The Guardian of Maou เกิดใหม่เพื่อพิทักษ์จอมมาร
ตอนที่ 2 : ข้อที่ ๑ : ผู้พิทักษ์กับจอมมาร
ชายหนุ่มรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมรู้สึกปวดบริเวณหลังเล็กน้อย นี่มันราวกับว่าฝันตะกี้เป็นเรื่องจริงเลยนะเนี่ยชายหนุ่มนึกขำในใจ
ก่อนเขาจะลืมตาขึ้นมามองรอบๆว่าตอนนี้กองทัพของเขาพาเขามาอยู่ที่น่าจะเป็นโรงพยาบาลแล้วละมั้ง...
"........"
"ตื่นแล้วสินะ"
ทันทีที่ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาเขาก็เงียบลงด้วยสีหน้าตาย เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องขังห้องนึงเก่าๆ แถมยัยผู้หญิงแรงช้างผมเงินที่เตะเขาปลิวในฝันก่อนหน้านี้ก็ยืนอยู่ตรงนี้ด้วย
'เฮ้ยๆ...อย่าบอกนะว่านี่คือเรื่องจริง'
"พล่ามอะไรของเจ้าฮะ เรื่องจริงอะไร?"
หญิงสาวผมเงินถามเขาด้วยความเย็นชา เขาตกใจเล็กน้อยไม่สิจริงๆมากเลยต่างหากที่เธอนั้นสามารถอ่านใจเขาได้ด้วย แต่ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อก็มีหญิงสาวที่มีเขาและปีกคล้ายค้างคาวเดินมาอีกคน
"ท่านจอมมารข้าว่าเราควรกำจัดเขาเลยไม่ดีกว่าหรือคะ?"
หญิงสาวหน้าสวยที่เหมือนแต่งคอสเพลย์นั่นกล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนหญิงสาวผมเงิน นี่มันอะไรกันคนที่นี่มันเย็นชากันหมดรึไงแถมนี่จะฆ่าเขาอีกงั้นเหรอ?
เดี๋ยวนะตะกี้ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า...
"จอมมาร?เดี๋ยวๆนะพวกเธอดูหนังพวกแฟนตาซีมากเกินไปรึเปล่า รีบปล่อยชั้นเดี๋ยวฉันจะได้ไปตามหมอจิตเวทย์มารักษาพวกเธอเอง"
ชายหนุ่มที่โดนโซ่ลอคอยู่ติดกับผนังกำแพงกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเซงๆ เมื่อไม่คิดว่าตนเองจะโดนคนบ้าสติไม่ดีลักพาตัวมา ช่างเสียดายความสวยของพวกเธอจริงๆ
'เรื่องที่เธอเตะเราลอย นั่นคงเพราะเราเครียดจากสงครามมากไปเลยเผลอเห็นเป็นแบบนั้นละมั้ง'
ชายหนุ่มคิดในใจ...
"ท่านจอมมารข้าว่ามันก็แค่มนุษย์ที่สติไม่ดีคนนึงละค่ะ ดูสิพูดอะไรก็ไม่รู้ ข้าว่าเราควรห่าเขาเถอะค่ะถ้าเขาเผลอหนีไปได้ไปหลุดปากที่อยู่ของเราให้พวกมนุษย์รู้ละก็จะแย่เอานะคะ"
หญิงสาวผมดำปีกค้างคาวกล่าวเตือน แต่หญิงสาวผมเงินฟังแค่นั้นก็ส่ายหัวปฏิเสธข้อเรียกร้องหรือคำกล่าวเตือนของเธอ ก่อนจะกล่าวเหตุผลออกมา
"มนุษย์ผู้นี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เจ้าคิดหรอก เขาสามารถรอดมาจากการเตะสุดแรงของข้าได้เลยเชียวนะ"
"อะไรนะคะ!เรื่องแบบนั้น! แต่ข้าก็ดูพลังของชายคนนี้แล้วเขาไม่มีพลังเวทย์ด้วยซ้ำนะคะ พลังกายก็แค่มนุษย์ทั่วไปเพียงเท่านั้น!"
หญิงสาวที่ดูท่าทางจะเป็นคนรับใช้ของหญิงสาวผมเงินก็ตกใจกับคำพูดของผุ้เป็นนายและไม่อยากเชื่อหูของตนเองพลางสลับกับมองมาที่ชายหนุ่ม ก่อนเธอจะเปิดกรงและเดินเข้ามาหาเขา
ก่อนจะอัญเชิญสัตว์ประหลาดตนนึงขึ้นมา...
โฮกก!
มันคือมิโนทอร์...สัตว์ที่คล้ายมนุษย์แต่รูปร่างใหญ่ยักษ์มีขนและหัวเป็นกระทิง...
"เฮ้ย!อะไรเนี่ย!"
ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง เมื่อจู่ๆหญิงสาวผมดำก็ท่องบทสวดอะไรบางอย่าง ก่อนจะมีวงแหวนที่มีอักขระอะไรซักอย่างเรืองแสงออกมาจากพื้น
พร้อมกับร่างของสัตว์ประหลาดมิโนทอร์ที่เขาเคยอ่านเจอในตำนานอย่างนึงโผล่ออกมาจากวงแหวนเรืองแสงนั่น
และไม่ทันที่ชายหนุ่มจะโวยวายหรือทำความเข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่ หยิงสาวผมดำหันไปมองหญิงสาวผมเงินเหมือนจะขออนุญาตในเรื่องอะไรซัอย่าง
...และดูเหมือนยัยผมเงินจะตกลงก่อนยัยผมดำจะชี้นิ้วสั่งสัตว์ประหลาดมิโนทอร์นั่นมาทางเขา
"โฮกกก!!"
"เฮ้ย!เอาจริงดิ?!"
มิโนทอร์พอได้ยินคำสั่งก็เดินมาที่เขา ก่อนจะง้างหมัดของมันขึ้น หญิงสาวผมดำรู้ว่าพลังกายของตนมีน้อยมากจึงเรียกใช้มิโนทอร์ขึ้นมาทดสอบคำพูดของท่านจอมมารของเธอแทน
เพราะหมัดของมิโนทอร์สามารถต่อยต้นไม้ใหญ่ๆล้มได้เพียงหมัดเดียว...
ตูมม!!
และแน่นอนว่าพระเอกของเราไม่ตายอย่างที่คิด เขาสลบไปอีกรอบก่อนจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ตื่นกลับขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ในคุกสกปรกๆนั่นอีก
แต่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่เขาอยู่ใจกลางห้อง และรอบๆก็มีชายหญิงหรือสัตว์ประหลาดแปลกๆนั่งอยู่บนเก้าอี้และมองดูมาที่เขาด้วยสายตารังเกียจและหวาดระแวง
การตื่นในครั้งนี้ทำให้ชายหนุ่มเลิกสงสัยไปแล้วว่านี่คือความฝัน เห็นทีเขาคงต้องตั้งสติปรับสมองให้รับสถานการณ์แสนแปลกประหลาดและดินแดนที่มีผู้คนแปลกๆตรงหน้านี้ให้ได้เสียแล้วสิ
สรุปว่าตอนนี้เขามาอยู่ในโลกที่ไม่ใช่โลกมนุษย์เดิมของเขาแล้วสินะ...
โลกแห่งแฟนตาซีแห่งนี้...
"ตื่นแล้วสินะ อย่าให้พวกเรารอเจ้านักสิ"
คนที่พูดขึ้นมาก็คือหญิงสาวผมเงินที่นั่งอยู่บัลลังค์สีดำตรงใจกลางห้องและนั่งอยู่เหนือและสูงกว่าคนอื่นๆ ซึ่งจากปากคำเรียกของยัยผู้หญิงผมดำ เธอคนนี้คือจอมมาร
"ก็อย่าทำให้ฉันสลบบ่อยนักสิ..."
"เฮ้ย!ระวังคำพูดคำจาต่อหน้าท่านจอมมารด้วย ไม่งั้นข้าจะฉีกปากที่ไร้มารยาทของเจ้าซะ!"
ชายหนุ่มรูปร่างยักษ์กำยำใหญ่โตมีเขาสองเขาบนหัวอยู่ในชุดคลุมพร้อมมีปีกสีดำ จากลักษณะของเขาเทียบกับหนังสือที่ชายหนุ่มอ่านมา คนคนนี้คือ'ก๊อดบลิน' ร่างสุดท้ายของพวกเผ่าก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุด
"เจ้าเองก็อย่าเสียงดังสิ นั่นก็ถือเป็นมารยาทที่ไม่ดีต่อท่านจอมมารนะ"
ชายหนุ่มหน้าหล่อในชุดสูทสีขาวผมขาวนัยต์ตาสีแดงที่มีผิวขาวซีดราวกับไม่มีเลือดเลย เดาว่าชายคนนี้น่าจะเป็นเผ่าพันธ์ุแวมไพร์และชั้นสูงมากด้วย
"พวกเจ้าเงียบได้แล้ว ให้ท่านจอมมารได้เข้าเรื่องซักที"
ชายหน้าหล่ออีกคนกล่าววขึ้นมา ชาวคนนี้อยู่ในสูทสีดำและมีปีกสีดำด้านหลังถึง 10 ปีกถ้าจากตำนานเขาคือเทวดาตกสวรรค์หนึ่งในหัวหน้าปีศาจ 7 บาปทั้ง 7 ประการ ปีศาจแห่งความทระนงตน 'ลูซิเฟอร์'
พวกเจ็ดบาปคนอื่นๆก็อยู่ที่นี้ด้วยเช่นกัน ผู้หญิงที่จ้องเหมือนจะกินเขาตลอดนั่นคงเป้นแอสโมวดิวซ์ปีศาจแห่งตัณหา ยิ่งเห็นก็ยิ่งไม่อยากเชื่อตนเองว่าเขาอยู่ต่างโลกแล้วจริงๆเหรอเนี่ย
แต่พวกปีศาจที่หน้าตาไม่คล้ายคนคงยืนยันสมมติฐานให้เขาพอได้แล้วแหละ...
"เอาละเข้าเรื่องเลยละกันนะ..."
หญิงสาวผมเงินที่พวกนั้นเรียกว่าจอมมารนั่งเท้าคางมองมาที่เขา ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไร้อารมณ์
"ข้าได้ลองดูความทรงจำของเจ้าแล้ว ปรากฎว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนจากโลกของเรา..."
"!!!"
"จริงเหรอครับท่านจอมมาร!"
พวกเหล่าแม่ทัพปีศาจ ขุนพลต่างตื่นตกใจกับคำพูดของนายเหนือหัวของพวกเขา แต่ถ้าท่านจอมมารของพวกเขาว่าอย่างงั้นก็คงเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน
"จริง...ดูจากสิ่งที่เขาพกมาด้วยได้เลย มันคืออาวุธจากโลกของเขาซึ่งไม่มีอยู่จริงในโลกของเรา ยกเว้นดาบคาตานะนั่นละนะที่เหมือนกับโลกของเรา แต่สิ่งที่เรียกว่าปืนเรานั้นไม่รู้จัก..."
หญิงสาวผมเงินกล่าวต่อพร้อมหลับตานึกไปถึงภาพในความทรงจำของชายหนุ่มที่ผุดขึ้นมา เธออ่านความทรงจำของเขาหลังจากที่ซัคคิวบัสหรือหญิงสาวผมดำลูกน้องของเธอที่อัญเชิญมิโนทอร์นั้นแนะนำเธอให้ลองใช้อ่านชายคนนี้ดู
เพราะเธออยากรู้จริงๆว่าชายคนนี้เป็นใครมาจากไหนเพราะมันน่าแปลกที่สัมผัสพลังที่เธอสัมผัสได้มันน้อยมากแต่กลับสามารถรับการโจมตีของมิโนทอร์กับท่านจอมมารได้แบบนี้
'บางทีที่เราแข็งแกร่งอาจเกิดจากแรงโน้มถ่วงของโลกแตกต่างกันอย่างงั้นรึเปล่า เพราะเราก็รู้สึกว่าตัวเราตอนนี้เบามากเลย'
"........."
ชายหนุ่มคิดในใจ ซึ่งหญิงสาวผมเงินหรือจอมมารสาวก็อ่านใจเขาตลอด แต่เธอไม่เข้าใจว่าคำว่าแรงโน้มถ่วงนั้นคืออะไรจึงไม่เข้าใจความคิดของชายคนนี้
"เอาละเรื่องประวัติของเจ้าข้านั้นได้รับรู้แล้ว ทำให้ข้ารู้ว่าเจ้านั้นไม่ใช่พวกเดียวกับมนุษย์ในโลกของข้า...ดังนั้นข้าจึงมีทางเลือกให้เจ้า"
หญิงสาวผมเงินนึกไปถึงภาพความทรงจำสุดท้ายของชายหนุ่มคนนี้ ที่ถูกเพื่อนของตนเองหักหลังยิงเข้าที่ศรีษะ แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมาที่โลกนี้ได้ หรือมันเป็นการเล่นตลกของพระเจ้ากัน?
หรือพระเจ้า...ต้องการมอบชายคนนี้ให้เธอ
"ทางเลือก?"
"ใช่"
จอมมารสาวตอบเขา ก่อนจะกล่าวต่อพวกแม่ทัพ ขุนพลปีศาจก็รอดูว่าท่านจอมมารของตนคิดจะทำอะไร
"ข้าจะให้เจ้าเลือกว่าจะตายอยู่ที่นี่หรือจะมา...เป็นคนของข้า"
"!!!"
ทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากของจอมมารสาว ทุกคนก็ตื่นตกใจ ส่วนซัคคิวบัสสาวคนสนิทก็พอเดาความคิดของท่านจอมมารของตนออก การที่จะฆ่าคนที่แข้งแกร่งขนาดนี้ไปก็เสียของ ถ้านำมาใช้ประโยชน์มันน่าจะเป็นทางเลือกที่สมควรกว่า
"คนของเธอ...งั้นผมขอ..."
ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็คลี่ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวตอบกลับจอมมารสาว
"เป็นคนของเธอในฐานะสามี..."
ผัวะ!!
ตูมมม!!
ไม่ทันที่จะพูดจบชายหนุ่มสุดกวนของเราก็ถูกหญิงสาวผมเงิน เตะเสยเข้าที่ใบหน้าลอยขึ้นฝ้าทะลุเพดานไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งของเธอ
"พะ...พูด...เล่น...เอง"
ชายหนุ่มที่หัวติดกำแพงพูดได้แค่นั้นก็สลบเหมือบลงไปอีกรอบ...
ปล.ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อไปนะงับ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ช่างเป็นคาแร็กเตอร์ที่น่าเบื่อยิ่งนัก
แต่เนื้อเรื่องน่าสนใจ