The Guardian of Maou เกิดใหม่เพื่อพิทักษ์จอมมาร

ตอนที่ 73 : บัญญัติที่ ๑๗ : พระสนมของจักรพรรดิ์มาร

                    (***ภาพบนจูเลียส)

ณ ที่แห่งหนึ่งในเขตการปกครองของอาณาจักรเอลฟ์

ซุบ ซิบ

"นั่นน่ะเหรอพระสนมของท่านจักรพรรดิ์มาร?"

"อื้อ ถ้าจำไม่ผิดนางคือวานาดีสของพวกมนุษย์นะ"

"หา!จริงเหรอ?!แล้วนักรบศักดิ์สิทธิ์ของพวกมนุษย์โง่เขลาเบาปัญญานั่นทำไมถึงได้กลายมาเป็นพระสนมของท่านจักรพรรดิ์มารได้ละ?"

"นั่นสิฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมท่านจอมมารถึงได้ปล่อยเรื่องแบบนี้ได้"

เสียงซุบซิบนินทาของเหล่าเอลฟ์ทั้งหลายกล่าวถกกันขึ้นทันทีที่หญิงสาวสวมผมเจ้าของเรือนผมดำยาวขลับสวยงามกับนัยต์ตาคมสีน้ำเงินคู่สวยในชุดกระโปรงสีโทนน้ำเงินขาวลายลูกไม้น่ารักสดใสเดินผ่านหมู่บ้านของพวกเขา

โดยมีเดลล่าเจ้าหญิงเอลฟ์(ภาพล่าง)ที่เดินตามเธอคอยแนะนำถึงสิ่งต่างๆไปด้วยในฐานะเจ้าบ้าน พร้อมกับกองกำลังทหารองครักษ์ปีศาจคนของเดย์เดินตามคอยคุ้มครองไปด้วยประมาณ 10 คน

ตึก ตึก

"ส่วนทางด้านนี้นะคะท่านจูเลียสเป็นที่ของ..."

"........."

เดลล่ายังคงกล่าวแนะนำต่อโดยแน่นอนว่าระดับจูเลียสถึงแม้จะสูญเสียพลังไปแล้ว แต่เธอก็ย่อมได้ยินเสียงของพวกเอลฟ์พวกนั้นทุกคน

เธอได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้าที่เป็นกังวลและรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อนึกย้อนกลับไปถึงพวกพี่น้องของเธอ เผ่าพันธ์ุของเธอที่ตอนนี้เธอได้ตราหน้าตัวเองว่าเป็นผู้ทรยศต่อเผ่าพันธ์ุไปแล้ว

และที่ถึงแม้จะผ่านเลยไปเท่าไร ถึงแม้ทั้งร่างกายและจิตใจจะตกเป็นของเดย์ไปแล้ว แต่ในลึกๆของเศษเสี้ยวของหัวใจของเธอก็คงนึกถึงผู้กล้าหนุ่มผู้ชายที่เธอเคยรักอย่างอดไม่ได้

"ท่านจูเลียสคะ?"

"เอ้ะ?คะว่าไง?"

เดลล่าเรียกเธอขึ้นทำให้เธอตั้งสติกลับหลุดออกมาจากภวังค์ หันหน้าสวยคมไปมองเจ้าหญิงเอลฟ์รูปงามด้านข้างที่กำลังมองเธอมาด้วยนัยต์อย่างสงสัย

"ไม่สบายหรือเปล่าคะ?"

เดลล่าถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเธอกำลังเหม่อลอยและดูไม่ได้สนใจที่เธอพูดก่อนหน้านี้

"อ๋อ...เปล่าหรอกค่ะ"

จูเลียสยิ้มตอบ เดลล่ามองในแววตานั่นของเธอก่อนจะผลัดกับไปมองพวกชาวบ้านที่พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของเธอเดินกันไปมา ทำให้เดลล่าตัดสินใจอะไรบางอย่างขึ้น

"ท่านจูเลียสฉันมีที่ที่นึงที่อยากพาท่านจูเลียสไปค่ะ แต่..."

เดลล่ากล่าวยิ้มขึ้นด้วยท่าทางร่าเริง ก่อนจะเหลือบไปมองพวกทหารองครักษ์ปีศาจ จูเลียสได้ยินดังนั้นก็เข้าใจและเธอเองก็รู้สึกสนใจสถานที่ที่เดลล่าว่านิดหน่อยทำให้เธอยอมตกลงที่จะไป

"พวกคุณกลับไปก่อน"

"เอ้ะ!?แบบนั้นไม่ได้นะครับท่านจูเลียสพวกเรามีหน้าที่ที่ต้องคุ้มครองท่านครับ!" หนึ่งในทหารองครักษ์ปีศาจกล่าวขึ้นอย่างร้อนรน

"งั้นก็ช่วยรออยู่ตรงนี้แล้วกันนะคะเดี๋ยวพวกฉันกลับมา"

เมื่อจูเลียสยังคงย้ำแบบนั้นพวกทหารองครักษ์ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงปล่อยให้สองสาวเดินจากไป

ฟิ้ว

"นี่ไงคะที่ฉันอยากให้ท่านจูเลียสเห็น"

เดลล่ากล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มพร้อมกับผายมือไปทางต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นนึงที่ดูสวยงามเป้นอย่างมากและมันก็เป็นต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่มาก แต่ยังไม่เทียบเท่ากับต้นไม้แห่งโลกแมนเทิล

"มันช่างสวยงามและคล้ายกับต้นไม้แห่งโลกแมนเทิลมากเลย..."

จูเลียสกล่าวพร้อมนัยต์ตาที่จ้องต้นไม้ใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่กระพริบ สายลมโชยอ่อนๆกับไอร้อนอุ่นๆจากแสงแดดที่แยงทะลุผ่านช่องว่างของกรีบบางๆของใบไม้มันทำให้จูเลียสรู้สึกดีและผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

เธอไม่คิดเลยว่าโลกที่เต็มไปด้วยไฟแห่งสงครามแบบนี้จะมีสถานที่ผ่อนคลายแบบนี้อยู่บนดาวดวงนี้ ต้นไม้ใบหญ้า ดอกไม้และผีเสื้อต่างๆทำให้เธอรู้สึกดีและผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"เพราะมันคือลูกของต้นไม้แห่งโลกแมนเทิลไงคะ...ในตอนเด็กๆเวลาฉันเจอเรื่องอะไรแย่ๆหรือรู้สึกเป็นกังวล โศรกเศร้ากับอะไรบางอย่างฉันก็จะมาที่นี่ค่ะ"

"........."

จูเลียสเหลือบมองเดลล่าที่กล่าวขึ้นมาโดยนำมือไขว้หลังหันหลังกล่าวบอกเธอโดยไม่ได้หันมามอง

"มีครั้งนึงค่ะที่ฉันเสียใจให้กับสัตว์เลี้ยงของฉันที่เป็นเจ้ากริฟฟอนน้อยตัวนึงที่ตายลงเพราะฉันที่ไม่ได้เอาใจใส่มัน ตอนนั้นฉันร้องห่มร้องไห้นานมากแล้วเดินออกมาจากปราสาทอย่างพลการจนตอนนั้นท่านพ่อกับท่านแม่ก็วุ่นวายกับการตามหาตัวฉันใหญ่เลยค่ะ...

...จนกระทั่งฉันได้มาเจอกับสถานที่แห่งนี้ ซึ่งตอนนั้นต้นไม้นี่ก็ไม่ได้ใหญ่อย่างทุกวันนี้หรอกนะคะ

...ฉันนั่งกอดเข่าพิงต้นไม้ต้นนี้ ฉันร้องจนเหนื่อยมาก

แต่มันก็มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย ฉันในตอนนั้นสัมผัสได้ถึงสายลมอ่อนๆนี่...กลิ่นไอบรรยากาศพวกนี้"

เดลล่ากล่าวพร้อมฉวยโอกาสดึงมือจูเลียสให้มานั่งลงบนใต้ต้นไม้นั่นแล้วนำมือสัมผัสกับหญ้าที่เขียวชะอุ่มไปพร้อมกับเธอ

"พวกมันทำให้จิตใจฉันสงบลงและตระหนักได้ว่าถ้าขืนฉันยังคงโศรกเศร้าอยู่แบบนี้เจ้ากริฟฟอนตัวน้อยนั้นต้องโกรธฉันอย่างแน่นอนค่ะ แฮะๆ"

"......."

จูเลียสมองเธอที่หัวเราะขึ้นมาเบาๆ ก่อนเดลล่าที่รับรู้ได้ถึงสายตานั่นก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

"ฉันไม่สนใจที่ท่านจูเลียสที่เป็นถึงวานาดีสของเผ่าพันธ์ูศัตรูของพวกเราจะมาอยู่ที่นี่กลายเป็นพระสนมของท่านจักรพรรดิ์มารยังไงหรอกนะคะ...

...แต่ตอนนี้พวกเราเป็นพวกเดียวกันแล้วนะคะ"

เดลล่ายิ้มอย่างอ่อนโยนไปทางจูเลียส ทำให้จูเลียสที่ได้ฟังก็รู้สึกดีขึ้นอย่างมากเธอยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มกล่าวกับเธอ

"ขอบใจนะเดลล่า...ฉันจะทำหน้าที่พระสนมของจักรพรรดิ์มารให้ดีที่สุดเลย"

ปล.คอมเม้น รีวิวและแชร์กันเยอะๆนะเจ้าคะเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อไป จะมาช้าที่เว็บนี้เพราะไปลงเว็บFicเยอะนะเจ้าคะไม่ต้องตกใจถ้าหายไปนาน เพราะไปลงนำที่เว็บนั้นเยอะกว่าที่นี่เพราะเว็บนั้นเสียตังค์เลยจะได้ตอนไวกว่าที่นี่หลายเท่าเจ้าค่ะ ถ้าอยากอุดหนุนพวกเราสองคนก็ไปที่เว็บนั้นได้เลยเจ้าค่ะ><

ปล2.รูปบนจูเลียส รูปล่างเดลล่าเจ้าค่ะ