คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เลี้ยงฉลอง Hollywood (3)
ท่ามกลางคนหมู่มาก ฮิวจ์ แดนซี ไม่ได้เป็นคนวิกลจริตเหมือนวิล แกรมห์ ที่เขาแสดงอยู่ซึ่งวิลเป็นตัวละครที่ไม่ชอบอยู่ในที่ๆมีคนมากๆ แต่ ฮิวจ์เองก็ไม่ชอบอยู่คนเดียวในที่ๆมีคนเยอะๆเช่นกัน แถมพวกรุ่นเก๋า3คนนั้นก็ดันหายไปกับฝูงชนแล้วซะด้วย
“…..คงไม่มาแล้วมั้ง” ฮิวจ์พึมพำกับตัวเองก่อนตัดสินใจเดินไปหาเพื่อนนักแสดงเพื่อคุยเล่นฆ่าเวลา
“อ้าว ฮิวจ์? มาคนเดียวเหรอ?” เสียงของCaroline Dhavernas นั้นหวานน่าฟังเหมือนในบทอาลาน่าซะจริงๆ ฮิวจ์ยิ้มให้กับเธอเล็กน้อยพลางยกมือขึ้นเกาแก้ม ดูเหมือนนิสัยนี้จะติดเขามาจากการเล่นเป็นวิลเสียแล้ว
“ครับ ผมมาคนเดียวแฟนผมเลี้ยงลูกอยู่บ้านน่ะ เดี๋ยวงอแงอีก” ฮิวจ์พูดไปขำไป ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องตลกอะไรมากมาย แต่กระนั้นแครอลีนเองก็ดันเส้นตื้นขำตามเสียนี่
“แล้วจิตแพทย์ประจำตัวเธอล่ะ? ขานั้นมาทุกปีเลยนี่?”แครอลพูดพร้อมทำหน้าทะเล้น
คำพูดของแครอลทำเอาฮิวจ์จุกเลยทีเดียวและเขาสาบานได้ว่าได้ยินเสียงอะไรแทงใจเขาดัง ‘ฉึก’ เต็มๆ “คือ……เรื่องนั้นผมก็ไม่ทราบน่ะ” วิลหัวเราะแห้งๆระหว่างภาวนาอยู่ในใจ ขอร้องล่ะๆๆๆ ขอให้หน้าผมดูเป็นปกติทีเถอะน่า!
“……..งั้นเหรอออออ?” แครอลลากเสียงยาว แถมยังกลอกตาไปมาเหมือนล้อเลียน นั่นทำให้ฮิวจ์รู้ว่าคำภาวนาของเขาดูท่าจะไม่เป็นผล อาการเขาออกทางสีหน้าชัดแน่ๆ!
“……แหงสิ ผมน่ะไม่ได้ตามติดเขาตลอดหรอกนะ” ฮิวจ์สัมผัสได้ถึงความร้อนที่เริ่มแผ่ซ่านบนใบหน้า
“เห…..เห็นคุยกันในtweetทุกๆ5นาทีเลยไม่ใช่เหรอ ? ตอนนี้ก็ลองส่งข้อความไปหาสิ ชั้นก็อยากรู้ว่าเขาอยู่ไหนนะ” แครอลขยับยิ้ม แต่ในสายตาของเธอกลับมีแววแห่งความเป็นห่วง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับพายุที่เริ่มหนักขึ้นจนเมื่อกี้ไฟกระพริบถี่เลยทีเดียว
ฮิวจ์เองก็เริ่มเป็นห่วงเขาคนนั้นมาบ้างแล้วสิ...เขาตัดสินใจควักโทรศัพท์มือถือ 4G ขึ้นมากดที่แอพTwitter ทันที “คุณ…..อยู่….ที่ไหน….แล้ว?” ฮิวจ์พิมพ์ด้วยความเร็วเสียงแล้วกดส่งอย่างรวดเร็ว
“ตรืด----ตรืด-----”
“??” เสียงข้อความของโทรศัพท์ดังขึ้นภายในกระเป๋ากางเกงของ Mads Mikkelsen นักแสดงมากฝีมือจากเดนมาร์ก “……..ฮิวจ์?โธ่เอ๊ย…ทำไมรถติดขนาดนี้กันน้า!” เขาสบถกับตัวเองภายในรถแท็กซี่ซึ่งอยู่ท่ามกลางรถมากมายที่ติดมานานถึง1ชั่วโมง ซึ่งมีเตอร์ก็เพิ่มตัวเลขขึ้นเรื่อยๆ “………..” แมดส์กำลังคิดบางสิ่งอยู่ซึ่งต้องตัดสินใจให้เร็วที่สุด…… “โชเฟอร์! นี่ครับ ไม่ต้องทอน!!” แมดส์ควักเงินออกมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือคนขับ “เอ่อ…คุณครับ….คุณแมดส์ มิกเกลเซ่น?เอ่อ….ผมจะหยุดมีเตอร์ให้ก็ได้ อย่าลงไปตากฝนเลยครับดูท่าจะหนักหนาเอาการ ”โชเฟอร์แสดงน้ำใจกับนักแสดงที่ตนชื่นชอบแต่ก็เก็บตังค์ใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณมาก”เขาทำท่าจะกระโจนออกไปจากรถอยู่แล้ว แต่คนขับก็รั้งแขนเขาไว้อย่างรวดเร็ว
“ครับ?”แมดส์งุนงง ระคน ตกใจกับการกระทำของคนขับ
“เอ่อ…..ช่วยเซ็นชื่อให้ลูกผมหน่อยได้ไหมครับ”สายตาเว้าวอนของคนขับทำให้แมดส์ต้องพยักหน้าตกลง แมดส์ยิ้มที่มุมปากแล้วเขียนลายเซ็นให้อย่างรวดเร็วบนกระดาษที่โชเฟอร์นำมาให้
“ขอบคุณครับ”โชเฟอร์ยิ้มร่าจนเห็นฟันหลอ
“ไม่เป็นไรครับ ลาก่อน” แมดส์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรต่างจากบทคนร้ายที่เขาได้รับมาเมื่อมาแสดงที่อเมริกาเขายังไม่เคยได้บทคนดีๆซักที
เขาวิ่งฝ่าฝนไปแบบไม่มีอะไรที่จะเอามาบังฝนได้เลย นอกจากมือของเขาเอง แมดส์เห็นแสงไฟจากโรงแรมในระยะไม่ไกลมากนัก เขาจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นจนกระทั่ง….
“เขาตอบกลับมารึยัง?”ดูท่าแครอลเริ่มที่จะร้อนรนใจมากขึ้นเพราะเมื่อซักครู่ฟ้าผ่าลงมาเปรี้ยงใหญ่เล่นเอาไฟภายในโรงแรมถึงกับดับไปนานถึง 5 นาทีได้
“ยังเลย….ผมว่าเขาคงไม่มาแล้วล่ะ”ฮิวจ์บังคับให้เสียงของเขาเป็นปกติมากที่สุด แต่โสทรประสาทของผู้หญิงย่อมไวกว่าอยู่แล้ว แครอลคงได้ยินน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อยเพราะความน้อยใจ
“แหมๆ ไม่ต้องเศร้าไปหรอกน่า รับประกันเลยว่าแมดส์ต้องมาภายในไม่กี่นาทีนี้แหล่ะน่ะ” แครอลเองก็พยายามปลอบใจผมด้วยน้ำเสียงเริงร่าพร้อมบีบไหล่ผมเบาๆ
“อืม….ขอบใจนะ แต่ผมชักจะไม่มั่นใจแล้วล่ะ” ใช่ เอาเข้าจริงๆใครมันจะบ้านั่งรอรถติดเป็นชั่วโมงๆเพื่อมางานฉลองนี่พอเป็นพิธี แล้วก็กลับไปพจญกับพายุข้างนอกตอนดึกๆอีกเล่า แบบนี้ใครๆก็ขอไปนอนอยู่บ้านกับครอบครัวสุขใจกว่าตั้งเยอะ….เว้นแต่ว่าจะมาเพื่อใครซักคน
“วิล…..นั่นใช่?”เสียงแครอลดึงผมออกมาจากห้วงความคิด น้ำเสียงของเธอฟังดูตื่นเต้น ระคนแปลกใจ ผมซึ่งหวังลมๆแล้งๆกับการปรากฏตัวของใครบางคนอยู่นั้นก็รีบหันไปตามสายตาของแครอลที่จ้องมองใครบางคนอยู่
“……แมดส์?”
TBC.
จบแบบนี้มันอะไรกัลลลลลลลลลล(ห่อลิ้นพูด)55555
ตอนนี้ขอโฆษณาเพจหน่อยนะค้า หลังจากที่เปิดเพจเดี่ยวแล้วดูท่าจะไปไม่รอดเลยเปิดเพจรวมกับเพื่อนค่ะ 7D'rawers นะคะ เข้าไปติดตามกันได้ค่ะ
และนี่่เพจเดี่ยวค่ะ ว่างๆอาจจะวาดรูปตัวละครในนิยายบ้าง มาทักกันได้นะคะ เหงามาก555 Kid เขียน มันตรงนั้นแหล่ะ
ความคิดเห็น