The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #115 : CHAPTER 107 : การไล่ล่าของแอสโมดิวส์ (1)

CHAPTER 107 : การไล่ล่าของแอสโมดิวส์

ณ  โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งราชอาณาจักรแห่งหนึ่ง

จิ๊บๆ

"โอเค...ทางจีเอ็มรับผิดชอบเรื่องความเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมดสินะ งั้นก็ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันไป แล้วแจ้งผู้เล่นทุกคนรวมถึงพวกครอบครัวผู้เล่นเด็กๆพวกนั้นด้วยว่าทางโรงเรียนเซวาเรียสขอปิดการเรียนการสอนเป็นเวลาหนึ่งเดือนโลกเกมส์"

[รับทราบครับท่าน...ติ๊ด!]

หน้าต่างแสดงการสื่อสารได้ปิดลงไปหลังจากที่ผู้สนทนาทั้งสองสิ้นสุดบทสนทนาลง ณ สถานที่แห่งนี้ที่ชายหนุ่มคนนี้อยู่คือโบสถ์สีขาวอร่ามของราชอาณาจักรแห่งหนึ่ง โบสถ์นี่ถูกปกคลุมด้วยผืนป่าธรรมชาติถ้ามองภายนอกจะไม่สามารถหาโบสถ์หลังนี้เจอได้เลย

เพราะถูกผืนป่าสีเขียวขจีนี่ปกคลุมจนหมด...

ชายหนุ่มคนนี้อายุอยู่ในช่วงประมาณยี่สิบปลายๆ หน้าตาคมดวงตาสีฟ้าอ่อนโยนยากที่จะหยั่งถึงความคิดของเขาผ่านสายตา ผมสีฟ้าอ่อนยาวภึงกลางหลัง สวมอยู่ในชุดฮากายามะสีขาวบริสุทธิ์ ชายคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือ 'ทีรามิสุ' ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งสมาพันธ์ฝ่ายรัฐบาลซึ่งมีตำแหน่งเป็นจอมพลในสมาพันธ์และยังเป็น 1 ใน 4 จักรพรรดิ์ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุด

"รู้สึกทางสมาพันธ์ของเจ้ายังคงมีวุ่นวายเช่นเคยนะ...ทีรามิสุ"

เสียงของชายชราคนนึงดังขึ้นจากข้างในตัวโบสถ์ เขามีหนวดเครายาวสีขาวดูสง่าและน่าเคารพ ดูจากเค้าโครงหน้าเหมือนกับชายชราวัยเกือบร้อยปี แต่เขายังมีร่างกายแข็งแรงปกติ

ตอนนี้เขากำลังหลับตานั่งสมาธิอยู่ในโบสถ์ เขาสวมอยู่ในชุดุมสีขาวยาว ข้างหน้าของเขามีรูปปั้นของราชันย์ข้ามฟ้า ทีรามิสุฟังคำพูดของชายชราก็ยิ้มที่มุมปากเล็กๆก่อนจะพูดตอบกลับชายชรา

"ก็เพราะไม่มีท่านอยู่ยังไงละครับ...ท่านราเวน...องค์จักรพรรดิ์ที่สร้างสมาพันธ์รัฐบาลขึ้นมา" ทีรามิสุบอกขึ้นแต่ตัวเขายังอยู่หน้าประตูโบสถ์เหมือนเดิม

"หึ หึ ข้าดูแลมาหลายร้อยแล้วเจ้ายังคิดจะให้ข้าไปดูแลอีกเหรอ ช่างไม่สงสารผู้เถ้าผู้แก่เลยนะ"

ชายชราว่าขึ้นก่อนจะปล่อตาขึ้นเล็กน้อย พร้อมพูดต่อโดยไม่ได้หันไปมองทีรามิสุ

"เรื่องของพวกมันดูเหมือนจะเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วนะ พวกเผ่าเทพก็เริ่มเตรียมหาทางรับมือกันแล้ว...แล้วเจ้าละจะทำยังไง ไม่ช้าก็เร็ววันนั้นต้องมาถึงเป็นแน่"

ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง...

"ผมต้องรีบชนะสงครามกับพวกกองกำลังปฏิวัติให้ได้เสียก่อน แล้วเราก็จะได้กองกำลังมากขึ้นและเตรียมพร้อมสู้รบกับพวกมันได้" 

ทีรามิสุว่าขึ้น ก่อนจะเหลือบมองไปที่ชายชราเล็กน้อยเมื่อเห็นเขายังคงนั่งสมาธิเหมือนเดิมไม่มีท่าทีจะพูดอะไรกับเขา

"รู้สึกว่าต้นเหตุความวุ่นวายที่สมาพันธ์จะเป็นเพราะอสูรระดับ...ราชาเข้ามาอาละวาด เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องและอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ท่านว่าด้วย งั้นผมขอตัวไปตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนนะครับ ถ้าได้เรื่องอะไรผมจะกลับมาแจ้งท่านอีกที...ขอตัวนะครับท่านองค์จักรพรรดิ์"

ว๊าบบ!!!

ทีรามิสุคุกเข่าลาเล็กน้อยก่อนจะทำการวาร์ปหายไป...

"........"

ท่ามกลางความเงียบงันหลังจากที่ทีรามิสุออกไป ชายชราก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะขยับปากเอ่ยบางอย่างขึ้น

"ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่...ธิดาแห่งเผ่ามาร'ลีลีส'...มันไม่ใช่ที่ที่หนึ่งในเจ็ดเทพธิดาสงครามควรอยู่นะ"

ชายชราว่าขึ้นบอกกับหญิงสาวที่อยู่ในความมืด เธอได้ยินดังนั้นก็คลี่ยิ้มออกมาก่อนดวงตาสีแดงคมกริบของเธอจะส่องเรืองแสงสีแดงในความมืด...

ทวีปเวเซอุส

ณ  ป่าแห่งหนึ่งในเมือง??

ฟู่ว....ฟู่ว

"อือ..."

เสี่ยงเหมือนเปลวไฟของอะไรบางอย่างดังอยู่ข้างหูของหญิงสาวคนนึง หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับเสียงที่เหมือนเพิ่งตื่นนอน เธอมองไปข้างหน้าก็เห็นชายหนุ่มและหญิงสาวคนนึงกำลังย่างอาหารที่ดูคล้ายพวกมอนเตอร์อยู่

ควับ

"หือ...กว่าจะตื่นได้นะเธอน่ะ"

ชายหนุ่มพอเห็นหญิงสาวผมสีน้ำตาลเฮลเซนัทยาว ดวงตากลมโตสีดำมีใบหน้าหน้าตาน่ารักราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดก็ไม่ปานเดินออกมาจากเต๊นท์ก็เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่ชวนคนฟังให้หงุดหงิดได้ง่ายๆ

ชายหนุ่มหน้าคมหล่อเหลาผมดำพร้อมกับที่ปิดตาสีดำข้างขวา อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำกางเกงขายาวสียีนพร้อมสะพายดาบยักษ์สีดำไว้ด้านหลัง ชายหนุ่มรูปหล่อเย็นชาคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ'ชินโง' พลเอกแห่งสมาพันธ์รัฐบาลและหญิงสาวที่ออกมาจากเต๊นท์ก็คือเบลล์นั่นเอง

"เมี๊ยว~ว"

"......."

"ตื่นแล้วเหรอเบลล์ เธอคงจะหิวนะพี่กับหัวหน้าชินโงทำอาหารให้แล้วมากินสิ" 

ส่วนหญิงสาวอีกคนหนึ่งเป็นชาวเกาหลีหน้าหวานน่ารักน่าชัง เรือนผมสีชมพูอ่อนยาวดวงตาสีเขียวมรกตสวมอยู่ในชุดฮันบก เธอก็คือ'ฮยอนอา' ตำแหน่งร้อยเอกแห่งสมาพันธ์รัฐบาลเช่นเดียวกับชินโงและอยู่ใน1ใน16องครักษ์แห่งสมาพันธ์รัฐบาล

และเธอยังเป็นแฟนของชุน...พี่ชายของเธออีกด้วย (ตามบทอะนะ : ชุนคิดในใจ)

'เห็นหน้าฮยอนอาแล้วเรื่องปวดหัวที่ผ่านมาก็หายไปหมดเยยแฮะ...'

ชุนที่อยู่ในร่างเบลล์ยิ้มขึ้นในใจเมื่อมองหน้าของแฟนสาวพร้อมกับนึกไปถึงเรื่องของอีกด้านนึง ก่อนซักพักชุนจะเหลือบมองเจ้าแมวสีส้มที่กำลังนั่งแทะเนื้อมอนเตอร์ที่ชินโงยื่นให้ไปเล็กน้อย (ตอนชินโงทักทายเมินใส่)

"พวกเราอยู่ที่ไหนเหรอคะพี่ฮยอนอา?" 

เบลล์รับน้ำชาจากฮยอนอาพร้อมกับผ้าห่มคลุมตัว เพราะป่าแห่งนี้อากาศเย็นพอสมควร

"ที่นี่น่าจะเป็นป่าแห่งหนึ่งในทวีปเวเซอุส..."

"เงียบไปใครถามนาย"

"....เธอนี่มัน!!"

"ใจเย็นๆก่อนค่ะหัวหน้า เบลล์เธออย่าไปยั่วโมโหหัวหน้าเค้าสิ"

ฮยอนอารีบพูดห้ามชินโงก่อนจะทำอะไรไม่สมควรลงไป เมื่อเห็นหน้าชินโงเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา เบลล์ก็ไม่สนใจเชิดหน้าใส่ ฮยอนอาก็ส่ายหน้าให้กับนิสัยที่เข้ากันไม่ได้ของทั้งสองคน ก่อนโยอนอาจะตอบคำถามของเบลล์

"อย่างที่หัวหน้าชินโงพูดนั่นแหละ เราน่าจะอยู่ในป่าส่วนไหนซักแห่งในทวีปเวเซอุส แต่เมืองไหนพี่เองก็ยังไม่ทราบ" ฮยอนอาว่าขึ้น ก่อนชินโงจะพูดต่อ

"และที่นี่เองพวกเราก็ไม่สามารถใช้ทักษะวาร์ปไปจุดเกิดในเมืองได้แสดงว่าเมืองนี้เราน่าจะยังไม่เคยล๊อคจุดเกิดไว้ ไม่ก็...ไม่เคยมาที่นี่กันดูเหมือนพวกเราจะต้องเดินออกจากป่านี้กันเอง" 

ชินโงว่าขึ้นพร้อมขัดดาบตัวเองไปด้วย ก่อนจะเหลือบมองเจ้าแมวน้อยสีส้มนั่น

"แต่ก่อนหน้านั้นพวกเราต้องคุยเรื่องเกี่ยวกับเจ้านั่น...ให้เข้าใจกันซะก่อนว่า...นี่มันเรื่องอะไรกัน"

10 นาทีต่อมา...

เบลล์ก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง จากนั้นทันใดนั้นชินโงก็โมโหขึ้นใส่เบลล์ทันที เพราะที่เธอเล่ามามันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย เพราะเธอเล่าแค่ว่าเจอแมวตัวนี้ที่ใต้เตียงที่ห้องพยาบาลในเกาะของโรงเรียนเซวาเรียสนั่นแล้วจากนั้นแอสโมดิวส์ก็โผล่มาและดูเหมือนจะต้องการแมวตัวนี้เอามากๆแค่นั้นเองในตอนนั้นชินโงก็ถามว่าทำไมถึงไม่ส่งให้แอสโมดิวส์ไป

เบลล์ก็ตอบกลับมาอย่างใช้ความคิดว่า การที่มารระดับสูงอย่างแอสโมดิวส์โผล่มาก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว แถมนี่มาเพื่อมาฆ่าเจ้าแมวนี่ แสดงว่าเจ้าแมวนี่ต้องเป็นตัวขัดขวางอะไรบางอย่างในการทำการใหญ่อะไรซักอย่างแน่และต้องไม่เป็นผลดีกับฝ่ายรัฐบาลเป็นแน่

นี่คือสมมติฐานที่เบลล์ตั้งขึ้น เธอพูดแค่นั้นหลังจากกอนอิ่มแล้ว้วนั่งพักเสร็จ ฮยอนอาก็ชวนเบลล์ไปอาบน้ำทันทีพร้อมกับเจ้าแมวน้อยสีส้มนั่น...

"......"

ชินโงตอนนี้กำลังนั่งเท้าคางอยู่บนท่อนซุงด้วยสีหน้าครุ่นคิดเกี่ยวกับแมวสีส้มนั่นและเรื่องที่เบลล์เล่ามาทั้งหมดและนำมาประกอบกัน ก่อนเขาจะส่ายหน้าเพราะคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเจ้าแมวสีส้มนั่นสามารถทำอะไรได้นอกจากเป็นแมวโง่ๆที่กินล้างกินผลาญและซุกอยู่ในร่องอกผู้หญิง

ฟู่วๆ...ครึก...

ติ๊ง!

"อืม...อีกไม่กี่กิโลก็จะพ้นจากป่านี้แล้วเข้าสู่ตัวเมืองสินะ...หือ?"

ติ๊ง!

<ผู้เล่นชินโง พบ หมาป่ากลางคืน  ประเภท : อสูรระดับกลาง  ระดับ : ขั้น 1 ระดับ 50 จำนวน 110 ตัวค่ะ>

"กรร..."

"กรร...กรร"

"...กลิ่นของอาหารล่อพวกแกมาสินะ แต่แกมาหาเรื่องผอดคนแล้วละเจ้าหมา"

ในป่าหลังพุ่มหญ้าและต้นไม้ท่ามกลางความมืดก็มีคู่ดวงตาสีแดงคมกริบส่องแสงมองมาที่ชินโงนับหลายร้อยคู่ พร้อมเสียงขู่ของเหล่าอสูรสัตว์ร้ายที่หากินกลางคืนอย่างหมาป่ากลางคืน ชินโงมองพวกมันพร้อมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเดินไปหยิบดาบเล่มยักษ์สีดำของเขา

"กรร!!"

ตึกๆๆๆ!!

พวกมันกระโจนออกมาจากมุมมืดพร้อมกันและพุ่งไปที่ชินโงอย่างหิวกระหาย...

ในขณะทางด้านเบลล์นั้นก็กำลัง...

ปุดๆ...

"ฮ่า...สบายตัวจังเลยเนอะเบลล์"

"อ่ะ...ค่ะ"

"เมี๊ยวว~"

เบลล์ตอบกลับฮยอนอาด้วยน้ำเสียงเล็กๆอย่างเกร็งๆ ตอนนี้สองสาวกำลังอาบล้างตัวแช่บ่อน้ำร้อนตามธรรมชาติที่พบโดยบังเอิญเข้าพอดี เบลล์มองร่างกายเปลือยเปล่าของฮยอนอาที่รูปร่างขาวเนียนและดูเซ็กซี่นั่นเล็กน้อยอย่างเพลินตา แต่เพราะตัวร่างชายของเธอหรือชุนนั้นเคยมีอะไรกับเธอมาแล้วเลยเห็นเธอตอนเปลือยเปล่าตอนนี้ด้วยสีหน้าไม่ตกใจหรือเขินอายเท่าไร

ซ่า!!

"นี่พี่ฮยอนอาคะ?"

"เอ้ะ?!มีอะไรเหอจ้ะเบลล์?"

ฮยอนอาสาวหน้าหวานชาวเกาหลีตกใจเล็กน้อย เมื่อจู่ๆเบลล์ก็ลุกขึ้นพรวดแล้วหันมาหาเธอโดยไม่ทันตั้งตัว ชั่วแวบนึงฮยอนอาก็เหลือบมองหุ่นและหน้าอกของเบลล์ด้วยสายตาอิจฉาและรู้สึกเศร้าเล็กๆในใจเล็กน้อย ก่อนจะตั้งใจฟังคำถามที่เบลล์จะถาม

"พี่เป็นแฟนกับพี่ชุนแล้วสินะ...งั้นหนูถามหน่อยว่า...พี่ฮยอนอาชอบพี่ชุนตรงไหนเหรอคะ?"

"!!!"

เบลล์ถามฮยอนอาขึ้น ฮยอนได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงก่ำก่อนจะทำหน้าเขินอายก้มหน้างุดงิดเอาน้ำจุ่มลงไปในบ่อน้ำร้อนพร้อมทำหน้าเหมือนจะบอกแต่ก็ไม่กล้าบอก

'.........'

ขณะที่เบลล์หรือในจิตใจที่เป็นชุนที่กำลังคุมร่างแยกนี้ ก็มองด้วยสายตาเรียบนิ่งมาที่ฮยอนอา เหมือนกับว่ากำลังจะบอกว่าสิ่งที่ฮยอนอาจะพูดต่อไปนี้มัน...สำคัญสำหรับเขามาก

ฮยอนอาจะชอบเขาที่หน้าตา...ความรวย...เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านมารึเปล่า

หรือ...ชอบในแบบที่เป็นเขา...จริงๆ

"เบลล์นิสัยคล้ายพี่เธอมากเลยนะ...ไอตรงที่ชอบแกล้งแหย่คนอื่นเนี่ย..." 

ซ่า...

ฮยอนอาค่อยๆโผล่ขึ้นน้ำมาด้วยหน้าแดงๆ ก่อนจะลุกออกจากบ่อหยิบผ้าเช็ดตัวจากช่องสัมภาระและพันตัวพร้อมกับนั่งลงที่ข้างบ่อน้ำร้อนเพื่อเป็นการบอกว่า การบอกคำพูดสิ่งที่ตัวเองคิดในใจอยู่นี้จะทำให้เธออายมากจนไม่กล้าอยู่เผชิญหน้ากับคนตั้งคำถามที่เป็นถึงน้องสาวของแฟนหนุ่มเลยทีเดียว

"พี่ขอบอกตรงๆเลยนะ พี่สนใจเขาครั้งแรกตั้งแต่ข่าวลือที่ผ่านมาของเขาที่สร้างชื่อเสียงต่างๆ ผลงานที่เขาสร้างทำให้พี่รู้สึกสนใจเขามากยิ่งขึ้นทุกครั้ง จนวันหนึ่งพวกเราได้เจอกันโดยบังเอิญตอนจัดกลุ่มปาร์ตี้กับพวกอัศวินของเมืองอาเธอร์เพื่อไปพิชิตดันเจี้ยน

ในตอนนั้น...ถ้าเล่าระเอียดเดี๋ยวคงจะยาวไป...เอาเป็นว่าตอนนั้นน่ะพวกเราทุกคนที่ไปพิชิตดันเจี้ยนเกือบตายจนหมดเพราะผู้เล่นคนนึง

แต่พี่รอดมาได้เพราะชุนช่วยชีวิตพี่ไว้โดยการใช้ทักษะข้ามมิติอะไรซักอย่าง (ที่จริงออโรร่าช่วยแต่เธอมโนไปเอง) แต่ความโชคร้ายของพี่คือพี่ดันไปโผล่ในมิติวงกตไม่สามารถหาทางออกได้

ในตอนนั้นสำหรับพี่มันมืดไปหมด พี่อยู่คนเดียวแถมโดนอสูรหน้าตาน่ากลัวไล่ทำร้ายพี่ตลอด จนพี่หนีไม่พ้นโดนพวกมันจับขังไว้ในปราสาทน่าจะของหัวหน้าอสูรของพวกมัน(เบลเลี่ยน) พี่ยอมรับนะว่าตอนนั้นพี่ร้องไห้ตลอดเพราะพี่ทั้งเหงาทั้งกลัว"

ฮยอนอาเงียบซักพัก...

"กลัวว่าจะต้องติดอยู่ในนี้ตลอดและจะไม่ได้ไปท่องเที่ยวส่วนอื่นๆของเกมส์กับเพื่อนๆอีก(ประเด็นหลัก) จนในที่สุดชุนก็มาช่วยเหลือพี่ ในตอนนั้นสำหรับพี่เขาเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวเลยแหละ..."

(ฮยอนอาหน้าแดงมากเมื่อเล่าถึงตอนนี้ และทำท่าเหมือนกำลังคิดถึงชุนอยู่ด้วย)

"แล้วตอนนั้นพี่กับพวกชุนก็ต้องการฝึกฝนทักษะในมิติแห่งนี้ เพราะความต่างของเวลาของที่นั่นมันคุ้มสำหรับการฝึกมาก พี่จึงคิดอยู่ที่นั่นกับชุนและ...พวกซีลาร์จังเป็นเวลาหนึ่งปี เขาคอยมาหาพี่ตลอดเขาคงคิดว่ากลัวพี่จะเหงาในฐานะผู้เล่นเหมือนกันละมั้ง(ซื่อไม่รู้ว่ามาจีบ)

ทุกวันๆ...พี่ก็เจอแต่หน้าเขา นานๆเข้าพี่ก็เริ่มรู้สึกว่าเวลาอยู่กับเขามัน...รู้สึกอบอุ่น รู้สึกว่าปลอดภัย รู้สึกว่ามีความสุข...เขาสามารถสร้างรอยยิ้มให้พี่ได้ตลอด

และนี่แหละทำให้พี่...ชอบ...ไม่สิ...รักเขา"

ฮยอนอาพูดจบก็เริ่มเหมือนรู้สึกว่าตัวเองพูดเรื่องน่าอายลงไป เธอรีบตัดสินใจใส่ชุดฮันบกและวิ่งด้วยท่าทางเก้อเขินกลับไปที่แคมป์ทันที

"ยะ...อย่าไปบอกชุนนะ!"

ตึก ตึก!

"....หึ...มีความสุขงั้นเหรอ"

เบลล์หรือในใจที่เป็นชุนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ใบหน้าเบลล์ตอนนี้แดงมากเธอรู้สึกดีในหัวใจอย่างแปลกประหลาดกับคำพูดของฮยอนอา

แต่ในขณะที่หญิงสาวเบลล์ผู้น่ารักและกำลังแช่บ่อน้ำร้อนด้วยสภาพเปลือยด้วยใบหน้าสุขใจอยู่นั้น เจ้าแมวน้อยสีส้มที่กำลังนั่งอยู่บนขันที่ฮยอนอาเอามาด้วยเพื่อใช้อาบ แมวตัวนั้นมองตาแป๋วมาที่เบลล์ก่อนที่จะจู่ๆก็เกิดแสงสว่างวาบออกมาจากเจ้าแมวน้อยสีส้มนั่น

ว๊าบบบ!!!

"เอ้ะ!?อะไรเนี่ย!"

เบลล์ตกใจกับแสงสว่างที่ชวนแสบตานี่จากเจ้าแมว ก่อนเธอรีบเอามือมาบังตาทันที

ซูมมม!!!ซ่าา!!!

"เอ้ะ!"

หลังสิ้นสุดแสงสว่างนั่น เบลล์ค่อยๆลืมตามาดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับเต้าแมวน้อยสีส้มนี่ แล้วสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าเธอก็คือ...

ชายหนุ่มหน้าหล่อหวานผมสีส้มรูปร่างตัวสูง มีรูปร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามซิกแพคที่ชวนน้ำลายส่อสำหรับสาวๆ ถ้าถามว่าเบลล์รู้ได้ไงว่าเขามีกล้ามชัดขนาดนั้น...

ก็เพราะชายหนุ่มหล่อหน้าหวานคนนี้ กำลังเปลือยเปล่าแช่บ่อน้ำร้อนเหมือนกับเธออยู่น่ะสิ!แถมตัวแทบจะชิดติดกันด้วย!!

"อะ...เอ่อ...ไงจ้ะ"

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาตกใจไม่ต่างกัน ก่อนจะมองร่างกายเธอด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและตะลึง ก่อนจะนำมือสั่นๆนั่นขึ้นมาทักเบลล์ที่กำลังตาค้างมองเขาอย่างช็อคๆอย่างสั่นๆเพราะมีลางว่าเขาจะชะตาขาดซะแล้ว...

"กรี๊ดดดดดด!!!"