คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Kisses
แต่เรื่องนี้แจแจนางไม่สนคนเงิงนานนักหรอก นางสนป้อจายแอลเอเว้ยแก อยากแต่งคู่นี้นานละ จัดมาๆ
“ครับ ?” แจบอมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ “ให้ผมกลับไปเรียน ?”
“เธอมีฐานแฟนคลับพอสมควรแล้ว อาจจะออกเพลงใหม่ไม่บ่อยเหมือนช่วงเดบิวท์ใหม่ๆแต่เธอก็ไม่ควรทิ้งเรื่องเรียน”
แจบอมทำเพียงพยักหน้ารับ
“ตัวเล็ก วันนี้พี่โดนเรียกไปคุย ...” แจบอมยังคงโทรไปบอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาในแต่ละวันกับเบอร์เดิมๆที่เจ้าของอาจไม่รับรู้ด้วยซ้ำ “พี่ได้เรียนต่อแล้วนะ ดีเหมือนกันเนอะ ตัวเล็กเรียนเร็วหนึ่งปี พี่เรียนช้าหนึ่งปี เราจะได้เรียนปีเดียวกัน” แจบอมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“เดี๋ยวพี่ต้องไปซ้อมเต้นแล้ว รักตัวเล็กนะครับ” คนเป็นพี่พูดทิ้งท้ายก่อนวางสาย
หิมะด้านนอกยังคงโปรยปราย เยือกแข็งหัวใจของอิมแจบอม
แจบอมอยากกลับไปในวันนี้ วันนี้เขากับคนตัวเล็กไปเที่ยวด้วยกัน
“เลิกซ้อมแล้วอยากไปไหนต่อหรือเปล่า ?” ผู้จัดการส่วนตัวถามเขาพร้อมรอยยิ้ม
“ผมอยากไปสวนสนุก”
นั่งกระเช้าเคเบิ้ล มองสวนสนุกที่ปกคลุมไปด้วยหิมะจากมุมสูงพร้อมกุมมือคนตัวเล็กไว้ไม่ยอมปล่อย
“ให้พี่นั่งเป็นเพื่อนไหม ?” ผู้จัดการตัวเล็กถามขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมีคนนั่งด้วยแล้ว”
เขานั่งกับผม .......... ในความทรงจำ
แจบอมมองกรุงโซลยามค่ำคืนด้วยดวงตาเป็นประกาย โทรศัพท์มือถือถูกใช้ถ่ายรูปเก็บไว้ พอลงไปข้างล่างที่มีสัญญาณเขาก็จะส่งมันไปให้ตัวเล็กของเขา
เขาจำได้ว่าตอนที่จูบตัวเล็กบนนี้ ปากอิ่มแดงสดที่เย็นเฉียบนั่นหวานและยั่วเขาสุดๆไปเลย
‘ พี่มาเที่ยวที่ที่เราเคยมาด้วยกัน ข้างบนนี้ยังสวยเหมือนเดิม พี่อยากให้เราสองคนมาด้วยกันอีกนะ นี่ก็ดึกแล้ว ฝันดีครับ ’
To : ตัวเล็ก
ส่งไปตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งปีแม้จะรู้ว่าคนรับจะไม่มีวันตอบกลับมา
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ” ผู้จัดการส่วนตัวของเขายังคงยืนรออยู่พร้อมรอยยิ้ม
“พี่กลับไปก่อนก็ได้ครับ ผมอยากเดินเล่นคนเดียว อีกสักพักก็กลับ” ยองแจชะงักเมื่อนักร้องในความดูแลไล่เขาทางอ้อม
แม้จะอยากลบภาพเด็กคนนั้นในหัวของแจบอมแค่ไหน ผลมันก็เท่าเดิม
แจบอมดื้อแพ่งที่จะเสมอต้นเสมอปลาย ยังคงส่งข้อความและโทรไปหาเด็กคนนั้นเสมอไม่มีขาด
และเขาที่ดื้อ พยายามจะแทนตัวในความทรงจำตามที่ต่างๆของแจบอม
“งั้นพี่กลับก่อนนะ” ผู้จัดการตัวเล็กยิ้มให้ ไม่ทันได้โบกมือลา นักร้องในความดูแลก็โค้งให้ก่อนจะเดินไปอีกทางทันที
เส้นบางๆที่กั้นเขาไว้ให้เป็นแค่คนรู้จักมันทำลายยากเหลือเกิน
เส้นบางๆที่ชื่อปาร์คจินยอง
แจบอมเดินมาเรื่อยจนสะดุดกับมาสคอตตัวหนึ่ง เขาจำได้ว่าจินยองชอบมันมากพอสมควร
ถึงขนาดมีที่คาดผมหูแมวเหมือนกัน มากไม่มากก็ลองคิดดูแล้วกัน
แจบอมเคยเลี้ยงแมว แต่ตอนนี้ส่งมันกลับไปอยู่กับแม่ที่บ้านเกิดได้หลายปีแล้ว ช่วงปีที่แล้วเขาก็เลยมีแมวในคอนโดแค่ตัวเดียว
แมวน้อยขี้อ้อนที่ชื่อปาร์คจินยอง
แจบอมเลือกจะไปนั่งริมทะเลสาบ ในตอนกลางวันทางสวนสนุกจะมีเรือให้เช่านั่งไปเรื่อยๆ แต่ในตอนกลางคืนมันจะสะท้อนแสงไฟสวยๆจากชิงช้าสวรรค์ยักษ์
จูบกันอีกครั้งที่นี่ในวันเดียวกับปาร์คจินยองตรงนี้
เขาจำได้ว่าวันนั้นซื้อของเล่นตามใจลูกแมวเต็มไปหมด และถุงที่ช็อปของสวนสนุกให้มามันเป็นถุงกระดาษที่เปียกน้ำได้ จินยองไม่อยากวางมันไว้บนพื้นเลยไล่เขาลงมานั่งแทน
วันนั้นแจบอมยอมทำตามอย่างไม่อิดออด เขาไม่เคยขัดอะไรที่ปาร์คจินยองต้องการอยู่แล้ว
เพราะสุดท้ายแมวน้อยของเขาก็โน้มตัวลงมาให้เขาจูบอีกครั้งอย่างไม่งอแงเช่นกัน
แจบอมคิดถึงปากนุ่มๆกับข้ออ้างฟังไม่ขึ้นของเขา
‘ พี่หนาว ปากเย็นไปหมดแล้ว จูบหน่อยสิ เผื่อจะอุ่น ’
จินยองหน้าแดงลามไปจนถึงใบหูที่เขาชอบแกล้งบิดเล่นเวลาหมั่นไส้
น่ารักจนอยากเก็บไว้มองคนเดียว
แจบอมยิ้มบางก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าลากพื้นจากข้างหลังถึงรู้สึกตัว ยกนาฬิกาขึ้นมองก็พบว่าดึกพอสมควร
แจบอมยันตัวลุกขึ้นและหันกลับไปก่อนจะได้เจอกับคนที่เขารอมาตลอดเกือบหนึ่งปี
“............. จินยอง ?”
4/12/2013
‘ พี่แจบอมขโมยจูบไปตั้งสองครั้ง ฮึ่ยยยยยย นิสัยไม่ดีจริงๆ !!! ’
ความคิดเห็น