พยานรัก
ตอนที่ 7 : EP 5 : ไปหมดแล้วภาพพจน์ว่าที่นางเอกของฉัน
Yok's Part
"เอ่อ...ขอโทษทีค่ะ"
ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามาพวกนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ทุกสาขาชั้นปีที่ 1นับประมาณ 3 - 4 ร้อยคน ก็ต่างมองมาที่ฉันมาทางเดียวทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามา พวกรุ่นพี่ที่ยืนคุมอยู่รอบๆก็ด้วย...
'เวรละ...เพราะฉันเปิดประตูเสียงดังมาขัดอาจารย์ประจำภาคที่กำลังกล่าวการปฐมนิเนศอยู่ทางด้านหน้าเวทีแน่เลย'
ฉันมองรอบๆด้วยสีหน้าเครียด พวกเขาต่างพากันซุบซิบพร้อมกับมองมาที่ฉัน...
'โห คนนนั้นสวยสุดๆเลยว่ะ'
'เออว่ะ สวยที่สุดที่เราเจอในคณะแล้วมั้งเนี่ย'
'เห็นคนนี้ปุ้บ กูรู้เลยว่ะว่าใครจะได้เป็นดาว'
พวกนักศึกษาต่างมองมาที่ใบหน้าสวยคมของหยกพร้อมวิพากษ์วิจารณ์กัน พวกรุ่นพี่มองพวกเขาเล็กน้อยก่อนคนนึงที่อยู่ใกล้ฉันสุดจะเดินมาหา
"เอ้า เธออย่ามัวแต่ยืนเหม่อสิ ไปหาที่นั่งแล้วฟังอาจารย์"
"คะ...ค่ะ"
ฉันขานรับรุ่นพี่ผู้หญิงก่อนจะเลือกที่นั่งว่างใกล้ๆ อาจารย์ประจำภาคเมื่อเห็นฉันนั่งลงแล้วเขาก็สาธยายต่อทันที แน่นอนว่ามันเป็นวันแรกฉันจึงพยายามตั้งใจฟังเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนคนข้างๆคงไม่ต้องการให้ฉันทำแบบนั้น
"นี่ๆเธอสาขาอะไรเหรอ?"
หญิงสาวผมสั้นใบหน้าธรรมดาแต่แต่งตัวค่อนข้างจัด ทาลิปติกสีแดงแปร๊ดใส่ต่างหูแบบห้อยเป็นรูปกุญแจขนาดใหญ่ แถมดูจากท่าทางที่เธอมอง
คำพูดและการแสดงออกบ่งบอกว่าเธอเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง หยกเดาๆว่าประมาณสาวแสบนั่นเอง...
แต่เธอก็เช่นกัน...
"สาขาวาทวิยาและการแสดงน่ะ"
ฉันยิ้มตอบอย่างมั่นใจพร้อมแสดงท่าทางประมาณว่านี่ละสาขาที่เหมาะกับใบหน้าหน้าตาอย่างฉันที่สุด หญิงสาวคนนั้นมองก็หรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มขึ้นแล้วกอดคอฉัน
"เยี่ยมเลย!ฉันก็สาขานั้นเหมือนกัน!ฉันชื่อ'รสา' นะ!"
"ฉันหยกยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ"
แน่นอนว่าสาวแสบก็ย่อมอยู่กับสาวแสบด้วยกันได้ แต่ไม่นึกว่าหน้าตาธรรมดาแบบเธอเนี่ยจะสามารถอยู่สาขาการแสดงได้นะเนี่ย...เอ้อ จะว่าไปดาราตลกก็อยู่สาขานี้ได้นี่นา ฮิๆ
'เอาเถอะ ยังไงก็ไม่น่ามีใครสวยไปกว่าฉันได้หรอกที่นี่น่ะ ว่าที่นางเอกหนังอย่างฉันต้องได้รับการเป็นดาวแน่นอน!'
ฉันคิดในใจพร้อมยิ้มอย่างมั่นใจ โดยตอนนี้ไม่ได้ฟังคำพูดของอาจารย์ประจำภาคแล้ว จะว่าไปที่นี่ใครจะได้เป็นเดือนคู่กับฉันกันนะ...
'อะไรกัน...หน้าตาค่อนข้างไม่โดดเด่นเลยแต่ละคน น่าผิดหวังจริงๆ'
ฉันมองไปทั่วก่อนจะส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ ถึงจะมีสิ่งที่เรียกว่าหล่ออยู่บ้าง แต่นั่นก็เป็นคำพูดสำหรับคนธรรมดาเรียกพวกนั้น เกรดของฉันมันต้องดีกว่านี้อย่างเช่น...
หมอนั่น...
'เดี๋ยว!!ทำไมหน้าของหมอนั่นถึงลอยขึ้นมาละเนี่ย!!'
ฉันสะดุ้งขึ้นเมื่อภาพของตานั่นขึ้นมาในหัวเป็นคนแรก ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้เพราะเจ้าพวกที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่ข้างหน้ามันมีแต่พวกหน้าตาธรรมดานี่ละ ถ้าหน้าตาสู้ไอ้อ้วนจิไม่ได้ก็ไปตายให้หนอนแดกเถอะพวกแก!!
"หยกเป็นอะไรเปล่า?...ฉันเห็นหล่อนตีหน้าตัวเองแถมหน้าแดงด้วยตะกี้"
"ไม่ได้แดงย่ะ!"
ฉันรีบหันไปกล่าวตวาดอย่างทันควันกับหญิงสาวที่ชื่อรสาด้านข้าง อยู่ๆเธอก็มาเรียกฉันว่าหล่ออย่างสนิทสนมเฉยเลย แถมที่บอกว่าหน้าแดงจะบอกฉันว่าหน้าแดงเพราะตานั่นรึไง...
"นักศึกษาทางด้านหลังช่วยกรุณาเงียบด้วย"
"...ขะ...ขอโทษค่ะ"
ฉันพอนึกได้ว่าตัวเองเสียงดังเกินไปจนคนรอบข้างหันมามอง อาจารย์ประจำภาคก็มองฉันอย่างไม่พอใจก่อนจะกล่าวตักเตือนฉัน ฉันก็ก้มหน้าขอโทษขอโพยอย่างเขินอายเพราะการกระทำตะกี้มันห่างจากคำว่าสาวน้อยน่ารักเรียบร้อยตามสไตล์(ตอแหล)ของฉันเลย
"[SOMEBODY!!Somebody care me!!]"
กรี๊ด!! ฉันลืมปิดเสียงเรียกเข้าอีก!! แถมเพลงก็ยังไม่ได้เปลี่ยน!!!
"ขอโทษค่ะๆ!"
ตึก ตึก
แอ๊ด
ปึง!
ฉันรีบคว้ามือถือออกมาท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ วันนี้มันวันบ้าอะไรเนี่ย!!แทนที่วันแรกจะเป็นการเปิดตัวว่าที่นางเอกสาวสุดเพอเฟ็ค แต่ฉันตอนนี้อายแทบอยากแทรกแผ่นดินเลยจริงๆยิ่งสายตาที่อาจารย์มองมานั่นก็ด้วย
หลังจากฉันออกมาจากห้องงานปฐมนิเทศ ฉันก็คว้ามือถือมาดูว่าไอ้บ้าคนไหนมันโทรมาตอนนี้จนสร้างเรื่องน่าอับอายให้กับฉัน ก่อนฉันจะเหลือบไปเห็นข้อความที่เด้งมาพร้อมกันติดๆและเป็นคนเดียวกับเจ้าของสายที่โทรเข้ามาตะกี้
ติ๊ง!
[ ข้อความจาก 'หมูโสโครกจิ' ]
[ นี่เธอฉันทำขวดนมขวัญข้าวหล่นแตกน่ะ ไม่มีขวดสำรองด้วย เธอมาให้นมขวัยข้าวหน่อยสิตอนนี้ร้องงอแงมากเลย รีบมาด่วนคุณแม่ฉันเรียนหนังสือไม่ได้นะถ้าเธอไม่มาตอนนี้!
จาก จิพ่อโคตรรูปหล่อ]
ทันทีที่ฉันเห็นข้อความนั่นฉันก็อยากจะเขวี้ยงมือถือทิ้งจริงๆเล้ยย!!!!
ปล.มาแล้วค่ะ!!!ขอโทษด้วยค่าาาสำหรับคนที่รอ หวังว่าจะชอบยัยแสบหยกของเรานะคะกับคุณพ่อจิแสนเกรียน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
อยากเห็นฉากฟินๆ คู่นี้จัง