คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : 37th Mission :: มารหัวใจ(เพื่อนยุน): ไอ้เดือนขี้เก๊ก - คิมฮยอนจุง (100%)
แถม พ่อนักบอลคนหล่อค่ะ
"เดี๋ยวกูกลับมา แป๊บเดียว!"
พ่อหนุ่มหุ่นนายแบบโบกไม้โบกมือปัดไปมาคล้ายไม่อยากจะฟังชื่อของคิมจุนซูให้อารมณ์เสียก่อนแข่ง(?!)ก่อนจะวิ่งหน้าตั้งออกมาจากห้องแต่งตัวนักกีฬาไปทั้งรองเท้าสตั้ดแบบนั้น สาวๆที่กำลังเดินขึ้นอัฒจรรย์เพื่อหาที่นั่งดูการแข่งบอกที่กำลังจะเริ่มในไม่อีกกี่นาทีเริ่มกรี๊ดกร๊าดกันเล็กน้อยพอเป็นพิธีเมื่อเห็นพ่อกองหน้าคนดังวิ่งถลาออกนอกสเตเดี้ยมไป เพื่อนคยูกับเพื่อนบอมไม่มาเชียร์เขาไม่ว่า(และไม่สนใจแม่งด้วย!)
แต่เสี่ยจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะ!
ก็เพราะเด็กของเขา(ที่เขาไปจ้างมาเพื่อให้ตามคิมแจจุงในวันนี้โดยเฉพาะเลยนะ!...ก็เรื่องที่เจ้าตัวมาเล่าว่าโดนลวนลามวันนั้นนั่นล่ะ ทำเอาเขาประสาทไปเลย!)รายงานมาแล้วว่าคิมแจจุงไม่ได้อยู่ที่สเตเดี้ยมน่ะสิ...แบบนี้ยิ่งของขึ้นเลย! ทำแบบนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ! ชองยุนโฮก็ต้องการกำลังใจเหมือนกันนะจะบอกให้ ถึงน้องชางมินจะมานั่งอยู่ด้านบนแล้วก็เหอะ(จ้างเด็กอีกคนตามน้องชางมินเพื่องานนี้โดยเฉพาะเหมือนกัน แต่คนละเหตุผลนะ!) แต่น้องชางมินกับเสี่ยมันต่างกันนะจะบอกให้!
ยุนโฮวิ่งตรงไปยังตึกคณะศิลปกรรมที่มีเวทีใหญ่โตมโหฬารกับวงมโหรี(?)ยกชุดตั้งเด่นหราอยู่หน้าตึก ดงวงตาคม(ถึงแม้จะไม่โตนักก็ตาม)กวาดมองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะไปเจอเข้ากับปาร์คยูชอนที่กำลังนั่งอ่านโน้ตเพลงอยู่ใต้ร่มไม้ แน่ล่ะ...เขาไม่รอช้าที่จะวิ่งเข้าไปหาอยู่แล้ว(รอให้ช้า เขานี่ล่ะจะแย่เอา)
"เห็นสะ...อ่า...แจจุงมั้ย"
"หืมม์...อ้าว...ยังไม่แข่งอีกหรอ"
นอกจากปาร์คยูชอนจะไม่ตอบคำถามของเขาแล้ว หมอนั่นยังจะมาทำหน้ากวนตีนใส่เขาอีกด้วยการเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้วให้ด้วยท่าทางสงสัยเสียเต็มประดา...ยุนโฮพยายามจะคิดว่าไอ้หมอนี่คงจะไม่ได้ตั้งใจกวนตีนใส่ เขาส่ายหน้าปฏิเสธนิดก่อนจะย้ำความต้องการของตนไปอีกครั้ง
"เห็นแจจุงมั้ย"
"แจจุงหรอ โดนใครก็ไม่รู้พาไปกินขนมนู่นน่ะ...อยู่นั่นไง"
ปาร์คยูชอบบุ้ยปากไปยังซุ้มขายขนมใกล้ๆ...อ่า...นั่นเสี่ยของเขาอยู่ตรงนั้นจริงๆด้วย หน้าบึ้งเชียว...แล้วไอ้ห่านั่นใครฟะ! รอยยิ้มขบขันเพราะใบหน้าบึ้งตึงของอาเสี่ยคนสวยพลันหุบฉับลงมาทันทีเมื่อเห็นว่ามีไอ้ห่า(?)ปากว่ามือถึงหน้าตาพอไปวัดไปวาได้คนหนึ่งกำลังเนียนโอบเอวเสี่ยคนสวยของเขาอยู่ และแน่นอนอยู่แล้ว...ยุนโฮไม่รอช้า(ถ้าช้ากว่านี้ เกรงว่าคงจะได้โดนจุนซูเฉาะกบาลแยกเพราะไปแข่งไม่ทันแน่ๆ)ที่จะก้าวฉีบๆตรงไปหา ใช้วิชามารที่ร่ำเรียนมาเป็นแรมปีเปลี่ยนตำแหน่งอาเสี่ยคนสวยให้มายืนอยู่ข้างกายพร้อมกับจัดการโอบเอวเอาไว้เสร็จสรรพโดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น(ก็บอกแล้ว ร่ำเรียนมาเป็นเวลาแรมปี เลียนแบบกันได้ง่ายๆที่ไหน)
"ผมจะแข่งแล้วนะครับ ไม่ไปเชียร์หน่อยหรอ"
"ชองยุนโฮ!"
แหม...ยิ่งอยู่ใกล้อาเสี่ยก็ยิ่งเสียงดังเว้ยเฮ้ย!
"เรียกชื่อผมแบบนี้อีกละ เราสนิทกับแล้วนะครับ"
"ใครอยากจะสนิทกับนายไม่ทราบชองยุนโฮ!"
"แจจุงอ่า...พูดจาใจร้ายจัง"
ยุนโฮยิ้มอ้อน แหงล่ะ...หวังผลแน่อยู่แล้ว และมันก็ได้ผลด้วย เพราะแจจุง(ที่ยังคงไม่รู้ตัวว่าโดนเขาโอบไว้อยู่ ก็บอกแล้วไงล่ะว่าวิชามาร)แก้มขึ้นสีระเรื่อนิดๆทันทีที่เขาอ้อนทำตาหวานใส่ ยัยลูกแมวค้อนเขาวงใหญ่แถมด้วยบิดเอวของเขาหนักๆอีกหนึ่งทีจนเขาต้องปล่อยแขนออกมาจากเอวคอดนั่นอย่างช่วยไม่ได้(ก็มันเจ็บนี่นา)
"ทะลึ่ง"
ทะลึ่งได้มากกว่านี้อีกจะบอกให้
"แล้วนี่ใครครับ คนที่แจจุงว่าลวนลามคุณวันนั้นหรอ"
เขาตีหน้าซื่อหันไปยิ้มตรงๆให้กับผู้ชายตัวสูงตรงหน้าที่พอมาดูใกล้ๆแบบนี้แล้วก็หน้าคุ้นพิกล(แถมยังผิวดี๊ดีอีกต่างหาก) หมอนั่นหน้าตึงขึ้นมานิด ใบหน้าหล่อเหลาในแบบคุณชายเจ้าสำอางค์นั่นเชิดขึ้นสูงด้วยท่าทางผู้ดีตีนแดงที่ไม่เคยทำร้ายใครด้วยตัวเองสุดฤทธิ์...มึงคิดว่ามึงเป็นเอฟโฟร์รึไงไอ้ห่า!
"พูดจาให้มันดีๆหน่อยชองยุนโฮ"
"ก็คุณบอกว่ามีคนลวนลามคุณนี่!"
"ก็ไม่เห็นจะต้องพูดนี่ชองยุนโฮ!"
"ไม่เป็นไรครับแจจุง ผมไม่ถือหรอก"
แล้วใครสนว่ามึงจะถือหรือไม่ถือล่ะไอ้ห่า
ผู้ชายคนนั้นพูดออกมายิ้มๆด้วยท่ทางสุภาพที่แลดูเฟคขัดหูขัดตาของเขาชะมัด ก่อนหมอนั่นจะยื่นมือมาหาเขา...และเขาก็ปล่อยให้มันลอยค้างอยู่กลางอากาศแบบนั้นนานหลายววินาทีเกินควรเลยล่ะถึงจะยื่นออกไปจับตอบน่ะ
"คิมฮยองจุน อยู่รัฐศาสตร์ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ชองยุนโฮ สวัสดี"
"เดือนมหาลัยเรา นายแบบน้ำหอมตรงป้ายรถเมล์อ่ะ ทำตัวให้มันดีๆชองยุนโฮ!"
สิ้นคำแนะนำตัวสั้นๆของเขา แจจุงก็เขย่งปลายเท้าขึ้นมากระซิบกระซาบที่ข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงดุๆ(ก็น้ำเสียงปกตินั่นล่ะ)...อ่า...ไม่น่าล่ะ หน้าคุ้นๆ พ่อนายแบบอนาคตไกลที่มีโฆษณาติดหราอยู่ตรงป้ายรถเมล์หน้ามหาลัยนี่เอง ยุนโฮคลี่ยิ้มให้ไอ้นายแบบคนนั้นก่อนจะไม่สนใจหมอนั่นอีกโดยสิ้ยเชิงโดยการหันมายิ้มตาปิดให้อาเสี่ยคนสวยที่ยืนอยู่ข้างกาย เขาใช้วิชามารเนียนสอดแขนเข้าไปโอบเอวคอดอีกครั้ง(และแน่ล่ะ...อาเสี่ยก็ยังไม่รู้สึกตัวเหมือนเดิม)
"ผมจะแข่งแล้วนะครับแจจุง"
"ก็ไปแข่งสิ เดี๋ยวก็โดนจุนซูดุหรอก"
"ไปเชียร์ผมนะ"
"ทำไมต้องไป"
"ก็ผมอยากให้ไปนี่นา...นะครับ"
"เออ!...ก็ไปสิ!"
แหม...ชื่นใจจริงๆ!
มึงก็แห้วๆไปละกันนะไอ้เดือนมหาลัย!!
...........................................................
ไม่ชนะก็ให้มันรู้ไปสิ
ก็เล่นมีทั้งเสี่ยทั้งน้องชางมินมานั่งเชียร์อยู่ข้างสนามน่ะ
อ้ะๆๆๆ...อย่ามามองชองยุนโฮด้วยสายตาแบบนั้น
เปล่าเจ้าชู้นะจะบอกให้!
"แจจุงอ่าา!"
ยุนโฮไม่สนเพื่อนร่วมทีมที่กำลังกู่ร้องกระโดดโลดเต้นอยู่กลางสนาม เขาสลัดตัวออกมาจากการถูกจับโยนขึ้นฟ้าเพื่อวิ่งตรงตัดสนามบอลไปยังริมอัฒจรรย์ ยืนแหงนคอฉีกยิ้มให้อาเสี่ยคนสวยที่นั่งหน้ามู่อยู่ที่ที่นั่งแถวแรก ร่างบางเหมือนจะสบถ(ก็คงสบถจริงๆนั่นล่ะ) แต่กระนั้นแล้วเจ้าตัวก็ยังยอมลุกเดินมายืนเกาะรั้วกั้นเพื่อก้มหน้ามาทำตาดุใส่เขา
"จะเรียกทำไมชองยุนโฮ!"
"ผมเก่งป่ะ"
ดาวซัลโวที่เหมาประตูไปเสียสองจากแต้ม3-1เงยหน้าส่งรอยยิ้มตาปิดแบบคาดหวังสุดๆไปให้อาเสี่ยคนสวยที่ดูท่าจะไม่ยอมเล่นด้วย(เสี่ยก็ไม่เคยเล่นกับเขาอยู่แล้วนั่นล่ะ!) แจจุงยกมือขึ้นกอดอก มองเขาด้วยสายตาหมั่นไส้ยังไงพิกล นั่นปะไร!...เขาชอบโดนกระทำอยู่แล้ว(ชักเหมือนเพื่อนบอมเข้าไปทุกทีซะแล้วสิ) แต่ยังไม่ทันที่อาเสี่ยคนสวยของเขาจะได้อ้าปากตอบกลับมา ไอ้บ้าหน้าด้าน(?)เดือนมหาลัยรูปหล่อ(น้อยกว่าเขาเยอะขอบอก!)ก็เดินเข้ามาพาดแขนหมับเข้ากับไหล่บางๆของอาเสี่ยเสียแล้ว แจจุงหันไปขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งให้กับคนที่จู่ๆก็เดินมากอดคอ แต่ไอ้ห่านั่น(ลืมชื่อไปแล้ว โทษทีว่ะ)กลับทำเป็นไม่รู้สึกอะไรด้วยการยกยิ้มเท่ห์ให้ก่อนจะหันกลับมาสนใจเขา...ซึ่งการที่เขาถูกหมอนั่นกดสายตามองต่ำแบบนั้นก็ทำให้เขาขึ้นชะมัด!
"เล่นได้ดีมากเลยครับคุณยุนโฮ"
เดือนมหาลัยที่เขาลืมชื่อไปแล้วเอ่ยชมออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มๆและท่าทางชื่นชมยกยอบูชา(?)ออกนอกหน้านอกตาไปนิด แต่ถึงจะหมั่นไส้และเกลียดขี้หน้าขึ้นมาตะหงิดๆมากขนาดไหน ชองยุนโฮคนอัธยาศัยดีก็ยังสามารถปั้นรอยยิ้มส่งกลับไปให้อีกฝ่ายได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร เขาค้อมศีรษะลงนิดๆเป็นเชิงขอบคุณสำหรับคำชมนั้น
"ยุนโฮโว้ยยย!...ไปเร็ว!! โค้ชคิมเลี้ยงเลยนะเว้ย!"
เสียงเพื่อนร่วมทีมที่ตะโกนเร่งมาจากกลางสนามทำให้เขาต้องไปโบกมือและตะโกนบอกกลับไปเป็นเชิงว่าเดี๋ยวจะตามเข้าไปก่อนจะหันกลับมายิ้มตาหยีให้เสี่ย(ที่ยังทำหน้าบึ้งไปเลิก ไม่เหนื่อยบ้างไงหว้าาา)เหมือนเดิม
"ไปด้วยกันมั้ยครับแจจุง"
"ไม่ไป!"
ไม่มีหยุดคิดเลยเว้ย!
"หนุกน้าาา"
"บอกว่าไม่ไปไงล่ะชองยุนโฮ!"
"โธ่...แต่ผมอยากให้คุณไปนี่ครับ"
เขาแอบเห็นแจจุงย่นจมูกนิดๆให้กับน้ำเสียงอ้อนๆของเขา ยัยลูกแมวตัวร้ายที่ชอบเล่นตัวกับเขาอยู่เรื่อยสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น...ไม่ยอมสบตากับเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น นี่เสี่ยรู้ไต๋เขาเร็วอะไรขนาดนี้วะ?!!
"นะแจจุงน้าาา...นะครับน้าาา ผมอยากให้คุณไปด้วยนี่นา"
แจจุงเบะปาก...ยิ่งไม่ยอมมองเขาเข้าไปใหญ่ เหอะ!...ลูกอ้อนของเขาน่ะได้ผล100%เสมอขอบอก! หลบได้หลบไปสิ...ทนได้ทนป้ายยย!!
"แจจุงอ่าา!!"
"เออ!"
"ไปนะ!!"
"เอออออ!!!"
ก็บอกแล้วเห็นม่ะ!
ยุนโฮยิ้มกว้างหนักเข้าไปอีก(โลกยิ่งมืดเพราะตายิ่งเป็นขีดเข้าไปใหญ่)ให้กับท่าทางหัวเสียของอาเสี่ยคนสวยที่ชอบทำตัวน่ารักอยู่เรื่อย เดือนมหาลัยหน้าหล่อ(น้อยกว่าเขา)หัวเราะออกมาเบาๆให้กับรอยยิ้มและท่าทางของเขา...ถุย!...ใครเขาให้มึงดูกันไอ้ห่า!
"น่าเสียดายจัง ผมต้องรีบขับรถไปถ่ายแบบที่อินชอน ไว้วันหลังผมจะไปด้วยละกันนะครับ
ใครชวนมึงกันได้ห่า!
เขาหันไปมอบรอยยิ้มการค้าให้กับไอ้เดือนมหาลัย(ที่ตอนนี้ก็ยังนึกชื่อไม่ออกอยู่ดี)เล็กน้อยพร้อมกับทำหน้าทำตาเหมือนเสียดายเสียเต็มประดา เขาส่ายหน้านิดๆ
"ไม่เป็นไรครับ คราวหน้ายังมี"
แต่ถึงมี กูก็ไม่ชวนมึงหรอกไอ้ห่า!!
.....................................................
"มึงยอมได้ไงหว้าาาไอ้ยุน! ให้เดือนมหาลัยมาป้อเมียมึงต่อหน้าแบบนี้อ่ะ...สัด!...โคตรเสียเชิงชายอ่ะ!! มึงจะไปสู้อะไรเขาได้วะถ้ามึงยังทำตัวติดส้นตีนอยู่แบบนี้อ่ะ มึงคิดดูนะ วันๆกูเห็นหน้าไอ้เดือนมหาลัยมากกว่าเห็นหน้าแม่กูอีก!...โฆษณาตั้งแต่แครอทยันผ้าอนามัยอ่ะมึงคิดดู๊ววว!!"
พอเริ่มเมาได้ที่(อันที่จริงก็คือเลยได้ที่ไปหลายกิโลแล้วล่ะ)กัปตันลีจุนคนดีก็ชักเริ่มจะเลื้อยและถ่อย(เหมือนหน้าตา?)มากขึ้นเรื่อยๆ...เขาก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้หมอนี่มันจงใจจะปลอบเขา ซ้ำเติมเขา หรือด่าเขากันแน่ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหน เขาก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิด...ที่จริงก็ไม่กะจะเก็บคำพูดของไอ้ห่านั่นมาคิดหรอกนะ แต่จนแล้วจนรอดก็เก็บเอามาคิดจนได้...ยิ่งเมื่อแจจุงปฏิเสธจะกินเหล้าถูกๆกับเขาและเพื่อนร่วมทีมตรงนี้ แต่เลือกที่จะไปนั่งกรึ๊บเตกีล่าราคาแพงอยู่ที่หน้าบาร์กับคิมจุนซูและปาร์คยูชอนมากกว่าแบบนี้ด้วยแล้วเนี่ย
แม่งยิ่งเฟลเลยให้ตายสิ!
"มึงอ่านะ...จนก็จน!"
กูแค่มีกินมีใช้เว้ย!
"รถก็ไม่มีขับ!"
ก็แม่กลัวกูเอาไปเสยสิบล้อนี่!
"เป็นนายแบบรึก็เปล่า หน้าตาก็เสือกส้นตีนอีก!"
ส้นตีนเรอะ?!....หน้าตากูก็ไม่ได้แย่นะไอ้ห่า!
"เป็นกูนะ กูยอมให้ไอ้เดือนมหาลัยเสียบตูดอ่ะ!!"
ตึงง!!
"มึงคิดงั้นหรอสัด!"
เขากระแทกแก้วเหล้าที่มีของเหลวราคาถูก(แต่ดีกรีเกินคุ้มขอบอก)เต็มล้นอยู่ปริ่มขอบแก้วลงบนโต๊ะเสียงดังจนของเหลวด้านในกระเฉาะหกออกมาก่อนจะหันไปเขย่าคอเสื้อกัปตันทีมลีจุนคนดีฟึ่บฟั่บเพื่อเค้นขอคำตอบที่เสนาะหูกว่านี้...คำตอบที่ว่าเสี่ยจะยอมให้ไอ้เดือนมหาลัยเสียบตูดนี่ชองยุนโฮรับไม่ด๊ายยยไม่ได้จริงๆ! เพื่อนร่วมทีมที่ต่างก็กรึ่มกันได้ที่ร้องโห่ขึ้นมาเสียงดังลั่นเมื่อเห็นเขาทำท่าจะกระโดดขึ้นคร่อมกัปตันทีมคนดี ลีจุนหัวเราะออกมาเอิ๊กอ๊าก ปล่อยให้หัวตัวเองสั่นคลอนไปมาตามแรงเขย่าของเขาอยู่ชั่วครู่ก่อนไอ้กล้ามปูนั่นจะโบกหัวเขาเข้าให้ฉาดเบ้อเริ่มจนเขาต้องยอมปล่อยมือออกมาจากคอเสื้อของมัน
"เออ! กูคิดงั้นเว้ย!...ใครจะยอมให้คนจน รถไม่มีขับ หน้าตาก็ส้นตีนอย่างมึงเสียบตูดให้เจ็บล่ะ ถามโง่ๆ!!"
โดนตอกหน้าเข้าอีกรอบให้เหี่ยวเล่นก่อนเขาจะโดนกัปตันทีมคนดีตบหัวแล้วเอาตีนลูบหน้า(?)โดยการที่หมอนั่นวาดแขนมาล๊อคคอของเขาเอาไว้พร้อมกับยื่นแก้วเหล้ามาจอตรงหน้า
"ไม่เป็นไรเว้ยไอ้ยุน! ถึงมึงจะจน รถไม่มีขับ หน้าส้นตีนมากขนาดไหน กูลีจุนคนนี้!...ก็รักมึงนะเว้ย!...แดกเข้าไป ถือเป็นน้ำร่วมสาบานของกูกับมึง เห้ยชนเด๊ะ!...หิ้ววววววว!!!"
ดีใจตายล่ะไอ้ห่า!!
...................................................................
หนึ่งทีมฟุตบอลมีสิบเอ็ดคน หักเขาออกก็เหลือสิบคน รวมตัวสำรองอีกแปด ก็เป็นสิบแปด เด็กเก็บผ้าเก็บบอลที่ซี้ๆกันก็อีกสี่....สรุปแล้ว เขาต้องดื่มน้ำร่วมสาบาน(ที่เสือกเป็นเหล้าเพียวๆอีก)ไปทั้งหมด22แก้ว ตอนนี้เลยมาจบที่ว่ายืนอ้วกแตกอ้วกแตนอยู่ที่ตรอกข้างผับโดยมีเสี่ยยืนกอดอกทำหน้าตาหงุดหงิดอยู่ใกล้ๆ...ถ้าเป็นตอนที่มีสติครบกว่านี้ เขาคงต้องดีใจมากเชียวล่ะ แต่ตอนนี้น่ะชื่อตัวเองยังนึกไม่ค่อยออกเลย โดนเสี่ยปล้ำ(?)จะรู้ตัวรึเปล่ายังไม่รู้เลย!
"สมน้ำหน้า!"
นอกจากจะสวยแล้ว(?) ยังชอบซ้ำเติมอีก...ใจร้ายชะมัด!
"แจจุงอ่า!....อ่อออกกก!!"
"ทำไมทำอะไรไม่คิดเลยชองยุนโฮ! มันเดือดร้อนฉันเห็นมั้ย!"
"ใช่ซี่...ผมมันไม่ใช่เดือนมหาลัยนี่...โอ่กกก!!"
จากหางตาและม่านน้ำตาจางๆ(เปล่าน้อยใจแต่ตอนนี้แสบคอชิบหายเลย) เขาเห็นแจจุงเลิกคิ้วขึ้นนิดด้วยท่าทางแปลกใจ คนสวยใจร้ายที่ไม่เคยคิดเห็นใจเขาเลยเอื้อมมือมาผลักหัวเขาเข้าไปกระแทกกำแพงตึกเบาๆ...ใจร้ายแล้วยังซาดิสม์อีกอ่ะ!
"เกี่ยวอะไรกับฮยอนจุงไม่ทราบชองยุนโฮ!"
คนที่เมาแล้วพาล(?)ยกขวดน้ำที่ถือติดมือออกมาจากผับด้วยขึ้นมาเทน้ำล้างปากก่อนจะค่อยๆยืดตัวขึ้นตรง แต่กระดูกสันหลังของพวกขี้เมาก็มักจะทำงานได้ไม่เต็มประสิทธิภาพเสมอ เพราะยังไม่ทันที่มันจะเหยียดตรงตั้งฉากกับพื้นซีเมนต์ พ่อหนุ่มหุ่นนายแบบคนดีก็เซถลาเกือบจะได้เอาหัวทิ่มอ้วกตัวเองจนแจจุงต้องก้าวเข้ามาช่วยประคอง
"ยืนให้มันดีๆสิชองยุนโฮ!"
คนสวยตวาดแว้ดออกมาพลางสอดมือเข้าไปโอบกระชับเอวของคนเมาให้มั่นคงมากขึ้น มืออีกข้างก็จัดการยกแขนล่ำๆของอีกฝ่ายขึ้นพาดบ่า และเมื่อตั้งท่าได้เรียบร้อย เขาจึงค่อยๆพาอีกฝ่ายออกมาคอยแท๊กซี่ที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่ห่างจากผับไม่ไกล แจจุงสบถเมื่อคนที่ตัวใหญ่มากเหลือเกินดูเหมือนจะเดินเองไม่เป็นเสียแล้วถึงได้เดินพาเขาเป๋ซ้ายเป๋ขวาแบบนี้
"ช่วยกันเดินหน่อยได้มั้ยชองยุนโฮ ฉันอุ้มนายไม่ไหวหรอกนะ!"
ชองยุนโฮคนน่าโมโหครางพึมพำบางอย่างออกมาเบาๆเป็นเชิงเหมือนจะบอกว่าก็เดินอยู่พลางตั้งท่าจะเดินเซตกฟุตบาธไปจนเขาต้องออกแรงลากตัวของอีกฝ่ายกลับเข้ามา แจจุงสบถออกมาดังลั่นอย่างไม่กลัวเสียภาพพจน์
"ใช่ซี่...ก็ผมมันไม่ใช่ไอ้เดือนมหาลัยนี่"
ชองยุนโฮเป็นอะไรกับเดือนมหาลัยนักหนานะ!
"นายมีปัญหาอะไรมากมายกับฮยอนจุงน่ะห๊าาชองยุนโฮ!"
แจจุงลากอีกฝ่ายมาจนถึงป้ายรถเมล์ได้สำเร็จและโดยปลอดภัย เขาปล่อยชองยุนโฮให้นั่งลงบนม้านั่ง ซึ่งหมอนั่นก็ทำการไม่รู้บุญคุณได้อย่างน่าโมโหที่สุดด้วยการหลับตาพริ้มเอนหัวพิงป้ายโฆษณาด้านข้าง ปล่อยให้เขาต้องมายืนชะเง้อคอมองหาแท๊กซี่อยู่คนเดียว คนสวยผลักหัวหล่อๆของพ่อนักกีฬาคนดังเข้ากระแทกกับป้ายที่อีกฝ่ายพิงอยู่ไปเบาๆอีกหนึ่งที
"ทำไมนายถึงชอบหาปัญหามาให้ฉันเยอะนักนะชองยุนโฮ!...รู้งี้ไม่น่ามากับนายซะก็ดีหรอก!"
"ใช่ซี่...ผมมันไม่ดีเหมือนไอ้เดือนนั่นนี่"
"นี่นายมีปัญหากับฮยอนจุงมากขนาดนั้นเลยหรอห๊าาชองยุนโฮ!!"
แจจุงใช้ข้อนิ้วเขกหัวคนเมาแล้วพาลไปอีกหนึ่งทีข้อหาพาลคนอื่นไม่รู้กาลเทศะ ซึ่งไอ้คนเมาแล้วพาลไม่รู้จักกาลเทศะที่ว่าก็เอาแต่งึมงำพึมพำไม่โวยกลับให้เขาได้หงุดหงิด แจจุงถอนหายใจออกมาเบาๆพลางยกมือขึ้นเท้าเอว ดวงตาโตตวัดมองคนที่นั่งสัปหงกอย่างหมดท่าด้วยสายตาหงุดหงิดแกมรำคาญใจนิดๆ แน่ล่ะ....ชองยุนโฮทำให้เขารำคาญหัวใจตัวเองได้เสมออยู่แล้ว ก็หมอนั่นชอบมาทำให้มันสั่นไหวจนน่าหงุดหงิดนี่! จุนซูนั่นก็ปะไร เห็นไอ้ปาร์คดีกว่าเขาตลอดอ่ะ!
ยังไม่ทันพาล(?)ใส่คนที่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนได้เยอะจนสมใจ รถสีน้ำเงินเข้มคันหรูคันหนึ่งก็ขับเข้ามาจอดเทียบฟุตบาธตรงหน้า แจจุงมองมันด้วยสายตาไม่ไว้ใจนิดๆ แต่เมื่อกระจกที่ติดฟิล์มทึบดำค่อยๆเลื่อนลง เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจเมื่อปรากฏว่าคนขับที่นั่งอยู่ด้านในก็คือเดือนมหาลัยคนหล่อที่กำลังมองเขาด้วยสายตาแปลกใจปนตกใจ
"มาทำอะไรตรงนี้ครับแจจุง ตีสองกว่าแล้ว มายืนอยู่แบบนี้อันตรายนะครับ"
ชองยุนโฮทำภาพพจน์ของเขาเสียจนได้!
"คอยแท๊กซี่อยู่น่ะ"
"ผมไปส่งมั้ยครับ"
"ไม่เป็นไร ฉันต้องไปส่งหมอนี่ก่อน"
คนสวยบุ้ยปากไปยังภาระชิ้นโตที่นั่งสัปหงกอยู่ที่ด้านหลัง ฮยอนจุง(ที่เขาก็ไม่รู้เหมือยกันว่าโคจรเข้ามาในวงจรชีวิตของเขาได้ยังไง)ชะเง้อมองตามเล็กน้อย ก่อนใบหน้าอันหล่อเหล่านั่นจะเบ้นิดๆเมื่อเห็นสภาพของชองยุนโฮได้ชัดตา
"ทำตัวแย่จังนะครับ"
ไม่รู้ทำไมนะ
แต่คำพูดนั้นทำให้แจจุุงขึ้นชะมัด!
คนแย่ๆอย่างชองยุนโฮน่ะ...
มีไว้ให้คิมแจจุงคนนี้ประณาม(?)คนเดียวก็พอ!!
"นายจะไปรู้อะไร"
ฮยอนจุงหน้าเสียไปนิดเมื่อโดนเขาพูดเสียงห้วนใส่ แต่หมอนั่นก็สามารถเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นยิ้มแย้มและห่วงใยได้เหมือนเดิมอย่างรวดเร็วคล้ายไม่คิดอะไรมากกับคำพูดเมื่อครู่ของเขา นายแบบคนดังโบกมือไปมาเล็กน้อยคล้ายอยากจะให้เขาลืมหัวข้อสนทนาเมื่อครู่นี้ไป
"ผมไปส่งนะครับแจจุง คุณโทรเรียกเพื่อนของคุณยุนโฮให้มารับเขาเถอะ"
"ฉันจะไปมีเบอร์เพื่อนของหมอนั่นได้ยังไง"
แล้วอีกอย่าง...ถ้าเพื่อนของหมอนั่นพึ่งได้ เขาจะลำบากอยู่แบบนี้หรอ!
"นั่นสินะครับ งั้นเอาเป็นว่า...."
"เอาเป็นว่าฉันจะไม่ไปกับนาย ฉันต้องไปส่งหมอนั่น...แค่นี้ล่ะ"
ประกาศความต้องการของตนออกมาเสร็จสรรพตามประสาคุณหนูเอาแต่ใจ แจจุงก็จัดการปิดบทสนทนาที่จะเกิดขึ้นตามมาอย่างสิ้นเชิงโดยหารสะบัดตัวหันหลังให้คนบนรถ ไม่ยอมสบตาใดๆอีก เขาได้ยินเสียงถอนหายใจของฮยอนจุงเบาๆ ก่อนเดือนมหาลัยจะเอ่ยลาเขาและขับรถจากไป ซึ่งพอเจ้ารถคันสวยนั่นลับสายตาหายไป ตาตี่ๆของชองยุนโฮก็หรี่ปรือขึ้นมามองหน้าเขาด้วยท่าทางจับผิดยังไงพิกล
"ไม่ไปกับไอ้เดือนมหาลัยหรอครับ"
"เห็นฉันไปมั้ยล่ะชองยุนโฮ"
"ใช่ซี่...ก็ผมมันไม่มีดีเหมือนไอ้เดือนมหาลัยนี่"
"นี่ชองยุนโฮ!...หรือนายอยากจะให้ฉันไปกับเขาแล้วทิ้งนายไว้ตรงนี้ห๊าาา!"
"เปล่าสักหน่อยยยย"
ชองยุนโฮลากเสียงยาวพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้าเอวของเขาเข้าไปกอดหมับ ใบหน้าคมซุกซบเข้าที่หน้าท้องของเขา ปัดป่ายปลายจมูกไปมาคล้ายลูกแมวที่กำลังหามุมนอนที่สบายตัว....ทำตัวน่าหมั่นไส้อยู่เรื่อยเลยเชียว!! เรียวปากหยักสวยของชองยุนโฮขยับคลี่ออกเป็นรอยยิ้มเล็กๆที่แลดูน่าหมั่นไส้ชะมัด
"แจจุงน่ารักจังน้าาา...ผมจะรักแจจุง จะรักแจจุง จะรักแจจุงจริงๆแล้วน้าาา"
น่าหมั่นไส้จริงเลย!!
.....................................................................
"นี่ฉันพูดจริงๆนะแจจุง ญาติไอ้ปาร์คที่เป็นโมเดลลิ่งบอกไอ้ปาร์คเองเลยนะเว้ย”
"ก็แล้วไงล่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย"
คนสวยมองเมินข่าวที่เพื่อนสนิทคาบมาบอกอย่างสิ้นเชิงด้วยการเบือนหน้าหนีกลับมาสนใจเปียโนตามเดิม ใบหน้าหวานเชิดขึ้นนิดด้วยท่าทางไม่แคร์ ในขณะที่ปลายนิ้วก็พรมกดไปตามคีย์เปียโนอย่างคล่องแคล่ว จุนซูเบ้ปากอย่างหมั่นไส้แม่คนหยิ่งที่เขาดูก็รู้ว่าไม่ได้กำลังไม่รู้สึกอะไรอย่างที่สีหน้าของเจ้าตัวกำลังแสดงออกแน่ๆ คนเสียงดีสะบัดตัวลุกขึ้นมาจากม้านั่งเปียโน
"ตามใจ!....ถ้าแกคิดว่าไม่เห็นจะมีอะไรก็เรื่องของแก!"
"..."
"แต่ถ้าชองยุนโฮไปถ่ายแบบครั้งนี้แล้วดังล่ะก็ ซึ่งฉันฟันธงได้เลยว่าดังแน่ สาวๆต้องมารุมหมอนั่นมากกว่านี้แน่ๆ นางแบบสวยๆนิสัยดีๆทำตัวฉอเลาะน่ารักน่าเอาใจกว่าแกมีเยอะแยะ ถ้าทนได้ แกก็หยิ่งของแกแบบนี้ต่อไปละกัน! แต่ถ้าเขาเบื่อจะมาตามเอาใจตามแหย่แกเมื่อไร ฉันจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลยคอยดูละกันคิมแจจุง!!"
................................................................................
กลับมาแล้วค่ะ หลังจากหายไปนานมากเป็นประวัติการณ์(เกือบเดือนแน่ะ) จบกันไปแบบมึนๆเนอะสำหรับยุนแจพาร์ทนี้ และสุดท้ายแล้วพ่อหนุ่มหุ่นนายแบบของเราก็ผันตัวไปเป็นนายแบบจนได้นะ ก็ต้องรอดูกันต่อไปว่าเสี่ยจะหยิ่งแบบนี้ต่อไปอยู่รึเปล่า แต่ตอนนี้ชองยุนโฮน่ารักชนะเลิศจริงๆ^^ อ้อนตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่องเลยทีเดียว มารหัวใจของเราก็มาแบบนิ่งๆเรื่อยๆและหล่อๆ(?)นะ ไม่ร้ายอะไรมากมาย(เพราะเสี่ยแกไม่เล่นด้วย(?)) แต่ที่กินขาดสุดๆพาร์ทนี้คงเป็นเปนกัปตันลีจุนคนดีแน่ๆ เฮียแกออกตัวได้แร๊งงงดีจิงๆ
ตอนหน้า เปลี่ยนแผน ขอเปนคิเฮที่หายไปนานก่อนละกันค่ะ ^^ ไปดูเขาหวานกันมั่งเนอะ(หลังจากเล่นแอ๊คชั่นกันมาหลายตอนแล้ว)
รวมเล่ม ใจร่มๆน้า ไรเตอร์ว่างแล้วจ้า จะรีบจัดการให้นะคะ^^
แอบมาเปิดเรื่องใหม่ทิ้งไว้(และก็คงจะทิ้งไว้อีกนานเลยล่ะ= =) สันยาว่าเรื่องนั้นไม่ดราม่าค่ะ(แต่ที่ว่าไม่ดราม่านี่เฉพาะคู่หลักรึเปล่าไม่รู้นะ^^”)
ไปแล้วจ้า ปิดเทอมแล้ว คงอัพได้บ่อยขึ้นล่ะเนอะ
ปล. แต้มบอลคุ้นๆเนอะ = =
ความคิดเห็น