คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF] 4Romance ฝัน หวาน อาย จูบ, .. ฝัน - I Go Crazy Bcoz of You
ถ้าจะให้อธิบายว่าผู้ชายตัวใหญ่หน้าตาหล่อเหลากล้ามพอๆกับพรีเซนเตอร์บนโปสเตอร์โฆษณาประเวศน์ยิมที่ติดอยู่ตามเสาไฟอย่างเชวซีวอนคนนี้มานั่งทำซากเอี้ยงอะไรอยู่ในคอนเสิร์ตของนักร้องชายแถมยังเป็นที่นั่งแถวหน้าสุดติดขอบเวที(ที่ยัยน้องสาวตัวร้ายโม้นักโม้หนาว่าหมดตั้งแต่สองนาทีแรกเลยนะ)แบบนี้...คำตอบค่อนข้างเข้าใจยากน่ะ
ตอนแรกเป็นเพราะยัยน้องสาวบังคับให้พามา แต่ตอนนี้ยัยคนบังคับให้พามาก็วิ่งแรดหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ปล่อยให้เขานั่งติดริมรั้วอยู่คนเดียวพร้อมกับใบโปรเจ็คบ้าบอเต็มกำมือ เขาก็เลยไม่รู้ว่าเขามานั่งดูอยู่ตรงนี้ทำไม ซีวอนคิดว่าตัวเองคงจะอารมณ์ดีกว่านี้แน่ๆ ถ้าได้ลงไปยืนเบียดพวกแฟนเกิร์ลอยู่ในหลุมของพวกบัตรยืนด้านล่างแทนที่จะมานั่งหง่าวอยู่ริมรั้วแบบนี้(ไม่ได้หื่นกาม แต่บัตรราคาแพง(ฟังดูไม่ค่อยเกี่ยวแต่ก็อยากจะให้เก็บเอาไปพิจารณาด้วย) จะให้เขาเอาแต่ดูเป้านักร้องบนเวทีเหมือนที่ยัยน้องสาวชอบทำมันก็กะไรอยู่ แบบนั้นให้เขาหาเศษหาเลยกับการกระโดดเหยงๆของพวกแฟนเกิร์ลยังเข้าท่ากว่าอีก)
ซีวอนถอนหายใจออกมาเบาๆพลางวางกระดาษมากมายที่ได้รับแจกมาลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆซึ่งเป็นที่นั่งของน้องสาวของเขา ไฟปิดมืดมาได้สักพักแล้ว แท่งไฟสีน้ำเงินครามส่องสว่างไปทั่วฮอลล์(ไม่อยากจะบอกว่ามีห้อยอยู่ที่คอแท่งหนึ่งเหมือนกัน น้องสาวบอกซื้อสองแท่งถูกกว่า) คนดูกรี๊ดออกมาเป็นพักๆแล้วแต่แรงจะอำนวย...ให้ตายสิ!...ถ้ายัยจีฮเยมีเพื่อนมาดูด้วยแล้ว จะเอาเขาเข้ามานั่งดูผู้ชายด้วยทำซากเอี้ยงอะไรวะ?!...นี่ถ้าเป็นคอนเสิร์ตสาวๆโซนยอชิแดขาสวยๆกระโปรงสั้นๆวับๆแวมๆล่ะก็นะ จะไม่บ่นสักคำอ่ะ!
"หายไปไหนของยัยนั่นนะ"
ชายหนุ่มบ่นพึมพำพลางชะเง้อคอมองไปทางที่เห็นน้องสาวของตัวเองวิ่งหายไป แต่ก็ไม่เจออะไรและจำต้องหันกลับมานั่งดีๆตามเดิม นั่งคอยอีกไม่นานเท่าไร สาวๆในสเตเดี้ยมก็กรี๊ดลั่นเมื่อจอฉายภาพด้านหน้าเริ่มเปิดวีทีอาร์อินโทรเริ่มคอนเสิร์ต...นี่ยัยจีฮเยพาเขามาดูดูโอ้แบนด์ บอยแบนด์ หรืออะไรกันแน่วะ
"SUPER JUNIORRRR-R!!"
ชื่อลูกทุ่งเป็นบ้า
(แถมไอ้คนที่โผล่ขึ้นมาคนแรกนั่นอายุก็น่าจะเข้าใกล้เลขสามแล้วด้วย มันจูเนียร์ตรงไหนวะ!)
ซีวอนแอบค่อนขอดในใจ(เรียกได้ว่ากล้ามาก เพราะทั้งซ้ายขวาหน้าหลังเป็นแฟนคลับหมดเลย)พลางขยับแขนยกขึ้นมากอดอก เอนหลังพิงเก้าอี้มองหมิ่นๆไปยังกลางเวทีที่สมาชิกวงที่เขาตราหน้า(?)ไว้แล้วว่าชื่อโคตรลูกทุ่งกำลังค่อยๆปรากฏตัวขึ้นมาจากใต้เวที...อะไรเยอะแยะตั้งแปดคน แล้วมันจะหารค่าตัวกันยังไงล่ะวะเนี่ย แอบเก็บเอามาค่อนขอดในใจอีกรอบแล้วจึงนั่งดูการแสดงต่อไปอย่างใจเย็น ยัยจีฮเยก็เลือกที่นั่งเสียริม...จะให้เขาสบตากับคนที่นั่งอยู่อีกฝากรึไงกันนะ?!!
คนที่ขี้เกียจเกินกว่าจะหมุนคอหันไปมองจอฉายภาพเลยมองเห็นหน้านักร้องทั้งแปดคนนั่นไม่ชัดตาเสียที ซีวอนโยกศีรษะไปตามจังหวะเพลงเล็กน้อย...มีเสียงทุ้มนุ่มๆของใครบางคนติดหูของเขาอยู่ แต่เขาก็จับตัวเจ้าของเสียงไม่ได้เสียทีเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลยและนั่งฟังไปเรื่อยๆอยู่แบบนั้น จนใกล้จะจบนั่นล่ะ เจ้าพวกนักร้องพลังงานเหลือเฟือนั่นจึงจะเริ่มกระจายเดินไปทั่วฮอลล์พร้อมกับลูกบอลพลาสติกเล็กๆหลากสีเต็มตะกร้า เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเขาดูเหมือนจะเริ่มคลั่งไปเสียหน่อยเมื่อใครบางคนปาเจ้าลูกบอลพลาสติกนั่นมาตกทางนี้พอดี
แหม...ลูกบอลแบบนี้หาเอาตามร้านขายของเล่นก็ได้นะ
ซีวอนหลุดหัวเราะออกมานิดเมื่อสายตาตวัดเหลือบไปเห็นเจ้านักร้องสองคนที่ยืนอยู่ตรงเวทีด้านหน้าซึ่งไม่รู้ว่ากำลังจะบีบคอกันหรือหอมแก้มกันกันแน่...ผู้ชายอย่างเขาเห็นแล้วก็รู้สึกจั๊กกะเดียมในอกยังไงพิกล แต่เด็กผู้หญิงคงชอบนั่นล่ะ กรี๊ดกันโลกแตกทีเดียว เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะหันกลับมาจ้องมองตรงไปเบื้องหน้าเหมือนเดิมตามประสาคนขี้เกียจหมุนคอ แต่ร่างบอบบางที่เดินผ่านมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาพอดีก็ทำให้เขาเผลอชะงักลมหายใจไปชั่วครู่
ผิวของคนบนเวทีขาวจัด และยิ่งมีแสงสปอร์ตไลท์ส่องตามแบบนี้ก็ยิ่งแลดูสว่างไสว อีกทั้งยังทำให้เรียวปากบางคู่นั้นยิ่งแดงจัดน่ามองเข้าไปใหญ่ นักร้องตัวบางหันไปโบกไม้โบกมือให้หลุมที่อยู่ด้านตรงข้ามกับเขา โยนลูกบอลพลาสติกลงไปให้หนึ่งใบแล้วจึงหันมาแจกยิ้มให้โซนที่เขานั่งอยู่บ้าง ดวงตากลมโตกวาดมองขึ้นสูงไปยังด้านบนก่อนเป็นอันดับแรก ใบหน้าหวานขาวเลยเชิดขึ้นนิด เปิดเผยลำคอระหงขาวจัดให้เขาได้หายใจติดขัดเล่น
คนสวยของเขายกมือปัดผมสีน้ำตาลเข้มดัดลอนนิดๆออกจากดวงตาพร้อมกับแจกรอยยิ้มเรี่ยราดไปทั่วก่อนจะก้มลงมาสนใจกับการหยิบลูกบอลพลาสติกใบสุดท้ายออกมาจากตะกร้า นักร้องตัวขาวกดจูบลงบนลูกบอลพลาสติกใบนั้นด้วยท่าทางขี้เล่นก่อนจะเหนี่ยวแขนไปด้านหลัง ตั้งท่าจะโยนมันขึ้นไปยังชั้นบน แต่บางอย่างก็สะกดให้แขนเล็กๆที่กำลังเงื้อขึ้นเตรียมขว้างสุดแรงชะงักลงไปเสียก่อน และเขาก็ขอเข้าข้างตัวเองแบบสุดๆเลยว่ามันเป็นเพราะสายตาของเขาเอง
ร่างบอบบางส่งรอยยิ้มใสๆมาให้เขา ดวงตากลมโตทอแววซุกซนดื้อรั้นเหมือนลูกแมวจ้องมองสบตาเขาไม่หลบ ก่อนเจ้าตัวจะเอนคอไปด้านหนึ่งด้วยท่าทางน่ารักพร้อมกับสาวเท้าเดินเข้ามาประชิดรั้วอย่างไม่คิดกลัวแฟนคลับจะเข้ามารุมดึง ลูกบอลพลาสติกสีชมพูเปื้อนจูบถูกส่งยื่นข้ามรั้วเข้ามาตรงหน้าเขา
"อ่ะ...ให้ก็ได้"
ถึงตอนนี้น่ะ..เอาโซนยอชิแดกระโปรงสั้นมาล่อก็ไม่ไปแล้วว่ะ!
.....................................................
"มึงนี่เป็นเอามากนะไอ้วอน"
"มึงไม่ต้องมาวิเคราะห์สมองกูไอ้คัง ชวนมาหาอะไรแดกก็แดกไป"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร เห็นมึงเป็นแฟนบอยของน้องโจวคยูฮยอนคนดังแล้วน่ารักดี"
เรียกได้ว่าหลังจากไอ้เหตุการณ์'อ่ะ...ให้ก็ได้'นั่นเกิดขึ้น ทุกคนรอบตัวของเขาดูเหมือนจะคลุ้มคลั่ง(?)ไปชั่วขณะ โดยเฉพาะยัยน้องสาวตัวดี(ที่จนบัดนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าตอนในคอนหายหัวไปอยู่ที่ไหน)ที่มาร้องงอแงแทบตายของลูกบอลจากเขา(แน่นอน...ต่อให้ตายยังไงก็ไม่ให้! ไม่ได้ห่วงลูกบอล แต่ห่วงจูบของน้องโจวคยูฮยอนต่างหาก) ซึ่งนั่นก็ทำให้ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเจ้านักร้องตาเหมือนลูกแมวคนนั้นชื่อโจวคยูฮยอนคนดังที่ละครเวทีเพิ่งจะจบไปเมื่อเดือนก่อน
ประเด็นถัดมาคือไอ้ช๊อต'อ่ะ...ให้ก็ได้'นั่นได้ถูกฉายขึ้นจอใหญ่ด้วย! ไอ้พวกเด็กมือบอนก็เลยจัดการแคปรูปของเขาออกมา ได้เป็นภาพหน้าตรงชัดเสียยิ่งกว่าภาพถ่ายติดบัตรพนักงาน และจัดการตามล่าค่าหัวของเขาเสียใหญ่โต CFOประจำบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าชื่อดังที่เคยรับจ๊อบถ่ายแบบไปเรื่อยเปื่อยฆ่าเวลาตอนเรียนมหาลัยอย่างเขาเลยเดือดร้อนขึ้นมานิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร...คุณเลขายูคนดีรับผิดชอบตรงนี้ไปแล้ว เธอทำงานสมเงินเดือนนั่นล่ะ
"แฟนบอยบ้าอะไร เขาก็แค่เห็นกูเป็นผู้ชายคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงนั้นเลยยื่นลูกบอลให้กู แปลกรึไงวะ"
"ไม่แปลกหร๊อกกก ก็แค่น้องโจวคยูฮยอนน่ารักน่าเอาเท่านั้นเอง"
ไอ้หมอจิตคังอินพูดขึ้นด้วยท่าทางประชดประชันพลางจิ้มต๊อกโบกีชุ่มซอสเข้าปากคำโต ไอ้เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ป.ห้าเหล่ตามองเขานิดๆก่อนมันจะหัวเราะพรืดออกมา
"เฮ้ยไอ้วอน! มึงอย่าทำตาลอยสิวะ!...เป็นหนักนะมึงน่ะ"
คนเป็นหนักกลบเกลื่อนอาการเหม่อลอยของตัวเองด้วยการยกกาแฟที่ซื้อติดมือมาจากใต้ออฟฟิศขึ้นจรดริมฝีปากพลางขยับตัวขยุกขยิกเล็กน้อยคล้ายอยากจะบอกว่าการมายืนกินอยู่หน้าร้านแบบนี้กำลังทำให้เขาไม่สบายตัว
เหม่อคิดถึงหน้าน้องโจวคยูฮยอนนิดหน่อยเพื่อทบทวนว่าน่ารักน่าเอาจริงรึเปล่านี่เขาตาลอยเลยหรอวะ?!!
"ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย รีบแดกเข้า กูยังต้องกลับไปเคลียร์เอกสารอีก"
"เหอะ!...กูมีน้องที่รู้จักเป็นญาติกับไอ้วงนี้ด้วยนะเว้ย กูติดต่อให้เอาเปล่า เผื่อจะได้สานสัมพันธ์ต่อกับน้องโจวคยูฮยอนคนน่ารักน่าเอาไง"
คังอินใช้ศอกสะกิดเขายิกๆด้วยสีหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์เจ้ากลยังไงพิกลเหมือนจะเร่งให้เขาตอบตกลงออกมาเสียที...ไม่รู้แม่งเป็นเทคนิดที่พวกหมอจิตเอาไว้ใช้ล่อลวงคนไข้ให้ตกหลุมพรางรึเปล่า เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองเก็บเอาข้อเสนอนั้นมานิ่งคิดนานทีเดียว(ซึ่งในความเป็นจริงเขาควรที่จะตอบปฏิเสธไปทันที) แต่ก็โชคดีที่รู้ตัวทัน(?) ซีวอนสะบัดตัวออกมาให้ห่างจากระยะสัมผัสของเพื่อนสนิทและหันไปหมกมุ่น(?)อยู่กับการจิ้มชิ้นแป้งเข้าปากแทน
"สานสัมพันธ์ห่าอะไร ให้กูฝันเปียกว่าทำท่า69กับน้องเค้ายังง่ายกว่าเลย!"
.................................................................
ซีวอนก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างที่พูดทิ้งไว้หรอกนะ แต่ทำยังไงได้...จินตนาการของหนุ่มวัน26มันห้ามกันง่ายๆเหมือนอั้นฉี่เสียที่ไหน เช้าวันเสาร์นี้เขาก็เลยตื่นขึ้นมารับอรุณในสภาพชื้นเหงื่อและกางเกงนอนเปื้อนนิดๆ เขาอยากจะเอาหัวตัวเองโขกผนังให้ตายกันไปข้างหนึ่งนักที่เก็บเอาหน้าของคนที่สบตาด้วยไม่ถึงสิบสามสวินาทีมาฝันเปียกเล่นท่า69กันได้หลายต่อหลายยกในหนึ่งคืนแบบนี้ แต่ความหวานซ่านที่ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้นเหมือนได้ลิ้มรสผิวกายขาวๆนั่นจริงๆก็ทำให้เขาอารมณ์ดีมากพอที่จะไม่ลุกขึ้นมาคลุ้มคลั่งเสียก่อน เช้าวันนี้เขาก็เลยเดินยิ้มอามรณ์ดีเข้าไปอาบน้ำอย่างที่นานๆจะเกิดขึ้นเสียที ใช้เวลาแต่งตัวเสริมหล่อไม่นานก็เดินทางออกมาจากคอนโดที่ใช้ซุกหัวนอนมาเกือบหกปีแล้วเพื่อตรงกลับบ้าน...วันนี้นัดทานข้าวเที่ยงกับคุณแม่ไว้ ไม่ไปเดี๋ยวจะได้งอนบ้านแตกหาเรื่องมาเหยียบคอนโดของเขาบ่อยๆ(ถึงจะรักครอบครับ แต่ก็รักความเป็นส่วนตัวนะ!)
การเดินทางจากคอนโดถึงบ้านใช้เวลาไม่นานนัก และทันทีที่เขาก้าวเท้าออกมาจากรถลงมาเหยียบพื้นบ้าน คนที่วิ่งเข้ามาชาร์จ(?)เขาเป็นคนแรกก็คือป้าแม่บ้านที่ทำหน้าทำตาเหมือนเขาไม่ได้กลับบ้านมาชาติเศษ
"คุณหญิงออกไปซื้อของมาทำอาหารน่ะค่ะ ส่วนคุณหนูจีฮเยก็นั่งเล่นอยู่แถวนี้ คุณซีวอนของป้าซูบลงอีกแล้ว ออกไปอยู่คนเดียวก็หมั่นทานข้าวด้วยนะคะ"
อาทิตย์ก่อนที่เขากลับมา ป้ายังบอกว่าเขาอ้วนขึ้นอยู่เลยนะ
ซีวอนไม่ได้โต้เถียงอะไรกลับ เขายิ้มรับพร้อมกับสัญญาว่าจะกินให้เยอะขึ้นก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในบ้าน ตั้งใจว่าจะไปแหย่ยัยน้องสาวตัวดีเล่นที่ห้องเสียหน่อย แต่ก็ดันเจอเจ้าตัวนั่งเล่นแลปท๊อปอยู่ที่ชั้นล่างเข้าพอดี เขาค่อยๆย่องเดินเข้าไปแอบยืนดูที่ด้านหลัง แต่ภาพของผู้ชายสองคนที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน(?) ซึ่งน้องสาวของเขากำลังนั่งยิ้มเขินดูอยู่ก็ทำเอาเขาขมวดคิ้วฉับและทนยืนดูเงียบๆไม่ไหวอีกต่อไป
"ดูอะไรอยู่จีฮเย"
"ผู้ชาย"
บางครั้งน้องสาวก็แรงไปนะ
เชวจีฮเยหันมายิ้มเผล่ให้เขาพร้อมกับเบี่ยงตัวหลบให้เขาได้ดูหน้าจอแลปท๊อปชัดๆ...อ่าาา นั่นภาพน้องโจวที่เราเล่นท่า69กันในฝันเมื่อคืนนี่นาา เขาไม่รู้ว่าตัวเองเผลอยิ้มออกไปเมื่อไร ยัยน้องสาวถึงได้หัวเราะคิกคักออกมาและจัดการเลื่อนหน้าเว็ปลงไปยังภาพถัดไปซึ่งไม่ได้เป็นภาพเดี่ยวของน้องโจวของเขาอีกต่อไปแล้ว ผู้ชายที่กำลังตั้งท่าจะหอมแก้มน้องโจวคนสวยของเขาทำให้รอยยิ้มของเขาหุบฉับลงมาทันที(ซึ่งก็ทำให้เขาเพิ่งรู้ตัวอีกนั่นล่ะว่าแค่ภาพน้องโจวก็ทำเอาเขายิ้มได้แล้ว)
"จีฮเยชอบคนนี้ ชื่อซองมิน"
แล้ว?
"คู่นี้เค้าเป็นคัพเพิ่ลกันนะ พี่ซีวอนรู้จักมั้ย ในเว็ปที่เค้าให้โหวตกัน คู่คยูมินเรียลอันดับหนึ่งเลยนะ"
แล้ว??
"น่ารักดีเนอะพี่ซีวอน"
เดี๋ยวพี่ซีวอนคนดีจะทำให้น้องจีฮเยหันมาศรัทธาวอนคยูให้ดู!
....................................................................
"อะไรของมึงวะไอ้วอน วันก่อนมึงยังบอกจะแค่ฝันเปียกอยู่เลยไม่ใช่เรอะ"
"กูฝันไปแล้ว"
"อื้อหือ!...จินตนาการเก่งนะมึง"
คุณหมอจิตคังอินดูค่อนข้างทึ่งกับความสามารถในการจินตนาการของเขา หมอนั่นตบไหล่เขาป้าบๆด้วยท่าทางชื่นชมอย่างไรพิกลพลางเบี่ยงตัวหลบเด็กสาวคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินที่เดินสวนมาพร้อมกับผ้าเชียร์เต็มคอไปหมด...ยัยน้องสาวตัวดีลากเขามางานแฟนมีตติ้งของไอ้วงชื่อลูกทุ่งนั่นด้วยอีกแล้ว(ไม่ประทับใจที่จะบอกเท่าไร แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ต้องมานั่งคอยอยู่หน้าฮอลล์เหมือนคุณพ่อลูกติดคอยลูกสาวบ้าดาราน่ะ)
"มึงคอยนี่ เดี๋ยวกูไปหาก่อนว่าแม่งอยู่ไหน"
คังอินเพื่อนรักแสนดีบอกแบบนั้นก่อนจะเดินเบียดเด็กสาวหายไป ปล่อยให้เขายืนเคว้งอยู่คนเดียวท่ามกลางแฟนเกิร์ลในชุดสีน้ำเงินเป็นฝูงแบบนี้(ไม่ต้องพูดถึงยัยน้องสาว วิ่งแรดหายไปอีกแล้ว) เพราะความหน้ามืดที่น้องสาวศรัทธาลัทธิคยูมินมากกว่าวอนคยู(ที่ตอนนี้ยังไม่เรียล แต่จะโคตรของโคตรเรียลในไม่ช้า) เขาก็เลยโทรไปบอกให้ไอ้คังอินไปบอกญาติมันว่าให้พาเขาเข้าไปหลังเวทีหน่อย
ก็ไม่อะไรยังไงหรอกนะ ตอนนั้นมันหน้ามืดนี่หว่า
แต่ตอนนี้ชักปอดแล้วล่ะ
ซีวอนหันไปยิ้มแหยๆให้เด็กสาวกลุ่มหนึ่งที่ชี้นิ้วมาทางเขาก่อนจะรีบเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นเมื่อเห็นว่าเด็กสาวกลุ่มนั้นชักจะเริ่มนึกออกแล้วว่าเขาเป็นใคร(สังเกตได้จากดวงตาที่เบิกโตขึ้นนั่นล่ะ) ร่างสูงสมส่วน(และสำหรับวันนี้ก็สูงที่สุดในบริเวณนี้ด้วย เพราะลานโล่งหน้าฮอลล์มีแต่เด็กผู้หญิงเต็มไปหมด เรียกได้ว่ามองข้ามหัวไปได้ไกลเป็นไมล์อ่ะ)เดินมาหลบอยู่ด้านหลังฮอลล์ซึ่งติดกับประตูหนีไฟ...ค่อนข้างอับ แต่ก็เงียบพอใช้ ซึ่งก็ถือว่าน่าประทับใจในระดับหนึ่ง
"ท่าจะเป็นเอามากเว้ยกู"
ชายหนุ่มบ่นพึมพำพลางเอนตัวพิงผนังตึกเอาไว้...หรือว่าเขาจะโทรบอกไอ้คังว่าจะไม่เข้าไปแล้วดีวะ แต่คงไม่ได้เข้าหรอก จากประสบการณ์(?)การตามน้องสาว(ที่ตามดาราอีกที) การ์ดของพวกนั้นดุจะตายห่า คงไม่ปล่อยให้คนนอกอย่างเขาเข้าไปง่ายๆหรอก ซีวอนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ร์ตลงมาสองเม็ดเพราะความอับชื้นของอากาศพลางขยับคอเสื้อของตัวเองพึบพับ แต่ยืนคิดหาทางชิ่งหนีได้ไม่นานเท่าไร ประตูหนีไฟก็ถูกเหวี่ยงเปิดออกมาอย่างแรงจนมันกระแทกเข้ากับผนังตึกเสียงดัง โชคดีที่เขากระโดดหลบออกมาจากพื้นที่บริเวณนั้นได้ทัน ไม่อย่างนั้นคนที่เจ็บตัวคงเป็นเขาแทนที่จะเป็นผนังตึกแน่ๆ
"พี่บังคับผมไม่ได้หรอก! พี่อีทึกเลิกยุ่งวุ่นวายกับผมสักทีสิ!!"
เสียงทุ้มกังวาลคุ้นหูของใครบางคนตะโกนก้องออกมา ก่อนจะตามมาด้วยเจ้าของเสียงที่เดินฟึดฟัดออกมาจากด้านใน ร่างบอบบางในชุดสูทสีขาวกระจ่างตาทำให้เขาตาค้างเหมือนพวกโรคจิตไปนิด แล้วก็ต้องรีบปรับสีหน้าให้กลับมาดูน่าเชื่อถืออีกครั้งหนึ่งเมื่อในที่สุดคุณนักร้องก็รู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในที่แห่งนี้
เชี่ยเอ๊ยยย! ก็ไม่ได้อยากจะลามกหรอกนะ
แต่เห็นหน้าน้องโจวแล้วนึกถึงกิจกรรมท่า69ในฝันขึ้นมาอีกแล้วว่ะ!
ใบหน้าขาวของโจวคยูฮยอนยังแลดูบึ้งตึงอย่างคนอารมณ์ไม่ดีอยู่นิดหน่อยยามหันมาสบตากับเขาในคราแรก ก่อนเจ้าตัวจะเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นเรียบเฉยเมื่อเห็นว่าเขาเป็นใครมากจากไหนก็ไม่รู้ ดวงตากลมโตทอแววดื้อรั้นเหมือนลูกแมวตวัดมองเขาทีประตูทางหนีไฟทีคล้ายกำลังคิดวิเคราะห์ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า แล้วดวงตาดื้อๆคู่นั้นก็ต้องเบิกโตขึ้นเมื่อรับรู้ได้ว่าตัวเองเกือบทำอะไรลงไป
"ผมผลักประตูโดนคุณรึเปล่า ขอโทษนะครับ"
คนที่ตัวเล็กกว่าเขาอยู่เกือบคีบขอโทษขอโพยออกมาพร้อมกับค้อมศีรษะลงเล็กน้อยอย่างสุภาพ แหม...ความสามารถในการทำให้คงหลงตั้งแต่แรกพบของโจวคยูฮยอนช่างร้ายกาจอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ! ซีวอนยิ้มออกมานิดพลางโบกมือปฏิเสธไปมาเหมือนจะบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมากมาย(แต่พอมานั่งนึกๆดูอีกที น่าจะสำออยไปสักหน่อยน่าจะดี เผื่อน้องโจวคนดีจะเข้ามาจับเนื้อต้องตัวอะไรแบบนี้ แหม...เชวซีวอนหัวช้าจริงๆ)
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร"
ลูกแมวเอนคอมองเขานิด(องศาเดิมเป๊ะ!...อยากรู้จริงว่าใครสอนมา)ก่อนจะคลี่รอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
"คุณคนวันนั้นนี่ ในคอนเสิร์ต"
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาปลื้มอะไรมากกว่ากัน ระหว่างโจวคยูฮยอนยิ้มให้กับโจวคยูฮยอนจำเขาได้
คงจะทั้งสองอย่างนั่นล่ะ
ซีวอวอนคลี่รอยยิ้มเขินๆขึ้นมาบนเรียวปากพลางขยับตัวยืนให้ดูดีมากขึ้นเพื่อความประทับใจยิ่งๆขึ้นไป
"ครับ...คือน้องสาวลากไปด้วยน่ะ"
คงเพราะท่าทางของเขาน่าขำ หรือไม่ก็เรื่องที่เขาเล่าฟังดูตลกดี โจวคยูฮยอนถึงได้หัวเราะเสียงใสออกมาด้วยท่าทางน่ารัก คุณนักร้องตัวบางวางท่าทางของตัวเองให้ผ่อนคลายมากขึ้นด้วยการเผยรอยยิ้มสดใสออกมามากกว่าเดิม
"เป็นพี่ชายที่ตามใจน้องสาวน่าดูเลยนะครับคุณน่ะ"
"ก็ไม่เท่าไรหรอกครับ จีฮเยไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจเท่าไร"
ซีวอนหัวเราะออกมาด้วยท่าทางเขินๆ(อีกแล้ว!...ปกติเชวซีวอนไม่ใช่คนขี้เขินนะขอบอก!)ก่อนจะทำใจกล้าสาวเท้าเข้าไปยืนใกล้คนตัวบางที่แต่งหน้าทำผมเสียดิบดีมากขึ้น และคุณนักร้องคนสวยก็ไม่ทำให้เขาใจฝ่อด้วยการไม่ขยับถอยหนีแม้สักก้าว หนำซ้ำยังเดินเข้ามาใกล้เขาด้วยเสียอีก
"ไม่เข้าไปเตรียมตัวหรอครับ เดี๋ยวเขาก็จะปล่อยให้เข้าไปข้างในกันแล้วนะ"
"ห้องแต่งตัวร้อน ไม่อยากอยู่"
คนขี้ร้อนเบ้ปาก มู่หน้า ทำตัวงอแงดื้อรั้นได้อย่างน่าชังจนเขาอดที่จะอมยิ้มและยื่นมือไปโยกจมูกโด่งสวยนั่นไปมาไม่ได้ คยูฮยอนครางอื้อออกมาพร้อมกับหดคอหนี เขาหัวเราะให้กับท่าทางแบบนั้นที่เหมือนลูกแมวดีเป็นบ้า แล้วก็ต้องหัวเราะหนักกว่าเดิมเมื่อโดนดวงตาลูกแมวคู่โตคู่นั้นเขวี้ยงค้อนวงเบ้อเริ่มมาใส่ทันทีที่ปล่อยมือ
"เจ็บนะ!"
ถ้าจะร้องว่าเจ็บได้น่ารักแบบนี้ น้องโจวเปลี่ยนตัวเองเป็นมาโซไปเลยดีกว่า!
"ก็คุณมันน่ารักนี่"
เขาก็ลืมสังเกตไปว่าที่ข้างแก้มขาวๆนั่นมีรอยแดงเปื้อนมาอยู่ก่อนแล้วรึเปล่า หรือว่าเพิ่งมาเปื้อนเอาตอนที่เขาพูดประโยคเมื่อครู่จบกันแน่ ใบหน้าขาวยับยู่เพราะโดนเขาแกล้งเปลี่ยนไปนิดราวกับเจ้าตัวยังไม่แน่ใจว่าตัวเองควรจะมีปฏิกริยาอย่างไรกับคำพูดของเขากันแน่ก่อนคนสวยจะเชิดปลายคางขึ้นนิดด้วยท่าทางหยิ่ง...เหมือนลูกแมวนั่นล่ะ
"แฟนคลับพูดให้ฟังบ่อยแล้ว...เบื่อ"
สวยเริ่ดเชิดหยิ่งจริงๆน้าาาา
"ถ้าจะขอจีบล่ะ...แฟนคลับขอบ่อยรึเปล่า"
ข้างแก้มของโจวคยูฮยอนขึ้นสีก่ำกว่าเก่า คนถูกขอจีบใช้หลังมือปัดปลายจมูกไปมาพลางเบือนสายตาไปทางอื่น ซีวอนมองท่าทางเขินๆนั่นอย่างเพลินตาด้วยหัวใจที่อิ่มเอมยังไงพิกล เขาล้วงสองมือลงกระเป๋ากางเกงยีนส์ สืบเท้าเข้าไปหาคุณนักร้องขี้เขินมากขึ้นจนปลายเท้าห่างกันแทบจะนับเป็นเซนติเมตรได้
"หรือว่าโดนขอจนเบื่อแล้วเหมือนกัน จะได้เปลื่ยนไปทำอย่างอื่น"
โอ้ให้ตายเหอะ!...นี่พูดจาเพี้ยนได้แบบนี้ก็เพราะคุณเลยนะครับที่รัก!
"ทำอะไร"
ดวงตากลมโตคู่นั้นทอแววฉงนออกมาชัดเจนจนเขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และใช้นิ้วกลั่นแกล้งปลายจมูกโด่งรั้นๆนั่นอีกครั้ง ซีวอนคลี่ยิ้มให้กับท่าทางใคร่รู้ของนักร้องหนุ่มตรงหน้าก่อนจะฉกริมฝีปากลงไปสัมผัสเบาๆที่เรียวปากแดงฉ่ำคู่นั้นอย่างรวดเร็ว
"จะทำแบบนี้ แล้วก็จะทำอีกจนกว่าคุณนักร้องโจวคยูฮยอนจะรู้ว่าผมชอบคุณและจะจีบคุณ"
ถ้าไอ้คังอินอยู่ด้วยล่ะก็ มันคงเอาเขาเก็บไปเป็นกรณีศึกษาเพื่อหาเรื่องเขียนบทความตีพิมพ์ลงวารสารวิชาการแน่ๆ ซีวอนไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนหน้าด้านหน้าทนเท่าไร...เพิ่งมารู้ตัวตะกี้นั่นล่ะ เพราะพอพูดจบ เขาไม่รู้สึกเขินห่าอะไรเลยสักนิด กลับกัน คนที่ยืนฟังเขาพูดนั่นล่ะที่เขินจนหูแดงคอแดงไปหมด คยูฮยอนใช้ปลายลิ้นไล้เลียริมฝีปากของตัวเองนิดๆก่อนจะเบื่อนหน้าหลงสายตาหนีเขาเสียอย่างนั้นพร้อมกับใช้หลังมือถูจมูกเป็นการใหญ่
"พรุ่งนี้ต้องไปโปรโมตที่ไต้หวัน"
เสียงนุ่มทุ้มที่เขาหลงใหลเอื้อนเอ่ยถ้อยคำออกมาอย่างเชื่องช้าทั้งๆที่ดวงตาของเจ้าของเสียงไม่ได้แม้แต่จะเบนหันมามองหน้าเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้า...หรือว่าน้องโจวจะพูดกับนกที่เกาะอยู่ตรงนั้นกันแน่วะ? แต่ก็คงพูดกับเขานั่นล่ะ เพราะอีกไม่กี่วินาทีถัดมา โจวคยูฮยอนก็ยอมเบือนหน้ากลับมามองหน้าเขาตรงๆพร้อมด้วยแก้มที่เปื้อนแดงเป็นปื้น
"ขาดคนถือกระเป๋าให้อยู่"
CFOเชวยอมใช้วันลาหยุดที่สะสมมาตลอดชีวิตการทำงานเพื่อน้องโจวคนดีอยู่แล้วครับ
"แล้วก็...หอพักที่เกาหลีแคบ ไม่อยากอยู่แล้ว กำลังมองหาคอนโดอยู่คนเดียว"
ซีวอนยิ้มกว้างให้กับยัยนักร้องมากเรื่องที่ช่างเรียกร้องเอาแต่ใจได้อย่างน่ารักด้วยท่าทางเก้อเขินจนเขาอดไม่ได้(อีกแล้ว!)ที่จะฝังปลายจมูกลงไปหนักๆที่ข้างแก้มนิ่มข้างหนึ่งเสียหนึ่งที
"คอนโดนแฟนบอยคนนี้ยังมีห้องนอนว่างนะครับ จะมาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ...ผมเลี้ยงดีนะครับ"
โจวคยูฮยอนทำให้เขาเป็นเอามากเหมือนที่ไอ้คังว่าจริงๆนะเนี่ย!!
...........................................................................
- END -
ความคิดเห็น