ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : part4
(สึนะ)
"รีบอร์นสึนะหลับไปแล้ว"
เสียงนี้มันคุ้นๆจัง. แต่พออยากจะลืมตา เงยหน้าไปดูก็ขี้เกียจจัง ค่อยดูแล้วกันว่าเป็นใคร
"นี้ไหนๆก็ไหนๆแล้วฉันนินกับสึนะนะ "
แล่วเค้าจะนอนกับผมหรอ อืมยังไงก็ได้แต่ผมขอนอนต่อก่อน
" แล้วแต่นายสิ "
รีบอร์นบอก
แล้วเจ้าของเสียงก็มานินข้างผม แล้วแย่งผ้าห่มผมอีก
"อือ~"
ผมร้องอย่างขัดใจ ลืมตามองหน้าคนที่แย่งผ้าห่ม แต่ไม่ทันได้เห็นหน้าก็ถูกรวบกอดอย่างแน่น ผมดิ้นเล็กน้อย แต่ตรงนี้ก็อุ่นดี จึงปิดเปลือกตาลง
เช้าวันต่อมา
" ตื่นได้แล้ว "
เสียงรีบอร์นดังขึ้นจากด้านบน
พลั่ก ! ตุ้บ!
"โอ๊ย"
นั้นไม่ใช่เสียงผมนะ ผมยังอยู่บนเตียงสบายดีอยู่ ผมสึมสะลืมลุกขึ้นนะมอง
" อรุณสวัสรีบอร์น "
ผมทักรีบอร์นที่นั่งอยู่บนเตียง และเหลือบไปเห็นร่างสูงผมสีทองนอนอยู่พื้นข้างเตียง
" เอ๋ ~ พี่ดีโน่"
" หวัดดีสึนะ ^^~"
"สึนะไปอาบน้ำได้แล้ว "
รีบอร์นไล่
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลงไปด้านล่างแต่ก่อนที่จะได้ก้าวลงบันไดขั้นแรก
"สึน้าาาา ~ อ๊ากก ~ "
พี่ดีโน่เดินมาทางผมและสะดุดขาตัวเองและ ล้มใส่ผมที่อยู่ข้างบันได
"เหวอ ~ "
ตุ้บๆๆ!
"ไม่เป็นไรนะ สึนะ"
"มะ..ไม่ครับ พี่ดีโน่เป็นอะไรมั้ยครับ"
ตอนนี้ผมไม่เป็นไรหรอกก็พี่ดีโน่กอดผมแล้วใช้ตัวเองกันไว้นี้นา
"เกิดอะไรขึ้น"
ปู่วิ่งลงบันไดมาด้วยความเร็ว
ตุ้บ!
และล้มมาทับผม
"โอ๊ย!"
พี่ดีโน่และผมร้องออกมาพร้อมกันแต่ดูเหมือนพี่ดีโน่เจ็บกว่า
"เอ่อ..โทษที ปู่รีบไปหน่อย ^^;"
ปู่เกาหัวตัวเอง แล้วลุกขึ้น พร้อมกับดึงผมขึ้นไปด้วย
"เกิดอะไรขึ้นครับ"
บาจิลโผล่หน้ามาจากในครัว
"อุบัติเหตุเล็กน้อยน่ะ ^^;"
ปู่หันไปตอบ
"ฮ่าๆ คุณแรมโบ้ไม่หยุดหรอกก ~ "
ผมว่าเสียงและชื่อนี้มันคุ้นๆนะ
"นี้แหละโบ้หยุดนะ!!"
เสียงนี้ก็คุ้นเหมือนกัน
และแล้วก็มีเด็กสองคนวิ่งออกมาจากห้องครัว ชัดเลย เด็กวัวตัวนั้น กับเด็กชุดจีนเเดง = =*
"นี้แรมโบ้ กับ อี้ผิงอย่าเล่นกันสิ"
ปู่ไล่เด็กพวกนั้นเข้าห้องครัวไป
"พี่ดีโน่ลุกไว้มั้ย"
ผมหันไปถามพี่ดีโน่ที่ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมที่เดิม
"อย่าสำออยไปหน่อยเลยน่า ดีโน่"
รีบอร์นกระโดดลงมาจากชั้นบนทิ้งตัวลงที่ตัวพี่ดีโน่
"อึก!"
"รีบอร์น!!"
"ไปกินข้าวกันเตอะ!"
แล้วรีบอร์นก็กระโดดขึ้นมาบนหัวผม
"เอ่อ.."
"ไป!"
แล้วรีบอร์นก็ดึงผมของผม
"โอ๊ย! มันเจ็บนะ ToT"
แล้วผมก็ต้องเดินไปตามที่รีบอร์นสั่ง
บนโต๊ะกินข้าว
"คุณแรมโบ้หิวแล้ว"
แรมโบ้ ตะโกนโวยวาย
"นี้แรมโบ้เงียบน่า"
อี้ผิงคอยห้าม
"น่ารำคาญจริง รีบอร์นคุณทนอยู่แบบนี้ได้ยังไงกัน"
ผู้หญิงอีกคนผมสีชมพู ตาสีเขียวเหมือนโกคุเดระ รู้สึกน่าจะชื่อเบียงกี้
หลังจากอาหารเช้าซึ่ง ไม่ค่อยอยากจะบรรยาย มันเป็นอะไรที่ เฮ้อ...
ผมเดินออกมาจากบ้านเงียบ บาจิลกำลังเก็บกวาดบอกให้ออกมาก่อน ส่วนรีบอร์น ก็กำลังกระถืบแรมโบ้โดยมีอี้ผิงงร่วมด้วย
"เหวอ ~ "
ผมสะดุดอะไรบ้างอย่างที่ไม่ใช่ขาตัวเอง และอากาศ ถึงผมจะห่วยแต่ก็ไม่ห่วยขนาดนั้นนะ!
"คิกๆ"
ผมหันไปตามเสียงก็ไม่เจออะไร หรือผมโดนผีหลอก ก็ไม่น่าใช่นะนี้มันเช้าอยู่นะ
แล้วผมก็เดินไปโรงเรียนด้วยอาการงง และคิดว่าใครจะแกล้งผมล่ะในเมื่อไม่มีใคร แล้วใช่ว่าผมมีศัตรูที่ไหนกัน = =;;
แล้ววันนี้ก็ผ่านไปแบบปกติ(หรอ)เหมือนเดิมตอนเที่ยงมีเรื่องทะเลาะกันและคนที่ห้ามคือผมที่โดนรีบอร์นยิงปืนใส่กบาล ตอนเย็ยก็ไปหาคุณฮิบาริ แต่ว่าช่วงนี้ดูแปลกๆไปชวนคุยมากขึ้น(2-3ประโยค) และกลับมาก็ต้องปวดหัวกับแรมโบ้ที่ซนตามวัย(?) พอค่ำก็ต้องทะเลาะแย่งห้องน้ำกันต่อ ซึ่งแน่นอน ผมต้องยอมเป็นคนอาบคนสุดท้าย T.T พอจะนอนแรมโบ้ก็เอาระเบิด(จริง)มาปาเล่น ก็ต้องทำให้สลบกว่าจะนอน ส่วนพี่ดีโน่ก็นอนข้างล่าง ข้างเตียงผมนี้แหละ
ผ่านไป 2 อาทิตย์ที่กิจวัตรเป็นเช่นเคยแบบที่ผมเล่าให้ฟัง
ตอนเช้าก่อนกินข้าวต้องพยายามห้ามแรมโบ้อย่าพูดมาก
ตอนเช้าเดินไประหว่างทางไปโรงเรียนก็โดนแกล้ง เป็นประจำ และยังหาผู้กระทำไม่เจอ
ตอนเทียงต้องคอยห้ามการทะเลาะวิวาท
ตอนเย็นไปห้องของคุณฮิบาริ ทำความสะอาด และตอบคำถาม(ห้ามโต้แย้งใดๆ มิฉะนั้นจะได้รับท่อนฟางามๆ)
ตอนเย็นระหว่างอาหารเย็นต้องเฝ้าระวังกับของตัวเองให้ดี จะมีมือเร็วคอยฉก จะว่าไปผมกินแต่ข้าวตลอกเลยนี้T.T
ตอนค่ำอาบน้ำก็อาบเป็นคนสุดท้าย
ตอนนอนก็ต้องห้ามแรมโบ้อย่าก่อกวน
ชีวิตช่างมีสีสันอะไรดีอย่างนี้ = =;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น