คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ไปดูหนังกัน
“นะ นะ นัตสึ!!” ไอ้เจ้าบ้าบิ๊คสโลจะตะโกนทำไมนิ
“จะตะโกนทำ ?”ผมพูดพร้อมเบ้ปากใส่บิ๊คสโล =_=
“เอิ่ม นายแล้วเห็นฉันในสภาพแบบนี้แล้วไม่รู้สึกอายเลยหรอ เอิ่มไอ้ ตอนนี้ฉันนุงแค่ผ้าขนหนูนะ” ก็จริงอย่างที่นายนั่นว่า ตอนนี้กำลังอยู่ตรงหน้าไอ้บิ๊คสโลในสภาพเกือบเปลือย เอิ่ม กล้ามหน้าท้องที่ดูร้อนแรงที่ บวกกับน้ำที่ไหลตามร่างกายที่กำยำหลังจากอาบน้ำเสร็จ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะหน้าแดงไปแล้ว ไม่งั้นก็คงเลือดกำเดาไหล ฉันยอมรับมามัน sexy อยู่นะแต่ฉันไม่มีอารมณ์นึกถึงเรื่องแบบนั่นนิ
“นายเห็นว่า ฉันหื่นขนาดนั่นเลยหรอ” บิ๊คสโลทำหน้าแดงแก้มเขินแล้วเดินเข้าไปในห้อง
“เฮ้ยยย !! เข้ามาทำไม ออกปายย น๊า นัตสึ” แหมทำเป็นห่วงทีตอนนั่นละ …
“ แล้วไงทีนายคิดจะปล้ำฉันยังไม่เห็นอายเลย” ผมพูดพร้อมชี้ไปที่เตียงของบิ๊คสโลเพื่อเตือนความจำของมัน
“เออ เอิ่ม ขอโทษ” บิ๊คสโลพูดพร้อมก้มหน้า(. .) เกาหัวอย่างสำนึกผิด เอิ่มรู้ตั้งนานแล้วว่าสำนึกครับ
“อุส่าตั้งใจ มาขอบคุณ รู้มั้ยว่ากว่าจะขอเกรย์ได้มันนานมากนะ แล้วทีนี้ยังบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรได้มั้ย ด้านหลังมีรอยช้ำ แก้มบวม แล้วอย่างนี้ตอนไปโรงเรียนไม่อายแย่หรอ ยังไง ฉันคงไม่คิดว่านายพกยาพวกนี้ไว้หรอกนะ” = =!!! ด่าไปชุดหนึ่ง
“…” ทำหน้าเหมือนผมขอโทษ ผมสำนึกแล้วครับอีกรอบ
“แล้วนี้ เอายาทามาให้เดี๋ยวจะทาให้ ถือว่าแทนคำขอบคุณละกัน”ผมหยิบยาลดอาการช้ำออกมาจากถุง แล้วผลักเขาลงไปที่เตียง แล้วผมก็ขึ้นไปที่เตียงจะทาที่ด้านหลังให้บิ๊คสโล
“ขอบคุณ นะ นัตสึ” -///- ไม่ต้องมาเขินนะไอ้บ้า
“โอ๊ยย ย!!! เบาๆ หน่อยสิ” บิ๊คสโลอุทานพร้อมกับสะดุ้งออกจากเตียง
“เบา เบา ใช่มั้ย” ฝันเหอะ
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! แรง เกินไปแล้ว” บิ๊คสโลสะดุ้งอีกรอบ แต่รอบนี้ทำให้บิ๊คสโล
เอามือมาจับของผมทั้งสองข้างทำให้ผมอยู่นิ่งๆ
“นาย จะฆ่าฉันหรอ” -*- ใช่สิ
“ไม่ ทายาเฉยๆ แล้วไม่ต้องมาทำหน้าตาขู่ฉันเลยนะ ฉันไม่กลัวหรอก แล้วก็ปล่อยแขนฉันได้
แล้วนะ ก่อนที่น้องชายนายจะใช่การไม่ได้” ^_^ ตอนนั้นเท้าผมได้ระหว่างขาของบิ๊คสโลเรียบร้อยแล้ว ทำให้ เขาค่อยๆเอามือออกจากแขนของผม แล้วกลับไปนั่งท้าเดิม
“หันหน้ามา!!!” พอผมพูดเสร็จบิ๊คสโลก็หันนายมาหาผม แล้วจากนั้นผมก็เอายาทาที่แก้มของ บิ๊คสโล ทำให้บิ๊คสโลหน้าแดง เอิ่ม น่ารัก เหะ!! และมันทำให้ผมหน้าแดงไปด้วย อ๋อยๆ นานทีจะได้เห็นหมอนี่ เขิน ทำเอาเขินไปด้วยเลยนะ เนี่ย ไม่ๆๆๆ ต้องไม่เขินนะ ไอ้หัวชมพูใจง่ายนิ
“นัตสึ …” บิ๊คสโลพูดพร้อมจ้องหน้าผม จ้องทำไม
“อะ อะ อะไร” =//= ผมยังหน้าแดงอยู่เลย อ๊ากกกกกก และแล้วหน้าของบิ๊คสโลก็เข้ามาที่หน้าของผมเรื่อยๆ ผมทำให้ผมหลับตาลง มันต้องจูบผมแน่ๆเลย อีกหรอบเดิมอีกแล้วหรอ แต่ผลังจากผมคิดไม่นาน ผมรู้สึกว่าริมฝีปากนุ่มๆของบิ๊คสโลมันอยู่ตรงหน้าผากของผม เอ่อ!! ดีแล้วที่มันไม่จูบ แต่ผมรู้สึกกับการจูบหน้าผากของมันตอนนี้มาก ทำไมไม่รู้เพราะรู้สึกว่ามัน นุ่มนวล และจริงใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกมันไม่เหมือนตอนที่ผมโดนมันจูบ ที่ปากถึง 2 ครั้ง เพราะทั้งสองครั้งมันรุนแรงเกินไป ตอนนี้มีความรู้สึกอยากอยู่ตรงนี้ตลอดไปเลยละ อย่านะห้ามคิดนะห้ามคิด ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ
“ขอโทษนะ นัตสึ ที่เคยทำไม่ดีเอาไว้” ฉันรู้แล้วนะ …… เอ๊ะ ตรงนั้นของบิ๊กสโลมัน
“เอิ่ม บิ๊คสโล ปิกาจูนาย …” ผมพูดพร้อมมองไปที่ผ้าขนหนู
“อ้าว !! เฮ้ยย !! ขอโทษนะนัตสึ” บิ๊กสโลรีบหันกลับไปพยายามไม่ให้ผมเห็นสิ่งที่หน้าอับอายนั้น
“ใหญ่นะเนี่ย” ผมพูดแซวบิ๊คสโลเล่น ทำให้เขาหน้าแดงแล้วเอามือทั้งสองปิดที่ปิกาจูของเขาไว้ เอิ่ม น่ารักดีเหะ ตอนมันเขินเนี่ย หลังจากนั้นผมก็เดินออกไปที่ประตูหน้าห้องของบิ๊คสโล
“พรุ่งนี้ อย่าโรงเรียนสาย อย่าลืมทำการบ้านด้วยละ ฉันกลับแล้ว บ๊ายบาย” ผมพูดพร้อมปิดประตู ห้องของบิ๊คสโล แล้วเดินออกจากหอของบิ๊คสโล แต่ตอนที่ปิดประตูยังเห็นบิ๊คสโล ปิดเจ้าปิกาจูยักษ์ นั้นอยู่เลย ขำชะมัด
Bickslow
หลังจากที่นัตสึออกไปจากห้องผมแล้ว เอิ่ม เมื่อกี้เขาเห็นปิกาจูของผมที่โตเต็มที่ เอิ่ม หน้าขาย
หน้าชะมัด ขอโทษนะนัตสึ หลังจากทบทวนเรื่องราวที่หน้าอับอาย แล้วผมรีบ เอา boxer มาใส่ แต่เจ้าปิกาจูมันยัง = = เห้ย! คนที่แกต้องการไปแล้วเว้ย ลดลงได้แล้ว เจ้าบ้าไม่ฟังคำสั่งเจ้านายอย่างงั้นเลยหรอ
“ขอบคุณนะ นัตสึ” ผมพูดกับนัตสึไม้ที่วางอยู่ตรงหัวเตียงแล้วผม ก็เริ่มเข้าโต๊ะเพื่อทำการบ้าน เหยดดดด เยอะจังวุ้ย ทำไมไม่ไป โรงเรียนแค่วันเดียวมันเยอะขนาดนี้เลยหรอ รวมกับของวันนี้เอิ่ม เน่าแน่ เจ้าบิ๊คสโล แล้วผมก็รีบปั่นงานทั้งหมดจาก 1 ทุ่ม จนถึง 5 ทุ่มถึงเสร็จ ขนาดมีของเอเวอร์กรีน เอาไว้ลอกแล้วนะ พอผมทำเสร้จผมเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้าตัวเอง พร้อมกับแปรงฟัน แล้วก็เข้านอน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!”
เสียงนาฬิกาปลุกเจ้าเก่าที่ทำให้ผมตื่นเช้าที่วี้ทุกวัน ผมตบนาฬิกาปลุกเสร็จแล้วมองไปนอกหน้าต่าง เอิ่ม ฝนตก = = ละแล้วผมก็จะแจงทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่อาบน้ำ ยันจัดกระเป๋านักเรียน แล้วผม หยิบร่มออกไปสองคัน คันแรกร่มของผมเอง คันที่สองคือร่มของนัตสึ(ยังไม่คืนเลย) แล้วผมก็เดินกางร่มไปที่ร้านโจ๊กเจ้าเก่า สั่งอาหารแบบเดิม แล้วก็เดินกางร่มไป โรงเรียน หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรพิเศษ เกิดขึ้น แต่ทว่าพอ ออด บอกเลิกเรียนดังขึ้น
“ไปดูหนังกันมั้ยทู๊กกกกกคนนนนนน!!!!!” ลูซี่ตะโกนหลังจากอาจารย์เดินออกจากห้องเรียน
====================================================================
ถึงนักอ่านทุกท่าน =^= กราบงามๆด้วยความเคารพที่ติดตามผมงานของข้าพเจ้า
และเนื่องจากตอนนี้ผมจะกลับมาเขียนอย่างเอาเป็นเอาตายอีกรอบเอิ่มจะว่ายังไงดีละ
เนื่องจาก สงกรานต์ + ติดเกมส์ ทำให้นิยายมันล่าช้าไปมาก << เพิ่งรู้ตัวเองหรอ
ก็เลยมาก ขอโทษ ขอโพย กัน อย่าถือ สาผมเลยนะครับ #ตอนนี้จะติดเรท มั้ยเนี่ย
ขอโทษที่หายหน้าไปนาน ครับ รักนักอ่านทุกคนครับ
สุดท้ายนี้ เม้นให้เค้าหน่อยนะ =^= จะได้รู้ว่าชอบไม่ชอบตรงไหน ไม่งั้นก็วิจารณ์ ไปเลย
ความคิดเห็น