ตอนที่ 89 : Error : 0x00000084 รัคเล็ท77
ERROR Online : Overkill
ครืน...
บรรยากาศยังคงเปียกชุ่มเต็มไปด้วยความชื้นของหยาดฝนที่ยังคงพร่ำลงมาเรื่อยๆ ขณะที่สภาพแวดล้อมภายใน [Village in Moonless Moutain] ก็ยังคงอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่จากพายุฝนที่แทบจะเปลี่ยนทุกอย่างที่อยู่ห่างเกิน 5 เมตรให้กลายเป็นสีขาวโพลน
“อากาศวันนี้แย่เหมือนกันแฮะ นายว่างั้นไหมนาคา”
เสียงแรกคือเสียงที่ดังออกมาจากปากของเด็กหนุ่มร่างบางเจ้าของเรือนผมสีเทา
“อื้อ”
เสียงที่สองคือเสียงพูดเบาๆ ของร่างในชุดสูทเก่าสีดำ เจ้าของร่างสูงที่ใบหน้าถูกปกคลุมอยู่ภายใต้หน้ากากยิ้ม
“นายอยู่สายเดียวกับฉันจริงๆ ด้วยสินะ”
“อื้อ”
บทสนทนาไม่ได้ถูกสานต่อ เสียงที่ดังขึ้นภายในร้านขายอาวุธที่ถูกติดป้ายไม้ที่หน้าร้านว่า Luz’s Armament [อาวุธยุทธภัณฑ์ของลุซ] มีเพียงแค่เสียงของหยาดฝนที่ตกลงมากระทบกับหลังคากระเบื้องที่ส่งเสียงเบาสลับดังเป็นช่วงๆ
“ประกาศ การแข่งขันในคู่แรกของกิจกรรมรอบที่ 2 จะเริ่มขึ้นพร้อมกันในอีก 20 นาที...นี่คือประกาศสุดท้ายจากทางผู้จัดกิจกรรม ขอให้ผู้เล่นทุกท่านเตรียมตัวเพื่อเข้าสู่การแข่งขันที่กำลังจะเริ่มขึ้น”
เสียงประกาศดังแว่วขึ้นมาท่ามกลางสายฝน บ่งบอกเวลาแห่งการเตรียมตัวที่ยังคงหลงเหลืออยู่
ย้อนกลับไปเล็กน้อย...ในช่วงเวลาหลังจากที่ได้พบกับเหล่าสมาชิกในทีมตอนที่การจับสลากเลือกสายเพิ่งจะจบไป เนื่องจากตารางเวลาของกิจกรรมที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากให้รอไปจนถึงช่วงบ่ายสองโมง นาคาจึงเลือกที่จะมาเดินเช็คไอเท็ม สินค้าที่เขาพลาดไปในช่วงพักแรก
ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญที่ทำให้เขามาเจอกับแอชเข้าที่ร้านค้าแห่งนี้พอดี
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ นาคาเพียงแค่เดินมองสินค้าไปทั่วร้าน เมื่อไม่พบอะไรที่น่าสนใจ เด็กหนุ่มจึงเพียงแค่ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจึงค่อยๆ ขยับเท้าเดินตรงไปที่ประตูหน้าร้าน…
ตำแหน่งที่หนุ่มน้อยเจ้าของเรือนผมสีเทากำลังยืนอยู่
“นายคิดที่จะเอาชนะกิจกรรมนี้สินะ”
คือสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมากับเขา ขณะที่คำตอบของนาคาคือการพยักหน้า
“เป้าหมายของนายคือการได้เป็นแรงค์กิ้งยูสเซอร์ใช่ไหม”
“ถ้าเป็นไปได้น่ะนะ”
เขาเอ่ยตอบ ยืนสบตากับแอชที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูสักพักก่อนที่จะพูดออกมาว่า
“ดีใจที่ได้เจอกับนายนะแอช”
“อื้อ ดีใจที่ได้เจอกันกับนายเหมือนกัน นาคา”
นาคาไม่ได้พูดอะไรต่อ ร่างในชุดดำเพียงแค่เดินหลบอีกฝั่งไปเพื่อเปิดประตูออก หยุดนิ่งอยู่สักพักก่อนที่จะค่อยๆ ขยับขาตัวเองเดินออกไปจากร้านขายอาวุธ
“พยายามเข้าละ นาคา”
คือคำพูดที่ทำเอาขาข้างขวาที่กำลังจะก้าวเท้าออกไปชะงักหยุดอยู่ชั่วขณะ เขายืนนิ่งอยู่สักพักแล้วจึงเอ่ยคำพูดเช่นเดียวกับอีกฝั่งว่า
“นายก็ด้วยละ”
“อีกสิบนาทีก่อนที่กิจกรรมจะเริ่ม”
เจ้าของชุดสูทสีดำที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ชั้นสูงสุดของแอมฟิเธียเตอร์เอ่ยพลางแหงนหน้าขึ้นมองไปยังท้องฟ้าท่ามกลางสายฝนที่ยังคงสาดกระหน่ำ มองดูสายฝนที่หยดลงมากระทบหน้ากากยิ้มของตนอยู่สักพักก่อนที่เขาจะเรียกหน้าต่างกิจกรรมสีฟ้าขึ้นมา
IV คือตัวอักษรบ่งบอกชี่อสายที่ปรากฏอยู่ที่ริมขวาบนของหน้าต่าง ขณะที่บริเวณใจกลางก็ปรากฏรายชื่อของบรรดาเหล่าทีมที่ถูกโยงสายเข้าด้วยกัน
ชื่อทีม Deformity[ดีฟอร์มิตี้] ของเขาอยู่ที่ตำแหน่งขวาสุด หมายความว่าทีมของเขาคือทีมผู้โชคร้ายที่หากต้องการเข้ารอบ จะต้องเอาชนะถึง 5 ทีม
ดวงตาสีดำจับจ้องไปที่แผ่นหน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้าที่ปรากฏอยู่บนอากาศก่อนที่สายตาของเขาจะเลื่อนไปสะดุดอยู่ที่รายชื่อที่ถูกเขียนไว้อยู่ที่มุมหน้าต่างสีฟ้าว่า
Favorite Pick : Deformity
[เต็งหนึ่ง : ดีฟอร์มิตี้]
Second Favorite : Evil Carnival
[เต็งสอง : อีวิล คาร์นิวัล]
Third Favorite : The Serpent
[เต็งสาม : อสรพิษ]
“อย่างที่คิดจริงๆ ”
ทีมของเขาถูกจัดให้อยู่ในอันดับเต็งหนึ่ง ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาดอยู่แล้วจากเหล่าสมาชิกที่เหมาแรงค์กิ้งยูสเซอร์ในชุด ‘ปัจจุบัน’ มาถึงสองคน
เพียงแต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายก็คือทีมอีวิล คาร์นิวัลที่มาเป็นอันดับสอง แทนที่จะเป็นทีม ‘อสรพิษ’
บางทีอาจจะเป็นเพราะความสามารถของผู้เล่นในกิลด์นักฆ่าที่น่าจะยังคงเป็นเครื่องหมายคำถามเนื่องจากการข้อมูลของกิลด์อสรพิษที่ลึกลับพอๆ กับสมาชิกในกิลด์ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าทีมของผู้เล่นอดีตอันดับ 9 มือหอกแห่งความสิ้นหวังนั่นแข็งแกร่งจริงๆ
สายตาของเขาเลื่อนไปสักพัก ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ทีมสุดท้ายที่ถูกเขียนอยู่ที่อันดับ 4 หลังจากทีมอสรพิษ
ทีมที่ได้รับคำอธิบายไว้ว่า
Wildcard Pick : The Puppet
[ไวลด์การ์ด : หุ่นเชิด]
“หุ่นเชิด…”
เขาหรี่ตา ก่อนที่จะเลื่อนสายตากลับมาจับยังตำแหน่งของทีมในสาย
The Puppet คือทีมที่อาจจะต้องเผชิญหน้ากับเขาในรอบสาม แตกต่างกับอสรพิษที่อยู่คนละด้าน ถ้าหากเจอกันก็คงจะต้องเป็นการเจอกันในรอบสุดท้ายเพียงอย่างเดียว
ทว่า...สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเกี่ยวกับทีมดังกล่าว สิ่งที่ทำให้เขาถึงกับรู้สึกขนลุกชันขึ้นมานั้นไม่ใช่เรื่องนั้นแต่อย่างใด
แต่กลับเป็นสมาชิกในทีมหุ่นเชิดที่ว่าต่างหาก
เจฟ [Jeff] คริสตัล [Crystal] และไอ [Ai]
สมาชิกในทีมที่เมื่อดูเผินๆ ใครๆ ก็คงจะต้องบอกว่าทั้งสามก็แค่ผู้เล่นปกติ
เพียงแต่ว่า…
ดวงตาของเขามาหยุดมองอยู่ที่ภาพประจำตัวของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแดงผู้ที่มีชื่อว่าคริสตัล หยุดอยู่ที่ดวงตาเหลืองอ่อนของเธอที่ดูว่างเปล่า
มันเป็นภาพที่ดูผิดปกติ นั่นก็ถูก...คงจะต้องบอกว่าถ้าแค่นั้น มันก็คงไม่เพียงพอที่จะทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ
มือขวาของนาคาค่อยๆ ถูกยกขึ้นมาจับที่ลำคอเบาๆ
ภาพที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า...กับตัวเขาที่เพ่งตรงไปยังร่างของหญิงสาวคนนั้น
และรอยต่อบริเวณลำคอที่ปรากฏขึ้นลางๆ ภายใต้ผ้าพันคอสีแดงที่เธอใส่อยู่
ร่างในชุดสูทสีดำเลื่อนนิ้วไปปิดหน้าต่างสีฟ้า ก่อนที่จะยกมือปาดหยดน้ำฝนที่ติดอยู่กับหน้ากากยิ้ม แล้วจึงพึมพำกับตัวเองขึ้นมาว่า
“3 คนนั่น...ไม่ใช่มนุษย์สินะ”
ไม่มี…
ที่ร้านนี้ก็ไม่มี…
สาวน้อยเจ้าของนัยน์ตาสีแดงก่ำเลื่อนสายตาดูสินค้าไปทั่วร้านขายอุปกรณ์ฟื้นพลัง ก่อนที่จะได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง
ไม่ใช่สถานะผิดปกติ รวมไปถึงน้ำยาฟื้นพลังก็ไม่สามารถรักษา สถานการณ์ปัจจุบันที่เธอต้องเผชิญนั้น
อยู่ในขั้นเลวร้ายพอสมควร
‘ทำยังไงดีนะ’
คือคำพูดพึมพำที่หลุดออกมาจากปาก
คำพูดที่เธอ ‘คาด’ ว่าตัวเองได้เอ่ยมันออกมา
ความจริงที่เธอพยายามจะปกปิดเพื่อนร่วมทีมของตนไว้ตลอด ‘บางสิ่ง’ ที่ได้หายไปจากประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอตั้งแต่ในการแข่งขันรอบที่ 1
เสียง...ที่ได้อันตรธานจากโลกแห่งเกมใบนี้อย่างไม่คืนกลับนับตั้งแต่ที่เธอเผชิญหน้ากับทักษะ ‘เซียนสวรรค์คำรามก้อง’ ของไอริส
อลิซ...ไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น
วิธีแก้ไข แน่นอนว่าเธอกำลังมองหามันอยู่ เพียงแต่หลังจากที่เดินหาซื้อสินค้าที่น่าจะใช้รักษาได้ไปตามร้าน เด็กสาวก็พบว่าอาการที่เธอเป็นอยู่นั้นไม่ใช้สถานผิดปกติ หรืออาการที่สามารถรักษาได้จากการใช้ยาฟื้นพลัง หรือแม้กระทั่งการรักษากับ NPC
วิธีแก้อาจจะมีวิธีเดียวคือการโดนสังหารแล้วรอเกิดใหม่? เพียงแต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หมายความว่า จนกว่ากิจกรรมนี้จะจบเธอก็ไม่สามารถจะรักษามันได้?
คิดมาถึงตรงนี้เด็กสาวก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่จะลองเรียกหน้าต่างเวลาขึ้นมาดู
เหลือเวลาอีกราวๆ 10 นาที
เธอคิดในใจ เลื่อนสายตามองดูยาฟื้นพลังภายในร้าน Drew’s Medicine [ร้านยาของดรูว์] เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเริ่มขยับเท้าทั้งสองของเธอเดินตรงไปเปิดประตูร้านออก มุ่งหน้าตรงออกไปท่ามกลางสายฝนที่ยังคงกระหน่ำตกอยู่
ลองหาดูต่ออีกหน่อยละกัน...
“10 วินาที”
นาคาที่กำลังนั่งมองดูตัวเลขบ่งบอกเวลาบนหน้าต่างสีฟ้าพึมพำกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับหยิบปืนรีวอลเวอร์สีเงินของตัวเองขึ้นมาถือในมือขวา ขณะที่เจ้าตุ๊กตาตัวน้อยผู้ที่นั่งประจำที่อยู่บนศีรษะของเขาก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“กิจกรรมจะเริ่มแล้วสินะ พี่ชาย”
“อื้อ” เขาตอบ
คู่แรก…การต่อสู้ระหว่างทีมกับอีวิล คาร์นิวัล
คู่ต่อสู้ที่นาคาไม่รู้ข้อมูลอย่างอื่นนอกจากเรื่องที่ว่าผู้เล่นอดีตอันดับ 9 เป็นสมาชิกในทีมนี้
มือหอกแห่งความสิ้นหวัง
คู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง...ตัวเลือกที่ดีที่สุดที่เขาสามารถที่จะเอ่ยปากร้องขอได้ในการใช้พิสูจน์ความสามารถของตนเองที่ได้พัฒนาขึ้น
นาคาเลื่อนมือข้างซ้ายไปแตะที่ปืนเดสเปอราโด้อีเกิลส์ที่ยังคงถูกเสียบอยู่บริเวณกางเกงด้านหลังของเขา จับมันอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจปล่อยมันไว้ที่เดิม
ยัง...ยังไม่จำเป็น
หรืออาจจะยังเป็นไปไม่ได้
เขาเลื่อนสายตากลับมาที่ปืนรีวอลเวอร์ของตน ก่อนที่จะนึกอะไรบางอย่างออก เลื่อนใบหน้าของตนขึ้น แล้วจึงเอ่ยปากพูดออกมาว่า
“คุณแมรี่ หนังสือที่ฉันให้ไปยังอยู่ไหม”
คำตอบไม่ได้ถูกเอ่ยกลับในทันที คุณแมรี่เพียงแค่เลื่อนศีรษะลงมาพยักหน้าให้กับเขา ก่อนที่เธอจะเอ่ยปากใช้เวทมนตร์เรียกช่องว่างมิติออกมา ล้วงมือเข้าไปข้างในอยู่สักพักแล้วจึงชะโงกหน้าลงมาพร้อมกับชูหนังสือหน้าปกสัตว์ประหลาดอยู่ในมือ
“ยังอยู่ค่ะ พี่ชาย”
เห็นดังนั้น นาคาจึงพยักหน้า ก่อนที่จะเหลือบสายตากลับมายังหน้าต่างเวลาที่ตัวเลขวินาทีกำลังจะกลายเป็นเลข 0
เท่ากับว่าขีดจำกัดในการต่อสู้ของคุณแมรี่...น่าจะเพิ่มขึ้นมาพอสมควร
ปืนสีเงินอยู่ในมือ นาคานั่งมองมันไปสักพักก่อนที่เขาจะเริ่มรู้สึกได้ถึงร่างของตัวเองที่เริ่มถูกทำการวาร์ป
ภาพวิวจากที่สูงของอัฒจันทร์ที่ค่อยๆ แปรเปลี่ยนกลายเป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวขนาดใหญ่
กับร่างของเด็กผู้ชายผมสีขาวเจ้าของหอกสีดำทมิฬขนาดใหญ่ผู้ที่มองตรงมาที่ตัวเขาผ่านดวงตาเพียงข้างเดียวของตน
เจ้าของผ้าปิดตาสีดำ ผู้ที่ทันทีที่มองตรงมายังตัวเขาก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาว่า
“เคี๊ยกๆ! เจอกันอีกแล้วสินะ ดาร์คสไมล์ลิ่งไนท์!!”
“รัคเล็ท77...”
เขาพูดพลางเลื่อนสายตามองตรงไปที่อีกฝั่ง แล้วจึงลองหันซ้ายหันขวาไปรอบๆ
ดูเหมือนว่าห้องดังกล่าวจะมีเพียงแค่เขากับมือหอกแห่งความสิ้นหวัง...แบบนี้ก็เท่ากับว่ารอบที่ 2 นั้นได้เริ่มขึ้นโดยที่การจับคู่ถูกทางระบบกำหนดมาเรียบร้อยแล้ว
เขาคิดพร้อมกับยืนนิ่งรอที่จะฟังคำอธิบายหรือคำพูดประกาศจากระบบ เพียงแต่มันกลับไม่มีเสียงใดๆ ดังขึ้นเลยแม้แต่น้อย
แสดงว่า…
ร่างในชุดสูทสีดำคิด ก่อนที่จะเหลือบสายตาตรงไปยังร่างของรัคเล็ท77 ที่อยู่ห่างเขาไปราวๆ 30 เมตร แล้วจึงเลื่อนกลับมายังปืนแกมบิทรีวอลเวอร์สีเงินของตัวเอง
แรงถีบกลับของรีวอลเวอร์...ตัวเขาในตอนนี้น่าจะสามารถรับได้
การต่อสู้ระหว่างเขากับอดีตอันดับ 9 น่าจะกินเวลา เดาว่าพลังชีวิตของ ‘มือหอกแห่งความสิ้นหวัง’ น่าจะอยู่ที่ตัวเลข 5 แสนไปจนถึง 6 แสนหน่วย หมายความว่าเขาน่าจะต้องใช้กระสุนถึงราวๆ 5-6 นัดไปที่ศีรษะเพื่อปลิดชีพอีกฝั่ง
ความสามารถในการต่อสู้ของอีกฝั่งในระยะกลางและไกลเข้าขั้นทรงพลัง จากที่ได้ฟังจากคุณลิลลี่ หมายความว่าเขาไม่ควรจะทิ้งระยะ
เพียงแต่ว่าปัญหาก็คือยูสเซอร์สายโจมตีระยะไกลแบบเขา หากเข้าไปปะทะกับผู้เล่นที่ใช้หอกโดยตรง...คงจะศพไม่สวยสักเท่าไหร่
เขาค่อยรวบรวมสมาธิ ก่อนที่จะเริ่มใช้นิ้วหมุนลูกโม่ของปืนแกมบิทรีวอลเวอร์ที่อยู่ในมือ แล้วจึงค่อยๆ ยกมันจ่อตรงไปที่ศีรษะ
ภาพ…ที่ทำเอาศัตรูของเขาผู้ที่กำลังยืนหัวเราะร่าอยู่อย่างรัคเล็ท77 ได้แต่ชะงักเล็กน้อยพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงๆ เนื่องจากว่าตำแหน่งที่เขาเล็งไปนั้นไม่ใช่ศีรษะของมือหอกแห่งความสิ้นหวังแต่อย่างใด
นิ้วชี้ของเขาค่อยๆ เลื่อนแตะไปที่ไก ก่อนที่มันจะค่อยๆ กดลงไปช้าๆ ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความตะลึงงันของอดีตแรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับ 9 ที่มีนามว่ารัคเล็ท77
เพราะตำแหน่งที่นาคากำลังเล็งปืนไปอยู่นั้น
คือศีรษะของตัวเขาเอง
“มาเริ่มกันเลยเถอะ...”
กริ๊ก!!!
บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]
อดีตแรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับ 9 [Ex-9th Ranking User]
User : รัคเล็ท77 [Racklet77]
Alias : มือหอกแห่งความสิ้นหวัง [The Spearman of Despair]
Class : ???
Level : 124
Evaluation [ประเมินความสามารถ]
Strength : A++ Agility : C
Endurance : C Range : S
Ability : A+ Magic : A+
Luck : C Growth Potential : B
Forte [จุดแข็ง] : Good with Spear [ใช้หอกได้ดีในระดับหนึ่ง] “Flexible” in Dark Magic [ใช้เวทมนตร์ด้านความมืดได้คล่อง] Exceptional in the art of “Bursting” [เชี่ยวชาญอย่างเป็นพิเศษในเรื่องการ “ระเบิด” ศัตรู]
Weakness [จุดอ่อน] : Inexperienced with Martial Arts [ไร้ประสบการณ์ทางด้านศิลปะป้องกันตัว]
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สาวเรื่องนี้สเป็คสูงจริงๆ
หรือว่าขึ้นกับรีเควสการจัดคู่ได้คะ
ว่าแต่ไม่มีการถ่ายถอดออกทีวีใช่ไหม
5555
อาการที่เธอเป็นอยู่ ไม่ใช่ "อาการ" ปกติ? หรือเปล่าคะ?
รอคะสู้ๆ