คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : CHAPTER 75 : ภรรยาคนห้า
CHAPTER 75 : ภรรยาคนห้า
ติ๊ง!
<ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่โรงเรียนเซวาเรียส
โรงเรียนปรับพื้นฐานการเข้าเป็นผู้เล่นหน้าใหม่ ในโลกเกมส์ The Lost Zero
Online เพื่อเข้าบรรจุเป็นผู้เล่นฝ่ายรัฐบาลรัฐบาลของเราครับและไม่ได้มีแค่สำหรับผู้ที่จะเข้าฝ่ายรัฐบาลอย่างเดียวเท่านั้น ผู้ที่ต้องการอยากจะเป็นผู้เล่นอิสระพวกเราก็จะทำการปรับพื้นฐานให้เช่นกัน
เพราะฉะนั้นถ้าต้องการเข้าใจถึงวิธีการเล่นและหลักพื้นฐานต่างๆ การต่อสู้ การป้องกัน การทำสมุนไพร การเสริมพลัง
การใช้ไอเทมต่างๆ และอื่นๆอีกมากมายสามารถพบได้ที่นี่ที่เดียวเท่านั้น ที่โรงเรียนเซวาเรียสครับ>
ครืน....
จ๊อก แจ๊ก!
ที่เกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่ที่ถูกห้อมล้อมด้วยหินจำนวนมากที่ลอยอยู่กลางอากาศ
และยานบินต่างๆ
พืชพรรณหน้าตาแปลกๆมากมาย
มิหนำซ้ำยังมีสัตว์มอนเตอร์หน้าตาแปลกๆบินกันให้ว่อนและดูท่าทางพวกมันจะเป็นมิตรกับผู้เล่นซะด้วย
สิ่งเหล่านี้ช่วยขับมุมมองที่ทุกคนเห็นเป็นโลกแฟนตาซียิ่งขึ้นไปอีก...
"ที่นี่เหรอโรงเรียนเซวาเรียส...."
เสียงเล็กๆของหญิงสาวคนนึงพูดขึ้นมา
หลังจากเธอลงมาจากขบวนรถไฟลอยฟ้าสีขาวที่หน้าตาสุดแสนไฮเทคคล้ายยานบินจากหนังไซไฟพร้อมผู้โดยสารมากมาย
ที่ส่วนมากจะมากันเป็นครอบครัว
หญิงสาวใบหน้าหวานดุจภาพวาดของนางฟ้า เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนเฮลเซนัท และดวงตาสีดำกลมโตคู่หวานนี่ในชุดคลุมสีแดงพูดขึ้นมาพร้อมมองรอบๆนี่ด้วยสายตาที่ทึ่งหลังจากที่เธอลงมาถึงสถานีรถไฟนี่
สิ่งที่เธอเห็นเด่นสง่าก็คืออาคารแหลมสีขาวที่สูงจนเห็นได้ชัดตรงใจกลางเกาะลอยฟ้านี่....
....เป็นอาคารแหลมสีขาวที่มีลวดลายสีทองสวยงาม น่าจะสูงประมาณตึก 100 ชั้นได้เลย
และข้างๆยังมีอาคารตึกแปลกๆอีกมากมายที่ถูกสถาปัตยกรรมออกแบบมาได้แปลกตาเธอสูดๆ ราวกับว่านี่เป้นโลกแฟนตาซีในแบบเทคโนโลยีสุงโดยแท้
วุ่ม วุ่ม
"ว้าว ฮยอนอานั่นอะไรน่ะ!"
"อ๋อ นั่นคือแอร์ไบด์น่ะ
เป็นยานพาหนะที่คล้ายแคปซูลสามารถนั่งได้ 4 ที่นั่ง
มันจะเคลื่อนที่ตามทิศทางของสนามแม่เหล็กที่ฝังอยู่ใต้เกาะลอยฟ้านี่ เอาไว้สำหรับไปที่ส่วนไกลๆของเกาะนี้น่ะ"
หญิงสาวผมชมพูอ่อนนัยต์ตาสีมรกตคู่หวาน
ในชุดฮันบกพอเห็นหญิงสาวข้างกายถามขึ้นมาด้วยสีหน้าทึ่งๆ
ทำให้เธออมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะอธิบายให้ฟัง
เมื่อเธอเห็นสิ่งที่คล้ายลูกแก้วใสขนาดใหญ่ที่ข้างในมีเบาะที่นั่งและผู้เล่นสี่คนที่นั่งในนั้นกำลังคุยกันลอยผ่านหัวเธอไป
"น่าลองขึ้นแฮะ....ว่าแต่เรย์เธอเองก็เรียนที่นี่ด้วยเหรอ?"
หญิงสาวผมน้ำตาลหรือเบลล์ พอได้คำตอบจากฮยอนอาเสร็จ
ก็หันกลับมาถามสิ่งที่สงสัยกับเด็กหนุ่มที่ยืนยิ้มนำมือไขว้หลังมองเธอตลอดอยู่
" ครับผม ผมเรียนที่นี่มาตั้งแต่เกมส์ Open Beta จนผมเป็นนักเรียนชั้นปีที่
4 แล้ว แล้วตอนนี้ผมก็กำลังเข้าเป้นชั้นปีที่ 5 ชั้นสูงสุดของที่นี่แล้วครับ"
**( เกมส์เปิดมา 4 เดือนแล้ว 4 เดือนโลกจริง = 2 ปีในโลกเกมส์ ,ชั้นปีแต่ละช่วงชั้นของโรงเรียนนี้
เท่ากับชั้นปีละ 6 เดือน ดังนั้นปี 4 ของเรย์ก็เท่ากับ 2 ปี )
"เหรอ...."
เบลล์ทำหน้าเข้าใจ เรย์พอเห็นเบลล์เข้าใจแล้วตัวเองเลยขอเป็นโอกาสฝ่ายถามมั่ง
"แล้วพี่เบลล์มาทำอะไรที่นี่ครับแถมมากับพี่ฮยอนอากับพี่ชินโงคนดังของฝ่ายรัฐบาลซะด้วย
หรือว่าฝ่ายรัฐบาลให้พี่เบลล์มาเป็นครูที่นี่จริงๆ"
เรย์ถามขึ้นก่อนจะเหลือบมองฮยอนอาที่เดินเข้าไปคุยกับผู้เล่นทหารเจ้าหน้าที่ฝ่ายรัฐบาลของที่นี่เหมือนคุยเรื่องอะไรบางอย่าง กับชินโงที่ยืนอยู่ฮยอนอาด้วยแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
เขาทำสายตาจ้องไปที่ผู้เล่นเจ้าหน้าที่นั่นจนผู้เล่นเจ้าหน้าที่คนนั้นตัวสั่นเทิ้ม
แต่คนที่เรย์มองมากที่สุดคือลูเชียส....
ที่ยืนอยุ่ข้างกายเบลล์ตลอด เรย์ก้สงสัยอยู่บ้างว่าชุนกับเหล่าภรรยาของเขาไปไหน ทำไมถึงมีแค่เบลล์กับลูเชียส
แต่บางอย่างก็ทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะเบลล์ไม่จำเป้นต้องอยู่ด้วยกันกับชุนตลอดซะหน่อยและอีกอย่างดูจากนิสัยของชุนพวกสาวภรรยาๆพวกนั้นเป็นผู้ติดตามของชุนไม่ผิดแน่ แต่เรย์เดาว่ากับลูเชียสคงไม่ใช่
ลูเชียสน่าจะเป็นผู้ติดตามของเบลล์มากกว่าละมั้ง....
"อื้อ พี่ต้องรับภารกิจของสมาพันธ์น่ะว่าต้องมาสอนที่นี่ พี่ก็เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกแหละ
เลยยังไม่รู้อะไรที่นี่มากหรอกนะ"
เบลล์ยิ้มบอกพลางมองรอบๆของที่นี่อีกครั้ง เพราะมันดูสวยงามมาก
มีมอนเตอร์เล็กๆเดินกันให้พล่านนอกจากพวกผุ้เล่นเด็กๆและผู้ปกครอง จะเห็นได้ว่ามอนเตอร์พวกนี้เป็นมิตรกับมนุษย์มากๆ....
.....จากที่เห็นพวกมันบางตัวยอมให้เด็กพวกนั้นลูบหัวและขี่หลังด้วยแบบนี้
"แล้วพี่เบลล์จะสอนชั้นไหนครับ สอนชั้นของผมรึเปล่า!!...อะ! โทษทีครับพี่ลูเชียส แฮะ แฮะ"
เรย์พอรู้ว่าเบลล์เป็นครูจริงๆ
ก้ยิ้มอย่างดีอกดีใจพร้อมร้องถามขึ้น
ลูเชียสเห็นว่าเรย์มาเข้าใกล้เบลล์เกินไปจึงนำมือดันเขาออกห่างเล็กน้อย
' เป็นผู้หญิงหน้าตาดีนี่มันลำบากจังแฮะ ไม่น่าสร้างมาให้สวยเลย-_-'
ชุนในร่างเบลล์คิดในใจ
เมื่อเห้นมีผู้ชายเข้ามาพัวพันธ์กับเขาในร่างของเบลล์ตลอดจนน่ารำคาญ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจในใจและแสร้งรับบทเป็นเบลล์น้องสาวที่น่ารักของชุนต่อไป
"เอ่อ...พี่ก็ไม่รู้สิ.."
"เฮ้ย! ยัยบ้าจะคุยอีกนานมั๊ย ได้รถมาแล้วนะจะมามั๊ยฮะ!"
แต่ไม่ทันที่เบลล์จะตอบเรย์ให้จบ
ชินโงก็ตะโกนขึ้นจากจุดที่เขายืนอยู่กับฮยอนอา
เบลล์ เรย์ และลูเชียสหันไปมองก็เห็นว่ามีพาหนะกลมๆที่พวกเขาเรียกว่า ' แอร์ไบด์' อยู่ตรงพวกเขาด้วย
ทำให้เบลล์พอเดาได้ว่าพวกเขาที่คุยกับเจ้าหน้าที่ตะกี้เพื่อขอยานพาหนะในการไปตัวโรงเรียนสินะ
'ไอ้นี่ก็อีกคน จะอะไรนักหนา เป็นเบลล์นี่ลำบากจังฟะ-*-!'
ชุนในร่างของเบลล์คิดขึ้นในใจพร้อมใช้ร่างเบลล์มองค้อนๆไปทางชินโง ก่อนจะหันมาลากับเรย์ก่อน
"งั้นพี่ไปก่อนนะเรย์ "
"อะ...ครับ"
"ไปค่ะ ลูเชียส"
"คะ...ครับ"
เบลล์หันมาลากับเรย์เสร็จ เรย์ก็ผงกหัวตอบอย่างเสียดายที่มีโอกาสพูดกันน้อย ก่อนเบลล์จะนำมือจูงมือลากลูเชียสไปที่แอร์ไบด์ที่ชินโงที่มีใบหน้าไม่สบอารมณ์กับฮยอนอาจะนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
แต่ก่อนเบลล์จะวิ่งไปถึงเรย์ก็ตะโกนขึ้น....
"เจอกันที่โรงเรียนนะครับพี่เบลล์!!"
".....อื้อ!"
เบลล์หันมามองเรย์ที่ยิ้มส่งก่อนเธอจะยิ้มเล็กๆที่มุมปาก แล้วยิ้มตอบขานรับกลับไป พร้อมกับชินโงที่มองมาทางเธอเล็กน้อย
ก่อนเขาจะมองด้วยสายตาไร้อารมร์แล้วสบถขึ้นมาเบาๆ
"เฮอะ....หว่านเข้าไปเสห่น์เนี่ย"
ทางด้านชุนร่างจริง....
ครืน~
" หนุ่มคนนี้เองรึสามีที่เจ้าว่า....และยังเป็นผู้ถือครองคัมภีร์นั่นด้วย"
ติ๊ง!
<<ผู้เล่นชุน และ เบลล์ พบ
ผู้บัญชาการทหารแห่งเผ่าออร์ค 'โบกัซ' ประเภท :
อสูรระดับสูง ระดับ : ขั้น 5 ระดับ 50
หากถูกโจมตีจนเสียชีวิตผู้เล่นจะสูญเสียระดับ 50 ระดับค่ะ รอทำการคืนชีพ 24 ชั่วโมง>
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุน และ เบลล์ พบ รองผู้บัญชาการทหารแห่งเผ่าออร์ค 'ทรากอซ' ประเภท :
อสูรระดับสูง ระดับ : ขั้น 4 ระดับ 100 หากถูกโจมตีจนเสียชีวิตผู้เล่นจะสูญเสียระดับ
50 ขั้นค่ะ รอทำการคืนชีพ 24 ชั่วโมง>
และ...
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุน และ เบลล์ พบ 1 ใน 5
องครักษ์ราชันข้ามฟ้า
ราชาแห่งเผ่าพันธ์ออร์ค บารอน ประเภท :
ราชาสปิริตระดับกลาง ระดับ : ขั้น 7 ระดับ 50
หากถูกโจมตีจนเสียชีวิตผู้เล่นจะสูญเสียระดับ 1 ขั้นค่ะ รอทำการคืนชีพ 48 ชั่วโมง>
'ขั้น 7 แม่เจ้า! แล้วพลังกดดันบ้าอะไรวะเนี่ย....'
ที่อาณาจักรขนาดใหญ่ที่มีอาคารบ้านที่ใหญ่โตมากมายที่ทำจากอิฐบล๊อคจนดูเหมือนอาณาจักรในสมัยโบราณ พร้อมกับถูกปกคลุมด้วยหิมะหนาทั้งอาณาจักร
ที่ใจกลางอาณาจักรก็มีปราสาทที่ทำจากโลหะขนาดใหญ่...
ที่นี่ไม่ใช่อาณาจักรของเผ่าพันธุ์มนุษย์แต่เป็นอาณาจักรของเผ่าพันธุ์ดุร้ายและเกรียงไกรอย่างออร์ค สิ่งมีชีวิตตัวเขียวที่มีขนาดใหญ่และที่ใจกลางห้องท้องพระโรงของปราสาทตอนนี้ ก็มีคนจำนวนมากอยู่ที่นี่ ผู้บัญชาการทหารแห่งเผ่าพันธ์ออร์ค รองผู้บัญชาการทหารเผ่าออร์ค
ราชาเผ่าออร์คและพวกชุนที่ถูกเรียกตัวมาหลังจากราชาเผ่าออร์คคุยกับอาเธอร์ได้ไม่นาน
ที่บัลลังค์เหล็กสีเงินก็ได้มีออร์คขนาดใหญ่ที่คาดว่าน่าจะสูงถึง 7
เมตรผิดกับตัวอื่นๆแถมเป็นออร์คที่มีสีเขียวแก่จนเกือบดำ และนัยต์ตาสีแดงโลหิตกำลังนั่งเท้าคางมองมาที่ชุน....
ชุนที่เข้ามาพอได้ยินเสียงระบบบอกถึงระดับของทั้งสามตัวรวมไปถึงราชานั่นก็ทำให้เขาเบิกตาโพลงขึ้น แถมการสัมผัสพลังกดดันมหาศาลจากราชาเผ่าออร์คที่แผ่ออกมาถึงเขา
ก็ทำให้ชุนรู้สึกอึดอัดเหมือนตอนเจอเซฟิรอธครั้งแรก ทำให้ชุนรู้เลยว่าถ้าสู้กับราชาเผ่าออร์คตนนี้เขามีแต่ตายกับตายเท่านั้น
ถึงจะมีปราณระดับ 1,000 แต่ชุนก็คาดว่าราชาเผ่าออร์คต้องมีมากกว่าเขาเป็นแน่
เพราะขนาดเบลเลี่ยนเองก็มีระดับมากกว่าราชาออร์คตนนี้ไม่มากนัก แต่เธอก็มีระดับปราณถึง 3,000 ของราชาเผ่าออร์คก็น่าจะใกล้เคียงกับเธอ....
ครืน~
"ท่านบารอนหยุดแกล้งผู้ทำพันธะสัญญาของข้าได้แล้ว...."
"โฮ่....พลังนี่....เป็นเจ้าจริงๆด้วยสินะเบลเลี่ยน โตมาแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนที่จะนำพลังขู่ข้าเหมือนเดิมนะ"
ราชาออร์คที่กำลังนึกสนุกแผ่พลังกดดันไปที่ชุนเพื่อทดสอบซะหน่อย
ก็ต้องโดนพลังสีแดงเข้มจากแหวนของชุนแผ่กลับคืนมากดดันเขาอย่างหนักหน่วงจนบารอน
ราชาออร์ครู้สึกอึดอัดเลยทีเดียว
"ฮึ ก็ท่านมาขู่ผู้ทำพันธะสัญญาของข้าก่อนนี่นา ข้าขอไม่พูดอะไรมากกว่านี้ละกัน เดี๋ยวพวกมันจะสัมผัสถึงพลังของข้าได้"
"อ่า...."
เบลเลี่ยนพูดจบก็เงียบไป เพราะกลัวว่าการที่เธอแผ่พลังออกไปตะกี้อาจทำให้พวกมารรู้ที่อยู่ได้ เธอจึงเงียบลง และปล่อยให้พวกชุนจัดการเรื่องนี้กันต่อเอง
"เอาละงั้นมาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่า อาเธอร์ก็ได้เล่าให้ข้าฟังไปหน่อยนึงแล้ว
ข้าเองก็ไม่นึกว่าจะได้เจอหลานสาวของเจ้าโซคิวล่าที่นี่ด้วย....โตขึ้นเยอะเลยนะซีลาร์"
บารอนพูดพร้อมมองไปที่หญิงสาวผมขาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆกับชุน และพวกอาลีเซีย เดเบียล่า
"ฉันต้องขออภัยด้วยนะคะที่ไม่สามารถมาเยี่ยมเยียนท่านได้เลย
เพราะคำสั่งของท่านปู่ที่ให้ฉันเฝ้าคัมภีร์ไว้ แต่ตอนนี้ฉันก็ออกมาจากถ้ำนั้นได้แล้ว เพราะฉะนั้นขอเข้าเรื่องเลยละกันนะคะ "
ซีลาร์เงยหน้าขึ้นพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ
เพราะออร์คตนนี้เปรียบเสมือนสหายของท่านปู่ของเธอ
พวกเขาก็พูดเกี่ยวกับอดีตเล็กน้อยก่อนซีลาร์จะพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการขึ้น
"เรื่องแรกที่ฉันอยากรู้ว่าท่านรู้ที่อยู่ของ 7
เทพธิดาสงครามที่เหลือหรือไม่ เรื่องที่สองคือฉันได้ยินมาว่าท่านปู่ของฉันโดนทำร้ายจากพวกมารของดอร์น
เดวิลาซเป็นความจริงหรือเปล่า...."
"............"
ซีลาร์เงยหน้าพูดขึ้นกับบารอนด้วยสีหน้าที่จริงจัง ชุนที่นั่งคุกเข่าข้างๆเหมือนเห็นอะไรบางอย่างในนัยต์ตาของเธอ...มันคือความกังวล เขาก็รู้ได้ทันทีว่าซีลาร์นั้นยังคงเครียดกับเรื่องของปู่ของเธออยู่ ตอนที่ได้ยินมาจากซาเลไลย์
หมับ
"........"
ทำให้ชุนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับมือของซีลาร์กำลังกำแน่น
เพราะกำลังรอคำตอบจากบารอนอย่างเคร่งเครียดอยู่
ซีลาร์เห้นชุนจับมือของเธอก็ทำให้เธอหันไปมองหน้าเขา ชุนก็ยิ้มให้พลางกระซิบบอกเธอเบาๆ
" ปู่ของคุณต้องไม่เป็นอะไรแน่ครับ...."
".........."
ซีลาร์ได้ยินแบบนั้นก้รู้สึกใจเย็นลงได้
ก่อนจะยิ้มส่งคืนแทนคำขอบคุณสำหรับคำปลอบของเขาแล้วหันมาฟังคำตอบที่บารอนกำลังจะพูดขึ้นมาต่อ พวกอาลีเซีย
อาเธอร์
และเดเบียล่าก็นั่งรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"อืม...บอกตามตรงนะข้าก็ไม่รู้หรอกว่า 7
เทพธิดาตนอื่นที่เหลืออยู่ที่ไหน
เพราะครั้งสุดท้ายที่ข้าเจอกับพวกเธอมันคือเมื่อ 400 ปีก่อน แต่ถ้าอยากรู้จริงๆพวกเจ้าก็มาถูกทางแต่แรกแล้วละที่จะไปถามโซคิวล่าน่ะ เพราะหมอนั่นมันรับผิดชอบเรื่องนี้
ส่วนเรื่องโซคิวล่านั่น....ข้าไม่เคยได้ยินเลยนะเรื่องที่พวกมารมาทำร้ายหมอนั่นน่ะ"
"จริงเหรอคะท่านบารอน!!"
ซีลาร์อุทานขึ้นด้วยใบหน้าที่ดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ชุน อาเธอร์ อาลีเซีย และเดเบียล่าเห็นสีหน้าของซีลาร์ดีขึ้นมาก็ทำให้พวกเขาสบายใจขึ้น ก่อนจะรู้สึกเสียดายที่บารอนไม่รู้ที่อยู่ของ 7
เทพธิดาสงคราม
"อือ จริงสิ......หืมจะว่าไปนี่ก็ดึกแล้วนะ
ข้าว่าพวกเจ้าคงเดินทางกันมาเหนื่อยๆไปพักซะเถอะเดี๋ยวข้าจะให้โบกัซพาไปที่พักให้ ส่วนเรื่องมีอะไรอยากคุยอีกค่อยมาคุยกันพรุ่งนี้เช้า เพราะเรื่องที่พวกเจ้ามาบอกวันนี้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของจอมมารทำให้ตอนนี้พวกเราต้องหาทางวางแผนรับมือกับพวกมันแล้ว"
"ขอบคุณมากค่ะ!"
ซีลาร์ลุกขึ้นยืนพร้อมกับอาเธอร์ก่อนทั้งสองจะโค้งกล่าวขอบคุณกับบารอนที่ลุกขึ้นจากบัลลังค์แล้วทำท่าจะออกไป บารอนเห้นดังนั้นก้ยิ้มจนเขี้ยวโผล่มาเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบมองมาที่ชุนเล็กน้อยชุนเห็นแบบนั้นก็หน้าตาตื่นเพราะหน้าตาของบารอนที่เป็นออร์คดูอัปลักษณ์จนน่ากลัว
"หึ หึ"
บารอนหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินไปพร้อมกับทรากอซรองผู้บัญชาการของเขา พร้อมกับสั่งกับโบกัซให้พาพวกชุนไปที่พัก แต่ก่อนจะสั่งจบเขาก็พูดกับโบกัซเล็กน้อย
"ส่งพวกเขาเสร็จแล้วมาที่ห้องประชุมใต้ดิน พวกเราต้องหาทางวางแผนรับมือกับพวกมารนั่น ติดต่อกับพวกเทพบ้าที่อยู่บนสวรรค์ด้วยละ"
"ครับ....เอ่อ แล้วทำไมท่านถึงไม่บอกเกี่ยวกับที่อยู่ของอาเธน่าให้ไอ้หนุ่มที่ชื่อว่าชุนด้วยละครับ"
โบกัซถามขึ้นอย่างสงสัย
" ไม่ได้หรอก เพราะถ้าทำแบบนั้น....พวกมารจะรู้ว่าอาเธน่าเป็น 7
เทพธิดาสงครามและทำให้พวกมันต้องหาทางไปฆ่าอาเธน่าก่อนที่ไอ้หนุ่มชุนจะไปถึงเธอก็ได้ เจ้าก็รู้ไม่ใช่เหรอไอ้หนุ่มชุนในตอนนี้
ไม่สามารถฝ่าด่านทดสอบของอาเธน่าได้หรอก....."
ตึก ตึก
"เอ้อ! คุณโบกัซครับแล้วตกลงผู้หญิงผมขาวกับค้างคาว....."
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงไอ้หนุ่ม
ข้าทำตามที่เจ้าบอกแล้วว่าให้จับผู้หญิงผมขาวนั้นไว้ที่คุกพร้อมใส่โซ่Close limit
นั่นให้แล้ว ส่วนค้างคาวตัวน้อยนั่นข้าให้พยาบาลที่นี่ปฐมพยาบาลให้แล้ว
ตอนนี้ก็น่าจะหลับอยู่ในห้องของเจ้านั่นแหละข้าใส่ไว้ในกรงให้แล้ว"
'ใส่ไว้ในกรง -_-'
ขณะที่พวกชุนกำลังเดินตามทางโบกัซตามทางเดินของปราสาทอยู่นั้น พื่อไปยังที่พักที่บารอน
ราชาออร์คจัดเตรียมให้ ชุนก็นึกถึงลูน่ากับมีล่าขึ้นมา
พร้อมถามโบกัซขึ้นกับคำขอของที่เขาที่บอกไว้ก่อนหน้านี้หลังจากรู้ว่าพวกโบกัซจับมีล่ามาได้
'เรื่องยัยมีล่าค่อยจัดการทีหลัง ปล่อยให้อยู่ในคุกนั่นไปแหละดีแล้ว ตอนนี้ต้องรีบไปดูลูน่าก่อน'
ชุนคิดในใจขึ้นอย่างเป็นห่วง เพราะก่อนหน้านี้ที่เขาเห็นเธอเป็นครั้งสุดท้าย
คือเธอในร่างค้าวคาวตัวน้อยนั้นกำลังสั่นเทิ้มจนดูน่ากังวล
" ห้องนี้ใช่มั๊ยค่ะลุงโบกัซ! "
และพอพวกชุนเดินมาถึงห้องประตูเหล็กห้องนึง
เดเบียล่าที่เห้นโบกัซหยุดเดินที่หน้าห้องนี้ก็แสดงว่านี่คือห้องพักของพวกเธอ
แล้ะเป้นห้องที่ลุน่าอยู่จึงร้องตะโกนถามโบกัซขึ้น
"อะ...อือ"
แอ๊ด!
"พี่ลูน่า!!"
เดเบียล่าดึงประตูเหล็กหนานั่นออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมพุ่งเข้าไปในห้องเป็นคนแรก
เพราะเธอยังไม่หายรู้สึกผิดที่ไม่รู้ตัวตอนที่มีล่าลักพาตัวลูน่าไป
นั่นจึงทำให้เดเบียล่าอยากจะขอโทษเธอมาก
ส่วนโบกัซก็ประหลาดใจเล็กน้อยและสงสัยว่าเดเบียล่าเด็กสาวตัวเล็กๆนั่นเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนในการเปิดประตูนั่น พวกซีลาร์ อาเธอร์
อาลีเซียเห็นหน้าโบกัซแบบนั้นก็พากันยิ้มขำ
ก่อนจะเดินตามชุนที่เดินตามเดเบียล่าเข้าห้องไป
"งั้นข้าขอตัวก่อนละ
แล้วตอนเช้าข้าจะส่งคนมาเรียกตัวเพื่อไปคุยธุระกันต่อ"
"ขอบคุณค่ะ ท่านโบกัซ"
อาเธอร์โค้งให้กับออร์คชราร่างยักษ์เล็กน้อยด้วยความเคารพในฐานะผู้อาวุโส
ก่อนออร์คชราตัวเขียวในชุดเกราะสีเงินขอบทองพร้อมมีผ้าคลุมสีดำด้านหลังจะยิ้มให้....แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวสำหรับมนุษย์เมื่อเห้นเขี้ยวและฟันที่โง้วออกมานั่น อาเธอร์ก็หัวเราะแห้งๆกับรอยยิ้มของเขาก่อนโบกัซจะเดินจากไป
"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณโบกัซ!...ไปไหนแล้วเนี่ย!?"
พอโบกัซเดินลงบันไดทางเดินปราสาทจนหายลับไปแล้ว
ชุนก้วิ่งพรวดออกมาทันที
"มีอะไรเหรอชุน? ทำไมหน้าตาตื่นเชียว"
อาเธอร์ที่ยืนอยู่หน้าห้องพอเห้นสามีหนุ่มวิ่งพรวดออกมาแทบชนเธอก็เลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
" ลูน่าไม่ได้อยู่ในห้องน่ะสิอาเธอร์!"
อาลีเซียตะโกนบอกออกมาจากข้างในห้อง
อาเธอร์ฟังดังนั้นก็เลิกคิ้วก่อนจะมองกลับเข้าไปแล้วเห็นเดเบียล่า อาลีเซีย
และซีลาร์กำลังนั่งไล่หาลูน่าในร่างค้างคาวน้อยทั่วห้องทั้งใต้เตียงโลหะนั่น ทั้งโซฟา
ในตู้เสื้อผ้า หลังผ้าม่าน ใต้โต้ะเก้าอี้ต่างๆอย่างวุ่นวาย
"พี่ลูน่าอยู่ไหนคะ"
"ลูน่าไม่ตลกนะ!ออกมาเดี๋ยวนะ!"
"ลูน่าอยู่ที่ไหนน่ะ!"
ก่อนเธอจะเหลือบไปเห็นกรงเหล็กเล็กๆที่เหมือนใส่นกเข้าไปในนั้นมีรอยเหมือนโดนตัดขาดออกมา และค้างคาวตัวน้อยที่น่าจะอยู่ในนั้นก็กลับไม่อยู่ซะด้วย
"เดี๋ยวข้าจะลองไปถามท่านโบกัซ....!"
ปึง!
"ว้าย!/เฮ้ย!"
และขณะที่อาเธอร์จะวิ่งออกห้องไปตามโบกัซนั้น จู่ๆประตูเหล็กหนานั่นก็ปิดตัวลงอย่างแรง ทำให้อาเธอร์และชุนที่ยืนอยู่ตรงนั้นผงะเซถอยมาเล็กน้อย
"อะไรกันทำไมประตูปิดเอง....หือ?"
ชุนเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจก่อนเขาจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางที่ผิดแปลก เขาพอหันกลับไปก็เห็นว่า อาเธอร์
ซีลาร์ อาลีเซีย
และเดเบียล่ายืนหยุดนิ่งอยู่กับที่ราวกับถูกสต๊อปวิดีโอไว้
' ฮะ ฮะ ไม่ต้องตกใจหรอกชุน
นี่มันฝีมือภรรยาสุดแสบที่เจ้าเป็นห่วงนักเป็นห่วงหนาไงละ'
"!!"
ชุนที่กำลังจ้องมองด้วยแววตาหวาดระแวงไปทั่วห้อง
เพราะรู้ว่านี่ต้องเป็นฝีมือของใครบางคนที่ทำให้พวกซีลาร์ขยับไม่ได้
ก็ได้ยินเสียงเบลเลี่ยนที่อยู่ในแหวนหัวเราะขึ้นมา ชุนฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเริ่มจับใจความที่เบลเลี่ยนพูดและเดาได้ว่า....
"หรือว่านี่เป็นฝีมือของ.....!"
ว้าบ!
ฟุ่ม!
"ข้าเองแหละชุนจัง ^^"
ชุนที่กำลังจะเดาคำตอบออกมานั้น
จู่ๆก็โดนร่างเงาสีดำที่พุ่งเข้ามาในมิติที่ถูกหยุดนี่แล้วพาตัวเขาไปที่เตียงนอนโลหะอย่างรวดเร็ว ชุนก่อนจะโดนพาไปก้ยิ้มกริ่มและมองทันความเร็วนั่นว่าใครเป็นเจ้าของเงานั่น พร้อมกับยอมให้โดนพาตัวไปง่ายๆ
"หึ เห็นคุณปลอดภัยดีแล้วผมก็หายห่วง แต่ไปทำกับพวกซีลาร์แบบนั้นทำไมละหืม..."
ชุนที่ตอนนี้อยู่บนเตียงนอนพร้อมโดนหญิงสาวหน้าสวยคมผมดำยาวสลวย
นัยต์ตาสีโลหิต และผิวที่ซีดผิดมนุษย์ในชุดเดรสสีดำแดงคร่อมตัวเขาอยู่ก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พูดขึ้น
พร้อมนำมือไปลูบใบหน้าของหยิงสาวที่ตอนนี้คร่อมเขาอยู่นั้นอย่างแผ่วเบา
"แหม ข้าก็ไม่ได้ทำร้ายพวกเขาซะหน่อย
เพราะยังไงกฏของผู้ติดตามยังไงก็ทำร้ายผุ้ติดตามที่มีผู้ทำพันธะสัญญาคนเดียวกันไม่ได้อยู่แล้วนี่นาชุนจังจะห่วงอะไรละ...."
ลูน่าก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แต่เปี่ยมไปด้วยสายตาที่อ่อนหวานผิดกับปกติที่มักจะดูเจ้าเล่ห์มีแผนการตลอดในสายตานั่น ก่อนจะนำมือเรียวบางผิวซีดขาวของเธอจับไปที่มืออันใหญ่หนาของสามีหนุ่มเล็กน้อยอย่างแผ่วเบา
" คุณยังไม่บอกเลยนะว่าคุณทำแบบนี้ทำไม...."
ชุนพูดต่อทั้งๆที่โดนคร่อมอยู่
พลางนำมืออีกข้างที่ไม่ได้ลุบหน้าเธออยู่มาจับเอวบางๆของเธอไว้ ลูน่าเห้นแบบนั้นก้ยิ้มขึ้นมาก่อนจะบอกคำตอบที่เขาถาม
"ชุนจังก็รู้อยู่แล้วนี่นา....ฉันแค่อยากมีเวลากับเรื่องสำคัญแบบนี้ด้วยกันแค่สองต่อสองเท่านั้นน่ะ...."
ลูน่าเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง
พร้อมค่อยๆนำใบหน้าของเธอเข้าไปใกล้ใบหน้าของสามีหนุ่มที่เธอคร่อมตัวเขาอยู่อย่างช้าๆ
ชุนเห็นใบหน้าสวยคมของภรรยาแวมไพร์สาวที่หลับตาพริ้มเข้ามาใกล้ก็ยิ้มขึ้นมาอย่างอ่อนโยน
ก่อนจะเหลือบไปมองพวกซีลาร์ที่ถึงตัวจะขยับไม่ได้เพราะทักษะของลูน่าแต่พลังที่มากพอของพวกเธอก็สามารถทำให้มองเหตุการณ์เห็นทุกอย่างได้
ชุนเห็นพวกเธอที่มองมาทำท่าพนมมือแบบข้างเดียวเป็นการขอโทษแทนลูน่าก่อนจะหันกลับมาหาลูน่าพร้อมนำมือที่จับใบหน้าของลูน่าอยู่นั้นขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าของเขาอย่างช้าๆ
"อือ.../อืม"
แล้วชุนก็นำริ่มฝีปากเรียวบางของลูน่ามาประกบกับริมฝีปากของเขาอย่างแน่นชิด
"อืม....อืม/อือ..."
ก่อนชุนจะขบริมฝีปากของเขาแน่นชิดกับริมฝีปากของลูน่าขึ้น พร้อมกับสอดลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากของลูน่า
"อือ......"
ลูน่าที่รู้สึกได้ถึงลิ้นของเขาที่เข้ามาในปากของเธอก็ยิ้มรับแล้วเธอก็นำลิ้นของเธอรับลิ้นที่ร้อนรุ่มของชุน แล้วลิ้นของทั้งสองก็คลอเคลียเกี่ยวพันกันไปมา
ก่อนลูน่าจะเป็นคนถอนริมฝีปากออกมาเองพร้อมเช็ดคราบน้ำลายที่มุมปากของตัวเองก่อนจะพูดขึ้นบอกกับชุนเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างที่เธออยากพูดกับเขาก่อนหน้านี้.....
"ชุนจัง.....ขอบคุณนะคะ"
ลูน่าที่นั่งคร่อมอยู่บนตัวชุน ก็ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน ชุนเห็นสายตาแบบนั้นของลูน่าก้ทำให้เขานึกแปลกใจที่สายตาที่แสนเจ้าเล่ห์ของเธอแบบทุกครั้งนั้นไม่โผล่ออกมาจึงถามขึ้น
"ขอบคุณเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ?"
ชุนเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย......
"....ทุกๆอย่างละค่ะ"
ลูน่ายิ้มตอบเพียงแค่นั้น
แต่ในหัวของเธอคิดสิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่อยู่ในถ้ำก่อนหน้านี้ เธอเห็นทุกอย่างที่ชุนทำให้เธอตอนที่เธออยู่ในร่างค้างคาวน้อยนั่น
เธอเห็นชุนที่คอยดูแลเธออย่างใส่ใจตลอด.....ตอนเอาผ้ามาหรือถุงมือหนังสัตว์นั่นมาห่มให้เธอในร่างค้างคาวน้อยที่กำลังสั่นเพราะความหนาว
ตอนคอยป้อนอาหารและน้ำอุ่นๆให้เธอที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ตอนสั่งให้ซีลาร์
เดเบียล่าแปลงเป็นร่างอสูรเพื่อให้ขนหนาๆของพวกเธอนั้นมาเพิ่มความอบอุ่นให้เธอ
และตอนเธอโดนมีล่าพาตัวไปเขาก็เป็นคนที่วิ่งออกมาตามหาเธอ โดยไม่สนใจว่ามีล่าจะวางกับดักอะไรไว้เพื่อจัดการเขา และถึงแม้จะโดนมีล่าเล่นงานอยู่แต่สายตาของเขาก็มองมาที่เธอที่อยู่ที่อกของมีล่าตลอดด้วยสายตาเป็นห่วงว่าเธอจะเป้นอะไรไปกับสภาพอากาศแบบนี้
และสุดท้ายก่อนที่เธอจะโดนมีล่าวาร์ปพาตัวหนีไป เธอก็เห็นชุนร้องลั่นวิ่งเข้ามาช่วยเธอสุดชีวิต......
ทำให้เธอรู้สึกดีใจมากที่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ.....
และรู้สึกขอบคุณอีกด้วย....
ลูน่าพูดบอกชุนจบก็ไม่รอช้าอะไร
เธอค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างช้าๆ
ชุนก็ยิ้มมองเธออย่างเคลิบเคลิ้มเมื่อเห็นเนินอกที่ค่อยๆออกมา พร้อมร่างกายที่ขาวเนียนสวยของลูน่า
ฟุบ
ลูน่าที่พอถอดชุดเสื้อผ้าของตัวเองหมดแล้ว จนอยู่ในร่างเปลือยเปล่า เธอก็ไม่รอช้าอะไร คลานเข้าไปใกล้ชุนและทำการปลดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างช้าๆ ชุนก็มองมาที่สัดส่วนของเธอตลอดจนเธอเผลอหน้าแดงเล็กน้อย พวกซีลาร์ที่หยุดนิ่งก้ราวกับตัวสั่นเป้นเจ้าเข้าเมื่อเห็นทั้งสองจะเริ่มทำอะไรกันแล้ว
ตุบ!
"......ฉันขอตอบแทนชุนจังมั่งนะคะ"
ลูน่าที่ทำการปลดเสื้อผ้าของชุนออกจนหมดและอยู่ในร่างเปลือยเปล่าทั้งคู่แล้ว ก็ยิ้มพูดขึ้นมาขณะที่เธอเป็นฝ่ายคร่อมเขาอยู่ ก่อนจะไม่รอคำตอบจากชุนเธอก็เป็นคนนำร่างกายบางของตนเองเข้ามาแนบชิดกับชุดอย่างช้าๆทันที
"อึ้ก....ชุน.... "
ลูน่าก็รู้สึกได้ถึงความเป็นชายของเขาเมื่อแนบชิดกายกับเขาแล้ว ก่อนเธอจะเริ่มทำต่อด้วยอารมณ์ที่พร้อมแล้วตอนนี้
"อ๊า! อ๊า!"
"อึ้ก!ละ...ลูน่า...อืม/อื้อ!"
จากนั้นร่างกายของทั้งสองก็เคลื่อนขยับเคลื่อนไหวแนบชิดกันอย่างเร่าร้อน จนเตียงนอนโลหะนี่สั่นไหวและดังกึงกัง ชุนก็กอดเธอทั้งอย่างนั้นพร้อมจูบเธออย่างดูดดื่มไปด้วย
"............"
พวกซีลาร์ก็ยืนมองด้วยสายตาที่เสียดายไปที่เตียงนอนที่สั่นไหวนั้น
พร้อมชายหญิงทั้งสองที่กำลังร่วมรักกันอยู่บนเตียงนั่น ก่อนซักพักลูน่าที่สงสารพวกเธอจะปลดปล่อยพวกเธอออกมา
แล้วจากนั้นเหล่าภรรยาที่เหลือก็เข้ามาร่วมวงด้วยทันที
พวกเขาก้มีอะไรกับชุนแบบนั้นทั้งคืนจนหลับและเหนื่อยไปกันหมด.....
'..................'
เบลเลี่ยนที่อยู่ในแหวนก็มองมาที่พวกเขาที่หลับไปแล้วด้วยสีหน้าที่ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
ปล.คอมเม้น!!!!!!!!!! ตอนนี้แต่งไม่ออกจริงๆ สุขสันต์วันคริสต์มาสย้อนหลัง^^
ความคิดเห็น