เลี้ยงฉลอง Hollywood

ลำดับตอนที่ #4 : เลี้ยงฉลอง Hollywood (4)

ภายในห้องอาหารที่กว้างกว่าห้องโถงอยู่พอสมควรก็ทำให้มีที่พอจะทำให้ยืนจับกลุ่มคุยกันได้สบายๆ รวมไปถึงกลุ่มที่ดูท่าจะเสียงเจี๊ยวจ๊าวมากที่สุดคือกลุ่มของ The Voice US ซึ่งมีเสียงอดัมดังแข่งกับคริสติน่ามาเป็นระยะๆ

“ชั้นโมโหเป็นบ้าเลยว่ะ! ไอ้หมียักษ์นั่นทำให้ชั้นต้องรอเป็นชั่วโมงเลยนะเว้ย!! “ อดัมแผดเสียงอย่างไม่กลัวสายตาคนรอบข้าง

“แหม แล้วจะไปรอทำไมล่ะ?  อดัมเนี่ยล่ะก็ ได้ข่าวว่าแชทกันตลอดเกือบ24ชั่วโมงนั่นหมายความว่ายังไงจ้ะ?ไหงเธอถึงไม่รู้การเคลื่อนไหวของสามีตัวเองล่ะ?” คริสติน่าหยอกล้อกับอดัมเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว  แต่เมื่ออดัมได้ยินคำว่า “สามี” อดัมก็ถึงกับตะโกนลั่นด้วยความอายระคนความโกรธ

“หมายความว่ายังไงห๊ะ!! สามี อะไรไม่ทราบ?!” คราวนี้คนในงานเกือบครึ่งหยุดการสนทนาแล้วเปลี่ยนมาเงี่ยหูฟังการโต้วาทีอันดุเดือดแทน  แต่เมื่อเห็นสายตาที่อดัมตวัดกลับมาทุกคนในงานก็พร้อมใจกันกลับไปสนทนากันต่อตามเดิม

“จะอะไรเสียอีก? ก็เห็นกอดกัน บอกรักกัน แถมหอมแก้มกันกลางรายการแบบนั้นจะให้เรียกว่าอะไรล่ะหือ?รักกันยังกะคู่ข้าวใหม่ปลามัน  ชั้นยังแอบอิจฉาเลยนะ เพราะสามีชั้นยังไม่สวีทหวานขนาดนี้เลย” คริสติน่าพูดพร้อมกลอกตาไปมา  ถึงตัวเธอจะเกินวัยรุ่นแล้ว แต่เรื่องแบบนี้(?)ไม่มีใครเกิน

“เอาเถอะๆ อย่าทะเลาะกันเสียงดังในงานเลยน่ะ จะว่าไปเบลคหายไปไหนซะแล้วล่ะ?” คาร์สัน เนลลี่ ซึ่งเป็นพิธีกรรายการ The Voice และ เป็นพิธีกรงานนี้ด้วยเช่นกันเพิ่งมาสมทบในวงสนทนาได้ไม่นาน ส่วน ซีโร่ ซึ่งเคี้ยวอาหารตุ้ยๆก็พูดออกมาจนเศษอาหารกระเด็นกระดอนเป็นดาวกระจายว่า “นั่นสิ สงสัยสำนึกผิดที่มาสายมั้ง”

“ชั้นไล่ไปน่ะสิ! ช่างหัวมันเถอะไอ้หมีโสโครกนั่นน่ะ!”อดัมตะคอกใส่ซีโร่ด้วยความหงุดหงิดแล้วหันหลังไปกระดกวิสกี้ต่ออึกใหญ่…….หารู้ไม่ว่าลึกๆแล้วอดัมกำลังรู้สึกน้อยใจเบลคจนกลั้นความรู้สึกไม่ไหว

“…..แมดส์?” ฮิวจ์แค่นเสียงอย่างยากลำบากเมื่อพบว่าคนที่เขารอคอยจนสิ้นหวังไปหลายครั้งหลายครานั้น ได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

“สวัสดี…เฮ้อ…ไม่สิ ก่อนอื่นต้องขอโทษก่อนสินะ” แมดส์ พูดพลางหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยเนื่องจากเขารีบวิ่งมาด้วยสปีดที่ไม่ลดลงเลยถึง 2 กิโลเมตร ก็เพื่อมาพบกับใครบางคน ซึ่งเขาได้พบว่าคนคนนั้นอยู่ตรงหน้านี้แล้ว

แมดส์สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อให้พูดได้เต็มประโยค ฮิวจ์เองก็ยืนนิ่งงันด้วยความแปลกใจที่ยังไม่จางหาย แครอลเองก็อยู่ในสภาพเดียวกัน

“ชั้นขอโทษนะที่มาสาย แล้วก็ สวัสดีนะแครอล”แมดส์ยิ้มเล็กน้อยอย่างสุภาพให้แครอล แล้วจึงหันไปยิ้มให้กับฮิวจ์ได้อย่างเต็มที่  “และ สวัสดี ฮิวจ์ คนไข้ของผม รอนานไหมครับ?”  ดูท่าแมดส์จะติดนิสัยท่าทางสุภาพเรียบร้อยมาจากบท Dr.Lecter เสียแล้ว หรือว่าเขาเป็นแบบนี้อยู่แล้วกันนะ?

ตอนนี้ฮิวจ์ซึ่งที่ผ่านมาได้แต่ทำหน้าเศร้าใจ มาบัดนี้กลับยิ้มอย่างแจ่มใสซึ่ง Will ไม่สามารทำได้ แต่ Hugh Dancy ก็คือนักแสดงที่มีนิสัยร่าเริงแจ่มใสคนนึงอยู่ดี

“อารมณ์ดีขึ้นมาเลยเชียวน้า” อาลาน่าสังเกตเห็นรอยยิ้มที่แสนจะเจิดจรัสบนใบหน้าของฮิวจ์ ซึ่งอดไม่ได้ที่จะทำให้คนที่พบเห็นยิ้มตามไปกับใบหน้าที่น่ารักน่าชังนี้

“แสดงว่ารอผมนานมากเลยสินะ ขอโทษจริงๆ รถมันติดจนต้องวิ่งมาเลยเชียวล่ะ” แมดส์รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ต้องปล่อยให้ฮิวจ์รอเขานานขนาดนี้

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอแค่คุณมาอยู่ตรงหน้าผมแบบนี้ ผมก็ดีใจมากแล้ว” ฮิวจ์พูดด้วยน้ำเสียงสดใสน่าฟัง ตรงข้ามกับเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว  ซึ่งเสียงนั่นก็ทำเอาแมดส์หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

“เอาล่ะสิ  ชั้นสัมผัสได้ถึงรังสีแห่งความหวานเลี่ยนออกมาจากแถวๆนี้น้า ไปดีกว่า ไม่ขอเป็นตัวขัดจังหวะของคนบางคนละกัน” แครอลปลีกตัวไปทางเพื่อนๆนักแสดงหญิงด้วยกัน ซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลพอสมควร ณ เวลานั้นเหมือนทุกคนนัดหมายกันมาเพราะผู้คนในบริเวณที่ ฮิวจ์ และ แมดส์ ยืนอยู่ต่างเขยิบกันออกไปเหลือพื้นที่ให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพังพร้อมด้วยไฟที่ปิดลง แต่คนทั้งสองก็ยังคงเห็นใบหน้าของกันและกันอย่างแจ่มชัด

“เอาล่ะครับ! ถึงเวลาแห่งการเต้นรำสุดคลาสสิคแล้ว ขอให้ผู้ที่อยู่ในงานจับคู่กันมา ชายหญิง หรือ ชายชาย หญิงหญิงก็ไม่เกี่ยงครับ ขอให้เพลิดเพลินกับการเต้นรำสานสายสัมพันธ์ในครั้งนี้ไปด้วยกัน ขอให้โชคดีครับ” เมื่อพิธีกรกล่าวจบ เพลงคลาสสิคที่แสนจะผ่อนคลายก็ได้ถูกบรรเลงขึ้นในความมืด แต่ก็มีเพียงแสงจากไฟเพียงน้อยนิดทำหน้าที่ให้แสงสว่างเล็กน้อยเพื่อให้เห็นหน้าคู่เต้นรำได้อย่างชัดเจน

ในขณะที่ทุกๆคนกำลังจับคู่กับแฟน หรือ บางคนจับคู่กับเพื่อนสนิทกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้น อดัม ซึ่งนั่งจิบน้ำมะนาวเพื่อแก้เมาอยู่ที่เก้าอี้ตัวหนึ่งตรงโซนนั่งพักแถวโต๊ะอาหารก็กำลังมอง คริสติน่า และ ซีโร่ กำลังเต้นด้วยจังหวะสนุกสนานที่ไม่เข้ากับเพลงคลาสสิคเอาเสียเลย ซึ่งตอนนี้อดัมกำลังเซ็งอย่างมาก เขาตัดสินใจวางแก้วน้ำไว้กับเก้าอี้อีกตัวแล้วทำท่าว่าจะลุกออกไปจากงานทันทีทันใด

“จะไปแล้วเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำแนวคันทรี่เรียกเขาให้หยุดชะงัก  ทั้งๆที่เจ้าของเสียงนี้น่าจะกลับไปตั้งนานแล้วตั้งแต่เขาไล่ไป

“นาย…ยังอยู่อีกทำไมเนี่ย?”อดัมไม่แม้แต่จะหันไปหาคู่สนทนาด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่รู้ว่าถ้าเขาหันไปมองเขาจะมีปฏิกิริยาเช่นไร

“ชั้นมาที่นี่ก็เพื่อจะเจอนายนี่น่า City Boy จะให้ชั้นกลับไปทั้งๆที่ต้องบากบั่นมาหานายแต่ถูกนายงอนแล้วก็ต้องจำใจกลับไปเนี่ยนะ? ”  เบลคยิ้มทั้งๆที่สายตานั้นวิงวอนขอให้อดัมยกโทษให้ ซึ่งเป็นสายตาที่น่าสงสารเสียจริงๆ

“นายทำตัวเองนะ นายทำให้ชั้นโมโหเองต่างหากไอ้หมียักษ์”ดูจากน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงมากแล้วนั่นเป็นสัญญาณว่าอดัมได้ยกโทษให้เบลคไปแล้ว  เบลคถึงกับยิ้มกว้างและหัวเราะในลำคอ      

และแล้วเพลงเพลงนึงก็บรรเลงขึ้น    Mirrors - Justin Timberlake (Piano and Violin Cover) (ลองฟังดูนะนะ> <)

“เฮ้ย!นายจะทำอะไรน่ะ??” อดัมถูกเบลคลากไปบริเวณที่ทุกคนกำลังเต้นรำกันอย่างรื่นรมย์ แต่พละกำลังของเบลคนั้นไม่ได้เรียกว่าจูงมือไป แต่คือการถูลู่ถูถังไป

“เอาเถอะน่า งานนี้มีไว้เพื่อสานสายสัมพันธ์นะ เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นไง” เบลคไม่พูดเปล่าแต่กลับนำท่าเต้นลีลาศเพื่อให้อดัมก้าวตามจังหวะที่เขาวางไว้  และอดัมเองก็ไม่คิดจะดื้อรั้นอะไรในคราวนี้

“นายก็เต้นเก่งเหมือนกันนะ นึกว่าจะเต้นลีลาศไม่เป็น สำหรับเจ้าพ่อขาร็อคน่ะนะ” เบลคหยอกล้อไปก้าวเท้าตามจังหวะไปด้วย แข็งแรง และ มั่นคง ภายในความมืด และ แสงส่องสลัว ซึ่งมันช่างเป็นช่วงเวลาที่สวยงามเสียจริงๆ

“ชั้นเก่งพอที่จะทำอะไรได้ทุกแนวแล้วล่ะ” อดัมก้าวตามจังหวะของเบลค อ่อนหวาน และ พริ้วไหว

ทั้งสองคนเต้นตามจังหวะได้อย่างราบเรียบ เข้ากัน และ กลมเกลียว สายสัมพันธ์ทั้งสองเริ่มเข้ามาปะติดปะต่อกันได้ดั่งตัวต่อที่ลงตัวที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา

เมื่อแสงไฟมืดลงอีกครั้งเพื่อปรับแสงไปยังมุมอื่น  อดัมก็ซุกหน้ากับอกของเบลค “รู้ไหม….ตอนนี้ชั้นมีความสุขจัง” อดัมพูดเสียงแผ่วเบาเหมือนกระซิบ แต่เบลคก็รับรู้ได้ถึงเสียงที่อ่อนนุ่มนี้ ว่าที่อดัมพูดออกมานั้นเป็นความจริง เบลคเองก็เช่นกัน

“ชั้นก็เหมือนกัน City Boy…” ภายในความมืดมิด และ เสียงเพลงที่ยังคงบรรเลงต่อไปนั้น มีเพียงเขาทั้งสองเท่านั้นที่เต้นสอดประสานจังหวะกันได้อย่างสวยงามทั้งที่ความมืดปกคลุมไปทั่ว แม้จะมองไม่เห็นกันและกัน แต่ก็รู้สึกถึงกันได้
TBC. 

อร้ากกกกกกกกก ขออภัยที่ลงช้านะคะ ช่วงนี้เอาแต่วาดๆๆๆๆรูปแฟนอาร์ตอยู่ แหม่ ตอนนี้จะพยายามแต่งไปเรื่อยๆนะคะ เพราะเปิดเทอมแล้ว เย้ววว