ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ถ้าหากวันนั้น เป็นฉันที่สูญเสีย....
คุยกันนิดนะคะ
เรื่องนี้เป็นการสลับบทระหว่างซาสึเกะและซากุระค่ะ
หวังว่าคงไม่งงนะ ^^
---------------------------------------------------------------
ท่ามกลางความมืดที่โรยตัวอยู่รอบๆ
เด็กหญิงผมสีชมพูสดใสกำลังเดินมาตามทางที่ทอดยาว
สายลมโบกพัดช้าๆ ราวกลับย้ำเตือนว่า เธอกำลังจะจากไป.....
เธอผู้ที่จิตใจเปี่ยมไปด้วยความแค้น...
สายตาของเธอดูเย็นชา ผิดกับเมื่อก่อนนัก......
เธอเคยร่าเริง หัวเราะ และยิ้ม เธอเป็นดั่งเช่นดอกซากุระ เหมือนชื่อของเธอ ฮารุโนะ ซากุระ
ซากุระก้าวเดินไปช้าๆ ตามทางออกหมู่บ้าน....ออกจากโคโนฮะ
ที่ซึ่งทำให้เธอมีความสุขและทนทุกข์ไปพร้อมๆกัน
เมื่อเดินผ่านม้านั่งตัวหนึ่ง ความรู้สึกเดิมๆก็เข้ามาโจมตีหัวใจเธออย่างรวดเร็ว
ไม่ได้...ฉันจะถอยไม่ได้ ซากุระคิด แล้วพยายามลบเรื่องราวต่างๆออกจากใจเธอ
ในระหว่างที่เธอกำลังเดินนั้น ใครคนหนึ่งก็เรียกเธอไว้จากด้านหลัง
"ซากุระ"
เขาคือ อุจิฮะ ซาสึเกะ คนที่มักจะเย็นชาต่อเธอ
เขาเป็นทั้งเพื่อนสนิท และคนที่เธอรัก..ไม่สิ เคยรักตั้งหาก
เพราะตอนนี้ ในใจเธอ มีแต่ความแค้น....
เมื่อซากุระสบตากับซาสึเกะ ความรู้สึกของเธอก็ถูกส่งผ่านไปยังเขา
ทั้งที่ซาสึเกะยืนอยู่ใกล้ๆ แต่ดูเหมือนแสนไกล....
"....." ซากุระไม่ตอบ แต่เดินต่อไปเรื่อยๆ
"ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอทำเพื่อฉันมาตลอด"
ซาสึเกะพูดขึ้น นัยตาของเขาดูเศร้า
"...."
ซากุระหยุดเดิน แต่ยังคงหันหลังให้ซาสึเกะ เหมือนกับว่าจะไม่ย้อนกลับอีกแล้ว..
"ฉัน...อยากทำเพื่อเธอบ้าง เธออย่าไปจะได้ไหม อยู่กับพวกเราเถอะ"
ซาสึเกะเอ่ย น้ำตาของเขาเริ่มไหลรินลงมาจากดวงตาที่เคยมีแต่ความเย็นชาให้ซากุระ
"ฮึก ซากุระ ถ้าไม่มีเธอ แล้วฉัน! ฉันจะทำยังไง"
ซาสึเกะตะโกน พร้อมกับที่น้ำตาของเขาที่ไม่เคยให้ใครเห็นมาก่อนเริ่มหยดลงพื้น
"ทุกๆอย่าง ที่เธอเคยทำให้ฉัน จะให้ฉันพูดยังไง ฉันขาดเธอไม่ได้ ! "
"...ถ้าเป็นนาย....นายก็ต้องทำ"
ซากุระพูดเบาๆ ซาสึเกะอึ้งไปเมื่อซากุระพูดเช่นนี้
"แต่! แต่เธอยังมีพวกเรานี่ มีฉัน มีนารูโตะ !"
"ฉันจำไม่ได้แล้ว...ความสุขที่เคยมี...เวลานี้..ฉันสัมผัสได้แค่ความแค้น และความทุกข์"
"ซากุระ ฉันไม่อยากให้เธอเดินทางผิด! ขอร้อง อย่าไป"
ซาสึเกะก้มหน้าพูดพร้อมน้ำตา ถ้าไม่มีซากุระ เขา...คงอยู่ไม่ได้
และในขณะที่เขากำลังก้มหน้าลงนั้น ซากุระก็มายืนที่ด้านหลังเขาอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณนะ"
ซากุระพูดขึ้นทำให้ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมา และเป็นเวลาเดียวกับที่ซากุระทำให้ซาสึเกะสลบไป
ซากุระค่อยๆพยุงร่างของซาสึเกะไปพิงม้านั่งที่อยู่ด้านข้าง และพูดในสิ่งที่ซาสึเกะคงไม่ได้ยิน
"ขอบคุณจริงๆซาสึเกะ...คุง"
จากนั้นซากุระก็เริ่มก้าวเดินต่อไป......ตามทางที่เธอเลือก...ทางที่จะหวนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว
เรื่องนี้เป็นการสลับบทระหว่างซาสึเกะและซากุระค่ะ
หวังว่าคงไม่งงนะ ^^
---------------------------------------------------------------
ท่ามกลางความมืดที่โรยตัวอยู่รอบๆ
เด็กหญิงผมสีชมพูสดใสกำลังเดินมาตามทางที่ทอดยาว
สายลมโบกพัดช้าๆ ราวกลับย้ำเตือนว่า เธอกำลังจะจากไป.....
เธอผู้ที่จิตใจเปี่ยมไปด้วยความแค้น...
สายตาของเธอดูเย็นชา ผิดกับเมื่อก่อนนัก......
เธอเคยร่าเริง หัวเราะ และยิ้ม เธอเป็นดั่งเช่นดอกซากุระ เหมือนชื่อของเธอ ฮารุโนะ ซากุระ
ซากุระก้าวเดินไปช้าๆ ตามทางออกหมู่บ้าน....ออกจากโคโนฮะ
ที่ซึ่งทำให้เธอมีความสุขและทนทุกข์ไปพร้อมๆกัน
เมื่อเดินผ่านม้านั่งตัวหนึ่ง ความรู้สึกเดิมๆก็เข้ามาโจมตีหัวใจเธออย่างรวดเร็ว
ไม่ได้...ฉันจะถอยไม่ได้ ซากุระคิด แล้วพยายามลบเรื่องราวต่างๆออกจากใจเธอ
ในระหว่างที่เธอกำลังเดินนั้น ใครคนหนึ่งก็เรียกเธอไว้จากด้านหลัง
"ซากุระ"
เขาคือ อุจิฮะ ซาสึเกะ คนที่มักจะเย็นชาต่อเธอ
เขาเป็นทั้งเพื่อนสนิท และคนที่เธอรัก..ไม่สิ เคยรักตั้งหาก
เพราะตอนนี้ ในใจเธอ มีแต่ความแค้น....
เมื่อซากุระสบตากับซาสึเกะ ความรู้สึกของเธอก็ถูกส่งผ่านไปยังเขา
ทั้งที่ซาสึเกะยืนอยู่ใกล้ๆ แต่ดูเหมือนแสนไกล....
"....." ซากุระไม่ตอบ แต่เดินต่อไปเรื่อยๆ
"ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอทำเพื่อฉันมาตลอด"
ซาสึเกะพูดขึ้น นัยตาของเขาดูเศร้า
"...."
ซากุระหยุดเดิน แต่ยังคงหันหลังให้ซาสึเกะ เหมือนกับว่าจะไม่ย้อนกลับอีกแล้ว..
"ฉัน...อยากทำเพื่อเธอบ้าง เธออย่าไปจะได้ไหม อยู่กับพวกเราเถอะ"
ซาสึเกะเอ่ย น้ำตาของเขาเริ่มไหลรินลงมาจากดวงตาที่เคยมีแต่ความเย็นชาให้ซากุระ
"ฮึก ซากุระ ถ้าไม่มีเธอ แล้วฉัน! ฉันจะทำยังไง"
ซาสึเกะตะโกน พร้อมกับที่น้ำตาของเขาที่ไม่เคยให้ใครเห็นมาก่อนเริ่มหยดลงพื้น
"ทุกๆอย่าง ที่เธอเคยทำให้ฉัน จะให้ฉันพูดยังไง ฉันขาดเธอไม่ได้ ! "
"...ถ้าเป็นนาย....นายก็ต้องทำ"
ซากุระพูดเบาๆ ซาสึเกะอึ้งไปเมื่อซากุระพูดเช่นนี้
"แต่! แต่เธอยังมีพวกเรานี่ มีฉัน มีนารูโตะ !"
"ฉันจำไม่ได้แล้ว...ความสุขที่เคยมี...เวลานี้..ฉันสัมผัสได้แค่ความแค้น และความทุกข์"
"ซากุระ ฉันไม่อยากให้เธอเดินทางผิด! ขอร้อง อย่าไป"
ซาสึเกะก้มหน้าพูดพร้อมน้ำตา ถ้าไม่มีซากุระ เขา...คงอยู่ไม่ได้
และในขณะที่เขากำลังก้มหน้าลงนั้น ซากุระก็มายืนที่ด้านหลังเขาอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณนะ"
ซากุระพูดขึ้นทำให้ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมา และเป็นเวลาเดียวกับที่ซากุระทำให้ซาสึเกะสลบไป
ซากุระค่อยๆพยุงร่างของซาสึเกะไปพิงม้านั่งที่อยู่ด้านข้าง และพูดในสิ่งที่ซาสึเกะคงไม่ได้ยิน
"ขอบคุณจริงๆซาสึเกะ...คุง"
จากนั้นซากุระก็เริ่มก้าวเดินต่อไป......ตามทางที่เธอเลือก...ทางที่จะหวนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น