My Toy นั้นมันของเล่นของฉัน

ลำดับตอนที่ #5 : ในวันที่ฝนตก ?

ณ ห้องนอนของนัตสึ

“อะ.. อืม เสียงอะไรน่ะ” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา

“อย่านะ บิ๊คสโล อย่าทำอะไรฉันนะ” นัตสึละเมอ ขึ้นมาทั้งๆที่อยู่ในอ้อมกอดของผม เจ้าบิ๊คสโลมันทำอะไรกับ นัตสึละเนี่ยเก็บมาฝันร้ายเลยดูสิ

“นัตสึ เป็นอะไรน่ะ” ผมกระซิบข้างหูของนัตสึ                                   

“อะ อ่ะ เกรย์ตื่นแล้วหรอ” นัตสึค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองมาที่ผม

“อืม แล้วเมื่อกี้เป็นอะไร” ผมถามพร้อมลูบหัวของนัตสึ

“ฝันร้าย นิดหน่อยน่ะ นี้เค้าเผลอ ละเมอไปใช่มั้ยน่าอายจัง O//O” นัตสึพูดแล้วหน้าแดงใหญ่เลยน่ารักวุ้ย

“เจ้าบิ๊คสโล ทำอะไรกับนายเนี่ยทำไมถึงได้ฝันถึงนายขนาดนี้” ผมถามนัตสึด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“กะ กะ.. ก็ มันจะปล้ำฉันนะสิ” นัตสึพูดเบาๆ แล้ว เอาตัวจากอ้อมกอดของผม

“ห๊า !!!!!! ว่ายังไงน้าา า มันกล้าทำกับแฟนฉันถึงขนาดนี้เลยหรอ แล้วเป็นอะไรรึปล่าว” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเป็นเตียงแล้วจับนัตสึตรวจว่าเป็น อย่างไรบ้าง

“ไม่เป็นไรหรอก น้า มันไม่ได้ปล้ำฉันจริงหรอก แต่แค่เกือบเฉย” นัตสึพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจสักเท่าไร

“นี้เตงไม่พอใจ ที่ไม่ถูกมันปล้ำหรอ” ผมถามนัตสึด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“จะบ้า หรือไง คนจะถูกปล้ำน้า ชิ ชิ”นัตสึพูดพร้อมทำหน้าบูด

“เดี๋ยว ไปจัดการมันให้”ผมพูดพร้อมกับกำหมัดให้นัตสึดู

“เดี๋ยวเหอะ เอะอะไรก็ต่อยตีกัน ไม่เข้าใจเลยจริงๆ” นัตสึพูดด้วยน่าเสียงโมโหพร้อมกับลุกขึ้นนั้งบนเตียงแล้วจับมือที่ผมกำหมัดลง

“ไปอาบน้ำไป”นัตสึพูดพร้อมกับผลักผมออกจากเตียง

“อะ อืม อ้าวไม่อาบด้วยกันหรอ” ผมลุกออกจากเตียงแล้วพูดกับนัตสึ

“นายจะบ้าหรอ ไปอาบน้ำไป >//<” อดเลย หลังจากนั้นผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

= = = =เวลาผ่านไปไม่นาน

พอผมอาบน้ำเสร็จนัตสึก็อยู่ใส่สภาพใส่ชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว

“เอ้า ไปอาบที่ไหนละนั้น” ผมถามนัตสึ

“ไปอาบ ห้องพ่อนะ” นัตสึพูดแล้วก็ยิ้มมาทางผม

“เร็วๆ เกรย์รีบแต่งตัวจะได้รีบไป โรงเรียนนี้มัน 6 โมง 40 แล้วนะ” นัตสึพูดพร้อมกับชี้ไปที่นาฬิกา

“โอ้ย!!! ยังเช้าอยู่เลย”ผมพูดพร้อมกับเกาหัว ในขณะนั้นผมอยู่ในสภาพใส่แค่ผ้าขนหนู

“รีบใส่เสื้อผ้าละ ฉันจะไปรอข้างนอก” นัตสึพูดพร้อมเดินออกไปจากห้อง

“ไม่อยู่ ดูอะไรหน่อยหรอที่รัก!!!!” ผมตะโกนไล่หลังนัตสึที่ปิดประตูห้อง

“ไม่ เว้ยย !!” นัตสึตะโกนสวนผมทันที แหม่ไม่อยากดูมังกรยักษ์รึไงนะ

พอผมใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเดินออกจากห้อง ผมมองไปรอบๆแต่ไม่เห็นนัตสึ

“สวัสดีค่ะ คุณเกรย์ใช่ไหมคะ คุณหนูนัตสึบอกให้ฉันพาไปที่โต๊ะกินข้าวคะ ตอนนี้คุณหนูไปรอที่นั่นแล้วคะ” ไหนว่าจะรอไง ให้คนอื่นรอให้เนี่ยนะ

“ครับ ๆ” ผมตอบรับ สาวใช้คนนั้น จากนั้นเธอก็นำทางผมไปที่รับประทานอาหาร

“อ้าวมาแล้วหรอ” นัตสึถามผมตอนที่กำลังเดินมายังโต๊ะ อาหาร

“ไหน บอกว่าจะรอกันไง”ผมพูดกับนัตสึด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

“ก็คนอะไรกัน แต่งตัวที นานชิบเลย รู้มั้ยมัน 7 โมงแล้ว”นัตสึใช้สายตาจิกใส่ผม

“เอิ่ม!! ไม่รู้ว่าจะเถียงยังไงเลยเหะ”

= หลังจากนั้น =

“คุณหนูครับวันนี้ไม่ต้องให้ผมไปส่งจริงๆหรอครับ” คนคับรถของนัตสึถาม

“ไม่ละวันนี้ฉันจะไปมอไซด์” นัตสึพูดเสร็จก็ขึ้นมาซ้อนท้ายผมทันที

“ไปกันเถอะเกรย์” นัตสึพูดพร้อมกับเข้ามากอดผม

“อะ อืม” จากนั่นผมก็ขี่มอไซด์ ไปที่โรงเรียน ตั้งแต่ที่ออกจากบ้านจนถึงโรงเรียนนัตสึก็ยังกอด
ผมไม่เลิกเลย จนถึงโรงรถ

“นัตสึถึงแล้ว” ผมพูดพร้อมกับหน้าแดงให้กับสายตาคนที่จ้องมาที่เราสองคน

“อะ อืม” นัตสึค่อยๆ เอามือออกจากผม

“ฮิ้วๆ มาแล้วหรอ คู่รักใหม่ กอดกันแต่เช้าเลยนะวุ้ย”หน่อยเจ้า เจ็ต จะแซวอะไรกันเนี่ยมันเขินนะวุ้ย ถึงจะเป็นแบบนะ ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมก็ได้แต่ยืนเขินอยู่ตรงโรงรถ แต่นัตสึเอาแขนข้างขวามาควงแขนข้างซ้ายของผม นัตสึอย่าเค้าเขิน

“ปะไปกันเถอะ” พอนัตสึพูดเสร็จก็ดึงแขนผมเดินออกจาโรงรถ

“นี้ เค้าเขิน อะเตง” ผมพูดกับนัตสึ

“ไม่เห็นเป็นไรเลย จะได้บอกพวกผู้หญิงว่า คนนี้มีคู่แล้ว” ห่วงเค้าด้วยหรอโอ๊ยมีความสุขจัง  และตั้งแต่โรงรถจนถึงห้อง นัตสึก็ควงแขนผมมาตลอดทาง

“อุ๊ย!!! ตายแล้วควงแขนกันมาด้วย” คาน่าพูดขึ้น

“ไม่เอาน่า เกรย์น่าแดงหมดแล้ว”ดอยพูดแทรกตอนที่ผมกำลังหน้าแดงจน จะกลายเป็นมะเขือเทศแล้ว

“นี้ โลกิ”นัตสึพูดแล้วหันไปทาโลกิ

“หืม อะไรนัตสึ” โลกิหันมาพูดกับนัตสึ

“วันนั้นขอเปลี่ยนที่ นั้งกับนายนะ” พอนัตสึพูดเสร็จโลกิรีบเก็บกระเป๋าทันที

“แหม โลกิจะได้นั้งข้างลูซี่ทำตัวตื่นเต้นดีน่ะ”คาน่าพูดแซวโลกิ

“โอกาสดีๆ แบบนี้จะหาได้ที่ไหนละ ใช่มั้ยเกรย์” ถูกของมัน พอนัตสึเปลี่ยนที่นั้งกับโลกิ ผมจะได้นั้งข้างนัตสึ และโลกิก็จะได้ทำคะแนนกับลูซี่ เอิ่มเหมาะเจาะ กันจริงๆเลย

“แล้วไม่ถามความเห็นของลูซี่หน่อยหรอ” ผมพูดอย่างเป็นกังวล

“ไม่หรอก เห็นว่าช่วงนี้เหงานิ เวลาเรียนฉันก็ตั้งใจเรียนไม่มีเพื่อนคุยเลยหาเพื่อนให้ไง” นัตสึพูดพร้อมกับยิ้มมาที่ผม

หลังจากนึตสึย้ายที่กับโลกิเรียบร้อยแล้ว ลูซี่มาเห็นกระเป๋าของโลกิอยู่ข้างโต๊ะของตน ก็โวยวายขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นนัตสึก็จัดการกับลูซี่เรียบร้อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  

= พักเที่ยงแล้วนะ = (เร็วไปมั้ย)

ผม นัตสึ ลูซี่  เรวี้  และโลกิ ตอนนี้กำลังเดินโรงอาหารครับ วันนี้รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปหลายๆ อย่างและวันนี้เจ้าบิ๊คสโลก็ไม่มาโรงเรียนด้วย เอิ่ม ทำไมไม่มาให้ ต่อยซักหมัด สอง หมัด หน่อยวะ

“นี้ วันนี้แปลกเนอะบิ๊คสโลไม่มาโรงเรียนถึงจะชอบโดดก็ เถอะแต่ก็ไม่เคยขาดเรียนนิ” เรวี้พูดขึ้น

“ช่างมันเถอะคนแบบนั้น” พอได้ยินชื่อบิ๊คสโล นัตสึก็เริ่มรู้สึก เซ็งๆ ยังไงก็ไม่รู้แถมยังพูดแบบไม่ไว้อาลัย มันเลย แต่ก็ดีเหะจะได้หมดห่วงเรื่องเจ้าบิ๊คสโล

ณ โรงอาหาร

“เอิ๊กกก!! อิ่มจัง” ผมเรอ ออกมาโดยไม่สนใจอะไร

“น่าเกลียด อะเกรย์” ทุกคนพูดพร้อมกัน แล้วหันมาที่ผม

“เอาละเหลือเวลาอยู่ประมาณ 40 นาที จะทำอะไรดีก่อนเข้าเรียน” ลูซี่พูดแล้วเอามือคล้ำคางแล้วทำหน้าแบบซ็งๆ

“เห้ย!!! เกรย์ ไปเล่นบอลมั้ย” เจ็ตถูดพร้อมกับตบหลังของผม

“เออไปดิ ไปดิ เล่นด้วยกันมั้ยที่รัก” ผมพูดพร้อมมองไปทางนัตสึ

“ม่ายยย อาวววว แดดมันร้อน” นัตสึพูดแล้วทำหน้าไม่พอใจ

“กลับห้องเถอะ ทุกคน เกรย์ถ้าเล่นเสร็จแล้วคาบบ่ายห้ามหลับในห้องเรียนะ ไม่งั้นจะหยิกหูให้
เจ็บไปเลย” นัตสึพูดพร้อมกับชี้หน้าผม โอ๊ย น่ารักวุ้ย

“ครับๆ จะไม่หลับเป็นอันขาดเลยครับ” ผมพูดพร้อมยิ้มให้นัตสึ

“นี้ จะขึ้นมั้ยห้องน่ะ มาหวานกันอยู่ได้ไม่อายชาวบ้านเขารึไง” ลูซี่พูดพร้อมลุกออกจากโต๊ะ

“ OK OK ไปแล้วๆ” นัตสึพูดพร้อมเดินตามลูซี่ไป ส่วน เรวี้ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนส่วนเจ้าโลกิก็ลุกตามลูซี่ไป ส่วนผมก็ไปสนามฟุตบอลกับพวกเจ็ต

= เลิกเรียนแล้วจ้า = (เร็วไปมั้ยรอบสอง)

“เกรย์วันนี้มี ซ้อมใช่มั้ยงั้นเค้ากลับก่อนนะ” นัตสึพูดกับผมพร้อมกับเปิดตารางซ้อมของชมรมผม

“นัตสึ เค้าอยากรู้อะ ทำไมตัวเองต้องเดินไปขึ้นรถสองแถวกลับบ้านด้วย” ผมถามด้วยความสงสัย เพราะก็มีคนขับรถส่วนตัวแต่ทำไมต้องกลับเอง

“อ๋อ คือว่านะ เค้าอยากลองมีประสบการณ์บ้าง เรียนรู้ด้วยการปฎิบัติ ไง”นัตสึพูดแล้วก็เดินออกไปจากห้อง

“ระวังตัวนะ นัตสึ” ผมตะโกนไล่หลังนัตสึไป ละหลังจากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ชมรมฟุตบอลทันที

Natsu

= และแล้วฝนก็ตกลงมา =

“ว่าทำไมต้องมาตกตอนนี้ด้วยนะ” ผมพูดพร้อมวิ่งเข้าไปหาที่หลบฝนตั้งแต่เช้าไม่มีทีท่าว่าจะตกเลยซักนิดเดียว ผมเข้ามาพร้อมกับผู้ชายร่างสูงคนหนึ่ง แต่แอ๊ะ คุ้นๆ

“นะ นะ นัตสึ” เห้ย นี้มัน บิ๊คสโล!!!!!

====================================================================

ถึงตอนที่ห้าแล้วววววว เย้ 
คนแต่งใกล้ตายแล้วคิด บทไม่ออกคงหายไปสักหนึ่งวันนั้งคิดบทก่อนนะครับ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น ขอบคุณสำหรับ ยอดวิว
รักคนอ่านที่สุดเลย
>//<