คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อีกด้านหนึ่งของธนพัฒน์ 1
เฮ้อ..ผมได้พูดสักที (จะขอจอง2บทเลย) หลังจากที่ผมนั่งดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องวิทย์ฯ ทำให้ผมแปลกใจ และที่ผมถามซายน์เพราะ ตอนที่ซายน์เถียงกับอาจารย์ผมได้มองเห็นว่าแววตาของซายน์เปลี่ยนไป ปกติแววตาของซายน์จะเป็นแววตาที่ดูเข้มแข็ง แต่แฝงไปด้วยความอ่อนหวาน แต่ในตอนนั้นแววตาของซายน์ดูแข็งกระด้างและดูเหมือนไม่ใช่ซานย์คนเดิม ไม่ว่าจะเป็นคำพูดตอนเถียงกันอาจารย์ และการกระทำต่างๆดูเหมือนไม่ใช่ซายน์ เพราะผมเคยเป็นแบบซายน์มาก่อน ในตอนนั้นผมไม่สามรถควบคุมพลังของตนเองได้ คงเป็นเพราะผมเพิ่งได้พลังมาใหม่ เลยทำให้ใช้ไม่เป็น อ้อ..ลืมบอกไปพลังของเป็นประเภท ไฟนะครับ ^^
“นี่ๆ...ตกลงจะไหนอะ”ซานย์ถามผมอย่างสงสัย
ทำไมนะเวลาที่ผมทะเลาะกับเธอ แทนที่ผมจะโกรธกลับการเป็นเรื่องสนุกไปละ ทีตอนทะเลาะกับเพื่อนแทบจะฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย แล้วผมจะบอกซายน์ว่าจะไปไหนดีละ ผมเองก็ไม่ได้คิดไว้เสียด้วยสิ อ๋อ..รู้แล้ว “ไปร้านคอฟฟี่ช็อปในห้างฯกันดีกว่า หรือจะไปร้านหนังสือละ”ผมยื่นข้อเสนอให้ซายน์
ซายน์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย เวลาซายน์ขมวดคิ้วก็ดูน่ารักไปอีกแบบแหะ^_^
“อืม...ไปร้านหนังสือดีกว่า ไม่เอาๆไปร้านขนมหวานกันเถอะ”ซายน์บอก
“ไม่เอา มีร้านค็อปฟี่ช็อปกับร้านหนังสือให้เลือกแค่นี้พอ”ผมพูด แกล้งทำเสียงดุหน่อยก็ดี
“ไปร้านขนมหวานเถอะนะนะนะนะ ในร้านก็มีมุมสงบเหมือนกันแหละ”ซายน์อ้อน
ส่วนผมก็เป็นโรคแพ้ผู้หญิงอีกตามเคย เวลาที่เห็นผู้หญิงอ้อน หรือมาร้องไห้มักจะทำให้ผมใจอ่อนทุกทีเลยแหะ แก้ไม่หายด้วยสิไอ้โรคนี้อะ U_U
“อืม...ไปก็ไป”ผมบอก
แล้วเห็นสีหน้าของยัยนั่นดีใจมาก ยิ้มจนแก้มปริเลย 555+ เห็นแล้วตลกดีเหมือนกัน ผมเห็นซายน์ชอบทำตัวแข็งกระด้าง บางทีก็เป็นม้าดีดกะโหลก ไม่ค่อยเรียบร้อยเหมือนผู้หญิงทั่วไปสักเท่าไหร่ แต่ซายน์ก็เป็นตัวของตัวเองดีนะ
“แล้วร้านขนมหวานของเธอมันอยู่ตรงไหนเนี่ย”ผมถาม
“ก็ในห้างฯ เซ็นทรัลไง นายเนี่ยไม่ฉลาดเล้ย”ซายน์พูด
แหม..หลอกด่าผมอีกแล้วนะเนี่ย >_<!
“นี่เธอเคยคิดจะพูดดีๆ กับคนอื่นเป็นบางไหม ดีแต่ว่าฉัน ว่าปากเดอะด๊อกงี้ แล้วดูเธอดิ ยกเดอะมาหมดเล้าเลยมั้ง”ผมว่าซายน์
ยัยนี่เริ่มทำปากเบะ แล้วเหมือนจะร้องไห้
“ทำไมต้องว่าฉันด้วยละแค่ ฉันพูดเล่นแค่นี้เองนะ ส่วนที่เธอพูดว่า ‘พูดดีๆเหมือนคนอื่นเป็นบางไหม’ เธอบอกคนอื่นเนี่ยหมายถึงใคร”ซายน์ถาม
“ก็หมายถึงฉันไง”ผมตอบ
“แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นคนอื่นสำหรับฉัน ยัีงงั้นเหรอ”ซายน์ถามอีก
แต่...ซายน์บอกว่า ผมไม่ใช่คนอื่นสำหรับเธอ ^_^
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นอะไรละ”ผมถามอย่างน้ำเสียงเรียบๆ
“ก็เป็น...เพื่อนไง”ซายน์ตอบอย่างเรียบๆ แต่ไม่สามารถวัดอะไรได้
“นี่ลงจากรถได้แล้วถึงห้างฯแล้วนะ”ผมบอก
ซายน์ก็ลุกออกไปจารถยืนรอผม พอผมจอดรถเสร็จ เธอก็เดินข้างผม แล้วก็บอกทางไปร้านขนมหวานของยัยนี่ ผมเลยแซวเธอซะเลย
“โตแล้วยังจะกินพวกขนมหวานอีก ไม่น่าละทำไมไม่สูง”
“มันเรื่องของฉันนี่ก็ฉันชอบอะ มันเลิกไม่ได้ อีกอย่างฉันไม่สูงแล้วหนักส่วนไหนของเธอมิทราบ”
ซายน์ร่ายยาวเป็นชุดๆเลย
“เออๆ”ผมได้แต่หัวเสีย
ความคิดเห็น