My Toy นั้นมันของเล่นของฉัน

ลำดับตอนที่ #12 : Past of Bickslow กับ ขอแค่นี้ได้มั้ย

พอผมกลับถึงหอ ผมก็เข้าไปอาบน้ำขณะที่ผมอาบน้ำผมก็นึกขึ้นได้ว่านานขนาดไหนแล้วที่ไม่ได้ไปดูหนังกับนัตสึ ก็ประมาณเกือบปีได้มั้ง ครั้งสุดท้ายก็ ม.3 เทอมแรก หลังจากนั้นเราก็ค่อยๆ ห่างกัน เพราะอะไรนะหรอ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นมันทำให้ผมเสียใจมาถึงวันนี้

“บิ๊คสโล ฉันชอบนายนะ”  ห๊า า า เฮ้ย เราเป็นผู้ชายนะนายชอบเราได้ไง

“เออ นัตสึฉันไม่ได้ชอบนายนะ ขอโทษด้วย” ผมตอบแบบตรงๆ เพื่อจะให้นัตสึรู้ว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับนัตสึ เห็นก็เป็นแค่เพื่อนเท่านั้น

“อะ เอิ่ม ไม่เป็นไร หรอก แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย?” นัตสึถามผมพร้อมน้ำตาคลอเบ้า แล้วมันจะน้ำตาคลอทำไม

“ดะ ได้สิฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนิ” ผมพูดพยายามใช้น้ำเสียง ที่แลดูรักษาน้ำใจที่สุดเท่าที่จะทำแต่ แต่พอนัตสึได้ยินก็รีบวิ่งออกไปจากผมทันที ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วเดินกลับเข้าห้องไป

ถ้าย้อนกลับไป ตอนนั้นได้ผมจะขอนัตสึเป็นแฟนก่อนเลยถ้าเป็นไปได้ละนะ  เพราะหลังจากที่นัตสึบอกชอบผมได้ประมาณสองเดิน ผมก็ได้คุยกับนัตสึน้อยลงแต่เราก็คุยกันแบบเพื่อนปกติไม่มีปัญหาอะไร แต่พอขึ้น ม.4 มีคนมาตามจีบนัตสึ ใช่ คนคนนั้นคือ เกรย์ และผมก็เริ่มพยายามขัดขวางเกรย์ทุกวิถี ทางเท่าที่ผมจะทำได้ ผมไม่รู้เหมือนกันว่า ผมจะทำไม หวงหรอ ไม่ใช่ หึงหรอ ไม่ใช่ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับนัตสึ สักหน่อยแล้วทำไมผมต้องรู้สึก แบบนั้นด้วย แล้วทำไมต้องไปขวางเขาด้วย จนกระทั้งวันที่นัตสึถามผมว่า

“หวงหรอ” ผมไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเหมือนกันแต่ปากไม่ไปก่อนแล้ว

“ไม่เลยสักนิด”พอผมพูดนัตสึก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแล้วก็เดินคุยกับเกรย์ต่อไป

“บิ๊คสโลมาคุยกับฉันหน่อยสิ”ผมหันไปมองผู้หญิงผมยาวสีทอง ที่เรียกผมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แล้วเขาก็ลากผมเข้าไปที่ร้าน café ในห้าง

“มีอะไรลูซี่” ผมถามผู้หญิงผมทองที่ทำหน้าตาไม่สบอารมณ์เท่าไร

“นายมันเห็นแก่ตัว บิ๊คสโล” ลูซี่พูดพร้อมจ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง

“ฉันเนี่ย นะ ตรงไหน?” ผมพูดพร้อมเอานิ้วชี้ ชี้ที่หน้าผมแล้วก็หยักไหล่ให้ลูซี่

“เหอะ ไม่รู้ตัวเองเลยหรอ ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าโง่นักฉันบอกให้ก็ได้ นายกำลังหวง หึงนัตสึ อยู่ เพราะตอนนี้ นายชอบนัตสึ ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดยังไง อาจลังเลหรออะไรช่าง แต่ตอนนี้นายชอบนัตสึไปแล้ว ช่วงก่อนที่นัตสึชอบนาย ทำไมนายไม่บอกว่า นายก็ชอบนัตสึเหมือนกัน หรือว่า เห็นนัตสึจะไปเป็นของคนอื่นแล้วเพิ่งมาเสียดาย นายมันเลวมากเลยรู้ มั้ย เพื่อนฉันกำลังจะได้กับผู้ชายที่พยายามทุ่มสุดตัวเพื่อให้ได้ความรักจากนัตสึ ส่วนนายก็มาพยายามก่อกวนทั้งที่ปัด รักนัตสึไปตั้งแต่แรกแล้ว ฉันขอถามนายนะว่า นายชอบนัตสึ หรือไม่ ชอบนัตสึ” ลูซี่ร่ายคำด่ายาวแล้วยิงคำถามที่ตรงประเด็นและทำดาเมจรุนแรงใส่ผม ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบเธอยังผม ก็ผมยังหาคำตอบของตัวเองไม่ได้เลย

“…” ผมเงียบไปสักใหญ่ส่วนลูซี่ที่รอคำตอบดูเหมือนจะทนไม่ไหวเลยลุกออกจากโต๊ะ

“เหอะ ช่างเถอะ คนงี่เง่าอย่างนายนัตสึคงไม่กลับไปชอบอีกครั้งหรอก” ประโยคนี้ของลูซี่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บ แปรบๆ ในใจ ทำไมก็ไม่รู้ และหลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ผมก็เห็นนัตสึอยู่กับเกรย์อีกครั้งแต่ผม ช่างใจไม่เข้าไปขัดเพราะผมได้นึกถึง เรื่องที่คุยกับลูซี่เมื่อไม่กี่วันก่อน ทำให้ผมไม่เข้าไปขัด ของเค้าสองคนแล้วผมก็มานั้งคิด เรื่องนัตสึอยู่คนเดียวให้ห้องของผม จนผมได้คำตอบว่าผมชอบนัตสึ แต่จะทำยังไงละตอนนี้เจ้าเกรย์  ได้ลุกเข้าไปไกลกว่าผมหลายโยด แล้ว ผมเลยท้อที่จะทำอะไรทั้งสิ้น จนผมได้มานั้งเกะสลักไม้ ให้กลายเป็นนัตสึตัวจิ๋ว ผมพูดกับนัตสึไม้หลายรอบมาก ตอนนั้นผมเหมือนคนบ้า ผมนั้งคิดว่าทำไมผมถึงได้โง่ปล่อยคนที่ ตัวเองรักไปได้ ผมท้อมากๆ กับ เรื่องนี้จนทำให้ผมไม่ได้ทำอะไรเลย จนเอเวอร์กรีน บอกผมว่า “ก็ลองแย้งเขาคนนั้นคืนมาดูสิ ชอบไม่ใช่รึไง” ทำให้ผมจะลองดู แต่ก็ไม่กล้าทำสักครั้งจนกระทั้งปิดภาคเรียนที่ 1  พอเริ่มภาคเรียนที่สองวันแรกก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เกรย์ขอนัตสึคบในห้อง ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหงุดหงิดและคงหมดหนทางที่จะทำให้นัตสึชอบ เพราะ นัตสึได้ตอบตกลงเกรย์ไปแล้ว ผมเลยขึ้นไปที่ดาดฟ้าเพื่อสงบสติอารมณ์ แต่พอนัตสึมาเรียกผมกลับห้อง คำพูดของเอเวอร์กรีนก็ลอยเข้ามาทำให้ทำ คิดว่าจะทำยังไงก็ได้ให้นัตสึเป็นของผม ผมเลยเข้าไปจูบนัตสึ และหลังจากวันนั้นผมก็พยายามจะ ปล้ำนัตสึ ทำให้นัตสึเกลียดผมเข้าไส้ และผมก็รู้สึกผิดมากๆ เพราะสิ่งที่ผมต้องการจากนัตสึไม่ใช่ จูบ หรือ sex ผมแค่ต้องการความรักจากนัตสึบ้างเท่านั้น ผมได้แต่โทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ตอนนี้รู้สึกว่าผมก็ได้คืนดีกับนัตสึเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ ผมยอมรับได้เต็มปากเลย ว่า ผมชอบนัตสึ ไม่ใช่สิ ตอนนี้รักเลยมากกว่า  หลังจากผมคิดเรื่องนัตสึแล้วผมก็ออกจาห้องน้ำเช็ดตัวแล้วก็เข้านอน

= เช้าวันรุ้งขึ้น =

เฮ้อ ทำไมเราต้องคิดถึงเรื่องเจ้าบิ๊คสโลแล้วนะ อุส่าตัดใจได้แล้วแท้ๆเลย(.///.)

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

เฮ้อ นัตสึจะคิดถึงเราบ้างมั้ยนะ ถีงนัตสึจะไม่คิดถึงแต่เราคิดถึงมากนะ (.///.) และตอนนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์ มือถือขึ้นมา

= ตื๊ด~ ตื๊ด~ =

เอ๊ะ ข้อความเข้า

I MISS YOU NATSU>>>>> บิ๊คสโล

ไอ้บ้า >///<

===========================================================

ตอนนี้อาจตัวหนังสือเยอะไปหน่อย >//<~ ขอโต๊ดด ก๊าบบบ

จะสนุกมั้ย เอยย จากตอนนี้ก็จบตอนย้อมอดีต แล้วคงไม่มีอีกแล้วละครับ

เพราะทำย้อน อดีต คิด เรื่องยากมาก >//<~ แล้วก็สั้นด้วย (พยายามตัดเนื้อหาที่ไม่สำคัญออกแล้วนะ)

ยังไงก็ขอขอบคุณนักอ่านมากๆเลยนะครับที่ติดตาม

เม้นให้เค้าด้วยน้าาา ส่วนักอ่านเงา เจ้าจงปั้ม วิวให้ข้าพเจ้าต่อไปแล้วกัน เอิ๊กๆๆ