คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 สงสัย (รีไรต์)
บทที่ 6 สงสัย
6.00 น.
"อ่า.....เช้าซักที"
ไทยบ่นขึ้นมาพลางลุกออกจากที่นอนแล้วพับผ้าอย่าง.....เละเทะ
ปรี๊ด!!!
เสียงเป่านกหวีดดังขึ้นเพื่อเรียกให้ไปรวมตัวกัน คนที่เป่านั่นคงจะเป็นครูดำรงค์อย่างไม่ต้องสงสัย
ตึก ตึก!
"ไปเร็วเมฆ พล กฤต ไทย!" วัฒน์พูดอย่างกระตือรือล้นแล้วก็วิ่งนำไปก่อน
"หาว......"
ผมหาวออกมาอย่างง่วงงน ผมหลับไปค่อยเต็มอิ่มเล้ยย เพราะเสียงกรนของไอ้พลเนี่ย-_-
"เอาละถ้ามากันครบแล้ว ก็ให้ไปรวมกลุ่มของตัวเองกันเลยจากเมื่อวาน ให้ไปปรึกษากันว่ากลุ่มของตัวเองจะไปที่เกาะไหนกันก่อน แยกย้ายได้!" พูดจบครูดำรงค์ก็ทำมือไล่พวกเรา...
"เอาละมาทางนี้เลยพวกนาย!"
วิยดาพอเห็นกลุ่มของพวกเรา ก็กวักมือให้เรามาทางนี้พลางตะโกนเรียก ผมมองไปรอบๆดูเหมือนพวกเราจะมารวมกลุ่มเป็นพวกสุดท้าย
พวกของเดียร์ กับ ธันก็มากันแล้วแม้แต่ตอนนี้ธันมันก็ยังคงมองหน้าผมอยู่ ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาเลยดิ มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ ผมน่ะรำคาญมาก
"เอาละตกลงพวกเราจะไปเกาะไหนกันก่อนดีละ" วิยดาตั้งประเด็นขึ้น
"ฉันว่าก็เอาซักเกาะเถอะ เพราะยังไงช่วงบ่ายพวกเราก็ต้องไปอีกเกาะอยู่ดี ไม่ว่าจะเกาะล้าน หรือ เกาะไผ่" ริณพูดขึ้นมา
" อือมันก็จริงนะ" วิยดาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
" แต่ฉันอยากไปเกาะไผ่ก่อนอะ"
ไทยพูดขึ้น พร้อมเสนอหน้ามาใกล้พวกวิยดา จนพวกเขาแถบจะผงะล้มไปเลย
"โว้ย ตาไทย อยากจะจู่จ๊วบพวกฉันรึไง ถึงยื่นหน้ามาซะขนาดนี้-*-" ริณบ่นขึ้น ใส่ไทยที่ดูเหมือนจะไม่ได้ฟังที่พวกเธอพูดเท่าไร
"ฮึ้ยช่างเถอะ! แล้วทำไมนายถึงอยากไปเกาะไผ่ก่อนละ...." ริณถามขึ้น
"ก็เกาะล้านมันใหญ่น่ะสิ ฉันอยากไปเกาะไผ่มากกว่า เพราะมันเล็กดีน่าจะสำรวจอะไรได้ง่ายกว่าเวลาทำกิจกรรม แถมน้ำที่นั่นได้ข่าวว่าใสกว่าเกาะล้านด้วย" ไทยพูดด้วยสีหน้าที่ร่าเริง
" แล้วคนอื่นว่าไง เดียร์ละ?" ริณหันไปถามเพื่อนสาวของเธอ
"ฉันยังไงก็ได้จ้ะ" เดียร์ยิ้มตอบกลับ
"งั้นตามนั้นละกัน เราจะไปเกาะไผ่นะ" วิยดาพอได้ฟังขึงยืนพูดขึ้นกับทุกคน
ทุกคนก็ทำหน้าเพื่อบอกว่าก็ตามนั้นแหละ.....
10 นาทีต่อมา....
พวกวิยดาก็ไปชี้แจงเรื่องเกาะที่พวกเราเลือกไปบอกพวกคุณครู วิยดาบอกว่าเดี๋ยวอีก 20 นาทีเรือจะมารับเพราะฉะนั้นตอนนี้อยากเล่นอะไรทำอะไรก็ไปทำกันก่อน พอดีเลยผมมีเรื่องที่อยากพิสูจน์อยู่พอดี
ตั้งแต่ฝันวันนั้นทำเอาผมแทบนอนไม่หลับเลย ...
"เสียงเพลงทวิงเกอร์นั่น...."
ผมทำหน้าดำคร่ำเครียด ผมตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าเรื่องนั้นอาจจะไม่ใช่แค่ฝันธรรมดาก็ได้ ฝันนั้นคงต้องการบอกอะไรผมซักอย่าง
เพราะมันแปลกเกินไปที่จู่ๆคนร่างกายไม่ได้มีไข้อะไรอย่างผมจะจู่ๆปวดหัวจี๊ดขึ้นมาแล้วเป็นลมไป
ฝันนั่นอาจจะต้องการอะไรจากผมก็ได้. ไม่สิเผลอๆอาจจะเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ใจกลางทะเลนั่นซะมากกว่า
"แล้วเพลงทวิงเกอร์นั่น....มันจะเกี่ยวข้องอะไรด้วยเปล่านะ...ฮะ ฮะ"
ผมพูดขึ้นพร้อมหัวเราะ ที่ผมคิดมาทั้งหมดนั้นก็แค่ล้อเล่นกับตัวเองเพื่อบอกว่าการฝันแบบนั้นมันเป็นเรื่องบังเอิญ ผมมะกี้แค่ลองเลียนแบบวิธีคิดแบบในหนังที่จำมาเท่านั้น ฮะ ฮะ
" หือ?เธอชอบเพลงนั้นเหรอเมฆ" เสียงใสๆเล็กๆของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น
"เดียร์!"
ผมที่นั่งอยู่กับโขดหินตกใจขึ้นมาทันที เมื่อหันมาพบเจ้าของเสียงคนนั้น
"เพลงโปรดฉันเลยละเพลงนี้ เดี๋ยวร้องให้ดูนะ...อะ แฮ่ม!"
เดียร์เริ่ม กำมือแล้วไว้ที่ปากของตัวเอง ให้ดูเหมือนกำลังถือไมค์แล้วเธอก็ร้องขึ้นโดยไม่รอคำพูดใดๆจากผม
"ทวิงเกอร์....ทวิงเกอร์.... ลิตเติ้ลสตาร์.."
โห~เสียงของเดียร์เพราะเหลือเกิน ผมนั่งฟังเธอร้องเพลงไปเรื่อยๆ มันเพราะเกินกว่าจะบรรยาย เสียงหวานๆและนุ่มละมุนของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกสบายมาก
"ทวิงเกอร์....ทวิงเกอร์"
!!!!!
"อึ้ก!"
"เมฆ!"
เดียร์ที่ตกใจรีบประคองผมไว้ไม่ให้ผมล้มลง อีกแล้วอาการปวดหัวแบบนี้ มะกี้เสียงเพลงนี้ไม่ได้มีแค่เดียร์คนเดียวที่ร้อง ผมได้ยินเสียงๆนึงแทรกในเพลงของเธอ ซึ่ง....ไม่ใช่เสียงของเธอ
เสียงเดียวกับฝันในตอนนั้น.....
"เมฆเป็นอะไรเปล่า!"
เดียร์ที่ประคองผมลุกขึ้นจากที่นั่งโขดหินกับผม มาดูข้างหน้าผม
"อะ...ไม่เป็นไร...สงสัยเสียงของเธอมันเพราะจับใจเกินน่ะน่ะ ฉันเลยทนไม่ไหวฮะ ฮะ" ผมหาข้ออ้างแล้วก็เดินออกจากตรงนั้นไป...."
เขาจะบอกว่าเพราะเสียงเราเขาเลยเป็นหยั่งงั้นเหรอ...เสียงเราแย่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยO_olll" ผมเดินออกไปโดยไม่รู้เลยว่าหญิงสาวกำลังเข้าใจอะไรผิดไปอย่างเต็มประตู
เสียงในฝันนั้นมันโผล่มายังที่โลกแห่งความจริงเลยเหรอเนี่ย...
ฝั้นนั้นต้องการบอกอะไรเรา...หรือ ผู้หญิงคนนั้นต้องการบอกอะไรเรา......
ซูม!
"เฮ้ย นายจะไปไหนน่ะ เดี๋ยวเรือก็จะมาแล้วนะ!"
เพื่อนคนอื่นพอเห็นผมโดดลงไปในทะเลจึงตะโกนขึ้น แต่ผมก็ยังไม่ได้ฟังทันได้ฟังพวกเขาก็โดดลงไปก่อนแล้ว
ผมว่ายดำน้ำลงไป ผมว่ายไปเรื่อยๆ เพื่อหาอะไรบางอย่างที่อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ ผมดำลงไปก็เจอฝูงปลามากมายทั้งปะการังเอยอะไรเอย ผมว่ายไปเรื่อยๆเพื่อให้อยู่ตำแหน่งเดียวกับที่ผู้หญิงในฝันผมยืนอยู่
'ตรงนี้สินะ '
ผมพูดในใจพลางขึ้นมาดูที่ผิวน้ำแล้ววัดระยะจากชายฝั่ง
ซูม!
แล้วผมก็ดำลงไปอีกรอบ ดำลง...ดำลง....!
แล้วผมก็เจออะไรบางอย่างเข้าใต้น้ำนั่น
....ข้างใต้น้ำลึกนั่น ที่ไม่มีวี่แววของปะการังหรือปลาอะไรเลย
ที่พื้นทะเลนั่นมีป้ายไม้ที่เขียนชื่ออะไรบางอย่าง...
ป้ายนั่นมีรอยเลือดอยู่...
ป้ายที่มีอักษรเขียนว่า.....'เกาะไผ่'
ความคิดเห็น