คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ถูกเกลียดซะแล้วสิเรา กับ ความผิดที่ไม่น่าให้อภัย
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
หืม เสียงอะไรน่ะ ผมตื่นขึ้นเพราะรู้สึกได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
“บิ๊คสโล บิ๊คสโล อยู่มั้ย” เสียงคุ้นๆ
เสียงนัตสึนิมาทำอะไรน้า ผมรีบลุกจากที่นอนแล้ว ไปเปิดประตู
“มี อะไรหรอ ที่รัก” ผมพูดพร้อมส่งสายตาหวาน แต่นัตสึดูท่าทางจะรังเกียจน่าดูเลย
“อึ่ยย !! อย่าทำแบบนี้อีกนะ น่าเกียจ เอ้า! เอาไปเอเวอร์กรีน ฝากของมาให้ มันก็การบ้านตอนที่นายโดดเรียนนั่นละ” นัตสึวางสมุดจดงานของเอเวอร์กรีนใส่ทั้งสองมือของผม
“เข้ามาก่อนมั้ยนัตสึ” เข้ามาสิ เข้ามาสิ นัตสึ =..= หื่นแล้ว
“ก็ได้ๆ วันนี้ฉันก็อยากมีเรื่องคุยกับนายเหมือนกัน” นัตสึมีอะไรนะหรือจะมาบอกคบกับเรา เห้ย
!! หลงตัวเองไปแล้วเว้ย
“นี้บิ๊คสโล นายเห็น เราเป็นอะไรกันแน่” นัตสึถามแล้วทำท่าทางจริงจัง
“ไม่จำเป็นรู้ว่านายเป็น อะไร แต่สำหรับฉันนายสำคัญมาก” ประโยคนี้หล่อวะ
“หรอ ที่นาย บอกว่าฉันเป็น ของเล่น ของเล่นนะยังไงก็เป้นของเล่นวันยังค่ำ แล้วทำไมนายต้องมายุ่ง กับความรักของฉันกับเกรย์ ด้วย ใช่ตอนนี้ฉันได้รู้สิ่งที่ฉันอยากรู้แล้ว ละ นายไม่ได้จริงใจอะไรกับฉันเลย” เห้ยยย !! ไงเป็นงี้ พอนัตสึพูดจบ นัตสึหันหลังจะเดินออกจากห้องผมทันที ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรผมเลย คว้ามือของนัตสึไว้
“ปล่อย! ปล่อย มือฉันนะ” นัตสึพร้อมกับพยายามสะบัดมือผมออกไป
“ไม่ฉันไม่ปล่อย” ตอนนี้ทั้งความรักและความโกรธ มันอยู่ในหัวของผมทั้งหมด ผมไม่รู้จะทำยังไง ยิ่งนัตสึสะบัดมือแรงเท่าไหร่ผมยิ่งบีบมือนัตสึ แรงขึ้นเท่านั่น
“บะ บิ๊คสโลปล่อยนะ ฉันเจ็บ” หลังจานัตสึพูดประโยคนี้จบ ผมดึงนัตสึเข้ามากอดแล้วผลักลงไปที่เตียง ของผม
“บะ ..บิ๊คสโล นายจะทำอะไร” นัตสึที่นอนอยู่บนเตียงพูดพร้อมทำสีหน้าหวาดกลัว
“ นายต้องเป็น ของฉันคนเดียว” พอผมพูดเสร็จ ผมก็ก้มลงไปกัดที่ คอของนัตสึ
“อย่านะ บิ๊คสโล” นัตสึพยายามดิ้น แต่ก็สู้แรงของผมไม่ได้
“วันนี้นายต้องเป็นของฉัน!!!” ผมกระซากเสื้อของนัตสึ ออกมาพร้อมกับถอดเสื้อของตัวเอง ตอนนี้ผมกำลังคร่อมอยู่บนตัวนึตสึ อยากให้ไอ้ตาตก มาเห็นจริงๆเลย สภาพนัตสึก่อนจะเป็นของ ฉันนิ
“บิ๊คสโลอย่านะ เกรย์!!! เกรย์!!! อยู่ไหนช่วย ฉันด้วย” พอนัตสึพูดอย่างนี้ผมยิ่งรุนแรงกับนัตสึมากขึ้น
ผมเริ่มเอาปากไปประกบกับปากของนัตสึ แล้วเริ่มเอาลิ้นสอดเข้าไปในปากนัตสึแต่ผมก็ไม่สามารถสอดเข้าไปได้เพราะในระหว่างนั้นนัตสึกัดฟันแน่นและ นัตสึก็ใช้มือตีที่บ่าของผมเพื่อเป็นการบอกให้ผมหยุด ใครจะหยุดละ กำลังมันเลย ผมเอาปากออกจากนัตสึแล้ว กดตัวนัตสึลงกับเตียงด้วยพร้อมกับปิดปากมือขวา แล้วถอดกางเกงตัวเองด้วยมือซ้าย ตอนนั้นเองผมนั่น น้ำตาของนัตสึไหลออกมา และตอนนั้นเองทำให้ผมได้สติกลับคืนมา ผมหยุดการกระทำทุกอย่าง อา า า ผมทำอะไรลงไปเนี่ย นัตสึฉันขอโทษ ผมเริ่มเอามือออกจากปากนัตสึ แล้วผมก็ลุกออกจากตัวของนัตสึ
“ฉันเกลียดนาย บิ๊คสโล” ห๊า า เวรแล้วไง นัตสึพูดพร้อมเอาเสื้อของตัวเองที่โดนกระซากมาคลุมร่างบางๆ ของตน และในตอนนั้นน้ำตาของนัตสึก็ไหลด้วย
“นะ นะ ..นัตสึ” ผมพยายามเอามือเข้าไปจับตัวนัตสึ แต่นัตสึก็ปัดมือผมออกไป
“ฉันเกลียดนาย บิ๊คสโล เกลียดที่สุด นายมันเลว เลวที่สุดด้วย ต่อไปนี้นายอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” พอนัตสึพูดเสร็จ นัตสึก็เดินไปทางประตู แล้วก่อนที่นัตสึออกจากห้อง
“ฉันเกลียดนาย!!!!”
= ปัง!!!!!! =
นัตสึพูดพร้อมปิดประตูห้องผมอย่างแรง
พอนัตสึออกไปจากห้องของ ผมแล้วผมรู้สึกว่าคำพูดของนัตสึ กำลังวนเวียนอยู่ในหัวของผมอยู่ ฉันเกลียดนาย นายมันเลว เลวที่สุด อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก นายมันเลว เกลียดที่สุด ฉันเกลียดนาย ประโยคเหล่านี้ทำให้ผมแทบบ้า ผมนั่งร้องให้อยู่บนเตียงอยู่ประมาณสามสิบนาที แล้วผมก็หันไปทาง ตุ๊กตาไม้นัตสึ
“นัตสึ ฉันทำกับนายเกินไปใช่มั้ย ฉันขอโทษ” พอผมพูดเสร็จผมก็กลับมาปล่อย โฮอีกรอบใหญ่ แล้วมาพูดกับตัวเอง ว่า “โดนเกลียดซะแล้วสิ”
Natsu
หลังจากผมวิ่งออกมาจาห้องของบิ๊คสโล ผมแค้นผมเจ็บใจที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ผมพยายามวิ่งให้เร็วที่สุด เพื่อให้ไปถึงสนามฟุตบอลที่เกรย์กำลังซ้อมอยู่
และผมก็มาถึงสนามฟุตบอลที่เกรย์กำลังซ้อมอยู่
“เกรย์!!!!!” ผมพยายามร้องอย่างสุดแรง พอเกรย์ได้ยินเสียงผมเกรย์ก็วิ่งเข้ามาหา แล้วก็กอดผม
“นายเป็นอะไรนัตสึ” เกรย์ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงแต่ ผมไม่ได้ตอบอะไร ผมเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว อยู่ในอ้อมกอดของเกรย์
“เจ้าบิ๊คสโล ทำอะไรนายมาอีกใช่มั้ย” ผมไม่ตอบอะไรเหมือนเดิมเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว
“แก!!!! เจ้าบิ๊คสโล ฉันจะเอาเลือดหัวแกออกให้เลยคอยดู” เกรย์พูดพร้อมกำหมัดแน่น
ผมที่ไม่อยากให้เกรย์ไปมีเรื่องกับคน เลวๆอย่างบิ๊คสโลเลยพูดขึ้น
“ฉะ ฉะ ฮึก! ฉัน ไม่ ปะ ฮึก! เป็น หรอก ฮึก! เกรย์” พูดพร้อมมองหน้าเกรย์ที่กำลังโมโห
“ไม่เป็นไรได้ไง ดูสภาพเตงสิ เป็นขนาดนี้” เกรย์พูด
“พาฉันกลับบ้านหน่อยสิเกรย์ ฮึก!ฮึก! ฮึก!” ผมพูดกับเกรย์ทั้งที่น้ำตาคลอ
“เห้ยยย !!! พวกแกฉันขอกลับก่อนนะ” เกรย์หันไปหาเพื่อนที่กำลังซ้อมกีฬาอยู่
“เออ!!!! ไม่เป็นไรรีบไปส่งแฟนแก เหอะ” เพื่อนๆของเกรย์พูดแล้วโบกมือไล่เกรย์
“ขอบคุณมากนะ เว้ย !!” พอเกรย์พูดเสร็จก็อุ้มผมขึ้นหลังแล้วพาผมไปที่โรงรถ
“ระวังนะนัตสึ”เกรย์พูดพร้อมกลับวางผมลงที่ซ้อนของรถจักรยานยนต์ ของเกรย์
“อะ อืม” ผมตอบเกรย์ด้วยเสียงเบาๆ (ร้องจนไม่มีเสียงแล้ว)
“เดี๋ยวจะพาไปส่งถึงบ้านเลย” เกรย์พูดแล้วก็ยิ้มมาทางผม
ขณะที่ผมกำลังซ้อนท้ายเกรย์อยู่นั่นผมได้ เอามือกอดเกรย์ตลอดทางกลับบ้านของผม
= เอี๊ยดดด =
ในที่สุดก็ถึงบ้านของผม
“เกรย์ เข้ามาก่อนสิ” ผมดึงมือเกรย์เข้ามาในบ้านพร้อมกับเปิดประตู
“พ่อ แม่ นายละนัตสึ” เกรย์ถาม
“ไปทำงานต่างประเทศ จะกลับก็ปีละครั้งเท่านั้นละ ที่นี้ก็มีแต่แม่บ้านอ่ะ” ผมตอบเกรย์แล้วดึง
เกรย์เข้ามากอดอีกครั้ง
“เกรย์ วันนี้นอนเป็นเพื่อนเค้าได้มั้ย” ผมถามเกรย์แล้วดึงเกรย์มาที่ห้อง
“ดะ ได้สิ แต่ขอไปเอาชุดนักเรียนที่บ้านก่อนนะ” เกรย์พูดแบบ เขินๆ
“ได้เลย เดี๋ยวเค้าอาบน้ำรอนะ” ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ผ่านไป 30 นาที
“มาแล้วหรอเกรย์ อาบน้ำรึยัง” ผมถามเกรย์ในขณะที่ผมอยู่ในชุดนอนที่เตียง
“อาบมาแล้ว แล้วเตงละ ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย” เกรย์ถามด้วยน่าเสียงเป็นห่วง
“ไม่แล้วละ แล้วนี้นายจะใส่ชุดนี้นอนจริงๆ หรอเกรย์มั้นไม่น่าจะสบายเลยนะ” ผมมองไปที่เกรย์ที่ใส่ชุดหนาทั้งตัว มันจะนอนแล้วนะใส่แบบนี้อึดอัดตายเลย
“อะ ขอโทษ ลืมไปเลย” พอเกรย์พูแสร็จเกรย์ก็ถอดเสื้อและกางเกงหนาๆ ออกแล้วเหลือแค่ เสื้อกล้ามกับกางเกงboxer
“อ๊ะ เป็นไงละแบบนี้ใช้ได้ยัง” เกรย์พูด
“เปลี่ยนตรงนี้เลยหรอ >//< เขินเลยนะเนี่ย ขึ้นมานอนด้วยกันสิ ไม่ต้องไปนอนที่โซฟาหรอก” พอผมพูดเสร็จ เกรย์ก็ขึ้นมานอนที่เตียงกับผม ตอนนั้นเกรย์เกร็งมากเลยละ น่ารักด้วย
“เกรย์” ผมพูดพร้อมเอามือทั้งสองกอดเกรย์
“หะ หืมอะไรหรอนัตสึ” เกรย์เขินๆแล้วกอดผมคือและตอนนี้หัวผมอยู่ตรงกับหน้าอกของเกรย์
“เค้ารักเตงนะ เตงรักเค้ามั้ย”ผมพูดเบาๆพร้อมจูบที่หน้าอกของเกรย์
“เค้าก็รักเตงนะ นัตสึ” เกรย์พูดพร้อมจูบบนหน้าผากผม
พอเกรย์พูดจบผมก็นอนหลับไปแล้ว เราสองคนนอนกอดกันทั้งคืนนั้นเลย
=FIN=
==================================================================
เอาละเสร็จแล้วอีกตอน เหนื่อยๆ เบลอๆ มึนๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม รักคนอ่านเว่อร์
ความคิดเห็น