คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sundog III
Sundog : III
ผมไม่รู้ว่ารอบรัวอื่นเา้อนรับลูหลานันยัไ แ่ที่นี่ เาเริ่ม้น้วยารพยายาม่าันล่ะ
ผมไม่อบรอบรัวฝั่พ่อ
ใระไปอบในเมื่อเอหน้าันรั้แรพวเา็อให้ผมายแล้ว สุยอรอบรัวอบอุ่นเลยไหมล่ะผมิว่ามันเป็นสิ่ทอันในระูล ็แบบอูรานอสโยนลูลทาร์ทารัส โรนอส่าพ่อและลืนลูลท้อ ุส่าพ่อ ลืนแม่อลูและ่าหลานาย ส่วนอะพอลโลส่อาร์เทมิสไปผ่าลูอเาออมาและ่าแม่อเ็— ถึเวลาที่ะมีเทพสำหรับารบำบัรอบรัวหรือยั
ยัไ็าม เรื่อ้อลายแทนอผมแพร่สะพัออไปทั่ว่าย าว่ายส่วนมามอว่ามัน่อน้าไร้สาระ โยให้เหุผลประมาว่าเทพโอลิมเปียนทรพลั+ หนัเหนียวมาและ้วยแรศรัทธาอมนุษย์ึ่เทพ พวเาไม่มีวันเลือนหายแบบแพน (ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าเลือนหายแบบระทะเป็นยัไ) แ่วิล โเล ที่ปรึษาบ้านอะพอลโล— พี่ายร่วมพ่อ็ยัยืนยันว่าผมเปิัวไ้ปัพอๆ ับบุรธิาแห่สามมหาเทพ ึ่ผมไม่เ้าใหรอว่าเาหมายวามว่ายัไ แ่็ะถือว่าเป็นเรื่อี
โยสรุปแล้ว ผมไม่ำเป็น้อไปัวลเรื่อารายแทนเทพเ้ามานั ึ่็เป็นเรื่อที่ี เพราะผมมีเรื่อออร่าให้หนัใมาพอแล้วผมไม่รู้ว่าวระออไปามหาเธอีไหม ือผม็ีใที่พบว่าัวเอมีพี่สาวอีนนะ แ่ผมไม่อบใที่แม่้อให้เราไปามหาเธอ แม่้อารอะไร เธอมีแผนอะไร ผมไม่ไว้ใแม่เลยสันิ
รัน้ามันับเลีน ่ว2-3 วันที่ผ่านมา แม่เอาแ่อยเ้าฝันามื๊อให้เธอไปามหาอร่า เลีนเ็ีอแม่็ทำสัาว่าะทำามำออแม่ เธอไปหาหมอูเรเล ไม่สิ ผู้พยาร์ประำ่ายเพื่ออำแนะนำในารไปามหาอร่า แ่ำอบที่ไ้รับ็เหมือนเิมทุวัน ือ ไม่มี— รนี้ผม็ยัไม่เ้าใว่าทำไมนที่มีวามสามารถหยั่รู้อนาถึไปูวับผู้พยาร์
แ่ถึะไม่มีำแนะนำใใาเรเล เลีน็ัสินใะออไปามหาอร่าอยู่ี และวิล โเล็ะร่วมเินทาไปับเรา้วย แม้ว่าเาะไม่่อยเห็น้วยที่เราะออา่ายไปใน่วนี้็าม “พี่็้อูแลน้อใ่ไหม” วิลถือินี้ ึ่ผม็เห็น้วยสุๆ ที่เาะามไปูแลเรา ไม่ใ่ว่าผมไม่ใฝีมือัวเอ แ่เรา็วรปลอภัยไว้่อนอะไรทำนอนั้น
ผมึใ้เวลาที่เหลืออยู่่อนออเินทาไปับาร้อมยิธนูและใ้อาวุธอื่นๆ ทั้ระยะใล้และไล แ่ร่าายอผมไม่เห็น้วย บ่าและแนอผมปวร้าวอย่าหนัาารใ้พลัรัษาเลีนในอนนั้น ใ่ มันือราาอารใ้พลั ทุรั้ที่ผมรัษาใร ผมะลายเป็นนที่้อทนทุ์ทรมานับวามเ็บปวาบาแผลแบบทวีู— แม่ทิ้บาแผลไว้ให้ผมนเียว็มาพอแล้ว เลีนไม่วร้อไ้รับอะไรแบบนั้น
แ่อย่าหนึ่ที่เธอวรไ้รับะเป็นถ้วยราวัลสาานัโน้มน้าวในแหละ ราว่อน็พูใหุ้ี.สนใและอบำถามเรื่ออร่า ราวนี้เธอโน้มน้าวไรอนให้อนุาเราออไปามหาอร่าไ้ ราวหลัผมะให้เธอโน้มน้าวลุอันวาร์ เผื่อว่าผมะไ้ออไปปาร์ี้บ้าหรือไม่็ให้เธอโน้มน้าวรูฟิสิส์ให้ออ้อสอบ่ายๆ เาว่าเลีนเ็มใที่ะ่วยทำอย่าหลั
ทุอย่าูะเป็นไปไ้้วยี มีปัหาแ่อย่าเียวือเราไม่รู้ว่าะเริ่มาที่ไหน
ผมับเลีนึออมานั่ปรึษาเรื่อสถานที่ันที่ริมหา แม้ว่าผมไม่่อยอบอนลาืน แ่้อยอมรับเลยว่า่ายนี้อนลาืนสวยมา าวเ็มท้อฟ้าับแสันทร์ระทบผิวน้ำทะเล— ้ออบุัวเอที่ยอมให้เลีนลาออมา ไม่ั้นผมะพลา่วเวลาที่สวยามแบบนี้
“ันะลอถามแม่ืนนี้” เลีนถอนหายใ เธอเหนื่อยใับารพูุยับแม่ในหลายืนที่ผ่านมา อบาอเธอูเหนื่อยล้าาารพยายามอนอน ผมเ้าใี ถ้าแม่มาเ้าฝันี๊อผมแบบนั้นผมยอมอนอนายีว่า “แ่ถ้าแม่ไม่รู้...นายลอถามนในวามฝันนาย้วยสิ”
เลีนหมายถึุเอ. ผม็อยาทำแบบนั้นนะ เือบสิบปีที่ผ่านมาุเอ.อยับไล่ฝันร้ายให้ผม ทำให้ผมนอนหลับสนิทปลอภัยาฝันร้าย ทว่าั้แ่เ้ามาที่่าย ผม็ลับไปฝันร้ายแบบอนเ็ ุเอ.ไม่โผล่มาให้ผมเห็นแม้แ่ปลายผม “ันว่าเราไม่วรไปามหาอร่า”
ผมลั้นใรอให้เลีนทุบหรือเหัวเรียสิ แ่ไม่มีอะไรเิึ้น เธอแ่หันมามอาผม “นายมีวามฝันไหม”
เลีนไม่รอฟัำอบาผม หรือเอา่ายๆ เธอไม่้อาร “วามฝันหนึ่เียวในีวิอันือบ้านที่อบอุ่นนายอาะรัรอบรัวอลุมานเรียบ้านอพวเาเป็นบ้านอนาย็ไ้ แ่มันไม่ใ่สำหรับัน...บ้านอันือแม่ับนาย แ่พอแม่ายไป ัน็เหลือแ่นายแล้ว” เธอเสียสั่น “นายเป็นบ้านที่เหลืออยู่อัน”
ผมพูไม่ออ ผมึ้นะที่นเอเป็นนสำั แ่ผมนึว่าเธอมีวามสุับบ้านที่เราอาศัยอยู่ นึว่าเธอะรัรอบรัวใหม่อเรา
“ันไ้แ่หวัว่าแม่ะฟื้นึ้นมาอยู่ับเรา แ่มันเป็นไปไม่ไ้ แล้วอนนี้ัน็พบว่าเรายัมีอร่าอีน มันทำให้ันมีหวันะรู้ไหมเธอวระไ้อยู่ับเราเป็นรอบรัว— เป็นบ้านที่อบอุ่น” เธอน้ำาลอ “แบบที่ัน้อารมาลอ แ่นายลับไม่้อาร” สิ้นสุเสียพูเธอ็ลุึ้นปาน้ำาและเินออไป
ราวับว่าท้อฟ้าที่เฝ้าูเหุาร์เมื่อรู่โมโหผม ท้อฟ้าสบที่เ็มไป้วยวาว ลับมีฟ้าแลบและามมาเสียัสั่นสะเทือน
ผมวระามไปอโทษเธอ “เลีน —”
“หลบ!” เลีนวิ่ลับมา้วยหน้าาื่นระหน่อนที่ผมะไ้ามไปอโทษ แถมเธอยัผลัผมระเ็นเลย้วย— แร้าะมั(อย่าบอเธอเียว)
หลัานั้นทุอย่า็เิึ้นเร็วมา
มีแสวาบลมาที่ัวอเลีน— ที่ๆ ผมเยยืนอยู่ ผมไม่รู้ว่าแสนั่นืออะไร แ่มันทำาผมบอไปั่วะ านั้นหูผม็วิ้ไปเลย ่อน้ามั่นใ้วยว่าที่แะๆ ในหูือเลือ
นานพอัวว่าผมะลับมามอเห็น เลีนนอนัวออยู่บนผืนทราย มูอเธอมีเลือไหลออมาเป็นทายาว ผมเหยียบทรายร้อนระอุเ้าไปเย่าและะโนเรียเธอ ไม่รู้ว่าเธอะไ้ยินผมไหม เพราะผมเอ็ไม่ไ้เสียอัวเอ
ไม่มีารอบรับาเลีน แ่ผม็ยัสัมผัสไ้ถึลมหายใรวยรินามูอเธอ
ผมำไม่ไ้ว่าอุ้มเลีนไปไลแ่ไหน ำไม่ไ้ว่าใรบ้าที่มา่วย ำไม่ไ้ว่าพวเาพูอะไรบ้า
ำไ้แ่ว่าเธอำลัะาย
าย้วยฝีมืออเา— อุส
ความคิดเห็น