ลองโค้ด และเก็บโค้ดธีมที่ทำ

ลำดับตอนที่ #3 : ทดลอง Gaara & Sakura Vs Sasori

Gaara & Sakura Vs Sasori

ขอนอกใจซาสึเกะสักครั้งเถอะ ก็มันไปเจอรูปแล้วคิดได้พอดี >///<



"ซาโซริ นั่นนายจะไปไหนน่ะ"
ฉันถามออกไปเมื่อเห็นซาโซริกำลังจะเดินออกจากหมู่บ้านไป !
หรือว่า ! เขากำลังจะจากฉันไป ....เหมือนซาสึเกะอีกคน

"คิดถูกแล้ว ฉันอยู่กับเธอไม่ได้ ที่ผ่านมา ฉันอยู่กับเธอ ฉันเลยได้รู้ว่านรกมีจริง ลาก่อน"

ซาโซริพูด แล้วรีบวิ่งหนีไป

อะ อะไรกัน หรือว่า.....
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาโกหกฉันสินะ ที่บอกว่ารัก ที่บอกว่ายอมทรยศแสงอุษาเพราะรักฉัน....

"ซากุระจางงงงงงงงงงงงงงงง" เสียงนารุโตะเรียกมาจากด้านหลัง ฉันรีบปาดน้ำตาแล้วหันไปมอง
"หะ หืม" ฉันพูด ฮึ้ย เสียงบ้าเอ้ย จะติดอ่างทำไมวะ!

"ป้าซึนาเดะเรียกจ่ะ" นารุโตะบอก แถมยังทำหน้าตาสดใส

(ไม่สดใสได้ไง ไอ้ซาโซริ ทิ้งซากุระ หึหึ เสร็จตู ^o^)



"อือ"
ฉันพูดแล้ววิ่งไปหาอาจารย์ซึนาเดะ มีอะไรกันนะ ? เมื่อมาถึง ฉันแทบสะดุดขาตัวเองล้มทันที

ห้องอาจารย์ซึนาเดะเต็มไปด้วยพวกอาจารย์ทั้งนั้น แถมยังทำหน้าโหดๆอีก

"ซากุระ เธอรู้ไหมว่าไอ้ซาโซริเป็นสปายของแสงอุษา " อาจารย์คาคาชิพูดขึ้น

อะไรนะ ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด!

"หนูไม่เชื่อค่ะ >0<" ฉันพูดออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว ทำไมทุกคนต้องใส่ร้ายเค๊าด้วย

(มันทำกับแกขนาดนี้ ยังจะปกป้องอีก - -+ - ซึนาเดะ)

"จริง นี่หลักฐาน ดูซะให้เต็มตา ว่าคนที่เธอรักมันแสบแค่ไหน - - "

อาจารย์ซึนาเดะโยนเอกสารกองหนึ่งมาตรงหน้าฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องหยิบขึ้นมา
เมื่อภาพที่อยู่ด้านหน้า ฟ้องออกมาว่า เขาทรยศฉัน . . . ในภาพ เขากำลังส่งเอกสาร
ซึ่งหน้าปกเขียนว่า แฟ้มลับโคโนฮะ ให้กับอิทาจิ ...


"เราจะต้องลงโทษเธอ ที่พามันเข้ามา ที่จริงฉันก็ไม่อยากทำ แต่มันเป็นกฎ (ที่ตั้งขึ้นมาเอง) "
อาจารย์ซึนาเดะพูดขึ้นมา ..บทลงโทษของคนทรยศ..

"โทษคืออะไรหรอคะ" ฉันถามออกไป ทั้งๆที่ในใจ รู้คำตอบดี

"ตาย"
อาจารย์คาคาชิพูดออกมาช้าๆ เฮ้อ จริงๆสินะ ฉันต้องตาย หึหึ ดีเหมือนกัน

"เอ่อ..แล้ว..เมื่อไหร่คะ ? " ฉันถาม เฮ้อ อยากไปลาซาโซริก่อนจัง (เจ็บไม่จำนะยะ -ซึนาเดะ)

"ตอนนี้แหละ"

พออาจารย์ซึนาเดะพูดจบ ฉันก็รู้สึกถึงแรงกระแทกที่ท้อง พอก้มลงไปดู

ฉันก็พบกับมีด 3 เล่มที่ท้อง เลือดอุ่นๆค่อยๆไหลออกมา

".....ค่ะ" ฉันพูดได้เพียงแค่นั้น ภาพตรงหน้าก็ดับไป

"เอาซากุระไปฝากให้กาอาระ ที่ซึนะดูแลซะ แล้วปล่อยข่าวไปว่า ซากุระตายแล้ว"

"เร็วสิ เดี๋ยวจะตายขึ้นมาจริงๆ" ซึนาเดะย้ำเมื่อเห็นคาคาชิอุ้มซากุระแบบเชื่องช้า

"ไปละนะครับ" คาคาชิพูดแล้วกระโดดออกหน้าต่างไป

ซึนาเดะได้แต่มองตามไปด้วยใจที่เป็นกังวล
ฉันช่วยเธอได้แค่นี้แหละ . . . ซากุระ เราคงได้เจอกันอีก สักวันนะ....


5 ปีผ่านไป ไวเหมือนฟิค

ตอนนี้ ฉันมาอยู่ที่ซึนะ ซึ่งตอนนี้ ปกครองโดยกาอาระื (ของมันแน่)
ฉันจำเป็นต้องใช้วิชาเปลี่ยนสีผมเป็นเหลือง เพื่อไม่ให้ใครจำได้
รวมทั้งใส่เสื้อผ้าที่กาอาระหามาให้ ซึ่งมีหลากหลายมาก
เพราะที่ซึนะนี่มีร้านเสื้อผ้าเยอะกว่าร้านอาหารอีก - -*
ตลอดเวลาที่ผ่านมา กาอาระดีกับฉันมาก แต่ก็มีบางทีที่กวน(teen) จนเกินรับไหวเหมือนกัน

แต่ทั้งๆที่ตั้งใจไว้ว่า จะไม่มีความรักอีก......

ทำไมนะ ฉันถึงได้ไปหลงรักกาอาระได้ แต่ก็นะ เขาดีกับฉันมากนี่นา... >///<
และเขาก็บอกรักฉันด้วย ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้วด้วยล่ะ

"ซากุระ"
แหนะ ตายยาก พอพูดถึงก็มาเลย หุหุ ฉันเจ๋งมะหล่ะคะ ฉันแต่งงานกับคาเสะคาเงะของซึนะหล่ะ >///<
(บอกไปว่าเมียกาอาระจะง่ายกว่าไหม)

"หืม"
ฉันตอบ แหม เดี๋ยวนี้กาอาระหล่อสุดๆไปเลยล่ะค่ะ >o<

"กอดหน่อยสิ"
กาอาระพูดแล้วเดินเข้ามากอดเอวฉัน แถมยังทำท่าเหมือนลูกแมว กรี๊ดดดดดดด น่าร๊ากก

"คิกๆ"
ฉันหัวเราะเบาๆแล้วเอามือลูบผมของเขา มีความสุขจังเลย~*

"จุ๊บได้ป้ะ -0-" กาอาระเงยหน้าขึ้นมา แถมยังทำปากจู๋อีก ฮ่ะๆ ฉันก้มหน้าลงไป
แต่ยังไม่ทันที่ปากของเราจะโดนกันด้วยซ้ำ ไอ้ลูกน้องบ้าๆของกาอาระก็เปิดประตูเข้ามา  - -*
ชอบมาขัดจังหวะอยู่เรื่อย

กาอาระรีบปล่อยเอวฉันทันที (ชอบเก็กต่อหน้าลูกน้องเสมอเลย - -)

"มีอะไร" กาอาระเก็กเสียงขรึมพูด กรี๊ด ยังไงก็น่าร๊ากเสมอ

"แสงอุษานำโดยซาโซริบุกมาครับ"
เมื่อลูกน้องพูดจบ สีหน้าของกาอาระก็เหี้ยมขึ้นมาในทันที
เขารีบเดินออกไป ในขณะที่กำลังจะเปิดประตู เขาก็เดินกลับมาหาฉัน

กอดฉันซะแน่น พร้อมกระซิบเบาๆว่า

"ฉันรักเธอ"

เมื่อพูดจบ เขาก็วิ่งออกไปทันที เฮ้อ ซาโซริ นี่เขาคิดจะทำลายซึนะหรอเนี่ย
ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ แต่ ...ถ้ากาอาระเป็นอะไรขึ้นมา..เมื่อตัดสินใจได้
ฉันก็กระโดดออกไปทางหน้าต่างทันที

ทางด้านของซาโซริ

"ถล่มมันให้ราบ"

ผมสั่งลูกน้องที่พามาด้วยให้ถล่มซึนะ หึ วันนี้แหละ
ผมจะล้างแค้น ที่มันตามล่าผมมานานแสนนาน ชีวิตของผม จบไปตั้งแต่พ่อ-แม่ตาย
และมันก็ยิ่งแย่ลง เมื่อซากุระตายไป ถ้าเลือกได้ ในวันนั้น ผมจะพาเธอมาด้วยกัน
ผมไม่รู้เลยว่า การที่ผมทิ้งเธอมา จะทำให้เธอต้องตาย กว่าผมจะรู้ตัวว่าผมรักเธอ ก็สายไปแล้ว
หลังจากผมออกจากโคโนฮะได้ไม่นาน ก็มีข่าวว่า ซากุระกลายเป็นคนทรยศ เธอถูกตัดสินโทษให้ตาย
และศพของเธอก็ถูกทำลายทิ้งจนไม่สามารถระบุได้ว่าใช่เธอไหม

ผมแทบขาดใจ แต่สุดท้าย ก็ทำอะไรไม่ได้... เธอจากไปแล้ว จากไปตลอดกาล

"แก ไอ้ซาโซริ ตายซะ"

อยู่ดีกาอาระที่มาตอนไหนไม่รู้ - -* ก็เปลี่ยนทรายเป็นดาบมากมายพุ่งตรงมาที่ผม
เรื่องอะไรผมจะยอมแพ้ล้ะ ผมใช้หุ่นที่สร้างขึ้น มาทำลายดาบบ้าๆนั่นได้
เมื่อได้โอกาส ผมก็สวนกลับทันที หุ่นของผมซึ่งแอบซ่อนไว้ด้านหลังกาอาระพุ่งตัวมาพร้อมกับดาบ
และกาอาระดูเหมือนจะไม่ทันเห็น เสร็จแน่ !

ดาบกำลังจะปักเข้าที่ตัวกาอาระ จู่ๆ ก็มีผู้หญิงผมเหลืองคนหนึ่งใช้ดาบสกัดไว้ได้ทัน
เมื่อเธอหันหน้ามามองผม ทำให้ผมหยุดชะงักทันที

ซากุระ....

ถึงสีผมจะไม่เหมือนเํธอ แต่แววตาของเธอ ดวงตาสีเขียวของเธอ...

ผมจำได้ดี แววตาที่ใช้ปกป้องคนที่ตัวเองรัก.....แต่ทำไมเธอต้องปกป้องมัน!

"ซากุระ"

กาอาระพูดขึ้นมา มันเดินมาบังตัวซากุระไว้ ใช่สินะ ใช่เธอจริงๆ นี่เธอยังไม่ตายใช่ไหม

"เธอยังไม่ตายหรอ ซากุระ"
ผมถามออกมาอย่างยากเย็น เมื่อเห็นเธอปกป้องมัน (ทิ้งเขามาแล้วยังจะหวงอีก - -*)

"..." ซากุระไม่ตอบ มีเพียงความเงียบรอบๆตัวเรา 3 คน ในที่สุด ไอ้กาอาระก็พูดออกมาว่า

"ใช่ แล้วตอนนี้ ลูกน้องแก ก็ตายหมดแล้ว"

มันพูด แล้วใช้ทรายชี้หน้าผม ไอ้เวน ใช้นิ้วก็ได้ เก็กชิบ แต่ผมกำลังคิดว่าถอยไปตั้งหลักก็ไม่ผิดนะ

เมื่อคิดได้ผมรีบโดดไปคว้าซากุระแล้วโดดหนีไปทันที  - -*

เสียงไอ้กาอาระมันด่าตามหลังผมมาทำให้ขนลุกเลย เพราะมันพูดว่า

"ไอ้บ้า เอาซากุระมานะ อย่าให้จับได้นะ จะเอาทรายเสียบให้!!" อึ๋ย

"นี่ ปล่อยนะ "
ซากุระพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากผม ไม่มีทางซะหรอก เรื่องไรจะปล่อยล่ะ

ผมวิ่งมาเรื่อยๆ จนถึงกระท่อมแห่งหนึ่ง ซึ่งผมใช้ซ่อนตัวเวลามาแถวนี้
ผมค่อยๆวางซากุระลงอย่างเบามือ เพราะกลัวเธอจะปลิวหายไปเหมือนในฝัน

"เธอยังไม่ตาย" ผมพูด พร้อมกับเอามืดทั้งสองข้างจับแก้มเธอ...

แก้มนุ่มๆของซากุระ คือสิ่งที่ผมโหยหามาตลอด 5 ปี ผมรักเธอจริงๆ

"อือ ปล่อยฉันไปเถอะ แล้วเราก็กลับซึนะกัน" เธอตอบ โดยเลี่ยงที่จะสบตาผม
ไม่มีแล้วสินะ ความรักที่เคยเธอมีให้ผม...

"ทำไมเธอถึงไปอยู่ที่นั่น"
ผมถาม แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ แต่ซากุระเหมือนจะไม่ค่อยอยากนั่งสักเท่าไหร่  - - เธอเป็นริดสีดวงหรือไง

"ท่านซึนาเดะส่งไป" เธอตอบ โดยไม่มองตาผมเลย
ทำไมกันนะ เธอต้องทำเหมือนจะร้องให้ ทั้งๆที่ผมควรจะร้องมากกว่า

"เธอไม่ได้โดนมีดแทงหรอ ?" ผมถามอีก เพราะได้ข่าวว่าเธอตายเพราะโดนแทงนี่นา
เธอหันหน้ามา แถมยังทำตาเขียวเหมือนด่าเป็นนัยๆว่า ถามมาก

"ก็เกือบตาย มีอะไรจะถามอีกไหม!" เธอตอบ หรือ ตะคอก ผมก็ไม่แน่ใจ -*- แค่นี้ก็โกรธ ไรแว๊

(แกทำให้ฉันเกือบตายนะ สำนึกบ้างสิวะ-ซากุระ)

"อืมๆ แล้วทำไมเธอถึงจะให้ฉันกลับซึนะ" ผมถามออกไปอีก ก็มันสงสัยนี่นา -*-

"แล้วจะอยู่กับไอ้พวกโอเวอร์เรนเจอร์นั่นไปตลอดชีวิตหรือไงล่ะ"
ซากุระเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ พร้อมกับประโยคสุดงง โอเวอร์เรนเจอร์ ??

"โอเวอร์เรนเจอร์ ??" คืออะไรฟะ -*-
"แสงอุษาไง ฮ่าๆ ขบวนการเรนเจอร์เล็บสีม่วง" ซากุระตอบขำๆ จะว่าไปก็ใช่นะ -*- ฮ่าๆ ก๊ากกก

"ถ้าฉันกลับไป เธอจะอยู่กับฉันได้ไหมล้ะ"
ผมตัดสินใจถาม แม้ว่าผมจะกลัวคำตอบ แต่ผมก็อยากรู้

".....คงไม่ได้หรอก"
ซากุระตอบเจอเสียงเศร้า ว่าแล้วเชียว เธอรักกาอาระ จะมาอยู่กับผมทำไม

"แต่ ถ้านายสนใจเป็นเพื่อนสนิทฉัน ก็โอเคนะ ^^ แล้วก็ มิตรภาพคือ สิ่งที่ยั่งยืนที่สุดหล่ะ"
ซากุระพูด พร้อมกับยิ้มให้ผม อืม ก็ยังดี ได้เห็นรอยยิ้มเธอทุกวัน

"อืม โอเค -0-"

ผมตอบ แล้วยื่นมือให้ซากุระจับ ในที่สุด เธอก็ฉุดผมจากความมืดได้แล้วสินะ
แต่ก่อนอื่น ผมต้องไปเจอเจ้าพวกโอเวอร์เรนเจอร์ก่อน -*-

"^^" ซากุระไม่ตอบ แต่ยื่นมือมาจับมือผม

"ไปแสงอุษาก่อนนะ >[]<"
ผมพูด เธอแค่ยิ้ม ผมเลยพาเธอไปหาพวกแสงอุษา (ทำไมมันกล่อมกันง่ายจังฟะ)

รังแสงอุษา

"โย้ว อิทาจิ๊" ผมพูด แล้ววิ่งไปกอดอิทาจิ ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ >u<
"ไง" มันทักผม แหม เย็นชาจัง ~* ที่รักก็ .. (-*- แสงอุษาจะ Y กันหมดชิมิ ??)
"ฉันจะไปอยู่กับซากุระที่ซึนะ >_<" ผมพูดออกไป พร้อมกับทำหน้าแบ๊วๆให้มันอนุญาติ ^^
"แกจะไปเป็นสปายอีกหรอ" อิทาจิเงยหน้าขึ้นมามองผม
"เปล่า ฉันจะเลิกเป็นผู้ร้ายแล้ว" ผมตอบด้วยท่าทางดี๊ด๊าสุดชีวิต >w<
"เออ แล้วส่งอีเมลมาบ้างล่ะ บาย" อิทาจิโบกมือให้ผมแล้วก้มอ่านหนังสือต่อ

ง่ายจังเว้ย O[]O (เว่อร์มากกกกกกก) ว่าแต่ อิทาจิมันมีคอมด้วยเรอะ -0-

"ไปกันเหอะซากุระ" ผมพูด แล้วเราทั้งคู่ก็เดินทางกลับซึนะ

เมื่อถึงหน้าหมู่บ้าน ผมก็เห็นไอ้กาอาระยืนหน้างออยู่ เอือก ยังจำประโยคนั้นได้ไหม

* จะเอาทรายเสียบให้! * เอือก หวังว่ามันแค่ขู่นะ

"กาอาร๊าจางงงงงงง" ซากุระรีบวิ่งไปกอดมันทันที เชอะ อิจฉาเว้ย
หึ้ย ผมมองไปที่กาอาระกับซากุระ อ๊าก ดูมัน ไอ้กาอาระมันยักคิ้วให้ผม

"สมน้ำหน้า" ไอ้กาอาระขยับปากพูด ฮึ้ย อยากฆ่ามันจริงๆเลย

""นี่ฉันอายุมากกว่าแกนะ" ผมขยับปากพูดกลับไป แต่มันไม่สำนึกเลยสักติ๊ดดด

"จากนี้ไป ซาโซริจะมาอยู่ซึนะนะ"
ซากุระพูด แล้วทำท่าทางอ้อนๆ *0* น่ารัก และแล้ว ไอ้กาอาระก็ตกหลุมซากุระทันที

"ป้ะ เข้าหมู่บ้านกันเหอะ"
กาอาระพูดแล้วโอบไหล่ซากุระเดินเข้าหมู่บ้านไป ผมได้แต่มองตามด้วยความอิจฉา

เอ สร้างหุ่นซากุระมาสักตัวดีกว่า หุหุ

"ซาโซริ มาสิ"
ซากุระตะโกนเรียกผม อา ถึงเวลาแล้ว ที่ผมจะมีความสุขซะที

"ค๊าบบบบบบบบบ" แล้วผมก็วิ่งไปหาซากุระกับไอ้กาอาระทันที (ดีจัง ที่มันลืมเรื่องคำพูดนั้น - -*)



ในความคิดของกาอาระ
ไม่ได้ลืม แต่ขี้เกียจทำ มันทุเรสลูกตาเว้ย !

แต่ตอนนี้ซากุระที่รักก็กลับมาแล้ว ผมจะโกรธมันทำไมอีกล่ะ
จริงไหมครับ =_____,=

จบ



ps. หลังจากนั้นซาโซริใช้เวลาส่วนใหญ่ของตัวเองทำหุ่นซากุระขึ้นมา (จนได้สิน่า....)