ALIVE or DEAD

ลำดับตอนที่ #60 : สรุปเรื่องราวทั้งหมด

***วันนี้ผมจะมาแจ้งบทสรุปของเรื่องนี้ทั้งหมดถึงตอนจบแบบคร่าวๆเพราะที่จริงผมแต่งเรื่องนี้ได้เละออกนอกประเด็นในหัวของผมมากพอสมควร ผมว่าจะแต่งเรื่องใหม่โดยเนื้อเรื่องก็ดัดแปลงเนื้อเรื่องซักหน่อยจากเนื้อเรื่องของเรื่องนี้และเปลี่ยนชื่อเรื่องด้วย

แต่พระเอก นางเอกคนเดิม!

ส่วนสถานที่จะไม่ใช่คฤหาสถ์แต่เป็นทั้งเกาะ!

เรื่องใหม่นั้นจะมีชื่อว่า 'The  way เส้นทางที่ต้องเลือกเอง'

เอาละครับมาสรุปบทจบของเรื่องนี้กันเลยดีกว่า!

สรุปเหตุการณ์ต่อจากเดิมจนจบ

     -เมฆและขวัญข้าวจะรวบรวมเศษกระดาษที่แมรี่วาดไว้จนครบพร้อมกับพวกวัฒน์ที่พบเจอกันด้วยความบังเอิญ แน่นอนว่าทุกคนตกใจมากที่ขวัญข้าวไม่สามารถเดินได้เพราะจากการทำร้ายที่ประสาทสมองของฆาตกรถือค้อน

     -ฟ้าใสลวงหวานจนเธอเชื่อคำพูดของฟ้าใสจนหมด ฟ้าใสรู้ว่าวิยดาเป็นพวกรักผู้หญิงด้วยกันและเคยแอบชอบหวาน จึงใช้หวานลวงวิยดามาฆ่า ก่อนจะให้หวานฆ่าตัวตายตาม

     -เมฆที่รู้จักฟ้าใสมานานจึงพบความผิดปกติของเธอได้โดยง่าย จึงอ่านใจเธอจึงทำให้รู้ว่าที่หวานกับวิยดาตายเป็นฝีมือของเธอ แต่เมฆก็ไม่กล้าที่จะบอกคนอื่นเพราะกลัวว่าทุกคนจะรวมตัวกันฆ่าฟ้าใส 

แต่เมฆก็ได้บอกเรื่องนี้กับขวัญข้าวก็ไม่รู้ทำไมถึงบอกเธอแทนที่จะเป็นเดียร์ แต่คงเพราะว่าเมฆกลัวแมรี่ในตัวเดียร์จะทำอะไรแปลกๆขึ้นมาเลยไม่ได้บอกเดียร์ไป

     -ทุกคนตลอดทางไม่เจอเด็กผู้หญิงถือดาบและฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้าเลย จนในที่สุด เมฆ เดียร์ ฟ้าใส ขวัญข้าว วัฒน์ พลและสายรุ้งก็มาเจอห้องกลไกที่ต้องใช้รูปภาพของแมรี่และตุ๊กตาของเธอมาการทำให้ห้องลับนี้ทำงาน

     -พวกเขาเปิดห้องลับนี้แต่ภายในห้องมีแค่กึญแจเพียงดอกเดียวและพอข้างในไม่พบอะไรอีกพวกเขาจึพากันเดินออกมา ก่อนจะพบขุนที่มาดักรอพร้อมยิงสายรุ้งเข้าที่หัวจนเธอตายในนัดเดียว 

     -วัฒน์ที่เห็นคนรักของเขาตายก็สติแตก แต่เมฆกลัววัฒน์ที่ขาดสติจะเข้าไปตายไปด้วยอีกคนจึงต่อยวัฒน์จนสลบ

     -ขุนนำปืนมาจ่อพวกเขาพร้อมกับให้ส่งกุญแจดอกนั้นมา พร้อมกับส่งขวัญข้าวที่ขุนเห้นว่าไม่สามารถเดินได้มาด้วยพร้อมกับเดียร์เพื่อหวังจะมีอะไรกับพวกเธอ (ที่ไม่เอาฟ้าใสมาด้วยเพราะกลัวว่าคนที่ขยับได้มากเกินไปอาจหาทางขัดขืนเขาได้จึงเอามาแค่ 2 คน)

          -แต่ไม่รู้โชคช่วยหรือว่าอะไร ฆาตกรถือเลื่อยก็มาฆ่าขุน พวกเขาเห้นแบบนั้นก็วิ่งหนีกันโดยเป็นเมฆจึงฝากขวัญข้าวไว้กับวัฒน์และทำหน้าที่ล่อให้ แต่ด้วยความตกใจของคนอื่นๆจึงวิ่งแยกกันโดยไม่รู้ตัว

       -พลนั้นมากับฟ้าใส  เดียร์แยกมาคนเดียว วัฒน์มากับขวัญข้าวโดยเขาแบกเธอไว้ และเมฆวิ่งล่อฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้าก่อนจะพบกับธันเข้าพอดีจึงร่วมมือกันโดยไม่ต้องคิดและฆ่าฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้าได้และปรากฏว่าฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้าคือพี่ชายของเมฆเอง!

     -หลังจากชนะฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้าหรือพี่ชายของเขาได้ ธันก็ตัดสินใจยิงเมฆทันทีก่อนจะไปตามหาพวกเมฆคนอื่นๆ

    -พลที่อยู่กับฟ้าใสตัดสินใจบอกว่าเขารู้เรื่องที่ฟ้าใสฆ่าวิยดากับหวาน แต่เขาจะไม่บอกคนอื่นๆเพราะเขาสารภาพว่าเขานั้นรักฟ้าใสและขณะที่ฟ้าใสถือโอกาสลวงพลว่าจะมีอะไรกับเขาด้วยและจะฆ่าเขาตอนเผลอ พลก็โดนเด็กผู้หญิงถือดาบฆ่าตาย

     -ฟ้าใสตกใจมากและทำท่าจะหนี แต่ก็เจอไทยที่ขวางเอาไว้ ไทยก็ลวงฟ้าใสว่าในตอนนี้เธอไม่อาจที่จะให้เมฆรักได้หรอก 

ถ้าเธออยากได้เมฆไปจากเดียร์หรือขวัญข้าวเธอก็ต้องมีพลังและเธอจะได้พลังต่อเมื่อเอาชนะเด็กผู้หญิงถือดาบได้และกินสมองของเธอ

     - ฟ้าใสที่หลงเชื่อและความรักของเธอที่อยากได้เมฆเธอจึงทำตามคำพูดของไทย เธอเสียแขนข้างนึงแต่ก็สามารถชนะเด็กผู้หญิงถือดาบได้โดยใช้วิธีการล่อผลักร่างเด็กผู้หญิงให้ตกลงไปยังกับดักจนตาย จากนั้นไทยก็ช่วยยกร่างเด็กผู้หญิงนั่นขึ้นมาและให้ฟ้าใสกินจนเธอมีพลังระบบประสาท แต่ว่าเธอก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของไทย

     -วัฒน์กับขวัญข้าวเดินจนไปถึงห้องทำงานของเจ้าของคฤหาสถ์โดย พวกเขาเจอกับโน๊ตบุ้คบนโต้ะนั่น ด้วยความแลาดของวัฒน์เขาหาทางฟื้นฟูซ่อมแซมมันได้ 

ก่อนจะใช้โน๊ตบุ้คนั่นแฮคการเชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดของนักวิทยาศาศตร์ผู้ที่ทำการทดลองจนเขาได้ข้อมุลที่สามารถแฉการกระทำของพวกมันให้โลกได้รับรู้ทั้งหมด

     -แต่ว่านักวิทยาศาสตร์พวกนั้นถึงจะรู้ว่าวัฒน์ทำลายกล้องวงจรปิดไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังสามารถพึ่งกลไกกับดักได้ กับดักที่ห้องวัฒน์กับฟ้าใสอยู่ทำงาน ห้องทั้งห้องด้านบนและด้านหลังเกิดรูจำนวนมาก

วัฒน์พอเห็นกับดักพวกนั้นก็กลืนน้ำลาย เขาตัดสินใจมองไปที่ขวัญข้าวเขาและหุ่นอัศวินในห้องที่มีโล่อยู่เขารู้ว่าเขาสามารถหาทางรอดออกจากที่นี่ได้ แต่ว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ก็ต้องเกิดจากความเชื่อใจของทั้งสองคน

-วัฒน์ตัดสินใจเป็นผู้เสียสละเขานำตัวเองมาบังขวัยข้าวไว้ และใช้โล่กับโต้ะทำงานนั่นบังทิศทางรอบข้างของขวัญข้าว ก่อนทันใดนั้นจะมีลูกเหล็กกลมแข็งพุ่งออกมาจำนวนมาราวกับกระสุนอัดไปที่พวกเขาทั้งสอง

ความแรงของพวกมันบดแผ่นหลังของวัฒน์เป็นหลุมบดกระดูกของเขา ขนาดโล่ที่เขาใช้บังขวัยข้าวยังบุบนับประสาอะไรกับเขากัน ขวัญข้าวร้องลั่นทั้งน้ำตาเมื่อเห็นสภาพวัฒน์ที่นอนคาพื้นด้วยสภาพกระดูกแตกหักทั่วทั้งร่างและหัวเขาก็บุบเละเทะ ร่างของเขากองอยู่กับเลือดจำนวนมาก ส่วนขวัญข้าวมีรอยช้ำหนักๆไม่กี่ที่เท่านั้น

-ก่อนตายวัฒน์ได้ส่งฮาร์ฟไดร์ฟข้อมูลที่เขาแฮคมาได้จากพวกนักวิทยาศาสตร์ส่งมอบให้ขวัญข้าว ก่อนเขาจะสิ้นใจไปพร้อมกับเห็นภาพของสายรุ้งที่มากอดร่างของเขาไว้ คำพูดสุดท้ายของวัฒน์หลังจากที่เขาสิ้นใจไปนนั้น..

"ขอให้แกมีชีวิตต่อไปนะ...ไอ้เมฆเพื่อนรัก"

-เดียร์ที่กำลังเดินตามหาพวกเมฆ จู่ๆก็พบกับฟ้าใสแต่ว่าการเจอครั้งนี้เดียร์กลับไม่ดีใจเลยเพราะฟ้าใสต้องการที่จะฆ่าเธอและเธอก็มีพลังของระบบประสาทอีกด้วย เดียร์ที่พูดไปกี่ครั้งฟ้าใสก็ไม่รับฟังอะไรแล้วนอกจากแย่งเมฆมาจากเธอ

-เดียร์ที่รู้จุดประสงค์ของฟ้าใสก็เข้าใจได้ในทันทีว่าต่อให้พูดอะไรออกไปฟ้าใสก้คงไม่รับฟังอีกแล้ว เพราะฟ้าใสต้องการที่จะฆ่าเธอจริงๆจากใจของเธอเลย เดียร์จึงตัดสินใจใช้พลังทักษะของเธอสู้กับฟ้าใสเช่นกัน

-ทั้งคู่สู้กันไปซักพักทั้งคู่ต่างมีบาดแผลตามตัวจำนวนมาก เดียร์ไม่รู้ว่าฟ้าใสมีพลังแบบนั้นได้ยังไงแต่เธอคิดว่าบางทีฟ้าใสอาจอยู่เบื้องหลังก็ได้จึงต้องกำจัดเธอ 

-แต่ว่าจู่ๆธันก็โผล่มาพร้อมกับพลังที่เขาเองก็ได้จากไหนไม่รู้ เดียร์เห็นก็รู้ว่าพลาดไปที่เข้าใจฟ้าใสผิดเพราะเธอดูเหมือนจะโดนใครชักใยอยู่เหมือนกัน 

แต่ทว่าตอนนี้ฟ้าใสและเดียร์แทบไม่มีแรงขัดขืนวัฒน์แล้วเนื่องจากพวกเธอสู้กัน พวกเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมบาดแผลถึงไม่ฟื้นฟูเหมือนปกติ

-แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังแย่อยู่นั้นเดียร์เมฆที่ยังไม่ตายเพราะโดนยิงเฉียดๆก็เข้ามาช่วย พร้อมสู้กับธันแต่ทว่าเมฆกลับแพ้ธัน ธันตอนนี้เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งไร้สติกลายเป้นโรคจิตคนนึงไปแล้ว เมฆที่คิดว่าตัวเองต้องตายอยู่แล้วจึงสารภาพกับฟ้าใสไปว่า

"ฉันขอโทษนะฟ้าใสเพราะฉันเธอถึงต้องกลายเป็นแบบนี้...ฉันไม่รู้ว่าการพูดแบบนี้มันดีต่อกับพวกเธอรึเปล่า แต่ฉันอยากบอกว่าทั้งขวัญข้าว เดียร์และเธอฉันรักพวกเธอทั้งสามคนเลย... 

ขอโทษทีนะบางทีคำพูดนี้มันอาจทำให้พวกเธอเกลียดฉันแต่ฉันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆฉันพูดไม่ได้หรอกว่าชอบพวกเธอแค่คนใดคนหนึ่งเท่านั้น"

-แล้วทันใดนั้นธันก็ควักลูกตาของเมฆทั้งสองข้าง ภาพนั้นทำให้เดียร์และฟ้าใสช๊อค แต่ก่อนที่ธันจะฆ่าเขาจริงๆฟ้าใสก็ตัดสินใจใช้แรงเฮือกสุดท้ายพุ่งชนธันและพาเขาตกลงไปยังชั้นล่าง เดียร์รีบตามไปดูและพบว่าทั้งคู่โดนเศษไม้เสียบตายอยู่ข้างล่างแล้ว

-เดียร์ร้องไห้ทั้งน้่ำตาและชื่นชมความรู้รักของฟ้าใสที่มีให้เมฆ แต่เธอที่มัวคิดอยู่แบบนั้นก็พบว่าตะกี้ธันไปเกี่ยวโดนโคมไฟทำให้โคมไฟตกลงมาและกำลังเผาชั้นที่เมฆและเธออยู่นี้ 

เดียร์เข้าไปพยุงเมฆและพวกเขาก็รีบเดินกลับไปที่ประตูทางออกที่คฤหาสถ์หลังแรกเพื่อออกจากที่นี่และพบกับขวัญข้าวที่ขาตอนนี้เธอกลับมาเดินได้แล้วหลังจากพักฟื้นมาพอสมควร

-เดียร์รีบเข้าไปพยุงเมฆออกมาเมฆก็ร้องเรียกฟ้าใสด้วยความรู้สึกผิดตลอด ระหว่างทางทั้งคู่ที่กำลังจะออกจากคฤหาสถ์ได้แล้วด้วยที่เดียร์ขโมยกุญแจจากธันมาได้เพราะเขาทำตกเอาไว้ ก็พบกับไทยที่ขวางประตูไว้

"บอกแล้วไงว่ารอดได้คนเดียว..."

-ก่อนไทยจะกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดน่าเกลียดน่ากลัวและไล่ฆ่าทั้งสามคน เมฆถึงจะสูญเสียตาแต่ด้วยพลังระบบประสาทตอนนี้ทำให้เขาพอรู้ตำแหน่งอยู่บ้างจึงร่วมมือสู้กับเดียร์ แต่ทั้งคู่สู้ไม่ไหวและทราบว่าที่ร่างกายไม่ฟื้นฟูเป็นเพราะพลังของไทย

-ในขณะที่ทุกคนกำลังแย่ แมรี่ที่เงียบตลอดก็มาพร้อมกับร่างของฟ้าใสก่อนแมรี่จะใช้ร่างนั้นสู้กับไทยแทนพวกเมฆ เธอไล่ให้พวกเมฆหนีไป พวกเธอทำตามและใช้กุญแจเปิดประตูออกมาได้ ก่อนคฤหาสถ์จะไฟลุกท่วมถล่มลงมาฆ่าทั้งแมรี่และไทย

-แต่ขณะที่พวกเขาคิดว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ก็พบกับกองกำลังติดอาวุธปริศนามาล้อมเอาไว้ เมฆใช้พลังส่วนนึงเฮือกสุดท้ายผลักพวกมันจนล้มก่อนจะหนีไปที่เรือที่แมรี่ซ่อนเอาไว้

-พวกเขามาถึงเรือได้แต่ทว่าพวกกองกำลังติดอาวุธก็ตามมาทัน แต่เมฆตอนนี้ร่างกายแทบขยับไม่ไหวแล้วพลังระบบประสาทก็แทบสูญสิ้นเพราะใช้มากเกินไปและร่างกายก้ยังไม่ฟื้นฟูดีพอ

-เดียร์ตัดสินใจใช้พลังที่ยังเหลืออยู่ปกป้องเมฆและขวัยข้าว โดยถ่วงเวลาพวกกองกำลังติดอาวุธนี่ให้เมฆและขวัยข้าวขึ้นเรือหนี พวกนั้นระดมยิงใส่พวกเขาแต่ก็เป็นเดียร์ที่ใช้พลังระบบประสาทสร้างโล่บาเรียขึ้นมากันกระสุนพวกนั้นให้

"ขวัญข้าวรีบพาเมฆหนีไป!"

"เดียร์หยุดทำอะไรแบบนั้นนะ!ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอเด็ดขาด เธอนั่นแหละหนีไปกับขวัญข้าวฉันจะถ่วงเวลาพวกมันให้เอง!"

"เธอแทบไม่เหลือพลังแล้วไม่ใช่เหรอมาโกหกนะ คิดจะมาทิ้งชีวิตที่นี่โดยเปล่าประโยชน์รึไง!"

"แล้วเธอละเธอก้คิดจะทิ้งชีวิตที่นี่โดยเปล่าประโยชน์รึไง!"

ราวกับเวลาได้ถูกหยุดลงเสียงห่ากระสุนท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำ ทั้งสองที่ถกเถียงกันแม้แต่ขวัญข้าวก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ประคองเมฆที่ยืนแทบจะไม่ไหวไว้ ก่อนจะเป็นเดียร์ที่เงียบลงและเดินมาหาเมฆก่อนจะจูบเขาโดยบาเรียของเธอยังคงทำงานอยู่ 

"ไม่ได้ไร้ประโยชน์นะตาบ้า...ทำให้คนที่ตัวเองรักรอดได้เนี่ยมันก็คุ้มค่าแล้วไม่ใช่เหรอ"

ผลัก!

เดียร์ผลักเมฆลงไปในเรือพายพร้อมกับขวัยข้าวก่อนจะใช้พลังผลักเรือพวกเขาให้ลอยไปไกลอีกที และการใช้พลังนั้นจึงทำให้พลังส่วนของบาเรียลดหายลงไปอย่างรวดเร็ว

ปัง!!

"อึ้ก!"

"เดียร์!"

กระสุนบางนัดทะลุผ่านโล่มาเข้าเต็มหลังของเธอ ก่อนเธอจะรีบหันมารับมือพวกกองกำลังติดอาวุธต่อทั้งน้ำตา 

"ปล่อยฉันขวัญข้าวถ้าขืนปล่อยไว้เดียร์จะ...!"

ปัง ปัง  ปัง  ปัง!!

กระสุนหลายนัดที่ทะลุผ่านบาเรียของเดียร์มาเข้าที่ท้องของเธอ ขาของเธอ และแขนของเธอ เดียร์ตอนนี้มีรูกระสุนฝังในตัวเธอหลายสิบนัด 

เธอหายใจรวนรินกระสุนบางนัดเฉียดตาเธอจึงทำให้ตาปิดไปข้างนึง อีกข้างก็มีเลือดไหลมาปิดบดบังทัศนวิสัยของเธอทำให้ยากที่จะมองเย็น

วึ่ม

"....."

ในที่สุดพลังของเธอก็หมดลง บาเรียของเธอได้หายไป...

"ถ้าชาติหน้ามีจริง...ฉันอยากที่จะอยู่กับเมฆอีกนะ...อยากอยู่เคียงข้างเธอ...และอยากรักเธอตลอดไป...คงไม่ใช่คำขอที่มากเกินไปใช่ไหมคะพระเจ้าเมฆ"

สิ้นสุดคำพูดของเดียร์เธอก็ยิ้มทั้งน้ำตา...

ปัง!!

โผละ!!

ก่อนจะมีลูกกระสุนนัดนึงฝังเข้าที่กระโหลกของเธอ พร้อมกับตามมาอีกหลายนัดราวกับดงห่ากระสุนยิงเธอจนพรุน แขนของเธอและขาของเธอขาดกระเด็นตกลงไปยังทะเล 

ก่อนจะตามไปด้วยร่างขอเธอ...

เมฆถึงจะตาบอดแต่ก็รับรู้ได้ทุกอย่าง เขาตัดสินใจโดลงจากเรือไปหาเดียร์ที่กำลังจมลงสู่ท้องทะเล

"เมฆ!"

ขวัยข้าวอุทานอย่างตกใจที่เห็นแบบนั้น ก่อนเธอจะมองสภาพคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำราวกับเป็นความพิโรธของพระเจ้า ขวัยข้าวตัดสินใจโดดลงตามไปช่วยเขาทันที

-เมฆได้กอดศพของเดียร์ที่พรุนไปทั่วร่างจากดงห่ากระสุนเป็นครั้งสุดท้าย พลางบอกรักเธอแทบเป็นร้อยครั้ง ก่อนคลื่นที่รุนแรงจะซัดพวกเขาหายไป

-เหตุการณ์วันรุ่งขึ้นไม่มีใครพบศพของเมฆและขวัญข้าว จนล่วงเลยมาเป็นเวลา 10 ปี

-เช้าของวันหนึ่งทางองค์กรได้เข้าร่วมประชุมกันเกี่ยวกับการทดลองที่พัฒนา แต่ละหว่างประชุมก็มีชายหนุ่มตาบอดที่นั่งอยู่ในรถเข็นเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวสวยผมน้ำตาลคนนึง เขาคนนี้เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ในองค์กรเป็นเวลา 5 ปี แน่นอนว่าพวกเขาเคารพชายหนุ่มคนนี้มากเพราะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ขององค์กร

-แต่การพบครั้งนี้หาไม่คือจุดจบของพวกเขา ชายหนุ่มคนนั้นเพียงแค่ดีดนิ้วเท่านั้น หัวของผู้บริหารทุกคนก็เกิดระเบิดออก ใช่แล้วทั้งสองคนก็คือ 

เมฆและขวัญข้าวในวัย 27 ปีที่อาศัยพลังของระบบประสาทของตนสร้างบริษัทจนร่ำรวยและแฝงตัวไปกับองค์กรเพื่อสืบหาผู้ร่วมอุดมการณ์ทั้งหมด

-วันนั้นเมฆและขวัญข้าวที่ตัวเธอก็ได้เผาองค์กรนั่นจนสิ้นซาก พร้อมกับนำไดร์ฟที่วัฒน์แฮคมาในตอนนั้นเผยแพร่ให้ทั่วโลกได้รับรู้

-วันต่อมาเมฆตัดสินใจแล้วว่าจะใช้พลังของตนเองย้อนอดีตเพื่อกลับไปเจอเดียร์ ฟ้าใสและพวกวัฒน์อีกครั้ง พลังในครั้งนี้ไม่ใช่แค่เพียงย้อนกลับไป แต่สามารถนำสิ่งที่แก้ไขในอนาคตกำหนดอดีตที่ต้องการได้ด้วย อย่างเช่นเมื่อวานเขากวาดล้างองค์วิทยาศาสตร์นั่นจนหมดเกลี้ยง

เพราะฉะนั้นถ้าเขาย้อนกลับไป ในอดีตตอนอายุ 17 ปี พวกนั้นก้จะไม่มีตัวตนอีกแล้วนี่เป็นความสามารถพิเศษสุงที่สุดของระบบประสาทของเขา แต่ทว่าเขารับรู้ได้จากสนทนากับพระเจ้าว่า(เกินขอบเขตมนุษย์ไปแล้ว) ถ้าใช้พลังนี้เขาก็จะไม่มีความทรงจำของตอนนี้อีก

-แต่เมฆก็ตัดสินใจที่จะทำเพื่อพบเดียร์และฟ้าใสอีกครั้งรวมถึงพวกวัฒน์ด้วย แน่นอนว่าเขาก็จะพาขวัยข้าวย้อนกลับไปด้วย แต่เพราะขวัญข้าวไม่ใช่คนใช้พลังดังนั้นเธอจึงไม่สูญเสียความทรงจำ

"ฉันจะต้องทำให้นายกลับมารักฉันอีกแน่นอน อย่าห่วงเลย"

ขวัญข้าวพูดกับเมฆเป็นครั้งสุดท้าย อันที่จริงตอนนี้เมื่อ 5 ปี ก่อนพวกเขาเคยมีลูกด้วยกันแล้ว แต่ว่าด้วยความเป็นคนธรรมดากับคนที่มีพลังระบบประสาทระดับขอบเขตรองจากพระเจ้านั้นจึงทำให้ลูกของทั้งสองเสียชีวิตลง

"หึ ฉันเชื่อใจในตัวเธอนะขวัญข้าว"

เมฆกล่าวแค่นั้นก่อนจะจูบกับขวัญข้าว หญิงสาวที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขามาตั้งแต่ตอนเหตุการณ์คฤหาสถ์นั่น เขาบอกได้เลยว่าเขารู้สึกดีใจมากที่ได้รักผู้หญิงคนนี้ เดียร์กับฟ้าใสก็เช่นกัน

ทั้งคู่จูบลากันพร้อมกับเมฆที่ใช้พลังย้อนเวลาในที่สุด...

-ขวัญข้าวลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองกลับมาตอนที่อยู่ที่เกาะไผ่อีกครั้ง เธอมีสีหน้าตื่นกลัวเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจไม่สนกิจกรรมหาสมบัติที่ต้องทำในเวลาอดีตในตอนนั้น เธอวิ่งเข้าไปใจกลางเกาะเพื่อดูว่ายังมีคฤหาสถ์หลังนั้นอยู่อีกไหม

-เธอพอเดินเข้าไปก็พบกับเมฆที่ยืนอยู่ใจกลางเกาะที่ควรเป็นที่อยู่ของคฤหาสถ์ แต่ตอนนี้มันกลับไม่มีอยู่อีกแล้ว เมฆพอรู้ว่ามีคนอยู่ข้างหลังก็หันมา

"อ้าวไงขวัญข้าว เจอสมบัติที่คุณครูให้หาเจอยัง?"

ขวัญข้าวถึงจะรู้สึเสียใจอยู่บ้างที่เมฆที่รักเธอคนนั้นไม่มีตัวตนอีกแล้ว แต่ทันทีที่เธอเห็นเดียร์เดินมาเจอกับพวกเธอพอดีด้วยประวัติศาสตร์ที่เปลี่ยนไปทำให้ขวัยข้าวพอรู้ว่าตอนนี้เมฆกับเดียร์เป็นแฟนกัน

แต่ยังไงเธอก็อยากที่จะทำให้เขากลับมารักเธออีกครั้งเช่นเดียวกัน แน่นอนว่าไม่ได้แย่งเขาไปจากเดียร์แน่นอน ก็แค่บอกความรู้สึกของตัวเธอเองบอกไปเท่านั้นเอง

"เมฆฉันรักนายนะ"

END

พบกับเรื่องใหม่ที่ใช้เรื่องนี้เป้นต้นแบบคล้ายๆกัน พระเอก นางเอกคนเดิม แต่เปลี่ยนเนื้อเรื่องเล็กน้อยและใช้เกาะทั้งเกาะเป็นแผนที่ไม่ใช่เพียงคฤหาสถ์ใช้ตัวละครจากWEBTOON อีกด้วย

เรื่องนั้นมีชื่อว่า 'The WAY  เส้นทางที่กำหนดชีวิตเป็นชีวิตตาย'