ลุ้น รัก เลิฟ ร้าย อันตรายคุณชายทั้งเจ็ด

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น ที่ไม่เริ่มต้น(เอ๊ะ!ยังไงกันแน่)

      ณ โรงเรียนอุทัยฉายวิทยา

“กรรม ! ไอฟางแกเห็นสมุดฟิสิกป่ะ”ยัยแพนเค้กตะโกนถามขึ้น

“ของแกหรอ” ฟางข้าวถามอย่างไม่มั่นใจ

“ของติ๊ก ชีโร่มั้งแก”ดูมันตอบ เดี๋ยวโดนยัยฟางกระโดดถีบหรอก

        อ้อ ! ลืมบอกไปฉันชื่อ สไปท์ ธัญพิชา หิรัญโรจน์กลพัทธ์ จะเป็นไกด์พาเพื่อนๆท่องไปในนิยายเรื่องนี้เอง.....มันเริ่มที่ แก็งศิลาดำ อันประกอบไปด้วยฉัน ฟางข้าว ไพลิน โบวี่ แพนเค้ก วิปครีม และแตงโม ชื่อแก็งเป็นชื่อที่รุ่นน้องขนานนามให้...เพราะฉะนั้นคงไม่มีใครในโรงเรียนที่ไม่ร้จักพวกเรา แก็งของพวกเรามีศัตรูอยู่ 2 กลุ่มคือ แก็งสลัมเบอร์แลนด์ ประกอบด้วย ยัย

แฟซ่า แพนทีน ซันซิล แอมเวย์ เฮอร์โบ เอสเซนส์ และยัยโดฟ  และแก็งเฮอริเคนแก็งชายล้วน ประกอบด้วย โอโซน ม็อคค่า อาร์ตี้ ไอพอร์ต ฟุตบอล โฟโต้และคีย์บอร์ด.....

“ไอโบวี่แกไปจองโต๊ะที”ฉันบอกโบวี่

“ห้องที่เท่าไหร่วะ”มันยังจะถาม..ห้องเรียนแท้ๆยังลืม..ว่าแต่..ห้องที่เท่าไหร่วะ ลืมเหมือนกัน *0*

“ม.5/4”ไพลินตอบอย่างหงิมๆ..เป็นไรวะเนี่ย

“เออๆ ไอไพลินโต๊ะ B.3 ไปท์ B.4 ฟาง B.5 ไอโมเอาโต๊ะ C.2 ครีม C.3 ฉัน C.4 ไอเค้ก C.5”ยัยโบวี่พูดจนน้ำลายแตกฟอง..ซึ่งพวกเราได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ว่าแต่..งงกันรึเปล่า..ห้องเรามี 60คนแบ่งเป็นแถวA-Fแถวละ 10 ที่นั่ง ว่าแล้วโบวี่ก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วเหมือนเอเลี่ยนวิ่งหาไข่ ^_^

        ห้อง ม.5/4 อยู่ชั้น 3 ของตึกคิมหันต์

“แก~~~”ขณะที่พวกเรา 6 ชีวิตกำลังย่างก้าวเท้าขึ้นมาชั้น 3 อย่างสง่างาม..เสียงโหยยวนของโบวี่ก็ดังขึ้น

“อารายอีกวะเนี่ย”ฉันครางออกมาอย่างสุดเซ็ง

“ก็ไอพวกเฮอริควย(เคน)...มันอยู่ห้อง 5/4”มันพูดพลางหายใจแรงๆ คงเหนื่อยสิแก ฮิๆ (ก็แหงสิ : โบวี่)

“ฮะ !”เสียงประสานดังออกมาจากอวัยวะที่อยู่บนใบหน้า ใต้จมูก (ก็ปากนั่นแหละ ง่ายๆ)ของพวกเราทั้ง 6

“แล้วมันนั่งตรงไหนอะแก..อย่าให้มันนั่งใกล้เค้านะ”วิปครีมพูดอย่างร้อนรน

“แกอะรอด..พวกมันนั่งตรงแถว..แถว..แถวไหนวะลืม”                                 

 “โถ่ ! แกลองคิดดีๆสิวะไอโบวี่”ยัยเค้กเริ่มอารมณ์เสีย

“เออ..เอ่อ..เอ้อ..เอ๊อ..เอ๋อ......”

“ไอโบวี่ ! ~~~~~~~”เสียงตะโกนของพวกเราช่างพร้อมเพียง มันทำให้ไอโบวี่สะดุ้งโหยง

“เออๆๆ..บอกแล้วๆ มันนั่ง...นั่ง..B.6-B.8 แล้วก็ ..C.6-C.9”แล้วมันก็ถอนหายใจอีกครั้ง~0~

ก็โชคดี..ไปท์นั่งB.4 นะคะก็เลยรอด โฮะๆๆ ฟางนั่ง B.5 เฮอริควย(เคน)นั่งB.6 งั้นไอฟางก็........(เพื่อนสนิทคิดไม่ลง)ระเบิดลงแน่.....

“งั้นไอฟางกับไอเค้กก็........”ยัยครีมพูดค้างไว้แค่นั้น….

“ซวย !”5 เสียงอวยพรให้เพื่อนทั้ง 2 อย่างพร้อมเพียง ซึ่งพวกมันก็ทำหน้าเบื่อโลกได้ใจสุดๆฮิๆ

“แต่ก็โชคดีนะเว่ย ..ระหว่างแถว 5 กับแถว 6 มันเป็นทางเดินไม่ใช่หรอ”ไพลินเสนอ

“เออ ก็จริง..งั้นเรารีบขึ้นไปดูกันดีกว่า..”ฉันเสนออีกรอบ..ที่รอคอย(ซะ)*0*

พวกที่เหลือพยักหน้า แล้วเราก็วิ่งโอลิมป๊ะ(ทำชื่อเขาเสียหมด : ไพลิน)ไปที่ชั้น 3 ห้อง 5/4 ทันที…….

ตึกคิมหันต์ ห้อง ม.5/4

“พลั่ก!!!!!!”

“โอ๊ย!!!!!!”

เสียงแรกคือเสียงที่พวกเราวิ่งชนประตูห้อง...................

เสียงที่สองคือเสียงที่แสดงถึงความเจ็บปวด~~หลังจากวิ่งชนประตู TT0TT

“จะรีบไปรับประทานหมาที่ไหนเหรอ...”แว้กกก!เสียงของไอฟุตบอลหนึ่งในแก็งเฮอริเคนเห่าทัก

“พวกเราไม่ได้จะไปกินหมาที่ไหนหรอก..แค่จะไปฆ่าหมาในปากแก~~ไอฟุตบอลลลลล”ยัยแพนเค้กตะโกนลั่นห้องหลังจากจัดสภาพตัวเองให้เรียบร้อยแล้ว แต่มันก็น่าฆ่าจริงๆแหละ+_+(อาการซาดิสม์ปิดไม่มิด)

“เหรอ~~~~”มันทำเสียงล้อเลียน

“ไอฟุตบอล..แกย้ายที่ได้มั้ย”แตงโมถาม

“ย้ายเพื่อ...?.?.?.......”ไม่มีเสียงใดเร็ดรอดออกมา...ความเงียบคือคำตอบ...ไอฟุตบอลแสยะยิ้ม แล้วมันก็เดินจากไป...................

“ประชุมด่วน!”เสียงของฉันช่างเด็ดขาดชะมัด

       ขณะนี้พวกเรากำลังนั่งประชุมกันอยู่หลังห้อง...

“ไปท์”

“ไอไปท์”

“ไอสไปท์”

“ไอสไปท์โว้ยยยยยยยยยย!”

“อารายไอฟาง”

“แกเป็นอาราย~~~”

“เปล่า”

“บอกมาตรงๆ”

“เปล่าจริงๆ”

“ไอไปท์”น้ำเสียงของยัยฟางช่างน่ากลัวประกอบกับสายตาอีก 5 คู่มันจะจับฉันกินรึไง=0=

3

“ก็....คิดอะไรเพลินๆ”ฉันตอบไปเรื่อยเปื่อย

“แกเป็นพื่อนฉันมากี่ปี”ยัยฟางส่งคำถามมา.....กี่ปีหว่า?????

“7 มั้ง”

“เพราะฉะนั้น..ฉันรู้ว่าแกโกหก..บอกมาซะดีๆ”

“เฮ้ออออ”ฉันถอนหายใจแบบประชด

“ก็..ฉันแค่คิดว่า....กริ้งงงงงง~~~~”ก่อนที่ฉันจะพูดจบเสียงบอกเข้าเรียนก็ดังขึ้น

เฮ้อออออ! วิชาวิทยาศาสตร์  =0=