คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11 : in motel(1)
ณ ภายในศูนย์บัญชาการประจำค่ายฝั่งตะวันตก แม้ว่าช่วงนี้จะลดความวุ่นวายลงไปเพราะสามารถควบคุมสถานการณ์ที่ด้านนอกได้แล้ว เหล่าทหารบางส่วนก็เข้าพักผ่อน บางส่วนก็ต้องเตรียมความพร้อมสำหรับกะดึก แต่การประชุมของทหารระดับสูงยังคงดำเนินการอยู่ เพราะหัวข้อในวันนี้คือ…
“เมื่อเวลาประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆ ได้ตรวจจับนิวรอยด์กลุ่มหนึ่งที่อยู่ห่างจากฐานทัพของเราเป็นระยะห่างเกือบ 300 ไมล์ คาดว่าน่าจะเป็นนิวรอยด์ภาคพื้นดินเพราะพวกมันอาละวาดไปตามทางหลวงอย่างเดียว แต่ที่น่าแปลกยิ่งกว่าก็คือพวกมันไม่ได้วิ่งมายังฐานทัพที่นิวแม็กซิโก แต่พวกมันกลับขึ้นไปข้างบนแทนซะนี่”
เสนาธิการแม่มดคนหนึ่งกำลังรายงานข้อมูลที่ได้จากฝ่ายติดต่อสื่อสารเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา โดยนำข้อมูลที่ได้รับไปขึ้นฉายบนจอผ้าด้วยเครื่องฉายโปรเจคเตอร์
“แล้วข้างบนนั้นมีอะไรหรือ?” นายทหารอาวุโสหนุ่มกำยำชี้ไปที่ภาพแผนที่ที่ฉายผ่านจอผ้า
“คาดว่าอาจเป็นฐานทัพใหม่ที่เมืองยูเรก้า รัฐแคลิฟอร์เนียนะคะ ทว่าพวกนั้นวิ่งไปสักพักแล้วอยู่ดีๆสัญญาณหายไปดื้อๆ เลยค่ะ”
“เพราะอะไรกันนะ?” พันเอกคริสต้าสอบถาม
“จากภาพถ่ายดาวเทียมของกองทัพได้จับภาพไปยังจุดที่หายตัวไปพบว่า… เอ่อ”
เหล่านายทหารระดับสูงที่นั่งโต๊ะประชุมต่างชะเง้อมองกับภาพที่ได้เห็น ซึ่งภาพที่ปรากฏขึ้นมานั้นคือลูกระเบิดขนาดใหญ่และนิวรอยด์รถเครนถูกแยกชิ้นส่วนอันมาจากแรงระเบิด
“บ้าน่า?”
“ฝีมือทหารแม่มดหรอกหรือ?”
“ไม่น่าจะใช่นะคะ เพราะในบริเวณนี้ไม่มีการตรวจตราใดๆ จากทหารแม่มดนอกจากเครื่องบินสอดแนมหรือดาวเทียมเลย”
“หรือว่าจะเป็นพวกฮันเตอร์ที่ซ่อนอยู่” พันเอกคริสต้าเสนอความเห็น
“อาจเป็นไปได้ เพราะพวกนั้นมันอาจซุกซ่อนอยู่ในพื้นที่นั้น จริงสิ แล้วทหารแม่มดที่หายสาบสูญคนนั้นได้ข่าวคราวหรือยัง หายไปตั้ง 3-4 วันแล้ว”
“ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวคราวใดๆ เลยค่ะ แต่คาดว่าถ้าไม่ได้ถูกพวกฮันเตอร์จับตัวก็คงหนีไปได้แล้วล่ะค่ะ” พันเอกคริสต้าตอบโดยรู้สึกกังวลใจ
“แย่ที่สุด ทหารแม่ทดหายสาบสูญระหว่างต่อสู้ จะตอบกับทางญาติได้อย่างไรว่าเธออยู่หรือตาย แถมพวกฮันเตอร์และนิวรอยด์ก็ดันขัดขวางเอาไว้อีก”
ไหนจะต้องรับมือกับนิวรอยด์ตัวแปลกๆ และทหารแม่มดที่หายสาบสูญในขณะออกภารกิจ ทว่าร้อยโทนาตาลีได้มองที่จอผ้าก็ได้เห็นอะไรบางอย่างเข้า
“ทีม Dark Tiger!!” ร้อยโทนาตาลี ยกมือเสนอความเห็นเสียงดังซะจนนายทหารระดับสูงหันมาจ้องมองด้วยสายตาที่น่ากลัว
“กึ๋ย ขอโทดค่ะ” เธอรีบลงที่นั่งอย่างรวดเร็วราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“จริงสิ พูดถึงทีม Dark Tiger แล้ว ทางการได้จ้างพวกเขาให้มาร่วมศึกด้วยหรือ?” นายทหารระดับสูงท่านหนึ่งได้นึกถึงทีมนี้ขึ้นมาจึงสอบถามไปยังพันเอกคริสต้า
“ไม่ค่ะ ทางเราไม่ได้รับจดหมายแจ้งว่าจะมี Dark Tiger จะมาร่วมศึกใดๆ เลย ที่สำคัญทางดิฉันก็ไม่เห็นด้วยที่จะให้พวกมันเข้ามาสนับสนุนการขับไล่นิวรอยด์” พันเอกคริสต้าตอบปฏิเสธ
“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?” นายทหารระดับสูงท่านหนึ่งทำการซักถาม
“นั่นเพราะว่ากองทัพลิเบเรี่ยนมีศักยภาพทางด้านกำลังทหารที่ดีกว่า ทันสมัยกว่า เชี่ยวชาญกว่า และไม่ต้องการสร้างความเชื่อมั่นแก่ประชาชนโดยแท้จริง” พันเอกคริสต้าเสนอความเห็นขึ้นมา
“นั่นเป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน แต่จะดีไหม ถ้าให้พวกเขาไปตามหาทหารแม่มดที่สาบสูญไป เพราะตราบจนบัดนี่ยังไม่มีใครส่งทหารแม่มดเข้าไปสำรวจพื้นที่นี้ได้ แต่พวกเขาสามารถเข้าถึงแล้ว บางทีอาจให้เขาไปเจรจาพวกฮันเตอร์ด้วยกันก็ยังได้” นายทหารระดับสูงท่านหนึ่งได้เสนอความเห็น
“แต่ว่า?” พันเอกคริสต้าพยายามจะแย้ง
“เห็นด้วยค่ะ” ร้อยโทนาตาลีเสนอความเห็นทันที และได้ยื่นจดหมายฉบับหนึ่งด้วย
“จดหมายนี่มัน?” พันเอกคริสต้า จ้องมองมายังที่จดหมายฉบับนั้น
……
เหล่าทีม Dark Tiger และสิบตรีอลิซาเบธได้เดินทางมายังโมเทลร้างแห่งหนึ่ง บรรยากาศนั้นมืดและสปรกมากเพราะไม่มีใครอยู่อาศัยนาน พวกเขาจึงขับรถเข้าไปยังที่จอดรถ ดับเครื่องแล้วทยอยลงจากรถ พวกเขามองสภาพโดยรอบๆ ของโมเทลแห่งนี้ก่อนที่จะวางแผนว่าจะทำอย่างไรต่อไป
“มืดมาก ไม่มีไฟ ไม่มีใครอยู่”
“มีแทงค์น้ำอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะใช้ได้รึเปล่า?”
Mr. Dark Tiger ได้ใช้ Magic Eye เดินดูบริเวณสำนักงานชั้น 1 เพื่อหาอะไรบางอย่าง
“ฉันเจอเครื่องปั่นไฟ สภาพน่าจะยังใช้ได้อยู่นะ”
“วิเศษมาก” ริชเชลดีใจลิงโลดแล้วเรียกกิกเดลให้ช่วยลากเจ้าเครื่องนี้ไปยังห้องไฟ
ส่วนทอมได้พกไฟฉายไปยังร้านสะดวกซื้อร้างแห่งหนึ่งก็ได้เห็นว่ากระจกถูกทุบไปแล้ว คาดว่าคงจะมีคนขโมยอาหารในนั้น ขึงเข้าไปก็พบว่าร้านนั้นเกือบจะว่างเปล่า พวกนั้นเอาอาหารแปรรูปไปหลายอย่างไม่เว้นแม้แต่ชั้นวางของก็ยกไปด้วย เขาจึงเดินชมไปเรื่อยๆ และโชคดีหน่อยที่ว่ายังมีแพ็คขวดน้ำอยู่ 3-4 แพ็ค, ขนมกรุบกรอบห่อที่กระจัดกระจาย, ผงชูรส, มีแอลกอฮอล์อีก 2 ขวด, ยาทากันยุงและรองเท้าแตะ เขาจึงหยิบตะกร้าสองใบเพื่อนำของใส่ตะกร้า แต่ก่อนจะจากเขาได้วางเงินสดจำนวนหนึ่งด้วย
“ซื่อสัตย์ขนาดนี้ ถ้าแฟนเห็นคงรักตายเลยคึๆๆๆๆๆๆๆ” โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ สัตว์ภูติของเขาขำขึ้นมา
“ช่างปะไรไป” เขาตอบทันควันก่อนที่จะเดินออกข้างนอกไป
……
Mr. Dark Tiger ได้ใช้เส้นลวด 2 เส้นทำการสะเดาะลูกบิดกุญแจ ทอมที่เพิ่งกลับมาจากร้านมินิมาร์ทพร้อมตะกร้าใส่ของ 2 ใบได้เห็นเขาจึงถามว่า
“ทำไมนายถึงใช้กุญแจผีละนั่น ทุบกระจกหรือถีบประตูเหมือนกับที่เคยทำไม่ได้หรือ”
“เพราะลูกบิดประตูอาจยังมีประโยชน์อยู่น่ะสิ” Mr. Dark Tiger ตอบเสร็จก็สะเดาะกุญแจเรียบร้อย เขาจึงเปิดประตูเข้าไป เมื่อมองผ่านด้วย Magic Eye ก็พบว่าห้องดูเรียบร้อยมาก แสดงว่าคงยังไม่มีใครเข้ามาจนโดนนิวรอยด์ยึดครองไปเลย แต่ยังเปิดไฟไม่ได้เพราะว่าริชเชลกำลังเดินไฟอยู่
ในขณะเดียวกันสิบตรีอลิซาเบธ ก็ได้นั่งมองพวกเขา ที่หน้ากระจกรถ SUV อย่างเงียบๆ
……
ทางด้านริชเชลที่กำลังสาละวนกับการเดินไฟอยู่นั้น เขาได้เติมน้ำมันที่เครื่องปั่นไฟเพียง 1 ถัง (20 ลิตร) พร้อมกับปรับไฟให้ใช้งานแค่ห้องเดียวเท่านั้น โดยการปรับไฟที่แผงควบคุมไฟ แต่ก่อนจะปรับ เขาก็ดูว่าพวกเขาพักห้องไหน ก็เลยออกมาส่องไฟดูที่หน้าห้องพบว่า
“ห้อง 110”
แล้วกลับมาที่ห้องควบคุมไฟเพื่อตั้งค่าที่แผงควบคุมและที่เครื่องปั่นไฟ เมื่อจัดการทุกอย่างแล้วก็ทำการเดินเครื่องปั่นไฟทันที
“บรืนๆ”
หลังจากนั้นเขาก็รอให้เครื่องสะสมไฟสักพักหนึ่ง จึงทำการสับสวิตซ์ที่แผงไฟแล้วตะโกนบอกคนในนั้น
“เฮ้พวกนาย…เปิดไฟได้!”
Mr. Dark Tiger จึงทำการปิดไฟทันที สำเร็จ ไฟติดแล้ว หลังจากนั้นเขาจึงเปิดเครื่องปรับอากาศเตรียมเอาไว้พร้อมกับเรียกให้ทุกๆ คนเข้าที่พัก
“ทุกคน เตรียมถือกระเป๋าเขาไปข้างในกัน”
ทุกคนจึงจัดแจงยกกระเป๋าเข้าไปข้างใน แต่สิบตรีอลิซาเบธกลับนั่งนิ่งไม่ไปไหนเลย
“ทำไมเธอถึงไม่เข้าไป?” Mr. Dark Tiger สอบถามเธอ
“ฉันไม่ขอเข้าไปเด็ดขาด ฉันไม่ไว้ใจพวกนายว่าถ้าฉันเข้าไปจะทำอะไรมิดีมิร้ายรึเปล่าก็ไม่รู้”
พอหลังจากฟังคำตอบจากเธอแล้ว เขาก็ถอนหายใจแล้วเดินไปหาทอม หยิบของบางอย่างออกมาให้เธอ
“แน่ใจว่าจะอยู่ในรถนี้นะ” Mr. Dark Tiger ถามเธออีกครั้งแต่เธอก็ไม่ตอบอะไร
“เอายาทากันยุง, น้ำ 2 ขวด, ขนม 1 ห่อ, ซองแม็กกาซีนเต็ม 16 นัด, ไฟฉาย และรองเท้าแตะ แล้วไปนอนหลังรถนี้ละกัน ยังไงฉันก็จะต้องส่งเธอไปที่ฐานทัพทางเหนือให้ได้“ เขาให้ของแก่เธอทั้งตะกร้าแต่เธอก็ไม่ได้ขอบคุณอะไร
“นายนี่ใจพระดีจัง แต่นั่นปืนพกฉันนะ” ริชเชลกล่าวด้วยความไม่สบายใจ
“เธอยังคงหวาดกลัวและไม่ไว้ใจใครอยู่ ให้ยืมชั่วคราวไปก่อนละกัน” เขาปลอบใจ
“เอางั้นก็ได้” ริชเชลกล่าวสั้นๆ แล้วเดินเข้าห้องทันทีส่วน Mr. Dark Tiger ก็ได้เข้าห้องเป็นคนสุดท้ายแล้วปิดประตูโดยที่ไม่ได้หันมามองเธออีกเลย
แม้ไฟในห้องจะสาดส่องทะลุผ้าม่าน แต่สิบตรีอลิซาเบธก็ได้แต่นั่งกอดเข่าเงียบๆ แล้วมองไปยังท้องฟ้าที่มีดาวนับล้านเปล่งประกาย แต่เธอก็ไม่พูดอะไร
ความคิดเห็น