คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หลวมตัว
ายหนุ่มลูบไล้มือเล็เรียวไปมา มือ้าหนึ่ประอแ้มนวลพร้อมส่สายาหวานหยย้อย ้อมอลึลไปยัวามโอหิสาวผมหยิลอนเลี่ยว เส้นผมเรียเส้นสลวยปลุมใบหน้า้าหนึ่ไว้
ริมฝีปาแระเรื่อุ่ม่ำอวบอิ่มเผยอึ้นเล็น้อย ใบหน้าเล็เรียวูเ็ี่เย้ายวน ายหนุ่มโน้มัวเ้าหาใบหน้าแนบิอีฝ่ายนริมฝีปานุ่มนิ่มบเบียลิ้มรสหวานออีฝ่าย
วหน้าอหิสาวยามนี้ ร้อน่านเผลอผลัอีฝ่ายให้ออห่า เธอัเม้มริมฝีปาเล็น้อย เอื้อนเอยให้ายหนุ่มถอยห่าออไปอย่ามีนัยยะ ท่าทาหวัวทำให้อีฝ่ายยิ่อยาะล่วล้ำเ้าไปอี
“อย่าเพิ่สิะ” นิ้วมือเรียวยาวแะ้อริมฝีปาอีฝ่ายเป็นเิห้าม
“เถอะนะ เนทร์ริั” เนทร์ายหนุ่มหนึ่ในนที่เธอำลับหาูใ เพียเพราะวามหล่อเหลาเ้าเสน่ห์อเาที่ทำให้หิสาวมามาย่าพาันมายั่วยวนให้เาหลใหล แ่มีเพีย อลิสา หิสาวที่ทำให้เารู้สึสนุและอยาเอานะ เธอมัะอ่อยให้เาหล้วยท่าทีที่เหมือนะร้านโล แ่ลับมีท่าทีสวนัวอยู่ในที เธอให้เาอูบเพียเบา ๆ แ่ไม่ปล่อยให้เาล่วล้ำไปมาว่านี้
วามพึใทำให้เนทร์ายหนุ่มรูปร่าสูให่ ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพนิยาย มูมเป็นสันผ่านารปรับแ่มาาลินิแห่หนึ่ เาึรั้เอวบาเ้าหาัว้วยแรำลัอายหนุ่มทำให้หิสาวถูรึไว้แน่น้วยอ้อมแนอเา
“ใเย็นสิะ ว้าไม่สนุเลย อยาสนุ้วยันไหมะ” หิสาวปรับน้ำเสียให้ลีบเล็ยิ่ึ้น เสียเล็อ่อนหวานทำให้ายหนุ่ม้อมอหิสาวใร่รู้ว่าเธอะทำอะไร่อไป
“รนี้ไม่ีมั้่ะ” เธอเสียบีย์าร์ห้อไว้รหัวเ็มัาเอเา พลาลูบไล้ไปที่หน้าออันมัแน่น
“ธีมนาแมว เป็นไะ” แววาวับวาวทำให้ายหนุ่มนึินนาารถึสิ่ที่ะไ้เอ ยินยอมปล่อยเธอออาอ้อมแนอเาไป่อน
“รอนะะ อย่าหนีไปะ่อนละ” หิสาวสะบัผมสลวยไปอีทา แววาายวามหวาบหวาม ทิ้ท้าย้วยประโยที่ระุ้นวามปรารถนาที่อยารอบรอ
อลิสา หิสาวผู้มีใบหน้าที่แสนะธรรมา เธอเป็นเพียหิสาวออฟฟิศทั่วไปใบหน้าที่ปราศาเรื่อสำอา ไม่ไ้โเ่นอะไร ใ้ีวิเวลาลาวัน้วยวามเรียบ่ายอยู่ในลุ่มหิสาวที่ออะเิ่มเย้วย้ำ แ่เมื่อึเธอะลายร่าเป็นสาวสวยสะพรั่ เปลี่ยนาหิสาวเรียบร้อยลายเป็นแม่เสือสาวสุเ็ี่ในทันทีที่เธอร่ายเวทมนร์
“โอม สว่าา โอม สว่าใ โอม ลใให้หลใหล”
สิ้นเสียร่ายเวทมนร์ ลมหายใอุ่น ๆ พ่นไปยัหลัมือที่ำหลวม ๆ สัลัษ์ที่่อนอยู่หลัมือเรือแสวาบึ้นมาเพียเท่านั้นรูปร่าหน้าาทีู่เรียบเยลับลายเป็นหิสาวสวยสะพรั่ ผิวพรรผุผ่อ าที่เยแบนราบลับลายเป็นหน้าออวบอิ่ม สะโพที่ผายรับับรูปร่าสูเพรียว ใบหน้าเรียวยาว วามโสวยราวับหลุออมาาโลแห่เทพนิยายในทันที
“สิ่ที่อะลบันาลอยู่ไ้เพียั่ว้ามืนเท่านั้น แล้วทุสิ่ทุอย่าะลับมาเป็นเเ่นเิม หาพลัเวทอเธอล้าแร่ึ้นร่าายนี้ะอยู่ไปไ้ราบเท่าที่เธอ้อาร ันั้น สิ่ที่เธอ้อทำือารสะสมพลัเวทที่สูึ้นไปเรื่อย ๆ หาสิ่นั้นทำให้เธอพึพอใแล้วละ็ เธอ้อลทะเบียน้วยีวิอเธอ หาเธอทำผิเมื่อใเธอะ้อสัเวยมัน้วยีวิอเธอเอเพื่อเป็นารใ้ในินแนแห่นี้ไปลอาล”
ำล่าวอายหนุ่มหลัเาน์เอร์ร้านลึลับที่เธอ้นพบเมื่อไม่นานมานี้ ในยาม่ำืนะลาล่ำไป้วยผู้นมาหน้าหลายาที่่าพาันแวะเวียนมายัร้านลึลับที่่อนัวอยู่ในอหลืบเล็ ๆ แห่เมือที่วุ่นวายนี้
ใน่ำืนหนึ่เธอเผลอหลับใหลไม่ไ้สิอยู่ภายในร้านแห่นี้ โยที่ไม่รู้เลยว่าเธอำลัอยู่ในสถานที่ใ และเพราะเหุใเธอึไ้มานอนหลับอยู่ ที่แห่นี้ไ้ แ่ที่แน่ ๆ เธอถูโฬม แฟนหนุ่มที่หลไว้เนื้อเื่อใมาโยลอ เาลับหัหลัเธอนอใไปับ ลลิน เพื่อนร่วมานสาวที่เ้ามาทำานไ้เพียไม่นาน ทั้สอนรวมหัวันหลอพาเธอมาทิ้ไว้ในร้านลึลับแห่นี้ โยที่ไม่สนใว่าสภาพอเธอะเป็นอย่าไร
ายหนุ่มที่เห็นเหุาร์มาโยลอยื่นมือเ้า่วยเหลือเธอโยยื่น้อเสนอแสนแปล หาเธอยินยอมทำาม้อล เาะยินยอมให้เธอไ้ทลอใ้เวทมนร์มายา ึ่มีระยะเวลาแ่เพียั่วโมเียวเท่านั้น แ่เธอสามารถลบันาลสิ่ใ็ามให้เิึ้นับัวเธอ็ไ้ ไม่ว่าะเป็นวามสวย านะ เินทอ หรือแม้แ่วบุมิใอนนนั้น
“พลัเวทมี้วยเหรอะ พลัที่ว่า ็เอาสิะ ถ้ามันะทำให้สามารถัารนอย่านั้นไ้”
เธอพู้วยวามเ็บแ้นโยไม่าิ เพียแ่ายหนุ่มโบมือผ่านหน้า ู่ ๆ ใบหน้าอเธอ็เปลี่ยนแปลาผิวพรรที่หมอล้ำลับาวใสราวับผิวเ็ ริมฝีปาที่เยแห้ผาลับุ่ม่ำแระเรื่อ วาลมโ มูเล็เรียวรับับใบหน้าที่อนนี้เปลี่ยนเป็นรูปไ่ รวมไปถึรูปร่าที่เพิ่มมาทั้นาวามสู และนาหน้าอาที่เยแบนราบลับอวบอิ่มเ็ึึ้นมาในับพลัน ทรผมลีบรลับเป็นลอนเลี่ยวสละสลวย
“ว้าว” เธอแทบะไม่เื่อสายาัวเอ ระ้าน้าบ่บอว่าวามสวยเิึ้นภายในั่วพริบา
“เธอะมีอำนาเหนือใร ๆ สั่ให้นรัอเธอทำามสั่ไ้ในบัล”
“อยาลอไหม” ายหนุ่มผายมือไปทา โฬม อีนรัอเธอที่อนนี้ำลันั่สวมออยู่ับ ลลิน หิสาวใหยาบ่อหน้าเพื่อนร่วมานทั้บริษัท มันหยามวามรู้สึอเธออนนี้เหลือเิน
เธอเินรเ้าไปเนาระแทนเพื่อให้นทัู้่แยออาัน ายหนุ่มหันมาเรียมะ้ามือ แ่แล้วเมื่อเาไ้สบาับอลิสา ใบหน้าสวยละมุน็ทำให้เาเหมือนอยู่ในภวั์ หิสาว่าามอย่าที่เาไม่เยเห็นมา่อน วามหลใหลเริ่มรอบำิใ เาโอบออลิสาไว้ และใ้มืออี้าผลัให้ ลลิน ถอยห่าออไป ่อนที่ะหันมาปลอบอลิสา้วยวามอ่อนโยน
ลลิน รู้สึหน้าาึ้นมาในทันที เธออุส่าห์เื่อฟัยอมแสพฤิรรมหลบ ๆ ่อน ๆ มาโยลอ ารระทำอ โฬม ทำให้เธอรู้ว่าเาเห็นแ่ัวแ่ไหน นเธออรนทนไม่ไหว ระาแนเา บไปที่ใบหน้าเ้าอย่าั้วยวามโมโห
“ไอ้น.... ไปายะ!!!”
อีายนรัอเธอและหิใหยาบนนั้น้อแหัันหลัแอบลัลอบมีอะไรันมานานร่วมปี ่อหน้าผู้นเป็นำนวนมา
หลัาเหุาร์วันนั้น อลิสา ทำาม้อลที่เธอให้ไว้ ายหนุ่มเินนำเธอไปยั ‘ห้อสนธิสัา’ ภายในห้อมืสนิทลับสว่าวาบในทันทีที่ายหนุ่มีนิ้ว สิ่อ่า ๆ เริ่มเลื่อนไหวเอโยที่ไม่้อทำอะไร โ๊ะเ้าอี้ รวมไปถึเอสาร ในอนแรเป็นแ่เพียระาษเปล่า เพียแ่ายนนั้นโบมือเพียเล็น้อย ัวอัษรทั้หมลอยลมาอยู่ในหน้าระาษทันที ราประทับรั่สีทอ ผุึ้นมาามุมโ๊ะ
“ถ้าลามทีุ่ยไว้็ประทับราไ้เลย” หิสาวพยัหน้าำลัะใ้ราประทับรั่ลบนสัา แ่แล้วายหนุ่มยมือห้ามไว้ พร้อมส่ายหน้า
“ไม่ใ่รนั้น” เาเอื้อมมือมาับมืออี้าวาลบนระาษมืออี้าับราประทับรั่ ประทับลบนหลัมืออเธอในทันที ายหนุ่มเอียอเล็น้อย สายามริบบ่บอว่า้อลระหว่าันไ้เริ่ม้นึ้นแล้ว เพียแสวาบั่วพริบารอยรั่รหลัมือ็หายวับไปับา มีเพียร่อรอยแห่แสเาหาระทบแสไฟ็ะปรารอยให้เห็นเพียเท่านั้น
อนนี้ทั้โ๊ะและเอสารทุอย่าเมื่อรู่ ลับลายเป็นห้อโล่ ๆ มีเพียภาพถ่ายที่ลอยอยู่เลื่อนห้อเ็มไปหม รูปภาพอายหนุ่มและหิสาว รูปที่ปลุมไป้วยรูปอไม้ลวลายมันาลาสีสัน่า ๆ บ้า็ปปิใบหน้าเหลือเพียวา บ้า็เหลือแ่เพียเสี้ยวอใบหน้า น้อยรูปนัที่ะเห็นเ็มใบหน้าปราศาอไม้ปลุม
“เิอะไรึ้นับรูปภาพพวนี้่ะ” อลิสามอไปรอบัวเ็มไป้วยรูปภาพอผู้นมามาย
“ลวลายะเพิ่มหรือลึ้นอยู่ับเ้าอภาพ เมื่อนเหล่านี้ทำผิ รูปภาพ็ะถูปลุมไป้วยอไม้” ายหนุ่มเพียแ่สะบัมือรูปภาพ็เลื่อนเ้ามาใล้ เาับภาพมาื่นมลูบไล้ไปมาเหมือนอเล่นิ้นหนึ่เท่านั้นเอ
“ที่ว่าทำผิืออะไระ”
“พลัเวทะเพิ่มรูปภาพใบหน้าะเปล่ปลั่ึ้นเรื่อย ๆ แ่เมื่อใทำผิ เ่น เปิเผยัวนให้นอื่นไ้ล่วรู้ ารไม่หาพลัานมาเพิ่มพลัเวทอัวเอ”
“แล้วะเิอะไรึ้นถ้าหาอไม้ปลุมนเ็มรูป”
“ถึเวลา็ะรู้เอ” ายหนุ่มยับมือเล็น้อย ภาพทุอย่า็หายวับไปับา ภาพภายในห้อหายไปแล้ว ลับลายเป็นายหนุ่มที่ำลัะปิประูร้าน
“ร้านปิแล้ว เิรับ”
“เี๋ยว ๆ ่อน แล้ว..” อนนี้ัวเธอยืนอยู่เพียลำพัหน้าร้าน
ความคิดเห็น