The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 9 : เดธเปอร์ราโด้จำเป็น

CHAPTER 9 : เดธเปอร์ราโด้จำเป็น

บ้านผู้ใหญ่บ้าน

          เบลล์หรือชุน  ซีลาร์  เจ้าหญิงอาลีเซีย  และออโรร่า  ได้พบกับพวกดอมซึ่งก็คือกลุ่มคนที่ชุนในตอนนั้นภายในร่างของเบลล์ได้เข้าร่วมปาร์ตี้กับพวกเขา   ชุนก็ที่งุนงงกับเหตุการณ์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่   พวกดอมก็เลยอธิบายให้ฟังว่าจะมาช่วยเขาหรือชุนในร่างของเบลล์นั่นเอง 

       พวกดอมได้ถามหาเบาะแสของการทำเควสเดธเปอร์ราโด้จากผู้เล่นที่ทำการค้า(พ่อค้า)  ที่รู้เรื่องต่างๆมามากจากปากของผู้เล่นที่มาซื้อขายกัน   พวกเขาได้เล่ากันมาว่าปลายทางสุดท้ายที่เห็นของการทำเควสอาชีพเดธเปอร์ราโด้  น่าจะเป็นเขตเมืองทาทารอสที่เป็นที่อยู่ของเดธเปอร์ราโด้รุ่นแรกนั่นเอง

"ขอบคุณพวกเธอมากนะที่มาช่วยฉัน  แล้วได้มารึยังที่อยู่ของคุณเดธเปอร์ราโด้รุ่นแรกนั่นน่ะ" 

 เบลล์(ชุน)  ถามขึ้นพลางเหลือบตาไปมองชายชราคนนึง   ที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเดี่ยวหัวโต้ะของห้องนั่งเล่น  เขาคือ'อลัน' ผู้ใหญ่บ้านประจำเมืองทาทารอส 

"อื้อได้แล้วละ....ว่าแต่ก่อนอื่นนะเบลล์คนพวกนี้มัน...คนที่อยู่กับผู้ชายคนนั้นนี่  และก็ท่านออโรร่า"  รีน่ากล่าวขึ้นพลางเหลือบตาไปมองพวกซีลาร์ เจ้าหญิงอาลีเซีย และออโรร่า

"ผู้ชายคนที่เธอพูดถึงคงหมายถึง...พี่ชุนสินนะ"

เบลล์(ชุน) นึกหาข้ออ้างมาแหลเพื่ออธิบาย  จนสรุปได้แบบเดิมคือชุนคือพี่ชายของตัวเอง  และพลางส่งซิกบอกเจ้าหญิงอาลีเซียว่าช่วยปิดเรื่องที่เขามี 2 คนอยู่ในตัวด้วย(แหลแล้วแหลอีก-_-)

"พี่ชาย!ไอ้หมอนั่นน่ะนะ!"

  รีน่าอุทานขึ้น  และพอลองมองดีๆเบลล์มีหน้าตาคล้ายชุนนิดนึง(ก็คนเดียวกันแต่ปรับแต่งหน้านั่นแหละนะ)

"ตอนนี้พี่เขาไปธุระเลยให้พวกเพื่อนของพี่เขา...มาคอยดูแลฉันแทน" เบลล์(ชุน)ว่าก็พลางเหลือบไปมองพวกซีลาร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

"แล้วคนไหนละแฟนพี่เธอ...หรือว่าเป็นท่านออโรร่าจริงๆ" 

ลัลกล่าวเสริมขึ้นมาบ้าง  พลางมองทางออโรร่าอย่างสนใจ  3 สาวพอได้ยินแบบนั้นก็หน้าแดงกันหมดยกเว้น...ออโรร่าละนะ

"เอ่อ...ตกลงพวกเธอจะช่วยเควสของฉันจริงไหมเนี่ย-_-"   เบลล์(ชุน)ว่าพลางขมวดคิ้วเพื่อให้เปลี่ยนเรื่องซักที

"อ่า ขอโทษแทนยัยพวกนี้ด้วยนะเบลล์  ฉันรู้มาจากคุณอลันแล้วละ....แต่ดูท่าจะมีปัญหานิดหน่อยนะ"  ดอมดึงสองสาวให้ไปอยู่ด้านหลัง  แล้วตัวเองก็เดินหน้ามาแทน  พร้อมพาเบลล์(ชุน)กลับเข้าเรื่องของเธอ

"ปัญหา??"

"ใช่...คุณอลันครับฝากนำทางไปที่ที่อยู่ของท่าน'ออลาส'ทีนะครับ"   ดอมกล่าวขึ้นกับผู้ใหญ่บ้าน

"ได้ครับ งั้นพวกคุณตามผมมาทางนี้"

  อลันพยักรับ  ก่อนจะเดินนำไปโดยออกประตูหลัง   เบลล์(ชุน) หันมามองเจ้าหญิงอาลีเซีย  เจ้าหญิงก็พยักหน้าเป็นสัญญาณว่า  ท่านอาของเธอชื่อ'ออลาส'จริงๆ

ตึก ตึก

        พวกเบลล์(ชุน)  และพวกดอมได้ตามผู้ใหญ่บ้านที่ชื่ออลัน  โดยขึ้นเขาทางหลังบ้านของเขาไป  ผ่านเข้าไปในป่าที่สูงใหญ่มากมาย  ที่ดูอุดมสมบูรณ์ผิดกับเขตเมืองร้างทาทารอสในตัวหมู่บ้าน   อลันเดินนำทางไปเรื่อยๆ

"เธอไม่เคยมาที่นี่มาก่อนจริงเหรอ?"

 ออโรร่าหันไปถามเจ้าหญิงอาลีเซีย  ที่เบลล์(ชุน)ได้บอกเรื่องเควสของซีลาร์กับเรื่องที่ต้องพาอาลีเซียไปส่งให้อาของเธอ  ที่เป็นคนนับผิดชอบเควสเปลี่ยนอาชีพเดธเปอร์ราโด้ของเขา

"ไม่เลยค่ะ  ฉันเองก็มาที่นี่ครั้งแรก  ตั้งแต่ท่านอาออกจากปราสาทไปข้าก็ไม่เคยได้พบกับท่านอีกเลย..."  อาลีเซียพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยเล็กน้อย  เพราะในหมู่ครอบครัว  เธอสนิทกับท่านอามากที่สุด 

"แล้วปัญหาที่ไอ้ผู้ชายยักษ์นั่นบอกหมายถึงอะไร?"

  คราวนี้ซีลาร์ถามขึ้นมาบ้าง  พลางมองไปที่ดอมที่เดินอยู่ข้างๆกับเบลล์(ชุน) เจ้านายของเธอกับผู้ใหญ่บ้านอลัน

"ไม่รู้สิ...ไปถึงก็คงจะรู้เองแหละ"  

ออโรร่าพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเฉยชา....

กระท่อมหลังนึง  ณ  ใจกลางป่าเขตเมืองร้างทาทารอส

        พวกเบลล์**(ในร่างที่ชุนเป็นเบลล์  จะขอเรียกว่าเบลล์เลยนะครับ  และแทนตัวของเบลล์ด้วยคำว่าเธอ  จาก.นักเขียน)และพวกดอมรวมถึงผู้ใหญ่บ้านอลันที่นำทางมา  ได้เดินทางมาถึงกระท่อมหลังเล็กหลังนึงที่ทำด้วยไม้ทั้งหลัง

"กระท่อมซ่อมซ่อดีนะ"   เรย์กล่าวขึ้น

"เห็นด้วย"   รีน่ากล่าวสันบสนุน

"ที่นี่แหละเบลล์   ที่อยู่ของท่านออลาส  เดธเปอร์ราโด้รุ่นแรก"

 ลัลสาวนักธนูของกลุ่มดอมเดินมาบอกเบลล์  เบลล์ก็มองไปยังกระท่อมที่ซ่อมซ่อนั่นซักพักนึง  ก่อนจะหันไปมองดอมแล้วถามอะไรบางอย่างขึ้น

"แล้วปัญหาที่ว่าคืออะไรเหรอดอม?" 

 เบลล์ถามดอมด้วยเสียงเล็กๆของเธอ  จนชายหนุ่มก็รู้สึกใจเต้น  รีบหันมาตอบทันควัน

"ลองเข้าไปเดี๋ยวจะรู้เองแหละ..."  นี่ตอบแล้วสินะ-_-  เบลล์คิดในใจก่อนจะเดินเปิดประตูเข้าไป

แล้วพอเธอก้าวเท้าเข้าไปในตัวบ้านแค่ก้าวเดียวเท่านั้นแหละ...

ติ๊ง!

<ผู้เล่นเบลล์ระดับ 100  ได้ทำเควสอาชีพเดธเปอร์ราโด้ได้สำเร็จ 50%ค่ะ  เนื่องจากสามารถมาส่งหลานของผู้รับผิดชอบภารกิจถึงที่พักอาศัยของผู้รับผิดชอบภารกิจได้ก่อนเวลาที่กำหนด   รางวัลเควสคือ...

ค่าประสบการณ์  1,000,000 EXPค่ะ  เนื่องจากผู้เล่นอยู่ในระดับ 100 ยังไม่ทำการเลื่อนขั้นที่อาคารภารกิจจะยังไม่สามารถทำการเลื่อนระดับได้ค่ะ  ค่าประสบการณ์ที่เหลือจะเก็บไว้เมื่อผู้เล่นทำการเลื่อนขั้นแล้วค่ะ

-รางวัลภารกิจ

ชุดเสื้อคลุม   กางเกงขาสั้น  ถุงมือ   บู้ทยาวสีแดง   เข็มขัดและปืนคู่เดธเปอร์ราโด้  ระดับ s(ไม่ถาวรค่ะ)>

"เอ๋ไม่ถาวรหมายความว่าไง!"

เบลล์ที่ยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินว่าสำเร็จเควสอาชีพไป 50% โดยไม่ต้องทำอะไร  อะไรจะบังเอิญที่ดันรับอาลีเซียมาด้วยพอดีแบบนี้   แต่ที่ยิ้มกริ่มเพราะของรางวัลที่ได้รับมาที่มีระดับถึง s  แต่ก็ต้องตกใจเมื่อมันบอกว่าไม่ถาวร

เบลล์ที่กำลังงุนงงอยู่นั้น  ก็ได้ยินเสียงระบบดังขึ้นอีกครั้ง...

<เข้าสู่อีเว้นท์พิเศษของเควสอาชีพเดธเปอร์ราโด้ค่ะ (มีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น)  

รายละเอียดเควส:  ผู้เล่นที่ดำเนินภารกิจเควสเปลี่ยนอาชีพของเดธเปอร์ราโด้ ณ ช่วงอีเว้นพิเศษ   ถ้าสามารถทำภารกิจไปถึง 50%แล้วท่านจะได้รับชุดอุปกรณ์ระดับsของเดธเปอร์ราโด้ 

       และท่าต้องใช้ชุดอุปกรณ์เหล่านั้นในการทำภารกิจนี้เพื่อให้ได้บรรลุเควสอาชีพเดธเปอร์ราโด้ 100%    ถ้าทำไม่สำเร็จจนเวลาของชุดอุปกรณ์ระดับsที่ให้ไปหมดเวลา   ท่านก็จะไม่สามารถทำอาชีพนี้ได้สำเร็จ  และไม่ได้รับอาชีพหรือชุดอุปกรณ์นี้เลย.....

สิ่งที่ต้องทำของเควสภารกิจพิเศษนี้คือ : กำจัดกบฏของราชวงศ์กันด์กูเนอร์องค์ชายลำดับที่ 2 3 และองค์หญิงลำดับที่ 1  ช่วยป้องกันไม่ให้องค์ชายเอเลียสโดนลอบปลงพระชนม์   และช่วยออลาสจากคุกใต้ดิน

รางวัลภารกิจ: 1.ชุดเสื้อคลุม  กางเกงขาสั้น  บ้ทยาวสีแดง  เข็มขัด  ปืนคู่เดธเปอร์ราโด้ ระดับsss(ถาวร)

                      2.ได้เจ้าหญิงอาลีเซีย  รัชทายาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์ลำดับที่ 12 เจ้าหญิงลำดับที่ 3 เป็นภรรยา>

'หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!OlllO'

          เบลล์ หรือข้างในชุนได้ร้องอุทนออกมาในใจ  เมื่อเห็นของรางวัลที่ได้  โดยเฉพาะอันที่ 2   ทำให้เขามองรางวัลที่ได้ผลัดกับมองอาลีเซียเกือบ 10 รอบ 

"อ้ะ!!"

 ซีลาร์ที่เป็นผู้ติดตามสามารถเห็นหน้าจอภารกิจนั่นได้  พอด้มองแล้วก็ต้องขมวดคิ้วอย่างสูงเส้นเลือดเหมือนปุดขึ้นมาที่ขมับ  พลางส่งจิตสังหารไปทางอาลีเซีย  เธอก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นจู่ๆซีลาร์ก็เหมือนจะโกรธอะไรเธอซักอย่าง

        ส่วนออโรร่าก็เดินเข้ามาดู (ผู้เล่นสามารถเห็นได้)  ก็ตกใจเล็กน้อย  โดยเฉพาะตรงรางวัลลำดับที่1 ระดับs      ซึ่งเป็นของที่เรียกว่าตำนานซะยิ่งกว่าตำนาน  เพราะในตอนนี้ยังไม่มีใครเคยได้ของระดับนี้เลย  สูงสุดตอนนี้ก็มีแค่ 3 คนที่มี  แต่ก็เป็นแค่ระดับ A เท่านั้น

ส่วนรางวัลที่ 2 เธอก็เฉยๆ.....

ว้าบ!

           เบลล์หรือชุน รีบเปิดช่องสัมภาระทันที  พอเห็นเสื้อผ้าอุปกรณ์ที่ได้มาตามที่ระบบพูดไว้เป้ะ  ก็ยิ้มกริ่มแล้วกดใส่ทันที   ร่างของเบลล์ตอนนี้ก็สวมอยู่ในชุดคลุมสีแดง  กางเกงขาสั้นสีดำ  ถุงมือสีดำ   รองเท้าบู้ทสีแดงยาว  และปืนคู่สีแดงเงิน

"โห! อย่าบอกนะว่าเธอสำเร็จการเปลี่ยนอาชีพแล้วน่ะเบลล์"

 รีน่าอุทานขึ้นเมื่อเห็นชุดของเบลล์  ที่ดูดีขึ้นมาทันตาเห็น  ออกจะเท่ห์มากเลยด้วยซ้ำเท่ห์ในแบบผู้หญิงอะนะ 

"ยังหรอก...นี่แค่ 50%ของเควส  ยังมีอีกอย่างต้องไปทำน่ะ"

เบลล์ว่าแล้วเปิดหน้าต่างสเตตัสของตัวเองขึ้นมา...

เบลล์ ระดับ 100  (ธาตุน้ำ) 

อาชีพ:เดธเปอร์ราโด้ (ไม่ถาวร)

พลังชีวิต          32,154 +(1,000,000)

ค่ามานาน       12,522 +(500,000)

ค่าพลังกาย     13,853+(1,000,000)

ค่าพลังเวทย์    6,125+(0)

ค่าพลังพิเศษ   100+(100,000)

"สเตตัสนี่มัน....จะโหดไปแล้วนี่มันของดีขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย....เอาละ...ได้เวลาที่ได้โชว์ฝีมือของตำนานแห่งThe Blond Bullet แล้วสิเรา"

เมืองกันสแลซ

ปราสาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์

"งั้นพวกเราต้องขอให้พวกท่านช่วยส่งกำลังทหารไปช่วยพวกเราในการรบด้วยนะครับ...องค์ราชินี"

   ชายหนุ่มผมแดงใส่ชุดผ้าคลุมลายเปลวเพลิง  นัยน์ตาสีแดงดุจเลือดของเขาจ้องไปที่องค์ราชินีที่หน้าตาดูสวยสง่า   ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลยว่าเจ้าหญิงอาลีเซียได้ความงามมาจากผู้เป็นแม่เต็มๆ

"ไม่ต้องห่วงฟูจิวาระ...พวกเราจะสนับสนุนท่านเอง  ในฐานะที่ท่านก็เป็นหนึ่งในพรรคพวกของท่านผู้นั้น" 

 ราชินีตอบกลับด้วยท่าทีที่เฉยชา  พลางพูดถึงคนที่เป็นผู้นำแห่งฝ่ายปฏิวัติ 1 ใน 2คนนั้นก็คือ...เลบิส  1 ใน 3 จักรพรรดิ์ราชันข้ามฟ้า   3 คนที่อยู่บนจุดสูงสุดของเกมส์ออนไลน์ของโลกนี้ ณ ตอนนี้

" ได้งั้นก็ดี  ได้ข่าวว่าที่ปราสาทเองก็มีงานวุ่นวายอยู่นี่"   ฟูจิวาระพอคุยจบเรื่องสำคัญ  ก็ถามเรื่องของฝ่ายนั้นบ้าง

"ใช่  จะมีการแต่งตั้งให้บุตรชายข้าเอเลียส ขึ้นเป็นกษัตริย์คนต่อไป  ส่วนเรื่องราชินีที่มาแทนข้าคงต้อง......ไว้ทีหลัง"

ราชินีกล่าวเสียงเบาลง

"ดูท่าทางพวกท่านเองก็มีเรื่องลำบากใจสินะ...ไม่มีอะไรแล้วงั้นข้าขอตัว  ข้าต้องไปจัดกำลังคน  และวางป้อมปืนใหญ่  สัตว์อสูร  เพื่อรอรับการโจมตีของฝ่ายรัฐบาล...."  ฟูจิวาระพูดขึ้นพลางเดินออกจากไปพลางคิดในใจที่ยังพูดไม่จบกับตัวเองต่อ

' ศึกครั้งนี้ลำบากแน่เรา...ต้องมาเจอกับพวกกิลนารีทูตสวรรค์  เราจะรับมือกับเจ้าหญิงซามูไรยังไงดีเนี่ย....'

 ฟูจิวาระคิดอย่างหนักใจ  ถึงเขาจะไม่เคยสู้กับเจ้าหญิงซามูไรแต่กิตติศัพท์ที่ได้ยินมานั้นในการร่วมสงคราม

ฝั่งเรากว่าครึ่งในตอนทำสงครามครั้งก่อน....ที่ต้องตายไป...เพราะฝีมือของเธอทั้งนั้น

" สงสัยข้าต้องคงรับมือกับเธอด้วยตัวเองแล้วสิ....ใช่มั๊ยเดียรินี่"

ฟูจิวาระพูดจบก็เดินออกพ้นตัวปราสาทไป...

"....."

ทางราชินีเมื่อมองออกไปทางกระจกพอเห็นชายคนนั้นเดินจากไปแล้ว  ก็กลับมานั่งบนบัลลังค์ดังเดิม

" สงครามจะเริ่มอีก  6 วันสินะ...(1วันโลกจริง=6วันโลกเกมส์)  แล้วทางออลาสเป็นไงมั่ง....โอเลีย"

  ราชินีหันไปพูดกับบุตรสาวของเธอ  เจ้าหญิงลำดับหนึ่งซึ่งหน้าตาของเธอก็สวยสง่า  ถึงจะไม่เท่าอาลีเซียน้ององค์เล็กของเธอ   แต่ผมสีม่วงออกดำ  ดวงตาสีเหลืองทอง  ผิวขาวอมชมพู  พอได้ยินก็ยิ้มเล็กๆออกมา

"ยังเหมือนเดิมค่ะท่านแม่....ท่านอายังคงัไม่รับความผิดที่จะมาสังหารท่านพี่เอเลียส" 

          โอเลียพูดพลางตีหน้าเศร้า  แต่ในใจกำลังหัวเราะอย่างชั่วร้าย  ใช่ ทั้งหมดเป็นแผนของเธอกับพี่ชายของเธอทั้งสอง  เจ้าชายลำดับที่ 2 กับ 3   

พวกเธอได้ใส่ร้ายป้ายสีออลาสที่ได้รับข่าวสารจะสายของเขาว่าเอเลียสจะถูกลอบสังหาร   จึงมาที่นี่โดยแอบมาทางด้านหลังด้วยชุดพร้อมรบ...

แต่ก็โดนทหารของราชวงศ์มาจับอย่างไม่ทันตั้งตัว   เขาสามารถขืนสู้ได้อย่างสบายแต่เขาก็พยายามพูดกับทหารพวกนั้น   แต่น่าแปลกที่พวกเขาเหมือนกับไร้จิตใจ  เข้ามาเล่นงานเขาด้วยสีหน้าที่นิ่งไม่รู้สึกอะไร.....

               เขาเลยจำใจอัดพวกนั้นด้วยสันปืนจนสลบกันหมด   ก่อนจะโดนหมอกพิษ  ที่เป็นกับดักที่ติดภายในห้องนี้เล่นงานเข้าจนเป็นอัมพาต  และในที่สุดเขาก็โดนพวกของโอเลียจับไปขังคุก   พวกเธอนำจดหมายฉบับนึงที่มีข้อความเป็นจดหมายแผนการลอบสังหารเอเลียสด้วยลายมือของ...ออลาสจริงๆ  

        แต่ที่เป็นแบบนั้นเพราะโอเลียมีทักษธพิเศษที่แม้แต่ราชินีก็ไม่รู้   เธอสามารถลอกเลียนแบบสิ่งที่เห็นได้ทุกอย่างในระดับพื้นฐาน  เช่น ภาพวาด  ลายมือ  และรวมไปถึงทักษะการต่อสู้แต่ก็แค่ขั้นพื้นฐาน   จึงไม่สามารถลอกเลียนแบบฝีมือการต่อสู้ของเอเลียสที่มีฝีมือเก่งกาจได้  

  เธอจึงจำใจต้องใช้แผนการลอบสังหารขึ้น  โดยกำจัดตัวเกะกะอย่างออลาส  อาของเธอซะก่อน....

           ราชินีพอเห็นทั้งหลักฐานจดหมายที่ส่งมาให้นักฆ่าที่ตายด้วยฝีมือของพวกองค์ชายลำดับที่ 2 และ 3  นักฆ่าที่ตายไม่ใช่ใครที่ไหน...

....  ก็คือสายลับประจำตัวของออลาสที่ให้สืบข่าวและของทางปราสาทส่งมาให้เขาทุกวัน  เพื่อทราบความเป็นไปนั่นเอง   แต่ก็กลับมาถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมหัวเสียบประจาร  และยังโดนใส่ร้ายเป็นแพะรับบาปว่าเป็นนักฆ่าที่จะสังหารเอเลียส

               เหล่าพสกนิกรประชาชน  พอได้ยินการประกาศนี้  ก็พากันเกลียดออลาส  และบอกให้สั่งประหารโดยทันควัน   แต่เรื่องต้องโดนขัดขวางเพราะสงครามใกล้เข้ามาแล้ว  จึงเร่งการแต่งตั้งกษัตริย์องค์ใหม่แทนงานการประหารของออลาส   เพื่อเตรียมรับมือกับสงครามได้ทันการ

"บ้าจริง....ทำไมละออลาส"

  ราชินีที่ถูกหลอกก็กำลังเศร้าโศรก   เธอรักออลาสมากดั่งน้องชายแท้ๆ  และเขาก็เป็นน้องชายของราชาองค์ก่อน  ซึ่งก็คือสามีของเธอ  ที่เสียไปในสงครามศักดิ์สิทธิ.....

".......ว่าแต่ท่านแม่ค่ะแล้วเรื่อง...อาลีเซียละค่ะ ครั้งนี้เธอหนีออกจากปราสาทนานกว่าครั้งไหนๆนะคะ"

  เจ้าหญิงลำดับที่ 2  นามว่า'เอเรียล' เจ้าหญิงที่สวยน่ารักพอๆกับอาลีเซีย เจ้าหญิงผมชมพูที่ดูแปลกที่สุดในหมู่พี่น้องที่มีผมสีออกโทนดำกัน  กล่าวขึ้นด้วยนัยน์ตาสีเขียวมรกตที่สวยงามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงน้องสาวของตนอย่างมาก

"นั่นสิ...ยัยเด็กนี่จะสงครามแล้วไปไหนกันนะ...เรื่องปวดหัวชักจะมากไปแล้ว.." 

      ราชินีกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกเครียดกับเหตุการณ์ในตอนนี้  ผู้ที่เป็นดั่งน้องชายของเธอโดนจับเพราะคิดจะลอบสังหารบุตรชายคนโตของเธอ   

ส่วนลูกสาวคนเล็กก็หนีออกจากปราสาทหายไปยังไม่กลับ   ที่เป็นห่วงมากกว่าครั้งไหน  ไม่ใช่เพียงแค่หนีนานเกินไป  ยังมีเรื่องสงครามด้วย  ถ้าเธอโดนลูกหลงจนตาย  เธอจะต้องมาเสียใจทีหลังที่ไม่ยอมดูแลลูกสาวของตนให้ดีๆ

"ท่านแม่ครับ ดูนั่น!"

  เอเลียสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ท้องพระโรงเช่นเดียวกับพวกเขา  อยู่โดยที่เงียบเหมือนไม่มีตัวตน  พลางฟังเรื่องราวที่แม่และน้องสาวของเธอพูดคุยกันก็เครียดจนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง 

 ที่นั่งโต้ะของเขาอยู่ติดกับหน้าต่างพอดี  จึงมองงวิวทางหน้าต่างแทนเพื่อคลายความเครียดนี้ให้เบาบางลง...

.....แต่เขาก็แทบสะดุ้งแทนดีใจแทนแม่ของตน   เมื่อรู้ว่าท่านแม่ไม่ต้องตามหายัยน้องสาวตัวยุ่งของเขาแล้ว......เพราะเธออยู่ที่หน้าประตูทางเข้าราชวังศ์แล้ว...และที่เขายิ้มมากจนแก้มปริกว่าการเห็นน้องสาวเขากลับมาคือ...

               ....เขาเห็นหญิงสาวที่ทำให้เขาใจเต้นเมื่อแรกที่เจอกัน   เธอมาพร้อมกับอาลีเซีย  ซีลาร์หญิงสาวที่ดูเฉยชาที่อยู่ด้วยกันตอนนั้น กับหญิงสาวแปลกหน้าอีก 3คนและชายอีก 2 คนที่เขาไม่เคยเห็น   แต่เขาไม่สนใจ  เขามองมาที่หญิงสาวที่ทำให้เขาใจเต้นคนนั้น   ก็ต้อง....

          ....แปลกตากับชุดที่มาใหม่ของเธอ   เธอสวมชุดเดธเปอร์ราโด้ขั้นสูง   จนออร่าเปล่งพลังตามตัวเธอมาอย่าสง่างาม   

"ดูนั่นสิ  เท่ห์จังเลย"

"สวยจังผู้หญิงคนนั้น  สวยกว่าท่านอาลีเซียอีกมั้งเนี่ย..."

     หญิงสาวใช้ในวังศ์พอเห็นก็มองอย่างสนใจเพราะพอใส่อย่างงี้เธอดูเท่ห์มากปนน่ารักจนแม้แต่ผู้หญิงยังต้องหลง   เหล่าชายหนุ่มในวังศ์ไม่เว้นแม้กระทั่งเด็ก คนแก่ และชายผู้มีคุณเมียแล้วก็ยังมองเธออย่างหลงใหล.... 

"อ้ะ...ยัยจอมหนีออกจากบ้านมาแล้ว" 

 โอเลียกล่าวขึ้นพลางทำหน้าหน่ายๆ  แต่ดวงตาก็มองผู้มาใหม่อย่างสงสัย  เพราะเธอผู้นั้นสวมชุดอาชีพที่เหมือนกับออลาสถึงจะเป็นชุดแบบบผู้หญิง  แต่เธอก็รู้ว่าการจะได้มาต้องผ่านภารกิจจากออลาส   ซึ่งแน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้เปรียบดั่งเสมือนศิษย์ของออลาส

'ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาพร้อมกับอาลีเซียได้   แล้วเธอมาที่นี่ทำไมกัน....คงต้องจับตาดูหน่อยแล้ว'

โอเลียคิดในใจอย่างมีแผนการ  และคงต้องเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับท่านพี่ทั้งสองที่ร่วมอุดมการณ์กับเธอซะแล้ว   แต่ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น  เสียงของพี่ชายใหญ่ที่เป็นเป้าหมายของแผนการก็ดังขึ้น

"ท่านแม่ข้าขอไปรับตัวน้องสาวจอมวุ่นนี่ก่อนนะครับ....เอ่อแล้วก็เตรียมงานอีกงานต่อจากงานแต่งตั้งของผมได้เลยนะครับ^^" 

"งานอะไรเหรอลูก?"

"งานอภิเษกไงครับ  ผมว่า....ผมมีคนที่อยากใช้ชีวิตคู่ด้วยแล้วละ"

"หา!!?O_o"    

ทางตอนเหนือของเมืองกันสแลซ

         พวกฝ่ายรัฐบาลก็กำลังก่อสร้างปราสาทจำเป็นที่ไม่ใหญ่มาก   เพื่อเป็นรากฐานที่มั่นในการทำสงครามศึกนี้   ***(ขอเปลี่ยนกฏหน่อยนะครับ  จากมีเวลาการทำสงคราม1ชั่วโมงครึ่ง เป็นเท่าไรก็ได้จนฝ่ายใดฝ่ายนึงตายหมด)

          กิลนารีทูตสวรรค์ของเจ้าหญิงซามูไร  แม่สาวคนโปรดของชุน...เดียรินี่  ก็กำลังสั่งกิลอื่นๆที่มาช่วยในฝ่ายของรัฐบาลให้เร่งก็สร้างวางป้อมปืน  เตรียมจัดกองทหาร  และสัตว์อสูร  สัตว์เลี้ยงที่มาช่วยสู้

" นี่จะไม่ให้ข้าออกไปช่วยจริงเหรอแม่สาวน้อย..เมี๊ยว" 

  ร่างดูโปร่งแสงกล่าวขึ้น  ในรูปร่างของแมวสีส้มปนน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีฟ้า  เอ่ยถามหญิงสาวผมบลอนม่วงอ่อนดวงตาสีชมพู  สวมอยู่ในชุดกิโมโนลายสีม่วงสลับชมพู  กำลังสั่งคนให้ทำอะไรตรงไหนบ้าง  

ซาเลไลย์ก็มองที่แมวน้อยตัวนั้นที่ลอยข้างๆเจ้านายเธออย่างหิวกระหาย....เพราะแมวตัวนี้ถ้าจะเนื้อนุ่มแน่

"อย่าคิดเชียวนังพญางูพิษ....ตกลงจะไม่ให้ข้าช่วยแน่นะ"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ ท่านแมว"   เดียรินี่ตอบกลับ  พลางสั่งงานต่อด้วยเสียงเล็กๆนี่

"ข้าชื่อ มาโนะสึเกะเฟ้ย!!!"   แมวนั่นตะคอกกับอย่างฉุนเฉียว

"ฉันพยายามจะสื่อว่า  คงไม่ต้องถึงมือท่านหรอกค่ะ  แถมศึกนี้คงไม่ต้องกับถึงใช้ร่างของเผ่าฉันด้วยซ้ำ^^"   เดียรินี่ยิ้มบอก  แล้วก็ปล่อยให้แมวนั่นโวยวายไป  นั่นคือภูติประจำตัวเธอนั่นเอง

'ฉันต้องชนะ....ศึกนี้ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม'