คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : CHAPTER 21 : ภารกิจล่ามนุษย์หมาป่า 3
CHAPTER 21 : ภารกิจล่ามนุษย์หมาป่า 3
สภาแม่บ้าน..ครืน...
สภาอสูร
อยู่ๆที่คฤหาสถ์หลังใหญ่หลังหนึ่งสีน้ำตาลดูเก่าแก่
จากป้ายหน้าประตูทางเข้าบ้านที่เขียนว่าสภาแม่บ้าน
ก็มีคลื่นบางอย่างมากระทบทำให้ชื่อป้ายที่ถูกมิติปิดบังหายไป แล้วชื่อใหม่ก็ถูกทดแทน
ครืน...
ภายในห้องโถงใหญ่ที่มีโต้ะตัวใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง และมีผู้หญิงวัยกลางคนนับสิบนั่งเรียงรายกันอยู่
ทุกคนล้วยดวงตาสีแดงสะท้อนออกมาจากห้องที่มืดมิดนี่ ก่อนที่จะมีเสียงของอะไรฉีกขาดจำนวนมาก ที่ฟังดูน่าขยะแขยง
พลากก!!แคลก!!
ร่างของแม่บ้านพวกนั้นมีกรงเล็บจำนวนมากโผล่ขึ้นทะลุออกมาทางใบหน้า
ก่อนที่กรงเล็บนั่นจะฉีกใบหน้านั่นขาดแยกออกจากกัน
แล้วอสูรตัวใหญ่นับสิบก็ออกมาจากร่างของหญิงวัยกลางคนแต่ละคน
"อ่า...อยู่ในร่างมนุษย์นี่อึดอัดจริงๆ "
เสียงที่ดูก้องใหญ่และน่ากลัวดังขึ้น
เมื่อมองไปก็เห็นเป็นร่างอสูรที่มีเขาถึงสามเขาดวงตาสีแดงเล็กๆเรียวคมสองดวง พร้อมกับฟันแหลมนับไม่ถ้วน ร่างกายที่มีขนปกคลุมเต็มไปหมด
"หึ ก็ใครให้สัตว์อสูรตัวใหญ่อย่างเจ้า ไปเข้าร่างเล็กๆนั่นละ แล้วเป็นไงเนื้อและลำไส้ภายในร่างมนุษย์นั่นรสชาติใช้ได้ละสิ" อสูรขนสีดำเขี้ยวแหลมคมเช่นกัน ไม่มีตาแต่มีปากที่มีเขี้ยวนั่นถึง 2 ปาก พร้อมกับมีเล็บที่แหลมคมพูดขึ้น
"ฮะ ฮะ ยังไงก็รสชาติเยี่ยมอยู่แล้วพวกมนุษย์เนี่ย แต่ข้าว่าเนื้อของพวกอัศวินที่มีพลังรสชาติดีเยี่ยมกว่าเยอะ ฮะ ฮะ"
อสูรนั่นตอบขึ้นมา
และเมื่อมองๆดีคนกลุ่มนี้ไม่มีคนไหนที่เป็นมนุษย์ มีเพียงอสูรกายที่น่าขยะแขยงเพียงเท่านั้น
"อ่าวๆพวกเจ้าอย่ามัวคุยเรื่องไร้สาระอยู่เลย แล้วแผนการดำเนินไปถึงไหนแล้ว" เสียงชายหนุ่มคนนึงที่ดูอสูรมารที่คล้ายมนุษย์ที่สุด
ณ ที่นี้ และไม่ใช่ใครที่ไหน เซฟิรอธนั่นเอง
ชายหนุ่มผมดำยาว ดวงตาสีดำ
มีปีกสีดำเช่นเดียวกันขนาดใหญ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ...
"ฮะ ฮะ ใจเย็นๆซี่ท่านเซฟิรอธ
พลังวิญญาณที่พวกเราได้มารวมถึงพลังศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าอัศวินที่....พวกเราสังหารไปนั้นใกล้ครบตามจำนวนที่ท่านต้องการแล้ว
และท่านเองก็อย่าลืมที่ตกลงกับพวกข้าด้วยการช่วยเหลือครั้งนี้ด้วยละ" อสูรกายที่ดูเป็นผู้นำกลุ่มนี้พูดขึ้น
"อา...ถ้าพวกเจ้าทำสำเร็จละนะ
ข้าจะขอให้ท่าน...ดอร์น เดวิลาซมอบพลังให้พวกเจ้าเอง....เพื่อทำลายเมืองนี้ให้สิ้นซากตามคำขอของพวกเจ้า"
"ขอบคุณท่านมาก ฮะ ฮะ!"
อสูรกายตัวนั้นหัวเราะขึ้น
เหล่าอสูรที่เหลือได้ยินแบบนั้น
ก็หัวเราะที่ราวกับคำรามของอสูรขึ้นพร้อมกัน
"แล้วเรื่องมนุษย์หมาป่านั่น....ที่คอยขัดขวางพวกแกละ.."
เซฟิรอธพูดขึ้นพลางเหล่มองที่วพกมันอย่างจ้องจับผิด พวกมันได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ด้วยฟันที่แหลมคมนั่น
"หึ หึ ไม่ต้องห่วงพวกเราได้สร้างสถานการณ์ล่อมันแล้ว
ถ้ามันไม่ตายเพราะกับดักเรา
ยังไงมันก็จะตายด้วยน้ำมือของอัศวินของพวกมนุษย์ซักวันอยู่ดี เพราะตอนนี้มนุษย์กำลังไล่ฆ่ามันอย่างแค้นเคืองด้วยสถานการณ์ที่เราป้ายความผิดไว้ที่มันเลย
ฮะ ฮะ!"
อสูรนั่นคำรามอย่างสะใจ....
"ได้อย่างงั้นก็ดี....แต่ก็อย่าลืมซะละมนุษย์หมาป่ามันอยู่ฝั่งมนุษย์
แถมมันก็มีพลังมากพอที่ทำให้พวกเจ้าตายไปหลายคนแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นถ้าข้าเห็นว่าพวกเจ้าทำงานผิดพลาด
...ก็อย่ามาแค้นเคืองกันทีหลังซะละจงจำเอาไว้"
ครืน...
วุ่ม!
เซฟิรอธพูดจบก็มีไอพลังทมิฬมาคลุมร่างของตนก่อนจะหายไป....
".........."
พวกอสูรกายก็มองอย่างเคือนแค้น
และหวังว่าซักวันใดซักวันหนึ่งที่พวกตนมีพลังมากพอที่จะฆ่ามัน ก็จะไม่มีทางลังเลเลยทีเดียว เพราะความแค้นที่สั่งสมมานาน
"แล้วพวกอัศวินที่นั่งก๊งเหล้าอยู่ร้านเหล้านั่นละ..." อสูรกาย 3 เขาที่เป็นหัวหน้าถามขึ้น
"พวกมันกำลังเริ่มเมาแล้ว
เจ้าจะให้อสูรที่นั่งเฝ้าที่นั่นฆ่าพวกมันเลยมั๊ยละ?" อสูรกายอีกตนถามกลับ
"ยัง....ข้าจะรอตนกว่ายัยหัวหน้าอัศวินนั่นจะไปหา
แล้วฆ่ามันทีเดียว...อย่าลืมสิว่าตอนนี้ที่เราต้องการคือ พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จากยัยหลานของคิง
อาเธอร์
เพราะฉะนั้นเราจะรอต่อไป"
"เจ้ามั่นใจได้ไงว่ายัยอัศวินนั่นจะมา..."
"ข้ามั่นใจ
เพราะเราได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อล่อยัยนั่นให้ไปหาลูกน้องของมันที่บาร์แล้ว
แล้วพอถึงเวลานั้นพวกเราก็ไปรุมสังหารยัยนั่นกัน เตรียมพร้อมไว้ด้วยละ...ส่วนพวกที่เหลือไปดักรอไอ้มนุษย์หมาป่าไว้ ข้าเชื่อว่ามันต้องติดกับพวกเราแน่ จะได้กำจัดให้หมดสิ้นเสี้ยนหนามซักที"
"หึ หึ เข้าใจแล้ว...."
ตรอกซอยหนึ่ง...
"ตกลงจะเอาอย่างงี้จริงเหรอครับ..."
ชุนถามเสียงอ่อย
ตอนนี้ชุนอยู่ในชุดอัศวิน(เก๊) ที่ไปซื้อมา
เพราะเพื่อความชัวว่ามันจะมาแน่ๆเพราะส่วนใหญ่ที่โดนสังหารจะเป็นอัศวิน ออโรร่าเลยให้ชุนใส่ชุดนี้
"จริง"
ออโรร่าพูดสั้นๆแค่นั้น
ตอนนี้เธอกลับมาใส่ชุดเมดแล้ว
เพราะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้(ชุดเมดเนี่ยนะ)
"แล้วพวกฉันต้องรับบทนี้ด้วยเหรอ?x2" ซีลาร์กับอาลีเซียถามขึ้น พวกเธอยังอยู่ในชุดเดิม
"ใช่ พวกเธอต้องรับบทเหมือนคนที่กำลังถูกข่มขืนโดยชุน เพื่อล่อไอ้มนุษย์หมาป่านั่นมา" ออโรร่าอธิบายสิ่งที่พวกเธอต้องทำ และทำไมต้องทำแบบนี้
"ซอยที่นี่มันร้องจังแฮะ
ไม่มีคนเลยแถมมืดดูร้างๆน่าลกัวชอบกล
ทั้งที่ข้างนอกยังสว่างเลย"
อาลีซียพูดเสียงสั่นๆ
ด้วยนิสัยขี้กลัวของเธอ
"เฮอะ เธอนี่ปอดแหกจังนะอาลีเซีย" ซีลาร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดูถูก
"ว่าไงนะ!"
อาลีเซียก็เลิกค้วฉุนอย่างไม่พอใจ
"หยุดทะเลาะได้แล้ว
แล้วก็รีบแสดงได้แล้วเดี๋ยวฟ้าก็มืดกันพอดี!" ออโรร่าตะโกนว่าขึ้น
พวกเธอจึงยอมหยุดก่อนจะบัดหน้าใส่กันแล้วเดินไปที่มุมตึก ที่ออโรร่านำเดินไปแล้ว
"เฮ้อ..."
ชุนก็ได้แต่ถอนหายใจ พลางคิดว่ายังไม่หายโกรธกันอีกเหรอ สองคนนี้....
ตึก ตึก
พวกเขาเดินเข้าไปในซอยลึกเรื่อยๆ
และจะเห็นได้ว่าบ้านพักตึกอาคารพวกนี้
เป็นตึกร้าง
อาลีเซียก็เดินไปตัวสั่นมองรอบๆอย่างกลัวๆไป เธอจึงรีบเดินเกาะออโรร่าต้อยๆ ซีลาร์ก็มองรอบๆอย่างระแวง
ชุนเห็นบรรยากาศที่วังเวงแบบนี้
เขาก็เลยชักอยากแสดงบทบาทขึ้นมาซะแล้ว...
จึงยิ้มกริ่มแล้วคิดว่า
แกล้งสาวๆณ ตอนนี้เลยดีกว่า....
"เฮ้!พวกน้องสาวจะไปไหน!!"
ชุนตะโกนลั่น อาลีเซียที่กำลังสั่นๆอยู่พอได้ยินเสียงตะโกนใกล้ๆอย่างไม่ทันตั้งตัว
"กรี๊ดด!!!"
เธอกรีดร้องออกมา
พลางเอามือปิดหู
แล้วนั่งย่อตัวลงตัวสั่น
ออโรร่ามองไปทางชุนอย่างหน่ายๆก่อนจะทำท่าไปพยุงอาลีเซียลุกขึ้นมา
ซีลาร์ก็มองอย่างหน่ายใจ
ก่อนจะทำท่าแขวะเจ้าหญิงคนนี้....
"ฮิ ฮิ ไม่ไหวเลยนะอาลี....แย่แล้วชุนระวัง!!"
และขณะที่เธอกำลังจะแขวะอาลีเซีย
ก็มีพลังมหาสาลบางอย่างพุ่งมาที่ชุนจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว
ซีลาร์ที่พลังระดับสูงพอก็มองทันว่านั่นคือ มนุษย์หมาป่าอย่างที่พวกเธอหวังไว้ว่าที่จะเจอ
" ไม่ใช่ชุน พวกเราตังหากละที่ต้องระวังซีลาร์!!"
"หา อ้ะ!!"
ออโรร่าตะโกนขึ้น ซีลาร์ก็เห็นว่ามันวิ่งผ่านชุนอย่างรวดเร็วโดยที่ชุนไม่ได้ได้ทำอะไร ร่างหมาป่ายักษ์ก็พุ่งผ่านเขาไป แล้วตรงมายังพวกเธอทั้งสาม
ซีลาร์ก็ตกใจอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่คิดว่ามันจะเล็งทางพวกเธอ แต่ด้วยสัญชาตญาณเธอก็เลยแปลงร่างเป็นเสือยักษ์เข้าไปสู้รับการโจมตีทันที!!
"โฮกก!!!!"
"ซีลาร์!!"
ตึง!!!เคร้ง!!!
กรงเล็บของพยัคฆ์ขาวเข้าไปปะทะกับกรงเล็บของอสูรมนุษย์หมาป่าอย่างรุนแรง แต่ดูท่าพลังของฝั่งพยัคฆ์นั้นจะมากกว่า
ทำให้ซีลาร์สามารถผลักมนุษย์หมาป่านั่นกระเด็นไป
ตูม!!โครม!!
"โฮก!!...!!"
มนุษย์หมาป่าที่กระเด็นไปกับกำแพงอาคารร้างจนทะลุเข้าไปในตัวอาคาร คำรามออกมาอย่างไม่พอใจ และไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายเพลี้ยงพลั้งในการโจมตีมะกี้ แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไร มันก็ต้องเตรียมรับการโจมตีตรงหน้านี้
"จงทิ่มแทง หอกอานาสุกุ
!"
อาลีซียที่ทะยานเข้ามาในอาคารยกหอกสีมรกตขึ้นเหนือร่างมนุษย์หมาป่า มันเบิกตาโพลงอย่างตกใจ ก่อนจะหลบหอกแห่งพฤกษานั่นที่ทิ่มแทงเข้ามา
โครม!!!
หอกที่รุนแรงนั่นทิ่มลงพื้นปูนว่างเปล่าของอาคาร
มนุษย์หมาป่าใจหายวาบเมื่อเห็นพลังของหอกนั่น ที่ทะลุลึกไป
และพื้นปูนรอบๆแตกร้าวยกตัวขึ้นมา
"มันยังไม่จบหรอกนะ !"
อาลีเซียตะโกนขึ้น และพอมนุษย์หมาป่ามองดีๆ มีเถาวัลจำนวนมากเรื้อยเข้าไปในดินตรงพื้นที่หอกนั่นทิ่มลงไป
และมันก็ช้าไปแล้วที่จะคิดออกว่าหญิงสาวตรงหน้านี้คิดจะทำอะไร
แซก แซก!!
"โฮก!!"
เกาวัลจำนวนมากทะลุออกมาจากพื้นปูนของอาคารที่มันยืนอยู่ และพุ่งมาจากทุกสารทิศ มามัดร่างของมนุษย์หมาป่าจนแน่น มนุษย์หมาป่าพยายามขัดขืน
และจำนวนเถาวัลที่มากอย่างมหาศาลก็พันธนาการมันไว้ในที่สุด
"สุดยอดเลยอาลีเซีย ผมพึ่งเห็นคุณใช้หอกนี้นะเนี่ย!"
ชุนวิ่งตามเข้ามาในอาคาร พร้อมกับออโรร่า และซีลาร์ในร่างพยัคฆ์ ก็มองอย่างตกใจไม่คิดว่าภรรยาของเขาคนนี้ ที่เขาคิดมาตลอดว่าอ่อนแอ จะเก่งถึงเพียงนี้
(อาลีเซียตอนนี้ ขั้น 1 ระดับ 100 แล้วจากขั้น 1 ระดับ 35 เพราะถ้าระดับผู้ติดตามต่ำกว่าเจ้านาย พอเจ้านายเลื่อนระดับ ผู้ติดตามจะทำการเลื่อนระดับตามจนเท่ากับเจ้านาย)
"....บ้าที่สุด...หือ..พวกแกไม่ใช่พวกอสูรกายนี่!"
มนุษย์หมาป่าพูดขึ้น
พวกชุนก็สะดุ้งเล็กน้อยไม่คิดว่ามันจะพูดได้
แต่ที่ชุนสะดุ้งกว่าการที่มันพูดได้คือ....น้ำเสียงของมัน
" พูดอะไรของเจ้า?
ชุนไม่ต้องเสียเวลาพูดคุยกับมันแล้วรีบฆ่ามันซะ แล้วพวกเราจะได้เสร็จภารกิจนี้ซักที" อาลีเซียพูดขึ้นพลางนำหอกชี้ไปที่คอของมนุษย์หมาป่า
"เอ่อ...ผม"
ชุนพูดด้วยน้ำเสียงที่ลังเล
ทำให้ซีลาร์กับอาลีเซียมองอย่างไม่เข้าใจว่ามีอะไรให้เขาลังเลอีก ถ้าฆ่าจะได้ไปส่งมองบภารกิจให้กับอาเธอร์ จะได้เสร็จๆซักที
"อย่าเพิ่งฆ่ามันซีลาร์ อาลีเซีย!"
ออโรร่าพูดขึ้น พลางเดินมาจับหอกของอาลีเซียที่จ่อคอมนุษย์หมาป่าอยู่วางลง
"ออโรร่า!/ยัยผมสามสีจะมาห้ามทำไมรีบทำให้มันจบๆเถอะ" อาลีเซียกับซีลาร์พูดขึ้นพร้อมกัน ออโรร่าหันไปสบตาชุน เพื่อดูเขาว่าคิดเหมือนกับกับเธอหรือเปล่า ชุนเห็นดังนั้นก็พยักหน้า
"พวกเรายังฆ่ามนุษย์หมาป่าไม่ได้ครับ เพราะผมรู้สึกว่ามันยังไม่ถูกต้อง....ผมอยากถามอะไรเธอซักหน่อย"
ชุนพูดขึ้นพลางเดินเข้าไปยืนข้างหน้ามนุษย์หมาป่า ที่ตอนนี้ถูกพันธนาการด้วยเถาวัลย์จำนวนมาก
"เธอ?x2"
ซีลาร์กับอาลีเซียเลิกคิ้วด้วยความสงสัยพร้อมกัน ชุนเห็นดังนั้นก็หันไปมองมนุษย์หมาป่า พลางยิ้มไปให้มนุษย์หมาป่าได้ยินคำเอ่ยอย่างสงสัยทางพวกซีลาร์
กับรอยยิ้มของชุนก็มองมาก็เข้าใจและก็กลับไปเป็นร่างมนุษย์
ฟุบ...ฟุบ
ขนตามตัวมนุษย์หมาป่าเริ่มหายเข้าไปในร่างเนื้อ ร่างของมนุษย์หมาป่าเล็กลงเรื่อยๆ
ขนสีฟ้าที่เห็นตอนแรกตรงส่วนหัวเริ่มยาวออกมา ปากเขี้ยวที่แหลมคมเริ่มหดเล็กลง
ใบหน้าของหมาป่าเริ่มยุบลงกลายเป้นใบหน้าของหญิงสาว
ดวงตาสีเหลืองทองของสัตว์ป่าจากที่เล็กดูดุร้าย กลายเป็นกลมโตขึ้น แผงอกด้านหน้าเริ่มกลายเป็นหน้าอกของหญิงสาว
ขายาวที่มีกรงเล็บ
รวมไปถือมือเริ่มกลายเป็นแขนและขาของมนุษย์.....
ตุบ!
ร่างของเธอที่เล็กลงมาทำให้หลุดออกจากเถาวัลย์ที่มัดร่างของมนุษย์หมาป่าที่ใหญ่โตนั่นได้....
หญิงสาวผมสีฟ้า ดวงตาสีทอง ผิวขาวอมชมพูเรือนร่างเล็กทำให้รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงร่างเล็กสูงเพียงแค่ประมาณ
155 แต่ขนาดหน้าอกไม่เล็กตามเรือนร่างนั่น
"............."
หญิงสาวในร่างเปลือยเปล่า
มองกลุ่มคนที่มีพลังเหนือกว่าเธอด้วยสายตาระแวง ....
ฟุบ
ชุนเห็นดังนั้นจึงถอดผ้าคลุมตัวเอง
มาคลุมหญิงสาวร่างเปลือยคนนี้.....
ซีลาร์กับอาลีเซียเห็นก็เริ่มมองอย่างไม่พอใจ พอเห็นมนุษย์หมาป่านี่คือร่างเด็กสาวที่ดูอ่อนกว่าพวกเธอ แถมมีใบหน้าตาที่น่ารักแบบเด็กๆ ถึงร่างกายจะเป็นผู้ใหญ่
ออโรร่าเห็นพวกซีลาร์มองแบบนั้นก็ทำมือห้ามความคิดที่กำลังเข้าใจผิดว่าที่ชุนช่วยเหลือไม่ยอมฆ่าเพราะรู้ว่าจะเป็นแบบนี้
"เอาละพวกเรามาคุยกันดีๆดีกว่าเนอะ ตามหลักที่พวกเราสืบมาคือคุณค้องฆ่าพวกอัศวินที่ลวนลามพวกผู้หญิงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมคุณถึงไปเล่นงานพวกซีลาร์แทนซะละ?"
ชุนกอดอกถามขึ้นอย่างสงสัยด้วยใบหน้าจริงจัง
แต่สายยังคงจ้องหน้าอกที่ดูจะเกินวัยสำหรับเด็กสาวมนุษย์หมาป่าคนนี้
"หึ แสบนักนะพวกอสูรกาย....พวกเจ้ากำลังเข้าใจผิดน่ะสิ ข้าไม่ได้ฆ่าผู้คนอย่างที่เขาล่ำลือกัน คนที่ข้าต้องการจะฆ่าคือพวกผู้หญิงที่ตัวจริงในร่างพวกนั้นคือ...
...อสูรกายที่ล่อพวกผู้ชายพวกนั้นมาฆ่า เพื่อเอาดวงวิญญาณไปน่ะสิ"
เด็กสาวมนุษย์หมาป่าพูดเล่าความจริงออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อเธอเห็นว่าพวกเขาไม่ใช่พวกของอสูรกาย
และคาดว่าน่าจะเป็นคนของกลุ่มอัศวินที่โดนใช้มาเพื่อมาล่อจับเธอ เธอจึงฉวยโอกาสเล่าความจริงไป
เพื่อให้คนกลุ่มอัศวินพวกนี้ช่วยเธอในการกำจัดพวกอสูรกาย
"พวกอสูรกาย!x3"
ชุน ซีลาร์
และอาลีเซียอุทานขึ้นมาพร้อมกัน
ส่วนออโรร่าก็คิดตามอย่างใช้ความคิดก่อนจะถามขึ้นมามั่ง
"ที่เธอพยายามจะบอกก็คือ
ที่เธอคอยไล่ฆ่าคน...คนที่ว่าก็คือพวกผู้หญิงที่พวกอสูรกายปลอมตัวมา
เพื่อล่อพวกมนุษย์ผู้ชายเหล่านั้นมาฆ่าเพื่อเอาวิญญาณไปสินะ งั้นฉันถามหน่อยพวกมันจะเอาวิญญาณไปทำอะไร?แล้วทำไมส่วนมากถึงต้องฆ่าอัศวิน?"
ออโรร่าถามสิ่งที่อยากรู้ขึ้นมาอย่างสงสัย และไตร่ตรองมาดีแล้วว่า คำถามพวกนี้จะเฉลยข้อสงสัยที่ใหญ่หลวงของเธอในการทำภารกิจที่คาดว่าจะต่อเนื่องนี้
"ข้า....ไม่รู้ว่ามันจะเอาวิญญาณไปทำอะไรแต่ที่ข้าแน่ใจคือถ้าปล่อยไว้
ต้องเกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่หลวงของเมืองนี้แน่
ส่วนเรื่องอัศวินพวกมันคงจะเอาพลังศักดิ์สิทธิ์จากศพของอัศวินนั่นแหละ เอาไปทำไมข้าก็ไม่รู้เช่นกัน..."
เด็กสาวมนุษย์หมาป่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กังวล...
"ที่เจ้าไว้ใจพวกเราและยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะคิดว่าพวกเราเป็นคนของอัศวินใช่มั๊ย? แล้วทำไมถึงปล่อยเรื่องแบบนี้ไว้ตั้งนาน แทนที่จะนำเรื่องนี้ไปให้ทางพวกกลุ่มอัศวิน
ที่สภาอัศวิน หรือ ตึกอาคารรับภารกิจนั่น?"
ออโรร่าถามขึ้นอีก....
"ก็เพราะไม่มีใครยอมเชื่อข้าน่ะสิ ถ้าพวกเขาไม่เห้นด้วยตาตนเอง
แถมพวกอสูรกายมันก็ปิดเรื่องของตัวเองได้ดีด้วย
แถมตอนนี้มันก็เอาเรื่องที่พวกมันฆ่าคนกลุ่มอัศวินมาใส่ร้ายป้ายสีข้าแทน"
เด็กสาวมนุษย์หมาป่าเล่าต่อ
เธอกัดฟันกรอดด้วยความแค้น..
"หึ....เรื่องที่เธอเล่ามาก็น่าสนใจดีนะ
แต่ว่าจะให้พวกเราเชื่อจริงๆเหรอว่าที่เธอเล่ามาเป็นความจริง
ไม่ใช่ข้ออ้างว่าเธอสู้พวกเราไม่ได้เลยกุเรื่องขึ้น เพื่อให้พวกเราคิดว่าเธอไม่ใช่คนที่สังหารพวกอัศวินเหล่านั้น..."
อาลีเซียกล่าวขึ้นด้วยสายตาจ้องจับผิด...
"ฮะ ฮะ ไม่ต้องห่วงหรอกที่เธอพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง"
"!!!"
ขณะที่พวกชุนกำลังจับผิดเด็กสาวมนุษย์หมาป่าอยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังก้องขึ้นทั่วอาคารร้างที่พวกเขายืนอยู่นี่ พวกชุนก็สะดุ้งหันไปมองรอบๆ พวกเขาก็พบเห็นเงาของอะไรบางอย่างจำนวนมากและขนาดใหญ่เดินมาจากมุมมืดทุกทิศทางของอาคารร้างนี้...
"นี่สินะ....พวกอสูรกายที่เธอว่า"
ชุนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กังวล
พอเห็นร่างของพวกอสูรกายนับสิบที่สูงใหญ่ถึง 3 เมตรทุกตัวที่ออกจากมุมมืด...
..... และเห็นร่างกายอสูรกายที่มีเขี้ยวแหลมคม ใบหน้าตาสัตว์ร้าย รูปร่างพิลึกผิดธรรมชาติ มีกรงเล็บขนาดใหญ่
ตามตัวมีขนเหมือนสัตว์ป่าบางตัวก็มีเขาบางตัวก็ไม่มี
แต่ที่มั่นใจเลยว่าพวกมันดูน่ากลัวและน่าขยะแขยงไปในทางเดียวกัน
ทันใดนั้นเสียงระบบก็บอกเขาขึ้นมาว่า....อสูรนับสิบพวกนี้ทุกตัวขั้นต่ำอยู่ที่ระดับ...ขั้น
2 แทบทุกตัว
ชุนกลืนน้ำลายทันที ถ้ามาตัวเดียวว่าไปอย่างที่นี่พวกมันมากันเป็นสิบ....
"พวกแก!!โฮกก!!"
เด็กสาวมนุษย์หมาป่าเห็นพวกศัตรูของเธอ ก็กลายร่างขึ้นมาอีกที ทำให้ชุนได้ยินเสียงระบบที่บอกถึงรายละเอียดของเธอ
ติ้ง!
<ผู้เล่นชุน และ เบลล์ พบ มนุษย์หมาป่า เดเบียล่า
ประเภทสปิริตระดับกลาง ขั้น 2
ระดับ 55 ค่ะ
ถ้าผู้เล่นถูกโจมตีจนเสียชีวิต
จะรอเวลาเกิดใหม่ 24
ชั่วโมงค่ะ และลด 50 ระดับค่ะ>
'ระดับใช้ได้แฮะ....แต่ว่ายังไงพวกเรายังเสียเปรียบอยู่....ทักษะนั้น!!'
" ยัยมนุษย์หมาป่าวันนี้เป็นวันตายของแก รวมถึงพวกแกด้วย...หืม ยังคิดจะสู้อีกเหรอพวกแกมีกันแค่
5 คนแท้ๆ ฮะ ฮะ !!"
อสูรกายเขาเดียวพูดขึ้นพลางหัวเราะดังก้องไปทั่ว พวกอสูรกายที่เหลือได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะตาม ซีลาร์กับอาลีเซียก็เหงื่อตก หน้าที่ของพวกเธอคือคุ้มครองชุน แต่จำนวนของพวกมันรวมถึงระดับของมัน ทำให้พวกเธอไม่มั่นใจว่าจะทำได้หรือเปล่า
"ใครบอกพวกแกว่าพวกเรามี 5 ....6 ต่างหากละเฟ้ย!!ทักษะแยกร่าง!!"
"จริงด้วย!x3"
ว้าบ!!
ชุนตะโกนขึ้นเรียกทักษะนั้นขึ้นมาทันที พวกซีลาร์ก็หันไปมองอย่างตกใจ เพราะพวกเธอก็เพิ่งนึกได้ว่าชุนได้ทักษะใหม่นี้มาด้วย
จากอาชีพซอลโล
แถมยังมีทักษะอื่นๆที่ชุนยังไม่ได้ใช้อีกด้วย
ชุนเรียกทักษะนี้ขึ้นมาจากนั้นร่างของเขาก็เรื่องแสงขึ้น
ก่อนแสงนั้นที่รูปร่างเหมือนเขาจะแยกออกมาจากตัวเขา แล้วปรากฏเป็นตัวเขาอีกคนหนึ่ง
ชุนเห็นแบบนั้นกับสายตาที่อึ้งของพวกซีลาร์รวมถึงพวกอสูรกาย
กับ เด็กสาวมนุษย์หมาป่าก็ยิ้มกริ่มแล้วพูดขึ้นอีก...
'ใช้ร่างเรามันไม่สะใจหรอก
เราต้องการคนที่แข็งแกร่งกว่าเรา....เบลล์นั่นเอง!'
"เจ้าร่างแยกเปลี่ยนร่างเป็นเบลล์!"
"!!!x3"
จากนั้นร่างแยกของชุนก็พยักหน้าให้ชุน ก่อนที่จะเรืองแสงอีกรอบ
แล้วร่างแยกของชุนนั้นก็กลายเป็นร่างของหญิงสาวผมสีน้ำตาล ดวงตาสีดำฏลมโตน่ารัก ผิวขาว
สวมอยู่ในชุดเดธเปอร์ราโด้ระดับ S พวกซีลาร์ก็ตกใจยิ่งกว่าเดิมซะอีก
'แจ๋ว ทำแบบนี้ได้จริงด้วย!!'
ชุนจ้องพลางยิ้มอย่างดีใจ
ที่ทักษะนี้กับการเปลี่ยนร่างของเขาสามารถใช้ร่วมกันได้
แถมเบลล์ก็มีพลังมากกว่าเขานี่จึงเป็นข้อดีที่ทำให้เขาเหมือนมีพรรคพวกที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมา
"นั่นเบลล์นี่นา
ชุนทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ!"
ซีลาร์ตะโกนขึ้น ออโรร่าก็ยังมองอย่างตกใจ
เธอไม่คิดว่าทักษะนี้ของร่างแยกจะสามารถเปลี่ยนร่างของชุนกับเบลล์ได้ด้วย
" ฮะ ฮะ เดี๋ยวเสร็จธุระอะไรหมด
ผมว่าพวกเราลองไปดูทักษะใหม่ๆของผมที่ห้องพักกันดีกว่าเนอะ เพราะฉะนั้นรีบทำให้มันจบๆกันเถอะครับ"
ชุนยิ้มบอกซีลาร์ อาลีเซีย
และออโรร่าที่ยังงุนงงอยู่
ชุนไม่แค่พูดเขาหยิบดาบกันซอร์ดของเซาเทียสขึ้นมา
"พวกแกอย่ามาดูถูกกันนะเว้ย! จัดการพวกมันอย่าให้เหลือซาก!!"
อสูรกายนับสิบคำรามขึ้น
ก่อนที่ร่างใหญ่นับ 3 เมตรจะพุ่งทะยานไปหาพวกชายหญิงทั้ง 6 คนนั้น พวกชุนก็ชักอาวุธประจำตัวขึ้นมา พร้อมทะยานเข้าไปหาเช่นกัน
สำนักอาคารรับภารกิจ
ชั้น 5
ห้องอาเธอร์
"ทำไมพวกรานัลยังไม่มาอีกนะ
นี่มันถึงเวลาส่งพวกชุดเกราะห์กลับคืนมาแล้วนี่นา" อาเธอร์พูดขึ้นเมื่อนึกไปถึงลูกน้องคนสนิท ที่ตามหลักเวลานี้ต้องมาถึงสำนักงานแล้ว
แอ๊ด..
"เข้ามาไม่ได้รับอนุ....อ้าวเฟย์ ว่าไงพวกรานัลถึงไหนแล้ว"
ตอนแรกอาเธอร์กำลังจะว่าคนที่เข้ามาซะหน่อย ที่เข้ามาโดยไม่ขออนุญาติ
แต่พอเห็นเป็นอัศวินสาวคนสนิทที่ใช้ให้ไปสืบข่าวว่าพวกรานัลเดินทางถึงไหนแล้วก็ปล่อยตามเลยไม่ว่าอะไร แล้วถามขึ้น
"ตอนนี้พวกรานัลอยู่ที่ร้านเหล้าเบรูทค่ะ ท่านอาเธอร์" เฟย์ อัศวินสาวตอบกับหัวหน้าของตน อาเธอร์ได้ยินแบบนั้นก็เส้นเลือดกระตุกขึ้นมาที่ขมับ
"ไอ้พวกบ้านั่นอู้งานไปกินเหล้าเรอะ ข้าจะไปจัดการพวกมันเอง เฟย์ฝากดูแลสำนักงานแทนข้าที!!"
อาเธอร์หันไปบอกลูกน้อง พลางเดินกระแทกเท้าไปตัวเปล่า โดยไม่คิดจะเอาอาวุธอะไรไป เพราะเธอหวังจะใช้หมัดจากชุดเกราะนี่ทุบหัวลูกน้องที่ชื่อ
รานัล นั่นให้หัวแตกตายคาร้านแทน
รวมไปถึงพรรคพวกของมัน
ปึง!
ตึก ตึก...
".........."
หลังจากที่หัวหน้าอัศวินสาวเดินออกจากห้องไป
เฟย์ก็เดินเข้ามานั่งที่นั่งของหัวหน้าสาวนั่นพลางยิ้มกริ่มและใช้มือตัวเองจับที่ใบหูของตัวเอง เพื่อโทรจิตไปบอกใครบางคน
'ยัยอัศวินนั่นไปแล้ว
พวกแกเตรียมตัวจัดการได้เลย'
'หึ หึ ทำได้ดีมาก เจ้าก็รบกลับมาได้แล้วถ้าเสร็จธุระแล้ว'
'รับทราบ'
เฟย์ตอบปลายเสียง
ก่อนจะยิ้มกริ่มและดวงตาของเธอก็เรืองแสงสีแดงขึ้น เพื่อบอกได้ว่าเฟย์ตัวจริงได้ตายไปแล้ว ตอนนี้คืออสูรกายที่ใช้ร่างของเธออยู่
ปล.ช่วยกันเม้น ช่วยกันแชรร์ ช่วยกันโหวตนะครับ555+
ความคิดเห็น