The Guardian of Maou เกิดใหม่เพื่อพิทักษ์จอมมาร

ตอนที่ 15 : ข้อที่ ๑๔ : ผู้พิทักษ์กับความทรงจำ

ฟึบๆ

"นายทำไมถึงได้ทำแบบนั้น..."

ฮายอนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเดย์ที่กำลังฝึกฝันดาบโดยที่ปลายดาบมีหินก้อนใหญ่ปักอยู่เพื่อเพิ่มน้ำหนักกำลังแขนทำให้การฝึกมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น 

เธอกล่าวกับเดย์ด้วยสีหน้ากังวลหลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก่อนหน้านี้

เดย์และตัวฮายอนถูกหญิงสาวปริศนาพาเคลื่อนมิติไปที่ปราสาทของเธอ เธอรับรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงตรงหน้าหรือทีอานี่อันตรายแค่ไหนเมื่อสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังที่น่าขนลุกขนพองแผ่ออกมา 

"นี่ทีอาที่เป็นจอมมารบนโลกนี้น่ะ"

ยิ่งได้ฟังจากปากของเดย์ว่าผู้หญิงตรงหน้าคนนี้คือจอมมารแห่งโลกนี้ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัวและหวาดระแวงเพิ่มอย่างทวีคูณจากปกติที่กลัวอยู่แล้ว

"เธอจะยอมตายอยู่ที่นี่หรือเป็นคนของข้า"

คำสั่งเสียงที่ทรงอำนาจของเธอสำหรับฮายอนมันเหมือนการทำพันธะสัญญาปีศาจที่ชั่วร้าย 

"ไม่มีทาง!"

"!!"

ฮายอนปฏิเสธเสียงแข็งทั้งๆที่ในใจกลัวทีอาอย่างมากมาย เดย์ก็ตกใจที่ได้ฟังดังนั้นเธอกำลังหาเรื่องฆ่าตัวตายเสียแล้วแต่เดย์ก็รู้ว่าตัวเองผิดเองที่ไม่ได้บอกว่าทีอานั้นรู้จักกับเขาถึงทำให้เธอเต้มไปด้วยความหวาดระแวงต่อทีอา

"งั้นก็ตายซะ..."

ครืนน!!

"ทีอาเดี๋ยว!!"

เดย์พอเห็นทีอาง้างมือขึ้นพร้อมกับคลื่นพลังสีดำที่คลุมแขนของเธอ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าทีอาคิดจะฆ่าฮายอนจริงๆเขาไม่รู้คิดอะไรจึงทะยานออกไปขวางการโจมตีนั้นของเธอ

แต่การจะรับการโจมตีของทีอาได้นั้นต้องพึ่งดาบคาตานะของเขาที่ไร้เทียมทาน แต่ทว่าในใจของเขากลับรู้สึกขัดแย้ง เขาไม่อาจใช้ของอันตรายแบบนี้รับการโจมตีของทีอาที่เธอใช้แค่แขนเพียวๆได้

เพราะในใจกลัวว่าแขนของเธออาจจะได้รับบาดเจ็บ...

เขาจึงนำมือเพียวๆนี่ละหยุดแขนของเธอที่กำลังฟาดลงมา...

ตูมมม!!

ซูมมม!!

"อ๊ากก!!"

"เดย์!!/!!"

ฮายอนและทีอาตาเบิกโพลงเมื่อเห็นการกระทำของเดย์ ทีอาไม่คิดว่าเขาจะมาขวางเลยไม่ได้ยั้งมือไว้แขนของเดย์ถูกไอความมืดซัดเข้าอย่างรุนแรง

ก่อนที่ไอนั่นจะสลายกายเนื้อที่แขนของเขาก่อนจะลามไปที่ช่วงหัวไหล่พร้อมเสียงร้องเจ็บปวดของเดย์

"เจ้าบ้า!"

"เดย์!"

ฉัวะ!!

ฮายอนที่มีสติดีสุดเธอเลิกสนใจทีอา ฮายอนรู้สึกได้ว่าไอพลังนั่นไม่ธรรมดาถ้าขืนปล่อยไว้ไอสีดำของเธอได้ลุกลามไปทั่วตัวเขาจนกลืนเขาทั้งร่างและเหลือแต่เถ้าธุลีแน่นอนเธอรู้สึกแบบนั้น 

ฮายอนจึงคว้าคาตานะของเดย์สะบัดตัดแขนของเขาก่อนจะลามไปมากกว่านี้จนขาดกระเด็น

คลื่นพลังไฟทมิฬนี่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษจอมมารรุ่นสู่รุ่น สามารถควบคุมมันได้แต่ทว่าทีอาที่ยังคงวัยเยาว์ยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะควบคุม...

ไอพลังสีทมิฬนี่ที่มีความสามารถเผาผลาญได้ทุกสรรพสิ่งจนกว่าเป้าหมายที่มันเกาะจะสลายหายไป

ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งมันได้ ตัวทีอาตอนนี้ก็เช่นกัน 

เธอชะงักตะกี้นี้เธอมัวแต่ช๊อคที่เดย์เข้ามาขวางเธอจนต้องเป็นแบบนี้ แต่ซักพักทีอาก็ตั้งสติได้จึงรีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อจะใช้พลังรักษาของเธอห้ามเลือดของเขาไว้ก่อนจะไหลหมดตัว

ชิ้ง!

"แกอย่าเข้ามานะ!ไอ้ปีศาจเพราะแกเดย์ถึง...!"

แต่ทันทีที่ทีอาเข้าไปใกล้ฮายอนก็สะบัดดาบคาตานะของเดย์ชี้มาที่เธอ เพื่อกันไม่ให้เธอได้เข้าใกล้ไปกว่านี้ สายตาของฮายอนตอนนี้เต็มไปด้วยความแค้นมากกว่าความกลัวต่อทีอาในตอนแรก

ฮายอนไม่รู้ทำไม แต่ตะกี้เมื่อเห็นภาพสีหน้าที่เจ็บปวดของเดย์ที่เข้ามารับการโจมตีแทนเธอ ในหน้าอกของเธอก็เจ็บปวดหายใจไม่ออกราวกับเธอถึงกับหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ...

ความรู้สึกของเธอมันคืออะไรกัน...

ผัวะ!!

"โอ๊ย!"

"เกะกะ..."

ทีอาไม่สนใจฮายอนที่มาขวางทีอาเพียงแค่ใช้พลังอากาศกระแสลมรุนแรงตบฮายอนจนกระเด็นไปอีกมุมนึงของห้อง ก่อนทีอาจะรีบใช้พลังเวทย์หยุดเลือดของเขาด้วยสีหน้า...ที่ยังคงเรียบนิ่ง

แต่ในใจของเธอสบถด่าตลอด...

'เจ้าบ้าทำไมถึงมาขวางกัน...นี่เจ้าคิดว่าชีวิตของมนุษย์นี่มีค่ามากกว่าของเจ้างั้นเหรอ'

ฟิ๊งง...

ทันทีที่ทีอาหยุดเลือดที่ไหลออกมาเสร็จ เธอก็ใช้เวทย์รักษาขั้นสูงขั้นต่อไปโดยการฟื้นสภาพแขนที่ขาดของเขาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ที่จริงเธอสามารถใช้เวทย์คืนสภาพในตอนแรกให้เขาได้เลยโดยไม่ต้องห้ามเลือด

แต่เธอกลัวว่าร่างกายของเขาจะไม่สามารถปรับสภาพการฟื้นฟูได้ทัน แถมพลังของเธอก็มีมากมายจนเธอกลัวว่าร่างกายของเขาจะไม่สามารถรับไหว 

ถึงจะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแต่ตอนนี้เขายังห่างชั้นกับเธอพอสมควรอยู่...

เธอจึงใช้การรักษาทีละขั้นตอนแทน...

"ข้าเห็นแก่หน้าเดย์...ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าและ..."

วุ่มม!!

"อ้ะ!นี่แกทำอะไร...!"

ทีอาหันมองสภาพของเดย์ที่สลบไสลด้วยสีหน้าเรียบนิ่งบนตักของเธอ ก่อนเธอจะหันมามองฮายอนที่นอนบาดเจ็บอยู่ตรงมุมห้องเพราะทีอาผลักไป

ทีอากล่าวที่ไว้ชีวิตเธอเพื่อเห้นแก่หน้าเดย์ ก่อนที่ทีอาจะไม่ฟังคำพูดอะไรของฮายอน ทีอาก็ใช้มิติสีดำของเธอพาพวกเขากลับไปที่ที่เดิม...

"........."

โดยเธอไม่ได้หันมามองกลับไปยังจุดที่พวกเขาหายไป...พลางเหลือบมองมือของตนเล็กน้อยมือที่ทีอาทำร้ายเดย์ ก่อนซักพักจะมีภาพความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นมา

'ท่านพ่อ ท่านแม่ค่ะ!!'

'หนีไปทีอา!เดียรอน ลูซิเฟอร์ฝากทีอาด้วย...!'

'ครับฝ่าบาท พวกเราจะปกป้องเธอด้วยชีวิตของพวกเราครับx2!!!"

ท่ามกลางเปลวเพลิงมือเล็กๆของเธอได้ยื่นมือไปทางทิศทางที่พ่อของเธอหรือจอมมารรุ่นก่อนอยู่พร้อมกับราชินีหรือท่านแม่ของเธอที่อยู่ในอ้อมแขนของจอมมาร

ราชินีได้เสียชีวิตลงหลักจากที่ปกป้องทีอาจากการโจมตีของเหล่าทั้ง 7 วานาดีสยุคนั้น ราชินีย่อมแน่นอนว่าแข็งแกร่งมากเธอถ่วงเวลาให้เมดปีศาจพาทีอาหนีไปและเธออยู่สู้กับทั้ง 7 วานาดีส

เธอสามารถฆ่าวานาดีสไปถึง 4 คนก่อนเธอจะพลาดถ้าโดนจอมพลของกองทัพมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดลอบมาจากด้านหลังนำดาบศักดิ์สิทธิ์แทงที่ท้องของเธอจนทะลุ

ราชินีมองทิศทางที่ทีอาจากไปก่อนจะหลับตาลงอย่างสงบ และเวลานั้นก็เป็นเดียรอน ลูซิเฟอร์และจอมมารที่เข้ามาทีหลังและฆ่าวานาดีสที่เหลือกับกับจอมพลลงได้ จอมมารอุ้มศพของคนรักทั้งน้ำตา

'เรเรียร์...ข้าจะไม่ลืมเจ้าเลยชั่วชีวิต'

เขากล่าวทั้งน้ำตาท่ามกลางเปลวเพลิง ก่อนจะซักพักเมดปีศาจที่อุ้มทีอาจะวิ่งกลับมาพร้อมกับร่างของเธอที่ถูกคนปริศนาแทงจากด้านหลังพร้อมตัดหัวของเมดปีศาจทิ้ง 

เมจปีศาจตอนนั้นก็คือแม่ของซัคคิวบัสสาวคนสนิทของทีอาปัจจุบัน...

หมับ!

"คุณหนู!"

ก่อนจะเป็นเดียรอนที่รับร่างของทีอาไว้ ทำให้ทีอาที่หลับอยู่ในตอนนั้นตื่นขึ้นมาและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ทุกคนพอรู้ว่าคนที่มาคือ...ผู้กล้า

จอมมารรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้มีพลังเหนือกว่าตนต่อให้เขา เดียรอนและลูซิเฟอร์ร่วมมือกันก็คงแพ้ราบคาบ เมื่อเขาคนนี้มีอาวุธของผู้กล้าครบมือทั้ง 12 ชิ้น

จอมมารจึงฝากให้เดียรอนและลูซิเฟอร์ฝากทีอาพาเธอหนีออกไป...

ภาพสุดท้ายที่ทีอาเห็นคือภาพของพ่อของเธอสู้กับผู้กล้าคนนั้นท่ามกลางเปลวเพลิง เธอไม่เห็นเขาสู้จนจบเดียรอนและลูซิเฟอร์ก็ทะยานพาเธอหนีมาไกลแล้วพร้อมกับ 7 บาปที่เหลือที่คอยตามมา...

"ท่านพ่อ...ข้าจะนำพาชัยชนะมาสู้มวลปีศาจของเราชดเชยสิ่งที่ท่านทำไม่สำเร็จ...ไปพร้อมกับชายที่พระเจ้าส่งมาให้ลูก"

ทีอานำมือจับสร้อยคอของตนที่มีรูปพ่อและแม่ของเธอพร้อมกำไว้แน่นนึกถึงภาพครั้งแรกที่เธอเจอกับเดย์บนตักของเธอ ชายปริศนาที่มาพร้อมกับพลังที่เหลือเชื่อทั้งๆที่พวกเธอสัมผัสได้ว่าเขามีระดับพลังที่เบาบาง

แต่เพียงระดับพลังเท่านั้นเขากลับสามารถต้อนขุนพลปีศาจของเธอให้เกือบจนมุมได้...

ทีอาจึงเชื่อว่าชายปริศนาผุ้นี้คือผู้ที่พระเจ้าส่งมาให้เธออย่างแน่นอน... 

ก่อนภาพที่เดย์ปกป้องฮายอนจะเข้ามาในหัวของเธอ...

"......."

เธอก้มหน้าลงด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะมองภาพในลูกแก้วที่ฮายอนพอเห็นเดย์ฟื้นขึ้นมาก็เข้าไปสวมกอดเขาและเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง

เธอรู้สึกอย่างสุดหัวใจที่เธอทำร้ายเขา แต่ทว่าคำพูดที่อยากจะไปขอโทษเขากลับไม่สามารถผลักดันออกมาจากปากเรียวบางของเธอได้

แต่ทว่าไม่ว่ายังไง...

"ชายคนนี้ก็เป็นของข้าเพียงคนเดียว..."

ข้อมูลเดย์

[เดย์ ข้ารับใช้จอมมาร]

[สเวน]

ฉายา : ผู้ปราบวิญญาณ 

นักผจญภัยระดับ : B

อาชีพ : นักดาบ

ระดับ : ขั้น 3>4 ระดับ 100>20

เลเวล : 300

พลังธาตุ :

[ธาตุลมระดับ 3 : 5 ดาว]

[ธาตุไฟระดับ 2 : 6 ดาว]

[ธาตุน้ำระดับ 2 : 1 ดาว]

[ธาตุดินระดับ 2 : 0 ดาว]

[ธาตุสายฟ้าระดับ 3 : 4 ดาว]

[ธาตุแสงระดับ 1 : 4 ดาว]

[ธาตุความมืดระดับ 1 : 5 ดาว]

ทักษะ : 

-ควบคุมโลหิต                          ระดับ S

- กายาภูติผี                              ระดับ SS

-เคลื่อนย้ายควัน                     ระดับ S

-สายลมเริงระบำ                      ระดับ S

-ทักษะกรดแห่งไสลม์             ระดับ E

-ทักษะสร้างทายาทกับทุกเผ่า ระดับ A

-ทักษะทำอาหาร                    ระดับ B

-ทักษะเย็บปักถักร้อย              ระดับ  A

-ทักษะทำความสะอาด            ระดับ B

-ทักษะต้านทานกายภาพ       ระดับ : A

-ทักษะลุ่มหลง                      ระดับ : A

-ทักษะแรงดึงดูด                   ระดับ : S

-พยัคฆ์อัศนีบาต                    ระดับ : A  

อาวุธ :

- ดาบคาตานะ   (ต่างโลก) ระดับ : SSS

-ปืนไรเฟิล M41 (ต่างโลก) ระดับ : SSS

-ปืนพก DSE      (ต่างโลก) ระดับ : SSS

-เคียวยมทูต                        ระดับ : A

ชุดอุปกรณ์

-ชุดผู้กอง (ต่างโลก) ระดับ : A

-ชุดยมทูต                 ระดับ : A

-หน้ากากยมทูต        ระดับ : A

ปล.รู้เรื่องเกี่ยวกับทีอาวักหน่อยละกัลลล อย่าลืมคอมเม้นเป้นกำลังในในการแต่งตอนต่อไปนะครับ^^