รักอันตรายคุณชายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

ณ  คฤหาสน์มัติซึโมโต้

“ตามหาอายะให้เจอถ้าไม่เจอพวกแกไม่ต้องกลับมา”ชายหนุ่มร่างสูงสั่งลูกน้องอย่างหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าคนที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ห้องนอน     ทั้งที่ตอนนี้เธอไม่น่าจะไปที่ไหนได้เมื่อเขาสั่งลูกน้องเฝ้าหน้าห้องเธอตลอดเวลาแต่ลูกน้องเขาก็พลาดจนได้    หวังว่ามันจะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดนะ............

“ครับคุณชาย”

“ทำไมต้องคนตามหาฉันจุน” หญิงสาวหน้ารูปไข่     ผมยาวหยักโศกถามขึ้นข้างหลังอย่างสนิทสนม

“อายะ....เธอหายไปไหนมา”

“ฉันไปพบพ่อมา”  พ่อคนที่ไม่ได้เป็นพ่อตามสายเลือดของฉันแต่ท่านก็ไม่เคยรังเกียจที่จะให้ฉันเรียกว่าพ่อ  ทั้งที่ความจริงไม่จำเป็นเลยที่ท่านจะอนุญาตให้ฉันเรียกว่า  พ่อ

“มีเรื่องอะไรรึเปล่า” ชายหนุ่มถามอย่างห่วงใย

“เปล่า...” นายอย่าห่วงฉันให้มากเลยจุน   ความรู้สึกของนายมันจะทำให้ฉันเจ็บมากขึ้นในการตัดสินใจของฉัน

“อย่าโกหกอายะ” ไปพบพ่อมามันต้องมีอะไรซิ   ไม่งั้นคนอย่างอายะมีรึจะไปพบพ่อ

“ฉันมีธุระนิดหน่อย” 

“เรื่องอะไร”

“ฉันจะออกจากตระกูลมัติซึโมโต้”   

ในที่สุดฉันก็บอกไปแล้วทั้งที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกเขาจนกว่าเขาจะรู้เองตอนที่ฉันอกไปจากที่นี่แล้ว 

“เธอทำอย่างนั้นทำไม”  จุนส่งสายตาเย็นชาอย่างที่เคยทำเป็นประจำเวลาโกรธฉัน

“แสดงความรับผิดชอบ”  ฉันไม่สมควรที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป   ฉันไม่หน้าด้านมากพอที่อยู่ที่นี่ทั้งที่ได้ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนั้นไว้หรอก    ถึงแม้ว่าทุกคนจะให้อภัยฉันก็ตามแต่ฉันก็ไม่มีวันที่อยู่ที่นี่ได้เพราะมันอาจจะทำให้ฉันบ้าได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น

“เธอไม่ผิดอายะ”

“ฉันผิดจุน.....อย่าพูดคำนั้นอีกฉันเบื่อที่จะฟังคำปลอบโยนจากทุก ๆ คนที่พร่ำบอกว่าฉันไม่ผิดทั้งที่ฉันผิดเต็มๆ ความจริงก็เห็น ๆ กันอยู่หรือนายจะปฏิเสธว่าฉันไม่ได้เป็นคนทำ”

“มันเป็นอุบัติเหตุ”

“ช่างเถอะจุนฉันตัดสินใจไปแล้ว”

“แล้วคุณน้าหละท่านจะอยู่กับใครถ้าเธอไป”

“พี่สาวฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ตอนที่ฉันไม่อยู่”

“เธอแน่ใจได้ไงว่าพี่สาวเธอจะยอมมา”

“ฉันเชื่อว่าพี่นาระจะมา”   พี่ฉันเป็นผู้หญิงทั้งเรียบร้อย   อ่อนโยน   น่ารักสมเป็นผู้หญิงไม่มีทางที่เธอจะปฏิเสธคำขอจากพ่อ     พ่อคนที่เธอไม่ได้เจอมานับสิบปีตั้งแต่พ่อกับแม่ของฉันแยกทางกันพวกเราไม่ได้ติดต่อกันเลย  จนกระทั่งเมื่อวานนี้ที่ฉันโทรไปนัดเพื่อออกมาคุยเรื่องการเปลี่ยนตัวฉันไปอยู่กับพ่อและให้พี่นาระมาอยู่เป็นเพื่อนแม่  ถ้าไม่ถึงทางตันอย่างถึงที่สุดแบบนี้ฉันคงจะไม่ใช้วิธีนี้    จุนนั้นแหละที่เป็นคนบีบฉันทุกวิถีทางให้ฉันหาที่พึ่งไม่ได้    จนต้องไปพึ่งผู้เป็นพ่อคนที่เธอไม่เคยคิดที่จะขอความช่วยเหลือจากเขาหลังจากที่พ่อได้ทิ้งแม่ไปในวันนั้น

“เธอไปพบพ่อเธอมาใช่ไหม”

“อืม”

“หึ..นี่เธออยากออกจากที่มากจนต้องไปขอร้องคนของไนพาราเลยหรอ”

“ใช่.”และเดี๋ยวนายก็จะรู้ว่าฉันไม่ใช่แค่ไปขอร้องคนของไนพารา     ฉันต้องทำอะไรที่นายต้องเกลียดฉันมากกว่านี้อีกจุน      นี่ฉันจะดีใจหรือเสียใจดีนะที่ทำให้จุนเกลียดฉันได้จะได้ให้ฉันออกไปจากที่นี้

“เธอคิดจะทำอะไรอายะ   เธอก็รู้ว่าฉันเกลียดไนพารา”

“ฉันจำเป็นต้องไป”

“ถ้าเธอไปเราขาดกันอายะ” จุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาซึ่งนั้นหมายถึงเขาพูดจริงไม่ได้พูดเล่นเพื่อขู่เธอ

เม้นค่ะเม้น