คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 กลุ่ม 30 คน (รีไรต์)
บทที่ 5 กลุ่ม 30 คน
19.50 น.
อ้ะ!.....แฮ่ก....แฮ่ก..."
ว้าย!"
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ใช่อีกครั้งนี่มันครั้งที่สองแล้วที่ผมเริ่มฝันอะไรแปลกๆ เอ๋...แล้วเสียงมะกี้มัน
" ตกใจหมดเลยอยู่ๆนายก็ลุกพรวดขึ้นมาเนี่ย...เฮ้อ"
วิยดา...ผมมองไปรอบๆปรากฎว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ที่เต๊นท์ พร้อมมีผ้าปูให้อย่างดีราวกับผู้ป่วย
"ฉันเป็นอะไรไปงั้นเหรอ...."
ผมถามเธอขึ้น ผมสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มะกี้ผมยัง...มะกี้คงเป็นฝันสินะ
"จู่ๆนายก็ทำท่าเหมือนปวดหัวมากแล้วก็ล้มลงไปเลย พวกเราเลยมานายมาพักน่ะ"
"งั้นเหรอ....."
ช่วงนี้ทำไมถึงมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับผมนักนะ ฝันนั่นหมายถึงอะไร มันจะเกี่ยวข้องกับฝันอันแรกของเรารึเปล่า
" เมฆรู้สึกยังไงมั่ง"
ครูลักษณ์พอได้ยินเสียงสนทนาของวิยดาก็เดินเข้ามาดู
"ดีขึ้นแล้วครับ...ผมไม่เป็นไรแล้ว"
ผมพูดขึ้นพลางลุกขึ้นมา แล้วเดินออกนอกเต๊นท์ของพวกอาจารย์
ฟุบ ฟุบ...
"ไงเมฆตื่นแล้วเหรอ นายนี่นอนกินแรงเพื่อนจังนะ หอยก็ไม่ได้เก็บ" วัฒน์เดินมาพลางแซวผมที่เพิ่งตื่น พร้อมกับพวกกฤต พล ไทย
"เออๆขอโทษทีละกัน" ผมทำหน้าเซ็งกะตายใส่พวกมัน
"เอ้า กินซะจะได้มีแรงอุตส่าหยิบให้นะเฟ้ย> <"
ไทยยื่นไม้บาบีคิวที่มีเนื้อหมูแสนอร่อยเสียบอยู่มาทางผม ผมยิ้มเล็กๆก่อนจะหยิบมา
"กว่านายจะตื่นล่อซะดึก รีบไปเร็วตอนนี้พวกเรากำลังปาร์ตี้รอบกองไฟอยู่ "
กฤตพูดขึ้นแล้วก็วิ่งนำตรงไปที่ ที่มีแสงสว่างส่องประกายสีเพลิงนั่น จะว่าไปนี่ดึกแล้วเหรอเนี่ย ผมนี่รู้สึกจะสูญเสียเวลาสนุกๆทุกทีเลยแฮะ -_-
........................................................................................
ครืน....
เจี๊ยว จ๊าว...
ฟุบ ฟุบ...
พวกเราเดินตรงไปที่กองไฟนั่นที่มีทุกคนนั่งล้อมรอบ พวกเขาต่างคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนก็ยังถือไม้บาบีคิวสี่ห้าไม้ มากินต่อตรงนี้อีก ดูเหมือนพวกคถณครูคงจะชี้แจงอะไรซักอย่าง
ถึงได้เรียกมารวมพลกันตรงนี้...
ฟึบ!
ผมกับพวกวัฒน์นั่งลงกับกองหาดทรายนี่ เหมือนกับคนอื่นๆที่กำลังนั่งคุยกัน...
"เอาละถ้ามากันครบแล้ว ครูจะได้บอกชี้แจงเลยละกัน"
ครูผู้ชายตัวใหญ่คนนึงเดินมาที่หน้ากองไฟ เขาคือครูพละประจำชั้นเรา 'ครูดำรงค์' ครูผู้ชายผิวดำตัวใหญ่พูดขึ้น
"ครูจะให้พวกเธอแบ่งกลุ่มกัน....อืมมี ประมาณ300คนสินะ แบ่งกลุ่มละ 30 คนละกันเกินนิดหน่อยได้ ครูจะจัดกลุ่ม30คนนี้เพื่อที่จะได้ล่องเรือไปเกาะล้าน กับเกาะไผ่ และก็จะใช้ทำกิจกรรมด้วย เรามีเรืออยู่สองลำกลุ่มไหนจะไปเกาะไผ่ก็ไปเรือลำที่ 2 ใครไปเกาะล้านก็เรือลำที่ 1 โอเคนะตามนั้นที่พูดนี่คือช่วงเช้า ส่วนช่วงบ่ายก็จะไปสลับกันเอาละจับกลุ่มกันได้!"
ครูดำรงค์พูดจบพวกเราก็แยกย้ายกันทันที...เพื่อไปจับกลุ่ม กลุ่มของผมหลักๆก็ของตายอยู่แล้วผม วัฒน์ ไทย กฤต พล 5 หน่อ อีกตั้ง25คนแน่ะ
...เป็นไปได้อยากจับกับ...เดียร์จัง...แต่ไม่อยากมีเรื่องกับไอ้ธัน...
ตึก ตึก!
" เฮ้หัวหน้าเอาพวกเราอยู่กลุ่มด้วยสิ"
ไอ้ไทย-*- วิ่งออกนอกหน้าไปหาพวกวิยดา เห็นเขาว่ามีกิจกรรมด้วยนี่เนอะ มีคนเก่งก็อาจจะดีก็ได้
....กลุ่ม30คนเยอะชิบ- -
"ก็ได้สิกลุ่มของฉันมีอยู่ 10 คนแล้วพวกนายมาอีกก็ 15และอีก15คนแน่ะ - -"
ผมเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกวิยดา รองหัวหน้าห้องก็อยู่ด้วย 'ขวัญข้าว' หญิงสาวที่เป็นรองหัวหน้าห้องของชั้นม.5/2ของพวกเรา เธอเป็นคนที่โดดเด่นไม่แพ้หัวหน้าห้องเลย แถมยิ่งจะโดดเด่นกว่าซะด้วย
เธอเป็นคนที่เก่งกีฬามาก เป็นเจ้าแม่ของงานกีฬาสีทุกปีเลย แถมเธอยังถือเป็นนางฟ้าประจำห้องของพวกเราด้วย เธอถือว่าสวยที่สุดของห้องเราเลย...
แต่ผมว่ายังไงเดียร์ก็สวยและน่ารักกว่า...อะ...เพ้ออะไรอีกและเรา มัวแต่ไปวิจารณ์คนอื่นอยู่นั่นแหละ กลุ่มของพวกเรายังไม่ถึงไหนเลย-_-
"วิยดากลุ่มพวกเธอมีกี่คนแล้วละ จะได้ลองมารวมกับพวกเรา เผื่อจะได้" เสียงผู้หญิงที่คุ้นๆดังขึ้น
"15 แล้วพวกเธอละริณ" ริณ!....หมายความว่ากลุ่มนั้นก็มี...
" เยี่ยมเลย พวกเราก็15คนเหมือนกัน รวมกันก็เป้ะพอดี เยี่ยมๆ"
ริณกระโดดด้วยความดีใจไปหาเพื่อนสาวของเธอเดียร์ สุดท้ายพวกเราก็อยู่กลุ่มเดียวกันจนได้ ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ยหวังว่าคงไม่มีปัญหานะ
เอ้ะ!...ผมมองไปที่ริณกำลังวิ่งไปหา เดียร์กำลังคุยกับ...ธัน! อยู่....
"กลุ่มฉันมีพวกฉัน และก็พวกธันด้วยน่ะ"
ริณหันมาบอกพวกเรา เวรกรรมอะไรของเราเนี่ยต้องมาเจอไอ้ธันอีก
ผมเห็นไอ้ธันแล้วมันหงุดหงิดยังไงไม่รู้ โดยเฉพาะยิ่งเห็นมันอยู่กับเดียร์เนี่ย ผมรู้จักประวัติของมันดี มันใช้หน้าตาที่หล่อเหลาของมันนั่นหลอกผู้หญิงที่มันต้องการพาขึ้นห้องไม่รู้ต่อกี่คนและกี่คน
จนพวกผู้หญิงเหล่านั้นลาออกจากโรงเรียนเพราะความไร้ผิดชอบของไอ้ธัน
....ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมหมายถึงเรื่องอะไร
อย่างตอนนี้มันพูดกับเดียร์ก็เอาแต่จ้องหน้าอกของเดียร์ มันไม่ได้รักจริงหรอกผมรู้ แค่หน้าตาและความนิยมของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้นแหละที่มันต้องการพอให้มันเด่นดังขึ้น จะว่าไปหน้าอกเดียร์นี่มันก็....ผมจะว่าไงดีละอาจจะไม่มีแค่ธันก็ได้ที่สนใจ-////-
.....เพราะเธอออกจะเด่นขนาดนั้น ก็มัน.....ระดับอุดมศึกษาเลยชัดๆ-///-
" เฮ้ย เลิกคิดอะไรบ้าๆได้แล้วไอ้เมฆ!"
ผมรู้สึกตัวว่ามัวแต่หลงไปในภวังค์ที่ไร้สาระ จึงเผลอตะโกนขึ้นโดยไม่รู้ตัวพลางขยี้ศรีษะของตัวเอง...ใช่ผมเผลอตะโกนโดยไม่รู้ตัว O-O
"เอ่อ....."
ทุกคนหันมามองผมที่ตะโกนขึ้นเป็นตาเดียวกัน
"คิก....อะไรของเธอน่ะเมฆ เธอพูดคนเดียวงั้นเหรอ "
หญิงสาวในดวงใจผม เดียร์หัวเราะเล็กๆออกมาด้วยความขบขัน กับท่าทางของผม ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลกไปเลย
ทุกคนต่างหัวเราะตามเดียร์กัน ผมในตอนนั้นไม่รู้เลยว่ามีคนคนนึงที่ไม่ได้หัวเราะตาม แต่กลับมองผมด้วยสายตาที่เหมือนจะซัดผมได้ทุกวินาที
" เอาละถ้าแบ่งกลุ่มกันเสร็จแล้ว ก็จำกลุ่มของตัวเองให้ดีแล้วก็ไปนอนกันซะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าส่วนกลุ่มไหนจะไปเกาะไผ่หรือเกาะล้านค่อยว่ากันอีกที ไปนอนกันได้"
ครูดำรงค์ กับครูลักษณ์ไล่พวกเราไปนอนกันรวมไปถึงครูคนอื่นๆด้วย...
พวกผมก็เลยแยกย้ายรีบไปนอนกันทันที...
ความคิดเห็น