ลำดับตอนที่ #118
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #118 : CHAPTER 109 : เจ้าหญิงเงือกแห่งเผ่าธีดาส
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง...
ดินแดนแห่งนี้คือดินแดนลี้ลับที่ไม่มีผู้เล่นคนไหนเคยได้เหยียบมาก่อน เพราะมันเป็นเขตมิติที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเทพองค์หนึ่งที่ใข้เขตมิตินี้ในการใช้ในการกักขังอะไรบางอย่างไว้ ดินแดนแห่งนี้เป็นเกาะขนาดใหญ่ถ้าเทียบกับโลกจริงก็ใหญ่กว่าเกาะที่เรียกว่าญี่ปุ่นเสียอีก
ดินแดนแห่งนี้มีอาณาจักรขนาดใหญ่ตั้งอยู่มันมีพื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลมากและยังมีป่าขนาดใหญ่มากมายมีเกาะลอยฟ้าขนาดเล็กลอยอยู่เหนือป่าแห่งหนึ่งด้วย
ดินแดนแห่งนี้มีความสามารถร้ายแรงอย่างหนึ่งที่ส่งผมต่อผู้เล่นมากๆ...
คือถ้าใครได้เหยียบย่ำเข้ามา...ผู้เล่นคนนั้นก็จะมีพลังหรือความสามารถเท่ากับร่างตัวเองจริงๆบนโลกจริง พลังหรือทักษะพิเศษ สกิลต่างๆทุกอย่างจะหายไป
และที่นี้ก็มีคนผู้นึงมาถึงดินแดนนี้แล้ว...
"ข้าไม่แนะนำให้เจ้ามาที่นี่เลยนะ ที่นี่มันอาจจะไม่มีสิ่งนั้นก็ได้"
ชายป่าแห่งหนึ่ง ก็มีคนในชุดคลุมสีขาวถึงสองคนยืนมองอาณาจักรขนาดใหญ่ตรงหน้า เสียงชายชราในคนชุดคลุมตัวใหญ่เอ่ยขึ้นมาบอกเรื่องบางอย่างให้กับคนในชุดคลุมอีกคนนึงฟัง
"......"
คนชุดคลุมอีกคนนึงไม่พูดอะไร เขามองอาณาจักรตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนเขาและชายชราจะรู้สึกถึงพลังอะไรบางอย่างที่มากมายมหาศาลมาจากป่าทางด้านหลังไม่ไกลจากชายป่าที่เขาอยู่มากนัก
ครืน~
"!!!x2"
ทั้งสองชักหน้าหันไปมองด้านหลัง ชายชราหรี่ตามองจากทิศนั้นเล็กน้อยก่อนจะหลับตาสัมผัสถึงพลังนั่นว่ามันคืออะไร
"ไม่น่าเชื่อ...พลังทั้งสองนี่คือพลังของพวกเผ่ามารกับเผ่าเทพ ทำไมพวกมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้"
ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อตัวเอง คนในชุดคลุมมองทิศนั้นเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปทิศที่มีพลังมหาศาลนั่น ชายชรามองดังนั้นก็คิดไว้แล้วว่าเขาต้องไปทางนั้นแน่ๆ ชายชราเลยเดินตามคนในชุดคลุมไปทันที
ทางที่พวกเขาไปนั้นก็มีพวกเบลล์อยู่นั่นเอง...
ณ เกาะอสรพิษ
ตึก ตึก
ที่ถ้ำใต้โบราณสถานลาร่าได้ใช้ความสามารถในการอ่านภาษาโบราณของเธอพาพวกซีลาร์ อาเธอร์ ลูน่า เดเบียล่าและ...เจ้าหญิงอควา
พวกเขาต้องผ่านพวกมอนเตอร์ถ้ำและอสูรมากมายระหว่างทาง แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะพวกมันมีระดับพลังค่าเฉลี่ยที่ขั้น 1 - 2 เพียงเท่านั้น ไม่ใช่ระดับจะทำให้พวกลูน่า อาเธอร์ เดเบียล่าระคายผิวได้เลย...อาจยกเว้นแค่ซีลาร์ที่กำลังอ่อนแอจากการตั้งครรภ์เท่านั้น
แต่ก็ได้ลูน่าคุ้มครองอย่างดี อาเธอร์ก็ปกป้องเจ้าหญิงอควา เดเบียล่าก็ปกป้องลาร่า จนในที่สุดพวกเธอก็เดินทางมาถึงประตูบานยักษ์บานนึงที่ทำด้วยมรกตสีเขียว
"ว้าว สวยจังเลย!"
เดเบียล่าอุทานขึ้นเมื่อเห็นประตูมรกตที่มีสีเขียวสวยงามนี่ ก่อนเธอจะเข้าไปลูบคลำอย่างสนุกสนานตามประสาเด็ก
"....."
ลาร่ายิ้มมองเดเบียล่าเด็กสาวผมยาวสีฟ้าผู้มีหน้าอกหน้าใจเกินวัยด้วยสีหน้าเอ็นดู ก่อนจะเดินเข้าไปที่ประตูมรกตแล้วพยายามหาอักษรโบราณที่น่าจะเป็นคำใบ้สู่สถานที่ข้างในนี้ เพราะที่ผ่านมาเธอก็ใช้วิธีนี้ตลอด
"ฮ้าว~"
ลูน่าหาวขึ้นเล็กน้อยเพราะทางที่ผ่านมามีแต่เรื่องน่าเบื่อ มอนเตอร์ก็กระจอกเกินไป แถมต้องมายืนรอลาร่าที่ต้องใช้เวลาในการไขภาษาโบราณอีก ใจจริงเธออยากจะไปช่วยชุนสู้กับเมดูซ่าถ้าไม่ติดว่าชุนฝากเธอให้คอยดูแลซีลาร์และทุกๆคนละก็...เธอคงบินแจ้นไปนานแล้ว
"....."
อาเธอร์ก็มองขมวดคิ้วใส่ลูน่าที่แสดงกิริยามารยาทไม่สมกับเป็นผู้ดีเล็กน้อย แถมไม่สมกับเป็นผู้หญิงด้วย เพราะเธอเล่นหาวอ้าปากซะกว้างจนเห็นลิ้นไก่เลยทีเดียว แต่ลูน่าก็ไม่สนใจท่าทีของลูน่าเธอก็ทำท่าหาวพ่นลมแกล้งใส่อาเธอร์ทันที อาเธอร์ก็ฉุนพยายามไล่เอาคืนเธอแต่ลูน่าก็บินหนีได้อย่างสบายๆด้วยท่าทีชวนหมั่นไส้
"ฮิๆ"
ซีลาร์กับเดเบียล่าก็ขำในการกลั่นแกล้งกันของทั้งสอง ลาร่ากับเจ้าหญิงอควาก็มองเล็กน้อย ก่อนลาร่าจะสบตากับเจ้าหญิงอควาด้วยความหมายอะไรบางอย่าง ลาร่าหยิบของชิ้นนึงมาจากช่องเก็บสัมภาระของตัวเองขึ้นมาโดยไม่ให้พวกซีลาร์รู้และให้เข้าใจว่าเธอกำลังแก้ปริศนาภาษาโบราณนี่อยู่
ฉึบ...
ของที่เธอหยิบขึ้นมา มีรูปร่างกลมแบนและดูสกปรก เนื้อของวัสดุมันน่าจะทำมาจากพวกหิน ลาร่าเหลือบมองอาเธอร์ที่กำลังเล่นอยู่กันเล็กน้อยก่อนจะหันมาสบตาเจ้าหญิงอควา เจ้าหญิงอควาก็คลี่ยิ้มพลางเป็นสัญญาณ
กริ๊ก!กึง!...ครืนๆ
"ได้แล้วเหรอรอซะตั้งนาน"
ลูน่าพูดอย่างดีใจเมื่อประตูเปิดมรกตขนาดใหญ่เปิดขึ้นมาแล้ว เธอก็ทำท่าจะเดินเข้าไปในประตูหยกทันทีแต่ว่าขณะที่พวกเธอกำลังจะตามเข้าไปนั้น
"เฮ้!!พวกแกแย่แล้ว!!!"
เสียงหญิงสาวคนนึงก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ลาร่า เจ้าหญิงอควาและทุกๆคนก็หันไปมองพร้อมกัน ก็เห็นว่าเป็นมีล่าหญิงสาวที่พยายามเข่นฆ่าชุนตลอดที่ตอนนี้โดนเขาจับเป็นเชลยอยู่จนอยู่ๆก็หายตัวไปได้ไม่นานนี้ แต่...พวกเธอก็ไม่ได้สนใจที่จะตามหาเลยก็คือมีล่าคนนั้นนั่นเอง
"อ้าว!พี่มีล่าหายไปไหนมาคะเนี่ย?"
เดเบียล่าวิ่งต้อกแต้กๆเข้าไปหาหญิงสาวผมขาวในชุดหนังสีม่วง มีล่าเห็นว่ามีเด็กสาวมนุษย์หมาป่าคนเดียวที่สนใจเธอ เธอก็ยิ้มดีใจอย่างเอ็นดูเล็กน้อย ก่อนจะตาเบิกโพลงเมื่อเห็นคนที่พวกเธออยู่ด้วย
"เงือก...แย่แล้ว!พวกแกอย่าไปเข้าใกล้พวกเงือกนะพวกมันน่ะ...!"
ฟ้าวววว!!!
มีล่าตกใจแทบสะดุ้งเมื่อเห็นเจ้าหญิงอควาอยู่กับพวกซีลาร์ด้วย เธอก็รีบตะโกนบอกพวกซีลาร์เกี่ยวกับภัยบ่งอย่างทันที แต่ไม่ทันที่จะพูดจบอาวุธสามง่ามก็พุ่งเข้ามาจากไหนไม่รู้เข้ามาใกล้ถึงใบหน้าของมีล่า
แต่ว่า...
เคร้ง!!
ก่อนที่สามง่ามจะได้แทงทะลุใบหน้าของมีล่า ดาบสั้นของลูน่าก็เข้ามาปัดมันทิ้งได้ก่อนอย่างรวดเร็ว
ชิ้ง!!!
และในเวลาเดียวกันอาเธอร์ก็ชักดาบมาจ่อคอหอยของเจ้าหญิงอควา เดเบียล่าเองก็แปลงร่างเป็นมนุษย์หมาป่ามาคุ้มกันซีลาร์
"...นี่มันเรื่องอะไรกัน"
อาเธอร์หรี่ตามองที่เจ้าหญิงอควาด้วยสายตาเรียบนิ่ง พวกซีลาร์และทุกคนก็เช่นเดียวกัน มีล่าเห็นบรรยากาศอึมครึมก็ได้โอกาสพูดขึ้นมาทันที
"พวกแกฉันจะบอกให้เอง!ยัยนี่จะฆ่าฉันเพราะฉันจะพูดว่าพวกเงือกทุกตัวกำลังจะหักหลังพวกเราน่ะสิ!!"
มีล่าตะโกนบอกทุกคน ทุกคนก็หันไปมองที่เจ้าหญิงอควากันหมด ลาร่าเห็นทุกคนมองมาที่เจ้าหญิงอควา เธอก็คลี่ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเริ่มขยับมือของตัวเองเพื่อจะทำอะไรบางอย่าง แต่ว่าในชั่วพริบตานั้นเอง...
ฟ้าวว!!
ฉึก!!!ฉูด!!!!
กรี๊ดด!!!
จู่ๆก็มีมีดเล่มนึงพุ่งมาจากไหนไม่รู้อย่างรวดเร็วและพุ่งปักเข้ามือของลาร่า ก่อนเธอจะร้องกรี๊ดลั่นพร้อมเลือดที่พุ่งออกมาจากฝ่ามือ เจ้าหญิงอควาและทุกคนเห็นดังนั้นก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนพวกเขาจะหันไปตามทิศทางที่มีดพุ่งมา
"คุณคิดจะทำอะไรมิทราบค่ะ คุณนักโบราณคดีคนเก่งแห่งฝ่ายกองกำลังปฏิวัติ"
เสียงของหญิงสาวออกแนวเย็นชาดังขึ้นในเงามืด ก่อนเจ้าของเสียงจะเดินออกมา
ตึก ตึก
"ออโรร่าx4!/พี่ออโรร่า!"
ทุกคนอุทานเรียกชื่อหญิงสาวเจ้าของเสียงเย็นชาที่ออกมาจากมุมมืด แถมเธอไม่ได้มาคนเดียว อาลีเซีย เดียรินี่ พวกอสรพิษลูกน้องของเมดูซ่า อนาคอน ซินเซและเมดูซ่า...และคนสุดท้ายก็คือสามีของพวกเธอ
"ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นพวกเดียวกับพวกเงือกแต่แรกเลยนะ...ลาร่า ไม่สิพูดให้ถูกคุณคือผู้เล่นในสังกัดฝ่ายกองกำลังปฏิวัติสินะครับ พวกเดียวกับพวกแม๊กซิมุสนั่น"
"ชุนx3!!/พี่ชุน!!"
เหล่าภรรยาทั้งสี่เรียกชุนขึ้นพร้อมกัน ชุนก็ยิ้มให้ก่อนจะดึงซีลาร์ภรรยาคนแรกของเขามาหลบหลังเขา เดียรินี่ที่ฟื้นขึ้นมาและรับฟังเรื่องราวแล้วตอนนี้ก็เหลือบมองมีล่าที่เธอเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเพราะก่อนหน้านั้นพวกชุนจับเธอไว้ที่อื่นเล็กน้อย เพราะจำไม่ผิดเธอคือคนของสโมสรนักฆ่าของฝ่ายกองกำลังปฏิวัติ
"......."
แต่เธอเห็นว่าออโรร่าที่น่าจะรู้อยู่แล้วว่ามีล่าเป็นใคร แต่กลับไม่สนใจแสดงว่าเธอคนนี้เป็นพวกเดียวกัน เดียรินี่เลยกลับมามองสถานการณ์ตรงหน้าต่อแต่ในใจถึงเธอจะฟังเรื่องราวแล้วพอเดาได้ว่าเมดูซ่าเป็นพวกเดียวกันแต่เธอก็ไม่วายที่จะประมาทคอยจับตาเธออยู่ตลอด
"...พวกคุณรู้ตอนไหนกัน"
ลาร่าเอาถามด้วยน้ำเสียงเบา เพราะเธอกำลังฝืนทนต่ออาการบาดเจ็บกับมีดที่ปักในมือจนไปปักไปติดกับกำแพงหินนี่
"เพราะมันแปลกน่ะสิที่ผู้เล่นไร้ฝ่ายสมาพันธ์อย่างเธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ เขตดินแดนนี้เป็นเขตวังวนปิดกั้นถ้าไม่มีคริสตัลสำรวจดินแดนจากหัวหน้าฝ่ายสมาพันธ์ละก็ ก็จะเข้ามาในเขตแดนที่นี่ไม่ได้"
ออโรร่ากอดอกอธิบายมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง เพราะคนที่เอะใจการคงอยู่ของลาร่าคนแรกก็คือเธอนี่แหละ เพราะเรื่องกฎต่างๆของระบบเกมเธอที่เป็นผู้ช่วยสร้างและเป็นถึงหัวหน้าGMสูงสุดก็ย่อมรู้ดีที่สุด
"และอีกอย่างฉันก็มีสายในฝ่ายสมาพันธ์ปฏิวัติทำให้รู้ว่า พวกปฏิวัติกำลังวางแผนที่จะเอาผลึกสีเขียวที่อยู่ข้างในนั่นเพื่อที่จะควบคุมอสูรยักษาทะเลทั้งหมดนั่นโดยร่วมมือเป็นพันธมิตรกับเผ่าอสูรที่รู้เรื่องนี้นั่นก็คือ...พวกเผ่าเงือกธีดาส"
"......"
ลาร่าเบิกตาโพลงถึงกับพูดไม่ออกไม่คิดว่าฝ่ายกองกำลังปฏิวัติเองก็มีสายที่แฝงตัวอยู่อีก เธอเหลือบมองที่ชุนด้วยสายตากลัวๆเล็กน้อยดูว่าเขาจะทำยังไงกับเธอ เพราะตอนนี้เธอก็หมดหนทางที่จะไปต่อแล้ว
"หึ หึ คิดว่าฉันจะยอมง่ายๆงั้นเหรอ รู้สึกว่า...ที่นี่จะมีคนที่น่าสนใจพอดีเลยนะ"
เจ้าหญิงอควาหัวเราะขึ้น เมดูซ่าไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรแต่กันไว้ดีกว่าแก้ เธอทำท่าจะจับให้เจ้าหญิงอควากลายเป็นหินซะแต่ว่า...
ตูมมม!!!
จู่ๆก็มีหมัดยักษ์สีเขียวคล้ำลงมาจากข้างบนซัดลงมาอย่างรุนแรงจนพื้นสะพานถ้ำที่เราเหยียบระเบิดกระจาย
"ธาร์นี่นา!เสร็จกัน!! อย่าให้มันแตะผลึกได้นะ!!"
เมดูซ่าร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นคนที่เข้ามาขัดขวางคือธาร์ อสูรยักษาทะเลที่ซัดเรือสำราญข้ามฟากของพวกชุนจนล่มตอนนั้น อนาคอน ซินเซที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของสะพานซึ่งอยู่ใกล้กว่าก็รู้หน้าที่พุ่งทะยานตามเจ้าหญิงเงือกอควาไป
"พวกคุณดูแลซีลาร์กับออโรร่าทีนะ! เมดูซ่าเจ้านี่มันอยู่ในอาณัติของคุณไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงทำตามคำสั่งยัยนั่นได้ละ!"
ชุนบอกพวกอาเธอร์ที่ทะยานหลบการโจมตีของธาร์มาอยู่ด้านหลังและร้องถามอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นอสูรยักษาทะเลในตอนนั้นมาขัดขวางพวกเขา อาเธอร์ อาลีเซีย ลูน่า เดเบียล่าก็ผงกหัวรับทราบพร้อมเตรียมสู้กับอสูรยักษาทะเลนี่หรือว่าธาร์
"โทษทีตอนนี้มันโดนพลังของเจ้าหญิงเงือกนั่นควบคุมแล้ว!"
เมดูซ่าตะโกนบอกอย่างเจ็บใจ จะสาปเป็นหินก็ไม่ได้เพราะร่างกายของยักษาทะเลพวกนี้สามารถต้านทานได้ทุกคำสาปในสมัยยุคราชันย์ข้ามฟ้าถึงได้กลัวปีศาจอมตะนี่นักหนา
"ทำไมงั้นละ?!"
ตูมมม!!
ชุนที่กลับเป็นร่างปกติแล้วถามขึ้นพร้อมทะยานไปเอาดาบรับหมัดของมัน พร้อมใช้พลังปราณอัดจนมันเกือบล้ม แต่ขนาดตัวของมันก็ยังบังทางที่จะไปฟากโน้นอยู่ ขืนชักช้าเจ้าหญิงอควาได้ผลึกไปแน่ไม่นึกว่าเจ้าหญิงเงือกจะเป็นตัวร้ายซะเองนี่ชุนคิดในใจ
"เพราะ...พลังของเจ้าหญิงเงือกคือ...ควบคุมเผ่าเงือกได้ทุกเผ่าโดยไม่สามารถขัดขืนได้!" เมดูซ่าบอกพร้อมกับนำเส้นผมฟาดให้มันล้มเพื่อเปิดทาง แต่มันก็ยังไม่ยอมล้มง่ายๆ
"แล้วเจ้าธาร์ที่เป็นอสูรยักษาทะเลในตำนานที่คุณว่านี่มันเกี่ยวอะไรด้วย มันไม่ใช่เงือกนี่!"
ชุนร้องถามพร้อมสร้างบาเรียกันพวกซีลาร์เมื่อเห็นมันพ่นพิษใส่ อาเธอร์กับลูน่าก็ช่วยสร้างอีกชั้นช่วย
"เพราะธาร์เป็นอสูรครึ่งยักษ์ครึ่งเงือกน่ะสิ!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น