Which Game or Love?

ลำดับตอนที่ #1 : Which game or loveM[part1]

ในห้องเรียนเเห่งหนึ่ง  บรรยากาศปกคลุมไปด้วยความมืดมัวและเสียงฝนที่กำลังตกลงจากภายนอก  บุคคลหน้าห้องยังคงสอนต่อไป  เเม้เสียงภายในห้องจะดังปะปนไปกับบทสนทนาของคนหลังห้องก็ตาม  และนี่คงไม่ใช่เสียงใครนอกจาก  จองยงฮวา  เด็กเเสบประจำห้อง  พร้อมกับกลุ่มเพื่อนอีก4คน

เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนี้เเล้วก็เป็นปกติที่หัวหน้ห้องอย่างง  ลีจงฮยอน  จะวีนแตกเหมือนอย่างเคย

"นี่!!พวกนาย4-5คนเนี่ย   ถ้าอยากเเหกปากก็ไปที่อื่นไป๊!!   คนอื่นเค้าเรียนไม่รู้เรื่องโว่ย"  จงฮยอนลุกขึ้นชี้หน้ายงฮวาพร้อมกันใช้นิ้วเรียว  ขยับเลนส์แว่นหนาไปพลางๆ

"เฮ่ย!!ท่านหัวหน้าเค้าปรี๊ดเเตกอีกเเล้วว่ะ555555"เสียงของคนร่างหนาจากหลังห้อง  หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

"โอ๊ย  ไอพวกนี้จะพูดยังไงให้มันรู้เร่องเนี่ย?  ผมขอโทษเเทนพวกนั้นด้วยนะครับอาจารย์"จงฮยอนันหลังกลับมาดังเดิมพร้อมกับนั่งลงอย่างไม่พอใจ

-----------------------------------------------------------------------------------

"เฮ่ย!!ไอยงถ้าเเกจีบหัวหน้าห้องจอมบงการติดภายใน1เดือน  ข้าจะปิดคลับเลี้ยงเเกเลย  สนป่ะ??"เสียงจากจองชินเพื่อนคนสนิทของยงฮวาพูดพลางชี้ไปยังร่างบางที่นั่งก้มๆเงยๆจดหนังสืออยู่หน้าห้อง

"เเค่ปิดคลับเนี่ยนะ  น้อยไปรึเปล่าเพื่อน   ของอย่างนี้มันต้องมีTpipสักหน่อยเว่ย"

"เออ  โอเค๊เรื่องอย่างนี้ข้าทุ่มไม่อั้นว่ะ   พูดแล้วอยากเห็นหน้ามันตอนรู้ความจริง  จริ๊งๆ5555"เสียงครึกครื้นหลังห้องยังดังไม่หยุด   และยังคงหาบทสนทนาต่อไป......................

กริ๊ง!!!เสียงกริ่งจากหน้าห้องดังขึ้น  เป็นสัญญาณบอกว่าหมดเวลาเรียนเเล้ว  จงฮยอนยังคงวุ่นอยู่กับการเก็บหนังสือ  ในขณะที่อีกคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาหาเขาโดยไม่รู้ตัว

"จงฮยอน  เราช่วยเก็บหนังสือมั้ย?"

"..............................................."

"นายหิวรึเปล่า??เดี๋ยวเราเลี้ยงข้าวเย็นให้  เอามั้ย?"

".............................................."

"งั้น...เดี๋ยวเราไปส่งที่หอละกัน"ยงฮวาทำสายตาออดอ้อนให้อีกฝ่ายสงสาร

"นายมามุขไหนของนายเนี่ย??  รำคาญ!!"จงฮยอนแทกหนังสือดังปั้ง!!เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเจ้าตัวไม่พอใจ  เเล้วเดินหนีไป

ยงฮวายังคงไม่ละความพยายามตามตื๊อจงฮยอนต่อ"นี่นาย...เดี๋ยวก่อนสิ....ให้เราไปส่งมั้ย?"ร่างหนากระชับมือของอีกฝ่ายมากอบกุมไว้แน่น   ใบหน้าของร่างร้อนผ่าวขึ้น  ทำให้ต้องบิดข้อมือนั้นออกไปเพื่อเเก้อาการเขิน.................

"ด...เดี๋ยวเรา..ก...กลับเองก็ได้ นายกลับบ้านไปเหอะ"จงฮยอนรีบวิ่งออกไปเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ทันท่าทีของตนเอง

((เมื่อยงฮวายิ่งเห็นอีกฝ่ายกระทำเช่นใด  มันก็ยิ่งทำให้เขาสนใจในตัวจงฮยอนมากขึ้น....เเละมากขึ้น))


________________________________________________________________________________________

**จบตอนเเล้วจ้า  อ่านเเล้วเม้นท์ให้หน่อยนะ 
เพราะเราอยากรู้ข้อผิดพลาดข้อตัวเอง(เผอิญเป็นฟิคเรื่องเเรกนะคะ)