คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 : Start my good feeling (2)
เป็นอย่างที่ผมคิด พอผมขึ้นห้องไป ก็เจอไอ้นิกยืนทำหน้าขมูขีอยู่ที่โต๊ะแถวๆ หลังห้อง มองมาทาง
ผมกับฟานด้วยสีหน้าเกินจะสรรหาคำมาบรรยายเลย -0-
“ไอ้สัสเอปน์ มึงไปไหนมาวะสัส กูแทบแทรกแผ่นดินหา ฉิบหาย ตอนแรกก็นึกว่าไปไหน
ครวยย ไปหาเมียใหม่เหรอมึง” มันแหกปากใส่ผมก่อนที่ผมจะเดินไปแล้ว
“เพี๊ยะ!!” อีหรอบเดิม ผมเบิร์ดหัวมันไปทีนึง ก่อนจะหันไปบอกฟานด้วยสีหน้ายิ้มเจื่อนๆ
“เอ่อ ฟาน ไม่ต้องคิดมากนะ ไอ้นิกมันปากปีจออย่างนี้แหละ”
“อ้อ ไอ้นี่มันชื่อนิกนะ” ผมผายมือไปทางไอ้นิก มันกระแอมขึ้นเบา
“อะแฮ่มๆ วิรุฬห์กานต์ รัชฎาพิศิษฏ์ หรือ นิกครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” มันแนะนำตัวแบบโออ่า
อลังการจนฟานหัวเราะแห้งๆออกมา
“แหะ แหะ เรา ฟาน อัฌญกานต์ เวชกาญจนมนตรี นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะนิก” ฟานยิ้ม
เจื่อนๆให้ไอ้นิก ไม่รู้ว่ากลัวหรืออะไร แต่ถ้ามันทำให้ฟานกลัว มันยับแน่! เฮ้ย ผมคิดไรเนี่ย
หลังจากพวกมันแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว ผมก็พาฟานไปตรงที่นั่งแถวกลางๆห้อง ถัดมาจากแถว
สุดท้ายของห้องสองแถวที่จัดไว้พอดีกับประชากรนักเรียนแล้ว “ฟานนั่งตรงนี้นะ” ผมบอกฟานแล้วเอามือไป
ชี้โต๊ะตัวข้างๆ กระเป๋าของผม
“อือ” ฟานตอบผมแล้ววางกระเป๋าลงแล้วหยิบสมุดขึ้นมาวางรอ ถ้าจะรักเรียนขนาดนี้นะ มาสอนเรา
บ้างก็ได้ ผมคิดในใจ
หลังจากที่ฟานนั่งแล้ว ผมก็เดินๆ เวียนวนรอบห้องหาเพื่อนไปเรื่อย จนไอ้นิกมันกวักมือ
เรียกผมจากหลังห้อง ผมเลยต้องเดินไปหามัน
“มีอะไรวะ?” ผมเริ่มถามมันก่อน
“ทำไม คนชื่อ ฟา ฟา ฟานๆ อะไรนั่นน่ะ น่ารักดีว่ะ ถ้าไม่ติดว่ากูมีแฟนกูจีบแล้วนะ” มันตอบผมแล้ว
ผมก็ถลึงตาใส่มัน
มึงบอกว่ากูม่อ มึงม่อยิ่งกว่ากูอีกสัส! ผมก่นด่ามันในใจ
“กูก็ว่างั้นว่ะ 555” ผมตอบมันไปแล้วเก็บคำด่าลงลิ้นชักอย่างเจ็บใจที่ไม่ได้ด่ามัน -_-!
“หวังว่ามึงจะจีบติดนะเพื่อน” ไอ้นิกมันตบบ่าผมแล้วหัวเราะก๊ากด้วยความสะใจ ก่อนจะวิ่งหนีไป
แหม่! อดตบหัวมันเลย
“เฮ้ยๆ จารย์มา” เสียงแหวของเพื่อนผู้หญิงหน้าห้องคนหนึ่งดังขึ้นมา ทำให้ทุกคนในห้อง ที่ทั้งเคย
เป็นเพื่อนและไม่เคยเป็นเพื่อนวิ่งลิ่วกลับมานั่งที่โต๊ะของตน
หญิงร่างบางวัยกลางคนสวมชุดสีฟ้าอ่อน กระโปรงสีน้ำเงินพาดลายสีขาวลายสก็อตสะดุดตา เดิน
เข้ามาในห้องที่มีนักเรียนจำนวนมากนั่งอยู่
“นักเรียน เคารพ” เสียงแป้นแล้นของเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าพูดขึ้น ก่อนที่นักเรียนทั้งห้องจะยกมือ
ขึ้นมาประนม แล้วก้มหัวลงไปไหว้อาจารย์
“สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ อาจารย์” นักเรียนทั้งห้องกล่าวสวัสดีอาจารย์ที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง แสดงถึง
ความอารมณ์ดี
“สวัสดีค่ะนักเรียน” เสียงของอาจารย์หน้าห้องพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างกับอายุ เป็นน้ำเสียง
ที่หวาน และน่ารักมาเลยทีเดียว
“ครูชื่อ นางสาววิมลพรรณ รุทธี หรือเรียกสั้นๆ ว่า ครูอ้อย อายุ ขอสงวนนะจ๊ะ ครูจะมาเป็นครู
ประจำชั้นพวกเธอในปีนี้นะ มีอะไรก็บอกครูได้นะคะ ยกเว้นเรื่องเงิน ซึ่งตอนนี้ครูก็กระเป๋าสตางค์ขึ้นตัวแดง
เหมือนกัน 55” อาจารย์พูดติดตลก แหม อาจารย์ครับ มาวันแรกก็เล่นมุกเลยนะครับ เล่นจนเพื่อนๆ หัวเราะ
กันก๊ากเลย
อาจารย์อ้อยเป็นผู้หญิงรูปร่างสมสัดสมส่วน ผมยาวสีน้ำตาลเข้มมัดด้วยยางมัดผมผ้าสีดำมาจนถึง
ตรงกลางหลัง วันนี้อาจารย์ใส่ชุดสบายๆ ตามสไตล์ครูมัธยม เป็นเสื้อเชิ้ตแขนกระบอกสั้นสีฟ้าอ่อน กระเป๋า
ฝั่งซ้ายคลับคล้ายคลับคามีคำว่า 'ครูวิทย์ ปี '55 ' กระโปรงพลีทยาวสีน้ำเงินพาดเส้นสีขาวใหญ่คล้าย
ลายสก็อต ดูท่าทางมีภูมิฐาน และใจดี
“ไหน วันนี้วันแรก ครูขอเช็กชื่อหน่อยสิ มาครบกันรึยัง” อาจารย์ผู้หญิงหน้าห้องพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม อ่า น่ารักจังเลย หวังว่าผมคงจะไม่จีบครูนะ
“
|
1 |
เด็กหญิงกันตวรา ดิษฐ์ประสงค์ - มาค่ะ |
|
2 |
นางสาวมณฑาพิมพ์ ญะรังรัตน์ถาวร - มาค่ะ |
|
3 |
นางสาวอัชรินทร์ รรส - มาค่ะ |
|
4 |
นายอัฌญกานต์ เวชกาญจนมนตรี - มาครับ |
|
5 |
นางสาวเกวลีลน์ สกานะคณฑี - มาค่าาา~ |
|
6 |
นางสาวปทุมรัตน์ ศาสนุนิปโภค - มาค่ะ |
|
7 |
เด็กชายกันตุพงษ์ อัชญกิจจังเวชการ - (เงียบ) |
|
8 |
นายมัณทวัชย์ รุทธี - มาครับ |
|
9 |
นางสาวเกษร ตนสิวาลิกานต์ - มาค่ะ |
|
10 |
นายพัศพนธ์ กุลฑลธีวารัง - (เงียบ) |
|
.... |
|
|
18 |
นายเอปกรณ์ ชาติรัตน์โอฬาร - (ผมนั่งเหม่อจนครูเรียกชื่ออีกรอบ) ฮะ! มาครับๆ |
|
19 |
เด็กชายวิรุฬห์กันต์ รัชฎาพิศิษฏ์ - มาครับ (มีเสียงล้อเลียนว่ามาฮ่ะ จนไอ้นิกหันไปถลึงตามอง) |
|
20 |
นายกฤษฎิ์ ชนานัฐ - มาครับ |
|
... |
|
|
25 |
นายศุภนัฐ เว้วีรมล - มาครับ |
|
... |
|
|
33 |
นางสาวพามีนาถ ตันหงส์วิไล - (เงียบ) |
|
34 |
นางสาวตรีชนิฎ วุสฤษฎิ์พงศ์ธาธรณ์ - มาค่ะ |
|
35 |
นายวุฒิภูมิ ฌัฌฎากรณ์ - มาครับ |
“ค่ะ เดี๋ยวครูขอให้คัดหัวหน้าห้องนะคะ เอาเฉพาะคนที่อยู่ ตอนนี้นะคะ เอาล่ะค่ะ ใครจะเสนอชื่อ
บ้างคะ?” อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้มด้วยน้ำเสียงดังลั่น จนเพื่อนๆ ในห้องที่หลับปนสัปหงกไปถึงกับ
สะดุ้งตื่นขึ้นมาขึ้นมา….รวมถึงผมด้วย
“เอปกรณ์ ครับ” ห๊ะ?! ใครเรียกชื่อผมนะ เฮ้ยยย เสียงไอ้สัสนิก
“ไอ้นิกกกกกก” ผมคิดได้อย่างนั้นก็แหกปากตวาดมันทันที มึง!
“ป๊าวววว กูอยากเห็นหัวหน้าห้องคนใหม่เป็นคนเดิมเฉ๊ย เฉ๊ย” เสียงสูงเลยนะสัส ครับ ปีที่แล้วผม
เป็นหัวหน้าห้อง T^T ที่แสนจะลำบากลำบนสุดๆ ปีนี้เลยขอบาย เพราะตอนนั้นพ่อบอกจะย้ายไปตรัง แต่ใน
ที่สุด ก็กลับมาที่นี่และ ไม่รอดพ้นจากตำแหน่งหัวหน้าที่ไอ้นิกวางให้!
“มีใครจะเสนอชื่อคนอื่นอีกไหมคะ” อาจารย์อ้อยถามพร้อมกับเขียนชื่อผมตัวบะรั่กกั่กบนไวท์บอร์ด
หน้าห้อง
“เกวลีลน์ค่ะ” เสียงจากผู้หญิงคนนึงที่นั่งข้างหน้าที่ชื่อ ‘มณฑาพิมพ์’ หรือ ‘พิม’ และอีกชื่อนึง ‘เงียบ
อึ้งทึ่งสงบ’ เพราะพิมเป็นคนที่เงียบมาก สำหรับพวกผม -O- (กลุ่มป้อจาย)
“ไอ้พิม!!! ฉันอยากเป็นมากเลยนะแก๊!” ‘เกวลีลน์ สกานะคณฑี’ หรือ ‘เกว’ แหวดเสียงขึ้นมาทันที
เมื่อพิมเสนอชื่อตน แล้วนางเกวก็อ้าปากจนแทบจะง่ำหัวพิมอยู่แล้ว
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” เสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากข้างๆ เหมือนกับเป็นมนตร์สะกดให้ผมหันไป
มองด้วยความสนอกสนใจ
เมื่อผมหันไปก็พบว่าฟานกำลังหัวเราะคิกคักอยู่ แต่เสียงไม่ดังมาก ทำแบบนี้ความน่ารักยิ่งพรั่งพรู
เป็นทวีคูณ แต่ผมรู้สึกกลัว กลัวว่าฟานเงียบแบบนี้แล้วจะหาเพื่อนไม่ได้...ผมกลัว
เมื่อพินิจพิจารณาแล้ว วิธีนี้ดีที่สุด ผมยกมือขึ้นแล้วเรียกอาจารย์อ้อยให้มามองผม
“อาจารย์ครับอาจารย์” ผมเรียกอาจารย์ แต่จำได้ว่าไม่ได้เรียกเพื่อน หันมามองทำไมกัน
“คะ?”
“ผมอยากให้เพื่อนใหม่มาแนะนำตัวกันก่อนน่ะครับ แล้วค่อยเลือกหัวหน้ากันดีกว่านะครับ” ผม
เสนอความคิดที่ทำให้ฟานหันมามองด้วยสายตางงๆ แล้วทำตาโตที่แสนจะแอ๊บแบ๊ว … บอกผมทีว่าผมไม่
ได้หลงตาคู่นั้นนะ!
“อืม ก็ดีนะจ๊ะ ถึงว่าจะปรับพื้นฐานไปแล้ว ครูว่า มาแนะนำตัวใหม่ดีกว่านะจ๊ะ” อาจารย์พูดแล้วยิ้ม
กริ่ม เสร็จโจ๋!
“งั้นขอเชิญนักเรียนใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาปีนี้มารายงานตัวด้วยนะจ๊ะ” อาจารย์อ้อยพูดขึ้นจนทำให้
เสียงโห่ที่เหมือนกับเสียงเด็กใหม่โห่ขึ้นมา แม้แต่ฟาน
“โห่ อะไรกันคะ โฮมรูมวันนี้ตั้งสามชั่วโมงแน่ะ เดี๋ยวอาจารย์จะให้แนะนำตัวกันก่อนทุกคน แต่ขอ
เด็กใหม่ก่อนนะคะ เดี๋ยวหัวหน้าห้องค่อยต่อ เดี๋ยวจะไม่รู้จักกันซะ เอ้า เด็กใหม่เชิญเลยค่ะ” อาจารย์อ้อยพูด
แล้วเด็กผู้หญิง ผู้ชายประมาณสิบคนเดินออกไปหน้าห้อง ทั้งตัดผมสั้นผมยาว และ บลับ บลาๆ
“เอาล่ะคะ ยืนแถวหน้ากระดานแล้วแนะนำตัวทีละคนนะคะ” อาจารย์อ้อยผายมือแล้วยิ้มให้กับ
นักเรียนที่เดินออกไป
“อะ อ้อ!” อยู่ดีๆอาจารย์อ้อยก็โพล่ง ผมที่กำลังจะเปิดเฟสลงสเตตัสถึงกับต้องชะงัก
“เรียงตามเลขที่ดีกว่านะจ๊ะ เมื่อกี้ครูบอกเลขที่ไปแล้ว เอาตามนั้นเลยค่ะ!” อาจารย์อ้อยบอกทำให้
ฟานถึงกับชะงัก ก็แน่สิ ฟานเลขที่ 4 คนที่สองของเด็กมาใหม่นี่นา ผมรู้สึกสงสารตงิดๆ
“เอาละค่ะ เริ่มเลยค่ะ” อาจารย์อ้อยพูดด้วยรอมยิ้มที่ประดับฉายงามอร่ามเจิดจ้าบนใบหน้า ดูแล้วรู้
สึกสยองๆ (กลัวโดนจารย์อ้อยตบจัง)
เริ่มจากคนแรก เธอเป็นผู้หญิงร่างสมส่วน อกผาย ไหล่ผึ่ง หน้าตึง นมตั้ง เฮ้ย! ผมสีดำออกน้ำตาล
ยาวลงมาเกือบถึงกลางหลัง
“สวัสดีค่ะ อัชรินทร์ รรส ชื่อเล่นชื่อ มายน์ ค่ะ มาจากโรงเรียนเซนต์XXX เป็นคนสบายๆ
ชิลๆค่ะ ความสามารถพิเศษ คาดว่าไม่มีค่ะ” เธอกล่าวแนะนำตนเอง ด้วยอาการชิลๆ สบายๆ เหมือนที่เธอ
บอกสรรพคุณตัวเองมาตอนแรก ทำให้เพื่อนๆหัวเราะร่วนเลยทีเดียว
ต่อไปเป็นคนที่สอง ฟานนั่นเอง อร๊ายยย FC อัฌญกานต์ ผมบ้าไปรึเปล่าเนี่ย! ฟานเป็นคนผิวขาว
แดง ใส่แว่นกรอบสี่เหลี่ยมที่ทำให้หน้าตาดูบ้องแบ๊วขึ้นเยอะ...มาก… ผู้หญิงมาเห็นแล้วอาจจะหลง เหมือน
ผม ห๊ะ?!
“อ่า...สวัสดีฮะ อัฌญกานต์ เวชกาญจนมนตรี เรียกฟานก็ได้ฮะ มาจากโรงเรียน
มัธยมxxx จังหวัดเชียงใหม่ฮะ ฝากตัวด้วยนะฮะ” ฟานพูดแนะนำตัวเองแค่นั้น แต่คนทั้งห้องกับถึงตะลึง
ทำไมหว่า? -.- สงสัยเรื่องที่มาจากเชียงใหม่ แต่ทำไมถึงมองตาประกายกันขนาดนั้นวะ ผมรู้สึกว่าผมหวง!
……
คนสุดท้ายเสียที ฟังมาเยอะ โคตรเบื่อเลยขอบอก 555 คนนี้เป็นผู้ชายตัดผมรองทรง ผม
ออกน้ำตาลๆ หน้าตาดูขรึมๆนิดๆ แต่ผมก็ว่านะ รู้หน้าไม่รู้ใจ อาจจะเป็นคนนิสัยห่ามๆบ้าๆเหมือนผมก็เป็น
ดร๊ายซ์
“สวัสดีครับ ชื่อ เภชนนท์ สุขสุชรรษา (ชื่อนี้มันอยู่ใน … ครับ555) มาจากโรงเรียน yyy
ครับ ชื่อเล่น ชื่อ นนท์ครับ”
หลังจากที่เด็กใหม่แนะนำตัวกันเสร็จสรรพแล้ว อาจารย์อ้อยก็เดินมาที่หน้าห้องอีกครั้ง เอาล่ะ ได้
เวลาแนะนำตัวหล่ออย่างเราแล้วสินะ!
“เอาล่ะค่ะ ขอให้เด็กเก่ามาแนะนำตัวนะคะ” เยส! ดิสอีสอะเบสท์ไทม์ (This is a best time.)
“ใครจะเริ่มคนแรกคะ?”
…….. ‘QUIET’ ……..
“ผมเองครับ!! เอปกรณ์สุดหล่อ หญิงเห็นเป็นหลง ตั้งใจเรียนที่สุด เกรดเฉลี่ย 4.00 ปีซ้อน” ผมรีบ
ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วจนเพื่อนหันมามองกันหมด ก็คนมันหล่อ
“ถุ้ย!” ผมพูดเสร็จเสียงถ่มน้ำลายของคนทั้งห้องก็ดังลั่น แต่ผมไม่ได้รู้สึกสนใจอะไร ผมหันไปมอง
และสนใจฟานที่หัวเราะคิกคักแบบเวอร์มากกว่า.........น่ารักดีแฮะ
“จ้ะ เชิญจ้ะ เอปกรณ์”
“ผม ชื่อ นายเอปกรณ์ ชาติรัตน์โอฬาร ชื่อเล่น เอปน์ครับผม ! เรียนที่นี่ตั้งแต่ ม.1 และตั้งใจว่าจะ
เรียนยัน ม.6 ครับ! บลับ บลา.. ฯลฯ” ผมสาธยายประวัติตัวเองอยู่กับที่ ฉับพลันผมเห็นรอยยิ้มของครูอ้อยที่
ยิ้มให้ผม และ ฟาน อีกคน
“เอาล่ะค่ะ เราได้ผู้กล้าคนแรกแล้ว ขอคนต่อไปเป็นวิรุฬห์กันต์นะคะ” อาจารย์อ้อยพูดขึ้นขณะดูใบ
รายชื่อในมือ จนทำให้ไอ้นิกมันจ๊ากไปเลย >< โอ๊ยยย! สะใจ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คาบโฮมรูมก็หมดไปด้วยความไวปานแสง จึงต้องมาเข้าเริ่มเรียน แต่ความจริงก็ไม่ได้เรียนหรอก จะ
เป็นแนะนำวิชาซะมากกว่าน่ะครับ เบื่อ.... แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้วันเสาร์ กร๊ากซ์
-------------------------------ในที่สุด การเรียนวันศุกร์เปิดเทอมก็จบไป-------------------------
(พร้อมกับความรู้สึกดีๆ มากมายที่ผมเจอ...)
“ว้า~~ คณิตศาสตร์ยากแน่เลย” เสียงเล็กของใครบางคนดังขึ้นมาข้างๆผม ทำให้ผมต้องหันไปมอง
เสียงที่เหมือนกับเป็นมนตร์สะกดนั้นแทบจะทันที
ผมเห็นฟานกำลังจัดข้าวของเก็บใส่กระเป๋าเพื่อกลับบ้าน วันแรกก็แค่นี้แหล่ะแต่ทำไมผมอยากอยู่
กับฟานให้นานกว่านี้ล่ะ ใครก็ได้ บอกผมทีสิ?
.........
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อภิธานศัพท์ 1 Quiet - เงียบ อภิธานศัพท์ 2 This is a best time. - นี่คือเวลาที่ดีที่สุด
End Chapter 1 : Start my good feeling.
ความคิดเห็น