คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Miss you, I really miss you
แจบอมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์
“ครับ ?” เสียงแหบกรอกตอบปลายสาย
(งานวันนี้กับพรุ่งนี้ยกเลิกนะ มีพายุหิมะ มันอันตราย)
“ครับ” แจบอมรับคำผู้จัดการส่วนตัวแค่นั้นก่อนจะวางสาย เช็คย้อนหลังว่ามีสายเข้าบ้างไหม
แต่มันไม่เคยมีมาตลอดเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมา
‘เจบี’ ติดโทรศัพท์ในสายตาแฟนๆ
‘แจบอม’ เฝ้ารอคนคนเดียวให้ตอบเขาบ้างสักข้อความ แต่ไม่เคยมี
แจบอมยันกายลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาอะไรกินในห้องครัว ห้องบนคอนโดที่เขาอยู่คนเดียวโดยไม่มีใครแชร์ร่วม
“ตัวเล็กครับ” แจบอมยกโทรศัพท์แนบหูไปด้วยตามปกติ “พี่กินข้าวเช้าแล้วนะ” แจบอมพยายามยิ้มให้เงาตัวเองที่สะท้อนในกระจก “ตัวเล็กไม่ต้องบ่นว่าพี่จะปวดท้องบ่อยๆแล้วนะครับ พี่ไม่ดื้อ ไม่ทำตัวน่ารำคาญแล้วนะ”
แจบอมกลั้นหายใจเพราะกำลังจะร้องไห้ “กลับมาหาพี่ได้แล้วนะ”
นิ้วยาวกดวางสาย พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
แจบอมมองอาหารสำเร็จรูปในไมโครเวฟด้วยดวงตาว่างเปล่า
ตาคมเรียวในตอนนี้บวมช้ำ ใบหน้าซีดขาว
มือหนากดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้ง
“ตัวเล็กครับ ......” แจบอมเว้นวรรคเพื่อกลั้นสะอื้น “พี่กินอาหารกล่องล่ะ กำลังเข้าไมโครเวฟอยู่เลย” อีกครั้ง “ตัวเล็กดุพี่ได้ไหม ? ตัวเล็กบอกว่ามันไม่ดีเท่าทำกินเอง ตัวเล็กดุพี่เลยสิ” แจบอมร้องไห้อีกครั้ง “ดุพี่เถอะนะ ......... ตอบพี่หน่อย ..... ได้โปรด”
3/12/2013
‘ พี่แจบอมไปซื้ออาหารกล่องมากินอีกละ ... พูดไม่เคยฟังเลย ขี้เกียจเป็นที่หนึ่ง ต่อไปคงต้องทำไว้ในตู้เย็นให้เยอะๆจะได้ไม่ต้องเดินไปซื้อตั้งไกล จอมขี้เกียจจริงๆเลย !! ’
ความคิดเห็น