ห้อง ผอ

ลำดับตอนที่ #10 : กิจกรรมจอง แอตพารากัส เพลส และสาวรับใช้

เนื้อเรื่องดัดแปลงมาจาก เมดอะปิ้น ยัยสาวรับใช้ กะ เจ้าชายปีศาจ      

       กลางดึกสงัดในมหานครปีศาจซินเทีย มหานครที่รุ่งเรื่องและเฟื่องฟูที่สุดใน
มหาอณาจักรแกรนเซียล ด้วยเขตพื้นที่ของนครที่กินไปหนึ่งส่วนสามของทวีปบ่ง
บองถึงความแข็งแกร่งของ นครนี้ได้เป็นอย่างดี บ้านเรือนส่วนใหญ่ทำจากอิฐสีขาว
เมื่อกระทบกับแสงจันทร์จะให้ความรู้สึกเย็น สบาย กลางถนนเดียรดาษไปด้วย
ปีศาจหลากหลายเผ่าพันธ์  ไฟแสงสีจากในนครทำให้ซินเทียยามนี้เปล่งแสงระยิบ
ระยับเมื่อมองจากในประสาท แห่งซินเทีย

      นัยน์ตาสีทองสุกราวสัตว์ป่ากำลังเหม่อมองไปที่ดวงจันทร์ทั้งสามด้วยอาการดี้
ด้าเป็นพิเศษ ใบหน้าสวยคมราวกับรูปปั้นเทพเจ้าเข้ากับเรือนผมสีส้มสุกปลั่ง
สะท้อนแสงจัน ทรา ใบหูหมาป่ากำลังแผ่รับลมอยู่อยางสบายใจ หางที่หลุด
โผล่ออกมาจากหลังเสื้อขยับสั่นดิกๆ ...ใช่แล้ว เขาคือเจ้าชายปีศาจที่สามแห่งราช
วงศ์ซินเทียผู้มีสายเลือดแห่งราชาปีศาจและ มนุษย์อย่างละครึ่ง  ร่างเล็กยืนเกาะ
ระเบียงด้านหน้าราชวังด้วยอาการยินดีเป็นพิเศษจนทำให้คนที่ อยู่ด้านหลังอดถาม
ไม่ได้

      "มีอะไรน่ายินดีหรือเพคะ เจ้าชาย?"  เสียงหวานใสลอยมาจากร่างเล็กผมสี
เปลวเพลิงยาวถึงเอวด้านหลังระเบียง นัยน์ตาสีทับทิมจ้องมองไปที่เจ้าชายด้าน
หน้าอย่างงงๆ เพราะเวลาเจ้าชายของนางทำหน้าแบบนี้ทีไรต้องมีเรื่องให้ปวดหัว
ทุกที

      "อืม...เซรีน่า เจ้าดูข้าออกเสมอเลยนะ" ร่างเล็กหน้าระเบียงหันกลับมาส่งยิ้ม
กระชากวิญญาณให้คนที่อยู่ข้างหลังให้หน้าแดงเล่น

       "ท่านคงไม่ได้มีแผนอะไรป่วนเสด็จพ่ออีกแล้วใ่ช่มั้ยเพคะ? " น้ำเสียงใสเริ่ม
ออกอาการดุๆนิด เวลาเจ้าชายอารมณ์ดีแบบนี้ส่วนใหญ่ สาเหตุมันจะมาจากความ
คิดแผลงๆที่ทำให้สาวใช้เซรีน่าปวดหัวเป็นว่าเล่นทุกที คราวนี้จะมีแผนอะไรอีกล่ะ
นั่น

       "เปล่าหรอก เซรีน่า" คำพูดที่ออกมาทำเอาเซรีน่าโล่งอกไปได้แว็บนึง ทำเอา
คนที่พูดเกือบหลุดขำจากท่าทางโล่งอกของเซรีน่า เซรีน่าเป็นสาวใช้ที่น่าแกล้งที่
สุดในสายตาของเจ้าชาย เขามีความสุขทุกครั้งที่ทำให้หน้าใสๆของเซรีน่าหวั่นวิตก
ได้

       "แล้วมีเรื่องอะไรเหรอเพค่ะ?" เซรีน่าหันไปมองหน้าเจ้าชายของตัว
เองอย่างงงกว่าเดิม ไม่วางแผนแกล้งท่านราชาปีศาจ แล้วอะไรที่ทำให้เจ้าชาย
เพลสแห่งซินเทียคนนี้มีความสุขได้ล่ะ  ท่าทางมันคงไม่พ้นเรื่องปวดหัวอยู่ดีน่ะ
แหละ

       "ข้าอยากจะขโมยของ" คำพูดง่ายและราบเรียบ แต่เพียงแค่นี้ มันมันก็สามารถ
ไล่เลือดที่หน้าใสของเซรีน่าออกไปจนหมด เจ้าชายเพลสมองดูตุ๊กตาหินข้าง
หน้าที่ตัวเองทำเองโดยไม่รู้ตัว(มั้ง)อย่างมี ความสุข

       "อะ...อะไรนะ พะ...เพค่ะ" ตุ๊กตาหินจ้องมองเจ้านายตัวเองอย่างหวั่นวิตก ว่า
แล้วเชียว เจ้าชายอารมดีทีไรมันต้องมีเรื่องที่ทำให้สาวใช้คนนี้ปวดหัวทุกทีเลย

       "อะไรกันเนี่ยเซรีน่า ยังไม่แก่ซะหน่อยหูตึงซะแล้ว ข้าบอกว่าข้าอยากจะขโมย
ของ" เจ้าชายเพลสแห่งซินเทียย้ำสิ่งที่ทำให้วิญญาณสาวใช้เซรีน่าออกจากร่าง
ตอนนี้ในหัวนางติดป้ายงดใช้บริการชั่วคราวไปซะแล้ว

         ร่างเล็กเงียบไปเป็นสิบนาทีเพื่อจัดสรรข้อมูลในสมองที่รับมา แม้เป็นข้อมูล
เพียงนิดเดียวแต่มันยุ่งยากจนต้องพึ่งพาราหลายกระปุก อันที่จริงเซรีน่าก็ทำใจไว้
ก่อนแล้วล่ะว่าจะมีเรื่องอะไรปวดหัวชัว แต่เรื่องเจ้าชายจะไปเป็นโจรมันรับไม่ได้จริง
จริ๊ง

        "ละ...ล้อเล่นใช้มั้ยเพคะ?" สิ่งเดียวที่เซรีน่าอยากให้มันเป็นจริงที่สุดใช้ตอนนี้

        "เปล่า ข้าเอาจริง และสิ่งที่ข้าจะขโมยเป็นอย่างแรกก็คือ..." เซรีน่าพยายาม
ทำใจสุดๆในเรื่องต่อไปที่จะได้ยิน โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งต่อไปที่เจ้าชายจะพูดนั้น
สามารถทำให้เส้นเลือดในสมองเซ รีน่าแตกฉับพลัน

         "อะ...อะไรหรือเพคะ?" เซรีน่าเค้นความกล้าทั้งหมดที่มีในการถามเจ้าชาย
เพลส

         "ข้าจะปล้นไทม์ครอสที่อยู่ในโรงเรียนเปิดสอนศาสตร์ตราเวทย์ เจ๋งไปเลยใช่
มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ" เจ้าชายหัวเราะอย่างสบายใจหารู้ไม่ว่าสาวใช้ด้านหลังติดป้ายงดใช้
บริการถาวร ไว้ในหัวแล้ว
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////







Yu Ki