คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : CHAPTER 38 : เมืองลับในป่าแห่งหมอก 3
CHAPTER 38 : เมืองลับในป่าแห่งหมอก
3
ทวีปเวเซอุส
ณ ที่หนึ่งของป่าแห่งหมอก
"แฮ่! แฮ่!"
ตึก ตึก!
" แฮ่....แฮ่..."
เสียงของฝีเท้าจำนวนมากและเสียงร้องที่ดูหิวกระหายราวกับเป็นเสียงของ.....สัตว์ร้ายแต่เป็นสัตว์ร้ายในรูปร่างขอมนุษย์ พวกมันสูงเท่าคนมีร่างกายเหมือนคนแทบทุกอย่าง ต่างตรงแค่ผิวของพวกมันมีสีดำเข้ม ดวงตาของมนุษย์ที่เป็นสีแดง มีเขี้ยวฟันแหลมคม แต่ใบหน้าก็ยังคงเป็นของมนุษย์
พวกมันสวมชุดขนสัตว์สีโทนดำน้ำตาลมีลายอักขระตามตัวสีแดง ถืออาวุธเป็นหอกและขวานมือเดียวขนาดใหญ่ ตามความถนัดของพวกมัน พวกมันคือชนเผ่ามนุษย์กินคนป่าเถื่อน 'บาบาเรี่ยน' ผู้ปกครองป่าแห่งหมอกมรณะนี่นั่นเอง...
"แฮ่...แฮ่"
พวกมันจำนวนมากที่วิ่งมาในตอนแรกหยุดลง
และมองหาอะไรบางอย่างที่พวกมันวิ่งไล่ล่ามาตอนแรก แต่เมื่อมองยังไงก็หาไม่เจอ พวกมันจึงคำรามอย่างดุร้ายก่อนจะพากันเดินกลับไป
ฟุ่ม ฟุ่ม..
"แฮ่ก...แฮ่ก...ไปแล้วสินะ พวกนั้นมันตัวอะไรกันเนี่ย"
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นในพุ่มไม้หนาท่ามกลางหมอกที่หนาแน่น...เธอมีผมชมพูอ่อนยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีเขียวมรกต สวมในชุดประจำชาติเกาหลีฮันบก และตอนนี้ผมเธอยุ่งเหยิงและมีเศษใบไม้เต็มไปหมด พร้อมกับบาดแผลตามตัวเล็กน้อย
เธอคือ....'ฮยอนอา'นักร้องสาวเกาหลี ที่ฉายา'เทพธิดาโอสถแห่งรัฐบาล' นั่นเองนั่นเอง
ทุกคนอาจสงสัยว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่.....เมื่อลองเล่าย้อนกลับไปซักนิดที่ถ้ำดันเจี้ยนที่เกิดเรื่องกัน
ฮยอนอาที่เห็นชุนตายต่อหน้าต่อตา ก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าชุนจะเสร็จง่ายๆแบบนั้นและจากนั้นเธอก็ได้เตรียมใจตายไว้แล้วจึงหลับตาลงเพื่อยอมรับความตายตรงหน้า...
แต่ออโรร่าที่ใช้ทักษะลวงตารอดมาได้ และยังคงอยู่แถวนั้นอยู่ มาเห็นเข้าพอดีจึงคิดหาทางช่วยด้วยทักษะพิเศษที่ตนมีคือ ทักษะ 'ข้ามมิติ' ที่เป็นทักษะระดับ S เพียงหนึ่งเดียวของเธอ เป็นทักษะที่ใช้แล้วจะส่งคนคนนั้นไปยังสถานทีอื่นแบบสุ่มและห่างไกลจากจุดเดิมชั่วพริบตา
ที่จริงเธอก็กะจะใช้กับเธอไม่ก็พวกซีลาร์แต่มันใช้ได้คนเดียวเท่านั้น....จึงคิดว่าไม่คุ้มและหาทางหนีรอดออกไปพร้อมกันดีกว่า และอีกอย่างที่เธอคิดไม่ถึง...
คือ การที่พวกซีลาร์ตายกันหมดเพียงชั่วพริบตาทันทีที่ชายผมขาวที่ชื่อ'เดียรอน' โผล่ขึ้นมา
โดยที่เธอยังไม่ทันได้ใช้ทักษะข้ามมิติ
เพราะเธอยังมัวร้อนรนคิดไม่ถูกว่าควรย้ายใครหนีดีจนพวกเธอตายกันหมด....
เหลือเพียงฮยอนอาเท่านั้น.....เธอจึงคิดว่าช่วยได้ซักคนก็ยังดีอย่างกัดฟัน
แล้วฮยอนอาที่กำลังโดนชายผมขาวฆ่า ก็อันตรธานหายไป....
แล้วพอฮยอนอารู้สึกตัวอีกที่ก็โผล่มายังป่าแห่งนี้ และโดนพวกชนเผ่ากินคนนั่นไล่ล่ามาตลอด รวมถึงสัตว์อสูรระดับสูงของที่นี่ด้วย ทำให้ตอนนี้สภาพของเธอโทรมมาก แถมยังหาทางออกไม่เจอซักที
" ฮึก..ฮึก
ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย
ทำไมฉันมาอยู่ที่บ้าๆแบบนี้ทางออกก็หาไม่เจอ เจอแต่พวกน่ากลัวๆเต็มไปหมดเลย ฟุงยอนช่วยฉันด้วย..ฮือ"
ฮยอนอาร้องออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้ เพราะเธอต้องมาอยู่ตัวคนเดียว แถมยังไม่สามารถติดต่อใครได้ เพราะที่นี่มันขาดสัญญาณ ฮยอนอาคาดว่ามันน่าจะมาจากหมอกพวกนี้
เธอต้องนี้อับหนทางมากไม่รู้ว่าควรจะทำไงดี จะออฟไลน์ก็ยังไม่ถึงกำหนด
เทพธิดาโอสถคนนี้ก็ได้แต่ร้องไห้พูดถึงชายหนุ่มองครักษ์ที่เสมือนเป็นคนที่คอยดูแลเธอตลอด เพราะว่ากันตามตรง...ฟุงยอนก็คือพี่ชายของเธอนั่นแหละ และยังเป็นผู้จัดการส่วนตัวเธอด้วย....
"ฮือ...ฮือ"
ฮยอนอานั่งร้องไห้อยู่อย่างงั้นก่อนจะลุกขึ้น แล้วเดินร้องไห้ไปเรื่อยๆตลอดทาง
เพื่อหวังว่าจะให้พวกอสูรมาฆ่าเธอจะได้ตายแล้วกลับไปยังจุดเกิดที่เธอบันทึกไว้ที่สมาพันธ์รัฐบาล
ทางด้านพวกชุน...
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุนและเบลล์ พบอสูรกายแห่งหมอก ประเภทอสูรระดับสูง ระดับ??? จำนวน 500 ตัวค่ะ>
"ก๊าซซซ!!!"
"เฮ้ยย!!!มากันอีกฝูงแล้ว วิ่งเร็วเข้าครับอาเธอร์!!"
"ชุนไม่ต้องบอกข้าก็รู้ ถึงไม่บอกระดับแต่บอกว่าเป็นอสูรระดับสูงแสดงว่ามันระดับพอๆกับข้า ตัวตัวข้าไม่กลัวหรอก แต่มากันหลายร้อยแบบนี้ใครจะไปสู้ละ เจ้านั่นแหละวิ่งให้เร็ว!!"
อาเธอร์ร้องตะโกนกลับใส่ชุน ขณะที่วิ่งหนีฝูงอสูรกายสีเนื้อไร้หน้าที่มีเขี้ยวแหลมคมจำนวนมากแถมยังไม่บอกระดับอีกแต่อาเธอร์ก็รับรู้ได้ว่าพวกมันแข็งแกร่ง เธอจึงพาชุนวิ่งหนีทันที....
แต่ดูท่าคงไม่ต้องบอกเพราะชายหนุ่มวิ่งทั้งๆที่แบกย่ามที่มีหญิงสาวผมขาวในย่ามนั้นด้วย
ด้วยฝีเท้าที่ไวเท่ากับเธอที่วิ่งตัวเปล่าเลยทีเดียว
"ก๊าซซซ!!!"
" กรี๊ด!!! วิ่งเร็วสิเจ้าบ้า! มันจะตามมาทันแล้ว! อย่าให้ฉันตายเชียวนะ!!"
หญิงสาวผมขาวดวงตาสีม่วง
ที่ตอนนี้ใส่อยู่แค่ชุดชั้นในสีม่วงลายลูกไม้ พร้อมกับโดนจับมัดแขนขาอยู่ในถุงย่ามที่ชายหนุ่มผมดำแบกกรีดร้องขึ้นเมื่อเห็นกรงเล็บของอสูรกายเฉียดหน้าเธอไปไม่กี่เซนติเมตร
"หุบปากน่ายัยงูพิษ!
ถ้าไม่หยุดพูดฉันจะทิ้งเธอลงไปให้พวกมันขย้ำนะ!"
ชุนที่รำคาญเสียงสามเก้าแปดหลอดของเธอที่ชวนปวดหูนั่น
ก็หันไปโดยทั้งๆที่วิ่งอยู่ตะโกนขู่เธออย่างรำคาญ
"ยะ...อย่าเชียวนะ!"
หญิงสาวผมขาวที่เป็นหัวหน้ากลุ่มนักฆ่าที่มาเล่นงานอาเธอร์ในตอนแรกนั้นหน้าซีดขึ้น เมื่อได้ยินคำขู่ของชายหนุ่ม
เธอก็ร้องด้วยน้ำเสียงอ่อยลงว่าอย่าโยนเธอให้เป็นเหยื่อให้พวกมันเชียวนะ
"เฮอะ!งั้นก็เงียบได้แล้วยัยงู...!"
"ชุนระวัง!"
"เฮ้ย!!"
ชุนที่กำลังจะต่อว่ายัยผู้หญิงผมขาว
หรือมีล่านั้นก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเธอร์ร้องเตือนขึ้น
ชุนหันไปก็เห็นว่าด้านหน้าของเขามีกลุ่มคนผิวดำดวงตาสีแดงที่มีอักขระสีแดงตามัววิ่งมาทางเขาจากด้านหน้าจำนวนมากแล้วหนึ่งในนั้นก็พุ่งกระโจนมาแทงหอกใส่เขา
ตูม!!
"กรี๊ด!!(มีล่าร้อง)"
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุน และ
เบลล์ พบ
ชนเผ่ามนุษย์กินคน บาบาเรี่ยน
ระดับอสูรระดับสูง ระดับ??? จำนวน 200 คน>
ฟู่วว....ครึก
"โหว....ล้อมหน้าล้อมหลังเลยเรอะ หมาหมู่ชัดๆเลยนะพวกแก...หือ?"
ชุนที่ทะยานหลบออกมาได้ทันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กังวลเหงื่อของเขาผุดขึ้นตามตัวเต็มไปหมดแล้วตอนนี้
แต่พอพวกมนุษย์กินคนนั้นโจมตีเสร็จ มันก็หยุดลงไปดื้อๆพร้อมกับมองมาที่ชุน....ต้องเรียกว่ามองด้านหลังเขาซะมากกว่า
"กรร...."
"แฮ่...."
ชุนกับอาเธอร์ตอนนี้ยืนพิงหลังให้กัน แล้วมองทั้งอสูรทั้งสองฝ่ายด้วยสีหน้าที่หวาดระแวงทั้งคู่
ขณะที่มีล่าก็มุดลงในถุงย่ามเพราะไม่กล้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ดูท่า...พวกมันจะไม่ได้เป็นพวกกันนะ"
อาเธอร์ที่มองฝั่งของอสูรกายสีเนื้อที่ไร้หน้ามีแต่เขี้ยว...เดินสี่ขามีกรงเล็บเหมือนสัตว์ป่าด้วยสายตาระหวาดระแวงก็พูดขึ้น เมื่อเธอเห็นว่ามนุษย์กินคนผิวดำ กับอสูรกายไร้หน้าสีเนื้อต่างมองอย่างลองเชิงกัน
ทำให้รู้ว่าพวกมันไม่ใช่พวกเดียวกันอย่างแน่นอน...
"อืม...แล้วพวกเราจะทำยังไงดีกับสถานการณ์นี้เนี่ย"
"...ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ชุนถามอาเธอร์ภรรยาอัศวินสาวขึ้น แต่เธอก็ตอบอย่างจนใจ เพราะตอนนี้โดนล้อมไว้หมดแล้ว
ตอนนี้เวลาตายคงเป็นการตัดสินว่าฝ่ายไหนจะลงมือก่อนเท่านั้นเอง
"จริงสิ...นายน่ะขโมยของจากตัวฉันไปหมดแล้วสินะ
นายรีบใช้ของสิ่งนั้นเลยจะได้รอดตายจากสถานการณ์นี้"
จู่ๆหญิงสาวผมขาวในถุงย่าม หรือมีล่า ก็โผล่ขึ้นมาหลังจากฟังเสียงบทสนทนาจบ (กลายเป็นตัวอะไรไปแล้วแม่นักฆ่าสาว-_-) พร้อมบอกหนทางออกอย่างร้อนรน
"สิ่งนั้น?แล้วมันอะไรละ!" ชุนก็ถามอย่างหัวเสียเมื่อเธอไม่รีบพูดให้จบ
"ระเบิดแสงไงละ"
ฟุบ!
"เอ้ะ!"
"อาเธอร์จับมือผมเตรียมวิ่ง!!"
ตูม!!แช๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!
"ก๊าซซซ!!!"
"แฮ่!!!!"
"กรี๊ด(มีล่า)!!!"
ชุนฟังคำพูดสิ้นสุดที่มีล่าพูดจบ เขาก็ชักมือขึ้นกดระบบหน้าจอขึ้นมา เลือกสิ่งของที่ต้องการอย่างรวดเร็วและพร้อมตะโกนบอกหญิงสาวผมบลอนด์
จนหญิงสาวผมขาว หรือ
มีล่าก็แทบไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรได้รวดเร็วและเข้าใจง่ายปานนี้ ทำให้เธอปิดตาไม่ทัน
"กรี๊ด!!ตาชั้น!!!"
"อาเธอร์วิ่ง!!"
ชุนไม่สนใจหญิงสาวผมขาวในถุงย่ามของเขา เขาที่ปิดตาเรียบร้อยแล้วรีบจับมืออาเธอร์ทันที แล้วรีบพาจ้ำอ้าวออกจากที่นี่อย่างเร่งด่วนก่อนแสงของระเบิดแสงจะดับไปและทำให้พวกอสูรกายไร้หน้ากับ พวกมนุษย์กินคนปรับสายตาได้ทัน
ฟุ่ม ฟุ่ม!
"ก๊าซซ!!!"
"แฮ่!!!"
ชุนพาอาเธอร์และมีล่าที่อยู่ในถุงย่าม(ที่กำลังร้องลั่นเพราะแสบตาอยู่) วิ่งฝ่าไปทิศทางที่มีพวกมันน้อยที่สุด เพราะถึงแม้จะมีหมอกหนาในป่าแห่งนี้
แต่ระเบิดแสงช่วยทำให้อะไรหลายอย่างสว่างมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ฟุ่ม!ฟุ่ม!
พวกชุนวิ่งเหยียบผืนหญ้าของป่าแห่งนี้ไปเรื่อยๆ วิ่งให้ไกลที่สุดเท่าที่ทำได้ ชุนไม่สนใจว่าพวกเขาจะวิ่งไปทางไหน เพียงแค่ขอให้ไกลจากที่นี่เป็นพอ ฉะนั้นเขาไม่กลัวหลงแม้แต่น้อย
เพราะยังไงหมอกนี่ก็บดบังทัศนวิสัยแต่แรกอยู่แล้ว
เพราะแต่แรกที่พวกเขาก็หลงอยู่แล้ว ตั้งแต่ติดในถ้ำนั่น และพอโผล่ออกมาเห็นเมืองโบราณนั่น พอกำลังเดินตรงไปหาเมืองนั้น มันก็กลับหลงทางซะก่อน เพราะระยะทางจากถ้ำที่พวกเขาอยู่ กับเมืองโบราณนั่นมันถูกกั้นโดยป่าขนาดใหญ่ภายใต้หมอกอีกที
"วิชาตัวเบาเลยละกัน!จับดีๆนะครับอาเธอร์!"
ฟ้าววว!!!
ผัวะ!
"โอ๊ย!"
"อ้ะ!โทษทียัยงูพิษกำ!สลบเลยเหรอ.....เฮ้ย!!"
ชุนพอเห็นว่าถ้าจะทิ้งระยะห่างควรจะวิ่งให้ไวกว่านี้ เขาเลยใช้ทักษะวิชาตัวเบาทันที ทำให้เขาวิ่งได้เร็วราวกับบินได้ทันที
แต่มันก็ทำให้หญิงสาวผมขาวที่อยู่ในย่ามที่กำลังจับตาตัวเองที่แสบอยู่ โดนลูกหลงกิ่งไม้กระแทกเข้าหน้าจากการวิ่งที่รีบร้อนของชุนไปทีนึง จนทำให้เธอสลบไปเลยทีเดียว
ชุนที่หันมาเพื่อดูอาการสาวผมขาวนั้น ก็ต้องตกใจเมื่อหันหลังมา
เพราะคนที่เขาคิดว่ามือที่จับอยู่นั้นเป็นของอาเธอร์ภรรยาอัศวินสาวของเขากลับกลายเป็นมนุษย์กินคนผิวดำที่ท่าทางดูร้ายซะได้
แถมก็ว่าทำไมถึงไม่ส่งเสียงอะไรเพราะมันยังลืมตาไม่ได้เลยทำให้ไม่รู้ว่าคนที่ดึงมันอยู่เป็นเหยื่อของมัน....
"เฮ้ย!!แกมายังไงวะเนี่ย!! เอ้ะ?"
ฟิ้ว....
ชุนที่ทำท่าอุทานเบิกตาโพลงแทบถลน
เมื่อเห็นว่าคนที่เขาจับมือมาตลอดไม่ใช่ภรรยาอัศวินสาวของเขา แต่ก่อนที่เขายังไม่ได้ทำอะไร พื้นที่เขาวิ่งอยู่ก็รู้สึกโล่งๆขึ้นมา
ก่อนจะเห็นว่า....เขาลอยอยู่กลางอากาศ...ห่างจากเขาไปนิดหน่อยคือหน้าผาที่เขาวิ่งเลยออกมา...
"เฮ้ย!!!
บินสิบินๆๆๆ.....ร่วงแล้วว๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!"
ฟ้าว!!
เหตุการณ์ที่ซวยซ้ำของชุน ทำให้เขาแทบอยากบ้าตายแล้วร้องออกมาอย่างราวกับคนสติแตก
ก่อนที่ร่างของชายหนุ่ม หญิงสาวผมขาวในย่ามที่เขาแบก และมนุษย์กินคนนี่ จะร่วงหล่นจากเหวลงไปในที่สุด....
"เปลี่ยนร่างเป็นเบลล์
ทักษะปีกวิหค!!"
พรึบ!!
และก่อนที่ร่างของชุนจะร่วงหล่นลงเหวไป เขาก็นึกขึนหาวิธีรอดได้อย่างฉับพลัน เขาจำได้ว่าทักษะของเบลล์มีปีกที่ทำให้เขารอดจากสถานการณ์นี้ได้
เขาจึงรีบเปลี่ยนร่างเป็นเบลล์ทันที...
และร่างหญิงสาวผมน้ำตาลดวงตาสีดำกลมโตใบหน้าที่น่ารักน่าชังก็โผล่ขึ้นมาแทนร่างชายหนุ่มผมดำที่เปลือยท่อนบนแทน
พร้อมกับเรียกทักษะหนึ่งขึ้น แล้วปีกสีขาวขนาดใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาทันที....
"บินๆๆ !!"
ชุนในร่างของเบลล์รีบกระพรือปีกอย่างเร่งด่วน
พรึบ พรึบ!
หมับ!
"กรี๊ด!!แกจะมาจับขาฉันทำไมไอ้มนุษย์กินคน!!" (ชุนชินกับการสวมบทบาทเป็นเบลล์แล้ว-_-)
เบลล์ร้องขึ้นเมื่อเธอที่กำลังกระพรือปีก แล้วก็กำลังตั้งหลักไม่ให้ตกได้อย่างช้าๆ
ก็โดนมนุษย์กินคนที่ตามตกมาด้วยในตอนแรกจับขาเธอไว้ ทำให้น้ำหนักยิ่งมากขึ้นทันที
ฟ้าวว!!
"กรี๊ด!ต้นไม้!"
เบลล์ที่กำลังประคองการบินของเธอแต่มันควบควบได้ยากมากเพราะต้องแบกคนถึงสองคน (มีล่า กับมนุษย์กินคน)
ทำให้เธอบินเอียงไปเอียงมา
จนพอใกล้ลงพื้นก็เห็นต้นไม้สูงขนาดใหญ่จำนวนมากกำลังเข้ามาหาเธอ
....ไม่สิเธอมากกว่าที่เข้าไปหา
"กรี๊ด!!"
(ตกลงชุนเข้ากับร่างของเบลล์ในยามเป็นร่างนี้
อย่าง...สมบูรณ์ซะแล้ว กรี๊ดซะ...-_-)
โครม!
"โอ๊ย!แอ๊ก!"
โครม!!ครืด!!....คลุก
เบลล์ มีล่า และมนุษย์กินคนร่อนลงมาอย่างสวยงาม...รึเปล่า?
โดยการชนต้นไม้สูงเหล่านั้นโดนกิ่งไม้เกี่ยวพันกระแทกไปตามจนตกลงมาแล้วกระแทกกับพื้นกลิ้งตีลังกาหลายตลบ มนุษย์กินคนนั่นก็กระเด็นออกไป
ครึก....
"อา...กลับร่างเป็นชุน"
แว้บ!
เบลล์ที่นอนพะงาบๆอยู่บนพื้นที่เปื้อนไปด้วยเศษฝุ่นมากมายพูดขึ้นอย่างอ่อนแรง....เพราะตกกระแทกต้นไม้ทำให้เลือดลดลงไปพอสมควร แต่ก็ไม่มากเท่าไร
แต่ประเด็นที่เขากลับร่างคือกลัวยัยงูพิษนี่จะตื่นขึ้นมาพอดี แล้วมันก็จะวุ่นวายเข้าถ้ามีคนรู้เรื่องความลับของคนที่ชื่อเบลล์กับชุน
แต่ถ้าลองคิดอีกอย่างถ้าเป็นร่างชุนตกลงมาละก็เจ็บหนักสาหัสแน่เพราะระดับพลังชีวิตของชุนต่ำกว่าของเบลล์หลายเท่านัก เบลล์ที่มีเลือดเป็นล้าน กับชุนที่มีเหลือแค่ แสนกว่า (ถ้าชุดซอลโลยังอยู่ก็ 5 แสน)
"ยัย..งูพิษตายยังเนี่ย..อึก
อึก"
ชุนที่กลับมาร่างเดิมค่อยๆลูกอย่างช้าๆ พร้อมกับซดยาฟื้นฟูเข้าไปจนพลังชีวิตกลับมาจนเต็ม
ก่อนจะเดินด้วยร่างเปลือยท่อนบนอย่างช้าๆ ไปที่ถุงย่ามที่กระเด็นออกมา
และมองร่างสาวผมขาวที่ใช่ชุดชั้นในสีม่วงที่โดนมัดแขนขา สลบอยู่นอกถุงย่าม
"โอย..."
หญิงสาวผมขาวที่โชคร้ายตั้งแต่โดนชุนจับก็เหมือนกับการโดนทรมาณไปในตัว
เพราะเจอเรื่องซวยตลอด ทั้งโดนจับเปลื้องผ้าจนเหลือแค่ชุดชั้นใน โดนยึดของจนหมด
โดนจับมัด โดนยัดใส่ถุงย่าม..
โดนพวกอสูรกายและมนุษย์กินคนไล่ล่าไปพร้อมกับชายหนุ่ม....
โดนระเบิดแสงของตัวเองเข้าตาเพราะชายหนุ่มไม่ยอมเตือนก่อน โดนกิ่งไม้กระแทกเข้าที่หน้าจนสลบ
แถมยังตกจากหน้าผาไปพร้อมกับเขาอีก....พูดง่ายๆคือการอยู่กับชายหนุ่มผมดำคนนี้
....โคตรซวย
"อั๊ก!อ๊อก!"
หญิงสาวผมขาวพอตื่นขึ้นมา ตาเธอปิดไปข้างนึงและบวมด้วยเพราะโดนกิ่งไม้ฟาดเข้าให้ เธอมีบาดแผลตามตัวพอสวมควรตั้งแต่ตกลงมาจากเหวแล้วไถลไปพร้อมกับเขา
แถมตาเธอก็แดงอีกด้วย
เพราะโดนระเบิดแสงของตนเอง
ที่ชายหนุ่มใช้แบบไม่เตือนก่อนเข้าไปเต็มๆ จากหญิงสาวผมขาวดวงตาสีม่วงดั่งหญิงงามในตอนแรก ตอนนี้กลับไม่เหลือความงดงามเลย...(ชักหน้าสงสาร-_-)
"กำ! ไหวไหมเนี่ยยัยงูพิษ!"
ชุนก็อุทานขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวผมขาวหรือมีล่า ที่เขาตอนนี้เรียกฉายายัยงูพิษให้เธอจนชินปาก
....กระอักเลือดออกมา แถมสภาพหน้าตาละเทะไปหมด
"
แปปๆนะเดี๋ยวผมเอายาฟื้นฟูให้ อ้ะ!ดื่มซะ"
ชุนเห็นสภาพที่หน้าสงสารของเธอก็อดสงสารไม่ได้(เพราะเอ็งนั่นแหละ) รีบหยิบน้ำยาฟื้นฟูขึ้น(ก็ของหล่อนและที่ยึดมา) เอามากรอกปากเธอ แต่ว่า...
"อ๊อก!แค่ก แค่ก!"
"เฮ้ย!"
มีล่าสำลักขึ้นมาน้ำยาฟื้นฟูก็ออกมาพร้อมกับเลือด ชุนมองดังนั้นก็รู้ว่าสงสัยอวัยวะภายในเธอคงสาหัส และท่าทางคงจะดื่มยาฟื้นฟูไม่ไหวซะแล้ว ชุนที่เห็นสภาพที่น่าสงสารของเธอ...
....ก็ทำให้เขาลืมเรื่องที่เธอทำร้ายอาเธอร์และคิดจะพาตัวออโรร่าไปทันที
เขาค่อยๆจับร่างของเธอที่นอนอยู่ขึ้นมาแผ่วเบาด้วยสีหน้าอ่อนโยน....
แต่หญิงสาวยังคงไม่มีแรงจึงไม่ได้ลืมตามองหน้าชายหนุ่มในยามนี้ได้อย่างชัดๆ
ได้เพียงแค่ปรือตาข้างที่ไม่บวมมองภาพเลือนลางตรงหน้า
" ผมขอโทษที่เสียมารยาทนะ แต่จะให้คุณตายไม่ได้ด้วยสิ"
ชุนมองร่างหญิงสาวผมขาวตรงหน้าที่จับขึ้นมาเล็กน้อยก่อนเขาจะอมยาฟื้นฟูเข้าไป....แล้วนำปากของตัวเองไปประกบปากของหญิงสาวผมขาวทันที
"อือ/อื้อ!..อึก อึก"
หญิงสาวผมขาวพอเห็นว่าชายหนุ่มทำอะไร ตาข้างที่ไม่บวมก็เบิกโพลงขึ้น ก่อนจะมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตกใจ
และคิดในใจว่า...
'แก๊!!!!!!!!'
ก็ตามนั้น.....
แต่หญิงสาวผมขาว หรือ
มีล่าก็ไม่มีแรงต่อต้านใดๆ
เธอจำยอมกลืนยาในปากของชายหนุ่มที่มอบให้เธออย่างจำใจ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เพราะทั้งโกรธแค้นทั้งอายที่สุดในชีวิต
จนใบหน้ามีล่าที่มีแผลเต็มค่อยๆฟื้นฟูขึ้น ตาที่บวมก็เริ่มลดลงกลับมาลืมได้เหมือนเดิม..
ชุนอมยาแล้วเอามาให้เธอดื่มผ่านทางปากของเขาอยู่ 4 รอบจนแผลของเธอหายหมดไป
"เอาละหายปลิดทิ้งแล้วนะยัยงูพิษ"
"แฮ่ก...แก๊!!!!!อุ้บ!"
"เฮ้ๆอย่างส่งเสียงดังสิ อยากให้พวกมันตามหาพวกเราเจอรึไง"
ชุนพูดได้แค่นั้น มีล่าก็ตะโกนขึ้น ชุนจึงรีบเอามืดปิดปากเสียงสามเก้าแปดหลอดของเธอทันที
เพราะกลัวจะมีปัญหาตามมา...
"อั๊น อะ อ้า แอ๊(ชั้นจะฆ่าแก)!!!"
"ดื้อจริงแฮะยัยงูพิษ งั้นต้องทำให้เงียบแล้วละ"
"อื๋อ?อิ้ด อะอำอะไออ้ะ!!(คิดจะทำอะไรฮะ)"
มีล่าที่โดนปิดปากอยู่ร้องถามขึ้นอย่างกระวนกระวาย
แต่ชุนไม่รอฟังเขาสะสมพลังปราณที่เขามีเอาไว้ที่มือเล็กน้อย ก่อนจะสวนต่อยไปที่ท้องของมีล่า
บึก!
"อึ๊ก!ไอ...อู้อายเองอวย..(ไอ้...ผู้ชาย..เฮงซวย...)"
***อย่าเลียนแบบนะครับสุภาพบุรุษทุกท่าน^^
ชุนต่อยเข้าไปที่ท้องของเธอเพื่อให้เธอสลบไปเพราะถ้าตื่นขึ้นมาจะวุ่นวายเปล่าชุนก็มองหมัดตัวเองอย่างกังวล เพราะเขาไม่เคยต่อยผู้หญิงแบบนี้มาก่อนทำให้รู้สึกผิดเล็กๆ
เขารีบรองเลยว่าถ้ายัยงูพิษนี่ไม่คิดจะมาหาเรื่องพวกเขาแต่แรกเขาจะไม่ทำอย่างงี้กับเธอเลย....จะปฏิบัติกับเธอเหมือนหญิงสาวสวยทั่วไปที่เขาชอบทำ
"เอาละแล้วเราจะทำอะไรต่อดีเนี่ย หาอาเธอร์?หรือหา7เทพธิดาคนนั้นดี...อืม"
ชุนลุกขึ้นด้วยร่างเปลือยท่อนบนเช่นเดิม
ด้านหลังของเขาปรากฏดาบคร่าวิญญาณขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อม
แต่ในขณะที่เขาคิดอยู่นั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
"แฮ่!!"
"เฮ้ย!คุ้นเคยจริงด้วย
เอ็งมันมนุษย์กินคนที่เกาะขาตูนี่หว่า
ยังไม่ตายอีกเร้ออ!!!!"
ชุนอุทานขึ้นเมื่อเห็นเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย...ก่อนหน้านี้ไม่กี่วิจริงๆ
มนุษย์กินคนผิวดำพอเห็นร่างเหยื่อที่คุ้นเคยเช่นกัน ก็คำรามขึ้นก่อนทะยานเข้ามาหา
"แฮ่!!"
"ได้จะลองเล่นด้วยก็ได้...หือ?"
ฉัวะ!!!ฉูด!!
แต่...ขณะที่ชุนกำลังจะหยิบดาบคร่าวิญญาณขึ้นเพื่อไปสู้กับมนุษย์กินคนนั่นจู่ๆก็มีร่างเงาสีดำร่างหนึ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
และร่างเงานั่นก็เฉือนร่างของมนุษย์กินคนนั่นจนขาดครึ่ง
และไม่ทันได้พูดอะไรเช่นเคย เสียงบ่งบอกถึงความซวยก็ดังขึ้น....
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุน และ
เบลล์ พบ แวมไพร์สายเลือดผสม 'ลูเชียส' ประเภทอสูรขั้นสูง ระดับขั้น 5 ระดับ 20ค่ะ หากผู้เล่นถูกโจมตีจนเสียชีวิต
จะลด 50 ระดับ และรอเวลาเกิดใหม่ 24 ชั่วโมงค่ะ>
"................."
ชุนหลังจากได้ฟังระดับนั่น....เขาก็เงียบไป
และพอเห็นสายตาของแวมไพร์หนุ่มที่จ้องมาที่เขา
เพื่อบอกประมาณว่าแกเป็นรายต่อไปแล้ว....เขาก็คิดในใจขึ้นอย่างอวยพรตัวเอง
'ตาย! ตูตายแน่นอนใครก็ได้ช่วยด้วยยย!!!!!!!'
ทางด้านอาเธอร์....
อาเธอร์ก็ทำท่าจะวิ่งตามเสียงชุนที่เรียกขึ้นในตอนแรก แต่เพราะไม่รู้ทิศทางที่แน่ชัด จนแสงจากระเบิดแสงหายไป
พวกมนุษย์กินคนที่อาเธอร์เผอิญเดินเข้ามาในเขตของมันก็เข้ามารุมเธอทันที...ส่วนพวกมนุษย์กินคนอีกกลุ่มหนึ่งก็เข้าไปโจมตีสู้กับพวกอสูรกายไร้หน้าจนเกิดการต่อสู้ที่โหดเหี้ยมขึ้น
มนุษย์กินคนตัดแขนขาของพวกมันและหัวอย่างชำนาญ...อสูรกายไร้หน้าเองก็ว่องไวหลบหลีกได้ดีพอสมควรและเข้าไปขย้ำคอมนุษย์กินคนจนขาดไปหลายคน
"แฮ่!!!"
"ก๊าซซ!!!"
พวกมันโจมตีฆ่ากันราวกับว่าแค้นกันมานาน และวันนี้ต้องตายกันไปข้างนึง
เช้ง เช้ง!ฉัวะ!
"แฮ่!!"
อาเธอร์ที่โดนพวกมนุษย์กินอีกกลุ่มที่แยกออกมา เข้ามารุมเธอเธอก็รับปลายหอก และปลายขวานได้อย่างยากเย็น แต่ด้วยที่เธอชำนาญในการฟันดาบและแผลก็ฟื้นฟู
100% ทำให้เธอสู้ได้ดีพอสมควร สามารถสร้างบาดแผลให้มันได้
แต่ก็ยังฆ่าพวกมันไม่ได้ซักตัว เพราะพอจะฆ่ามัน อีกตัวก็เข้ามาขวาง...
แถมยังระดับของมันน่าจะพอๆกับเธอถึงจะไม่บอกระดับแต่เธอก็รู้ได้จากความสามารถของมัน...และในที่สุดเธอก็ต้องแพ้ให้กับจำนวนที่มากกว่าของพวกมัน
ฉัวะ!
"กรี๊ด!!"
อาเธอร์โดนฟันเฉียดหลังจนต้องร้องออกมา...และในขณะที่พวกมันเห็นเป้นโอกาสดีในการฆ่าอัศวินสาวผมบลอนทองนี่ จึงคว้าอาวุธทุกอย่างทิ่มแทงไปที่เธอ แต่ยังไม่ทันได้ทำสิ่งที่ต้องการ
เสียงเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น...
พร้อมกับเสียงจากระบบที่เตือนอาเธอร์ในฐานะผู้ติดตามขึ้น....
"แฮ่!!ฮูมม!!
ติ๊ง!
< ผู้ติดตามอาเธอร์ พบ องครักษ์แห่งชนเผ่าป่าเถื่อนบาบาเรี่ยน โบรอส
ประเภทอสูรระดับสูง ระดับ??? ค่ะ>
<ผู้ติดตามอาเธอร์
พบ
อสูรกายโคโมโดทมิฬ
ประเภทอสูรระดับสูง ระดับ ??? ค่ะ>
เขาเป็นมนุษย์กินคนผิวดำเช่นกัน ดวงตาสีแดง แต่มีลายอักขระสีขาว ใส่ชุดขนสัตว์ที่ดูก็รู้ว่าดูดีกว่าพวกลูกน้อง..
แถมเขายังมาพร้อมกับอสูรกายสีดำตัวพอๆกับซีลาร์ในร่างเสือ ดวงตาของมันมีสีแดง
มีเขี้ยวยาว มีหางเหมือนตัวตะกวดดูดุร้าย....
สิ้นเสียงคำรามของมนุษย์กินคนที่ขี่สัตว์ตัวนั้น พวกมันก็หยุดที่จะแทงอาวุธใส่อาเธอร์ทันที พร้อมกับเข้าไปจับกุมเธอแทน แล้วยกตัวเธอขึ้นไปหามนุษย์กินคนขี่สัตว์คนนั้น
"ฮูม!ฮูม!"
มนุษย์กินคนที่ขี่สัตว์ ที่ดูเหมือนหัวหน้าคำรามขึ้นเบาๆ แล้วพวกลูกน้องก็เอาเชือกมาจับมัดอาเธอร์ทันที
"พวกแกจะทำอะไร!ปล่อยข้านะ!"
อาเธอร์ก็โวยวายขึ้นแต่ก็ไม่มีใครฟังแถมยังคำรามขู่เธออีก และพอมัดเสร็จพวกลูกน้องมนุษย์กินคนเผ่าบาบาเรี่ยนพวกนี้ ก็ยกเธอขึ้นมาไว้บนหลังของสัตว์อสูรสีดำที่หัวหน้าของพวกมันขี่
"ฮูม!"
"แฮ่!"
ตึง ตึง!
"เดี๋ยวแกจะพาข้าไปไหน!!"
อาเธอร์ร้องขึ้น
เมื่อมันขี่สัตว์อสูรที่เธอนอนอยู่บนหลังมันวิ่งตรงออกไป
"ฮูม ฮูม!
(แกต้องไปพบเทพธิดาของพวกเรา ท่านชอบเหยื่อที่มีพลังแบบนี้ซะด้วย แกเหมาะสมกับเป็นอาหารของท่าน จงดีใจซะที่ได้รับเกียรติ์นั้น)"
มันดุท่าจะฟังอาเธอร์รู้เรื่อง แต่อาเธอร์ฟังมันไม่รู้เรื่องว่ามันพูด....อะไร
"พูดบ้าอะไรข้าไม่รู้เรื่อง!อ้ะ!"
และไม่ทันที่อาเธอร์ได้ถามอะไร ทิศทางข้างหน้าก็ปรากฏเมืองโบราณ เมืองหนึ่งขึ้นมาท่ามกลางหมอกหนาพวกนั้น อาเธอร์เห็นดังนั้นก็คิดได้ทันทีว่ามันจะพาไปหาบอสใหญ่แน่ๆและพอนึกถึงภารกิจของชุนที่รายงานในตอนนั้นก็ทำให้เธอเดาว่า
'บอสของพวกมัน....คือ
เบลเลี่ยน 7 เทพธิดาสงครามสินะ'
ความคิดเห็น