คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 9' :หมี ไอติม .. ลูกแมว!
เดทหรอ?
ไอ้เชี่ยวอนบอกว่าเดทงั้นเรอะ?!
"พี่คยูฮยอนไปเล่นอันนั้นกันมั้ย ทงเฮอยากเล่น"
คิดว่าคงอยากรู้กันว่าน้องทงเฮคนน่ารักมาพร้อมพี่คยูได้อย่างไร...ขอสั้นๆเอาง่ายๆเลยละกันนะ ไอ้เชี่ยวอนได้บัตรฟรีมาจากคุณฮยอกแจคนสวยที่ได้บัตรฟรีมาจากเพื่อนอีกทีน่ะ(ดูไอ้เชี่ยวอนมันทำดิ! เอาของฟรีมาขอกูเดทไม่ว่า แต่ไอ้ของฟรีที่ว่ามึงไม่ได้ขวนขวายมันมาด้วยตัวเองด้วยซ้ำอ่ะ!(แถมได้มาจากคนที่ไม่ได้ขวนขวายมาด้วยตัวเองอีกต่อหนึ่งอีกต่างหาก!)) ก็นะ...มันก็จบแค่ตรงนั้นนั่นล่ะ! ถึงแม้จะโคตรสุขใจ เพราะอย่างน้อยพี่คยูคนดียังพอปลอบใจ(และทำเนียนกับ)ตัวเองได้ว่าได้มาเที่ยวกับน้องทงเฮคนน่ารัก
แต่ว่านะ...
"ทงเฮไปกับเราดีกว่า คยูฮยอนไม่อยากเล่นหรอก"
แบบนี้ไม่ใช่อ่ะ!
ยังไม่ทันที่เขาจะตอบรับและยื่นมือไปจับมือน้องทงเฮคนน่ารักที่ยื่นมาหาเพื่อพาเดินไปยังเครื่องเล่นที่ว่าด้วยกัน คุณฮยอกแจคนสวยก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อนพร้อมกับคว้ามือของน้องทงเฮไปจับตัดหน้าเขาแบบต่อหน้าต่อตาและพากันวิ่งตึกตักไปต่อแถวขึ้นเครื่องเล่น(เดี๋ยวนี้ทำไมติดนิสัยทรามของเชี่ยวอนมาเยอะจังล่ะครับคุณฮยอกแจคนสวย! คยูฮยอนช้ำใจจัง!)
มันไม่ใช่แบบมากๆอ่ะ!!
"เด็กป๋านี่ไวไฟดีเป็นบ้า ไอ้ฮยอกแจหลงน้องเตี้ยล่ำของป๋าหัวปักหัวปำเลยรู้มั้ย ส่งข้อความบีบีคุยกันทั้งวันเลย ป๋าต้องดูแลเด็กป๋าให้ดีๆหน่อยนะเข้าใจมั้ย"
เชวซีวอนที่ยังทำตัวเชี่ยได้แม้จะยืนอยู่ท่ามกลางเด็กเล็กมากมายหัวเราะคึกๆออกมาด้วยท่าทางถากถางกันสุดๆพลางยกแก้วลาเต้เย็นของสตาร์บั๊คที่ถืออยู่ในมือข้างหนึ่งขึ้นดูดด้วยท่าทางที่ดูตอแหล๊ตอแหลดีเป็นบ้า คยูฮยอนมุ่ยหน้าใส่รูมเมทที่ยืนสูงอยู่ข้างๆในชุดเสื้อเชิ้ร์ตสีเข้มสอดชายเข้ากางเกงยีนส์เรียบร้อย(แต่งตัวดีๆเหมือนคนมีอารยธรรรมเค้าทำกันก็เป็นนี่สัด!)
"โกหก! มึงอย่ามาใส่ร้ายน้องทงเฮของกูนะ!"
"ไม่เชื่อก็ตามใจ ป๋าเฝ้าเด็กเตี้ยล่ำของป๋าให้ดีๆละกัน"
ไอ้คนที่ทำตัวเป็นกูรูรู้มากว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาใช้นิ้วดีดปลายจมูกของเขาเบาๆเป็นการตักเตือน ลูกแมวหลับตาปี๋ ผงะตัวถอยหลังนิดอย่างตกใจกับการถึงเนื้อถึงตัวกระทันหันแบบนั้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆไล่ตามอากัปรของเขามา...หยามมาก! เชี่ยวอนหยามท่านโจวคนนี้มาก!
"เฮ้ยไอ้...!"
"อย่าพูดคำหยาบคายสิป๋า ชอบทำตัวเซ็กซี่ล่ออิหนูแล้วยังทำตัวไม่ดีต่อหน้าเด็กๆอีก ป๋านี่ชอบทำกูเสียใจนะ"
เสียใจพ่อมึงสิห่า!
คยูฮยอนใช้ดวงตาสาดประโยคนั้นใส่รูมเมทของตนแทนริมฝีปากเพราะไอ้คนที่ขยับตัวเคลื่อนไหวเร็วเป็นบ้าใช้แขนวาดขึ้นมากอดคอและบิดข้อมือขึ้นมาใช้มือปิดปากของเขาเอาไว้เหมือนหมอนั่นจะรู้ว่าเขากำลังจะพ่นอะไรออกไป ซีวอนหัวเราะออกมาเบาๆอีกครั้ง ผละมืออกห่างจากริมฝีปากของเขาเมื่อแน่ใจว่าเขาหมดอารมณ์(?)จะด่าแล้วก่อนจะกอดคอพาเขาเดินไปตามทางด้วยท่าทางรื่นรมณ์เกินพอดีจนเขาล่ะอยากจะตะโกนถามมันไปจริงๆว่าอารมณ์ดีมาจากไหนนักหนา
"มึงนี่แปลกขึ้นทุกวันนะรู้ตัวมั้ยซีวอน"
แปลกแน่สิ...
ก็แล้วใครจะทนไหวกันล่ะ
อยู่ร่วมห้องกับอาชญากรลูกแมวตากลมมาตั้งสามปีเชียวนะ!
ซีวอนไม่ได้เอ่ยตอบรับอะไรกลับไปนอกจากอมยิ้มอยู่กับตัวเองและกระชับวงแขนรั้งร่างผอมบางให้ขยับเข้ามาแนบชิดข้างกายของเขามากขึ้น ลูกแมวตัวขาวที่ชอบทำตัวอารมณ์เสียใส่เขาอยู่เรื่อยเหล่ตามองเขานิดๆเหมือนจะจับผิดรอยยิ้มบนเรียวปากของเขา...และท่าทางเหล่ตาทำปากยื่นแบบนั้นน่ะน่าหมั่นไส้ชะมัด เขายื่นแก้วกาแฟในมืออีกข้างไปตรงหน้าคนข้างกาย ใช้ปลายหลอดสีเขียวแตะเข้าที่ริมฝีปากแดงจัดคู่นั้นเบาๆคล้ายอยากจะล่อให้เจ้าลูกแมวจอมดื้องับมันเข้าไป
"ทำหน้ามุ่ยอีกละ...อ่ะ กินซะ นมปั่นสตาร์บั๊คไม่มี กินลาเต้ไปก่อนละกันนะลูกแมว"
"เหอะ! กูไม่ได้บอกว่าชอบกินนมปั่นสักหน่อย"
"แล้วคืนนั้นใครกินนมปั่นที่กูทำให้หมดกันน้าาา"
"กูกลัวมึงเสียใจหรอก!"
คยูฮยอนหันขวับมาตวัดเสียงใส่เขาด้วยท่าทางเดือดเนื้อร้อนใจในข้อกล่าวหาแบบสุดๆ(ร้อนตัวน่ะสิไม่ว่า)จนเขาต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นให้กับหน้าขาวๆที่บึ้งตึงนั่น
ร้ายกาจ...ร้ายกาจมากจริงๆนั่นล่ะ
"ตามใจ อย่ามาร้องให้กูทำให้กินอีกละกัน"
"กูก็ทำเป็นเว้ย! แค่นมปั่นเอง แมวยังทำเป็นเลย"
เขาได้ยินอีกฝ่ายพึมพำกับตัวเองแบบนั้นในท่อนท้ายของประโยค แต่ก็ไม่อยากจะหยิบยกเอามาใส่ใจเท่าไร(เอามาเป็นประเด็นเดี๋ยวก็ได้โวยวายอีก ทำมาเป็นอวดเก่ง กาแฟสักแก้วเขายังต้องแหกตาตื่นขึ้นมาทำให้กินตอนเช้าบ่อยๆเลย!) เขาพารูมเมทตัวบางเดินลัดเลาะผ่านกลุ่มเด็กประถมไปเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมายในใจแน่ชัดและก็ไม่คิดจะหยุดดูอะไรเป็นพิเศษ เพราะมันไม่มีอะไรที่สามารถดึงความสนใจของเขาได้แบบจริงๆจังๆสักอย่างเลยจริงๆ
คงเป็นเพราะคนข้างกายได้ดึงความสนใจของเขาไปหมดแล้วล่ะมั้ง
"นี่มึงจะไม่เล่นอะไรสักอย่างเลยรึไง"
"แล้วป๋าอยากเล่นอะไรล่ะ"
เขาตอบคำถามรูมเมทกลับไปด้วยการย้อนถามจนคนถามหันมาชักสีหน้าใส่อย่างไม่พอใจในคำตอบของเขา คยูฮยอน(ที่ดูท่าจะยังไม่รู้ตัวอยู่ว่าโดนกอดคออยู่และเดินอยู่ใกล้เขามากขนาดไหน...ก็คิดช้าแบบนี้ทุกทีสินาา)ทำเสียงฮึดฮัดอย่างหงุดหงิดที่โดนโยนให้มาเป็นคนตัดสินใจพลางเหลือบสายตามองซ้ายมองขวาไปมา แต่สุดท้ายแล้วเจ้าลูกแมวก็ยกแขนขึ้นมากอดอก เชิดหน้าเชิดตาขึ้นด้วยท่าทางที่น่าหมั่นไส้ดีเป็นบ้า
"ถ้าไม่อยากมาเล่นแล้วจะพากูมาเอเวอร์แลนด์ทำไม"
"ก็ไอ้ฮยอกแจอยากมา"
เหอะ!
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหมั่นไส้คำตอบของเชี่ยวอนนัก คยูฮยอนแค่นเสียงขึ้นจมูกนิดอย่างที่ทำเป็นนิสัยตอนไม่ชอบใจอะไรสักอย่าง...คุณฮยอกแจคนสวยอยากมาแล้วเขาอยากมารึไงล่ะ! ก็ไม่ได้ไม่ชอบสวนสนุกหรืออะไรหรอกนะ แต่เห็นรอยยิ้มของเชี่ยวอนตอนตอบก็หงุดหงิดแล้วอ่ะ! ซีวอนเหลือบสายตามามองเขานิดก่อนใบหน้าหล่อๆจะชะโงกเข้ามาใกล้คล้ายอยากจะรู้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอะไรกันแน่ แต่คนแรมต่ำที่ยังคงหมกมุ่นอยู่กับความหงุดหงิดของตัวเองก็ดูท่าจะยังไม่สังเกตเห็นถึงได้ไม่ผงะหนีอย่างที่มักจะเป็น
"ตุ๊กตามั้ยล่ะ เดี๋ยวกูเล่นยิงปืนให้"
"กูไม่ใช่เด็กแล้วนะสัด!"
"แล้วป๋าจะเอามั้ยล่ะ"
"เอา!"
ลูกแมวเอ๊ยยย!
ซีวอนหัวเราะออกมานิดให้กับยัยลูกแมวตัวขาวที่ไม่ยอมจะขาดทุนอะไรสักอย่าง(แถมยังปากอย่างใจอย่างอีกต่างหาก)พลางพาอีกฝ่ายเดินไปยังซุ้มปืนลมที่อยู่ห่างไม่เท่าไร เสียงเปาะแปะของลูกโป่งแตกและเสียงเกร็งกร๊างของกระป๋องหล่นออกจะระคายหูของเขาอยู่สักหน่อย แต่ได้เห็นตากลมๆคู่นั้นกวาดมองไปรอบกายด้วยประกายตาวิบวับเหมือนเด็กตัวเล็กๆเจอของเล่นถูกใจแบบนั้นมันก็คุ้มที่จะทนล่ะนะ
"ป๋าอยากได้ตัวไหนล่ะ"
"หมี"
"เอาแมวดีกว่ามั้ง"
"ก็กูจะเอาหมีอ้ะ!"
ขึ้นเสียงใส่อีกนะคนเรา
คนอยากได้หมีมากกว่าแมวหันมาตวัดเสียงใส่เขาด้วยท่าทางพาลๆ(ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน โดนเสียบไปแค่สองที รู้สึกเหมือนยัยลูกแมวเคะขึ้นจมเลย...ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองรึเปล่าว่ะ)พร้อมกับชี้นิ้วไปที่เจ้าหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ยักษ์พอๆกับเด็กแปดขวบที่ถูกวางตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ที่หน้าซุ้มๆหนึ่ง(และดูจากสภาพมันแล้วเนี่ย ท่าทางจะนั่งล่อเป้า(?)อยู่ตรงนั้นมาได้หลายปีแล้วล่ะ)
"ต้องตัวนั้นด้วยนะ!"
"ใหญ่ไปมั้งป๋า เอากลับห้องไปไม่มีที่เก็บนะ"
"ก็กูอยากได้ตัวใหญ่ๆนี่!"
ขึ้นเสียงใส่อีกล่ะ...ลูกแมวมารยาทแย่จริงๆ
ซีวอนคิดว่าโจวคยูฮยอนกำลังจะทำให้เขากลายเป็นคนใจอ่อนเกินไป เพราะเพียงแค่โดนทำหน้ามุ่ยปากคว่ำตาค้อนใส่ เขาก็ยอมปล่อยแขนออกจากไหล่บางและเดินไปยังซุ้มที่ว่าเพื่อสอบถามว่าเขาจะได้เจ้าหมียักษ์ตัวนั้นมาครอบครองได้อย่างไร
"ตัวเล็กกว่านี้กูไม่เอานะจะบอกให้!"
เอาแต่ใจจริงๆยัยลูกแมวนิสัยเสีย
คยูฮยอนแสยะยิ้มให้กับความฉลาดล้ำข้ามคืนของตัวเองที่ในที่สุดก็ทำให้ไอ้เชี่ยวอนรู้สึกเหมือนตกระกำลำบากโดนฟ้ากลั่นแกล้งอย่างที่เขารู้สึกมาทั้งอาทิตย์บ้าง ลูกแมวตัวร้ายเดินเตาะแตะไปเกยคางวางอยู่บนไหล่กว้างของรูมเมทจากด้านหลัง มองดูหมอนั่นจัดการกับปืนยาวอัดลมที่ได้รับมาด้วยท่าทางถมัดทะแมงแล้วก็ได้แต่เก็บเอามาตะหงิดอยู่ในใจว่ามันดูคล่องไปรึเปล่า...แต่ก็ช่างเหอะ! คำนวนจากสายตาและคำอธิบายการเล่นของคนดูแลเกมส์แล้ว ท่านโจวมั่นใจมากว่าเชี่ยวอนไม่มีปัญญาทำได้แน่ๆอ่ะ!
"เอาหมีนะ?"
"ช่ายยย"
เขาแสร้งลากเสียงยาวด้วยท่าทางเหนือกว่าสุดๆพลางเหลือบสายตามองไอ้เชี่ยวอนเอาปืนยาวขึ้นประทับบ่า...แค่ยิงปืนลมแม่งยังเท่ห์ได้อ่ะ! แหย่หัวแม่ตีนเข้าไปในโบสถ์ให้พระเจ้าเห็นหน้าเขายังไม่เห็นมันจะเคยทำเลย แล้วทำไมพระเจ้าถึงประทานสิ่งดีๆให้มันเยอะนักหว้าาา!!
"ถ้ากูเอาให้ป๋าได้มีรางวัลป้ะ?"
"เอามาให้ได้ก่อนเหอะ!"
"แสดงว่าป๋ามีรางวัลให้?"
ซีวอนเหลือบสายตามามองเขาที่เกาะอยู่ที่ไหล่ของมันบ้างด้วยสายตาที่วอนต่อยหน้าชะมัด คยูฮยอนยักคิ้ว ทำหน้ากำกวม(?)เข้าใส่พร้อมกับเสสายตาไปมองทางอื่นเอาดื้อๆ(คือไม่ได้ไม่มั่นใจอะไร แต่กลัวว่ารับปากไปแล้วเดี๋ยวไอ้เชี่ยวอนจะฮึดจนทำได้ขึ้นมา แบบนั่นก็แย่น่ะสิ!)
"ว่าไงป๋า"
"เอามาให้กูก่อนละกันนา!"
เมื่อทำตัวกำกวม(?)ไม่สำเร็จ คยูฮยอนก็ทำเสียงดังเข้าข่มตามนิสัยจนอีกฝ่ายหลุดหัวเราะออกมา ซีวอนยักคิ้วหลิ่วตาส่งมาให้เขาเหมือนจะบอกว่าคอยดูฝีมือกูให้ดีๆละกันก่อนมันจะหันกลับไปสนใจเล็งเป้าสแตนเลสที่ขยับเคลื่อไหวอยู่ห่างออกไป แต่ก็ไม่ได้นานเท่าไรนั่นล่ะ เพราะหรี่ตาเล็งเป้าได้หน่อย คนตัวสูงก็เหล่ตากลับมามองเขาที่ยืนเกาะอยู่ข้างๆอีกรอบ
"จูบทีดิ่"
"มึงว่าไงนะ?!"
"จูบทีนึง"
"ไปตายไป๊!!"
นี่ท่านโจวเป็นเพื่อนเล่นมึงเรอะสัด!
ตวาดแว้ดใส่รูมเมทได้หนึ่งประโยค ยืนทนมันหัวเราะเหอะใส่หน้าได้อีกหนึ่งเสียง(?) คยูฮยอนก็หมดอารมณ์ที่จะมายืนคอยลุ้นน้องหมี(และถากถางความอ่อนด้อยของเชี่ยวอน) ลูกแมวแค่นเสียงเหอะขึ้นจมูกก่อนจะสะบัดตัวเดินหนีออกมาจากซุ้มปาเป้าเอาดื้อๆแบบนั้นโดยมีสายตาวอนแดกตีนของรูมเมทมองไล่ตามหลังมาติดๆ เขาสบถ...และก็อย่าถามให้เสียเวลาเลยว่าเขาสบถว่าอะไรบ้าง ขอให้ท่านโจวได้ระบายมั่งเหอะ! คนตัวผอมเดินกระแทกเท้าโครมๆไปตามทางอย่างไร้จุดหมาย ก่อนสุดท้ายแล้วจะไปจบอยู่ที่การกระแทกตัวนั่งลงที่ขั้นบันไดริมลานแสดงกลางแจ้งโล่งกว้างเพราะหมดหนทางจะไป(?) คยูฮยอนสบถออกมาอีก
แต่ก็อีกนั่นล่ะนะ...
ถ้าเชี่ยวอนเอาหมีมาให้ไม่ได้ล่ะก็นะ...!!
"อ่ะ หมี...ทีนี้จูบได้รึยัง"
เจ้าหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่โตมโหฬารที่โผล่เข้ามาอยู่ในกรอบสายตาทำเอาคนที่กำลังนั่งจดบัญชีแก้แค้น(?)อยู่คนเดียวผงะไปนิด คยูฮยอนเหลือบสายตาขึ้นมองหน้าคนที่โผล่มาเร็วกว่าที่เขาคิดก่อนจะตวัดดวงตาหลบวูบไปมองทางอื่นเพราะรอยยิ้มประหลาดๆบนเรียวปากของหมอนั่นทำให้เขาวูบวาบในอกแปลกๆ คนอยากได้ตุ๊กตาหมีนั่งนิ่งไปจนอีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้นนิดๆอย่างแปลกใจ
"ป๋าไม่เอาแล้ว? ก็ดี กูจะได้เอาไปให้เด็กตะ..."
"ของกู!"
ยัยลูกแมวที่ร้องอยากได้หมีรีบผวาเข้ามาคว้าเจ้าตุ๊กตาหมีขนนุ่มตัวใหญ่ยักษ์ไปกอดไว้แนบอกพร้อมกับตวัดสายตาขึ้นมองหน้าคนที่อุตส่าห์ไปเล่นมาให้อย่างเอาเรื่อง ซีวอนหัวเราะเหอะออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อก่อนจะต้องเหยียดยิ้มออกมามากขึ้นเมื่อยัยลูกแมวขี้หวงจัดการวางเจ้าตุ๊กตาหมีตัวยักษ์ที่สุดที่เขาเคยได้อุ้มมาไว้ตรงที่ว่างข้างกายเหมือนไม่อยากจะให้ทรุดตัวนั่งลงตรงนั้น ส่วนที่ว่างอีกด้านเจ้าตัวก็เอามือวางแปะเอาไว้กันเขาจับจองพื้นที่เต็มที่
นี่โจวคยูฮยอนคิดว่าตุ๊กตานิ่มๆกับมือเรียวๆจะช่วยได้รึไงกันนะ
"ว่าไงป๋า หมีก็ได้แล้ว กูขอจูบจากป๋าได้รึยัง"
"อยากกินไอติม!"
เชื่อเขาเลย!
ซีวอนไม่รู้ว่าตัวเองควรจะหัวเราะ ยิ้ม ร้องไห้ หรือลากยัยคนปากดีไปปล้ำในห้องน้ำซะตอนนี้เลยดี แต่ไม่ว่าเขาควรจะทำแบบไหน(หรืออยากทำแบบไหน) สิ่งเดียวที่เขาทำก็คือถอนหายใจ และเดินไปซื้อไอ้ศกรีมให้ตามที่อีกฝ่ายประสงค์โดยไม่โต้แย้งใดๆกลับ แต่จังหวะที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดผ่านคนที่นั่งอยู่ไป เขาก็ใช้มือข้างหนึ่งจับเข้าที่หน้าผากเนียน กดศีรษะเล็กให้แหงนหงายขึ้นมาสบตาก่อนจะกดจูบลงไปที่เรียวปากแสนหวานคู่นั้นหนักๆอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวกูกลับมาเก็บค่าเดินอีกรอบ"
ไอ้...! ไอ้...!
ริมฝีปากที่เพิ่งถูกรุกรานไปอ้าค้างพร้อมกับที่ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นตะลึง แต่กว่าคนแรมต่ำจะหายแรมต่ำ(?)และรู้ว่าควรจะหันไปด่าไอ้คนปากว่ามือถึงชอบยิ้มชั่วใส่นั่นสักยกก็เป็นตอนที่หมอนั่นเดินห่างออกไปไกลเกินกว่าจะตะโกนด่าให้ได้ยิน(?)เสียแล้ว คยูฮยอนเหลือบตามองซ้ายมองขวานิดก่อนจะก้มหน้ากลับลงมามองที่ปลายเท้าของตนอย่างโล่งใจที่ไม่มีใครสนใจเขาเลยสักคน
โจวคยูฮยอนเป็นคนอดทนเชียวล่ะ!
"พ่อมึง! กูจะเสียบมึงบ้างสักวันคอยดูละกัน!!"
ลูกแมวระบายความคับข้องใจออกมาดังๆให้พระเจ้า(และคนที่นั่งอยู่ใกล้เคียง)รับฟังพลางใช้หลังมือถูกริมฝีปากของตัวเองแรงๆหลายทีราวกับอยากจะลบสัมผัสหนักๆที่ยังคงค้างอยู่ในความรู้สึกทิ้งไป แต่ก็นั่นล่ะนะ...ถูมากไปก็เจ็บปากเอง สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำได้เพียงแค่ยกมือขึ้นมากอดอกฉับ ทำหน้ามุ่ยรอไอ้คนขี้ขโมบ(จูบ)กลับมาให้ด่า ดวงตากลมเหลือบไปมองเจ้าหมีตัวยักษ์ที่นั่งยิ้มทำหน้าบ๊องแบ๊วอยู่ข้างๆเล็กน้อยแล้วก็ต้องสะบัดหน้ากลับไปมองตรงๆตามเดิมอย่างอารมณ์เสียหนักกว่าเก่า
อย่าคิดว่าหมีจะช่วยให้มึงรอดนะสัดวอน!
"คยูฮยอน?"
เสียงหวานคุ้นเคยที่ดังมาจากด้านข้างเรียกสายตาของเขาให้ตวัดไปหาได้เล็กน้อย แล้วเขาก็อดที่จะคลี่รอยยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นว่าใครเป็นเจ้าของเสียงเอ่ยเรียกเมื่อครู่...มัดผมทรงน้ำพุแบบนี้แล้วอีทึกเหมือนนางฟ้ายิ่งกว่าเดิมเสียอีกนะ คนตัวเล็กที่สวมเสื้อแขนยาวตัวใหญ่มีฮู้ดอยู่ที่ด้านหลังสีขาวและมีไอศกรีมโคนรสวนิลาอยู่ในมือข้างหนึ่งเอนคอมองหน้าเขานิดๆเหมือนกำลังครุ่นคิดว่านี่ใช่เขาจริงๆรึเปล่า ก่อนเจ้าตัวจะยิ้มหวานและสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้เมื่อมั่นใจว่าใช่เขาจริงๆ
"คยูฮยอนก็ได้บัตรฟรีมาเหมือนกันหรอ"
นี่เขาพลาดงานนิทรรศการแจกของฟรีที่อาคารเรียนรวมรึเปล่าวะ?!
"เพื่อนได้มาน่ะครับ อีทึกมากับใครหรอ คงไม่ได้มาคนเดียวหรอกใช่มั้ยล่ะ"
เขาเอ่ยถามกลั้วเสียงหัวเราะและรอยยิ้มด้วยหวังจะทำให้นางฟ้าตาหวานที่เขารู้จักเพียงผิวเผินหัวเราะออกมา แต่ดวงตาแสนหวานที่มักจะยิ้มตามรอยยยิ้มเสมอกลับวูบไหวไปจนทำเอาเขาหน้าเจื่อนลง คยูฮยอนขยับตัวอึกอัก และก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรออกไปให้สถานการณ์ดีขึ้น อีทึกก็ยิ้มออกมาพร้อมกับใช้มือข้างที่ว่างโบกปฏิเสธไปมาด้วยท่าทางร่าเริง
"เปล่านะ ไม่ใช่สักหน่อย เรามากับพี่ชายแล้วก็เพื่อนน่ะ แล้วคยูฮยอนล่ะมากับใคร"
อีทึกย้อนถามพลางเดินเข้ามาใกล้กว่าเก่าและทรุดตัวนั่งลงบนขั้นบันไดเคียงข้างเขา ใช้ปลายลิ้นไล้เลียเนื้อไอศกรีมสีขาวด้วยท่าทางน่าเอ็นดูและเหมือนไม่ใคร่สนใจจะรอคำตอบจากเขานัก แต่ดวงตาที่เหลือบมามองเขานิดๆก็ทำให้เขารู้ว่านางฟ้ากำลังรอฟังคำตอบจากปากของเขาอยู่
"ก็...กับเพื่อนน่ะครับ"
ก็ไม่ได้อยากจะนับแม่งเป็นเพื่อนหรอกนะ!
คยูฮยอนไม่เข้าใจรอยยิ้มของอีทึกเท่าไร แต่ก็ไม่คิดจะเก็บเอามันมาสนใจ เพราะแค่ภาพของอีทึกที่กำลังนั่งทานไอศกรีมโคนก็ทำให้เขาจรรโลงใจ(?)จนไม่คิดจะสนใจอะไรจุกจิกอยู่แล้ว นางฟ้าตาหวานหันหน้ามามองหน้าเขา อ้าปากตั้งท่าจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็โดนบางสิ่งดึงความสนใจไปจากเขาเสียก่อน
"หมีนี่นา!"
คนตัวบางร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นถลาไปย่อตัวนั่งอยู่ที่ขั้นบันไดขั้นต่ำลงไปตรงหน้าเจ้าหมีตัวยักษ์ เรียวปากบางสีแดงจัดขยับคลี่เป็นรอยยิ้มกว้างจนแก้มยกดันดวงตาให้หยิบหยีอย่างน่ารัก ในขณะที่มือบางข้างหนึ่งก็เอื้อมขึ้นไปตบปุๆเข้าที่หัวใหญ่ๆของเจ้าตุ๊กตาหมี
ถึงจะไม่ได้หามาเอง แต่เขาก็ภูมิใจนะที่อีทึกชอบมันน่ะ
"ของคยูฮยอนหรอ ตัวใหญ่จัง...ใหญ่ที่สุดที่เราเคยเห็นมาเลย"
"อ่า...ครับ"
คยูฮยอนอ้อมแอ้มตอบกลับไปเบาๆพลางยกมือขึ้นมาเกาแก้มของตัวเองด้วยท่าทางเก้อๆ...ให้พูดตรงๆแบบนี้ก็กระดากปากเองยังไงพิกลเว้ย! อีทึกหัวเราะคิกคัก โยกเอนหัวของเจ้าหมีไปมาจนหนำใจแล้วจึงขยับยืดตัวขึ้นยืน นางฟ้าก้มหน้าลงมาส่งรอยิ้มแสนหวานให้เขา...และการที่มีแสงอาทิตย์ส่องมาจากด้านหลังจนเข้าเห็นใบหน้าสวยหวานของอีกฝ่ายเป็นเพียงเงาเลือนรางแบบนี้ก็เหมือนนางฟ้าชะมัด
"เราต้องไปแล้วล่ะ เจอกันที่มหาลัยนะคยูฮยอน"
"ครับ"
เขาตอบรับอีกฝ่ายกลับไปสั้นๆพร้อมกับโบกมือบอกลา อีทึกหัวเราะคิกคักออกมาอีกให้กับท่าทางของเขาพลางโบกมือตอบรับกลับมาก่อนเจ้าตัวจะหมุนตัวเดินลัดเลาะไปตามขั้นบันไดหายลับไปจากสายตา
"เด็กใหม่ป๋าอีกคนรึไง"
มึงก็โยนแต่เรื่องอกุศลให้กูอ่ะสัด!
คนที่ชอบโดนกล่าวหาว่ามีเด็กใหม่อยู่เรื่อยตวัดตาข้ามไหล่ตัวเองไปมองคนกล่าวหาที่ยืนยิ้มยียวนอยู่ที่ด้านหลังพร้อมไอศกรีมโคนชาเขียวในมือข้างหนึ่งและรสวนิลาในมืออีกข้างหนึ่ง ซีวอนยักคิ้วให้เขานิดเหมือยจะท้าให้เขาด่ากลับ(ซาดิสม์นี่สัด!)พลางขยับตัวมายืนอยู่ที่ขั้นบันไดขั้นถัดลงไปตรงหน้าเขา คยูฮยอนเชิดปลายคางขึ้นด้วยท่าทางที่เขาคิดว่าหยิ่งยะโสสุดๆ...ท่านโจวภูมิใจกับเด็กในสังกัด(?)ของตัวเองเสมอนั่นล่ะ(ยกเว้นไอ้เด็กแก้มยุ้ยอ้วนดำไว้คนละกัน)
"น่ารักล่ะสิ!"
"ก็ดี แต่นุ่มนิ่มก็ไม่ใช่สเป็กกูอยู่ดีว่ะ"
เรื่องมากจริงนะมึง! คิดว่าถ่อยสถุลแล้วเลือกได้รึไงวะ!
"แล้วแบบไหนสเป็กมึง ช่างเลือกจริง!"
"แบบตากลมๆ...เหมือนลูกแมวล่ะมั้ง"
ก็คุ้มดีที่ตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้น
เพราะตอนที่โจวคยูฮยอนแก้มแดงน่ะ...น่าฟัดชะมัด!
ซีวอนคลี่ยิ้มออกมานิดให้กับท่าทางอึ้งๆงงๆ(?)ของรูมเมทตากลมของเขาที่ดูท่าจะยังแปลความหมายสิ่งที่เขาพูดในแบบเชิงลึกไม่ออก(และเขาก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเดามันออกได้ในเร็วๆนี้ด้วย)พลางยื่นไอศกรีมโคนในมือทั้งสองข้างลงไปตรงหน้าคนอยากทานเพื่อดึงความคิดของยัยลูกแมวกลับมาที่เขา
"จะเอารสไหน...ชาเขียวหรือวนิลา กูให้มึงเลือกก่อนเลย"
คยูฮยอนช้อนตาขึ้นมาสบตากับเขาเหมือนกำลังคิดว่าเขาเพิ่งจะหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องรึเปล่า(และแน่ล่ะ...เขาจงใจทำอย่างนั้นเลยล่ะ)ก่อนดวงตากลมๆจะหลุบลงมองไอศกรีมโคนในมือทั้งสองข้างของเขา ปากแดงๆยู่เข้าหากันนิดๆอย่างคนกำลังตัดสินใจก่อนสุดท้ายมือเรียวจะเอื้อมออกมาคว้าไอศกรีมวนิลาจากมือของเขาไปทาน
ก็ไม่อยากจะทำลายภาพลูกแมวที่กำลังทำหำน้าบ๊องแบ๊วเลียไอศกรีมหรอกนะ
แต่ว่า...
"ส่วนค่าจ้าง..."
ลูกแมวที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับไอศกรีมเย็นๆโดยไม่แม้แต่จะเอ่ยปากขอบคุณที่เขาเดินไปซื้อมาให้ชะงักไปนิดพร้อมกับที่เจ้าตัวเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นบึ้งตึง คยูฮยอนตวัดสายตาเคืองๆขึ้นมามองหน้าเขาอีกครั้ง ริมฝีปากที่แดงจัดยิ่งกว่าปกติเพราะความเย็นของเนื้อไอศกรีมวนิลายื่นออกนิดๆ
"จะเอาอะไร!"
ไม่เคยเห็นเขาเป็นคนดีอ่ะ!
คนที่ถูกมองในแง่ลบทุกทีไม่ตอบอะไรกลับไปในทันที เขาเอื้อมมือไปหยิบของที่เขาแวะซื้อมาระหว่างทางเดินไปซื้อไอศกรีมออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านหลังก่อนจะสวมมันเข้าที่ศีรษะของคนที่นั่งอยู่ต่ำกว่า ใช้มือข้างที่ว่างจับมันให้เข้าที่อย่างใจเย็นด้วยรอยยิ้มน้อยๆเรียวปาก
"ใส่นี่กลับหอ"
"ไม่เอาอ่ะ!"
"อย่าเอาออกนะ ถ้าเอาออกกูจูบ...แล้วพอถึงหอกูก็จะปล้ำด้วย"
ยัยลูกแมวที่กลายเป็นลูกแมวจริงๆเสียทีเพราะที่คาดผมรูปหูแมวสีดำบนศีรษะอ้าปากค้าง เบิ่งตาโตมองหน้าเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะใจเด็ด(?)ขนาดนั้น โอ้ แน่ล่ะ...เชวซีวอนเป็นคนใจเด็ดขนาดนั้นอยู่แล้ว ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงบนขั้นบันไดเคียงข้างเจ้าลูกแมวตัวขาว ใช้ลิ้นเลียไอศกรีมชาเขียวที่ตกมาเป็นของเขาไปโดยปริยายไปเงียบๆพร้อมกับเหล่สายตามองคนที่นั่งฮึดฮัดอยู่ข้างๆเป็นพักๆ
"มึงแม่งเหี้ยว่ะ"
"เออ ขอบใจ"
มันก็ดีกว่าคำว่าเกลียดล่ะนะ
แต่ก็นั่นล่ะ...มันก็ไม่ได้อยากได้ยินอยู่ดี
"นี่ป๋า..."
"อะไร"
"กูขออีกทีละกัน"
ซีวอนไม่ปล่อยให้ริมฝีปากแดงจัดคู่นั้นได้ขยับเอ่ยคำถามใดๆออกมาอีก เขาคว้าปลายคางของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะรั้งใบหน้าขาวเข้ามาใกล้เพื่อกดจูบลงบนเรียวปากคู่นั้นแรงๆให้สมอยากและปิดกั้นคำพูดอื่นที่เขาไม่ชอบไม่ให้ถูกเอื้อนเอ่ยออกมาอีก
โจวคยูฮยอนเป็นอาชญากรที่ร้ายกาจมากจริงๆนั่นล่ะ
...............................................................................
เมื่อตอนที่แล้ววลืมถามว่าอ่านจบแล้วมีใครอยากกินนมปั่นมั่ง
ตอนนี้ก็ขอถามละกันว่าอ่านจบแล้ว .. มีใครอยากกินไอติมมั่งคะ? ^^
เป็นเดทที่ค่อนข้างงงนะ= = แต่จูบสองจูบพร้อมพร็อบหูแมวคงช่วยให้ตอนนี้แลดูหวานขึ้นมาหน่อย(มั้งนะ?) แถมยังมีอึนเฮเฮอึนของเราโผล่ออกมาหน่อยตอนต้นเรื่อง เรียกได้ว่าคู่นี้รุกเร็วรุกแรงจริงอะไรจริงนะ ไม่รู้ว่าใครฟินตรงไหนเหมือนเดิม แต่สำหรับไรเตอร์ ไรเตอร์ชอบประโยคที่คยูคิดในใจน่ะค่ะที่ว่าวอนไม่เคยแหย่หัวแม่ตี_เข้าไปในโบสถ์เลย แล้วทำไมพระเจ้าถึงประทานสิ่งดีๆให้วอนมากนัก .. งืมมม .. แล้วสิ่งดีๆที่ว่า หมายความรวมถึงโจวคยูฮยอนด้วยรึเปล่าน้า^^
ตอนหน้าน่าจะพอเดากันได้เนอะ คุณคยูของเราเล่นเจออีทึกที่เอเวอร์แลนด์แบบนี้ ตอนหน้าพบกับคู่รองของเราอีกรอบค่ะ^^
พูดถึงคู่รองแล้วก็คิดถึงคิมฮีชอลเน้อออ ซูจูที่ไม่มีคุณฮีคงเป็นซูจูที่เหงาดีพิลึก คุณฮีไม่อยู่แล้วใครจะมาแฉเรื่องของเมมเบอร์ให้เหล่าแฟนเกิร์ลฟังล่ะคร่าา .. แต่ไม่เป็นไร แค่สองปีเอง คอยได้อยู่แล้วแหละเนอะ^^ แต่ไลฟ์เมื่อวันที่28คงเป็นอีกหนึ่งไลฟ์ที่ไรเตอร์จะไม่ดูซ้ำแน่ๆอ่ะ หดหู่มากอ่ะจริงๆ(ถ้าไม่นับไลฟ์ช่วงซอรี่ๆล่ะก็นะ ซึ่งไรเตอร์ก็ไม่ดูไลฟ์ช่วงนั้นซ้ำอีกแล้วอยู่ดีนั่นล่ะ= =)
เจอกันคราวหน้าค่ะ จะพยายามรีบปั่นเรื่องนี้กับซินเดอเรล่าให้จบนะ
เพราะมีเรื่องใหม่จอรออยู่นานแล้วค่ะ^^
ความคิดเห็น