โรงเรียนอลวน ค่ายกลอลเวง
“โอ๊ย....ต้องไปทางไหนต่อเนี่ย”เสียงหวานบ่นพึมพำพลางขมวดคิ้วมองแผ่นที่วกไปวนมาในมือตนเอง พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ตนต้องมาเดินหลงทางอยู่ในป่ารกทึบแบบนี้
“เรีย...น้องไปเบื่อบ้างหรือไงกับชีวิตธรรมดาๆแบบนี้?”เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น ทำให้เด็กสาวนามเรเรียน่า ดราย ดราโกเนียสเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะส่ายหน้าเร็วๆ
“แต่พี่เบื่อ”เมื่อเห็นน้องสาวส่ายหน้าชายหนุ่มเลยพูดเสียงเรียบทำเอาน้องสาวเอียงคออย่างสงสัยว่าพี่ชายคนนี้คงคิดอะไรแผลงๆอีกแล้ว และคงจะนำความเดือดร้อนมาให้เธอเสียด้วยสิ และเธอก็คิดไม่ผิดจริงๆ เมื่อพี่ชายยักกระดาษที่ขีดไฮไลท์สีเอาไว้ใส่มือ
“ดังนั้น ช่วยทำให้พี่สนุกหน่อยสิ”ว่าแล้วเจ้าตัวก็จัดการถีบน้องสาวออกมาจากคฤหาสน์ จะกลับเข้าไปก็ไม่ได้แล้วเพราะคุ้นพี่เล่นส่งรอยยิ้มปิศาจมาให้เสียนี่สิทำเอาเด็กสาวต้องระเห็จออกจากคฤหาสน์ไป
พอคิดถึงตรงนี้แล้ว เด็กสาวก็ได้แต่บ่นงึมงำกับตัวเอง “เพราะพี่ชายแท้ๆเล๊ย”เด็กสาวว่าพลางก้มลงมองแผ่นที่ในมือ คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อยพลางอ่านชื่อสถานที่ ที่จะไป “วิช...สคูล สคูล...โรงเรียน โรงเรียน!! โอ้ย....พี่ชายนะพี่ชาย คิดจะให้เรามาทำอะไรที่นี่กันแน่”
เด็กสาวบ่นเป็นหมีกินผึ้งเพราะเธอเดินวนเวียนอยู่ในป่านี้มาตั้งนานแล้ว เธอสอดส่ายสายตาไปมา ทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ๆ ต้นไม้แล้วก็ต้นไม้ทั้งนั้นพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสิ่งแปลกปลอมเข้าจนได้ เด็กสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปหาสิ่งแปลกปลอมนั้น ดวงตาสีฟ้าสดใสตวัดมองหางที่ส่ายไปมาอย่างไม่ไว้วางใจพลางดึงหางเส้นนั้นเต็มแรง
“อ้ากกกก”เสียงทุ้มร้องลั่นก่อนที่จะตวัดดวงตามามองคนที่ทำร้ายตน “จะทำอะไรเนี่ย” เด็กหนุ่มผู้มีหูเหมือนหูหมากล่าวพลางลูบๆคลำๆหางตัวเอง ทำเอาเด็กสาวขมวดคิ้วมุ่น
...ไอนี่มันตัวอะไรเนี่ย...
“นี่ไอลูกหมา แกใช่มั้ยที่สร้างค่ายมนตรานี่น่ะ”เด็กสาวว่าพลางตีความเอาเองมาเด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นหมา ขณะที่ชี้ไปยังป่าด้านหลังที่เธอสัมผัสไอพลังเวทย์ได้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ไม่ใช่ไอลูกหมาแต่เป็นไอลูกหมาสุดหล่อแห่งซินเทียต่างหาก...”เด็กหนุ่มตรงหน้ากล่าวก่อนที่เด็กสาวจะขัดขึ้นมาเสียก่อน “พอๆ เอาเป็นว่าเป็นแกใช่มั้ยล่ะที่กางค่ายมนตรา”
“ไม่ใช่ซักหน่อย...ข้ากำลังรอเซรินต่างหาก”เด็กหนุ่มกล่าวปฏิเสธแม้ประโยคหลังจะพูดกับตัวเองก็ตามแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นหูผีของเธอไปได้
“เซริน? แล้วทำไมมารอในป่าเล่า”เรเรียกล่าวอย่างหงุดหงิด
“ก็ข้าจะไปวิชสคูล แต่ป่านี่เดินกี่ทีๆก็วนอยู่ที่เดิมตลอด ข้าเลยจะเรียกเซรินมารับไง”เด็กหนุ่มกล่าวขณะที่เด็กสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“งั้นดี ขอไปด้วยคน”
“ว่าไงนะ?”เด็กหนุ่มกล่าวอย่างไม่เชื่อหูแต่ก่อนที่เด็กสาวจะได้ตอบอะไรก็มีเด็กสาวอีกคนปรากฏกายขึ้น
“ท่านเพลสเพคะ”เสียงหวานเอ่นขึ้นเรียกสายตาสองคู่หันมามอง ก่อนที่เด็กหนุ่มจะกล่าวขึ้น
“ยัยเซรินมาแล้วเหรอ งั้นไปกัน”
“เดี๋ยวสิ ไปด้วยคน หลงนานแล้วเนี่ย”เรเรียกล่าวอย่างอดไม่ได้ เรียกสายตาของเด็กสาวอีกคนหันมามอง “คุณก็จะไปวิชสคูลหรือค่ะ” เด็กสาวนามเซรินกล่าวถามทำเอาเรเรียพยักหน้าหงึกๆ
“งั้นก็ไปด้วยกันเถอะค่ะ”ว่าแล้วร่างทั้งสามก็หายไปจากค่ายมนตรานั้น
...
“นี่เหรอวิชสคูล ขอบใจนะ”เรเรียกล่าวพลางมองปราสาทตรงหน้า ก่อนจะรีบตรงดิ่งเข้าไปภายในโรงเรียน ขณะที่เซรินและไอลูกหมามองหน้ากันเล็กน้อยแล้วเดินเข้ามาเหมือนกัน
“เอ่อจริงสิพวกเธอชื่ออะไร ฉันชื่อเรเรียน่า ดราย ดราโกเนียส หวังว่าคงไม่พบกันในเร็ววันนะ”เรรเยเอ่ยขึ้นเหมือนเพิ่งนึกขึ้นทว่ากลับไม่รอคำตอบก่อนรีบตรงดิ่งเข้าไปยังห้องรับสมัครอาจารย์ทันที “ท่าทางการมาที่นี้คงจะสนุกกว่าที่คิดซะแล้วสิ”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Yu Ki
...
ความคิดเห็น