คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER 11 : เดท และ ปกป้อง
CHAPTER 11 : เดท และ ปกป้อง
ณ ปราสาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์ (ที่สวนด้านหลัง)
"ตกลงเจ้าชายมีธุระอะไรกับหม่อมฉันหรือเพค่ะ...."
ชุน หรือภายนอกตอนนี้คือร่างหญิงสาวของเบลล์ตัวละครสาวของเขา
กำลังฝืนยิ้มถามทั้งๆที่รู้เป้าหมายของอีกฝ่ายอยู่แล้ว
"แหม...ไม่ต้องเป็นพิธีการมากก็ได้ครับ เรียกผมว่าเอเลียสเฉยๆก็พอ"
เอเลียส เจ้าชายลำดับที่ 1 ชายเจ้าของเรือนผมสีเทา ดวงตาสีมรกต ผิวขาวมีใบหน้าที่หล่อเหลาและรูปร่างที่กำยำสมชายชาตินักรบ เขามองที่เบลล์ด้วยความเขินอาย พลางนำช่อดอกไม้ที่เตรียมมาซ่อนไว้ข้างหลัง
"ก็ได้ค่ะ
งั้นเอเลียสมีธุระอะไรกับดิฉันเหรอค่ะ"
เบลล์รีบทำตามที่พูดอย่างไม่รอช้าทันที
เพราะไม่ต้องการยืดเวลาในการทำเรื่องแบบนี้ให้มันนานนัก
"คือ...ผมอยากชวน...คุณเบลล์ไปเดินชมเมืองกับผม กินข้าวด้วยกัน
และก็ถ้าจะซื้อของอะไรผมก็จะซื้อให้ครับ...ไม่ทราบว่าคุณเบลล์สนใจมั๊ยครับ"
ว่าจบเอเลียสก็เดินเข้ามาใกล้ๆด้วยท่าทีที่เขินอายเล็กน้อย ก่อนจะสบตากับหญิงสาว(ข้างในที่เป็นบุรุษถ่องแท้) ด้วยสายตาที่จริงจัง
ส่วนในใจของเบลล์หรือชุนคิดเป็นแบบนี้.....
'เอ็งโดนหมายหัวอยู่นะเว้ย
ยังมีหน้ามาชวนตูไปเดทอีก
อยากจะบอกชิบเป๋งว่าตูมีกระแป๋งนะเว้ยยย!!!!!อ้ากกกจะบ้าตาย!!!'
เอเลียสมองเบลล์อย่างรอคำตอบด้วยใจระทึก ใบหน้าของเบลล์เหมือนคิดอะไรซักอย่าง แต่ในจิตใจกำลังร้องราวกับคนบ้า เพราะเครียดกับเหตุการณ์ที่อาจนำพาสู่ความสูญพันธุ์ของบุรุษชาติ
'ไปกับเขาเถอะค่ะคุณชุน'
เสียงนึงดังขึ้นมา
แล้วก็มีหน้าจอขึ้นมาข้างเบลล์ลอยอยู่กลางอากาศ ซึ่งแน่นอนว่าAIอย่างเอเลียสไม่เห็น มันเป็นการติดต่อกันทางช่องคุยส่วนตัวสำหรับคนที่เป็นเพื่อนกันแล้ว และคนที่ติดต่อมาก็คือ...ออโรร่า
'คิดอะไรของเธอฮะ มณีที่ให้ผมไปกับเอเลียสเนี่ย คุณก็น่าจะรู้ว่าหมอนี่คลั่งเบลล์ที่เป็นร่างหญิงของผม ถ้ามันทำอะไรผมจะว่ายังไงฮะ!!!!!!'
'ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ
สิ่งแรกคือที่ฉันต้องการให้คุณล้วงความลับอะไรก็ได้จากเอเลียส จะเกี่ยวกับออลาส หรือ 3 พี่น้องกบฏนั่นก็ได้ ให้ได้ข้อมูลมากสุด เพราะท่าทางเอเลียสตอนนี้มีอะไรคงบอกคุณหมด แถมอีกอย่างฉันต้องการให้คุณปกป้องเขาไว้
มันอาจเกิดอะไรขึ้นก่อนเวลาแต่งตั้งกษัตริย์ก็ได้.....เข้าใจมั๊ยค่ะชุน'
'.............ก็...ได้...ผมเข้าใจแล้ว'
ชุนตอบกลับเสียงอ่อย
แต่เป็นเสียงหญิงสาวเล็กๆของเบลล์
'เข้าใจก็ดีค่ะ
งั้นขอให้เดทให้สนุกนะคะ
ฉันกับพวกอาลีเซียขอไปคุยกับออลาสหน่อย'
'เดทบ้า!....กำตัดสายไปและ หนอยยัยมณีฉันจะแก้เผ็ดเธอให้ได้คอยดูสิ ฮึ้ย!'
"ก็ได้ค่ะ...เอเลียส"
"ฮะ! จริงเหรอครับ
ไม่ได้ล้อเล่นผมใช่มั๊ยครับ"
"จริงค่ะ...แต่ถ้าคุณจะไม่เชื่อ
จะเอาอย่างงั้นก็ได้นะคะ"
"เชี่อๆครับ
งั้นเราไปกันเลยมั๊ยครับ"
"ค่ะ....อ้ะ!"
พอสิ้นสุดเสียงของเบลล์
เอเลียสที่ได้คำตอบแบบนั้นก็มีความกล้ามากกว่าเดิม
เดินเข้าไปจับมือเบลล์แล้วพาเดินออกจากสวนแห่งนี้ทันที เพื่อไปเดินเที่ยวในเมือง
เบลล์ที่โดนลากไปก็ยิ้มให้แต่ในใจก็คิดอีกอย่าง...
'ขอให้พระเจ้าคุ้มครองลูกด้วยเถอะT-T'
ทางด้านซีลาร์...
ห้องของอาลีเซีย
ตึง ตึง
ซีลาร์กำลังเดินกระแทกเท้าไปมา
โดยเดินวนรอบห้องนี้
เธอไม่พอใจเท่าไรว่าทำไมตนต้องโดนจับแยกมากับพวกดอมด้วย หน้าที่ของเธอคืออยู่ติดกับชุน
หรือในตอนนี้คือเบลล์ ตลอด
แต่เธอก็เผลอตอบรับยัยออโรร่าน่าอย่างไม่ทันตั้งตัวจนลืมคิดไป
เพราะมัวคิดหาทางทรมาณเจ้าสายลับที่นั่งสลบอยู่ตรงหน้านี่ให้ทรมาณที่สุดเท่าที่จะทำได้
ด้วยนิสัยที่เธอค่อนข้างเกลียดมนุษย์อยู่แล้วจึงอยากทำแบบนี้มานานแล้ว
" ชุนจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย
ฉันไม่น่าเผลอตามยัยนั่นเล้ย
แล้วยัยนั่นรู้ได้ไงว่าเราชอบทำอะไรแบบนี้"
ซีลาร์เดินกระแทกเท้าต่อ
พลางบ่นพึมพัม
เธอเพิ่งรู้จักยัยออโรร่านั่นได้ไม่นาน
ยัยนั่นเองก็ไม่น่าจะรู้นิสัยเธอนี่นา
ขนาดชุนที่อยู่ด้วยกันมานานกว่าเธอยังไม่รู้เรื่องที่เธอเกลียดพวกมนุษย์เลย
"ชุน....ฮั่นแน่
พี่ซีลาร์คิดถึงคุณชุนพี่ชายของเบลล์เหรอค่ะ"
ลัลพอได้ยินชื่อนั้นออกมา เธอพอรู้ว่าซีลาร์ต้องอายุมากกว่าเธอเพราะดูเป็นผู้ใหญ่ที่สวยน่าจะซัก 25 ขึ้นไป
เธอพอรู้นิสัยปกติของซีลาร์ที่ไม่ค่อยพูดกับคนอื่นเท่าไร นอกจากเบลล์และอาลีเซีย ส่วนอีกคนก็น่าจะเป็นชุน
พี่ชายของเบลล์ที่เป็นเพื่อนกับเธอ(ยังไม่รู้ว่าเป็นอสูร)
ลัลที่พอเห็นท่าทางอีกแบบของเธอ ก็อมยิ้มเอ่ยแซวทันที ขณะเดียวกันที่พวกดอม เรย์
และรีน่ากำลังเค้นความลับจากสายลับคนนี้อยู่
ซึ่งสายลับคนนี้เองก็ไม่ยอมบอกอะไร
มันบอกยอมตายดีกว่า
"เอ้ะ...เอ๋!!คะ...คือเรื่องนั้น..ฉะ...ฉัน"
ซีลาร์ที่พอได้ยินแบบนั้นก็คิดในใจว่า
เกือบโดนจับได้เรื่องเบลล์คือชุนซะแล้ว
ถ้าขืนเธอพูดมากไปกว่านี้
และเธอก็ต้องหน้าแดงก่ำกับประโยคที่ลัลพูดออกมา เธอยืนขดไปมาด้วยความเขินอาย
"แล้วตกลงพี่ซีลาร์กับคุณชุนเป็น......"
"!!!"
ขณะที่พวกดอมกำลังเค้นความลับจากสายลับนี่ ขณะที่ลัลกำลังแซวซีลาร์อย่างสนุกปาก ซีลาร์ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อันตรายมาก มาจากทางหน้าต่าง....
...ไอพลังสีทมิฬที่มีพลังงานสูงพุ่งมาจากทางหน้าต่างห้องที่พวกเธออยู่อย่างรวดเร็ว
"แย่แล้วทุกคนหลบระ..!!"
ตูม!!!บรึ้ม!!!!!
................................................................................................................................................................................
เมืองกันสแลซ
ใจกลางย่านร้านค้า...
จ้อก แจ้ก!
เสียงผู้คนที่ชุกชุม ต่างพากันมาซื้อของอย่างสนุกสนาน
บางกลุ่มก็มากันเป็นปาร์ตี้เพื่อจะมารับเควสของที่หมู่บ้านก่อนที่สงครามจะเริ่มต้นขึ้น แล้วพวกเขาจะไม่มีเวลามารับเควสอีก จึงพามากัยรับซะตั้งแต่ตอนนี้
ตอนนี้ตัวเมืองกันสแลซ
มีผู้คนเดินกันพล่านกว่าทุกวัน
ทั้งผู้เล่น และเหล่าชาวเมืองจากนครเมืองอื่นที่เป็นAI
" ปืนเล่มนี้เท่าไรครับลุง"
"เอ่อ....เขาขายเป็นกระบอกนะไอ้หนู"
เสียงการเจรจาการค้าขาย
ก็ดังมากกว่าทุกวัน
ที่สวนน้ำพุใจกลางเมือง
ก็มีคู่รักผู้เล่นมากมายมานั่งปิคนิคกันที่นี่ เพราะมีสวนอยู่รอบๆด้วย....ความครึกครื้นของเมืองเป็นไปด้วยดี จนกระทั่ง......ชายหญิงคู่นึง มาพร้อมกับทหารนับ 10
"นั่นมัน...คนจากปราสาทสินะ"
ผู้เล่นคนนึงเอ่ยขึ้น พลางมองไปที่ชายหนุ่มที่เดินขี่ม้าสีขาวมาพร้อมกับหญิงสาวผมสีน้ำตาลเฮเซลนัท
กำลังทำท่าหลบหลังชายหนุ่มคนขี่ม้านั่นด้วยความเขินอาย
"อ้าว ทุกคนหลบหลีกทางให้เจ้าชายลำดับที่ 1
แห่งราชวงศ์กันกูเนอร์ด้วย"
ทหารที่ขี่ม้ามาข้างม้าขาวของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับหญิงสาวนั้นตะโกนขึ้น
ทุกคนโดยเฉพาะเหล่าชาวบ้านก็ต่างพากันหลบอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ใช่เพราะเกรงกลัว
แต่กำลังอวยให้เจ้าชายองค์นี้ทำสิ่งที่กำลังทำให้สำเร็จ ชาวบ้านต่างพากันมองหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง
พร้อมยิ้มให้อย่างเอ็นดู
ทุกคนชาวเมืองชอบเจ้าชายเอเลียสมาก
เพราะท่านคอยดูแลชาวบ้านที่ตกทุกข์ได้ยากตลอด คอยให้คำปรึกษา และรับฟังปัญหา แล้วท่านก็หาทางช่วยเหลือจนสำเร็จทุกครั้ง
และท่านก็เป็นเพียงรัชทายาทคนเดียวที่ชอบออกมาตรวจสารทุกข์สุขดิบของชาวเมืองเป็นประจำ
"เฮ้ เฮ้
ผู้หญิงที่อยู่หลังเจ้าชายนั่น...ดูสิโคตรน่ารักเลยว่ะ"
ผู้เล่นชายคนนึงเอ่ยขึ้น
พลางมองอย่างเคลิบเคลิ้ม
ผู้เล่นชายหลายคนก็พากันมองตะลึงในความสวยและน่ารักของหญิงสาวคนนี้เช่นกัน จนแฟนสาวของพวกเขาต้องดึงหูเรียกสติ
" สงสัยท่านเอเลียสคงเจอคนที่ถูกใจแล้วสินะ..."
หญิงชรากล่าวพลางยิ้มมองเจ้าชายที่ขี่ม้าสีขาวนั้น หรือก็คือ...เอลียสพร้อมกับหญิงสาวผมน้ำตาล ที่หลายคนพูดถึงอยู่หรือก็คือ...เบลล์ นั่นเอง
'แม่งพามากลางเมืองซะเด่นเลย
ไม่อายบ้างรึไงวะไอ้เอเลียสเอ๊ย!!'
ชุนสบถในใจ
ในขณะร่างของเบลล์กำลังก้มงุดงิดหลบใบหน้าผู้คน....
"อายเหรอครับ...เบลล์น่ารักจังนะครับ^^"
หลังจากมีความกล้าจากคำตอบนั้น
เอเลียสก็คอยหยอดคำหวานๆตลอด
แถมตอนนี้ก็กำลังมองเบลล์ที่นำผ้าคลุมของเขามาแนบปิดบังใบหน้า จนร่างกายส่วนอื่นของหญิงสาวก็แนบชิดกับเขาเช่นเดียวกัน
...โดยเฉพาะหน้าอกที่เอเลียสคิดว่าพระมารดาของเธอคงให้มาเยอะน่าดู....
"กะ...ก็....อายสิค่ะ
รีบพาฉันไปร้านอาหารซักที่เถอะค่ะ"
เบลล์กล่าวเสียงร้อนรน
ในใจจิตใจที่เป็นชุนก็คิดว่าถ้าเบลล์ดังขึ้นมา ในฐานะผู้เล่นเขาคงไม่มีหน้าไปไว้ไหนอีกแล้ว
ถ้าทุกคนจับได้ว่าเบลล์ผู้นี้ข้างในคือชายอันบุรุษชาติโคตรทหาร
"ได้ครับผม"
เอเลียสตอบด้วยเสียงนึกสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาว...
ภัตตาคารอาหารระดับ 5 ดาว
ชั้น 5
ประจำเมืองกันสแลซ
เบลล์โดนพามาในที่สุด
ทำให้เธอกล้ามองรอบด้านแล้วถอนหายใจ
เธอและเอเลียสได้มานั่งอยู่ที่โต้ะจีนหรู
รอบๆมีแค่พวกเขา เท่านั้นที่เป็นลูกค้า และท่าทางคงระดับโคตรวีไอพี มีทั้งคณะดนตรีมาสีไวโอลิน
พร้อมเล่นเปียโนด้วยเพลงที่ฟังดูโรแมนติกแบบสุดๆ เบลล์ก็ขมวดคิ้วอย่างอดทนพลางทำภารกิจของตนที่ออโรร่ามอบให้(เองโดนหลอกเฟ้ย!)
"ที่นี่สวยดีจังนะคะ
"
เบลล์เริ่มทำภารกิจตัวเอง
พลางมองเจ้าชายเอเลียสที่สวมอยู่ในชุดสูทขาวชุดเดิม เขากำลังนั่งจิบไวน์อยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ เบลล์มองรอบๆที่ประตูทางเข้าสำหรับห้องวีไอพีนี้ก็มีทหารองครักษ์เฝ้าอยู่สองคน
ส่วนข้างนอกประตูก็คงเป็นไอ้สิบกว่าคนที่มาพร้อมกับขบวนคาราวานที่มาตอนแรกในใจกลางเมือง
ส่วนด้านหน้าก็เป็นคณะนักดนตรีอย่างที่บอก พร้อมกับพนักงานที่คอยบริการพวกเขา...
"ครับ...แต่คงไม่ได้แม้ครึ่งของคุณหรอกครับ...เบลล์"
"ขะ...ขอบคุณที่ชมค่ะ"
เบลล์ฝืนแกล้งยิ้มกับการหยอดคำหวานของเอเลียส....
'คำพูดนี้
เหมือนที่ตูเคยพูดกับสาวคนก่อนๆเลยนี่หว่าT-T'
ชุนร้องในใจ......
"เอาละอาหารมาแล้วครับ"
เอเลียสวางแก้วไวน์ลง พลางมองอาหารที่กำลังนำมาเสริฟโดยพนักงาน 3 คน 2 คนแรกถืออาหารเนื้อวัวชั้นดีสุดหรูมา และสเต๊กเนื้อเจ้าทะเล(แย่งมาจากลูฟี่ อิ
อิ) ส่วนคนที่สามถือแก้วไวน์ที่บรรจุไวน์สีดำมาใหม่แทนไวน์สีแดงที่เอเลียสกับเบลล์ที่เพิ่งกินหมดไป
และพอเสริฟอาหารเสร็จ
พนักงานทั้งสามก็โค้งเล็กน้อย
ก่อนจะไปยืนด้านหลัง
รอคำสั่งเพิ่ม....
ทางด้านนักดนตรีก็เล่นเพลงโรแมนติกต่อไป เบลล์ฟังไปฟังมาก็เพลินดี อาหารก็อร่อย
จึงถือว่าการมาครั้งนี้ไม่เสียหายมากนัก
เบลล์
หรือชุนเป็นพวกชอบกินอาหารชั้นดีแบบนี้อยู่แล้วจึงกินทันที โดยลืมคำนึงถึงภารกิจที่ให้ชวนเอเลียสพูดคุย และแอบถามข้อมูล
"อ้ะ...หั่นเนื้ออย่างงั้นมันไม่ถูกนะครับ...มานี่เดี๋ยวผมทำให้ดู" เอเลียสหยิบมีดออกจากมือเบลล์อย่างช้าๆ เบลล์ก็มองเกน้อย
'ตูกำลังกินอยู่ เดี๋ยวปั๊ดเอามีดสเต๊กเสียบคอซะหรอกไอ้นี่-*-'
เบลล์ หรือชุนที่กำลังคิดอย่างแค้นเคืองนั้น จนลืมดูวิธีการหั่นที่เอเลียสทำให้ดู
และที่น่าตกใจคือ....เมื่อเบลล์รู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างแปลกไป ก็หันไปดูตรงหน้า ก็มีเนื้อที่หั่นอย่างดีถูกซ้อมปักอย่างแผ่วเบา แล้วยื่นมาทางเธอ
"อ้าปากสิครับ
เดี๋ยวผมป้อนให้....นี่คือการลงโทษที่คุณไม่ยอมดูตอนผมจะสอนการหั่นที่ถูกต้องให้ เพราะฉะนั้นอ้าปากซะดีๆครับ"
เอเลียสกล่าวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ก็แฝงไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ก็ไม่ได้ผลกับชุน...ขอย้ำชุนๆๆๆ!!
"........"
"เอ้า อ้าม.."
แต่ในที่สุดเบลล์ก็ยอมตามใจ
อย่างก้ำกลืนฝืนทน
อ้าปากให้ชายหนุ่มนำอาหารหรูนั่นเข้ามาในปากของเธอ เธอก็รับพร้อมค่อยๆเคี้ยวอย่างผู้ดี
"อร่อยจังนะคะ^^"
ชุนฝืนยิ้มตอบไป ถึงอาหารจะอร่อยจริงๆ แต่คนป้อนมันจะทำให้อ้วก เอเลียสยิ้มมองเบลล์อย่างเอ็นดูและรักใคร่มากกว่าเดิม เขาหยิบแก้วไวน์สีดำทั้งสองแก้วขึ้นมา พร้อมยื่นให้เบลล์แก้วนึง เบลล์ก็รู้ทันที
เก๊ง
ทั้งสองชนแก้วกัน
ก่อนจะยกดื่ม.....
"!!!"
แต่ว่า....พอหมดไปครึ่งแก้วเท่านั้น
เอเลียสก็รู้สึกถึงอันตรายได้....
"เบลล์หยุดดื่มเดี๋ยวนี้ครับ...อั้ก!!"
พูดไม่ทันขาดคำ
เอเลียสก็กระอักเลือดออกมา
"เอเลียส!!"
เบลล์รีบโยนแก้วทิ้งแล้ววิ่งไปดูเจ้าชายเอเลียสทันที....เบลล์ตกใจมากเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น เธอมองเอเลียสกับแก้วนั่นผลัดกัน ก่อนจะรู้ตัวว่าแก้วนั่นคือ...
"ยาพิษ!ทหารรีบ...อ้ะ!!"
เบลล์รีบตะโกนบอกทหารที่เป็นองครักษ์อยู่ที่หน้าประตู แต่ภาพที่เธอเห็นคือ มีชายชุดคลุมสีดำสองคนวางมีดลงหลังจากปาดคอทหารองครักษ์ทั้งสองขาดสะบั้น และพอลองมองไปทางพนักงานกับนักดนตรี พวกเขาก็โดนพวกชุดคลุมที่แต่งตัวเหมือนกับ 2
คนนี้ ฆ่าตัดคอจนหมด
....โดยที่เธอไม่รู้ตัว.....
'ทำได้ยังไงกัน....เราน่าจะรับรู้ได้ถึงอันตรายแบบนี้ได้นี่นา......จริงสิ นี่มันไม่ใช่The Blond Bulletนี่หว่า..บัดซบเอ๊ย!'
ชุนคิดในใจ
ความสามารถในการรับรู้ของเขา
อยู่ในเกมส์นั้นไม่ใช่เกมส์นี้
ทำให้เขาประมาทไปจนได้...
ฉัวะ!อ๊ากกกก!!
"!!!"
เสียงพวกทหารของเอลียสข้างนอกดังขึ้น
เบลล์กัดฟันแน่น
แสดงว่า....พวกเขาเองก็โดนกำจัดเหมือนกัน
"เฮ้ยทำไมแกไม่ติดพิษ!" ชายชุดคลุมคนนึงดังขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่โดนพิษมีแค่เอเลียส...
'แก้วเราก็มีสินะ....แต่เสียใจเว้ย
ตูมีบัคว่ะ!!'
ปล.แก้ระดับของที่ได้จากเควสนี้ จากsssเป็น sครับ และของพวกจักรพรรดิ์จากssเป็นA
ขอบคุณที่อ่านกันครับ คอมเม้นกันด้วยนะครับ พร้อมทั้งติชมแต่อยากให้คอมเม้นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะ อิอิ^^
ครึก....ครึก..
เสียงของเศษซากกำแพงที่พังทลาย
จากพลังมหาศาลที่พุ่งเข้ามา
ทำให้ห้องของอาลีเซียและห้องที่ติดกันถึง 5
ห้องระเบิดหายไปเหลือแต่ซาก
แต่ท่ามกลางเศษซากนั่นและเปลวเพลิงก็ได้มีหญิงสาวผมสีขาวดวงตาสีน้ำเงินฟ้าทะเล สวมชุดขนสัตว์สีขาว มีบาดแผลตามตัวเล็กน้อย...
เธอยืนอยู่ท่ามกลางควันและเปลวเพลิง...ออร่าพลังเธอสีขาวแผ่กระจายออกมารอบๆตัว เพื่อบ่งบอกถึงระดับพลังที่รุนแรง ที่เธอใช้ในการป้องกันตัวจากคลื่นพลังสีดำตะกี้
"............."
ซีลาร์มองทางพวกดอม รีน่า เรย์ และลัลที่สลบไป และบาดแผลสาหัส
เธอพยายามเต็มที่เพื่อป้องกันแรงระเบิดให้พวกเขา แต่ร่างกายของพวกเขาก็เปราะบางเกินกว่าจะรับสเก็ดระเบิดนี่ได้
ถึงทำให้บาดเจ็บสาหัสถึงแม้ซีลาร์จะสร้างบาเรียให้แล้ว
ส่วนสายลับร่างแหลกสลายไปแล้ว
แต่เธอก็ต้องมาทุ่มพลังป้องกันตัวเองเช่นเดียวกัน....เพราะไม่งั้นเธอก็อาจตายได้เลยทีเดียว
".........."
ซีลาร์หันกลับไปมองข้างหน้า
เธอมองไปยังคนที่ทำให้เป็นแบบนี้
รูปร่างเป็นมนุษย์ไร้หน้า
เห็นเพียงแต่ตาสีแดงสีส่องแวงออกมา
ทั้งตัวสีดำทมิฬและสวมชุดเกราะสีดำขนาดใหญ่
มันมองซีลาร์อย่างแปลกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีคนรอดจากการโจมตีครั้งนี้ด้วย
"แกมาปิดปากไอ้สายลับสินะ....พลังระดับนี้...แกเป็นใครกันแน่"
ซีลาร์ถามด้วยเสียงที่แฝงด้วยจิตสังหารระดับสูง เพราะสัมผัสได้ว่ามันมีระดับพลังที่พอๆกับเธอ
หรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ
เธอจึงไม่ประมาทซักวินาทีเดียว
เธอมองการเคลื่อนไหวทุกอย่างของมัน
"........."
ฟ้าว!!ซูม!!
"เดี๋ยวจะหนีไปไหน ฉันไม่ปล่อยให้แกรอดไปหรอก!"
ซีลาร์พอเห็นมันหันหลัง
แล้วทะยานเหาะออกไป
เธอก็รีบเร่งพลังพุ่งตามไป
เพราะตอนนี้เธอได้เสียสายลับที่จะเป็นหลักฐานในการจับกุม 3 รัชทายาทกบฏนั่นแล้ว เธอจึงคิดจะจับไอ้คนตรงหน้าแทน เพราะถ้ากลับไปหาชุนแบบนี้
เขาจะต้องผิดหวังเป็นแน่....นั่นคือเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น
ฟ้าว!
....................................................................................................................................................
ปราสาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์
คุกใต้ดิน
"ฮึ มีผู้หญิงคนนั้นได้สืบทอดเจตนารมณ์ของข้าแล้วงั้นรึ....น่าดีใจจริง"
เสียงชายชราคนนึงกล่าวขึ้น
เป็นชายชราผมขาวมีหนวดเคราเฟิ้ม
แต่ร่างกายยังคงบึกบึน
ดวงตาสีมรกตมองมาที่ชายหนึ่งคนกับหญิงสาวอีกสองคนที่อยู่ด้านหน้าเขา
แต่ถูกคั้นกลางไว้โดยลูกกรงเหล็ก.....
"................"
"ใช่ค่ะ และไม่ต้องห่วงนะคะ
เบลล์ต้องหาทาช่วยท่านอาได้แน่เลยค่ะ"
อาลีเซียพูดขึ้น พลางจับมือชายชราไว้ผ่านลูกกรง ออโรร่าตอนนี้ที่ยืนอยู่ข้างเธอ
กับเอเรียลกำลังมองขึ้นไปด้านบนด้วยท่าทีที่สงสัย จนเอเรียลสังเกตุได้เลยถามขึ้น
"มีอะไรเหรอครับท่านออโรร่า?"
"....ไม่มีอะไรหรอกค่ะ "
ออโรร่าตอบกลับ
เธอมองขึ้นไปข้างบนเพราะ
เหมือนกับว่าตะกี้เธอได้ยินเสียงระเบิดอย่างงั้นแหละ พวกเขาตอนนี้ไม่รู้เลยว่าข้างนอกกำลังเกิดเหตุวุ่นวาย พวกทหารตอนนี้ไปช่วยกันดับไฟไปหมด
ทหารข้างนอกก็รีบลงมาเตือนทหารที่อยู่ชั้นใต้ดิน ก็เลยทำให้พวกเขารีบลงมาบอกพวกเอเรียลทันที
ตึก ตึก!
"ท่านเอเรียล ท่านอาลีเซีย ท่านออโรร่า รีบออกจากชั้นใต้ดินก่อนพะยะค่ะ ตอนนี้ข้างบนเกิดเหตุระเบิดที่ห้องของท่านอาลีเซีย และตอนนี้เป็นเพลิงไหม้ใหญ่แล้ว!!"
"ว่าอะไรนะ!"
ทั้งสามคนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ถ้าจำไม่ผิดห้องอาลีเซียตอนนี้มี....พวกซีลาร์อยู่
"แย่แล้วพวกซีลาร์!"
ทั้งสามพักเรื่องออลาสก่อนจะวิ่งขึ้นไป ออลาสก็มองตามขึ้นไปพลางคิดในใจว่า...
'รู้สึกเรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น....'
.........................................................................................................................................................
ภัตตาคารอาหารระดับ 5 ดาว
ชั้น 5
ตอนนี้ทหารที่รอดมาจากเงื้อมมือของพวกชุดคลุมได้ ก็เข้ามาในห้องวีไอพีนี้..
.....และที่รอดมาได้มีเพียง
3 คนที่หนึ่งในนั้นคือหัวหน้าองครักษ์ 'เซาเทียส' ชายรูปร่างสูงใหญ่ใส่ชุดเกราะองครักษ์สีเงินประจำราชวงศ์กันกูเนอร์
ขั้น 2 ระดับ 0 ประเภทสปิริตระดับกลาง พร้อมกับถือดาบสีเงินเล่มพอดีมือ
มันไม่ใช่ดาบธรรมดา
เพราะกฏที่บอกว่าคนในปราสาทต้องใช้ปืนจึงทำให้เซาเทียสใช้ดาบเล่มนี้ได้...
เพราะมันเป็นปืนดาบที่มีช่องยิงอยู่ในตัว เพียงแค่กดด้ามดาบ แถมสามารถฟันศัตรูได้ เป็นอาวุธระดับ Bเลยทีเดียว
ส่วนสองคนที่เหลือคือทหารติดปืนธรรมดา....ซึ่งตอนนี้ทหารคนนึงกำลังแบกร่างของเอเลียสอยู่ ชุนคาดว่าเขายังไม่ตายเพราะยังหายใจอยู่.....
"ไม่ต้องห่วงท่านเบลล์...ข้าและทหารที่เหลือจะพาท่านกับท่านเอเลียสหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้" เซาเทียสพูดขึ้น
พลางมองกระจกหน้าต่างขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังกลุ่มพวกชุดผ้าคลุมพวกนั้น
"ไม่ต้องห่วงฉันท่านเซาเทียส....พาองค์ชายหนีไปเถอะ ฉันจะจัดการที่นี่เอง"
เบลล์พูดขึ้นโดยในใจที่คือชุนตอนนี้กำลังคิดจะกำจัดพวกชุดผ้าคลุมให้สิ้นซากและเหลือเพียงคนเดียวเพื่อจะจับไปเค้นข้อมูล
'เราต้องทำได้สิน่า
เรามีพลังของชุดคอสโม...เอ๊ย!ชุดเดธเปอร์ราโด้นี่แล้ว เราน่าจะพอเก้บกวาดพวกมันได้'
ชุนคิดในใจ แต่เหงื่อก็ยังคงตกด้วยความเครียด แต่ในใจก็แฝงด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ลองสู้จริงๆจังๆในเกมส์นี้ซักที แถมเขายังมี....ทักษะถึง 5
ทักษะที่ได้มาพร้อมเควส50%นั่นด้วย
นอกจากชุดพวกนี้
เขาจะได้ลองใช้ทักษะนั่นดู.....
"ท่านจะบ้าเหรอ
ขืนทำแบบนั้น...!"
"พวกเราเก็บมันให้หมด
ยกเว้นยัยผู้หญิงกับไอ้องค์ชายจับเป็นเท่านั้น!"
ชายชุดคลุมสีดำที่ดูเหมือนตัวหัวหน้าตะโกนสั่งขึ้น พวกชุดคลุมคนอื่นที่ใส่หน้ากากสีดำ ก็ชักมีดตัวเองขึ้นมาแล้วพวกชุดคลุมจำนวนนับ
100 ก็พุ่งมาที่พวกเบลล์ด้วยความเร็วสูง
" ดูแลเอเลียสให้ดีๆละ!"
"ท่านเบลล์อย่า!"
เซาเทียสห้ามไม่ทัน
เบลล์ก็ทะยานพุ่งไป
หญิงสาวผมสีน้ำตาลดวงตาสีดำกลมโต
จ้องไปที่พวกชุดคลุมด้วยสายตาที่แน่วแน่
เธอหยิบปืนคู่ที่เหน็บข้างขึ้นมา
เธอหมุนตัวสะบัดผ้าคลุมสีแดงจากชุดเธอจนผ้านั่นบังตาเจ้าชุดคลุมคนนึง
"อึ้ก!"
ปัง!
โพละ!!
ผ้าพอบังตามัน
เบลล์ก็ยิงทะลุเสื้อตัวเองเข้าไปฝังสมองมันเจ้าชุดคลุมตัวหน้าทันที
"แก...พวกเรารุมยัยนี่ก่อน เอาให้บาดเจ็บสาหัสนะอย่าฆ่ามัน!!"
จากนั้นพวกชุดคลึมนับร้อยก็ชักมีดกวัดแกว่งมาทางเบลล์อย่างรวดเร็ว เบลล์ที่พึ่งฆ่าไปตัวหนึ่งกำลังยืนชิดกำแพง
พอเห็นพวกมันพุ่งมาเธอก็กระโดดเหยียบกำแพงห้องตีพลังกากลับหลังแล้วยิงตัวที่วิ่งเลยเธอไป
"เฮ้ย!"
ปัง!ปัง!โพละ
สมองเจ้าชุดคลุมสองตัวที่วิ่งเลยไปหัวแตกทันที สมองของพวกมันกระจายไปทั่ว
"ท่านเบลล์..เหลือเชื่อ...พวกเจ้าดูแลท่านเอเลียสทีข้าจะไปช่วยท่านเบลล์!" เซาเทียสสั่งทหารทั้งสองคนพยักหน้า จากนั้นเซาเทียสก็ทะยานไปช่วยสนับสนุนเบลล์
ตูม!!
เสียงปืนระดับชอตกันดังออกมาจากปืนดาบของเซาเทียส
มันยิงด้วยความแรงทำให้พวกชุดคลุมตรงหน้ากระเด็นไป พวกที่อยู่ใกล้ๆก็ร่างขาดกระจุย
"ระวังดาบนั่นไว้!"
ตัวหัวหน้าสั่งเมื่อเห็นพลังทำลายของดาบของเซาเทียส
ผัวะ!ปัง!โพละ!
พวกชุดคลุมพุ่งมาหาเบลล์
เบลล์ก็ใช้วิธีเดิมในการจัดการแบบThe Blond Bullet ขัดขาล้มแล้วยิงซ้ำ
เบลล์หลบคมมีดที่พวกมันกวัดแกว่งมาเฉียดใบหน้า คอ
ขาของเธออย่างคล่องแคล่ว
เธอกระโดดตีหลังกาไปข้างหลังมันเพื่อจะยิงจากทางด้านหลัง
แต่พวกชุดคลุมเคยโดนไปรอบนึงแล้วจึงรู้ลู่ทาง ชักปืนกลับไปด้านหลังตั้งแต่เบลล์กระโดด....
แต่พวกมันก็ต้องตายอยู่ดี....
"ทักษะที่ 1 เคลื่อนย้ายมิติ
**(ทักษะเคลื่อนย้ายมิติ ระดับA เป็นการที่ใช้ในยามฉุกเฉินที่ตัวเองไม่สามารถหลบการโจมตีนึงได้พ้น เป็นการพาไปจุดที่ตัวเองต้องการที่นึง ไม่สามารถใช้ได้ต่อเนื่อง คูลดาว 30 วินาที ผลาญมานาถึง 10,000/ครั้ง!)"
ฟุบ!
"เฮ้ยข้างหลังๆๆ!!"
พวกชุดคลุมตะโกนขึ้นทันที
เมื่อเห็นเบลล์มาโผล่ข้างหลังของมันอีกที
หลังจากที่มันหันหลังไปจะยิงเบลล์ในตอนแรก
ตอนนี้เบลล์กลับวาร์ปไปอยู่ด้านหน้ามะกี้แทน
"ทักษะที่ 2 ทุกสารทิศ**(เป็นการที่เดธเปอร์ราโด้ใช้มือตัวเองที่เคลื่อนไหวได้เร็วยิ่งกว่าความเร็วแสง ยิงทุกทิศทุกอย่างกระจายเป็น 360 องศา โดยที่ศัตรูไม่สามารถขยับไปไหนได้ทัน คูลดาว 1 นาที ผลาญมานา 7,000/ครั้ง)
ปัง!ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!!!
"อ๊ากกก!!!"
พวกชุดคลุมโดนยิงกันระนาวล้มลงไปเกือบครึ่ง บางคนที่โดนหัวก็ตายไป บางคนโดนหลายนัดก็เสียเลือดตาย บางคนรอดมาก็เจ็บสาหัส
"หนอยยัยปีศาจ!!"
ชุดคลุมคนนึงทะยานพุ่งมาด้วยความเร็วสูง...
เบลล์รีบทะยานพุ่งไปทางมัน
มันตกใจไม่คิดว่าจะพุ่งมาแบบนี้
เลยเอามีดฟันใส่เบลล์อย่างไม่มีรูปแบบ
เบลล์ก็สไลด์ลอดขามัน
แล้วยิงมันจากด้านหลังไป 10 นัด
ปัง ปัง!
"อ๊ากกก!!"
คว้าง!!!
มีดที่เล่มยาวกว่ามีดอื่น
ก็ตวัดที่คอของเบลล์
เบลล์รู้สึกได้ทันก็เอี้ยวตัวหลบ
จนมีดนั่นตัดเส้นผมเธอไปเส้นนึง....
' เราแข็งแกร่งขึ้นแล้ว....จะไม่มีทางแพ้อีกแล้ว นับจากนี้....'
ชุนพูดกับตัวเองในใจ
ขณะที่หลบคมมีดนั่น
แล้วเบลล์ก็เอาเท้าเตะเข้าไปที่คางของไอ้ชุดคลุมคนนี้ จนลอยขึ้นเหนือเพดาน แล้วชุน หรือตอนนี้คือเบลล์
ก็เอาปืนคู่เลงกลางอากาศพร้อมกระหน่ำลั่นกระสุนไปเป็นร้อยนัด
ปัง ปัง ปัง ปัง!!
ร่างชุดคลุมนั่นโดนยิงจนพรุน...
'เก็บกวาดให้หมดด้วยทักษะนี้เลยดีกว่า...'
"ทักษะที่ 3 เดือดดาล!
(ทักษะระดับ s ทักษะที่เป็นการเร่งการทำงานของร่างการโมเลกุล เซลล์ ฮอรฺดมนทุกอย่างบีบอัด
ฉุบฉีดเร็วขึ้นเป็น 100 เท่า
ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งและระบบประสาทการเคลื่อนไหวเร็วขึ้นร้อยเท่า คูลดาว 1 วัน
ใช้มานา300,000/ครั้ง) "
"ย่าห์!!!!!"
เบลล์ตะโกนขึ้นด้วยความรุนแรง
ร้อนรุ่มในร่างกาย
เธอทะยานพุ่งไปด้วยความเร็วแสงพื้นที่เธอเหยียบที่พอเธอพุ่งออกไป ก็ร้าวแตกออก
เธอพุ่งไปหาเหล่าชุดคลุมที่เหลือเป็นสิบ
"เซาเทียสหลบออกไป!!"
เบลล์ตะโกนขึ้นเสียงอันดังลั่น เซาเทียสหันไปมองก็เห็นลำแสงพลังสีแดงพุ่งเก็บกวาดพวกชุดคลุมอย่างรวดเร็ว เสียงปืนดังถี่มากอย่างรัว
พร้อมร่างที่ร่วงลงไปนอนกันระนาว
เซาเทียสก็รีบทะยานออกไปทันที
เบลล์ก็เห็นราวกับภาพสโลโมชั่นที่ไม่มีใครเคลื่อนไหว แต่ร่างเธอกับร้อนไปหมด
เธอยิงพวกชุดคลุมที่เห็นหมดสายตาของเธอเริ่มพร่าเพราะทักษะนี้อยู่เกินขอบเขตของร่างกายเธอไปซักหน่อย
ตูมมมมม!!!บรึ้มมมมม!!
สิ้นสุดหมดทักษะร่างกายของเบลล์ที่ลดอุณหภูมิ
และการทำงานร่างกายที่เร็วสูงนั่น
พอหยุดอย่างฉับพลันก็ทำให้ออร่าพลังของเธอกระจายระเบิดออกรอบข้าง จนภัตตาคารชั้น 5 หายไปทั้งชั้น....
"เฮ้ย!ระเบิดนั่นมันอะไรวะนั่น!"
เหล่าผู้เล่นที่อยู่ด้านล่าง รวมถึงชาวเมือง
มองภัตตาคารหรูชั้นบนสูดที่ระเบิดดังลั่นหายไป...
"แฮ่ก....แฮ่ก..."
เบลล์ในตอนนี้อยู่ในสภาพที่ดูอ่อนแรงมาก เหงื่อเธอเต็มใบหน้า หลังจากลองใช้ทักษะระดับสูงถึงระดับ sไป 1 ทักษะ และมันก็ผลาญมานาของเขาไปเกินครึ่ง
'ไม่น่าลองใช้เลย
ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้
แถมทำให้เราอ่อนแรงลงขนาดนี้เชียว'
ชุนคิดในใจ....เพราะเขาดันอยากลองใช้ทักษะ
แบบไม่รู้ถึงขอบเขตพลังของมันจึงทำให้เกิดระเบิดแบบนี้ขึ้น..
ตุบ
เบลล์ทรุดเข่าลงกับพื้น
ออร่าสีแดงตามชุดเธอหายวับไป
เธอหันมามองพวกเอเลียส เซาเทียสกับทหารอีกสองคน เธอมองไปแล้วพอเห็นพวกเขาก็เบิกตาโพลง
มีคนคนนึงอยู่กับพวกเขา
ทหารทั้งสองนายที่อยู่เฝ้าเอเลียสหัวขาด
ศรีษะของพวกเขากองอยู่กับพื้น
และเซาเทียส...ที่พึ่งโดนตัดหัวไปหมาดๆ
ฉัวะ!คลุก...คลุก
หัวของเซาเทียสโดนตัดออก
แล้วกลิ้งลงบนจานอาหารที่วางอยู่บนพื้น
จากนั้นร่างของเซาเทียสที่ไร้ศรีษะก็ลมลงตรงหน้าเบลล์ เบลล์
หรือแม้แต่ภายในจิตใจที่เป็นชุนมองชายตรงหน้าที่ฆ่าเซาเทียสโดยใช้แค่ปลายเล็บอย่างหวั่นเกรงและสั่นๆ
จนเสียงระบบดังขึ้น...
<ผู้เล่นชุนพบ เทพปีศาจแห่งการทำลาย เซฟิรอธ
ขั้น 5 ระดับ 10 ระดับอสูรระดับสูง หากโดยโจมตีจนเสียชีวิต จะทำการลดระดับ 100 ระดับ และคืนชีพภายหลัง 48 ชั่วโมงค่ะ>
อึ้ก....
เบลล์ หรือ แม้แต่ในใจที่เป็นชุนก็กลืนน้ำลาย ปากสั่นเทา
มือที่เคยถือปืนไว้แน่นค่อยๆสั่น
จนปืนแทบถือไว้ไม่อยู่
เบลล์มองชายหนุ่มผู้มีปีกนกสีดำขนาดใหญ่
ผมยาวดำ ดวงตาสีทอง ผิวขาว
ไม่ได้ใส่เสื้อทำให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆสวมกางเกงยาวสีดำยืนเท้าเปล่า....
ตุบ
เบลล์ ลงไปนั่งลงกับพื้นด้วตัวสั่นๆ
ที่เขาตัวสั่นไม่ใช่เพราะกลัว
แต่หลังจากใช้ทักษะนั้นทำให้เขาอ่อนแรง
และยิ่งเจออสูรระดับนี้
เขาก็หมดหนทางสู้
เพราะมานานเองก็ยังไม่ฟื้นดีพอ
ถึงจะสามารถใช้ทักษะระดับsนั่นได้อีกครั้ง แต่ก็ใช่ว่าจะกำจัดอสูรตนนี้ได้ อสูรตนนี้อยู่เหนือแม่สาวซามูไร และระดับน่าจะเทียบเท่ากับผู้เล่น 3 คนที่อยู่บนจุดสูงสุดของโลกเกมส์นี้ ที่ขึ้นชื่อว่า 3 จักรพรรดิ์ราชันข้ามฟ้า
และถึงใช้ได้หลังจากนั้นเขาก็ต้องหมดแรงขยับไปไหนไม่ได้แน่นอน
เพราะขนาดมานาหายไปเกินครึ่งร่างกายเธอยังรับสภาพไม่ไหวจนทรุดแบบนี้เลย
"กลัวข้าเหรอ....แม่หญิง"
เซฟิรอธถามด้วยเสียงไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ แต่เปี่ยมด้วยพลังมหาศาลในน้ำเสียงนั้น....
"................"
เบลล์มองโดยไม่พูดอะไร แต่มองด้วยความเคียดแค้น
เธอปล่อยให้เซาเทียสต้องตายรวมถึงทหารทั้งหมด ทั้งๆที่เกมส์The Blond Bullet
ลูกน้องที่อยู่กับเธอ...ไม่สิเขายังไม่มีใครตายเลยแม้แต่คนเดียว
เพราะเขาป้องกันและช่วยดูแลอย่างดี ระมัดระวังรอบคอบ
แต่เกมส์นี้มันบ่งบอกถึงความต่างของพลังอย่างชัดเจน อย่าว่าแต่ปกป้องคนอื่นเลย แม้แต่เขาเองก็ไม่แน่ว่าตัวเองจะรอดไปได้
"ไม่ต้องห่วงข้าจะไม่ฆ่าเจ้ากับเจ้าชายเอเลียสตอนนี้หรอก....เพราะมันเป็นส่วนนึงของแผนการ" เซฟิรอธเอ่ยเบาๆ
"แผนการหรือว่าแกเองก็....!"
ปึง!
ตึก ตึก!
ไม่ทันที่เบลล์จะได้ถามอะไร
ก็มีทหารจำนวนมากเปิดประตูจากด้านล่าง
แล้วขึ้นมายังชั้น 5
ที่ตอนนี้เป็นเพียงลานว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยร้าวและซากปรักหักพัง ทหารจำนวนมากวิ่งขึ้นมานับร้อย
"โอเรีย..."
เบลล์เอ่ยเบาๆ
เมื่อเห็นผู้นำกองทหารที่นำทหารกองนี้ขึ้นมา...
"จับผู้หญิงคนนั้นไว้
ข้อหาล่อลวงพยายามลอบปลงพระชนม์เจ้าชายเอเลียส!!!" โอเรียสั่งขึ้น
พลางชี้มาที่เบลล์ที่กำลังนั่งทรุดอยู่กับพื้น
"เดี๋ยวก่อนนี่มันเรื่องอะไรกันคนที่ทำน่ะคือ..!"
เบลล์หันกลับมาอีกที เซฟิรอธก็หายไปแล้ว และพอเธอลองมองไปทางศพพวกชุดคลุม
ผ้าคลุมนั่นกับหน้ากากก็สลายหายไปก่อนที่พวกทหารจะทันได้มองมีแค่เบลล์ที่เห็น
พอผ้าคลุมกับหน้ากากสลายหายไป....ก็กลายเป็นทหารของราชวงศ์กันด์กูเนอร์แทน
"อะไรกัน!"
"จับผู้หญิงคนนั้นเร็วเข้า
ผู้หญิงคนนั้นเป็นอันตรายต่อราชวงศ์เรา!"
สิ้นสุดเสียงเหล่าทหารที่เห็นเพื่อนตาย
พร้อมกับหัวของเซาเทียส
ก็มองเบลล์ด้วยความแค้นคิดว่าเป็นฝีมือเธอ จึงวิ่งกรูกันมาจับเธอ
ควับ!
เบลล์เห็นว่าหลักฐานที่ยืนยันความบริสุทธ์ของตัวเองได้หายไป แถมนี่เองคงเป็นแผนทั้งหมดของพวก 3 รัชทายาทนั่น โดยร่วมมือกับพวกอสูรมารอย่างเซฟิรอธ
เซฟิรอธคงใช้เวทย์ควบคุมทหารที่ใส่ชุดคลุมพวกนั้นสู้กับเธอ
เบลล์หมดหนทางที่จะบอกถึงความบริสูทธ์ของเธอแล้ว....แต่ยังเหลืออีกคนที่จะยังยืนยันความบริสุทธ์เธอได้
ตึก ตึก!
หมับ!
"แล้วเธอจะได้เห็นดีกัน โอเรีย!!ทักษะที่ 4 ปีกวิหคทะยานฟ้า(ทักษะระดับ s
เป็นการที่ทำให้ตัวละครเราติดปีกนกขนาดใหญ่ สามารถทำให้เราบินได้ด้วยความเร็วสูงเหมาะกับการเดินทางอย่างรวดเร็ว ไม่มีระยะคูลดาว ผลาญมานา1,000/วินาที) "
เบลล์ตะโกนลั่น
ก่อนจะมีปีกสีขาวยักษ์ติดที่หลังเธอ
เธอก็อุ้มเอเลียสพาบินไปด้วยความเร็วสูงไปทางหน้าต่างบานยักษ์และชนแตกบินหนีออกไป
เพล้ง!
"เสร็จกัน!"
โอเรียสบถขึ้น
พลางวิ่งไปที่ขอบหน้าต่าง
แต่ในใจก็คิดอีกอย่าง....
'เป็นไปตามแผนการ
ถึงจะพลาดที่เอเลียสโดนเอาไปด้วยก็เถอะ
แต่หมอนั่นก็ไม่มีทางฟื้นมายืนยันความบริสุทธ์แกได้หรอก ยัยศิษย์ของออลาส'
ความคิดเห็น