[WONKYU] :: Short Fic Collection | Prince and I

ลำดับตอนที่ #1 : [series] Be My Prince 01

[SF] Be My Prince
EP1: A Prince with A Kiss
Rate: PG
Pairing: Siwon - Kyuhyun



ใครช่างสรรหาคำว่า'เจ้าชาย'มาแปะหัวกบาลเชวซีวอนตั้งแต่เข้าวงการนายแบบกันนะ
เชวซีวอนน่ะหรอเจ้าชาย? ..
แม่งจัดอยู่ในฟอลั่มสัตว์มีกระดูกสันหลังรึเปล่ายังไม่รู้เลย!





"นี่ซีวอนอ่าา จะบ่ายโมงแล้วนะ นายควรจะตื่นได้แล้ว"

อันที่จริง มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของโจวคยูฮยอนคนนี้หรอกนะที่ต้องมายืนทำเสียงอ่อนเสียงหวานปลุกเจ้าเพื่อนสนิทตัวใหญ่ที่ห้องพักแบบสตูดิโอ(ที่รกสุดๆ)ของมันแบบนี้น่ะ แต่ก็อย่างว่านั่นล่ะ...แม่สอนให้โจวคยูฮยอนเป็นคนใจบุญศุลทาน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่สิ่งมีชีวิตร่วมโลก อะไรประมาณนั้นน่ะนะ



แต่ไม่หรอก ..
ประเด็นคือ .. ไอ้ห่านี่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขาต่างหากล่ะ!



"จูบก่อนสิ"

ไอ้คนขี้เกียจสันหลังยาวที่ตัวยังเจือไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆว่าด้วยเสียงงัวเงีย(ขนาดมันยังไม่ตื่นดี มันยังทำได้อ่ะคิดดู! แบบนี้มันต้องอยู่ในสันดาน ไม่ใช่นิสัยแล้วล่ะ!)พลางพลิกตัวไปมาอยู่ใต้กองผ้าห่มบนที่นอนขนาดสองคนนอนซึ่งตั้งวางอยู่บนพื้นเพราะเจ้าตัวไม่คิดจะซื้อเตียงมาใส่เสียที(คยูฮยอนเคยนึกสงสัยอยู่บ่อยๆ แต่ไปๆมาๆเขาก็คิดได้ว่าอย่าพยายามทำความเข้าใจเชวซีวอนให้เหนื่อยเลยจะดีกว่า) เขารู้สึกเหมือนตัวเองอยากจะสบถ แต่เขาก็กลั้น(?)มันเอาไว้และก้มตัวลงไปดึงทึ้งผ้าห่มออกมาจากคนบนเตียงที่ครางอื้อพลิกตัวหนีงอแงไม่ยอมท่าเดียว



"อย่ามาประสาทนะ ตื่นเดี๋ยวนี้เลย"



"คียูอ่าาา! อย่าใจร้ายกับฉันนักสิ ฉันเพิ่งได้นอนเองนะ"

คนที่เพิ่งได้นอนร้องประท้วงออกมาอย่างเอาแต่ใจพลางยื้อแย่งผ้าห่มกลับมาคลุมตัวเอาไว้เหมือนเดิม(แม่งกล้ามใหญ่ แล้วเขาจะชนะแรงมันได้ไงวะ!) แต่คนใจร้ายก็ยังใจร้ายอยู่วันอย่างค่ำนั่นล่ะ เมื่อใช้แรงสู้ไม่ได้ผล คยูฮยอนก็ใช้ความใจร้ายเข้าสู้(?)เขาดีดนิ้วเป๊าะเข้าให้ที่หน้าผากของคนบนเตียงก่อนจะเลยลงไปใช้มือข้างนั้นบิดแก้มสากเข้าเสียเต็มแรงอย่างไม่คิดถนอมเครื่องมือสำหรับทำงานพาร์ทไทม์ของหมอนั่นเลยสักนิด



"อย่ามาอ้างนะ! ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เชวซีวอนคนขี้เกียจ!"



"โอ๊ยยย! คียูของฉันใจร้ายเกินไปแล้วนะ! นายไม่ใช่คียูของฉันใช่มั้ย!"

ซีวอนบ้าพลัง เขาน่าจะรู้ความจริงข้อนี้มาตั้งแต่สองขวบแล้วนะ พอตัดพ้อต่อว่าพ่นความเสียใจออกมาจนหนำใจ เพื่อนสนิทตั้งแต่สองขวบของเขาก็พลิกตัวมาจัดการเขาที่ยืนอยู่ริมที่นอน แขนแข็งแรงรวบคว้าเข้าที่ขาของเขา และก่อนที่เขาจะรู้ตัว เจ้าคนแรงเยอะก็จัดการพลิกตัวของเขาลงไปกระแทกที่นอนและยกตัวเขาขึ้นไปวางแปะอยู่บนหน้าท้องแข็งๆได้อย่างง่ายดายเหมือนยกลูกแมวลูกหมา แต่แน่ล่ะ...โจวคยูฮยอนน่ะเด็ดกว่าพวกลูกหมาลูกแมวจรจัดพวกนั้นอยู่แล้ว



"ทำไมถึงเพิ่งได้นอน เล่นกับน้องจีฮยอนจนถึงเช้าอีกแล้วรึไง"



"เปล่าสักหน่อย คียูอย่ามองฉันในแง่ร้ายนักสิ"



"ไม่ใช่น้องจีฮยอน แต่เป็นน้องโบราสินะ"



"น้องโบราก็ไม่ช่ายยย อารานูนาต่างหาก คียูมั่วแล้ว"



"เชวซีวอน!"



"ล้อเล่นนาา ฉันก็มีแค่คียูของฉันคนเดียวนั่นล่ะ อย่าเพิ่งหึงสิ"

ซีวอนหัวเราะคึกๆออกมาพร้อมกับใช้สองมือยึดจับเอวของเขาเอาไว้กันเขาทำการบุ่มบ่าม(?) คนที่ชอบทำตัวบุ่มบ่าม(?)กับร่างกายของเพื่อนสนิททำหน้ามุ่ยมองหน้าคนที่ยิ้มยวนส่งมาให้ คยูฮยอนยกมือขึ้นกอดอกฉับ รู้สึกอยากจะข่วนไอ้หน้าหล่อๆนั่นให้เป็นรอยขึ้นมาตะหงิดๆ(ถึงได้กอดอกอยู่อย่างนี้ไงล่ะ ทำไปแล้ว ไอ้บ้าที่มีดีแต่หนังหน้าจะหางานพาร์ทไทม์ที่ไหนทำได้อีก!)



"โอ๋ๆๆๆ อย่าโกรธนะคียูของฉัน หน้ามุ่ยใหญ่แล้ว เมี๊ยวๆ...ดีกันน้าา"

หมอนั่นร้องเหมียวๆออกมาด้วยท่าทางล้อๆพลางเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมาหยิกแก้มของเขาเบาๆเหมือนอยากจะล่อให้เขาหลุดรอยยิ้มออกมา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาแม้แต่จะคลายหัวคิ้วที่มุ่นเข้าหากันออกมาด้วยซ้ำ คยูฮยอนปัดมือข้างนั้นออกจากการสัมผัสผิวแก้มของตัวเองแรงๆก่อนจะตวัดแขนกลับมากอดอกเอาไว้ตามเดิม ดวงตากลมโตกดมองคนใต้ร่างของตัวเองเคืองๆ



"จะไปเรียนมั้ยวันนี้น่ะ"



"วันนี้มีถ่ายแบบนิตยสารตอนสามโมง คียูต้องไปเรียนคนเดียวแล้วล่ะ"

พ่อคนที่มีงานพาร์ทไทม์เป็นนายแบบ(ซึ่งแม่งยังเสือกดังเสียอีกนะ!)ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ไม่ยอมแพ้ที่จะใช้ข้อนิ้วลูบผิวแก้มของเขาเสียทีจนเขาต้องปล่อยเลยตามเลย และพอปล่อยเลยตามเลยไอ้คนที่ช่างหัวไว(ในเรื่องอย่างว่าน่ะนะ)ก็ทำเลยไปจริงๆโดยการเลื่อนปลายนิ้วเลยลงมาเคล้นคลึงริมฝีปากของเขาไปมาเบาๆ คยูฮยอนทำหน้ามุ่ยหนักกว่าเดิมเมื่อได้รับคำตอบที่ไม่น่าพอใจเอาเสียเลย(และการที่หมอนั่นมาจับปากเขาแบบนี้ก็ทำให้เขาไม่พอใจเหมือนกัน!)



"ทำไมไม่ลาออกแล้วไปเป็นนายแบบถาวรซะเลยล่ะ"

เขาประชดถามออกไปด้วยท่าทางพาลๆ...ก็ไม่ได้อยากจะพาลหรอกนะ แต่รอยยิ้มของหมอนั่นแล้วมันชวนหงุดหงิดน่ะ! ซีวอนหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆพลางเลื่อนมือทั้งสองข้างไปตามท่อนแขนของเขาเพื่อสอดประสานปลายนิ้วจับเข้าไว้ด้วยกัน พ่อนายแบบคนดังดึงมือที่จับประสานกันอยู่ของพวกเขาลงไปแนบอยู่กับพื้นที่นอน ทำให้เขาคร่อมอยู่เหนือร่างสูงสมส่วนที่ใส่เพียงกางเกงขายาวและเสื้อกล้ามสีขาวนอนอย่างสมบูรณ์ หมอนั่นส่งรอยยิ้มมาใส่ตาของเขา



"ไม่เอาหรอก เดี่๋ยวคียูหึง...แค่นี้คียูของฉันก็หึงฉันทุกวันแล้ว"



"เชวซีวอน!"



"อย่าทำปากยื่นสิ อยากให้ฉันจูบอย่างนั้นหรอ...คียูของฉันนี่ยั่วจริงๆเลยน้าา"



"เชวซีวอน!!"



"ทำแล้วอย่าเขินสิคียูอ่าา"



"เชวซีวอน!!!"

ไอ้คนขี้แกล้งหัวเราะคึกๆออกมาอีกอย่างเป็นต่อสุดๆที่แกล้งเข้าได้สำเร็จพลางพลิกตัวของเขาลงไปนอนใต้ร่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว คยูฮยอนก็อยากจะไหวตัวทันอยู่หรอก แต่ก็ไม่เคยจะทันความคิดของหมอนี่เสียทีทั้งๆที่ก็รู้จักกันมาตั้งแต่สองขวบแล้ว ซีวอนส่งรอยยิ้มลงมาให้เขาก่อนจะลดปลายจมูกลงมาคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้ม ทำให้ผิวแก้มของเขาร้อนผ่าวได้อย่าไม่น่าให้อภัยด้วยการรินรดลมหายใจให้รวยรินอยู่ใกล้ๆ



"คียูอ่าา"

เขาก็ไม่เข้าใจว่าไอ้เพื่อนสนิทตัวใหญ่ของเขาไปสรรหาชื่อที่เหมือนลูกหมาลูกแมวแบบนี้มาจากไหนถึงได้ขยันเรียกเขาด้วยชื่อนี้เสียจริงๆ(คับคล้าบคับคลาว่าเขาจะได้ยินเพื่อนข้างห้องของหมอนี่ใช้เรียกแมวจรจัดหลังตึกนะ) แต่ก็นั่นล่ะนะ...ไม่ว่าจะชื่อไหน ถ้าเชวซีวอนเล่นมาลองเรียกด้วยน้ำเสียงอ้อนๆแบบนี้ล่ะก็นะ หัวใจของเขาเป็นได้เต้นผิดจังหวะทุกทีสินาา! คยูฮยอนพยายามจะตั้งสติและไม่แพ้ในการแข่งจ้องตาด้วยการตีหน้าบึ้งพร้อมกับจ้องหน้าคนที่คร่อมอยู่เหนือร่างของเขาไม่หลบ



"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะเชวซีวอน"



"จูบก่อน"



"ไม่จูบ!"



"จูบหน่อยน้าาา"



"ไม่จูบ!!"



"คียูใจร้ายกับฉันตลอดเลยอ่าา"



"เออ! แล้วจะใจร้ายมากกว่านี้ด้วยถ้านายยังไม่ลุกออกไปจากตัวของฉันเดี๋ยวนี้เชวซีวอน!"



"ขอจูบทีเดียวก็ไม่ได้หรอ"



"ไม่ได้!"



"ใจร้ายยยย"

ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทันโต้ตอบใดๆกลับ คนที่ชอบว่าเขาว่าใจร้ายอยู่เรื่อยก็กดริมฝีปากลงมาที่กลีบปากของเขาอย่างรวดเร็ว แผ่วเบาเหมือนกับการสัมผัสของสายลมที่พัดผ่านมาแค่เพียงให้รู้ตัวแต่ไม่รู้สึก ซีวอนผละออกมายิ้มใส่ตาของเขาอย่างเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเป็นที่สุดก่อนจะลุกขึ้นวิ่งหนีหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ไม่ปล่อยให้เขาได้ฟื้นตัว(?)ขึ้นมาจากการจู่โจม(?)เลยสักนิด คยูฮยอนมุดตัวหายเข้าไปใต้ผ้าห่ม หลบแก้มแดงๆไม่ให้แสงแดดและแสงไฟนีออนบนเพดานได้เห็นพร้อมกับระบายความคับค้องใจ(?)ออกมาเป็นกลิ้งตัวม้วนอยู่ในผ้าห่มไปมา




เจ้าชายพ่องสิ!
เชวซีวอนก็เป็นได้แค่พวกกะล่อนหื่นกามเห็นปากแดงๆไม่ได้เท่านั้นล่ะ!!




....................................................................






ใครเคยอ่านแล้ว ขอให้อ่านซ้ำ #อ่าว เพราะไรเตอร์ยังไม่มีเวลาปั่นเรื่องใหม่ให้เลยค่ะ เอาฟิคเก่าเล่าใหม่ไปอ่านกันเล่นๆก่อนละกันนะคะ ^^




แถม*

ซีวอน:  คียูอ่าา จูบหน่อยสิ เอาตรงนี้เลยน้าา