คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : CHAPTER 54 : เมืองอีนิคม่าปลอดภัย
CHAPTER 54 : เมืองอีนิคม่าปลอดภัย
ทวีปเวเซอุส
เมืองอีนิคม่า
ณ เขตป่าช้าร้าง
"ก๊าซซ!!"
ฉัวะ!! ฉูด!!
ตูมม!!
"แฮ่!!"
งั่ม!!ฉูดด!!
ฉัวะ!! ฉัวะ!!
"....นี่มัน...อะไรกันเนี่ย..."
ณ
กลางลานโล่งที่กว้างไพศาลของเขตป่าช้าร้าง
ที่มีหลุมฝังศพนับหมื่น
ใจกลางลานนั่นก็ได้มีสงครามขนาดใหญ่กำลังดำเนินอยู่ ระหว่างอมนุษย์และอมนุษย์....
พวกซอมบี้นับหมื่น พวกผีดิบแวมไพร์นับหมื่น
ตอนนี้กำลังโดนมนุษย์ที่มีผิวสีดำดวงตาสีแดงจำนวนนับหมื่นนั้นไล่ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม ไม่สิ....ต้องเรียกว่ากวาดล้างเลยซะมากกว่า
"พวกนี้มัน...พวกเราสินะ"
หญิงสาวผมแดงดวงตาสีทองที่ยืนรวมกลุ่มกับพวกผู้เล่นคนอื่นๆที่เป็นที่รู้จักของเบลล์เอ่ยขึ้นมา ขณะที่พวกเธอกำลังยืนอยู่บนยอดเนินสูง
ดูกองกำลังอสูรที่เข้ามาช่วยเหลือกวาดล้างพวกกองทัพซอมบี้
" ใช่แล้ว "
อาลีเซียที่ยืนอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
ก็กอดอกภูมิใจกับกองกำลังของเบลเลี่ยนที่ส่งมาช่วยพวกตน ประมาณจะบอกว่านี่ผลงานของหนึ่งในพวกเราเอง
"แล้วพี่เบลล์กับพี่ชุนจะเป็นยังไงบ้างคะเนี่ย"
เดเบียล่าที่กลับมาเป็นร่างเด็กสาวมนุษย์หมาป่าผมสีฟ้าดวงตาสีทองดังเดิม พร้อมหน้าอกหน้าใจ ก็พูดขึ้นอย่างกังวลพลางมองไปยังทิศที่ชุน
เบลล์ ลูเชียสและเซฟิรอธอยู่
"คงอีกไม่นานแหละ ทุกอย่างจะจบลง..."
อาเธอร์ที่เพิ่งมาได้ไม่นานพร้อมกับลูน่าพูดขึ้น พลางมองทิศที่ชุนอยู่เช่นกัน
ทางด้านชุน...
ฟู่ว...
ตูม!!!
" ชิ...ตายยากจริงนะ"
เสียงเล็กๆของหญิงสาวผมสีน้ำตาลน่ารักน่าชัง
ที่ตอนนี้มีออร่าสีแดงเต็มตัวพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นคนที่เธอเตะอัดเข้าไปเต็มแรง
ยังสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้อยู่
" แก!!!ไอ้พวกมนุษย์!!!!!!!"
เซฟิรอธที่เคยเยือกเย็นตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
เขาคำรามออกมาเสียงดังลั่นทั้งป่าพร้อมกับไอพลังสีดำเข้มข้นตามตัว
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
ครืน~
"ท่าทางจะไปทำให้มันโกรธแล้วสิเบลล์น้องพี่"
ชุนพอเห็นเซฟิรอธคำรามออกมาราวกับคับแค้นใจมานาน
พลังของเซฟิรอธในยามนี้ทำให้พื้นดินที่มันเหยียบปริแตกร้าวแยกออกจากกัน เศษหินหรืออะไรก็ตามแต่
ยกตัวลอยขึ้นมาจากคลื่นพลังที่แผ่ออกมาอย่างมหาศาลของเซฟิรอธ
ชุนเห็นดังนั้นก็หันไปส่งยิ้มให้ร่างแยกเบลล์ที่ต้องรับบทน้องสาวเขา
เพื่อหลอกลูเชียสที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ให้รู้ว่าชุนกับเบลล์คือคนคนเดียวกัน
"นั่นสิคะ....งั้นพวกเรารีบมาทำให้มันจบกันเถอะค่ะพี่ชุน"
"จ้า (ถามเองตอบเองชุน-_-)"
เบลล์ร่างแยกที่ชุนควบคุมอยู่หันมาพูดกับชุนร่างจริงราวกับว่าเป็นคนละคนกันจริงๆ ก่อนทั้งสองจะขานรับกันอย่างเข้าใจ(ไม่เข้าใจตัวเองก็แย่ละ)
ฟ้าววว!!!!ซูมม!!
"เบลล์!"
ลูเชียสเรียกร้องขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังมุ่งหน้าไปหาเซฟิรอธที่ตอนนี้มีพลังมหาศาลมาก
ชุนร่างจริงฟังดังนั้นก็เลิกคิ้วประมาณว่า
'แล้วตูไม่ห่วงบ้างเหรอ-*-'
ชุนคิดในใจอย่างหน่ายๆ
ก่อนจะบังคับร่างเบลล์ตอบลูเชียสที่เรียกเธอ
"ไม่เป็นไรคะลูเชียส ฉันกับพี่จะเป็นคนจบทุกอย่างเอง"
เบลล์ก็หันส่งรอยยิ้มกระชากใจชายหนุ่มให้ลูเชียส ลูเชียสก็สะอึกไปก่อนจะยอมตามใจหญิงสาวคนนี้
ครืนน~
"ตาย! ตายให้หมด!! ไอ้พวกมนุษย์!!"
ตูมมม!!ฟ้าวว!!
เซฟิรอธพอเห็นชุนกับเบลล์ทะยานเข้ามาหาตนก็ทิ้งดาบสีดำในมือทั้งสองข้าง ก่อนจะผงาดปีกสีดำที่ใหญ่กว่าเดิมเท่าตัว
ดวงตาของเซฟิรอธเป็นสีแดงพร้อมกับมีอักขระเต็มตัว
เซฟิรอธนำฝ่ามือที่ตอนนี้มีเล็บสีดำออกมาหวังทะลวงร่างของทั้งสองที่ทะยานเข้ามาหาให้แหลกสลาย
"ทักษะเคลื่อนย้ายมิติ!"
ฟุ่บ!!
"!!"
ตึงงงงงงงงง!!!!!!!!!ฟ้าววว!!
ไม่ทันที่ร่างของเซฟิรอธจะไปถึงร่างของทั้งสอง
เบลล์ก็ทำการอันตรธานหายไปอยู่ด้านบนของมันเฉยพร้อมหมุนตัวตีซอกเข้าที่ซอกคอของเซฟิรอธเต็มแรง
จนร่างของเซฟิรอธกำลังจะร่วงจมพื้นดิน
แต่ว่าก่อนร่างของมันจะถึงพื้น...
ฟ้าวว!!
"ยังไม่จบหรอกเซฟิรอธ!!"
ตูมมม!!!ฟ้าวว!!
ชุนที่โผล่ไปยังตรงพื้นที่เซฟิรอธจะร่วงตอนไหนไม่รู้ ง้างหมัดที่แฝงพลังปราณระดับ 1000 จนเข้มข้นเป็นสีดำต่อยเข้าที่ท้องของเซฟิรอธเต็มแรง จนร่างของเซฟิรอธลอยขึ้นกลับไปหาเบลล์อีกครั้ง
" รู้จักมวยเหวินชุนมั๊ยเซฟิรอธ"
ผัวะ!!
"อ๊อก!!"
เบลล์ที่ตอนนี้ใช้ทักษะปีกวิหคบินอยู่กลางอากาศพูดขึ้นเล็กๆ
บอกกับร่างชายหนุ่มติดปีกสีดำที่ลอยมาตรงหน้าเธอ
ก่อนที่เธอจะเตะไปที่ขาของเซฟิรอธเพื่อให้ร่างของเซฟิรอธตั้งร่างให้มาตั้งฉากกับเธอ
ก่อนที่จะทำการลงมืออัดเซฟิรอธด้วยศิลปะรูปแบบการต่อสู้ของจีน....
"คาง!"
ผัวะ!!
เบลล์หมุนตัวพร้อมยกศอกกระแทกเข้าไปที่คางของเซฟิรอธอย่างจังจนตัวของมันลอยขึ้นมาอีกหน่อย ก่อนที่เบลล์จะทะยานไปหาอย่างรวดเร็วและ....
"ลำตัว!!"
ผัวะ!!กร๊อบ!!
เบลล์หมุนตัวอย่างงดงามอีกครั้ง
แต่รวดเร็ว พร้อมกับแบบฝ่ามือข้างขวาแล้วเหวี่ยงไปสับช่วงลำตัวข้างขวาของเซฟิรอธอย่างแรง จนได้ยินเหมือนเสียงซี่โครงหักเลยทีเดียว แต่เบลล์ก็ไม่ได้ทำแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
เธอหมุนตัวสลับใช้มือทั้งสองข้างหมุนตัวฟันลำตัวของเซฟิรอธไปมาอย่างรวดเร็ว
ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!!!!!!!!
"กรอด...แก!!"
เซฟิรอธโดนจนเริ่มรู้สึกได้ว่ากระดูกภายในของตัวร้าวไปหมดแล้ว
จึงพยายามกัดฟันทนแล้วนำฝ่ามือแทงไปที่ใบหน้าของเบลล์ แต่เบลล์ก็ก้มหลบได้อย่างฉิวเฉียด พร้อมหมุนตัวกลางอากาศแล้วตีศอกใส่คางเซฟิรอธอีกครั้ง
ผัวะ!!
"อ๊อก!!"
"ยังไม่จบหรอกค่ะเซฟิรอธ!"
ฟ้าววว!!ฟุบ! ฟุบ! ผัวะ!!!
เบลล์ว่าจบก็ทะยานตามร่างของเซฟิรอธที่ใกล้จะร่วงหล่นพื้นพร้อมหมุนตัวเหวี่ยงเท้าของเธอเตะเข้าไปที่ใบหน้าของเซฟิรอธ จนร่างของเซฟิรอธหมุนติ้วจนกระแทกกับพื้น
โครม!!
"ยัง!"
ตูมม!! ผัวะ!
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!ผัวะ!!!!!!!!!
เซฟิรอธที่กระแทกกับพื้นโดนเบลล์ที่ทะยานเข้ามาอย่างเร็วกระทืบซ้ำจนร่างของเขาลอยกระเท้งขึ้นมาพร้อมทำท่าจะกระอักเลือด แต่หญิงสาวจอมโหดผู้นี้ก็ไม่ให้เขาได้พักหายใจ
เธอเอาด้ามปืนกระแทกที่ท้องของเขาที่ลอยเด้งขึ้นมา จนเซฟิรอธตัวโน้มตัวงอตามแรงจุก
และทันใดนั้นก็เบลล์ก็ตีลังกากลับหลังเตะเสยคางเขาจนหมุนติ้ว
ก่อนที่เธอจะยันเท้าตั้งหลักและนำฝ่ามือที่กำแน่นอัดที่ท้องของเขา
จากนั้นเธอก็หมุนตัวเอาหลังมืออีกข้างมาตีกรอกหูเขา จากนั้นก็หมุนตัวอีกชกลิ้นปี่ของเขาอย่างรวดเร็ว
ลำตัวซ้าย ลำตัวขวา กรอกหูซ้าย
กรอกหูขวา ลิ้นปี่ ลูกกระเดือก
ข้อต่อทุกจุด ใบหน้า ปลายคาง
เบลล์ต่อยแต่ละจุดนั่นสลับกับเอาด้ามปืนกระแทก (หยิบจากซองปืน)อย่างรวดเร็วสลับไปมา
ไวอย่างน่าเหลือเชื่อ
ก่อนกระบวานท่าสุดท้ายเบลล์จะถีบร่างของเซฟิรอธไปหาชุนที่ยืนรอโดยไม่ต้องทำอะไรอยู่นาน
"รับส่งนะน้องสาว เอ้าไป!!"
ผัวะ!!
ชุนหมุนตัวถีบร่างของเซฟิรอธส่งกลับคืนเบลล์อย่างรวดเร็ว
จากนั้นร่างของเซฟิรอธที่ถูกสองแรงเตะถีบส่งกันจนเคลื่อนกลับมาหาเบลล์อย่างเร็วนั้น ที่เบลล์ทำอย่างนั้นเพื่อเสริมแรงกระแทกให้ร่างของเซฟิรอธที่ลอยมาอย่างเร็วนี่โดนท่านี้เข้าไป
"เบลล์ดับเบิ้ลพั้นซ์!!!"
ตึงงง!!!!!!!!!!!
ตูม!!!!
ฟ้าววววว!!!!!!!!
เบลล์ที่เห็นร่างของเซฟิรอธที่ลอยเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
ก็แฝงพลังปราณใส่หมัดทั้งสองข้างจนเป็นสีดำเหมือนชุน
ก่อนจะนำหมัดประสานกันแล้วเธอก็เอียงตัวโน้มเข้าไปหาร่างของเซฟิรอธที่ลอยมาพร้อมส่งแรงหมัดทั้งสองเต็มแรง
เข้าหัวใจของเซฟิรอธจนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.....
เมืองอีนิคม่า
ณ
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ตื๊อ....ตื๊อ...
"ทำไมไม่รับกันซักคนเลยเนี่ย...เกิดอะไรกันขึ้นเปล่านะ ก็เห็นยังออนไลน์กันอยู่เลย"
ในร้านอาหารเกาหลีแห่งหนึ่ง หญิงสาวหน้าหวานในชุดฮันบกเจ้าของเรือนผมสีชมพูอ่อน
ดวงตาสีชมพูเช่นกันกำลังนั่งมองหน้าจอระบบที่ตอนนี้เป็นสัญลักษณ์เครื่องหมายโทรศัพท์สีแดง เพื่อเป็นการบอกว่าไม่สามารถติดต่อได้
ติ๊ง!
จากนั้นบันทึกรายชื่อที่โทรเข้าออกทั้งหมดก็โผล่มา...
หญิงสาวหน้าหวานผมชมพูคนนี้ได้โทรหาคนที่ชื่อ
ทานตะวัน เหม๋ยหลิน พี
ฮิซานะ
ถึงคนละสิบกว่าครั้งแต่ก็ไม่มีใครตอบกลับเธอมาเลยซักคนเดียว
ทำให้หญิงสาวผมชมพูที่มานั่งรอจองอาหารที่ร้านเกาหลีแห่งนี้
เพื่อหวังฉลองให้หญิงสาวที่ชื่อว่าเบลล์ตามคำสั่งของตะวันและเหม๋ยหลิน
โดยที่หญิงสาวคนนั้นก็เป็นน้องของชายที่ชื่อว่าชุนด้วย
เธอจึงรับปากซะดิบดีเพื่อหวังว่าจะได้ทำการพบปะรู้จักกับน้องสาวของ....ชายหนุ่มที่เป็นแฟนของเธอซะหน่อย
(ตอนนี้ฮยอนอาเข้าใจว่าตัวเองเป็นแฟนของชุนไปแล้ว
หลังจากที่อยู่อย่างชอบพอด้วยกันมาในมิติของเบลเลี่ยน)
" อืม...หรือว่าจะโทรหาชุนดีนะ"
หญิงสาวหน้าหวานชาวเกาหลีพูดขึ้นอย่างเขินๆ
โดยใบหน้ากังวลเซงกับเพื่อนสาวก่อนหน้านี้หายไปพริบตาเลยทีเดียวเมื่อนึกถึงชายหนุ่มคนนี้ ว่าไม่ทันจบเธอก็เปิดหน้าระบบแล้วเลื่อนรายชื่อหาชายคนที่ว่า
ติ๊ง!
ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊อ.....
<ผู้เล่นชุนไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ โปรดฝากข้อความไว้ หรือลองโทรใหม่อีกครั้ง>
"เอ๋?
โทรไม่ติดเหมือนของพวกตะวันเลย...ลองโทรใหม่ละกัน"
ติ๊ง!
ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊อ.....
<ผู้เล่นชุนไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ โปรดฝากข้อความไว้ หรือลองโทรใหม่อีกครั้ง>
"อะไรเนี่ย...ก็ออนไลน์อยู่เห็นๆคงไม่ใช่บล๊อคฉันนะคะชุน
>///<*"
หญิงสาวหน้าหวานหรือฮยอนอา
นักร้องสาววงชื่อดังของเกาหลีที่กำลังฮอตตอนนี้
ก็ขมวดคิ้วทำหน้างอลแก้มป่องเมื่อคิดว่าที่โทรหาชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้
เพราะเขาอาจบล๊อคปิดการติดต่อกับเธอ
"แต่แล้วเขาจะทำไปทำไมละ?
คงไม่ใช่บล๊อคแล้วละเพราะเราก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาต้องบล๊อคนี่นา
ตั้งแต่แยกกันตอนนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ...หรือว่า....บางทีเขาอาจอยู่ในเขตพื้นที่พิเศษที่หัวหน้าทีรามิสุเคยบอกก็ได้มั้ง"
ฮยอนอาพูดขึ้นพลางนึกไปถึงตอนประชุมครั้งแรกที่เธอไปเข้าร่วมด้วย
ที่ทีรามิสุอธิบายกฏต่างๆของเกมส์นี้ที่เขาเจอมาเล่าให้พวกเธอฟังคร่าวๆ
"เฮ้อ...อุตส่าหวังว่าถ้าเจอกันอยากจะให้เขาพาเราไปไหนมาไหนด้วยซักหน่อย"
ฮยอนอาถอนหายใจก่อนจะมองดูหม้อต้มชาบูตรงหน้าที่สำหรับกินกันหลายคน
"วันนี้...อุตส่าว่างแล้วแท้ๆ
"
ฮยอนอาว่างั้นจบก็ใช้ตะเกียบคีบแผ่นเนื้อหมูเข้าปากทันทีพร้อมกับจิ้มกิมจิ ก่อนจะทำหน้าฟินกับอาหารบ้านเกิดตัวเอง
****************************************************
ทางด้านฝั่งชุนและคนอื่นๆ.....
"ฮัดชิ้ว!"
"อ้าว? เป็นอะไรไปค่ะชุน
เป็นหวัดเหรอ"
เสียงของหญิงสาวผมขาวหน้าสวยดวงตาสีฟ้าน้ำเงินเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ
เมื่อจู่ๆชายหนุ่มผู้เป็นสามีของตนจามขึ้นมาซะงั้น
ทางด้านภรรยาคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างก็มองพลางอยากจะถามคำถามแบบหญิงสาวผมขาวเช่นเดียวกัน
"น่าจะมั้งครับ....หรือว่าใครมีคนแถวนี้กำลังคิดถึงผมอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้"
ชายหนุ่มหน้าหล่อผมดำมัดเป็นกระจุกเล็กๆที่ด้านหลัง หันมาส่งสายตาเจ้าเล่ห์กระแซะบรรดาภรรยาสาวของเขา
หญิงสาวผมขาวฟังดังนั้นก็หน้าแดงพร้อมตอบกลับในใจว่า...
'เปล่าซะหน่อยค่ะ...'
แต่ก็มีบ้างที่ภรรยาสาวบางคนที่มีนิสัยรั้นและขี้หึงจะเข้าใจผิด..
"นี่เจ้าไปหว่านเสน่ห์ใครอีกแล้วเรอะ ถึงได้มีคนคิดถึงเจ้าแบบนี้ฮะ!!"
หญิงสาวผมดำดวงตาสีมรกตในชุดเดรสสีชมพูวิ่งเข้ามาพร้อมบีบคอชายหนุ่มด้วยมืออันเรียวบางนั่น
"ง๋ม หงาย งึ๋ง
งวกงุนงังงง่ากเง่า!!(ผม หมายถึงพวกคุณตังหากเล่า!)
"
ชายหนุ่มผู้เป็นสามีบอกอย่างอึดอัดเพราะหายใจไม่ออกกลับยัยภรรยาขี้หึงแสนสวยของเขาคนนี้ทันที หรือก็คือเจ้าหญิงอาลีเซียนั่นแหละ
"แล้วไป...." (ฟังออก)
"เจ้านี่น้าเป็นเจ้าหญิงซะเปล่า แต่กริยานี่มันไม่ใช่เลยซักนิด...เฮ้อ"
หญิงสาวผมบลอนด์ทองในชุดเกราะอัศวินสีขาวบริสุทธิ์สวยงามเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจ พลางว่าอาลีเซียขึ้นจนเธอต้องขมวดคิ้ว แต่รู้ว่าเถียงสู้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาครั้งนึงแล้วจึงทำท่าชิชะยอมเธอไป
"ฟี้....ฟี้..."
'ถ้ายัยมณีอยู่ด้วยคงเป็นคนขออุ้มเดเบียล่าแน่ๆเลย'
ชุนเหลือบมามองเด็กสาวผมฟ้าตาสีทองที่มีหน้าอกหน้าใจ
ที่ตอนนี้กำลังโดนชายหนุ่มผมดำดวงตาสีแดงโลหิต หรือลูเชียสแบกอยู่ที่หลัง เธอตอนนี้กำลังหลับพริ้มเพราะอ่อนแรงจากการต่อสู้มานาน
ชุนยิ้มเล็กๆก่อนจะหันมาฟังหญิงสาวผมดำดวงตาสีแดงโลหิตที่กำลังดึงแขนเขาพร้อมทำท่ายั่วยวนเขาตลอด
"
ทำไมชุนจังถึงไม่กำจัดพวกนักล่าแวมไพร์นั่นด้วยละคะ มันได้ดวงวิญญาณของเซฟิรอธไปแล้วนะคะ"
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้......
หลังจากที่ชุนและเบลล์สามารถอัดเซฟิรอธจนอยู่หมับได้ พลังของเซฟิรอธที่ดำมืดนั่นก็หายไป
"
ข้าก็ว่ามันชักแปลกๆ...กับกองกำลังอสูรนั่น...ที่แท้แกก็คือผู้ถือครองคัมภีร์
มิหนำซ้ำยังได้ 1 ใน 7 เทพธิดาสงครามเบลเลี่ยนมาแล้วสินะ"
เซฟิรอธพูดขึ้นด้วยสภาพที่บอบช้ำและเลือดท่วมตัว
พลางมองชุนกับเบลล์ที่เป็นผู้ปราบเขาสลับกันไปมา
".....มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั๊ยเซฟิรอธ ผมจะได้ให้ลูเชียสฆ่าแกซะ
เหมือนที่แกเคยทำกับพ่อแม่ของลูเชียสและลูน่า"
"!!"
ชุนพูดขึ้นโดยไม่ได้เหลือบไปมองลูเชียสที่ยืนอยู่ด้านหลัง
และไม่ได้สนใจสงครามเบื้องล่างที่ตอนนี้สิ้นสุดแล้ว ซึ่งชัยชนะตกเป็นของอสูรมนุษย์กินคนของเบลเลี่ยน
ก่อนพวกมันจะอันตรธานหายไปเป็นหมอกเข้ามาในแหวนสีแดงของชุน
ลูเชียสอึ้งในผลสงครามที่ชนะขาดลอยโดยที่กองกำลังของนิคคอบป์ที่ยกพลมาเป้นกำลังเสริมเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ที่เขาตกใจมากยิ่งกว่า คือการที่ชายหนุ่มตรงหน้านี้รู้ประวัติของเขา เขาก้มลงพลางคิดว่าสงสัยลูน่าคงจะเป็นคนเล่าเรื่องให้ฟังเป็นแน่แท้
'....ยัยน้องสาวตัวดี
ทำอะไรไม่เข้าท่า'
ลูเชียสคิดในใจ ก่อนจะนึกถึงเรื่องราวอดีตของตนที่ว่านั่น
ที่เซฟิรอธมาหลอกให้พวกคนเถ้าคนแก่ของพวกแวมไพร์สายเลือดแท้ก่อการปฏิวัติขึ้นจนฆ่าพ่อและแม่ของเขาตายไป
รวมถึงสหายร่วมเป็นร่วมตายของเขาที่ตายจนหมดสิ้น
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นลูเชียสก็กีดฟันกรอดด้วยความแค้น ก่อนจะชูมือขึ้นแล้วจากนั้นฝูงค้างคาวดูดเลือดก็เข้ามารวมกันที่มือของเขา ก่อนจะกลายเป็นดาบสั้นสีดำ
พร้อมกับเดินเข้ามาง้างดาบขึ้นเพื่อหวังแทงเซฟิรอธให้ตาย
ชุนและเบลล์ก็ได้แต่มองการตายของเซฟิรอธอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
เพื่อให้ลูเชียสปลดปล่อยความแค้นทิ้งไปให้หมดกับศพของศัตรูตรงหน้านี้
แต่ว่า...ก็มีคนชิงลงมือไปซะก่อน
ฉึก!!!ฉูดดด!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!!!"
วุ่ม!!!
"!!!"
"ขอวิญญาณของไอ้สัตว์ประหลาดนี่ไปก่อนละ
ส่วนยัยเพทร้าแกจะทำอะไรก็เชิญ"
"ไอ้แวน!!!"
ตูมมม!!!
ชุนกับเบลล์ทะยานไปอัดชายหนุ่มหมวกสีดำที่จู่ๆโผล่ขึ้นเอาดาบแทงมาจากด้านหลังต้นไม้ที่เซฟิรอธพิงอยู่
จนร่างของเซฟิรอธทะลุพร้อมกับคลื่นพลังสีดำบางอย่างโดนดูดเข้าไปในดาบนั่น จนเหลือเพียงร่างของเซฟิรอธที่ไร้วิญญาณแล้ว
ชุนกับเบลล์อัดบริเวณที่แวน
หัวหน้ากลุ่มนักล่าแวมไพร์ยืนอยู่ตะกี้จนแหลก
แต่ทว่ากลับไม่สามารถทำอะไรมันได้
เมื่อมันทำการกลายเป็นหมอกหนีหายไป...
"ชิ!บัดซบเอ๊ย!ไอ้แวน!"
ชุนตะโกนด่าอย่างฉุนเฉียว เมื่อเห็นว่าแม้แต่แผนการล่อมันด้วยผู้เล่นหญิงผมดำใส่หมวก
หรือก็คือเพทร้ารองหัวหน้ากลุ่มนักล่าแวมไพร์ที่ชุนจับไว้เป็นตัวล่อให้แวน
หรือหัวหน้ากลุ่มนักล่าแวมไพร์โผล่ออกมาแล้วฆ่าก็ใช้ไม่ได้ผล
เมื่อมันไม่คิดจะสนใจผู้หญิงคนนี้เลย....
แถมยังรู้สึกหน้าเสียที่การฆ่าเซฟิรอธโดนชิงตัดหน้าไปต่อหน้าต่อตา
แถมมันจะเอาวิญญาณของเซฟิรอธไปทำอะไรได้บ้างก็ยังไม่รู้....
แล้วหลังจากนั้นชุนก็พยายามตามล่ามันแต่คิดว่าคงสายไปแล้ว
เมื่อเบลเลี่ยนบอกว่าพวกมันออกจากมิติไปแล้วรวมไปถึงนักล่าแวมไพร์คนอื่นๆ
ชุนก็เลยต้องยอมทำใจแล้วพาลูเชียสและเบลล์กลับไปรวมกลุ่มกับพวกซีลาร์ พวกตะวัน
พวกดอม พวกฟ้าใส พวกกันย์และพวกทหารของนิคคอบป์
"นั่นพี่ชายของเธอสินะเบลล์
"
ตะวันที่ไม่เคยเห็นหน้าของชุนชัดๆก็พูดขึ้นขณะที่กำลังยืนออรวมกลุ่มกันกับพวกดอม
พวกกันย์ พวกฟ้าใส พวกเหม๋ยหลินล้อมหน้าล้อมหลังหญิงสาวผมสีน้ำตาลหรือว่าเบลล์
เพื่อแสดงความยินดีที่เธอสามารถหยุดเหตุการณ์ครั้งนี้ได้และสามารถช่วยให้พวกเธอรอดชีวิตกับไปครบ
32
"ใช่ค่ะ...พี่ชายชั้นหล่อใช่มะละ^^"
เบลล์หรือชุนที่ควบคุมอยู่ก็พูดอย่างอวยตัวเองสุดๆให้เหล่าหญิงสาวพวกผู้เล่นทั้งเคยเห็นหน้าและไม่เคยเห็นหน้าชุนให้ฟัง
"............"
ตะวันไม่ตอบกลับมาเธอมองดูไปที่ชุนพร้อมใบหน้าที่แดงแจ๋ เช่นเดียวกับเหม๋ยหลิน
ส่วนพีกับฮิซานะก็มองชุนด้วยความสงสัยมากกว่าหลงใหล ประมาณว่าเขาเป็นใครกันแน่ทำไมได้ถึงมีพลังที่สามารถเรียกกองทัพอมนุษย์ขนาดนี้มาได้
"ก็หล่อดีนะx5....อ้ะ! คิก คิก ฮะ ฮะ"
แต่จู่ๆซักพักเหม๋ยหลิน ตะวัน พี ฮิซานะ
และลัลก็หันมาตอบเบลล์พร้อมกันโดยมิได้นัดหมายไปซะเฉยๆ พวกเธอมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา(พวกเนี้ยโดนแน่ๆ555+)
'ดูไม่ออกเลยแฮะว่ายัยพวกนี้มันคิดยังไงกับเรา เป็นพวกผู้หญิงที่แปลกชะมัด ฟ้าใส แบม ขวัญ แจม
น้ำและรีนายังมองออกเลยแท้ๆ -_-'
ชุนในร่างเบลล์คิดขึ้นมาในใจ พลางส่ายศรีษะอย่างเอือมๆ พวกกันย์ ธัน แจม น้ำ
และนนที่รู้ว่าเบลล์หรือที่จริงเป็นชุนเพื่อนของพวกเขาคิดอะไรก็หัวเราะอย่างขำขัน
เบลล์ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจก่อนจะเลิกสนใจและก็ไปตั้งใจฟังนิคคอบป์ทางด้านร่างของชุนต่อ
"พวกนั้นฆ่าไปก็ไม่ตายหรอกปล่อยพวกมันไปครับลูน่า
ค่อยไปจัดการพวกมันแบบเจ็บแสบทีหลัง....ตอนนี้ผมคุยกับนิคคอบป์ให้จบก่อนนะ "
จุ้บ!
"ก็ได้ค่ะชุนจัง^^"
ชุนว่างั้นจบก็เข้าไปหอมลูน่าภรรยาแวมไพร์สาวของเขา ลูน่าก็รับการหอมนั่นอย่างยินดี
ก่อนจะเลิกเกาะแกะถอยออกมาไปยืนรวมกลุ่มกับพวกซีลาร์
"พวกเราขอขอบคุณท่านชุนมากที่สามารถกำจัดพวกมันไม่ให้เข้าไปยังเมืองอีนิคม่าได้
มิเช่นนั้นเมืองอีนิคม่าของข้าคงต้องกลายเป็นสนามรบเชกเช่นที่นี่เป็นแน่"
นิคคอบป์เกล่าอย่างนอบน้อมพลางเหล่ส่งสายตาไปให้อาลีเซียหลานสาวของเขา
แล้วยิบตาประมาณว่าเจ้าหาสามีได้ดีมาก
อาลีเซียก็ทำหน้าพยักเพยิดส่งคืนให้ท่านอาของเธออย่างภูมิใจ
"ไม่เป็นไรหรอกครับท่านนิคคอบป์
เพราะผมเองก็มีความแค้นกับเจ้าเซฟิรอธนี่อยู่แล้ว เสียดายที่มันไม่ได้ตายด้วยมือของผมเองด้วยซ้ำ
"
ชุนว่าพลางกำหมัดนึกถึงตอนไอ้แวนเข้ามาฆ่าตัดหน้าต่อหน้าต่อตาเขา
เขาคิดในใจขึ้นก่อนจะเหล่ไปมองเพทร้าที่แสดงสีหน้าเคร่งเครียดในขณะที่ตอนนี้โดนอาเธอร์คุมตัวอยู่ด้านหลัง
คล้ายประมาณว่าสงสัยต้องลองสอบถามที่อยู่ของพวกมันจากเธอคนนี้ซะหน่อยแล้ว
"ฮะ ฮะ
งั้นเหรอครับถึงเซฟิรอธจะไม่ได้ตายด้วยมือท่าน
แต่ยังไงที่ท่านช่วยเหลือเมืองของพวกเราไว้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้นข้าขอแสดงน้ำใจเล็กน้อยเป็นการตอบแทน
ให้ท่านมากินเลี้ยงที่คฤหาสถ์ของข้าแทนละกันครับ หวังว่าท่าชุนคงไม่รังเกียจ"
"โอ้~แน่นอนครับ งั้นผมไม่เกรงใจนะพอไปถึงที่นั่น ฮะ ฮะ"
"ฮิ ฮิ
ชุนนี่ละก็เกรงใจเขาหน่อยก็ดีนะคะ" ซีลาร์ยิ้มหัวเราะขึ้น
"ท่านอาแน่ใจนะไปรับปากแบบนั้น
พวกเราทุกคนโดยเฉพาะตาชุนนี่กินจุมากเลยนะ" อาลีเซียส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปทางอาเธอ
" เฮ้อ...พวกเจ้าเนี่ยนะ อย่าเหมาข้าเข้าไปด้วยละ" อาเธอร์ส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ
"ฮิ ฮิ
งานเลี้ยงเหรอคะน่าสนุกจัง"
ลูน่ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
".........."
ลูเชียสไม่พูดอะไร
ตอนนี้กำลังมองเบลล์ที่กำลังคุยอย่างสนุกสนานกับพวกตะวันอยู่ด้นล่าง
"ฟี้...ฟี้...ของกิน...ของกิน"
เดเบียล่าที่หลับอยู่บนหลังลูเชียสก็ละเมอพูดขึ้นพลางน้ำลายไหลส่อ....
******************************************************************************
ปล.ขอคอมเม้นน!!!เกี่ยวกับเนื้อเรื่องด้วยนะรีดเดอร์ที่รักจ๋า!!!!!!
ตอนหน้า CHAPTER 55 : เดทกับฮยอนอา
to be continue
ตอนนี้ป่วยอยู่แต่จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดครับ.....
ความคิดเห็น