางสาวท้วมที่ชอบจิกกัดและขัดเธอบ่อยๆ เธอไม่ชอบยัยนี่เลย!
“ก็แล้วไงล่ะ คอยแต่กัด คอยแต่ขัดฉันดีนักสภาพเธอมันดูได้รึเปล่า” หยาง เว่ย หลาน พูดต่อด้วยท่าทางเนิบนามเมื่อเริ่มปรับอารมณ์ได้
“แกมันก็แค่ยัยเฟค แอ๊บแสนดีแต่เน่าใน สักวันหน้ากากของเธอจะต้องหลุดออกมาแน่ @*&$)#+%&%)($><?”_+0$% ฉอดๆ แบะๆ บลาๆ” แต่ดูเหมือนสาวอ้วนท้วมคนนี้จะไม่รู้สึกเกรงกลัวเธอเลย
“เหรอจ๊ะ ^ ^ อุ๊ยตาย น่ากลัวจัง” หยาง เว่ย หลาน ผลักหัวสาวอ้วนให้ไปโขกกับกำแพงอย่างแรงจนสาวอ้วนคนนั้นหัวแตก
“โอ๊ย! ยัยโรคจิต”
“อะไรนะ!?! ขอบคุณที่ชมมากเลยจ้ะ ^ ^” หยาง เว่ย หลาน ยิ้มเย็นก่อนจะกระชากหัวของสาวเคราะห์ร้ายคนนี้ขึ้นจนสาวอ้วนลุกขึ้นมาตามแรงดึงแล้วผลักหัวสาวอ้วนให้ลงไปนั่งกับพื้นใหม่
“ตุ้บ!”
“ยังจะปากดีอีกมั้ยเอ่ย? นี่ก็แค่คำเตือนนะ อยากพูดมากก็เชิญเลย เธอศพไม่สวยแน่!” หยาง เว่ย หลาน พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้องเก็บของนี้อย่างรวดเร็ว ปล่อยให้สาวอ้วนคนนั้นนั่งอย่างอ่อนแรงอยู่ลำพัง
[หยาง เว่ย หลาน]
“เฮ้ออออออ อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลย” ฉันนั่งบ่นมุบมิบอยู่คนเดียวในห้องเรียนที่ว่างเปล่า ตอนนี้เขาไปเข้าแถวกันน่ะ แต่ฉันไม่อยากไปเลยจบที่ห้องอย่างนี้แหละ คนมันขี้เกียจ คงเข้าใจนะ แต่ทั้งที่ฉันร้ายอย่างนั้นแท้ๆ ทำไมฉันไม่ป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้นะ ทำไม? คงเพราะ...พ่อ พ่อของฉันน่ะอยากได้ลูกสาวที่อ่อนหวาน แต่ฉันเป็นให้ไม่ได้ ตั้งแต่ ‘หยาง เว่ย หลิน’ ตายพ่อก็จะแอบบ่นในห้องทำงานตลอดว่าทำไมไม่เป็นฉัน...พอดีฉันแอบได้ยินน่ะ
ความคิดเห็น