ตอนที่ 41 : Error : 0x00000037 เฮย์กะ
ERROR Online : Overkill
คาสิโน ริสก์เทคเกอร์ [Risk Taker Casino] สรวงสวรรค์ของนักพนัน แหล่งท่องเที่ยวที่ทำรายได้มากที่สุดในแถบเมืองเรมิน่า ศูนย์รวมของเหล่านักเสี่ยงโชคผู้หวังจะทำกำไรจากการพนันทั้งหลาย รวมไปถึงนักท่องเที่ยวเงินถุงที่ต้องการความสนุกและความเพลิดเพลินกับเกมการแข่งขัน สถานที่ที่การกลายเป็นเศรษฐีเงินล้านชั่วข้ามคืนไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้
แต่ในทางกลับกัน...การเสียทรัพย์สินทั้งหมดจนไม่เหลืออะไรเลยภายในชั่วข้ามคืนก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเช่นกัน
“เพิ่ม 10 ชิพ จะหมอบไหมลุง”
“ไม่ละ เพิ่มเป็น 20 ชิพ”
“เอางั้นหรอ ก็ได้ งั้นผมเพิ่มอีก 30 ชิพ”
เสียงของนักพนันทั้งสองที่กำลังต่อสู้เดิมพันกันอย่างเข้มข้นอยู่บนโต๊ะโป๊กเกอร์ทำเอาฝูงชนที่กำลังมุงดูอยู่รอบข้างถึงกับลอบกลืนน้ำลายดังอึกเพราะจนถึงตอนนี้เงินกองกลางที่อยู่บนโต๊ะนี้ทะลุหนึ่งแสนซิลไปแล้วจากชิพ 1,000 ซิลที่มีมากถึง 110 ชิพ
“สุดยอดจริงๆ คู่นี้นี่ กินอะไรเข้าไปนะถึงได้บ้าเลือดกันได้ขนาดนี้ พวกผู้เล่นคนอื่นก็หมอบกันหมดแล้วด้วยใช่ไหมเนี่ย”
ฝั่งผู้ชมคนหนึ่งแอบหันไปวิจารณ์ประเด็นร้อนกับเพื่อนสาวนักธนูของตนเองที่ยืนดูอยู่ข้างๆ
“บ้าพอสมควรเลยนะเนี่ย ขนาดได้ไพ่ไม่ดีทั้งคู่เลย หมอนั่นที่นั่งยิ้มอยู่น่ะ ได้แค่ 2 คู่เอง” เธอหันมาตอบเสียงค่อย
“แล้วผู้เล่นหน้าตาเหมือนพนักงานบริษัทที่นั่งดื่มชามะนาวอยู่ที่อีกฝั่งละ”
“1 คู่”
“เฮ้ย แปลกสุดๆเลย มือก็ไม่ได้ดีแต่ไหงกล้าแลกกันแบบนี้ล่ะ พวกนี้มันบ้ากันแหงๆ เลย”
“พูดแบบนี้แสดงว่านายไม่ค่อยได้มาที่นี่สินะ” นักธนูสาวพูดพลางถอนหายใจเบาๆ “ไม่หรอก สองคนนั่นน่ะชื่อดังพอตัว ถึงกับมีฉายาที่คนในคาสิโนแถวนี้ตั้งให้เลยด้วยซ้ำ”
“โห ขนาดนั้นเลยหรือไง แล้วฉายาที่ว่าคืออะไรกันละ”
“ฝั่งผู้ชายผมทองนั่นชื่อว่า บิ๊กแฮนด์ เคลลี่ [Big Hand Kelly] ชื่อดังเพราะชอบเล่นมือหนักๆ เสี่ยงๆ เพิ่งมาเล่นที่คาสิโนนี่ได้ไม่นาน แต่ก็กวาดเงินไปเยอะพอตัวเชียวละ...ส่วนอีกคนน่ะ เป็นผู้เล่นประจำที่คนแถวนี้ชื่นชอบกันเยอะ ส่วนฉายา...เดี๋ยวนายดูไปก็รู้เองนั่นแหละ”
“ส...สองแสนเข้าไปแล้ว!”
“ง...เงินขนาดนั้น แค่มองหัวใจก็จะวายละ!!”
“ม...ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าเแพ้ขึ้นมาจะเป็นไง พวกนี้มันบ้าชัดๆ!!
เสียงของผู้ชมทวีความตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อการพนันดำเนินต่อไปอย่างดุเดือด ความสนใจในการแข่งขันที่เงินเดิมพันหนักถึงหนึ่งแสนซิลถูกเล่าปากต่อปากยิ่งทำให้ฝูงชนแถบโต๊ะโป๊กเกอร์ที่เหลือผู้เล่นอยู่สองคนนั้นทยอยกันเข้ามามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ
ฝั่งผู้อายุน้อยกว่าคือบุรุษรูปงามผมทองหน้าตาดูมีสง่าราศี เคลลี่ที่กำลังนั่งนั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่คู่แข่งของเขาคือชายขอบตาคล้ำในชุดเสื้อเชิ้ตผูกเนคไทหลวมๆ ที่กำลังเอนหลังพิงเก้าอี้กระดกแก้วชามะนาวของตนขึ้นดื่มช้าๆ
ผู้เล่นที่แต่งตัวเหมือนพนักงานบริษัทมองดูเขาด้วยสายตานิ่งเรียบ แน่นอนว่าการควบคุมอารมณ์ของเคลลี่ถือได้ว่าเยี่ยมยอด เขาไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่ความจริงแล้วอยากจะตะโกนก้องออกมาด้วยความดีใจเนื่องจากตัวเองกำลังจะได้เงินร่วมแสนกลับบ้านไปนอนกอดอย่างแทบจะไม่สูญเสียเหงื่อซักหยด
หึ...คิดผิดแล้วที่มาเดิมพันแข่งกับคนแบบเขา
ขณะนี้ไพ่บนมือของเคลลี่คือ เจ็ดโพแดง เจ็ดดอกจิก เจ็ดข้ามหลามตัด แล้วก็ แจ็คโพดำ แถมจากที่สังเกตโต๊ะนี้ได้สักพัก ผู้เล่นที่แข่งกับเขาอยู่ก็เป็นผู้เล่นประเภทบ้าพลัง [Maniac] หรือพวกชอบทุ่มเสี่ยงๆ เพื่อใช้เงินเข้าขู่ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มือดีอะไร
จากประสบการณ์หลังจากที่ได้ตะลอนท่องไปทั่วทุกคาสิโนในแถบเอเชียมาร่วมห้าเดือนภายในเกม สถิติที่เขาเรียบเรียงมาจากยูสเซอร์จำนวนมากนั้นบ่งบอกการพนันส่วนใหญ่ในคาสิโนอาศัยค่าสถานะ Luck [โชค] ภายในเกมด้วยอย่างแน่นอน
ความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในการค้นพบทำให้ตัวเองหันเหไปเล่นอาชีพที่เด่นเรื่องค่า Luck...ถึงแม้จะมีผู้เล่นหลายคนออกมาบอกว่าค่า Luck ก็เป็นแค่ค่าสถานะที่ไร้ประโยชน์ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เพราะตัวเขานี่ละคือคนที่จะพิสูจน์ว่ามันคือค่าสถานะที่ดีที่สุดในทุกสถานะเอง!
ด้วยอาชีพนักเสี่ยงโชค [Gambler] ที่มีค่า Luck สูงที่สุดนี่แหละ!!
“งั้นฉันก็ขอทุ่มหมดเลยละกัน”
คำประกาศสู้จากฝั่งตรงข้ามทำเอาเขาถึงกับเกือบหลุดยิ้มพร้อมกับเหล่าผู้ชมที่แทบจะอุทานโหวกเหวกโวยวายด้วยความตกใจออกมาในเวลาเดียวกัน ชิพทั้งหมดที่เหลืออยู่ของพนักงานบริษัทที่กำลังดื่มชามะนาวถูกเลื่อนมารวมกับกองกลางที่อยู่บนโต๊ะทั้งหมดทำให้การเดิมพันครั้งนี้มีมูลค่าปัจจุบันที่สูงถึงสามแสนซิล
“ขอมาแล้วจะไม่จัดไปได้ไง ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอเทหมดหน้าตัก แลกกันไปซักตั้งเลยเป็นไง!”
ผู้ชมส่งเสียงเฮทันทีที่เคลลี่ส่งเสียงประกาศศึกกลับ ก่อนที่จะเลื่อนชิพทั้งหมดของตัวเองเข้าไปรวมกับกองกลางที่เพิ่มขึ้นมาจนถึงครึ่งล้านซิล จำนวนที่แค่ใช้สายตามองเหล่าผู้ชมก็ถึงกับใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น การตัดสินอยู่เพียงชั่วอึดใจ จะเป็นใครกันที่ได้เงินจำนวนมหาศาลนี้ไป
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเองไพ่ใบสุดท้ายที่จะกำหนดชะตาชีวิตก็ค่อยๆ ถูกวางลงข้างหน้าของทั้งสอง
“ได้เวลาตัดสินกันแล้ว ลุง“ เขาพูด ในขณะที่ลุงฝั่งตรงข้ามก็เพียงแค่ยกแก้วชามะนาวขึ้นดื่มช้า
ฟึ่บ...ฟึ่บ
มือของเคลลี่เลื่อนไปเปิดไพ่ ก่อนที่ชั่วขณะหลังจากนั้นรอยยิ้มก็พุ่งเข้ามาติดที่มุมปากของเขาทันที
เจ็ดโพแดง เจ็ดดอกจิก เจ็ดข้ามหลามตัด แล้วก็ แจ็คโพดำกับแจ็คโพแดง
ฟูลเฮาส์...สินะ
ช่างสวยงามจริงๆ อย่างกับว่าเทพธิดาแห่งชัยชนะกำลังโปรยยิ้มให้เขาอย่างนั้นแหละ
“เสียดายด้วยนะ แต่ชิพหกแสนซิลทั้งหมดน่ะ ขอผมก็แล้วกัน“
คำประกาศชัยชนะของเคลลี่ถูกเอ่ยขึ้นพร้อมกับฟูลเฮาส์ที่ถูกพลิกขึ้น
“ฟูลเฮาส์ว่ะ”
“เสร็จกัน หรือว่าเจ้าเคลลี่มันจะสามารถคว่ำบัลลังก์ของราชาลงได้แล้วงั้นเรอะ!!!”
เสียงจอกแจกจอแจดังขึ้นจากทั่วทุกด้านของโต๊ะทันทีที่เหล่ายูสเซอร์เห็นถึงภาพของไพ่เบื้องหน้า ในขณะผู้ชมบางคนก็ผิวปากหวืออย่างอิจฉาในความโชคดีของเจ้าหนูผู้โชคดีที่กำลังจะกลับบ้านไปพร้อมกับเงินครึ่งล้าน
“มันเสียมารยาทนะ ถ้าจะประกาศว่าตัวเองชนะโดยไม่แม้แต่จะดูไพ่ของคู่ต่อสู้น่ะ”
ได้ยินดังนั้น เคลลี่ก็เพียงแค่แค่นเสียง “เฮอะ” ในลำคออย่างหงุดหงิด
“ครับๆ ขอโทษที งั้นก็เชิญเปิดไพ่ขึ้นมาได้เลย” เคลลี่ตอบส่งๆ ก่อนจะยกมือเสยผมตัวเองพลางหันไปยิ้มหวานให้กับผู้ชมรอบด้าน ทว่า ชั่วขณะที่นักพนันหน้าตาเหมือนคนอดนอนเปิดไพ่ เสียงของผู้คนรอบโต๊ะก็หยุดชะงักลงในทันที...
ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนไปเป็นเสียงตะโกนสรรเสริญคำว่า “ราชา!” ดังกึกก้องไปชั่วแผนกคาสิโนชั้นในด้วยความบ้าคลั่ง
“ร...ราชา!”
“ราชาจริงๆ ด้วยว่ะ”
ความแปลกใจจากสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ชายหนุ่มนักเสี่ยงโชคเลื่อนสายตากลับมายังโต๊ะด้วยความงุนงง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าไพ่ของฝั่งตรงข้ามแล้วจึงผงะถอยหลังด้วยความตกใจ
“บะ...บ้าน่า!!” เคลลี่อุทานอย่างไร้ซึ่งความเยือกเย็นเหมือนเคย มือของเขาในขณะนี้กำลังสั่นเทาเมื่อสายตาทั้งคู่มองดูไพ่ของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
คิงโพดำ คิงโพแดง คิงข้าวหลามตัด คิงดอกจิก กับเอซโพดำ
โฟร์การ์ด และที่สำคัญยังเป็นคิงทั้งหมดเลยอีก!!
“เป็นไปไม่ได้...” บรุษผมทองยกมือทั้งสองข้างกุมศีรษะอย่างไม่เชื่อสายตา
เคลลี่ยกมือกุมขมับด้วยความหัวเสีย ท่ามกลางเส้นเลือดที่ขึ้นบริเวณศีรษะด้วยความโกรธในตัวเองที่พลาดเสียท่าให้กับนักพนันคนที่อยู่เบื้องหน้า
เราแพ้!? เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ไม่ใช่หรือไงกัน
หรือว่า?
“ตอบผมหน่อย ค่า Luck ของลุงมันเท่าไหร่กันแน่” เคลลี่เอ่ยถามคู่ต่อสู้ที่กำลังเก็บชิพเข้าถาดพร้อมกับกัดริมฝีปากของเขาด้วยความหงุดหงิด
ต้องใช่แน่ๆ ความเป็นไปได้มีอยู่อย่างเดียวคือค่า Luck ของคนๆนี้สูงกว่าเขาแน่นอน!
บ้าที่สุด...ทั้งๆที่คิดว่าค่าสถานะโชคของเขาน่าจะเยอะพอที่จะคว่ำทุกๆคนในคาสิโนอันดับสามนี่แล้วแท้ๆ
ผู้เล่นคนดังกล่าวหรี่ตา “อยากรู้ไปทำไมละ”
“ช่างผมเถอะน่า! เปิดให้ผมดูก็พอแล้ว!!!” เสียงตะคอกของเขาทำเอาผู้ชมที่ยืนอยู่รอบข้างพากันหันมามองด้วยความตกใจ ในขณะที่นักพนันตรงหน้าก็เพียงแค่หรี่ตาลงช้าๆ ก่อนที่จะส่ายหน้าเบาๆ
“ใจเย็นๆ สิ หงุดหงิดบ่อยๆ เดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก ” ชายคนนั้นพูดพลางกระดกแก้วชามะนาวขึ้นดื่มสักพักก่อนจะเปิดหน้าต่างสถานะของตนเลื่อนให้อีกฝ่ายดู
บ้าน่า!!
หน้าต่างสถานะ...ที่ได้ทำลายทฤษฎีของเคลลี่ผู้ที่เคยเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจให้มลายหายไปหมดสิ้นอย่างไม่เหลือชิ้นดี
ค่า Luck ของลุงนี่มัน แค่ ‘32’ เองไม่ใช่หรือไง
เป็นไปได้ไงที่ชายคนนี้สามารถเอาชนะ เขาที่ค่า Luck สูงมากถึง ‘150’ ได้?
“ลุง...ชนะผมได้ยังไง ทั้งๆที่ค่าสถานะโชคของลุงมันต่ำแค่นี้น่ะ”
ชายคนนั้นเพียงแค่เลิกคิ้วอย่างงงๆ ก่อนที่จะตอบไปว่า
“สถานะโชคในเกม? ของแบบนั้นสนใจไปทำไม...ไอ้หนู” เขาพูดพลางคว้าเสื้อนอกของตนเองที่แขวนอยู่ขึ้นมาสวม แล้วจึงเริ่มก้าวเท้าเดินออกจากโต๊ะพร้อมกับโบกมือลา
“ในเมื่อฉันก็มีโชคอยู่แล้วน่ะนะ”
“อูย...เธอนี่เป็นพวกมือไวปากไวจริงๆ เลยนะ”
“โชคดีแล้วที่หยิบได้แค่ไอเท็มไม้เบสบอลเหล็กธรรมดาๆ ลองจินตนาการว่ามันเป็นกระบองหนามดูสิ” คำตอบทำเอานักฆ่าชุดดำที่กำลังยืนกุมใบหน้าที่เริ่มบวมตุ่ยของตัวเองหันหน้ามาอ้าปากหวออย่างไม่เชื่อหู แค่ไอเท็มไม้เบสบอลเหล็กที่ว่านั่นน่ะ แม่สาวน้อยคนนี้ก็เอามันมาฟาดตนซะคางเหลืองแล้ว แถมยังไม่พอไม้เบสบอลนั่นน่ะยังมีสถานะมึนงงแถมมาอีก เล่นเอาคนโดนมันตบจังๆเข้าที่ขมับแบบคุโระแทบจะลุกไม่ขึ้นไปเลย
ไม่อยากจะคิดถึงสถานการณ์ย่ำแย่ที่สุด ถ้าเจ้าหญิงตัวน้อยคนนี้หยิบได้กระบองหนามที่เธอว่า ตอนนี้คุโระอาจจะข้ามแม่น้ำแห่งความตายไปแล้วก็ได้
“เลิกสำออยได้แล้ว คุโร ฮิทสึกิ” คำพูดจิกกัดที่ดังขึ้นมาจากอลิซทำตัวคุโระเกิดอาการสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปฟังอลิซอย่างดูมีมารยาทกว่าเคย “ถึงคาสิโนส่วนในแล้วไม่ใช่หรือไง นายก็ไปคุยธุระเพื่อนนายสักที เราจะได้ไปตามหานาคากัน”
“เธอนี่อย่างกับแม่เลี้ยงใจร้ายเลยนะเจ้าหญิง ให้ฉันพักหน่อยก็ไม่ได้...”
ปั่ก!
เพียงแต่ว่าก่อนจะเริ่มเปลี่ยนเส้นทางตบเท้าไปสำรวจภายในคาสิโน นักฆ่าชุดดำก็ถูกชายบางคนที่กำลังเดินสวนออกมาชนกันซะก่อน เพียงแต่นักฆ่าชุดดำผู้นี้กลับไม่ได้สูญเสียสมดุลของร่างกายตัวเองเลยแม้แต่น้อย กลับเป็นฝ่ายผู้ที่เดินมาชนกับคุโระเซถลาไปทางด้านหลังอย่างรุนแรงจากแรงกระแทก ก่อนจะโซซัดโซเซเอียงกระท่อนกระแท่นอยู่สักพักแล้วจึงล้มลงไปที่เก้าอี้สล็อตที่ไม่มีคนนั่งอยู่
“โทษทีๆ พอดีไม่ได้มองทางน่ะ” คุโระผู้ยืนหรี่ตามองอีกฝั่งเอ่ยคำขอโทษ ก่อนที่ชายคนนั้นจะยกมือโบกปัดอย่างใจเย็น
“ไม่เป็นไรหรอก ทีหลังเดินระวังๆ หน่อยก็แล้วกัน”
เพียงแต่ชั่วขณะที่ทั้งสองฝ่ายเอ่ยปากขอโทษขอโพยกันเสร็จตามมารยาท จังหวะที่ดวงตาของคุโระเหลือบไปสังเกตสภาพของผู้ชายคนเบื้องหน้าชัดๆ นั่นเอง
เบื้องหน้าคือชายผมสั้นสีดำประกายแดงหน้าตาเหมือนคนอดนอนในชุดที่ดูคล้ายพนักงานกินเงินเดือนกับเนคไทหลวมๆ
ยูสเซอร์ที่ดูคล้ายมนุษย์เงินเดือนแบบนี้มัน…
“พี่เฮย์กะ ใช่ไหม” เสียงเรียกทำเอาทางฝั่งชายผู้มีลักษณะคล้ายชายวัยกลางคนกระตุกคิ้วของตัวเองเบาๆ ก่อนจะเหลือบดวงตาสีส้มซีดของเขาขึ้นมายังร่างในชุดดำของผู้ที่เอ่ยเรียกชื่อของตน มองสำรวจใบหน้าภายใต้ผ้าปิดปากสีดำไปสักพักจึงอุทานอะไรบางอย่างออกมาจากในลำคอ พร้อมกับยกกำปั้นทุบกับฝ่ามือของตัวเองอย่างพอจะรับรู้ได้ว่าอีกฝั่งเป็นใคร
“คุโระ...ไม่ใช่หรือไง”
บาร์ของริสก์เทคเกอร์ถือว่าเป็นสถานที่ที่ขึ้นชื่อในด้านการระบายความทุกข์และการปลดเปลื้องความเศร้าโศรกเสียใจ ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียเงินจำนวนมากที่มาจากคาสิโน หรือแม้แต่เรื่องพื้นๆ แบบทะเลาะกับแฟนสาว หรือแม้กระทั่งเผลอสะดุดล้มเส้นมาม่าที่เผลอทำหกไว้เมื่อคืนจนหัวแตก สตาร์ค [Stark] AI มาสเตอร์ผู้ขึ้นชื่อในเรื่องรอยยิ้มที่จะปัดเป่าความทุกข์ หนุ่มหล่อเจ้าของเรือนผมสีเงินผู้เป็นเจ้าของบาร์ที่นี่ก็ยินดีที่จะรับฟังด้วยความจริงใจ
“ต้องการจะรับอะไรดีครับ คุณหนู”
นัยน์ตาสีแดงข้างเดียวของเธอเลื่อนไปมองอีกฝั่งของเคาน์เตอร์ บมองดูราคาค่าอาหารเครื่องดื่มไปสักพักก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ขอน้ำส้มคั้นก็พอ” อลิซตอบ AI คนนั้นพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินลับหายไปทางประตูหลัง ในขณะที่สิ่งที่เธอทำได้ก็เพียงแค่นั่งรอนักฆ่าชุดดำเพื่อนร่วมกลุ่มของเธอที่กำลังคุยธุระบางอย่างอยู่ห่างๆ กับเพื่อนร่วมกิลด์นักฆ่าที่เจอกันเมื่อกี้
ไม่สามารถปฏิเสธว่าผู้เล่นคนนั้นนั่นเป็นสมาชิกกิลด์นักฆ่าที่ดูอ่อนแอที่สุดตั้งแต่ที่เธอเคยเจอมา ทั้งอาการเซถลาจากการที่แค่โดนคุโร ฮิทสึกิกระแทก กระทั่งสภาพภายนอกที่ดูไร้พิษสงโดยสิ้นเชิง แถมยังดูน่าจะเหมาะจะไปเป็นทำงานที่บริษัทมากกว่ามาเล่นเกมแบบนี้ด้วยซ้ำ
“น้ำส้มคั้นมาแล้วครับ คุณหนู” เสียงของมาสเตอร์สตาร์คที่จู่ๆก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังทำเอาสาวน้อยถึงกับสะดุ้งเบาๆ อย่างไม่คาดคิด ก่อนจะหันไปรับคำกับ AI คนนั้นแล้วจึงเลื่อนมือรับแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่ม
รสชาติไม่เลว แต่ก็เป็นไปตามที่คาดหวังสำหรับน้ำส้มที่ราคาแพงนรกถึง 1,000 ซิลน่ะนะ
อลิซนั่งดื่มน้ำส้มคั้นที่ราคาขูดเลือดขูดเนื้อที่สุดในชีวิตได้ถึงครึ่งแก้ว สมาชิกกิลด์นักฆ่าทั้งสองจึงค่อยๆ เดินเข้ามาหาเธอคล้ายกับว่าการสนทนาที่พวกเขาคุยกันได้เสร็จสิ้นลงแล้ว
“ขอโทษทีที่ช้า” คำกล่าวขอโทษถูกเอ่ยออกมาจากปากของคุโระ “พอดีไม่ได้เจอกับพี่เขานาน เลยคุยกันเพลินไปหน่อยน่ะ”
เธอไมได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้ารับคำช้าๆ
“นี่ก็คือ เจ้าหญิงแห่งหนาม [Princess of Thorns] ตามที่เล่าเมื่อกี้น่ะ พี่เฮย์กะ”
“ได้ยินเกี่ยวกับตัวเธอเยอะเหมือนกัน คุณหนู” เฮย์กะพูดพร้อมเลื่อนมือเสนอแทนการทักทายให้กับเธอ
อลิซยื่นมือไปจับกลับอย่างมีมารยาท
“อ้อ ต้องแนะนำพี่เฮย์กะด้วยนี่นะ” คุโระยกมือลูบหัวตัวเอง นักฆ่าชุดดำยืนกระแอมไออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มแนะนำอีกฝั่งอย่างเป็นทางการว่า
“ยูสเซอร์ผู้ก่อตั้งกิลด์อสรพิษที่ฉันสังกัดอยู่ หัวหน้ากิลด์อสรพิษรุ่นแรกและยังเป็นบุรุษผู้ที่เคยแข็งแกร่งที่สุดในกิลด์ เฮย์กะ หรือก็คือผู้เล่นที่ในเซิร์ฟเวอร์รู้จักกันดีในฉายา King Cobra [งูจงอาง] น่ะนะ”
คำตอบทำเอาอลิซต้องเบิกตาขึ้นอย่างไม่เชื่อหู ในขณะที่ทางด้านเฮย์ก็เจ้าของฉายางูจงอางก็เพียงแค่ยกแก้วชามะนาวในมือขึ้นดื่ม ก่อนที่จะพูดออกมาว่า
“ยินดีที่ได้รู้จัก คุณหนู”
เป็นไปไม่ได้...
ตาลุงมนุษย์เงินเดือนเนี่ยนะคืออดีตผู้ก่อตั้งกิลด์นักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในเอเชีย!?
บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]
อดีตหัวหน้ากิลด์อสรพิษ [Ex-Leader of the Serpent]
User : เฮย์กะ [ฺHeika]
Alias : งูจงอาง [King Cobra]
Class : ??? Level : ???
Evaluation [ประเมินความสามารถ]
Strength : A- Agility : A
Endurance : A Range : C-
Ability : EX Magic : B-
Luck : ??? Growth Potential : ???
Forte : สัมผัสที่สมบูรณ์แบบ [Perfect Sense] สัญชาติญาณที่เหนือมนุษย์ [Supernatural Instinct] โชคของปีศาจ [Devil's Luck]
Weakness : ขาดแรงจูงใจ [Lack of motivation]
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
sx 1:
c9i
ว่าแต่นาคาไปไหน?
แค่หัวหน้ากิลด์นักฆ่าคนปัจจุบันคนเดียวครับผม
ราชันย์ไม่ได้เป็นเออเร่อยูสเซอร์ครับ
ผมว่าไรท์เตอร์เมานะครับ
ขอบคุณมากครับสำหรับคำเตือน