My Toy นั้นมันของเล่นของฉัน

ลำดับตอนที่ #11 : Past of Natsu

วันแรกในโรงเรียนแฟรี่เทล

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาให้ ภาคเรียนที่สองนะ อ๊ะ เข้ามาสิจ๊ะ” ผมเดินเข้าไปที่ห้องพร้อมกับลูซี่ พอพวกผมอยู่หน้าห้องทุกคนก็มองผมราวกับว่าผมเป็นตัวประหลาด

“แนะนำตัวให้เพื่อนๆ รู้จักหน่อยสิจ๊ะ”อาจารย์ประจำชั้นพูดพร้อมมองมาทางผมกับลูซี่

“สวัสดีน๊ะ ทู๊กกกคนนน ฉันมีนามว่า ลูซี่ ยินดีที่ได้รู้จัก” >O< ปล่า;ประกาศอย่างไม่อายใครเลยลูซี่เนี่ย แต่ว่าก็สมเป็นยัยนี้อยู่แล้วกัน

“สะ สะ สวัสดีครับ ผม นัตสึ ยะ ยะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” (.///.) แล้วตรูจะก้มทำไมเนี่ย

“เอาละๆ ให้เมื่อเพื่อนๆก็แนะนำตัวเองเรียบร้อยแล้ว เอาละครูจะ จัดที่หนังให้ เอิ่มงั้นให้ลูซี่นั้งข้างเรวี่ แล้ว นัตสึนั่งข้างบิ๊คสโลละกัน” รู้สักว่า สายตาของยัยลูซี่จะหาเรวี่เจอแล้ว แต่ผมนะสิบิ๊คสโล ใครวะ

“เออ !! อาจารย์ครับที่นั้งผมละครับ” ผมถามอาจารย์อีกรอบ

“ก็ตรง ข้างบิ๊คสโล นั่นไง" แล้วอาจารย์ก็ชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตา บอกบุญไม่รับ = =

เขารังเกียจฉันขนาดนั่นเลยหรอ ผมเดินไปนั้งข้างๆ ของบิ๊คสโล พอวางกระเป๋าจัดของเตรียมเรียนเรียบร้อย พร้อมจะเรียนแล้ว

“ไง เด็กใหม่ กระตือรือร้นดีจังเลยนะ” ไอ้เด็กเก่าหน้าตาบอกบุญไม่รับพูดกับผมด้วยสายตาขวางๆ

“ก็มันจะเริ่ม เรียนแล้วไง เอ๊ะ!ลืมไป ฉันชื่อนัตสึ นายบิ๊คสโล ใช่มั้ย?” ผมถามมันด้วยคำพูดที่
ใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ (ปกติด่าบ้านแตกไปแล้ว)

“ชิ๊” ไม่ตอบยังหันหน้าหนีอีกช่างเหอะยังไงก็ไม่คิดว่าจะได้รับคนตอบดีๆ จากปากมันอยู่แล้วละ เหอะ

= พักเที่ยง =

ผมเปิดสมุดประวัตรนักเรียน(สั่งพ่อให้จ้างคนไปสืบประวัตรทุกคนในห้อง)ขึ้นมาแล้วนั้งอ่านแล้ว ผมก็ไปหยุดอยู่ที่รู้เจ้าบิ๊คสโลนั่น และผมก็หยิบปากกาเมจิกขึ้นมาแล้วกากบาทใส่หน้าของ มัน ชิ๊ เป็นนังเลง มี เรื่องชกต่อยประจำ อยู่ในกลุ่มผู้ชายระดับต่ำ ถึงผลการเรียนจะดี แต่ก็ชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา ยังงี้ละ ถึงไม่ค่อยมีคนคบไง แบร่!! :P จะว่าไปมาโรงเรียนวันแรกก็เจอเรื่องแบบนี้ เลยหรอ พ่อนะพ่อ ทำไมต้องย้ายงานด้วย ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้ลูกดูแลตัวเองได้ถึงส่งให้มาอยู่ไกล ขนาดนี้ แล้วยังบ้าจี้ไปบอกพ่อของลูซี่อีกแล้วพ่อของลูซี่ยังจะเชื่อ พาลูซี่มาอีก
ส่วนยัยนั่นคงไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ เพราะเธอ เฟรนลี่มาก แต่ผมนี้สิ ถึงจะเฟรนลี่ก็จริง แต่ก็ไม่
เท่ายัยลูซี่มัน แล้ววันแรกยังเจอแบบนี้อีก เห้อ หมด อารมณ์เรียนเลยทีเดียว

“มาอยู่นี้ เองหรอไอ้เด็กใหม่” เสียงคุ้นๆ เจ้าบิ๊คสโลนิ

“อะ นี้ ขนมปัง” บิ๊คสโลพูดพร้อมโยนถุงขนมปังลงมา

= ตุ๊บ =

“โอ๊ย! ให้ดีๆไม่เป็นรึไง ห๊า” ผมหยิบถุงขนมปังที่ตกอยู่กับพ้นขึ้นมา เพราะก่อนหน้านี้มันตกลงที่หัวของผม

“เหอะ คนอุส่าซื้อมาให้ กินๆไปเหอะจะได้เข้าไปเรียน ตั้งใจเรียนไม่ใช่หรอ แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้ ไม่ไปโรงอาหาร” มันถามผมพร้อมมานั่งข้างๆผม

“เรื่องของฉัน” ชิใครจะตอบละ

“เหอะ ไม่รู้ก็ได้” มันหันหน้าหนีอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยก็รู้ว่าเป็นคนดี

นั้นคือวันที่ผมได้เจอกับบิ๊คสโลวันแรก และ หลังจากที่ผมอยู่กับมันมาตั้ง 1 เทอมก็รู้จักมันมากขึ้น รู้นิสัยใจคอ แต่ก็แปลกนะ คนเถื่อนๆ แบบมันทำไมอยู่ชมรม แกะสลัก ได้ละเนี่ยแถม ยังเก่งอีกด้วย และตอน ม.3 ผมรู้สึกยิ่งรู้ดีกับมันมากขึ้น จนไม่รู้ว่าตอนนี้ นั้นจะเรียกมันเป้นเพื่อนได้มั้ย แต่ เวลาที่มันทำอะไรให้ ก็ทำให้ผมหน้าแดง เขิน ทำอะไรไม่ถูก ผมว่าผมเริ่มชอบมันแล้วละ
และก่อนปิดภาคเรียน แรกผมก็เลยได้

“บิ๊คสโล ฉันชอบนายนะ” ผมพูดกับบิ๊คสโล (ตอนนั้นอยู่กัน 2 ต่อ 2 นะ)

“เออ นัตสึฉันไม่ได้ชอบนายนะ ขอโทษด้วย” T_T ไม่น้า มันพูดแบบไม่ได้ลังเลอะไรเลย

“อะ เอิ่ม ไม่เป็นไร หรอก แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย?” น้ำตาคลอเป้า อ๊ากก อยากวิ่งออกไปให้ไกลจากตรงนี้จังเลย

“ดะ ได้สิฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนิ” พอบิ๊คสโลพูดเสร็จผมเลยบ่อน้ำตาแตก แล้วรีบวิ่งออกจากโรงเรียน แล้วหลังจากวันนั้นผมก็ร้องไห้สามวนสามคืนเลย

พอขึ้นภาคเรียนที่สอง ของม.3 ผมเลยมานั้งข้างลูซี่ แต่ผมก็ยังคุยกับบิ๊คสโลอย่างปกติ แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมสักเท่าไหร่ หรอกนะ(ในความคิดของผม) แต่คนอื่น็มองว่าเรายังปกติดีไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั้งผมขึ้น ม.4 ก็มีเพื่อนใหม่ชื่อ เกรย์ แต่ว่าจะเรียกเพื่อนดีมั้ย เกรย์ เพราะเกรย์พยายามจีบผม ตั้งแต่วนแรกที่เจอเลย >//< ทำเอาผมเขิลไปหมด และเคยชวนผมไป นู้นไปนี้ ด้วย ผมก็ไม่ได้รังเกียจเกรย์หรอก นะ แต่เวลาที่เกรย์พาผมไปนู้นไปนี้  ผมก็จะเห็นบิ๊คสโลทุกที่ ที่เกรย์พาผมไป เอิ่ม มันตามเรามาหรือว่าดวงมันจะเจอะกัน

แต่ว่าพอเจอกันแล้ว บิ๊คสโลก็พยายามเข้ามาก่อกวน เกรย์ ในการจีบผม ผมละไม่เข้าใจบิ๊คสโลเท่าไหร่ แต่ก็เคยถ้าอยู่นะว่า หวงหรอ แต่ก็ได้คำตอบกลับมาว่า ไม่เลยสักนิด แล้วมันจะตามเรามาทำไม ว่ะ แต่ตอนนั้นผมก็ตัดใจจากบิ๊คสโลได้แล้วละ เพราะเกรย์ทำให้ผมใจอ่อน ก่อนภาคเรียนที่สองเกรย์บอกวันเปิดภาคเรียนจะมีเซอไพร์ ให้ผม มันก็เซอไพร์จริงๆ ละ บอกชอบกลางห้อง แถมยังขอเราเป็นแฟนอีก และผมก็ได้คบกับเกรย์วันนั้น แต่ก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น บิ๊คสโลบอกว่าชอบผม ทำให้ใจของผมมันเต้นอีกครั้ง แต่ว่าผมคบกับเกรย์แล้วคงทำไม่ได้หรอก แต่ว่ามันดัน ขโมยจูบแรกของผมไปเนี่ยสิ ทำให้ผมคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี แล้ว แต่ว่าหลังจากเกิดเรื่องวันนั้น ผมรู้สึกว่า บิ๊คสโลจะเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไป รึ ปล่าว ตัวเองบอกว่าไม่ชอบผมเอง แล้วทำไมตอนนี้มา พยายามขัดขวางความรักระหว่างผมกับเกรย์ ผมว่าจะไปถามบิ๊คสโลเรื่องนี้ แต่วันนั้นกับได้การเกือบโดนข่มขืน =^= มาเป็นคำตอบทำให้ผมเกลียดบิ๊คสโลเข้าไส้อีกรอบ ถึงจะมาช่วยผมจากพวกนังเลงก็เหอะ ถึงจะบอกว่าจะไม่ยุ่งแล้วก็เหอะ ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าบิ๊คสโล ชอบผมหรือไม่ชอบผมกัน แล้วทำไมผมยังหวั่นไหวกับมันอยู่นะ ตอนนี้ต้องจริงใจกับเกรย์คนเดียว เจ้าหัวสีชมพูหลายใจไอ้คนหลายใจ โอ๊ยคิดไปก็ปวดหัว จากนั้นผมก็ปิดอัลปั้ม รูปแล้วปิดไฟแล้วก็เข้านอนทันที เห้อ สรุปว่า มันคิดว่าเราเป็นของเล่นมันจริงๆใช่มั้ยคอยปันหัวเราอยู่ได้ 
====================================================================
ขอโทษนะครับที่หายหน้าไป ตั้ง 1 วันเพราะนั้งคิดอดีต เจ้านัตสึอยู่นี้ละครับแต่ว่านะ แต่ว่าวันนี้เนี่ยจะลงให้ได้สองตอนเลย สู้ตายยยย!!!!! 

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ <<<< บทนี้ผมว่าบิ๊คสโลเห็นแก่ตัวมากนะเออ

ถ้ามีคำพิดก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ >//<

และสุดท้ายนี้เม้นให้เค้าด้วยย น้าาาา