คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : The spring love :: [5] ข้ออ้าง
“ นี่!! ชั้นบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าชั้นเลิกงานช้าแล้วให้นายรออยู่ที่บ้านใหญ่น่ะ!! ” เสียงตะโกนด้วยความโมโหจากปลายสายดังแทบทะลุหูผม= =|| “ แล้วทำไมนายถึงกลับบ้านนายก่อนละ!!! ชั้นไปหาที่นู้นแต่พวกวงนายบอกว่านายกลับแล้ว ชั้นเลยคิดว่านายจะมารอชั้นที่บ้าน! ”
“ ชั้นบอกแล้วไงว่าวันนี้ชั้นเหนื่อยก็เลยขอกลับก่อน ” ผมปฏิเสธ จริงๆแล้วผมแค่ไม่อยากจะไปบ้านโทชิยูกิ ไม่อยากจะเจอหน้าเขา
“ งั้นชั้นจะไปรับนายที่บ้านเดี๋ยวนี้ล่ะ!! ” เจ้าบ้านี่เอาแต่ใจตัวเองชะมัด-*-
“ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นนอนกับนายไม่ได้แล้ว ”
“ ... ” โทชิที่อีกฟากของโทรศัพท์เงียบก่อนจะพูดขึ้น “ ทำไม? ”
“ เอ่อ... ชั้นมีคนที่ชั้นชอบแล้วน่ะ... ”
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย!! ชั้นก็มีแฟนสาวเหมือนกัน!! ” เหมือนกับที่ชิราอิชิซังบอกเลย เจ้านี่ทำตัวเป็นเด็กชะมัด-*- เหมือนกับเด็กน้อยที่กำลังอวดของกันอย่างนั้นแหละ= =||| รึผมควรจะบอกว่าเขาไร้เดียวสาดีนะ= =||
“ นี่... มันไม่ใช่หรอก ” ผมบอก
“ อะไร? ”
“ คือ... ชั้นตัดสินใจคบกับชิราอิชิซัง... หัวหน้าวงชั้นน่ะ... ” ผมฝืนพูดต่อ “ ดังนั้น... ชั้นก็เลยไม่อยากจะทำอย่างว่ากับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา... ”
“ … ” โทชิเงียบไปพักใหญ่
ผมรู้สึกดีที่เรากำลังคุยโทรศัพท์กัน ไม่ใช่คุยกันต่อหน้า ถ้าเจ้านั่นมองเข้ามาในตาผม คงเข้าใจได้ง่ายๆว่าผมกำลังโกหกอยู่ ... คุยโทรศัพท์แบบนี้... โทชิจะได้จับไม่ได้ว่าผมกำลังโกหก ถึงแม้ว่าผมกำลังจะร้องไห้... เขาก็ไม่มีทางจับได้...
“ ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ... ” ที่อีกฟากของโทรศัพท์ตอบมา “ ถ้าชั้นกับนายยังคงทำแบบนั้นกับอยู่คงเป็นปัญหาสินะ... แล้วพวกนายคบกันตั้งแต่ตอนไหนน่ะ?? ”
“ อ่ะ!!! เอ่อ!! คือ.... ” ผมตอบอย่างตั้งตัวไม่ทัน ผมไม่คิดว่าเขาจะถามอะไรแบบนี้ ตอนแรกที่ผมบอกโทชิว่าผมคบกับชิราอิชิซัง ผมนึกว่าเขาจะพูดว่า นายเป็นเกย์น่ะเหรอ!! ไม่ก็ ชั้นเข้าใจ งั้นเราก็ไม่มีทางเลือกสินะ
“ อ่า... เอ่อ... ชั้นกับชิราอิชิซัง คบกันเมื่อ... ” ผมตอบตะกุกตะกัก ยังไงก็บอกว่าคบวันนี้ไม่ได้แน่ “ ใช่! สัปดาห์ที่แล้วน่ะ ”
“ อืม... ” น้ำเสียงโทชิฟังผมแผ่วลง “ ตั้งแต่ตอนไหนที่นายแอบชอบเขา ”
“ … ” ผมเงียบ... พอถูกถามแบบนี้ หน้าคนที่ถามก็ผุดเข้ามาให้หัวผม “ นานแล้วน่ะ... หลายปีมาแล้ว... ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พอรู้ตัวอีกทีชั้นก็เอาแต่นึกถึงเขาตลอดเวลา... ”
ผมไม่สามารถที่จะโกหกโทชิทุกเรื่องได้ ที่ผมพูดออดไปเป็นความจริง ผมพูดถึงคนที่ผมกำลังชอบ นั่นก็คือคนที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์
“ … ” โทชิเงียบไป... อ่ะ!! ผมพูดอะไรกระทบจิตใจเขารึเปล่า!??
“ โทชิ...? ”
“ อ๊ะ! โทษที ชั้นตกใจนิดหน่อยน่ะ... นะ... นายชอบเขาขนาดนั้นเลยเหรอ? แล้ว... แล้วนายชอบเขาเพราะอะไรล่ะ? ”
“ เพราะว่าเขาเป็นคนใจดีล่ะมั้ง ” ผมพยายามนึกถึงสิ่งที่ผมประทับใจในตัวชิราอิชิซัง “ เขาเป็นคนที่อบอุ่น ฟังชั้นได้ทุกเรื่อง และสามารถพึ่งได้... เค้ามักจะคอยดูแลชั้นเสมอเวลาที่ชั้นมีปัญหาหรือเป็นอะไร เขาจะไม่บ่น แต่คอยอยู่ตรงนั้นใกล้ๆกับชั้น ”
นี่ผม... กำลังพูดถึงใครอยู่กับแน่นะ....
“ งั้นเหรอ? เขาดูเหมือนไม่ใช่คนแบบนั้นเลย... ” โทชิบอก “ นายรู้มั๊ยไดสุเกะ ชั้นก็คิดว่าเค้าก็หล่อนะ แต่ก็เหมือนเขากำลังเสแสร้งและไม่เหมือนคนปกติทั่วไป นายเดาไม่ได้เลยเหอะว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ”
“ เจ้าบ้า-*- นายกำลังพูดใส่ร้ายเค้าอยู่นะ! ”
“ ชั้นไม่ได้ล้อเล่นนะ ... แต่เขาบอกว่าเขาชอบนายเหมือนกันใช่มั๊ย? ก็ดีแล้วล่ะ... ”
“ อื้ม ”
“ งั้น... ชั้นก็ขอโทษละกันที่ทำให้นายมีประสบการณ์แย่ๆแบบที่ผ่านมา... มันคงจะเป็นปัญหาใหญ่เลยสินะถ้าเค้าจับได้ว่าชั้นกับนายเคยนอนด้วยกัน... ”
“ …. ”
“ อย่ากังวลนะ... ชั้นจะไม่บอกเค้า ” น้ำเสียงของโทชิฟังดูนุ่มนวล “ แล้วนาย... มีอะไรกับเค้าแล้วใช่มั๊ย?? ”
“ อ๊ะ! โทษที มีสายเข้าอีกสายน่ะ ” ผมโกหก “ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ”
“ งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่บริษัทนะ ”
“ ตรู๊ด ๆ ๆ ... ”
ผมกดตัดสายไปก่อนจะนั่งกุมขมับอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง ผมกำลังทำอะไรเนี่ย... ทั้งๆที่มันเป็นทางเลือกที่ดีแล้วแท้ๆ แต่ทำไมผมกลับรู้สึกเหมือนหัวใจสลายและกำลังจะร้องไห้...
……………………………………………….
………………………………
…………..
ฟุคะดะ โทชิยูกิ ;;
“ นี่... โทชิ ”
“ อ่ะ... โคตะ? มีอะไรเหรอ? ”
“ พอดีชั้นอยู่แถวๆบ้านนายพอดีน่ะ เดี๋ยวชั้นจะแว๊ะเข้าไปหาหน่อยนะ ”
“ อ่ะ... อื้ม โอเค... ” ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ตอบตกลงเพื่อนสนิทไป
ผมที่ตอนนี้กำลังรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆวางโทรศัพท์ลง เมื่อครู่ผมเพิ่งโทรไปคุยกับไดสุเกะที่ไม่ยอมทำตามที่นัดกัน และก็เพิ่งรู้ว่าเขากำลังมีคนที่คบอยู่ มันทำให้ผมตกใจและอึ้งไปเลย
ไม่นานนักเพื่อนนักเขียนของผมก็มาหาด้วยใบหน้าที่อารมณ์เสียมากๆ พอผมถามเขาว่าเป็นอะไร เขาก็ทำหน้าโกรธและตะคอกใส่ผม
“ โทชิ!!! นายเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว!!! นายรู้มั๊ยว่านายกำลังทำอะไรอยู่!!!?? ”
ผมมองเขาอย่างงงๆ “ นายกำลังพูดถึงอะไร? ”
“ อย่าทำเป็นไม่รู้นะเฟ้ยยยย!! ” โคตะใส่อารมณ์ “ นายเคยคิดถึงความรู้สึกของไดสุเกะบ้างมั๊ย!!?? นายกล้าดียังไงที่ไปทำให้เขาเป็นของเล่นสำหรับความอยากรู้อยากเห็นของนายน่ะ!!?? ”
“ อ้อ... นายรู้สินะ... ” ผมพูดอย่างไร้อารมณ์ ทำไมกันนะ... บทสนทนาที่ผมคุยกับไดสุเกะในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ มันมีผลกระทบต่อผมมากกว่าคำพูดแรงๆของโคตะมาก... ทำไมกัน... ?
“ อยู่เอาแต่เงียบสิเฟ้ยยย!! พูดอะไรบ้างสิ!! ”
อย่างที่โคตะพูด... มันเป็นเพราะของเล่นสุดโปรดของผมถูกคนอื่นขโมยไปงั้นน่ะเหรอ?
“ ไม่ต้องห่วง... ชั้นคงไม่ได้นอนกับไดสุเกะอีกแล้วล่ะ... ” ผมพูดเรียบๆ ผมยังคงรู้สึกอึ้งและยังปรับตัวไม่ได้กับสิ่งที่ผมเพิ่งคุยไปในโทรศัพท์กับไดสุเกะ
“ อ่ะ... เอ๋ !!!!=[]=! ” โคตะอุทานและทำหน้าเหมิอนไม่เชื่อ “ อะไรนะ??!? ”
“ ก่อนนายจะโทรมา ชั้นคุยกับไดสุเกะในโทรศัพท์ ” ผมอธิบาย “ เขาบอกว่าเขาอยากจบมันแค่นี้ ”
“ ไดสุเกะ... บอกอย่างนั้นจริงๆน่ะเหรอ?? ”
“ เขาบอกว่าเขากำลังคบกับหัวหน้าวงของเขา -0- ”
“ นะ... นายพูดอะไรน่ะ=[]=!? ”
“ เขาก็เลยไม่อยากทำมันกับชั้น ”
“ ดะ... ไดสุเกะพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ!? ว่าเขากำลังคบกับหัวหน้าวง... ชิราอิชิ โทรุคนนั้นน่ะเหรอ!? ” โคตะพูดด้วยสีหน้าตกลงแบบไม่เชื่อที่ผมพูดออกมา “ ทำไม!?? ”
“ ใครจะไปรู้ล่ะ -0- ”
“ เขาบอกว่าเขาแอบรักชิราอิชิมาตั้งนานแล้ว ชั้นสงสัยอยู่ว่าไดสุเกะอาจจะคิดถึงชิราอิชิตอนมีอะไรกับชั้น... ” ผมถอนหายใจ
“ … ” โคตะนิ่งเงียบอยู่นานเหมือนกำลังคิดบางอย่างอยู่แบบที่เขามักทำบ่อยๆ “ ชิราอิชิเป็นคนขอคบไดสุเกะน่ะเหรอ? ”
“ ไดสุเกะบอกว่าเขาเป็นคนขอคบแล้วก็บอกว่าชิราอิชิก็รู้สึกเหมือนกับเขา ” ผมพูด “ ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายสองคนจะสามารถรักกันได้ ”
ผมนั่งลงบนโซฟา กอดเข่านิ่งๆ ตอนนี้ผมรู้สึกสับสนเอามากๆ
“ ใช่... ผู้ชายสองคนรักกันได้ ” โคตะพูด “ และพวกเขาก็สามารถมีเซ็กส์กันเหมือนคู่รักได้ด้วย ”
“ … ” ผมไม่ตอบ ... เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร ผมสับสน รู้สึกแปลกๆในอบ พอคิดว่าไดสุเกะกับหัวหน้าวงอะไรนั่นรักกัน แล้วก็... มีเซ็กส์กันเพราะความรัก? น่ะเหรอ?... เหอะ ไร้สาระชะมัด แต่ถึงแม้จะอย่างงั้นยิ่งคิดผมก็ยิ่งหงุดหงิด
……………………………………………….
………………………………
…………..
ความคิดเห็น