คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : The spring love :: [3] ครั้งแรก...
ไม่กี่นาทีต่อมาเราก็มาถึงบ้านโทชิ เป็นบ้าน3ชั้นสไตล์โมเดิ้ลหลังใหญ่ สมัยเรียนผมเคยมาติวหนังสือและมาเล่นที่นี่ไม่กี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยคิดว่าผมจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่น... อย่างเหตุผลอะไรๆแบบนี้... โทชิจูงมือพาผมตรงไปยังห้องนอนของเขา ห้องขนาดใหญ่ที่ชั้นสองที่มีห้องน้ำในตัว
“ นายอยากจะอาบน้ำก่อนไหม... ” เขาหันมาถามผมด้วยเสียงนุ่มนวล แต่พอไม่ได้รับคำตอบจากผม เขาก็เข้ามาลูบผมที่หัวอย่างเบามือ “ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ... ชั้นสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรไม่ดีหรอก... เชื่อชั้นสิ ”
ไม่ดีน่ะเหรอ?... เรื่องที่เรากำลังจะทำนี่แหล่ะที่มันไม่ดี= =!!
เขาลูบไล้ผมที่ต้นคอก่อนจะไล่มาถึงแก้มและจูบเบาๆที่ซอกหูผม ผมหวังว่าเขาคงจะไม่ได้มองผมเป็นแค่วัตถุทางเพศสินะ ผมไม่คิดว่าเขาจะอ่อนโยนกับผมได้ขนาดนี้... แต่นายอย่าเพิ่งคิดอะไรไปเองสิไดสุเกะ! อย่างที่โคตะว่า เจ้านี่มันหมาบ้า
“ นะ... นายจะทำมันจริงๆเหรอ? ” ผมถามขณะที่ตัวเองเริ่มสั่นด้วยความตื่นกลัวในสิ่งที่กำลังจะทำ
“ อื้ม... ทำไมเหรอ? ก็เราสัญญากันแล้วนี่ ” โทชิพูดไปขณะกำลังค้นพาเช็ดตัวไปและปามาให้ผมหนึ่งผืน จากนั้นเขาก็ผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ และผมก็เดินเข้าไปอย่างว่าง่าย
“ น้ำร้อนคือก๊อกสีแดงที่อยู่ทางขวามือนะ^^ ”
ให้ตายเถอะ... เอาจริงดิ=A=?? ยังไม่ได้ทำใจเลยนะ!!
ผมมองตัวเองในกระจก ใบหน้าผมดูทั้งเศร้าสร้อยและหวาดกลัวเหลือเกิน นี่เราตัดสินใจถูกแล้วจริงๆน่ะเหรอ? ยิ่งคิดก็ยิ่งหาเหตุผลของการตัดสินใจไม่เจอ... นี่ผมกำลังจะมีเซ็กส์กับคนที่ผมก็รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่ได้รักผม... หรือว่าอาจเป็นเพราะ... ผม... รักเขา???
ผมเปิดฝักบัวราดหัวตัวเองพลางคิดอะไรไปมากมาย พอรู้สึกตัวอีก ร่างใหญ่ของโทชิโผล่เข้ามากอดผมที่หลัง
“ นายทำอะไรน่ะ=[]=!!! ” ผมตกใจ ร่างสูงใหญ่ของโทชิที่เปลือยทั้งตัวเหมือนผมเดินเข้ามาตอนไหนกัน=A=!!!
“ ทำไมล่ะ... มันเสียเวลาออกถ้าอาบทีละคน... สู้อาบพร้อมกันไม่ดีกว่าเหรอ ”
ไม่มีทางที่ผมจะอาบน้ำพร้อมกับเขา=[]=!! ผะ... ผมยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ!!
“ งะ... งั้นนายอาบก่อนเลยละกัน เดี๋ยวชั้นจะอาบต่อเอง ” ผมปฏิเสธพลางพยายามถอยออก
“ อะไรกันน่ะ?? นี่นายกำลังทำตัวเย็นชากับคนที่นายกำลังจะมีเซ็กส์ด้วยนะ ”
เจ้านี่ไม่เคยเข้าใจอะไรจริงๆเลยแฮะ= =|| ทั้งๆที่เป็นผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่ขนาดนั้นแท้ๆ
“ ถ้าชั้นให้นายอาบก่อนแล้วนายไปรอชั้นที่เตียง ชั้นคิดว่า... ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องหนีแน่ๆ... พอคิดแบบนั้นชั้นก็เลยคิดว่ามาอาบด้วยกันดีกว่า ” เขาพูดพลางหยิบฟองน้ำพร้อมกับกดสบู่เหลวใส่มันและขยี้ให้เป็นฟอง
“ มาหน่า... เดี๋ยวชั้นถูกหลังให้^^ ”
“ อ๊ะ!! ไม่เป็นไร!! เดี๋ยวชั้นทำเอง!! ” ผมรีบปฏิเสธ บ้ารึป่าวที่จะให้คนที่ตัวเองชอบมาถูหลังให้น่ะ=[]=!! ไม่ว่าใครก็ต้องคิดตะเหลิดไปไกลไม่ใช่เหรอ!
“ เอาหน่า ” เขาพูดพลางจับผมหันหลัง ผมแค่ยืนเงียบๆปล่อยให้เขาถูให้ ผมรู้สึกถึงฟองน้ำที่ค่อยๆลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของผม ตามแขน ไล่มาข้างหน้าที่หน้าอด โทชิโอบกอดผมก่อนจะไล่ลงไปที่ข้างล่าง... ข้างล่าง... ที่ตรงนั้น....
“ อ่ะ!! ตะ... ตรงนั้นเดี๋ยวชั้นถูเอง=[]=!!! ” ผมโวยวายพลางดิ้นให้ออกจากอ้มแขนใหญ่ๆของเขา
“ นี่คือร่างกายของคนที่ชั้นกำลังจะมีเซ็กส์ด้วยนะ... ให้ชั้นทำความสะอาดให้ดีกว่า^^ ” เขายิ้มก่อนที่มือใหญ่ของเขาจะสัมผัสตรงนั้นของผม
“ มะ... ไม่!! หยุดนะ!! เจ้าบ้า!! ไอ้ลามก!! อึก... ”
โทชิใช้ฟองน้ำค่อยๆถูเบาๆสัมผัสโดนตรงนั้นของผม ... จุดที่ไวต่อความรู้สึกที่สุดในร่างกาย
“ นี่... ไดสุเกะ... ” เขากระซิบข้างหูผมอย่างแผ่วเบา “ นายเซ็นส์ซิทีฟจังเลยนะ ”
“ อึก... ” ผมกลั้นเสียงของผมไว้... ใช่... แค่ใช้ฟองน้ำถู ตรงนั้นของผมก็เริ่มแข็งซะแล้ว
“ นี่... อยากจะทำมันที่นี่เลยมั๊ย? ชั้นว่านายน่าจะปลดปล่อยออกมาก่อนซักรอบนะ ” โทชิยังกระกระซิบอย่างแผ่วเบาที่ข้างหูผมก่อนจะใช้มืออุ่นใหญ่ๆของเขากำตรงนั้นของผมเบาๆและค่อยๆรูดขึ้นรูดลงช้าๆ ความรู้สึกเสียววาบก็เริ่มแล่นเข้ามา
“ ยะ... หยุดนะ... ไม่... อ่ะ.... ” ผมโวยวายพลางพยายามดิ้นจากโทชิ แต่มือแสนซนของเขาก็ยังรูดขึ้นและลงเรื่อยๆไม่มีท่าจะว่าจะหยุด และยังค่อยๆเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“ ปากบอกไม่ แต่ดูปฏิกิริยานายสิ... ” โทชิยิ้มกริ่ม
“ อึก... ฮ๊ะ... อ๊ะ.... ฮา.... ” ผมหอบและจับท่อนแขนใหญ่ของโทชิแน่น
มะ... ไม่ไหวล่ะ... มันใกล้จะ.. ใกล้จะ....
โทชิปล่อยจากตรงนั้นของผมและยิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์เล็กๆ “ เสร็จเร็วจังนะ ไดสุเกะ ”
“ พะ... เพราะว่านายน่ะแหละ!! ” ผมรีบผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของโทชิทันทีด้วยหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขินอาย
“ เพราะว่าชั้นน่ะเหรอ? ” เขายิ้มเยอะ “ หึ... ชั้นทำได้ดีล่ะสิ ”
“ จะ... เจ้าบ้า=[]=!! ”
“ อ่ะ... ชั้นลืมไป... ” เขามองผมเหมือนเพิ่งนึกบางอย่างได้ “ นายหันหน้ามาหาชั้นสิ จะได้เห็นหน้านายชัดๆ ^^ ” เขาโอบกอดผมที่ข้างหลังก่อนจะเชยคางผมให้หันมาหาเขา “ ยังไง... เราก็ยังเหลือเวลาอีกเยอะ ใช่มั๊ย? ^^ ”
ผมสะบัดหน้าออก ให้ตายเถอะ ผมหน้าแดงไปหมดแล้ว!!
“ อะไรกัน ให้ชั้นจูบนายหน่อยสิ... ”
“ ชั้น... ให้นายทำแค่นี้พอ ” ผมบอก “ ทำไมต้องจูบด้วย ”
“ แค่นี้? ชั้นไม่ได้บอกอย่างงั้นนี่ ” โทชิทำหน้างงก่อนจะเข้ามาโอบรอบไหล่ผม “ อย่าทำอย่างนี้หน่า... มาถึงขั้นนี้แล้วก็ทำให้มันจบไปเลยสิ ชั้นอยากจะเข้าไปข้างในนายนะ ”
ขะ... ข้างใน =///=
ผมได้แต่หน้าแดงและนิ่ง โทชิเช็ดตัวให้ผมก่อนจะจูงมือผมออกจากห้องน้ำ ผมนิ่งและเชื่อฟังเขาโดยง่ายดาย ... ผมแน่ใจแล้วเหรอว่าจะทำแบบนี้จริงๆน่ะ???
โทชิผลักผมลงบนเตียงนุ่มๆของเขาก่อนจะล้มทับผมอีกทีและโอบกอดผมด้วยมือที่แข็งแกร่งอย่างซุกซน ให้ตายเถอะ ร่างกายที่มีแต่กล้ามเนื้อแบบนี้หนักชะมัด!!
“ โทษทีๆ ชั้นทำนายเจ็บรึเปล่า ” โทชิพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นผมทำท่าแปลกๆ เขาพลิกตัวผมที่นอนคว่ำอยู่ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากผมอย่างผมเบาเล่นเอาผมตั้งตัวไม่ทัน
“ จูบแรกของเราไง^^ ” ผมเห็นท่าทางอึ้งของผมเขาก็บอก “ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่ถ้าเราทำ ”
ก่อนที่ผมจะทันได้คิดอะไร โทชิก็ลงมือจูบอีกครั้ง แต่เป็นจูบที่เร่าร้อนแตกต่างออกไปจากจูบแรกอย่างสิ้นเชิง ผมสัมผัสได้ถึงลิ้นอุ่นๆของโทชิที่เข้ามาเกี่ยวพันในปากของผม เป็นจูบที่รวดเร็วและรุนแรงซะจนผมแทบลืมหายใจ ใช่... ผมถึงกับไอออกมา หรือก็คือสำลัก= =||
“ หายใจทางจมูกสิ ” โทชิบอก “ เจ้าโง่เอ๊ย ”
“ ก็ชั้น... มันโง่จริงๆนั่นแหล่ะ ” ผมหน้าแดงระเรื่อเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ ตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก นี่คือครั้งแรกของผม และกับคนที่ผมรักมาตลอดหลายผีที่ผ่านมา ... มันทำให้หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา สมองผมตื้อไปหมด
“ นาย... น่ารักจัง ” เขามองหน้าผมด้วยสายตาที่เหมือนไม่เชื่อภาพตรงหน้า ก่อนจะยิ้มจางๆและก้มลงบรรจงจูบผมอีกครั้งอย่างเร่าร้อน โทชิไล่จุมพิตไปตามคอผม ตัวผม เนินออก ท้องผม ผมรู้สึกได้ถึงริมฝีปากนิ่มของเขาทั้งตัวผม รวมถึงปลายนิ้วมืออันแข็งแกร่งที่ลูบไล้ตามตัวผมอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกอย่าง มันทำให้ผมรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนแทบจะละลายได้ ถ้านี่เป็นสิ่งที่คนที่เขารักกันทำมัน ผมคงจะรู้สึกสุขจนแทบคลั่ง ... แต่นี่... เขาไม่ได้รักผมเลย...
“ นี่... นายรู้สึกดีมั๊ยไดสุเกะ? ” เขามองหน้าผมที่หลับตาพริ้ม
เจ้าบ้าเอ๊ย! อย่ามาถามในสถานการณ์แบบนี้สิเฟ้ยยย =[]=!
ผมได้แต่ผยักหน้าเบาๆก่อนที่โทชิยูกิจะไล่ไปจนถึงตรงนั้นของผม
“ งั้นเหรอ... ” เขาจับตรงนั้นของผมก่อนจะเลียอย่างแผ่วเบา “ งั้นให้ชั้นได้ยินเสียงเซ็กซี่ของนายหน่อยสิ ” เขาพูดก่อนจะอมมันเข้าไปและใช้ลิ้นเลียอย่างเร่าร้อนรุนแรง ความรู้สึกเสียวส่านแผ่ทั่วร่างกายผม ตรงนั้นของผมรู้สึกได้ถึงลิ้นของเขาที่ตวัดเลียอย่างเร่าร้อน ผมบิดตัวไปมาด้วยความรู้สึกที่มากมาย
“ อ่ะ... อ๊า... ”
“ ใช่... เสียงอย่างนั้นล่ะ... ”
“ ยะ... หยุด!! โทชิ!! ” ผมพยายามผลักหัวของเขาออก “ ไม่! ”
“ ไม่งั้นเหรอ!? นี่เรามาได้แค่ครึ่งทางเองนะ! ” โทชิตะคอกใส่ผม
“ ชั้นบอกให้หยุด!! ออกไปนะ!! ” ผมตะโกนใส่เขา
“ เงียบซะ!!! ” เขาตะโกนเสียงดุและจ้องหน้าผมด้วยความโมโหจนผมตกใจ “ ถ้านายไม่เงียบชั้นจะกัดไอ้ที่ชั้นอมอยู่นี่! ”
กัดน่ะเหรอออออ !!! ผะ... ผมกลัว... ฮึก... โทชิเวลาโกรธดูน่ากลัวมากๆ มากซะจนไม่ว่าใครๆก็ต้องกลัวกันทั้งนั้น
“ จะให้ชั้นหยุดได้ยังไงในเมื่อเราทำมาถึงขนาดนี้แล้ว ” เขาพูดต่อและจ้องผมเขม็ง “ นายก็ไม่ชอบเหมือนกันใช่มั๊ยล่ะถ้าชั้นจะหยุดแค่นี้จริงๆ ”
“ ไม่ใช่... ” ผมพูดเสียงสั่นและพยายามผลักตัวเองออกจากตัวเขา แต่ร่างใหญ่ของโทชิก็ขึ้นมาคร่อมผมและเบียดแน่นซะจนผมขยับไปไหนไม่ได้ “ เราสัญญากันแล้ว... ”
“ สัญญา?... เราสัญญากันว่านายจะไม่หนีและอนุญาติให้ชั้นทำแบบนี้นี่ ”
“ คนโกหก!! ” ผมตะโกน ใช่... เราสัญญากันไว้แล้วว่าถ้าผมบอกให้หยุด โทชิก็ต้องหยุด แต่นี่มันอะไรกัน? ดูที่เขาพูดสิ!?
“ อย่ากังวลไปเลยน่า... ” เขากลับมาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง “ ชั้นจะทำให้นายรู้สึกดีเอง ”
พอผมรู้สึกตัว โทชิก็หยิบหลอดยาบางออกมา เปิดมันและบีบของเหลวใสใส่นิ้วตัวเอง
“ นั่นอะไรน่ะ... ” ผมมองอย่างตกใจ
“ ผู้ชายไม่เหมือนผู้หญิงที่ตรงนี้จะสามารถเปียกได้อย่างธรรมชาติ ” โทชิอธิบาย “ แต่ผู้หญิงบางคนครั้งแรกก็เปียกไม่ได้เช่นกัน ชั้นไม่อยากให้พวกเค้าเจ็บ แล้วก็ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บด้วย... ”
ไม่ไหว... ไม่ไหวหรอกแบบนี้ ผมรักเขามาก... ผมเคยช่วยตัวเองขณะที่คิดถึงเขา... ทั้งตอนเรียนมัธยม และมหาวิทยาลัย... และผมก็ไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาเพราะความรู้สึกผิด ...
“ ชั้นว่าพอแค่นี้เถอะโทชิ... ”
“ กลัวเหรอ? นายโอเคมั๊ย? ” เขาจับผมนอนคว่ำหน้าลงโดยไม่ฟังคำพูดผมเลย ผมได้แต่สั่นและทำอะไรไม่ถูก ผมเคยจินตนาการ ว่าการมีอะไรกับคนที่ตัวเองรักและเขาก็รักเรา... มันคงจะมีความสุขมากๆ...
“ ชั้นจะทำมันอย่างช้าๆ และนุ่มนวล ”
“ มะ... ไม่... หยุดเถอะโทชิ... ”
แต่นี่มันต่างออกไป... สำหรับโทชิแล้ว... มันเหมือนเป็นแค่เกมๆหนึ่งเท่านั้น
“ ผ่อนคลายนะ... ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในนั้นของผมทีละนิ้วอย่างช้าๆและนุ่มนวล
“ ไม่... โทชิ... อึก.... ฮ๊ะ... อ่ะ.... ” ผมเจ็บ และกำผ้าปูเตียงแน่น “ ไม่!!! ”
เขาค่อยๆสอดมาอีกนิ้วและใส่เข้ามาลึกขึ้น... อึก... เจ็บ เจ็บ.. โทชิถอนนิ้วของเขาออกมาและมองผมที่เกร็งและหอบแฮ่ก ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวว่ามีท่อนเนื้อแข็งๆและอุ่นกำลังสอดใส่เข้ามาแทนที่ และผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร
“ อึก... อ๊ะ..... ” ผมหอบแห่ก “ ฮ๊า.... ”
“ เจ็บมั๊ยไดสุเกะ? ” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเป็นห่วง มือที่แข็งแกร่งของเขาโอบกอดผมจากด้านหลังและค่อยๆขยับเบาๆและช้าๆ “ มันไม่เจ็บอย่างที่คิดใช่มั๊ย? ”
“ มัน... อึก... รู้สึกแปลกๆ... อ่ะ.... ”
“ ทนหน่อยนะ... ” โทชิบอก ก่อนจะค่อยๆขยับเร็วขึ้น
“ มะ.. ไม่... ฮึก... ฮ๊ะ.... อ๊ะ.... อึก... ”
โทชิขยับเร็วขึ้นอีก มืออีกข้างของเขาก็สัมผัสตรงนั้นของผมพร้อมกับรูดขึ้นรูดลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกทั้งหมดกระหน่ำเข้ามาหาผม ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกดี ทั้งรู้สึกผิด ทุกอย่างปนกันจนผมไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
โทชิขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆและแรงขึ้น เขาหอบแห่กและครางออกมาเบาๆก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าเขาได้ปล่อยออกมาขึ้นในตัวผมแล้ว เขาแช่มันค้างไว้ในนั้นก่อนจะพรมจูบอย่างแผ่วเบาบนหลังอันสั่นเทาของผม
……………………………………………….
………………………………
…………..
ผมนอนนิ่งๆบนเตียงของเขา หอบและเหนื่อยจากกิจกรรมที่เพิ่งทำเสร็จ โทชินั่งอยู่ข้างๆผมและกำลังครุ่นคิดบางอย่าง
“ มันแตกต่างออกไป... จากที่ชั้นจินตนาการไว้ ” โทชิบ่นพึมพำออกมา สีหน้าของเขาดูเครียดและจริงจังกับสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่
ผมหันไปมองโทชิยูกิ เขาเคยบอกไว้ว่าเขาเคยคิดถึงหน้าผมเวลามีอะไรกับผู้หญิง หรือว่าตอนนี้... พอได้ทำจริงๆ โทชิผิดหวังสินะ... เห็นแก่ตัวชะมัด...
แต่ถึงอย่างนั้น... ผมก็ยังคงรักเขาอยู่...
ผมลุกขึ้นนั่งก่อนจะลุกไปใส่เสื้อผ้า “ ชั้นกลับล่ะ... ”
“ ... ” ไม่มีเสียงตอบรับจากโทชิ... นั่นสินะ... คงจะผิดหวังจริงๆด้วยสิ...
……………………………………………….
………………………………
…………..
เช้าวันต่อมา ผมตื่นมาบริษัทแต่เช้าก็พบว่าโทชิยูกิอยู่ที่นั่น เขายิ้มแย้มและทักทายผมเป็นปกติ เขาบอกว่าเขาต้องมาอยู่ดูงานกับคุณอาของเขาซักพักใหญ่ๆ พอคุยกับผมได้ซักพักเขาก็เดินไปหามาริที่มาด้วยและก่อนจะคุยและยิ้มแย้มกับเหมือนปกติ
คิดว่าโทชิคงจะพอแค่นี้แล้วสินะ... เขาได้ยืนยันให้แน่ใจแล้วนี่นา ว่าความจริงกับจินตนาการของเขามันไม่เหมือนกัน เขาคงจะตัดสินใจลืมทุกอย่างไป... แต่สำหรับผมแล้ว กี่ครั้งที่ผมยังคิดถึงมันอยู่และก็นั่งร้องไห้จบแทบไม่ได้นอนทั้งคืน ผมนั่งกัดนิ้วพลางหยิบตารางงานบนโต๊ะขึ้นมาดู พอรู้สึกตัวผมก็กัดซะจนเลือดออก เรานี่ทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย
“ ไดสุเกะ? เป็นอะไร? ” โทชิที่กำลังคุยกับคุณอาของเขาข้างๆหันมามองผมที่เอาแต่มองนิ้วที่เลือดออกของตัวเอง “ นายเลือดออกนี่ ”
“ เปล่า.. คะ... คือชั้น...! ” ผมพยายามเลี่ยงไม่มองหน้าที่ดูเป็นห่วงของโทชิ
“ เจ็บไม่ใช่เหรอน่ะ... เอามือมานี่... ” โทชิล้วงหยิบปาสเตอร์ปิดแผลจากกระเป๋าก่อนจะติดมันให้ผม “ เป็นมือกีต้าก็หัดดูแลตัวเองซะหน่อย ”
ผมมองปาสเตอร์ปิดแผลที่มือผมก่อนจะหัวเราะและยิ้ม “ ชั้นอายุ 23 แล้วนะ แต่นายยังทำกับชั้นยังกะเด็กๆ ^^ ”
เขามักจะอ่อนโยนกับผมแบบนี้เสมอ พอผมหันหน้าไปมองเขา ก็พบว่าเขากำลังมองผมเหม่อๆ หรือว่า... เขากำลังกังวลเรื่องเมื่อวานอยู่นะ
“ ก็นายยังเป็นเด็กอยู่นี่ ” โทชิยิ้มและหัวเราะให้ผม “ นายน่ะมันซุ่มซ่ามจะตาย^^ ”
“ หุบปากไปเลยเจ้าบ้า=[]=! ”
“ ฮ่าๆๆๆ ”
ผมคิดว่า ผมควรจะอยู่ใกล้ๆเขาด้วยฐานะเพื่อนจะดีกว่า... ซักวันความรู้สึกของผมอาจจะเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกแบบเพื่อนก็เป็นได้... ผมหวังว่าวันนั้นจะมาถึง วันที่เราหัวเราะให้กับสิ่งที่เราทำเมื่อวานและบอกกันและกันว่ามันเป็นความทรงจำที่น่าอายมากขนาดไหน...
……………………………………………….
………………………………
…………..
ความคิดเห็น