คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : CHAPTER 24 : หลังเหตุการณ์วุ่นวาย
CHAPTER 24 : หลังเหตุการณ์วุ่นวาย
ทวีปอาเมเรีย
เมืองอาเธอร์
"อาเธอร์!!!"
ชุนตะโกนลั่นพลางคลานเข้าไปกอดแสงจากร่างของอาเธอร์ที่กระจัดกระจายขึ้นฟ้าไป เขายังคงตะโกนเรียกเธอไม่หยุด ทำไมเธอไม่ยอมรับคำขอผู้ติดตามจากเขา
จากกฏที่ถ้าผู้ติดตามตายจะสามารถทำการฟื้นคืนชีพได้ในอีก 24
ชั่วโมงให้หลัง แต่ถ้าเป็นAI
ปกติถ้าตายแล้วก็จะตายไปเลย
เพราะฉะนั้นชุนจึงขอให้เธอเป็นผู้ติดตาม เพราะถึงเธอจะตายไปก็สามารถฟื้นคืนชีพมาได้....
"ปัดโถ่เว้ย!!!"
ตึง ตึง!
ชุนตะโกนสบถเสียงดังอีกครั้ง
ก่อนจะเอากำปั้นตัวเองต่อยที่เสาอย่างแรง
จนเสาเริ่มแตกร้าว(แทนที่จะเป็นมือเอ็ง) พวกซีลาร์ อาลีเซีย
และเดเบียล่าก็มองสภาพของชุนตอนนี้อย่างหดหู่
ออโรร่าก็เช่นเดียวกัน
แต่ว่า....
ติ๊ง!
<ผู้เล่นชุนได้รับ บุตรีผู้สืบสายเลือดแห่งวีรชนอัศวิน อาเธอร์
ประเภทสปิริตระดับสูง ขั้น 3 ระดับ
50 เป็นผู้ติดตาม และในฐานะภรรยาค่ะ
แต่เนื่องจากผู้ติดตามท่านนี้เสียชีวิตจะต้องรอเวลาเกิดใหม่อีก 24
ชั่วโมงค่ะ>
................................................................................................................................................................................
...................................................................................................
......................................................
สิ้นสุดเสียงจากระบบ ซีลาร์
และ อาลีเซียที่เป็นภรรยาของชุนเหมือนกันก็ต้องได้ยินเสียงระบบเช่นกัน พอพวกเธอได้ยินเสียงระบบนั่นก็ตกใจสะดุ้งขึ้นมาก่อนจะยิ้มอย่างยินดีที่อาเธอร์สามารถกลับมาเกิดใหม่ได้
แต่....ตอนนี้บรรยากาศมาคุของพวกเธอทั้งสองก่อขึ้น แล้วเพ่งมองไปที่ชุนซึ่งตอนนี้เขากำลังช๊อคค้างกับเสียงระบบที่ได้ยินอยู่....
"ดีใจจริงๆ....."
ชุนร้องทั้งน้ำตา เขาดีใจที่เธอยอมรับคำขอให้เป็นผู้ติดตามของเขา
พวกซีลาร์ที่เห็นชุนร้องให้ขนาดนั้นก็หยุดเพ่งมองด้วยสายตาจิตสังหารมะกี้ไป แต่พวกเธอก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงในใจของชุนที่ลืมปิดกั้น
'สำเร็จ!!!ได้อาเธอร์มาเป็นภรรยาของเราอีกคนแล้ว ผมไม่ยอมให้คุณตายทั้งๆแบบนี้หรอก..
....อีกอย่างใจจริงผมก็ไม่อยากให้คนที่ผมสนใจต้องตายอยู่แล้ว
ถึงแม้ผมจะตายผมก็จะหาทางทำให้คุณฟื้นขึ้นมาให้ได้(ต่อให้ต้องโกงเกมส์ก็เถอะ)'
ชุนคิดในใจอย่างยินดี
ตามหลักเขาสามารถขอให้เป็นผู้ติดตามเฉยๆได้ แต่แบบนั้นก็แย่น่ะสิ
พอได้เธอมาก็ได้เธอเป็นแค่ผู้ติดตาม ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง ไม่ใช่ฐานะสามีและภรรยา
ดังนั้นเขาจึงฉวยโอกาสที่น้อยนิดนั่นแฝงคำว่าภรรยาลงไปด้วยนั่นเอง
และแน่นอนว่าความคิดในใจที่ชุนเผลอเผยออกมาด้วยความประมาท ทำให้บรรยากาศมาคุรอบๆตัวภรรยาทั้งสองกลับมาอีกครั้ง
ชุนที่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารมหาศาลจากด้านหลังก็ค่อยๆหันไปมอง
พวกเธอก็จ้องมาที่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ชุนได้แต่หัวเราะแห้งๆ ก่อนที่จะวิ่งเตลิดหนีไป..
"อย่าหนีนะชุนx2!!"
ตึก ตึก!!
"....เฮ้อ..ให้ตายสิ"
ออโรร่าพอเห็นท่าทางที่ดีใจของชุน กับท่าทางโกรธโมโหแค้นของซีลาร์ กับ
อาลีเซียก็พอเดาได้แล้วว่า
อาเธอร์ยอมมาเป็นผู้ติดตามของชุนแล้ว
ในฐานะภรรยาด้วย....
ฟุบ ฟุบ!
"พวกพี่เค้าเป็นอะไรไปมะกี้ยังเสียใจ กับการตายของพี่อัศวินคนนี้อยู่เลย"
เดเบียล่ากลับมาในร่างเด็กสาวผมฟ้า หน้าอกเกินวัยอีกครั้ง
ก่อนจะเอ่ยเสียงหวานๆแบบเด็กๆอย่างไม่เข้าใจถามออโรร่าขึ้น ออโรร่าเห็นแบบนี้ก็งุนงงเล็กน้อย เพราะเธอรู้สึกว่านิสัยกับคำพูดของเธอในร่างมนุษย์
กับ ร่างมนุษย์หมาป่านี่ต่างกันราวฟ้ากับเหว
ร่างมนุษย์หมาป่าดูหยาบคายกร้าวร้าว
แต่พออยู่ในร่างเด็กสาวนี่กลับมีน้ำเสียงอ่อนหวานแบบเด็กๆ และพูดจาสุภาพเรียบร้อยอีกด้วย
"ผู้หญิงอัศวินนี่ไม่ตายแล้วละ เดี๋ยวเธอก็จะคืนชีพขึ้นมาแล้ว" ออโรร่าพูดขึ้นพลางยิ้มมาให้เด็กสาว เดเบียล่าได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วสูง
"ทำไมเธอถึงคืนชีพได้เหรอ?"
เธอเอียงคอแบบน่ารักๆตามฉบับเด็กสาวของเธอ ก่อนจะทำหน้ายู่ไม่เข้าใจ ออโรร่าก็นึกเอ็นดูกับท่าทางของเธอที่ผิดกับร่างมนุษย์หมาป่า
หรือกับร่างเด็กสาวที่เจอในตอนแรกที่ไม่ค่อยพูดค่อยจาระแวงพวกเธอตลอด (ขอเปลี่ยนนิสัยเดเบียล่าเป็นแนวน้องสาวซื่อๆ
นะครับ )
"เพราะผู้หญิงคนนั้นก่อนตาย
ได้ทำพันธะสัญญาผู้ติดตามในฐานะภรรยากับผู้ชายคนมะกี้ไงละ" ออโรร่าพูดขึ้นยิ้มบอกเธออย่างอ่อนโยน (รู้สึกออโรร่าจะกลายเป็นพี่สาวผู้แสนดีซะแล้ว-0-)
"โห อย่างงี้เองเหรอ การทำพันธสัญญาเป็นภรรยานี่ดีจังนะคะ งั้นหนูไปเป็นภรรยาของพี่เค้ามั่งดีกว่าจะได้ไม่มีวันตาย
อิ อิ รอหนูด้วย!!"
เดเบียล่าพูดจบ ร่างเล็กๆที่แบกแอร์แบ็คนั่นไว้กับตัวตลอด ก็วิ่งตามต่อกแต่กตามพวกชุนไป...
"ใช่ๆ ถ้าเธอเป็นภรรยาเธอจะไม่ตาย....เฮ้!!เดี๋ยวเดเบียล่า อย่าไปทำแบบนั้นเดเบียล่า!!!!"
ออโรร่าพอเพิ่งรู้สึกตัวว่าเด็กสาวนั่นพูดอะไรออกมา
อย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็เพิ่มพลังปราณที่เท้าตามเดเบียล่าไม่ทันที
เพื่อไม่ให้เด็กสาวคนนี้ตกอยู่ในมือของบุรุษที่ชั่วร้ายสำหรับหญิงสาวทั้งปวง
ทางด้านนึงของชายป่า...
".............."
ชายหนุ่มผมดำยาว ตาสีดำ มีปีกขนาดใหญ่สีดำเช่นเดียวกันกำลังมองไปยังเมืองอาเธอร์ในตอนนี้ ที่มีเปลวควันไฟที่กำลังมอดลง
ด้วยการร่วมมือร่วมใจกันของประชาชนชาวเมือง กับเหล่าอัศวิน และรวมไปถึงพวกผู้เล่น
ต่างช่วยกันเอาน้ำมาดับไฟกันอย่างขมักเขม้น
และพวกเขาก็วางแผนกันว่าพอดับควันไฟพวกนี้จนสิ้น...
ก็จะทำการซ่อมแซมเมืองที่เสียหายนี้
โดยไม่หวังผลประโยชน์ใดๆกัน
พวกผู้เล่นที่ไม่ชอบการกระทำที่ไม่ได้ประโยชน์อันใดแก้ฝ่ายตนก็พากันออกจากเมืองไป
แต่บางคนก็ยังเป็นคนดีอยู่บ้างก็เข้ามาช่วยเหลือพวกชาวเมืองกัยอัศวินในการทำนุบำรุงเมืองที่เสียหายจากฝีมือของอสูรกาย(และพวกชุนด้วย-0-)
"เฮอะ เจ้าออโทรอส
อุตส่าให้พลังไปขนาดนั้นแท้ๆยังทำแผนการล้มเหลวอีก ไร้ค่าจริงๆ...."
วุ่ม!!!
ฟุบ!!
ชายหนุ่มผมดำ
หรือก็คือเซฟิรอธ
สิ้นสุดเสียงแห่งความสมเพชต่อกลุ่มอสูรกาย
เขาก็ใช้พลังไอทมิฬคลุมร่างก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่าชายคนนี้ไม่เคยยืนอยู่ตรงนี้มาก่อน
ทวีปนาราเรีย
เมืองร็อคลิมบัส
หลังจากเริ่มสงครามขึ้น ทั้ฝ่ายสองฝ่ายก็ต่างเข้าห้ำหั่นกันอย่างดุเดือด
ปืนใหญ่ทั้งสองได้ยิงทิ้งลูกระเบิดลงสมรภูมิใส่ฝั่งที่ไม่ใช่พวกของตน
จนเหล่าผู้เล่นและเหล่าอสูรตายไปเป็นจำนวนมาก ฝ่ายรัฐบาลที่เสียเปรียบมากๆ ณ ตอนนี้ เมื่อกำลังพล 2แสน คนตอนนี้เหลือเพียงประมาณ 3
หมื่นคน
ขณะเดียวกันทางฝั่งปฏิวัติ
ที่มีกำลังพลร่วม 4 แสนคนในตอนแรก
เหลือเพียงแค่ 2 แสนคน
นี่ก็เป็นสาเหตุที่บอกได้เลยว่ากำลังทหารของฝ่ายรัฐบาลนั้นเข้มแข็งกว่าที่สามารถกำจัดผู้เล่นไปได้ถึง
2 แสนคนที่เท่ากับจำนวนเต็มของพวกเขาที่มาตอนแรก
แต่ด้วยจำนวนที่ต่างกัน
และผู้นำทัพที่มีความสามารถและเป็นถึงมือขวาของ เดอะ เกรท 1 ใน 3
จักรพรรดิ์ อย่าง 'วอลเตอร์' ก็ทำให้ฝ่ายรัฐบาลที่นำกำลังพลโดย'ฮิซานะ' 1
ใน 16 องครักษ์แห่งกองทัพรัฐบาล...
ก็ต้องถึงขั้นแตกหักในที่สุด แต่
กองกำลังเสริมจากเมืองกันสแลซที่นำโดยกิลนารีทูตสวรรค์ของ พี และ
ตะวันก็ได้พากองทัพจำนวน 1 แสนกว่านายมาเข้าร่วมสนามรบในที่สุด...
ฮิซานะที่ได้เห็นแบบนั้นถึงจะไม่เห็นบุคคลสำคัญในกองทัพนี้อย่างเดียรินี่ แต่ยังไงเธอก็ยังคงยิ้มออก...
เพราะถ้าไม่นับเดียรินี่ ในกองทัพที่มาเสริมนี้ก็มี 3 คนในนั้นที่เป็น 3
ใน 16 องครักษ์แห่งกองทัพรัฐบาลเช่นเดียวกับเธอ
ซึ่งนั่นก็คือ เหม๋ยหลิน ตะวัน และพี
และสถานการณ์ก็พลิกผันในที่สุด
กองกำลังของฝ่ายฮิซานะที่มีนับแสนในตอนนี้
ได้เข้าห้ำหั่นกำลังพลของวอลเตอร์ 2 แสนนั่นอย่างด้วยกำลังใจที่มีมาก
แต่ถึงกระนั้นวอลเตอร์ที่ได้ชื่อว่าขงเบ้งแห่งเกมส์The Lost Zero Online ก็เปลี่ยนมาใช้สมองในการรบทันที
ตอนแรกเพราะจำนวนที่มากกว่าทำให้วอลเตอร์ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยให้กำลังพล 4 แสนบดขยี้กองทัพของฮิซานะไป
แต่พอเห็น 3 ใน 16 องครักษ์แห่งกองทัพรัฐบาลได้มาพร้อมกับกำลังพล 1
แสนกว่านาย ทำให้เขาไม่กล้าประมาท และบัญชาการรบด้วยตัวเองในที่สุด
และจากที่พวกฮิซานะ
ตะวัน พี
และเหม๋ยหลินคิดว่าศึกครั้งนี้ตัวเองต้องมีชัยเป็นแน่ ก็ต้องถอนรอยยิ้มของพวกเขาทันที ด้วยการบัญชาการที่ชาญฉลาดและเต็มไปด้วยแผนการพร้อมทั้งเล่ห์เหลี่ยมในภูมิประเทศนี้ที่ศึกษามาดี
ทำให้กองกำลังนับแสนของพวกเธอหายวับไปกับตา....
เหล่าทหารต่างทยอยตายขึ้นเรื่อยๆ...
พวกเธอก็ได้แต่กัดฟันสู้ขาดใจ
และในที่สุดในสนามรบของฝ่ายรัฐบาลก็เหลือเพียงแค่พวกเธอ 4 คน และฝ่ายปฏิวัติเหลือกำลังพลถึง 2 หมื่นนาย
ทั้ง 4 สาวก็สู้ขาดใจพลังของทั้ง
4ที่ช่วยเหลือกันทำให้ฆ่าเหล่าทหารฝ่ายปฏิวัติได้ไปถึง 1 หมื่นนาย
แต่ในที่สุดพวกเธอก็สู้กับกองกำลังที่มากขนาดนี้ด้วยมานาที่เหลือเพียงน้อยนิดไม่ไหว....
วอลเตอร์เลยให้พลธนูยิงไปที่พวกเธอตลอด...
ตะวันที่มีพลังป้องกันแข็งแกร่งสุด
ก็มารับหน้าป้องกันธนูพวกนั้น
แต่เพราะเธอสู้มาในสงครามมานาน
แถมยังสองศึกทำให้เธอต้านรับไม่ไหว
โดนลูกธนูจำนวนมากฝังร่างที่สวยงามในเกราะทมิฬของเธอจนพรุนและสิ้นชีพในที่สุด
เหม๋ยหลินกับพีที่มีดาบและคมหอกที่ว่องไว
ก็กัดฟันด้วยความแค้นก่อนจะทะยานมาฟาดฟันเหล่าธนูนับหมื่นต่อ....
แต่ก็ได้ผลสรุปไม่ต่างจากตะวัน
พวกเธอหมดแรงพอโดนฝังลูกนึงเข้าร่างกาย
ก็ทำให้ที่เหลือตามมา
และพวกเธอก็ตายทั้งๆที่ยืนอยู่โดยมีลูกธนูเต็มร่าง
ฮิซานะที่บาดเจ็บหนัก และได้พวกเธอทั้งสามช่วยป้องกันไว้ให้ ก็กัดฟันกรอด
เธอยืนอย่างโซเซพร้อมชี้ง้าวของเธอไปท้าสู้ตัวต่อตัวกับวอลเตอร์ วอลเตอร์ก็รับคำท้าอย่างใจเย็น
แล้วก็ทะยานใช้พัดตัดคอเธอจนขาดสะบั้นในคราวเดียว
ความแข็งแกร็งของวอลเตอร์ก็เป็นส่วนหนึ่งในการชนะครั้งนี้ แต่เพราะพลังที่ไม่สูญเสียในสงครามเลยก็เช่นเดียวกันที่ทำให้ชายหนุ่มคนนี้คว้าชัยมาได้
ในขณะที่พวกฮิซานะต่างมานาแทบหมดสิ้นจากที่คอยสู้มาตลอด
ก็เป็นเหตุที่ทำให้พวกเธอแพ้ชายที่ขึ้นชื่อว่า' ขงเบ้ง 'แห่งสนามรบในเกมส์นี้ในที่สุด...
ติ๊ง!
<ฝ่ายรัฐบาลคนสุดท้ายได้เสียชีวิตลงแล้ว
ทำให้ฝ่ายปฏิวัติเป้นผู้ชนะในสงครามครั้งนี้ค่ะ ฝ่ายปฏิวัติได้รับ อำนาจในการปกครองเมืองร็อคลิมบัสค่ะ>
ทวีปอาเมเรีย
เมืองอาเธอร์
หลังจากเรื่องราวการต่อสู้กับพวกอสูรกายได้จบลง
ทุกคนก็มีได้แต่ตั้งคำถามว่าพวกอสูรกายพวกนี้มาจากไหน และมันทำไปเพื่ออะไร และใครอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ในครั้งนี้หรือเปล่า และพอดีกับที่พวกชาวเมือง ผู้เล่น
และเหล่าอัศวินได้กำลังทำนุบำรุงเมืองอยู่นั้น
หัวหน้าอัศวินที่ 1 รานัล
ก็ได้ประกาศว่า อาเธอร์ได้เสียชีวิตลงแล้ว
เนื่องจากในการเสียสละต่อสู้กับหัวหน้าของกลุ่มอสูรกายจนเสียชีวิตด้วยกันทั้งคู่
และหลังจากนั้นรานัลก็ประกาศรายชื่อบุคคลสำคัญที่ตายไป
รวมถึงเฟย์ที่เป็นอัศวินสาวคนสนิทของอาเธอร์ ที่เป็นภรรยาของเขาด้วย
ทุกคนได้ฟังดังนั้นก็หลั่งน้ำตาออกมา...ด้วยความเสียใจ
ทั้งเมืองต่างโห่ร้องออกมา
ที่ผู้นำที่รักของพวกเขาได้ตายจากไป...
รานัลเองก็เสียใจไม่ต่างกัน
เขาทั้งรักและเคารพอาเธอร์หัวหน้าสาวผู้นี้ แถมมิหนำซ้ำภรรยาของเขาก็ตายไปด้วยอีกคน ทำให้เขาท้อแท้มากในยามนี้ แต่พอเห็นสายตาของเหล่าอัศวิน กับ
ชาวเมืองที่มองมายังเขาว่า
ในเมื่อขาดผู้นำไปแล้วจะให้ทำอย่างไรต่อไป
รานัลก็กลืนน้ำลายก่อนพูดว่า
"นับจากนี้ข้า รานัล
อัลกูเนลล์
จะรับช่วงต่อจากท่านอาเธอร์เป็นผู้นำคนต่อไป
และตอนนี้ข้าขอออกคำสั่งให้ทุกคนช่วยกันบูรณะเมืองนี้ให้กลับมาเหมือนเดิม
และจงอย่าเสียใจกับเรื่องนี้....ไม่งั้นท่านอาเธอร์คงไม่สบายใจเป็นแน่!!"
รานัลกล่าวขึ้นทั้งน้ำตา ก่อนจะเดินลงไปสั่งคำสั่งกับเหล่าอัศวินต่อ....
ประชาชนทุกคนก็ฟังคำสั่งแต่โดยดี
และเริ่มทำการทำนุบำรุงบ้านเมืองต่อ....
โรงแรม 5 ดาว(ปิดชั่วคราว)
ห้องพัก ViP ของพวกชุน
และขณะเดียวกันนั้นที่พวกประชาชน
เหล่าผู้เล่นบางกลุ่ม และเหล่าอัศวินกำลังฟื้นฟูบ้านเมืองอย่างขมักขเม้น... ชุนที่หนีพวกซีลาร์พ้นโดนจับในที่สุด
และจู่ๆเดเบียล่าก็วิ่งโยกบังโคนมาหาเขาด้วยท่าทีร่าเริง...
ก่อนจะเอ่ยปากขอเป็นภรรยาของเขา...
ชุนก็อึ้งมองบังโคนที่โยกไปมาและก็ตอบรับอย่างเคลิ้ม โดยไม่สนว่าทำไมเดเบียล่าถึงมาขอเป็นภรรยาของเขา..
พวกซีลาร์ กับ
อาลีเซียที่ยังไม่ทันได้ห้าม
พอเห็นชุนตอบรับทันทีแถมตายังเหม่อมองหน้าอกของเด็กสาวมนุษย์หมาป่านี่ ทำให้พวกเธอโกรธหน้าแดงจัด
ชุนเห็นแบบนั้นจึงฉวยโอกาศที่พวกเธอเผลอกำเสื้อที่จับเขาจนขาด วิ่งหนีต่อไปด้วยทักษะวิชาตัวเบาขั้นสูงสุด พวกเธอก็ไล่ล่าต่อทันที ปล่อยให้เดเบียล่ามองอย่างไม่เข้าใจ...
หลังจากหนีมาได้ซักพักชุนก็หนีพ้นแล้วก็ถอนหายใจออกมา ก่อนที่เขาจะมองหน้ามองหลัง และกลับไปนอนที่ห้องพักของตนที่โรงแรมเดิมดีกว่า เขาหวังกะจะนอนทั้งวัน
เพื่อตื่นมาจะได้เจออาเธอร์ที่เตียงนอนสีขาวแสนนุ่มนี่ที่ห้องของเขา
ชุนเลยเห็นว่าโรงแรมปิดชั่วคราวอยู่
เขาก็ถอนหายใจก่อนจะทะยานปีนตึก
เข้าไปในทางหน้าต่างแทน...
เฮือก!!
"ซีลาร์ อาลีเซีย!!"
ชุนพอเข้ามาในห้องนอนมืดๆนี่ ก็หลับตาทิ้งตัวนอนลงไป ก่อนจะรู้สึกได้ว่าทำไมเตียงมันนุ่มแปลกๆ จึงเงยหน้าขึ้นมาก็เห้นว่าเขากำลังนอนตักซีลาร์ที่กำลังนั่งไขว่ห้าง
สายตาสีน้ำเงินจ้องเขาอย่างกินเลือดกินเนื้อ ก่อนที่เธอจะกวักมือเรียกใครมา ชุนพอเห็นเป็นอาลีเซียก็หน้าซีดขึ้นเข้าไปอีก
"อาลีเซีย ใช้เถาวัลย์มัดเขาไว้!"
"รับทราบ!"
"อ้ะ!อย่าครับ!!"
ฟุบ!!แซก แซก!!
หมับ!
พวกเธอไม่ฟังเสียงชุน
อาลีเซียก็เอาหอกอานาสุกุชี้ไปที่ชุน
แล้วเถาวัลย์จำนวนมากก็โผล่ขึ้นมามัดร่างกายเขาจนแน่นขยับไม่ได้
"พะ...พวกคุณคิดจะทำอะไร..."
ชุนพูดเสียงสั่นๆด้วยความกลัวอย่างสุดซึ้ง
มองภรรยาทั้งสองในตอนนี้เหมือนปีศาจที่กำลังจะทำอะไรซักอย่างเพื่อทรมาณชายบาปหนาตรงหน้านี้อย่างสาสม
"ชุนคุณก็รู้นี่นาว่าพวกเราไม่ต้องการให้คุณมีผู้หญิงเพิ่มมากกว่านี้ คุณไม่คิดจะเห็นใจภรรยาของคุณแบบพวกเรามั่งเลยเหรอ..." ซีลาร์เดินเข้ามาใกล้จนใบหน้าเกือบชิดกัน ด้วยเสียงที่ไม่พอใจ
"ถ้าคุณโกรธเรื่องที่ผมรับอาเธอร์เป็นภรรยาละก็....คุณก็น่าจะเข้าใจนี่ว่าผมแค่อยากให้เธอมีชีวิตรอดก็เท่านั้น" ชุนตอบแถขึ้นมา แต่นึกเหรอว่าภรรยาทั้งสองของเขาจะจับไต๋ไม่ได้
"ชุนก็แค่ขอให้เป็นผู้ติดตามก็พอนี่ ทำไมต้องพูดว่าในฐานะภรรยาด้วยละ อย่าคิดว่าพวกข้าไม่รู้นะว่าชุนคิดอะไร!!" คราวนี้อาลีเซียตะโกนขึ้นมาพลางดึงแก้มเข้าทั้งสองข้างยืดออกมาจนแก้มจะหลุด
"ง๋ม...แง้..เง๋อ..งูดไงแงบงั้นเงง (ผมแค่เผลอพูดไปแบบนั้นเอง)"
ชุนที่โดนดึงแก้มยืดออกมาจนปากจนฉีกปากไปด้วย เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง แต่ภรรยาทั้งสองก็พอฟังออก
"ฮึ !อย่ามาโกหกนะคะ แล้วเรื่องเดเบียล่าก็อีก ไปตอบรับแบบนั้นได้ไงคะเธอยังเด็กอยู่นะยังไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้นหรอก เธอต้องไปเข้าใจอะไรผิดเลยมาพูดแบบนั้นแน่ ชุนไม่คิดบ้างเลยรึไง! "
ซีลาร์เข้าไปบิดจมูกเขาพร้อมดึงขึ้นอย่างแรงจนชุนร้องในใจ
"ง้อเง้าง้าหงกใง่...เง๊ย!ง๋ายงึ๋งง๋มงิดง่าเงอง้องงางงิงๆงี่ง่า(ก็เค้าหน้าอกใหญ!...เอ๊ย!หมายถึง
ผมคิดว่าเธอต้องการจริงนี่นา)"
"ชูนx2!!!!!!!"
"เง๋อออ(เหวอ)!!"
ซีลาร์กับอาลีเซียได้ยินดังนั้นก็ลมออกหูทันที หน้าแดงด้วยความโกรธแต่ก่อนที่พวกเธอจะได้ทำอะไร เสียงใสๆเสียหนึ่งก็ดังขึ้นมา
"หยุดนะคะทั้งสองคน!"
เดเบียล่าตะโกนขึ้นจากทางด้านต่าง
เธอมาพร้อมกับออโรร่า เธอรีบวิ่งด้วยร่างเล็กบางนั่นเข้ามาดันทั้งสองออกพร้อมใช้กรงเล็บตัดเถาวัลย์ให้ชุนแล้วพูดบางอย่างขึ้น
"ภรรยาที่ดีไม่ควรทำร้ายผู้เป็นสามีนะคะ...แง่ง!!"
เดเบียล่าตะโกนว่าพวกเธอ
พลางนำตัวเข้ามาขวางไม่ให้พวกเธอมาเข้าใกล้ชุน...
ออโรร่าเห็นแบบนั้นก็ตบหน้าผากตัวเองอีกที เธอไม่น่าไปบอกรายละเอียดให้ฟังเลย หลังจากที่เธอตามตัวเดเบียล่าทัน พวกชุนก็วิ่งไล่ล่ากันต่อแล้ว ตอนที่ออโรร่าจะวิ่งมาถามว่าเดเบียล่าขอเป็นผู้ติดตามไปหรือยัง เดเบียล่าก็หันมาถามเธอเกี่ยวกับอะไรบางอย่างด้วยใบหน้าที่น่ารักหน้าเอ็นดูของเธอ
เดเบียล่าถามออโรร่าว่า
พวกซีลาร์กับอาลีเซียเป็นภรรยาของชุนด้วยหรือเปล่า ออโรร่าเห็นสายตาที่อ้อนมาก็เคลิ้มแล้วตอบไปว่า
ใช่ ตามความจริง แล้วเดเบียล่าก็ถามต่อว่าภรรยาที่ดีนี่ต้องทำยังไงแบบพวกซีลาร์หรือเปล่า?
ออโรร่าเห็นสายตาที่น่ารักน่าชังนั่นอีกรอบ เธอก็เคลิ้มเผลอตอบตามความจริงทันที ออโรร่าก็บอกไปว่า...
'ภรรยาที่ดีควรเอาใจใส่ดูแลผู้เป็นสามี
ควรปฏิบัติตามคำของสามีอย่างเคร่งครัด
แต่อย่างพวกซีลาร์ถือว่าเป้นการกระทำที่รุนแรงไม่เหมาะสม แต่ในกรณีของชุน....'
แต่ในขณะที่เธอจะบอกว่าในกรณีของชุน
ก็สมควรแล้วที่จะโดนแบบนั้น
ภรรยาก็ถือว่าไม่ผิดเพราะสามีผิดก่อน
แต่เดเบียล่าก็ไม่อยู่ฟังแล้ว
เธอทะยานตามพวกชุนไปอีกรอบ
ออโรร่าที่เพิ่งนึกได้ว่ามันใช่เวลามาให้ความรู้กับคำว่า'ภรรยา' ให้เด็กสาวคนนี้มั๊ยเนี่ย เธอยังต้องไปห้ามไม่ให้เธอขอไปเป็นภรรยาของชุนให้ได้ซะก่อนจากนั้นเธอก็ทะยานตามไป (ยังไม่รู้ว่าเดเบียล่าขอเป้นภรรยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว)
"ออกไปซะยัยเด็กน้อย
ถึงเธอจะเป็นภรรยาของชุนแล้ว ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับรุ่นพี่(ภรรยา)ที่มาก่อนเธอนะ!!"
อาลีเซียตะคอกใส่เด็กสาว
จนเดเบียล่าสะดุ้ง
ถึงเธอจะมีพลังมากกว่าอาลีเซีย
แต่ในร่างเด็กสาวมนุษย์นี่เธอกลับขี้กลัวมากกว่าอาลีเซียซะอีก
"ฮึก...แต่ภรรยาที่ดี..มะ...ไม่ควร..ฮือ..แง้!"
เดเบียล่าพูดได้แค่นั้นก็ร้องไห้ขึ้นมา ออโรร่าเห็นแบบนั้นก็เข้าไปโอ๋ทันที(พี่สาวแสนดีจริงๆคนนี้)
"อาลีเซียนี่เธอ!"
ชุนยิ้มกริ่มก่อนจะถือโอกาสตีหน้าเข้มไปดุเจ้าหญิงที่เป็นภรรยาของเขาคนนี้ อาลีเซียที่เห็นชุนทำหน้าจริงจัง(แหลเอาตัวรอด) มาทำหน้าดุใส่เธอ
เธอก็หงอยลงทันทีแล้วเดินไปโอ๋เด็กสาวที่ถึงจะตัวเล็ก นิสัยนี่ยิ่งกว่าเด็กประถม แต่ร่างกายส่วนนั้นดันเกินอายุไปมากอย่างจำใจ
"ข้าขอโทษนะเดเบียล่า..."
เธอเดินไปลูบหัวเดเบียล่าที่คุกเข่าร้องกระจองงอแงอยู่บนพื้นพรม ซีลาร์เห็นดังนั้นก็มองชุนเล็กน้อย
ชุนก็สะดุ้งพยายามหันไปมองวิวแทนด้วยอาการเหงื่อตก แล้วซีลาร์ก็เดินเข้าไปโอ๋เดเบียล่าอีก
" ชุนแล้วตกลงพวกเราจะไปลงกองกำลังลุยดันเจี้ยนหรือเปล่าค่ะ เพราะถ้าจะไปลุยดันเจี้ยนในตอนนี้
คงใช้เวลาพอสมควร
เพราะบ้านเมืองก็เสียหายไปเยอะ
แถมยังเรื่องของอาเธอร์อีก
พวกเราจะบอกมั๊ยค่ะว่าอาเธอร์ยังไม่ตาย"
ออโรร่าที่ลูบหัวเดเบียล่าพูดขึ้น
ขณะที่เดเบียล่าก็เริ่มสงบลงแล้ว
ชุนก็มองไปที่เดเบียล่าเล็กน้อยก่อนจะหันไปตอบออโรร่า
" ครับพวกเราจะไปลงดันเจี้ยนนั่น
เพราะฉะนั้นผมอยากให้ทุกคนช่วยพวกชาวเมืองกับอัศวินในการฟื้นฟูเมืองครั้งนี้นะครับ เพราะฉะนั้นแปลว่าพวกเรายังคงอยู่เมืองนี้ไปซักพัก" ทุกคนฟังดังนั้นก็พยักหน้ารับ
ชุนเห็นดังนั้นก็พูดเรื่องต่อไปที่เขาคิดว่าสำคัญเหมือนกัน
"แล้วเรื่องต่อไปที่ผมอยากรู้คือ...เดเบียล่า เธอมาจากที่ไหนทำไมถึงอยู่เมืองนี้ได้
ครอบครัวของเธอ หรือพวกเผ่าของเธอไปไหนกันหมด
ทำไมเธอถึงอยู่ในเมืองนี้เพียงคนเดียว
แถมยังรู้เรื่องแผนการของพวกอสูรกายอีกเธอเป็นใครกันแน่?"
ชุนถามขึ้นพวกซีลาร์
อาลีเซีย และออโรร่าฟังดังนั้นก็ชักอยากรู้เหมือนกัน
โดยเฉพาะออโรร่าที่เป็นห่วงเด็กสาวคนนี้ราวกับว่าตัวเองเป็นพี่สาวแท้ๆ
" คือ...หนู...จำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ สิ่งที่หนูจำได้ครั้งสึดท้าย...คือพวกคุณพ่อคุณแม่โดนพวกอสูรกายฆ่าตาย เมื่อ 10 ปี ก่อน
หนูไม่มีทางเลือกได้แต่วิ่งหนีพวกมันมาจนมาหลบซ่อนในเมืองนี้ หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตในเมืองนี้มาโดยตลอด โดยการขโมยของพวกแม่ค้ามากินประทังชีวิตทุกวัน
แต่แล้วเมื่อ 2 ปี ก่อนหนูก็สัมผัสได้ว่าพวกอสูรกายได้ลักลอบเข้ามาในเมือง หนูดมกลิ่นตามพวกมันไปจนถึงฐานทัพแล้วได้ยินที่พวกมันคุยกันเข้า
จึงนำเรื่องไปบอกพวกอัศวินแต่พวกเขาก็ไม่เชื่อเด็กที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างฉันจนขับไล่ฉันออกมาในที่สุด หนูจึงคิดหาทางช่วยเมืองนี้ พร้อมทั้งแก้แค้นพวกมันที่ฆ่าพวกคุณพ่อคุณแม่
และเผ่าพันธุ์ของฉันด้วย
.....ด้วยตัวคนเดียวมาโดยตลอด
ยังดีที่ฉันในร่างมนุษย์หมาป่ามีพลังที่มากพอที่จะกำจัดพวกอสูรกายได้....แต่พลังของฉันก็ยังคงไม่มากพอสำหรับการกำจัดออโทรอส..."
"..................."
สิ้นสุดการเล่าของเธอ
ทุกคนก็ต่างเงียบและรู้สึกสงสารเด็กสาวคนนี้ที่สู้มาโดยเพียงลำพังมาโดยตลอด
พอเธอได้เจอพวกชุนที่ร่วมมือกับเธอสู้ในครั้งนั้นทำให้เธอดีใจมาก
ชุนเห็นท่าทางที่เศร้าลงของเธอ
ก็เดินเข้ามาไปพร้อมย่อนั่งลงข้างๆ
พร้อมลูบศรีษะของเธอที่มีผมสีฟ้ายาวนุ่มสลวยอน่างแผ่วเบา จนเด็กสาวหน้าแดงขึ้นมา
ชุนก็ได้โอกาสใช้ท่าไม้ตายรอยยิ้มกระชากใจสาว เดเบียล่าเห็นดังนั้นก็หน้าแดงแปร้ด
"ต่อไปนี้เธอไม่ต้องต่อสู้คนเดียวอีกแล้วนะเดเบียล่า เพราะตอนนี้คุณไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว ลองดูรอบๆสิ..."
ชุนพูดขึ้นพลางผายมือออกไป
"............."
เดเบียล่าก็มองไปรอบๆ
อาลีเซียก็ยิ้มแห้งมาทางเธอ
ซีลาร์ยิ้มให้เล็กน้อยด้วยสายตาเอ็นดูเด็กคนนี้
แต่คงไม่เท่าออโรร่าที่ทำท่าอยากจะเข้ามากระโดดกอดเธอได้แทบทุกเมื่อ ชุนเห็นดังนั้นก็ขำกับท่าทีแปลกใหม่ของออโรร่า
ก่อนมือที่ผายของชุนจะกลับมาชี้ตัวเอง...เดเบียล่าก็มองตามนิ้วเรียวอย่างของชุนแบบซื่อๆ ตามประสาเด็กสาวของเธอ จนสายตาของเด็กสาวกับชายหนุ่มสบตากัน
ชุนก็ฉวยโอกาสเข้าไปหอมแก้มเด็กสาวมนุษย์หมาป่าที่แบกแอร์แบ็คไว้ตลอดคนนี้
จุ้บ!
"อ้ะ!"
"!!!x3"
"แล้วเดเบียล่าก็ยังมีสามีสุดหล่อแบบผมอยู่นะ^^"
เดเบียล่าหน้าแดงมากพลางนำมือจับแก้มตัวเอง....ก่อนจะพูดบางอย่างขึ้นมาอย่างซื่อๆ
"สามี...จริงสิ...จะว่าไปหนูคือภรรยาของคุณแล้วสินะ...คุณ.."
เดเบียล่าจะพูดต่อก็ลืมไปว่าเธอยังไม่รู้จักเขาเลย
"ชุนครับ นั่นก็ออโรร่า
ซีลาร์
และก็อาลีเซียเอ้อแล้วออโรร่าไม่ใช่ภรรยาของผมนะครับ
เธอเป็นเพื่อนผมเองเผื่อเดเบียล่าเข้าใจผิด^^"
ชุนก็แนะนำเป็นทางการอีกรอบให้แก่เด็กสาวคนนี้
"ค่ะพี่ชุน พี่ซีลาร์
พี่ออโรร่า
พี่อาลีเซีย....แล้วตกลงภรรยานี่ที่ว่าต้องทำอะไรอีกหรือเปล่าค่ะน้องจากเอาใจใส่สามีอย่างพี่ออโรร่าว่า....จะว่าไปเอาใจใส่สามีต้องทำไงบ้างอะค่ะ??"
เดเบียล่าเอียงด้วยท่าทางน่ารักแล้วถามอย่างสงสัย
ชุนก็นึกขำเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วพูดขึ้น
"ก็เรื่องที่หญิงชายที่รักกันทำเรื่องอย่างว่าบนตะ....!!"
"ชุนX3!!"
ตูม!!!!!
"แว้ก!!ใจเย็ยสิพวกคุณ..."
"ตายซะไอ้ผู้ชายบ้ากามX3!!!
หมับ!
"หวา!!หนีเร็วเดเบียล่า!!
"เอ้ะ!ค่ะ"
ไม่ทันที่ชุนจะได้พูดอะไร
สามสาวที่เหลือก็พุ่งทะยานมากะจะซัดชุนให้ลอยไป
ชุนก็หลบทันอย่างหวุดหวิดก่อนจะเห็นพื้นห้องเป็นรูกลวงโบล๋ ชุนคิดว่าพูดพวกเธอคงไม่ฟังแล้ว
จึงวิ่งไปจับมือเดเบียล่าแล้วทะยานออกนอกหน้าต่างหนีไปทันที
เหล่าประชาชนกับอัศวินและรวมไปถึงเหล่าผู้เล่น มองพวกเขาที่กระโจนออกมาจากตึกชั้น 5
แถมยังทำกำแพงพังออกมาอีกพวกเขาก็คิดในใจอย่างเคืองแค้นทันที
'ใครวะไอ้พวกนั้น!!!เพิ่มงานซ่อมให้พวกเราอีกแล้ว!!'
ความคิดเห็น