The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #83 : CHAPTER 77 : ความรู้สึกของซีลาร์ (1)

CHAPTER 77 : ความรู้สึกของซีลาร์ (1)

"แน่จริงปล่อยฉันออกไปสิ รับรองแกต้องไม่ตายดีแน่ไอ้ชุนนน!!!"

ที่ชั้นใต้ดินของปราสาทลึกลงไปหลายเมตร  ที่ถูกทำขึ้นเป็นห้องคุมขังพวกนักโทษ  พวกชุนหลังจากรับประทานอาหารกับราชาออร์คบารอนเสร็จ  ก็ทำการแยกย้ายไปเพื่อรอราชินีกลับมาค่อยมารวมตัวกันอีกครั้ง  ชุนก็ว่าจะไปหามีล่า  แต่อาลีเซียอยากไปซื้อของ

 ชุนเองก็สงสัยอยู่ที่นี่มันมีอะไรให้ซื้อมากด้วยเหรอถึงอยากไปซื้อขนาดนั้นก่อนจะปล่อยอาลีเซียไปพร้อมกับซีลาร์และเดเบียล่าที่ถูกลากไปด้วย  ชุนก็ชายตามองซีลาร์เล็กน้อยก่อนจะพูดเบาๆขึ้นมากับลูน่าและอาเธอร์ที่อยู่ข้างกายว่า...

"เดี๋ยวจัดการเรื่องของยัยงูพิษเสร็จ ผมมีเรื่องอยากจะพูดกับพวกคุณหน่อย"

และหลังจากนั้นชุนก็ได้ทำการเดินฝ่าพวกทหารออร์คยักษ์มากมายในชุดเกราะเพื่อลงไปหามีล่าและพอลงมาถึงหญิงสาวผมขาวนัยต์ตาสีม่วงนั่นพอเห็นเขาปุ้บก็โวยลั่นทันที 

" .....ผมถามจริงๆนะยัยงูพิษ....เธอต้องการอะไรกันแน่"

ชุนที่เดินมาพร้อมกับอาเธอร์และลูน่าพูดขึ้น  เพราะนี่คือสิ่งที่เขาสงสัยมานานว่าทำไมเธอต้องการตามฆ่าเขาขนาดนั้น  ที่เธอบอกว่าแค้นเขาที่ทำลายชีวิตเธอจนหมดสิ้นมันหมายความว่าอะไร

"ก็ฆ่าแกยังไงเล่า!!  "  

มีล่าที่ถูกอยู่ด้วยโซ่ Close limit คล้องตัวอยู่ทำให้ใช้ทักษะไม่ได้  ก็วิ่งเข้ามาเอาหน้าชิดลูกกรงพร้อมตะโกนใส่ชุนทันทีลูน่ากับอาเธอร์ก็ปิดหูกันเสียงแปดสามเก้าหลอดของเธอเข้ามา

"ทำไม?"  ชุนถามขึ้นต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ก็เพราะแกทำให้ชีวิตฉันพังทลายน่ะสิ  เพราะแกฉันถึงต้องโดนไล่ออกจากกิล.....อื้อ!!....แกไอ้ทุเรศเพราะแบบนี้ไงฉันถึงเกลียดแก!!!"

 มีล่าก็ตะโกนตอบชุนอยู่หน้าลูกกรงด้วยสีหน้าเจ้าคิดเจ้าแค้น  แต่พูดไม่ทันจบชุนก็นำริมฝีปากของตนมาประกบที่ริมฝีปากที่ยื่นออกมาแล้วโวยวายอยู่หน้าลูกกรงทันที  มีล่าพอโดนแบบนั้นก็หน้าแดงรีบถอยออกมาก่อนจะมองชุนแล้วด่าขึ้นด้วยอารมณ์ที่โมโหกว่าเดิม

"ฮึ แล้วคุณจะไปแคร์ทำไมมันก็แค่เกมส์ กิลนั่นมันก็กากๆ  ไอ้กิลที่ดีแต่ลอบสังหารคนอื่นนั่นออโรร่าถึงออกมาแล้วอยู่กับผมไงละ  คุณแค่หากิลใหม่เข้าซะก็สิ้นเรื่อง"

"นายคิดว่ามันเป็นเรื่องแค่ใน.....!"

มีล่าฟังดังนั้นก็แทบอยากจะสวนกลับไปว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องที่เกิดขึ้นในเกมส์  แต่มันโยงถึงชีวิตในโลกจริงของเธอด้วย  แต่เธอเห็นว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวเกินไปไม่ใช่เรื่องที่ชุนจะต้องมารู้จึงเงียบไป

"คนสวยๆอย่างคุณหาเข้าที่อื่นง่ายจะตาย......เอาเป็นว่าถือว่าผมสงสาร  ผมจะยกโทษให้กับเรื่องที่เคยทำกับผมและภรรยาของผมคุณจะมาอยู่กับพวกเราก็ได้นะ  แต่อย่าก่อเรื่องละแบบนี้ดีมั๊ย?"

ชุนถอนหายใจก่อนจะกอดอกขึ้นบอกกับมีล่า  อาเธอร์ฟังดังนั้นก็เลิกคิ้วที่จะเอายัยนี่เข้ามาในกลุ่ม  ส่วนลูน่ายิ้มหัวเราะชอบใจถึงเธอจะเคยโดนมีล่าจับตัวไปแต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะแบบนั้นทำให้เธอรู้ถึงความรู้สึกของชุน

".............."

มีล่าฟังดังนั้นก็หน้าแดงเล็กน้อยกับคำชมของเขา  ก่อนจะคิดเรื่องที่เขาบอกว่าจะให้เธออยู่ด้วย  เธอก็คิดถึงเรื่องหลังจากที่ดดนไล่ออกจากกิลมา   เธอนั้นอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอดและเอาแต่สะกดรอยตามหาพวกชุนมาโดยตลอด  เก็บตังค์จากภารกิจล่าอสูรตามเมืองเพื่อให้ได้ตังค์เยอะๆ และนำเงินมาซื้ออาวุธไอเทมในการกำจัดชุน 

เธอก็ตายหลายครั้งอยู่บ้างเพราะมัวแต่เก็บเงินไม่ยอมกินอะไร  จนตายไปหลายครั้งแล้วเพื่อประหยัดเงินในกระเป๋า  จนระดับของเธอลดลงเรื่อยๆเหลือแค่ ระดับ 90 เท่านั้นจากขั้น 2 กว่า 

และทุกๆอย่างนั้นเธอทำอยู่คนเดียวไม่มีใครช่วยเหลือ  พวกนักล่าแวมไพร์พอตายกันหมดก็หนีชิ่งเอาเงินเธอไป  ทำให้เธอกลับมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิม 

เธอบอกตามตรงว่าเธอรู้สึกโดดเดี่ยวมากทกับการอยู่คนเดียวนี่ทั้งในโลกนี้และโลกจริง  โลกจริงนั้นครอบครัวของเธอมีความเกี่ยวข้องกับหัวหน้ากิลสโมสรนักฆ่าของเธอเพราะเขาเป็นคนปกครองครอบครัวของเธอในชนชั้นต่ำกว่าอีกที

และความผิดพลาดที่เธอฆ่าชุนไม่ได้และพาออโรร่ามาไม่ได้  ทำให้ครอบครัวของเธอถูกทำร้ายร่างกาย  และถูกยึดทรัพย์สินไปอีกเนื่องจากบ้านที่อยู่ก็เป็นบ้านที่ยืมมาจากมัน  

พี่ชายของเธอที่ทนเรื่องแบบนี้ไม่ได้จึงทำร้ายร่างกายเธอเพื่อระบายอารมณ์เป็นประจำ  พ่อและแม่ของเธอก็พิการอยากที่จะช่วยก็ช่วยไม่ได้ก่อนพอถึงวันที่เธอโดนไล่ออกจากกิลพี่ชายของเธอทำร้ายเธอรุนแรงกว่าเดิมพร้อมกับไล่เธอออกจากบ้านไปและพร้อมกับพูดว่า....

'ถ้าเธอยังฆ่าไอ้ชุนไม่ได้และพาท่านออโรร่ากลับมาไม่ได้ก็อย่ากลับมาที่นี่อีก!!'

บอกตามตรงว่าเธอเองก้ไม่ได้จงเกลียดจงชังอะไรชุนมากเหมือนกับที่เธอชอบพูดเป็นประจำ  แต่เป็นการแค่ระบายความรู้สึกของตัวเองที่โดนมาตลอดเพียงเท่านั้นให้ชุนได้รับรู้  เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเอาอารมณ์พวกนี้มาระบายกับชุน....

แต่อย่างน้อยที่เธอชอบอยู่ในโลกเกมส์ตอนนี้มากกว่าในโลกจริง  ทั้งๆที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวเหมือนกัน เพราะว่า....

มีชุนอยู่ที่นี่....

ถึงจะตามเขาเพื่อฆ่าเขามาตลอด  แต่เพราะมีเขาอยู่เธอจึงรู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว  ถึงจะฆ่าแกงมีเรื่องกับเขาตลอดแต่เธอก็รู้สึกดีมากกว่าแย่  เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้พูดคุยกับเขา....

"............."

มีล่าพอนึกถึงเรื่องต่างๆก็ยิ้มขึ้นมาที่มุมปากก่อนจะเงยหน้าไปทางชุนเล็กน้อยแล้ว...

ถุด!!

"อ้ะ! ยัยนี่!!"

มีล่าก็ถุยน้ำลายใส่หน้าของชุน  อาเธอร์เห็นแบบนั้นก็ของขึ้นหมายจะเอาดาบของเธอสะบั้นคอมีล่าให้ขาดพร้อมลูกกรงทันที  มีล่าเห็นแบบนั้นก็ยิ้มก่อนจะปั้นเป็นสีหน้าโมโหเหมือนเดิมแล้วพูดขึ้น

"ใครจะไปอยู่กับคนอย่างแก!  เจอกันคราวหน้าแกต้องตายด้วยน้ำมือของฉันจำเอาไว้!!"

"เฮ้ย!"

ฉัวะ!! ฉูดดดดดดดด!!!

ฟิ๊ง.....

มีล่าตะโกนพูดขึ้นก่อนจะคลี่ยิ้มหยิบมีดสั้นของตัวเองที่ซ่อนจากพวกทหารได้ขึ้นมาแล้วปาดคอตัวเองจนเลือดกระฉูดตายสลายหายไปทันที (ใช้มีดฟันลูกกรงไม่ได้อะนะ )

"ยัยบ้านี่ชิงตายหนีอีกและ..."  

ชุนพูดขึ้นก่อนจะนำมือเช็ดน้ำลายของมีล่าที่ใบหน้าของตัวเอง  ก่อนจะมองไปที่คราบเลือดมีล่าที่ร่างหายไปแล้วพร้อมกับคิดในใจขึ้นมา...

'หรือว่าเกิดอะไรขึ้นที่โลกจริงของยัยนี่ด้วยงั้นเหรอ....'

10 นาทีต่อมา....

"บ้าน่า! ซีลาร์น่ะเหรอคิดจะฆ่าชุน!"  

หลังจากที่มีล่าหายไปแล้ว  ชุนก็ทำการเรียกภรรยาทั้งสองของเขาที่อยู่ ณ ที่นี้ตอนนี้อย่างอาเธอร์และลูน่ากลับไปที่ห้องพักของพวกตนและบอกเรื่องเกี่ยวกับซีลาร์จากที่เบลเลี่ยนเล่าให้พวกเธอได้ฟังทันที  อาเธอร์ก็เป็นคนแรกที่เบิกตาโพลงและอุทานออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ

"ผมไม่รู้.....แต่เบลเลี่ยนบอกมาแบบนั้น" 

 ชุนที่นั่งอยู่บนเตียงหันเหลือบไปมองที่หน้าต่างแล้วเห็นพวกซีลาร์กำลังพูดคุยเล่นกับเด็กออร์คพวกนั้นอยู่  แถมเดเบียล่าดูจะสนิทกับพวกเขาแล้วซะด้วย คงมีแต่อาลีเซียที่ดูจะไม่ชอบพวกเด็กออร์คซะเท่าไรเมื่อเห็นลูกออร์คตัวนึงฉกแย่งเพชรที่เธอเพิ่งซื้อมาไป   หลังตากนั้นพวกเธอทั้งสามก็ไล่ตามเด็กพวกนั้นไปทันที

ชุนมองพวกเขาเล็กน้อย แต่พอเห็นว่าแค่เป็นการแกล้งของพวกเด็กๆเขาจึงปล่อยไปและหันมาฟังความคิดเห็นของอาเธอร์กับลูน่าต่อ

"ข้าว่าท่านเบลเลี่ยนคงเข้าใจอะไรผิดเป็นแน่  ก็ซีลาร์เป็นคนคนมอบคัมภีร์ให้เจ้าไม่ใช่เหรอแบบนี้ก็ชี้ชัดได้แล้วว่าเธอไม่ใช่พวกของจอมมารแล้วจะฆ่าชุนไปเพื่ออะไรละแถมอีกอย่าง.....ซีลาร์ก็รักเจ้ามากไม่ใช่เหรอ"

อาเธอร์พูดระบายสิ่งที่คิดออกมาจบก็พูดน้ำเสียงที่เบาลง เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นซีลาร์ที่เดินกลับมาพร้อมกับอาลีเซียที่ดูเหมือนร้องไห้เพราะดูท่าทางเด็กออร์คนั่นจะหนีไปได้  อาเธอร์มองซีลาร์ที่หัวเราะแห้งๆข้างอาลีเซียกับเดเบียล่าซักพักก่อนจะหันมาพูดกับชุน....

"ถ้าชุนขอความเห็นจากข้าละก็....ข้าขอบอกว่าข้าเชื่อใจซีลาร์  แต่ถ้าชุนต้องการความแน่ใจละก็..."

"ก็ไปถามเธอตรงๆ"

"!!"

อาเธอร์ที่กำลังจะพูดต่อนั้นก็โดนลูน่าที่ยืนด้านหลังพูดแทรกขึ้นมา  ทำให้พวกเขาทั้งสองหันไปมองเธอ  ลูน่าก็ยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้  ชุนเห็นสิ่งที่เธอพูดพร้อมกับใบหน้าของอาเธอร์ที่พยักหน้ามาให้เขาประมาณว่าก็อย่างที่ลูน่าพูด 

มันก็ทำให้เขาตัดสินใจขึ้นได้ว่า......

'ต้องไปถามเธอตรงๆเท่านั้น....'

ชุนพูดสิ่งที่คิดจะทำจบ  จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากนอกปราสาท....

"ท่านราชินีกับองค์ชายเสด็จแล้ว!!!"

'กำมาไวกันจังฟะ-*-'

ชุนได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเซงๆเล็กน้อยเพราะเขากะจะไปหาซีลาร์ซะหน่อย  ดันต้องไปพบพวกราชินีตามที่บารอนราชาแห่งออร์คบอกไว้ก่อนหน้านี้ซะนี่  ชุนก็ทำหน้าพยักเพยิดส่งสัญญาณให้อาเธอร์ไปตามพวกซีลาร์กลับมาเพื่อไปพบพูดคุยกับพวกองค์ราชินี อาเธอร์ก็พยักหน้ารับ

แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็เดินออกจากห้องไปทันที....

โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พวกเขากำลังจะทำทุกอย่างต่อไปนี้ล้วนอยู่ในความคิดและแผนการณ์ที่หญิงสาวผมแดงในแหวนของชุนคิดไว้ทั้งนั้น รวมถึงเรื่องของซีลาร์ด้วย....

'หึ หึ ดูสิเจ้าจะเคลียร์กับปัญหาเหล่านี้ยังไงชุน....เรื่องสนุกกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว'

ครืน....ซุ่มม

" เฮ้ยๆอย่าบอกนะว่านั่นคือครูคนใหม่ที่ว่าเหรอทำไมถึง..."

ผู้เล่นเด็กหนุ่มคนนึงในชุดเครื่องแบบสีดำที่เป็นสัญลักษณ์ของชุดนักเรียนแห่งฝ่ายรัฐบาลพูดขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวผมน้ำตาลอ่อนยาวในชุดคลุมสีแดงผู้ไม่คุ้นหน้ามาก่อน ลงมาจากพาหนะแอร์ไบด์กับหัวหน้าระดับสูงของรัฐบาลอย่างชินโง และฮยอนอา

จ๊อก แจ๊ก!

พวกเขาตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพักกลางวันกัน  จึงลงมาเล่นอะไรกันอยู่ข้างล่าง  พวกผู้หญิงก็นั่งจับกลุ่มเม้าส์กันตามปกติ พวกผู้ชายก็เล่นฟุตบอลกัน  บางกลุ่มก็ฝึกฝนอยู่ในโดมกีฬาเพื่อพัฒนาทักษะของตน

แต่คนทั่วโรงเรียนสีขาวสวยหรูนี่ก็ต้องหันไปมองผู้มาใหม่คนนี้ด้วยความตกใจเพราะ....

"น่าร้ากกกกกกอย่างงี้วะ!!!"

"มาสอนห้องผมทีคร้าบบบ><!!"

"ครูชื่ออะไรคร้าบ  มีแฟนยังครับ!!"

".............."

เบลล์ที่เดินลงมาก็สะดุ้งขึ้น  เมื่อเพียงแค่เธอลงมาจากแอร์ไบด์ไม่กี่ก้าว  ก็มีเสียงผู้เล่นนักเรียนหนุ่มร้องตะโกนขึ้นมาจากทุกซอกมุมของโรงเรียน

" ฮิ ฮิ เบลล์นี่เสน่ห์แรงจริงๆด้วยนะคะ"

ฮยอนอาหัวเราะขึ้นมาเล็กๆกับเสียงของเหล่าเด็กหนุ่มที่ร้องแซวเบลล์ในเชิงจีบกันใหญ่  ลูเชียสที่ยืนข้างๆก็มองเด็กหนุ่มพวกนั้นอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ไม่ทำไรเพราะถ้าสร้างปัญหาขึ้นมามีหวังเขาโดนเบลล์ดุแน่

"พวกแกว่างนักรึไง....เอาเวลาที่มาแซวยัยนี่ไปฝึกทักษะที่ครูๆของพวกแกสอนมาดีกว่ามั๊ย..."

ครืน....

เฮือก!

ชินโงที่เดินลงตามมาทีหลังพอเห็นพวกเด็กนักเรียนหนุ่มพวกนี้เอ่ยแซวเบลล์ขึ้นมาก้รู้สึกไม่พอใจ  ก่อนจะเดินออกมานำหน้าเบลล์แล้วมองเด็กหนุ่มนักเรียนพวกนั้น  ก่อนจะพูดเบาๆแต่กลับได้ยินกันทุกคนด้วยน้ำเสียงเย็นชา  จนทำให้เด็กหนุ่มพวกนั้นถึงกับเสียวสันหลังวาปทีเดียว

"เฮ้ย!จารย์ชินโงนี่หว่า!!  พะ...พวกเราจะไปฝึกเดี๋ยวนี้ละครับ!!" 

ฟ้าวๆๆ!!

เด็กพวกนั้นพอเห็นว่าคนที่พูดเป็นใครก็พากันวิ่งหนีออกไปทันทีพวกผู้หญิงก็ขำอย่างสมน้ำหน้าพวกผู้ชาย  เพราะรู้ถึงกิตติศัพท์ของครูคนนี้ที่เป็นถึงพลเอกแห่งฝ่ายรัฐบาลดี  ในคาบของเขามีนักเรียนต้องบาดเจ็บไปหลายคนเพราะฝึกไม่สำเร็จตามที่เขาต้องการ  แถมยังเป็นการฝึกที่โหดหฤหรรถ์ด้วย 

พวกเขาจึงพากันกลัวชินโงกันหมดแล้วยิ่งหน้าตาและน้ำเสียงดูเย็นชาของเขาก็ยิ่งเพิ่มความน่ากลัวเข้าไปอีก  ทำให้ไม่มีนักเรียนคนไหนกล้ามีปัญหากับเขาเลยทีเดียว

"ฮะ ฮะ ท่านชินโงยังทำให้พวกเขากลัวเหมือนเดิมเลยนะคะ"  ฮยอนอาหัวเราะขึ้นมา  ก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเบลล์มีสีหน้าดูนิ่งๆจนแปลก

"เป็นอะไรเหรอเบลล์"  ฮยอนอาเข้าไปสะกิดไหล่ถามขึ้น

"อ้ะ! ...อ่อ ฉันแค่ดูโรงเรียนนี้เพลินไปหน่อยน่ะ  ไม่คิดว่าโรงเรียนจะสวยขนาดนี้  ราวกับเป็นโลกแฟนตาซีแห่งยุคอนาคตเลยละ" 

เบลล์ที่เหม่อไปซักพักเพราะเธอตอนนี้กำลังจริงจังและใส่ใจกับเรื่องทางด้านฝั่งของร่างชุนมากเกินไปเลยทำให้เสียสมาธิตรงนี้ไปชั่วครู่  ก่อนเบลล์จะเงยหน้ามองโรงเรียนแห่งนี้อย่างชัดๆอีกครั้งเพราะมันสวยจริงๆ

"มีเวลาดูอีกเยอะ  ตอนนี้รีบตามฉันมาฉันจะพาเธอไปหาเจ้าผอ.เซวาเรียส  จะได้นัดแนะกับเธอได้ว่าเธอควรสอนเรื่องอะไรและสอนชั้นไหน  ส่วนรายละเอียดของโรงเรียนก็ถามฮยอนอาเอาละกันฉันขี้เกียจพูด"

ชินโงพูดขึ้นก่อนจะสะบัดผ้าคลุมสีดำของตัวเองแล้วเดินนำไป  เบลล์ก้มองด้วยสีหน้าตายอย่างหน่ายใจกับไอ้ผู้ชายคนนี้ก่อนจะพูดขานรับเขา

"ขาค่ะ"

พร้อมกับคิดในใจไปถึงด้านฝั่งของชุนว่า...

' หวังว่าเรื่องที่เบลเลี่ยนพูดจะเป็นเรื่องโกหกนะ....ซีลาร์'

ปล.คอมเม้นด้วยน้้ะะะะ

 กระชับซีลาร์เล็กน้อยอะ เห็นบทไม่ค่อยมี555+  ไม่เครียดๆๆๆๆ